Search

In het kader van ontwrichtende criminaliteit ontstaat steeds meer aandacht voor de gebruikerskant. Zo ook voor de harddrugsgebruiker, die een ontwrichtende invloed heeft op de samenleving. Dit artikel beantwoordt de vraag of strafbaarstelling van harddrugsgebruik legitiem en rechtvaardig is. Teneinde deze vraag te beantwoorden wordt in het artikel getoetst aan de criteria voor strafbaarstelling en worden de argumenten die ten grondslag liggen aan de strafbaarstelling van de prostituant die misbruik maakt van prostituees die slachtoffer zijn van mensenhandel ter inspiratie gebruikt.

Dit artikel bespreekt de mogelijkheden om strafrechtelijke aansprakelijkheid te vestigen voor fraude op online handelsplatforms, in het bijzonder de strafbaarstelling van verkoopfraude op handelsplatforms en het voorstel tot strafbaarstelling van fraude met nieuwe betaalmethoden. Het artikel maakt inzichtelijk hoe onze (analoge) wetgeving steeds verder wordt aangepast op gedragingen die zich afspelen in de digitale wereld, maar laat tevens zien dat deze ‘nieuwe’ gedragingen in de kern niet veel afwijken van de bestaande gedragingen in de offline wereld.

Introducing the special issue David Luban's paper on 'The Enemy of All Humanity', we point out how the notion of an ‘enemy of all humanity’ challenges the very foundations of international (criminal) law. We also give an overview of the other contributions.

Wat is een ‘goede wet’ voor de Nederlandse rechter vanuit het EU-recht en het EVRM bezien? Een ‘goede wet’ – daaronder mede begrepen de toelichting bij de wet – stelt de rechter afdoende in staat om (1) de verenigbaarheid van een wet met het EU-recht of het EVRM te beoordelen en (2) potentiële conflicten met het EU-recht of het EVRM constructief op te lossen zonder te hoeven grijpen naar ‘zware’ opties. Maar hoe, en tot op welke hoogte, kan of moet de wetgever rekening houden met de Europese taak en habitat van de Nederlandse rechter, zowel qua inhoud als qua motivering van wetgeving? En welke wetgevende kreukelzone mag de rechter onder Europees recht en het EVRM aan de wetgever laten alvorens in te grijpen? Ter beantwoording van deze vragen gaat deze bijdrage in op de verschillende vereisten die het EU-recht en het EVRM stellen aan goede wetgeving, waarbij mede wordt ingegaan op de structuur van de stapsgewijze toetsing door de Europese Hoven van nationale wetgeving.

Hoewel je zou denken dat we na decennia aan wetgevingsbeleid zo ongeveer alle instrumenten wel uitgedacht én besproken hebben, blijkt de creativiteit van de wetgevingsjurist toch altijd net weer wat groter te zijn. Een mooi voorbeeld daarvan is het right to challenge.1 Menig lezer zal nu de wenkbrauwen fronsen: ‘Wat is dat nou weer voor iets nieuws en waarom nou weer een Engelse term?’ Om met het laatste te beginnen: het right to challenge is (met name) vanuit het Verenigd Koninkrijk komen overwaaien. De letterlijke Nederlandse vertaling – uitdaagrecht – zien we wel steeds meer verschijnen,2 maar zij is nog geen gemeengoed.3 En over het eerste: zo nieuw is het instrument als zodanig nu ook weer niet. Een vorm van het right to challenge staat al jaren in het Bouwbesluit 2012, alleen niet onder die term. Daarnaast heeft de term het jongste regeerakkoord gehaald: ‘Het kabinet biedt ruimte aan initiatieven van burgers en verenigingen in de samenleving. In overleg met gemeenten willen wij daarom via een Right to challenge-regeling burgers en lokale verenigingen de mogelijkheid geven om een alternatief voorstel in te dienen voor de uitvoering van collectieve voorzieningen in hun directe omgeving. Daarbij gaat het om zaken als het onderhoud van een park, het beheer van sportvelden of andere maatschappelijke voorzieningen. Daarnaast gaan we samen met enkele gemeenten experimenteren met een recht op overname, waarbij lokale verenigingen of buurtbewoners het eerste recht krijgen om maatschappelijke voorzieningen over te nemen en de bijbehorende functie voort te zetten.’Er zijn ook enige websites over het right to challenge, zoals (hoe kan het ook anders) www.righttochallenge.nl. Tijd dus voor RegelMaat om er aandacht aan te besteden.

Gemeentelijk verbod op het dragen van een boerkini met het argument dat hetdragen van het tenue risico’s met zich zou brengen voor de aantasting van deopenbare orde. Volgens de Conseil d’État is dat verbod niet gerechtvaardigd,omdat het leidt tot een ernstige en duidelijke schending van de bewegingsvrijheid,de geloofsvrijheid en de persoonlijke vrijheid.The French state council ruled that themayor of Villeneuve-Loubet did not havethe right to ban burkinis. The court foundthat the anti-burkini decrees were “a seriousand manifestly illegal attack on fundamentalfreedoms”, including the right tomove around in public and the freedom ofconscience. The judges stated that localauthorities could only restrict individualliberties if there was a “proven risk” to publicorder. It ruled that a proven public orderrisk had not been demonstrated.

Deze bijdrage bespreekt de gevolgen van de herziene Procedurerichtlijn (2013/32/EU) voor de Nederlandse asielprocedure. Deze richtlijn heeft geleid tot een aantal belangrijke wijzigingen in het Nederlandse systeem van procedures en soorten asielbeslissingen. De onverkorte handhaving van een aantal cruciale aspecten van de Nederlandse asielprocedure, zoals de snelle algemene asielprocedure en het toetsingskader voor tweede en volgende asielaanvragen, wringt echter met het systeem van de Procedurerichtlijn. Daarnaast zijn in navolging van de richtlijn een aantal nieuwe waarborgen voor asielzoekers geïntroduceerd, zoals passende steun voor kwetsbare asielzoekers, een verruimd recht op een rechtsmiddel met schorsende werking en een volledig en ex nunc onderzoek door de rechter.

Bedreigende rap en de kunstexceptie. In diverse zaken is door rapartiesten een beroep gedaan op de kunstexceptie toen zij zich voor de strafrechter moesten verantwoorden. In deze bijdrage wordt door Bakker en Van de Wetering antwoord gegeven op de vraag in hoeverre ruimte bestaat voor een succesvol beroep op de kunstexceptie in dergelijke zaken. Daarbij wordt stilgestaan bij de betekenis en reikwijdte van de kunstexceptie, volgend uit de literatuur en EHRM-jurisprudentie over artikel 10 EVRM. Verder wordt ingegaan op nationale jurisprudentie omtrent de kunstexceptie en strafbare rapteksten, teneinde de weinig belichte relatie tussen rap en de kunstexceptie nader te duiden.