Search

Central core myopatyhy is a rarely seen hereditary neuromuscular disorder that is involved in congenitally myopathies group. The disease is characterized by muscular weakness, skeleton system deformities, increased malign hyperthermia sensitivity and anesthesia management is critically important. In these patients, prolonged muscular weakness and malign hyperthermia that can complicate the perioperative management are the most critical risks. In this case report, anesthesia management of an electively planned caesarean section patient, taken into emergency surgery that is also previously known to have central core myopathy diagnosis will be shared. [Cukurova Med J 2013; 38(4.000): 770-773]

Purpose:Renal transplantation significantly improves quality of life compared to hemodialysis in patients with end-stage renal failure. In end-stage renal failure anesthetic technique should be planned carefully, due to changes in volume distribution, drug metabolism, excretion. Results of total intravenous anesthesia, inhalation anesthesia, regional techniques are being investigated. Aim of this study was to present our experience in total intravenous anesthesia in 77 patients, who underwent live and cadaveric donor renal transplantation at Baskent University Faculty of Medicine Adana Teaching and Research Center. Material and Methods:Induction of anesthesia was performed with propofol(2mg/kg) and fentanyl(1μg/kg), and rocuronium bromide(0.4-0.5mg/kg) was given before intubation. Anesthesia was maintained with total intravenous anesthesia(propofol,50 mcg/kg/min; remifentanil,0.25 mcg/kg/min infusion). Intraoperative fluid, urine volumes were recorded. For preemptive multimodal analgesia, pre-incisional intravenous paracetamol(15mg/kg), intramuscular morphine(0.1mg/kg) were given. Postoperative analgesia was maintained with intravenous patient-controlled analgesia(meperidine 10 mg bolus, with a lockout time of 20 minutes). Postoperative pain was recorded using Visual Analogue Scale, level of sedation was assessed by Ramsey Sedation Scale. Results:Study included 64(83.1%) live donor transplantations and 13(16.9%) cadaveric donor transplantations. Mean total fluid administration was similar between live and cadaveric donor kidney transplantation patients however mean intraoperative urine output was significantly higher in live donor kidney transplantation patients(p

Purpose: The aim of this study was to evaluate the effect of red blood cell transfusion and/or inotropic/vasopressor agent infusion during intraoperative and postoperative first 24-hour period on 30-day and one-year survival. Materials and Methods: In the final analysis, 133 patients who underwent radical cystectomy and urinary diversion surgery between November 2011 and January 2019 were included in this study. Perioperative anesthesia management early postoperative intensive care patient follow-ups were based on. Results: A statistically significant relationship was found between intraoperative red blood cell transfusion and one-year mortality rates. A statistically significant relationship was found between red blood cell transfusion in the intensive care unit and postoperative 30-day mortality rates. The relationship between vasopressor/inotrope agent infusion in intensive care unit and postoperative 30-day mortality was statistically significant. Conclusion: In radical cystectomy and urinary diversion, intraoperative red blood cell and/or inotrope/vasopressor drug administration, and red blood cell transfusion within first 24 postoperative hours in intensive care unit are associated with lower survival rates in both early and late periods. Future studies should focus on developing and implementing different strategies for perioperative blood management and maintenance of patient hemodynamics that may affect early and late outcomes.

Amaç: Bu retrospektif çalışmada hastanemizde laparaskopik bariatrik cerrahi uygulanan hastalardaki anestezi deneyimimizin aktarılması ve perioperatif yönetimin literatür eşliğinde tartışılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Obezite cerrahisi geçiren ASA risk sınıflaması II-III olan 62 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların demografik özellikleri, cerrahinin süresi, peroperatif dönemde görülen komplikasyonlar, hastanede kalış süresi kaydedilmiştir.Bulgular: Hastaların yaş aralığı 19 ile 59 arasında değiştiği ve %72.6’sının kadın olduğu tespit edildi. Ortalama operasyon süresi 167 dakika, hastanede kalış süresi 5 gündür. İntroperatif dönemde görülen komplikasyonlar arasında taşikardi, hipertansiyon ve aritmi yer almaktadır. Takiplerde 6 (%9.7) hastanın tekrar operasyona alındığı, hastaların tamamının sağlıklı şekilde hastaneden taburcu edildiği tespit edildi. Sonuç: Laparaskopik obezite cerrahisinde oluşabilecek komplikasyonların önlenmesinde donanımlı bir ekip ve takım çalışması ile birlikte iyi bir preoperatif hazırlık, tromboemboli proflaksisi, sıkı hemodinami ve kan gazı takibi güvenli bir anestezi için gereklidir.

