Search

68 ÖZET Çocukluk çağı tüberküloz enfeksiyonunun farklı klinik tiplerin de hücresel immün sistem araştırılmıştır. Bu amaçla T lenfosit, T4 ve T8 lenfosit sayısal değerleri monoklonal antikorlar kullanılarak belirlenmiş tir. Lenfosit, T ve T lenfosit alt grupları sayısal değerlerinin tüberküloz enfeksiyonunun klinik tabloları, PPD ile değerlendirilen geç aşırı deri duyarlılığı yanıtı ve kemoterapi ile ilişkisi araştırılmıştır. Çalışma grubuna yaş dağılımı 1 yaş ile 14 yaş 3 ay arasında de ğişen 26 yeni tanı konulmuş tüberkülozlu hasta alınmıştır. Kontrol grubuna yaş dağılımı 1 yaş 4 ay ile 13 yaş 5 ay arasında değişen 14 sağlıklı çocuk alınmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde tüberkülozlu hastaların tedavi öncesi ve tedavinin 8. haftasında saptanan lenfosit, T lenfosit, T4 ve T8 lenfosit değerleri kontrol grubu değerleri ile ve tedavi öncesi ve sonrası değerle ri kendi aralarında karşılaştırılmıştır. İkinci bölümde ise tüberkülozlu hastalar Lenzini sınıflamasına göre reaktif ve nonreaktif olmak üzere iki gruba ayrılarak veriler karşılaştırılmıştır. Üçüncü bölümde ise PPD ile değerlendirilen geç aşırı deri duyarlılığı yanıtı ile lenfosit, T lenfosit ve alt grupları arasındaki ilişki incelenmiştir. Aktif tüberkülozlu hastaların tedavi öncesi lenfosit, T lenfosit ve T8 lenfosit değerleri ile kontrol grubu değerleri arasında anlamlı fark69 bulunmamıştır. T4 lenfosit değerleri ise tüberkülozlu hastalarda anlamlı olarak düşük bulunmuştur (p

Giriş: Şişmanlarda bozulmuş yeme tutumlarına sık rastlanmaktadır. Ergenlik dönemi iskelet gelişimi açısından önemli bir dönemdir. Bu nedenle şişman ergenlerde bozulmuş yeme tutumlarının ergen üzerinde yarattığı stresin kemik yapım-yıkım belirteçleri ve kemik mineral yoğunluğu üzerine etkisinin araştırılması önemlidir. Amaç: Şişman ergenlerde bozulmuş yeme tutumlarının yol açtığı stresin kemik yapım-yıkım belirteçleri ve kemik mineral yoğunluğu üzerine etkisini araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Kasım 2013-Eylül 2014 tarihleri arasında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Adolesan Bilim Dalı polikliniği'ne başvuran, 11-18 yaş aralığında 80 şişman ergen çalışmaya alındı. Kemiğe özgül alkalen fosfataz, serum osteokalsin, idrar N-telopeptit ölçümleri ile kemik yapım ve yıkımı değerlendirildi. Yirmidört saatlik idrarda serbest kortizol düzeyi biyolojik stres belirteci olarak ölçüldü. Kemik mineral yoğunluğu çift enerji x ışını absorptiometri ile ölçüldü. Bozulmuş yeme tutumları `Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği`, `Hollanda Yeme Davranışı Anketi` ile depresyon `Çocuklar için Depresyon Ölçeği` ile değerlendirildi ve psikiyatrik bakıları yapıldı. İstatistiksel çözümlemeler için Statistical Package for Social Sciences 15.0 versiyon istatistik paket programı kullanıldı. Kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında Ki-kare testi ya da Fisher exact test, sürekli değişkenlerin karşılaştırılmasında Mann-Whitney U testi ya da Student T testi kullanıldı. Değişkenler arasındaki ilişki korelasyon testi ile değerlendirildi. Çok değişkenli çözümlemelerde lineer regresyon modeli kullanıldı. Bulgular: Yirmi dört saatlik idrar serbest kortizol düzeyi ile `Hollanda yeme davranışı anketi` toplam puanı ve kısıtlama alt ölçek puanı arasında anlamlı ilişki saptandı (sırasıyla p= 0,047, p=0,011).Sonuçlar: Şişman ergenlerde kemik sağlığı ile bozulmuş yeme tutumları arasındaki ilişkinin gösterilememiş olması, bozulmuş yeme tutumlarının kemik sağlığı üzerindeki olumsuz etkilerinin uzun sürede ortaya çıkmasına ve ergenlerden oluşan bu çalışma grubunda saptanamamasına bağlı olabilir. Bu nedenle bu ilişkiyi anlamaya yönelik ileriye dönük planlanmış çalışmalara gereksinim olduğunu düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Ergenlik, Kemik döngüsü, Kemik mineral yoğunluğu, Bozulmuş Yeme