Search

Amaç: Tip II Diabetes Mellitus (T2DM) en sık endokrin hastalıktır. Yüksek glikolize hemoglobin (HbA1c) düzeylerinin kardiyovasküler hastalıklarda (KVH) risk faktörü olduğu ve KVH'ların da diyabetik hastalarda ölüm ve sakatlığa neden olduğu bilinmektedir. HbA1c düzeylerinin doğru ölçülmesi, hastaların tanı ve tedavi süreçlerinin değerlendirilmesinde son derece önemli rol oynamaktadır. Ülkemizde başta talasemi minör olmak üzere hemoglobin varyantları yaygın olarak görülmektedir. Diyabetin kardiyovasküler etkileri nedeniyle de asetilsalisilikasit (ASA) sıklıkla diyabetik hastalar tarafından kullanılmaktadır. Diyabetik nefropati ise son dönemde hemodiyaliz gerektiren böbrek yetmezliğine ve üremiye neden olmaktadır. Bu çalışmada immünoturbidimetri ve yüksek performanslı sıvı kromatografi (HPLC) yöntemlerinin 3 hasta grubunda HbA1c düzeylerini ölçmek üzere karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Bu çalışmaya her biri 20 hastadan oluşan üç grup dahil edilmiştir. Bu çalışmaya 20’şer kişilik 3 hasta grubu dahil edilmiştir. İlk grup hemoglobin elektroforezi kullanılarak “hemoglobinopati” tanısı alan hastalardan, ikinci grup en az 6 aydır günde 100 mg veya üzerinde ASA alan hastalardan ve üçüncü grup kronik hemodiyalize giren hastalardan oluşmaktadır. Hastalardan alınan EDTA içeren tüplere toplanan venöz kan örnekleri, Premier Hb 9210 (Trinity Biotech –USA) ve Cobas c501 (Roche –Almanya) cihazları kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuç: Her 3 grupta immünoturbidimetri ile HPLC yöntemi karşılaştırıldığında grupların içinde HbA1c düzeyleri arasında anlamlı bir istatistiksel fark bulunamamıştır (p=0,462, p=0,065 p=0,062). Tartışma: İmmünoturbidimetri ve HPLC, HbA1c ölçümlerinde yaygın olarak kullanılan yöntemlerdendir. İmmünoturbidimetrik yöntemin HbA1c ölçümlerinde HPLC yöntemi ile arasında güçlü bir korelasyon olduğu gösterilmiştir. HbA1c analizini etkileyebilecek hastalıklar ve ilaçlar göz önünde bulundurulmalıdır.