Search

Bu çalışmada, linyit ve belirli oranlarda kayın ağacı odunu tozu karışımlarından hazırlanan 13 mm çaplı peletlerin ön ısıtmalı dikey bir fırın sisteminde doğal konveksiyonla yukarı yükselen hava içindeki yanma davranışları incelenmiştir. Karışımların tutuşma sürelerinin sıcaklık arttıkça kayın ağacının tutuşma süresine yaklaştığı ve uçucu madde yanma süresi boyunca iki yakıtın belirli ölçüde etkileştiği görülmüştür. Yakıtlar arasındaki bu etkileşimden dolayı uçucu madde yanma sürelerinin yanma hızları ile uyumlu olmadığı, ancak iki yakıtın ve karışımlarının karbon yanma sürelerinin genellikle yanma hızları ile uyumlu olduğu gözlendi. Uçucu madde ve karbon yanma hızındaki değişimin fırın başlangıç sıcaklığı ve karışım içerisindeki yakıt oranlarına bağlı olduğu görüldü.

Bu çalışma ile Türk Fındığı (Corylus colurna L.) ağacının odun ve kabuklarının kimyasal karakterizasyonu ile kabuklarından elde edilen tanenin deri sanayinde kullanılması araştırılmıştır. Düzce Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Endüstri Mühendisliği Ana Bilim dalında yüksek lisans tezi olarak hazırlanan bu çalışmada materyal olarak Bolu Orman Bölge Müdürlüğüne bağlı Sazakiçi Orman İşletme Şefliği sınırları içerisinde doğal yayılış gösteren Türk Fındığı (Corylus colurna L.) seçilmiştir. Amaç doğrultusunda örneklere temel kimyasal analizler uygulanmıştır. Kabuktan, sıcak su, NaOH, Na2SO3 ve Na2CO3 çözeltileri ile farklı konsantrasyonda (%1, %2, %5) ve oranlarda (1/6, 1/8, 1/10) (katı-sıvı) tanen verim denemeleri yapılmıştır. Bu denemelerde sıcak suyun 1/8 oranı ve %2’lik sodyum hidroksit (NaOH) çözeltisinin 1/8 oranı optimum tanen üretimi için belirlenmiştir. Ayrıca sıcak su, NaOH ve Na2SO3 ile üretilen tanenlerin Stiasny Sayısı ve Metanol: Su (4: 1) Çözünürlüğü analizleri de yapılmıştır. Çalışma sonucunda, temel kimyasal bileşenler açısından bakıldığında elde edilen değerlerin literatürde yer alan değerler ile yakın olduğu görülmüştür. Elde edilen tanenin deride uygulanması sonucunda kalınlık ve renk bakımından deriye yaptığı etki incelenmiş ve kalınlık bakımından artışın ayakkabıcılık için uygun olduğu belirlenmiştir. Ayrıca görsel efektlerin istendiği aksesuar ve çanta vb. üretimi için de kullanıma uygun olduğu belirlenmiştir.

Bu çalışmada, Türkiye’de yetişen Diospyros lotus, Olea europaea ve Eriobotrya japonica meyve ağaçlarının gövde odunlarının fiziksel (yoğunluk, daralma ve genişleme yüzdeleri), mekanik (liflere paralel basınç direnci, statik eğilme direnci ve eğilmede elastikiyet modülü) ve yüzey özellikleri (yüzey pürüzlülüğü ve renk parametreleri) araştırılmıştır. Örnek ağaçların gövde odunlarından elde edilen deney örneklerinin teknolojik özellikleri ilgili standartlara uygun olarak belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, her üç meyve ağacı gövde odununun ağır ağaçlar sınıfında yer aldığı, Olea europaea ve Eriobotrya japonica gövde odunlarının hacimsel daralma yüzdesinin Diospyros lotus’un hacimsel daralma yüzdesinden fazla olduğu, Eriobotrya japonica gövde odununun en yüksek genişleme yüzdesine sahip olduğu belirlenmiştir. Ayrıca her üç meyve ağacının liflere paralel basınç direnci değerleri bakımından büyük ağaçlar sınıfında, elastikiyet modülü bakımından küçük ağaçlar sınıfında yer aldıkları ve Eriobotrya japonica gövde odununun mekanik özelliklerinin en yüksek olduğu tespit edilmiştir. Olea europaea gövde odununun diğerlerinden daha pürüzlü bir yüzeye sahip olduğu ve Diospyros lotus’un diğerlerinden daha açık renkli oduna sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, bu üç meyve ağacı gövde odunlarının, yüksek yoğunlukları ve liflere paralel yöndeki basınç direnci değerlerinin büyük, elastikiyet modüllerinin küçük olmaları nedeniyle; işlenme özelliklerinin önemli olduğu ve yüksek direnç gerektiren kullanım yerlerinde değerlendirilmesi önerilmektedir.

Ahşap malzemeler çevreden gelecek zararları (biyotik, abiyotik zararlılar, yangın vb.) önlemek ve ahşabın kullanım ömrünü uzatmak için emprenye edilmektedir. Bu nedenle; bu çalışmada tara, boraks ve borik asit ile emprenye edilmiş ağaç malzemenin vida tutma direnci özelliklerini belirlemek amacı ile hazırlanmıştır. Sarıçam (Pinus sylvestris L.) odunu ülkemizde büyük bir potansiyele sahip olan borlu bileşiklerden boraks, borik asit ve boraks+borik asit ile doğal emprenye maddelerinden tara ile birlikte kullanılarak hazırlanan deney örnekleri üç farklı (% 1, % 3, % 5) çözelti konsantrasyonu ile ASTM 1413-76 standartına göre emprenye edilmiştir. Emprenye edildikten sonra vida tutma direnci değerleri kontrol örnekleri ile kıyaslanarak belirlenmiştir. Deney sonuçlarına göre; % 1 konsantrasyondaki tara ile emprenye edilen örneklerin vida tutma direncinin daha yüksek çıktığı tespit edilmiştir. Borlu bileşiklerde ise, borik asit+boraks karışımının daha yüksek değerlerde olduğu saptanmıştır. Bu durumda, dış çephe kaplaması veya yayla kent evi gibi masif odun uygulamalarında 1% konsantrasyondaki borik asit+boraks karışımı tercih edilebilir.