Tutumu, Şişmanlık, Kortizol Introduction: Disordered eating attitudes are common among obese people. Adolescence is a critical period for bone development. So it is important to study the effect of stress that is caused by disordered eating attitudes on markers of bone turnover and bone mineral density among obese adolescents. Objectives: To examine the effect of stress that is caused by disordered eating attitudes on markers of bone turnover and bone mineral density in obese adolescents.Materials and Method: Eighty obese adolescents, between 11- 18 years old, applying to Istanbul University Medical Faculty Adolescence Department between November 2013-September 2014 enrolled in this study. Bone turnover was evaluated with the measurement of serum bone spesific alkalen phosphatase, serum osteocalcin and urine N telopeptide. Twenty four hour urine free cortisol was measured as a marker of biological stress. Bone mineral density was measured by dual energy x ray absorptiometry. Disordered eating attitudes were evaluated with `Eating Disorder Examination Questionnaire`, `Dutch Eating Behaviour Questionnaire`; depression was evaluated with `The Children's Depression Inventory` and psychiatric evaluation was done. All analysis were conducted using Statistical Package for Social Sciences 15.0 version. `Chi- square` or `Fisher exact test` was used to compare categorical variables, `Mann- Whitney U` or `Student T test` was used to compare continous variables. The relationship between the variables was evaluated with correlation test. Lineer regression model was used for multivariate analysis. Results: Statistically significant relationships were found between twenty four hour urine free cortisol and `Dutch Eating Behaviour Questionnaire` total score and restrictive eating subscale score (p in order= 0.047, 0.011).Conclusion: In this study, no relationship between disordered eating attitudes and bone health was found; it may be due to the fact that the negative effects of disordered eating attitudes on bone health were not apparent until later years and that adolescents were the study population. So we think that further prospective studies are required to understand these relationships. Key Words: Adolescents, Bone turnover, Bone mineral density, Disordered eating attitudes, Obesity, Kortizol 80

Amaç: Bu çalışmanın amacı, İstanbul'da Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları dalında tıpta uzmanlık öğrencisi olarak çalışmakta olan hekimlerin adolesan sağlığı konusundaki bilgi, beceri, tutum ve uygulamalarını, ve adolesan sağlığı konusundaki eğitim gereksinimlerini saptamaktı.Gereç ve Yöntem: İstanbul'da Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları dalında tıpta uzmanlık eğitimi almakta olan 411 hekim kurumlarında ziyaret edilerek, soru formlarını cevaplamaları istendi. Hekimlere adolesanın sağlık sorunları ile ilgili bilgileri, becerileri, yeterlilikleri, tutumları, eğitim alma istekleri ve adolesan sağlık hizmetlerinin bir parçası olarak gizlilik ilkesi ile ilgili görüşleri soruldu. Adolesanın sağlık sorunları medikal, jinekolojik ve psikososyal sorunlar, riskli davranışlar ve, yasal ve etik sorunlar olmak üzere 5 ana grupta toplandı ve hekimlerin yanıtları bu gruplara göre oluşturulan bir skorlama sistemi ile değerlendirildi. İstatistiki değerlendirme ki kare testi, Student testi, ANOVA ve post Hoc Tukey testi, ve Pearson korelasyon testi kullanılarak yapıldı.Bulgular: Çalışmaya 411 hekimden, 344'ü katıldı (%83,6). Adolesan sağlığına ilgi duyduğunu bildiren hekimlerin oranı %27,6 (n=94) idi. Adolesanlara hizmet vermekten hoşlanan hekimlerin oranı % 2,9 idi. Hekimlerin adolesanlarla çalışma isteğini olumsuz yönde etkileyen sebepler çalıştıkları kurumda medikopsikososyal yapılanmaların bulunmaması (% 47,7), çalışma koşullarının adolesanlar için gerekli mahremiyeti sağlayamaması (% 35,9) ve