Search

Histonlar, ökaryot canlıların kromozomundaki nükleozom yapısını oluşturan temel proteinlerdir. Histone H1.5 (HH1.5); histon H1 ailesinin 7 somatik subtipinden bir tanesidir. Çalışmamızda prostat kanseri tanısında HH1.5'un oldukça faydalı bir immünhistokimyasal markır olduğu, birçok klinikopatolojik parametrelerle ilişkisi ve HH1.5'un hem diagnostik, hem de prognostik olarak AMACR'a üstün olduğunu araştırmak hedeflenmiştir. Ayrıca vakalarımız `2016 WHO Classification of Tumours of the Urinary System and Male Genital Organs`da en son yer aldığı şekliyle yeniden derecelendirilmiştir. Grade grup 2 (3+4=7) ve grade grup 3 (4+3=7) arasında HH1.5 ve AMACR ile immünhistokimyasal olarak boyanma farklılığı olup olmadığını araştırılmıştır. Grade grup 2 ve 3 prostat kanserlerinde patern 4'ün yüzdesine göre HH1.5 ve AMACR ile boyanma oranları değerlendirilmiştir. Çalışmamızdan elde ettiğimiz bu veriler, HH1.5'un prostat adenokarsinomunda hem diagnostik hem de prognostik açıdan oldukça faydalı bir immünhistokimyasal markır olarak kullanılabileceğini düşündürmüştür. HH1.5'un diagnostik olarak da AMACR'a üstünlüğü bulunmakla beraber, özellikte prognostik olarak AMACR'a üstün olduğu çalışmamızdaki sonuçlarla tespit edilmiştir. Ayrıca nükleer boyanma göstermesi ve internal kontrol olarak lenfositlerin kullanılması da HH1.5'un değerlendirilmesini AMACR 'a üstün kılmaktadır. Bizim çalışmamız; grade grup 2 ve grade grup 3 olgular arasındaki ve patern 4 yüzdesi ile HH1.5 ve AMACR ekspresyonu açısından farkın araştırılması, HH1.5'un birçok klinikopatolojik parametrelerle ekspresyonunun değerlendirilmesi ve tümörlerin yeniden derecelendirilmesi de dahil olmak üzere birçok konuda ilk çalışma olması nedeniyle önem arz etmektedir. Bu veriler takip edecek çalışmalarla desteklenerek, HH1.5 gelecekte prostat kanseri tanısında, özellikle de iğne biyopsilerdeki küçük şüpheli odakların değerlendirilmesinde ve prognozunu öngörmede faydalı bir imünhistokimyasal markır olarak kullanılabileceği düşünülmüştür. Histones are the basic proteins that make up the nucleosome structure in the chromosome of eukaryotic organisms. Histone H 1.5 (HH 1.5); is one of 7 somatic subtypes of Histone H1 family.Our study aimed to investigate HH1.5 as a highly useful immunohistochemical marker for prostate cancer and its relation with many clinicopathologic parameters and to demonstrate that HH1.5 is superior to AMACR both as a diagnostic and as a prognostic marker. In addition, our cases have been re-graded as recently as they were in the `2016 WHO Classification of Tumors of the Urinary System and Male Genital Organs`. We investigated immunohistochemical staining for HH1.5 and AMACR between grade group 2 (3 + 4 = 7) and grade group 3 (4 + 3 = 7). In Grade group 2 and 3 prostate cancers, staining rates with HH1.5 and AMACR were assessed for to the percentage of pattern 4.The data we have obtained from our study suggest that, HH1.5 can be used as an immunohistochemical marker for prostate adenocarcinoma, which is both highly useful as a prognostic and diagnostic agent. In addition, nuclear staining and the use of lymphocytes as internal control make HH1.5 evaluation superior to AMACR. Our work is important because of this is first study about evaluation of HH1.5 and AMACR expression between grade group 2 and grade group 3, and assessment of pattern 4 percentage with the HH1.5 and AMACR expression and evaluation of HH1.5 expression with many clinicopathologic parameters and re-grading of tumors. 128

