Search

Dispersie in rivieren wordt meestal beschouwd als een proces dat voldoet aan de één-dimensionale vergelijking van Taylor. Toepassing van het één-dimensionale Taylor-model als beschrijving voor dispersie in rivieren is formeel slechts geoorloofd op (grote) afstand vanaf een lozingspunt. Voorspellingen van concentratieverdelingen met behulp van het Taylor-model wijken echter dan nog vaak af van waargenomen concentratieverdelingen. Alhoewel deze afwijkingen deels geweten kunnen worden aan convectieve en dispersieve processen direct na een lozing, lijken ze eerder op een meer structurele tekortkoming van het Taylor-model te wijzen. De vele, vaak niet volledig begrepen, fysische mechanismen die een rol kunnen spelen bij dispersie, verhinderen vooralsnog een meer adequate beschrijving van dispersie in natuurlijke rivieren. Wel is het mogelijk om near-field effecten te verdisconteren door concentratieverdelingen op eenvoudige wijze meer flexibel te benaderen dan volgens het Taylor-model., Transport and Planning, Civil Engineering and Geosciences

Uit een procesbeschrijving voor de verspreiding van olie in rivieren blijkt dat het gedrag van een olievlek in een rivier principieel anders is dan het gedrag van opgeloste stoffen. Anders dan bij opgeloste stoffen zijn dispersie en afbraak van olie tijdsafhankelijk en worden meer bepaald door de eigenschappen van de olie dan door de hydraulische kenmerken van de rivier. Hier is een eerste aanzet gegeven om de modelparameters van het Taylor-model voor opgeloste stoffen te beschrijven als functie van de processen die bepalend zijn voor de verspreiding van olie op rivieren., Water Management, Civil Engineering and Geosciences