kendilerini deneyimsiz hissetmeleri (%23,6) olarak saptandı. Hekimler adolesanın sağlık sorunlarıyla ilgili konularda yetersiz eğitim aldıklarını, medikal sorunlarla ilgili daha fazla hasta izlediklerini ve bu hastalar karşısında kendilerini daha yeterli hissettiklerini, ancak, jinekolojik ve psikososyal sorunlar ve, riskli davranışlarla gelen hastalar karşısında kendilerini yetersiz hissettiklerini belirttiler. Adolesanın izni olmadan gizlilik ilkesini bozmayacağını belirten hekimlerin oranı %10'dan az saptandı. Adolesan sağlığı ile ilgili konularda eğitim almış olma ile adolesan hasta izleme sıklığı, hasta karşısında kendini yeterli hissetme ve 10?14 yaş gurubu adolesan hasta izlerken gizlilik ilkesine uyma arasında anlamlı korelasyon saptandı.Tartışma: Sonuçlarımız İstanbul ilindeki Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları tıpta uzmanlık öğrencilerinin adolesan sağlığı alanındaki bilgi ve becerilerinin artırılması, tutum ve davranışlarının değişmesi gerektiğini göstermektedir. Bu nedenle, tıpta uzmanlık eğitimi sırasında kullanılmak üzere oluşturulacak bir adolesan sağlığı rehberinin bu alanda hem eğitimin standartizasyonunu sağlayabileceğini hem de hekimlerin motivasyonunu arttırabileceğini düşünmekteyiz. Purpose: The aim of this study was to Assessment of knowledge, skills, attitudes, practices and training needs of paediatric residents working at İstanbul with regard to adolescent medicine.Method: A total of 411 paediatric residents were visited at their working places and asked to complete a questionnaire. Paediatric residents were asked to report their knowledge, perceived skills, adequacies, attitudes, practices, desire for further training on adolescent medicine regarding 21 adolescent health items grouped under 5 topics (medical, gynaecologic and psychosocial problems, risky behaviours and legal and ethical issues), and thought about confidentiality issue as part of a adolescent health services. A scoring system was applied to asses their responses. Chi-square test, Student-t test, ANOVA and post Hoc Tukey test and Pearson correlation tests were used for statistical analysis.Results: Questionnaires were responded by 344 (% 83, 6) of total 411 paediatric residents. Percentage of physicians reported to be interested in adolescent medicine was % 27, 6 (n=94). Percentage of residents reported to be pleased with care of adolescents was % 2, 9. Reasons negatively affecting physicians desire for care of adolescents were determined as absence of medico- psychosocial organisations in their institutions ( % 47,7), inability to provide essential privacy due to unfeasible conditions at work (%35,9) and perception of to be underskilled regarding adolescents (%23,6). Physicians reported to be trained inadequately about adolescent?s health issues and also reported caring adolescents with medical problems mostly and feeling more comfortable with this topic. But physicians reported to feeling inadequate regarding adolescents with gynaecologic, psychosocial problems and risky behaviours. Percentage of physicians who would be adherent to confidentiality without permission of adolescent was found to be less than % 10. There was a significant correlation between being trained about adolescent medicine and frequency of caring adolescents in daily practice, feeling adequate with adolescent patients and adherence to confidentiality with adolescents of 10-14 year-of-age.Discussion: Our results demonstrated that improvement of knowledge and skills and change in attitudes and practices of paediatric residents at İstanbul regarding adolescent medicine are required. We think that preparation of a guideline for adolescent medicine to be used in paediatric residency training programme will result in standardisation of training and increased motivation of physicians for care of adolescent patients. 96