ÖZET Çalışmamızda prostat iğne biopsilerinde adenokarsinom tanı kriterlerinin gözden geçirilip, sınıflandırılması ile birlikte çeşitli tanı kriterlerinin tümör derecesi ile ilişkisi incelenmiştir. S.B Ankara Hastanesi ve S.B. Numune Hastanesi Patoloji bölümlerinde tanı alan toplam 118 adet prostat iğne biopsisi çalışmamızın materyalini oluşturmaktadır.118 prostat iğne biopsisinin tanısı adenokarsinom olan 55 adedi çalışma grubumuzu oluşturmaktadır. Stromada benign glandlardan uzakta gelişigüzel inflltratif büyüme paterni en sık görülen patern olmuştur. %30.9 gibi önemli bir orandaki olguda yapısal patern dışında sadece bir ya da iki tanısal kriter izlenmiştir. Nükleol belirginliği tüm olguların %87'sinde ve 1 ya da 2 tanı kriteri taşıyan olgularda en sık izlenen kriter olarak saptanmıştır. Olgularımızın %12.7'sinde hiç nükleol izlenmemiştir. Kristaloid varlığı ile Gleason skoru arasında ters korelasyon izlenmiştir. Diğer tanı kriterleri ile Gleason skoru arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır. Gleason skoru arttıkça malign gland sayısının azalması istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Sonuç olarak prostat karsinomu tanısı koymada yapısal paternin önemi görülmüştür. Nükleol belirginliğinin tek güvenilir kriter olamayacağı, karsinom tanısına ancak bütün tanısal kriterlerin birarada değerlendilip yorumlanması ile varılabileceği kanısına varılmıştır. İğne biopsilerinde bahsedilen prognostik faktörlerin önemi ve yararını ortaya koyabilmek için histopatolojik çalışmalarla korele daha çok sayıda klinik çalışmaya ihtiyaç vardır. 73 82

ÖZET Bu çalışmada, Ankara Hastanesi Radyoloji Bölümünde, Ekim 1994 - Ocak 1996 tarihleri arasında 53 hastada, 54 lezyona, toplam 57 kez BT rehberliğinde transtorasik ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılmıştır. Sensitivite % 85, spesifîsite % 100, pozitif prediktif değer % 100, negatif prediktif değer % 59, doğruluk oranı % 88 olarak bulunmuştur. Komplikasyon olarak pnömotoraks ( % 21.1), ağrı ( % 15.7), minör hemoptizi ( % 8.8), ciltaltı amfizemi ( % 1.8) ve minimal pulmoner hemoraji ( % 1.8) izlenmiştir. Lezyon boyutlarının ve geçilen akciğer parankim uzunluğunun pnömotoraks insidansmda anlamlı fark yarattığı saptanmıştır. Çalışmanın sonucu, akciğer kitlelerinin tanısında BT rehberliğinde TTİİAB'nin tanısal doğruluğu yüksek, uygulaması kolay, komplikasyon oranı düşük, kısa zamanda tanı koyduran, noninvaziv ve bronkoskopiye tamamlayıcı bir yöntem olduğunu göstermektedir. 63 SUMMARY In this study, 57 CT-guided transthoracic fine-needle aspiration biopsies were performed on 54 lesions at 53 patients, at Ankara Hospital, Department of Radiology, between October 1994 - January 1996. Statistical analysis showed 85 % sensitivity, 100 % spesificity, 100 % positive predictive value, 59 % negative predictive value and 88 % accuracy. Complications included pneumothorax ( 21.1 %), pain ( 15.7 %), minor hemoptysis ( 8.8 %), subcutaneous emphysema ( 1.8 %) and minimal pulmonary hemorrhage ( 1.8 %). Lesion size and the length of the traversed aerated lung was found to make statistically significant difference in the development of pneumothorax. As a result, CT-guided transthoracic fine-needle aspiration biopsy is a non-invasive, easy method, with a low complication rate, high diagnostic accuracy and can be performed complementary to bronchoscopy in the diagnosis of lung nodules and masses. 64 73