Amaç: Bu retrospektif çalışmada hastanemizde intrakranial kitle cerrahisi uygulanan hastalardaki anestezi deneyimimizin değerlendirilmesi ve perioperatif yönetimin literatür eşliğinde tartışılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2015-2016 tarihleri arasında intrakranial kitle cerrahisi geçiren yaşları 3 ile 78 arasında ASA risk sınıflaması I-III olan 112 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Veriler için anestezi kayıt formları, hasta dosyaları ve hastane bilgisayar sistemi kullanıldı. Hastaların demografik özellikleri, anestezi yönetimi ve postoperatif bilgileri kaydedildi.Bulgular: Hastaların yaş aralığı 3 ile 78 arasında değiştiği ve %57.1’nin erkek olduğu tespit edildi. 98 (%87.5) hastanın kitlesi supratentorial bölgede iken 14 (%12.5)’nin infratentorial bölgede lokalize olduğu saptandı. Ortalama operasyon süresi 184 dakika, ortalama yoğun bakımda kalış süresi 3 gün, hastanede kalış süresi 7 gündür. İntroperatif dönemde görülen komplikasyonlar arasında taşikardi (%5.4), bradikardi (%3.6), hipertansiyon (%3.6) ve hipotansiyon (%1.8) yer almaktadır. Takiplerde 13 (%11.6) hastanın tekrar operasyona alındı. Preoperatif ve postoperatif dönemde ölüm ile karşılaşılmadı Sonuç: İntrakranial kitle cerrahisi için nöroaanestezi uygulamalarında çeşitli anestezi teknikleri başarıyla kullanılabilir. İnvaziv monitorizasyon, sıkı hemodinami ve kan gazı takibi ile olası komplikasyonlar erken fark edilerek mortalite ve morbidite azaltılabilir.

Amaç: Renal transplantasyon son dönem böbrek yetmezliği hastalarında hemodiyalizle karşılaştırıldığında yüksek yaşam kalitesi sağlayan bir yöntemdir. Son dönem böbrek yetmezliğinde volüm dağılımı, ilaç metabolizması, atılımındaki değişiklikler nedeniyle anestezi tekniği özenle planlanmalıdır. Total intravenöz anestezi, inhalasyon anestezisi, rejyonel tekniklerin sonuçları araştırılmaktadır. Çalışmada Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Adana Uygulama ve Araştırma Merkezi"nde canlı ve kadaverik donörden renal transplantasyon uygulanan 77 hastada total intravenöz anestezi deneyimimizin aktarılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Anestezi indüksiyonu propofol 2mg/kg, fentanil 1µg/kg ile sağlandı, roküronyum bromürle (0.4-0.5mg/kg) entübasyon gerçekleştirildi. İdame total intravenöz anesteziyle (propofol, 50µg/kg/dk; remifentanil, 0.25µg/kg/dk infüzyon) sağlandı. İntraoperatif sıvı, idrar miktarı kaydedildi. Preemptif multimodal analjezide preinsizyonel 15mg/kg intravenöz parasetamol, 0.1mg/kg intramüsküler morfin uygulandı. Postoperatif analjezide intravenöz hasta kontrollü (meperidin 10mg bolus, kilitli kalma süresi 20 dakika) kullanıldı. Postoperatif ağrı vizüel analog skala, sedasyon düzeyleri Ramsey Sedasyon Skalası kullanılarak kaydedildi. Bulgular: Canlı donörden transplantasyon sayısı 64(83.1%), kadaverik donörden transplantasyon sayısı 13 (16.9%) idi. Canlı ve kadaverik donörden böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda intraoperatif verilen mayi miktarında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmezken; intraoperatif çıkarılan idrar miktarının canlı donörden böbrek nakli uygulanan hastalarda anlamlı olarak yüksek olduğu saptandı(p

Santral kor miyopati; konjenital miyopatiler grubunda yer alan, nadir görülen herediter bir nöromüsküler bozukluktur. Santral kor miyopati; kas güçsüzlüğü, iskelet sistemi deformiteleri ve artmış malign hipertermi duyarlılığı ile karakterize olup bu hastaların anestezi yönetimi ayrı bir önem taşımaktadır. Bu hastalarda perioperatif yönetimi güçleştirebilecek uzamış kas güçsüzlüğü ve malign hipertermi en hayati risklerdir. Bu olgu sunumunda santral kor miyopati hastalığı olduğu bilinen elektif sezaryen ameliyatı planlanan ancak acil cerrahiye alınan genç bir hastadaki anestezi yönetimi paylaşılacaktır.