VI- ÖZET Biz 55 olguluk serimizde tiroid nodüllerine preoperatif olarak İİAB ve intraoperatif olarak FS biyopsisi uyguladık. Elde ettiğimiz İİAB ve FS sonuçlarını birbirleriyle ve histopatolojik sonuçlarla karşılaştırdık. Tiroid nodüllerinin preoperatif tanısı ne kadar doğru konursa yapılacak cerrahi tedavinin seçimi ve başarısı da o kadar fazla olacaktır. Bu nedenle preoperatif doğru bir tanı için İİAB sonuçlarıyla, hastanın klinik ve laboratuvar bulguları birlikte değerlendirilmelidir. Bizim çalışmamızda ve taranan literatürlerde FS'm İİAB 'ne üstünlüğünün olmadığı ; ayrıca ameliyat süresini uzattığı, hastanın fazla anestezik madde almasına neden olduğu görülmüştür. Ancak FS'da yanlış pozitiflik oranı çok düşük olduğundan, malignite pozitifliği cerrahi rezeksiyon sınırlarının belirlenmesinde çok önemli bir role sahiptir. Böylece hastanın sekonder bir ameliyatın morbiditesinden korunmasını ve yeterli radikal tedavinin sağlanmasını mümkün kılmaktadır. İİAB'nde N benign olup, klinik bulgularda malignite kuşkusu bulunan olgularda ve İİAB'nde malign ve kuşkulu malign olan olgularda FS'm tamamlayıcı ve destekleyici olarak yapılması gerektiği görüşündeyiz. Kesin histopatolojik incelemeden sonra hasta mutlaka tekrar değerlendirilmelidir. VII- SUMMARY We performed FNAB preoperatively and FS intraoperatively to our 55 nodular thyroid cases. Than we compared the histopathologic results of FNAB and FS. As the preoperative diagnosis of thyroid nodules become accurate, the choice and the success of surgical therapy will increase. For this reason, it's imperative to evaluate FNAB results to gather with the clinical and laboratory finding of the patients. Our study and recent reports shows that FS is not superior to FNAB ; besides it prolongs the operation time and puts the patient on the risk of excessive anesthetic inhalation. However, because FS has a low rate of false positive results, positive malignity is very important to define the surgical resection limits. By this way it avoids morbidity of a secondary operation and makes radical therapy possible. From our point of view to define and support the diagnosis FS should be performed on cases with benign FNAB which have clinically doubths of malignity, and cases with suspicious malignity or malignity on FNAB. After the definitive histopathologic study the patient should be reevaluated. In our study we have seen no cognitive difference between the diagnostic values of FNAB and FS. FNAB is a method which can be applied easily and quickly under outpatient basis can be tolerated easily by the patient, has very few complications and is cost effective, has high accuracy rate if applied by experienced hands. For this reason FNAB is a valuable method which can be used in choosing elective surgery patients and in the preoperative diagnosis of thyroid carcinomas. FS can be very valuable in the diagnosis of possible lenf node metastases in nodules which couldn't be found as preoperative in the diagnosis and therapy of the thyroid nodules. We tend to use FNAB and FS as two methods which fulfill one another. 75 79

49 6. ÖZET Ankara Hastanesi KBB Kliniğinde Haziran 1992-Nisan 1994 yıllan arasında baş boyunda kitle şikayeti ile müracaat eden 49 olgu üzerinde yapılan İİAS sonuçlan daha sonra kitlelerin eksizyonel biyopsi si veya ameliyat materyallerinin histopatolojik inceleme sonuçlan ile karşılaştınlmıştır. 42 vakada doğru tanı ( %87.7), 3 vakada yanlış nega tif (%6.1) ve 4 vakada ise yetersiz sonuç elde edilmiştir. Çalışmamızda yanlış pozitif sonuca rastlanmamıştır. Benign 35 olguda % 89.7 oranında doğru tanı tesbit edilirken, 4 olguda (%10.3) sitoloji yetersiz olarak rapor edilmiştir. Malign olan 10 olgunun ise 7 sinde (%70) doğru tanı tesbit edilirken histopatolojik olarak malign 3 olguya ( %30) sitolo- jik olarak benign tam konmuş ve yanlış negatif sonuç elde edilmiştir. 49 olgunun tümünde hiçbir komplikasyon olmamıştır. Sonuç olarak tanı konulması zor olan baş boyun kitlelerine yak laşımda İİAS ilk başvurulması gereken basit, hızlı, ucuz, risksiz ve doğruluk oranı yüksek bir tanı yöntemidir. Klinisyen sitopatolog ve pa tologun birarada çalışması bu tekniğin yararlılığını daha da artacaktır. 56