Search

Мэта даследавання – выявіць спецыфічныя адметнасці фразеалагічных адзінак, а таксама складнікаў асацыятыўнага поля канцэпту “душа” ў моўнай свядомасці сучасных школьнікаў.

Рассмотрен человеческий капитал Республики Беларусь в контексте концепции национального богатства Всемирного банка. Сформулирован теоретико-методологический подход к оценке стоимости человеческого капитала, учитывающий генетический, социокультурный и демографические аспекты его воспроизводства и функционирования. В целях оценки стоимости человеческого капитала предложено опираться на параметры «физического» объема человеческого капитала и его «цены». Показателями «физического» объема человеческого капитала выступают демографические показатели численности населения и ожидаемой продолжительности жизни. «Цена» человеческого капитала детерминируется показателями, отражающими эффективность использования человеческого капитала, к числу которых относятся продолжительность трудовой жизни и производительность труда.

Белорусский этнос оказал огромное влияние на формирование этнического пространства современной Сибири. Сегодня на просторах Сибири проживают десятки тысяч людей, которые сохраняют свою белорусскую идентичность. В предложенной статье рассматриваются основные этапы заселения Сибири выходцами из Беларуси, а также исследуются вопросы адаптации переселенцев в новых условиях. В качестве ключевого фактора, определяющего пространственное поведение переселенцев, рассмотрены бытующие среди них «мифы идентичности», которые во многом определили характер их взаимодействий со старожильческой средой, а также оказали влияние на особенности культурного ландшафта основанных ими поселений.

Кампаратыўны аналіз элементаў нацыянальнай ідэнтыфікацыі і самаідэнтыфікацыі беларусаў уключае папарна звязаныя прыкметы дзяржаўнай і культурнай прыналежнасці: Беларусь – Расія і Беларусь – Польшча. Яны ўваходзяць у інтэрпрэтацыю характару і культуры беларусаў у назіраннях П. Васючэнкі, В. Акудовіча, А. Смаленчука і інш. На аснове работ беларускіх, чэшскіх і славацкіх сучасных аўтараў прасочваецца і інтэрпрэтуецца акцэнтаванне паказчыкаў нацыянальнай спецыфікі (непрыкметны народ, нязлосны, спакойны, незлапамятны, вынаходлівы, самаіранічны, выкарыстоўвае гумар як тэрапію і г. д.). У сучаснасці нацыянальныя асаблівасці не толькі адлюстроўваюцца і асвятляюцца сродкамі масавай інфармацыі, але праз пасрэдніцтва гэтага замацоўваюцца і ўкараняюцца, у тым ліку ў якасці міфаў. Станоўчыя і нейтральныя рысы ў самахарактарыстыцы беларуса дапаўняюцца крытычнымі характарыстыкамі з боку суседніх народаў. Народныя стэрэатыпы ў міжкультурнай камунікацыі вызначаюць і ўзаемнае параўнанне. Дыяхронна - сінхронны падыход раскрывае адносна стабільныя фактары тэрыторыі. У са -маідэнтыфікацыі беларусаў важную ролю адыгрывае еўрапейскі кантэкст. Культурна- гістарычныя падзеі ў еўрапейскім маштабе ў значнай ступені паўплывалі на фарміраванне беларускай культурнай ідэнтычнасці і адлюстроўваюцца ў міжкультурнай камунікацыі.

В статье рассматриваются проблемы истории народного образования и учительской интеллигенции Беларуси во второй половине ХIХ – начале ХХ в., которые изучались дореволюционными исследователями. В данный период был собран огромный фактологический и статистический материал, который отражал общие вопросы истории развития начальной школы и мероприятия государства в этой сфере, проблемы подготовки учительских кадров, их материальное и правовое положение. В трудах сравнивается статус просвещения в России и странах Европы, дается характеристика основным направлениям и тенденциям общественно-педагогического движения. В начале ХХ в. поле исследований значительно расширяется (вопросы женского и педагогического образования, деятельность учительских обществ, развитие национальной культуры и др.).

Статья опирается на результаты социально-психологического исследования, направленного на выявление стереотипного образа Беларуси в представлениях россиян, его структуры, содержания и направленности. Исследование, проведенное с использованием метода неоконченных предложений, позволяет говорить о высокой степени согласованности стереотипа, его устойчивости и позитивной направленности.

Дадзены артыкул прысвечаны адукацыйным, культурным і палітычным сувязям паміж беларускай і ўкраінскай дыяспарай у Чэхаславакіі з 1918 па 1939 г. Для польскага ўрада пытанне эміграцыі з’яўлялася важным аспектам грамадскага і палітычнага жыцця краіны. Працэс эміграцыі беларусаў і ўкраінцаў з тэрыторыі Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны ў Чэхаславакію ў міжваенны перыяд даследаваны пры выкарыстанні разнастайных гістарычных крыніц. Аўтарам разгледжаны новыя даследаванні беларускіх гісторыкаў і малавядомыя ў Беларусі публікацыі і матэрыялы замежных вучоных. У артыкуле прадстаўлены аналіз ролі і месца ўкраінскіх універсітэтаў, акадэмій, інстытутаў і вышэйшых школ для беларускай супольнасці за мяжой.

Канада была адной з асноўных краін эканамічнай эміграцыі з тэрыторыі Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны ў міжваенны час. З 1918 па 1939 г. у Канаду эмігравала больш за 100 000 украінцаў з Заходняй Украіны і каля 15 000 беларусаў з тэрыторыі Заходняй Беларусі. Абсалютную большасць эмігрантаў канадскі ўрад засяліў у правінцыях Саскачэвані, Альберта, Манітоба і Квэбек. Канадскія міграцыйныя службы ўводзілі шэраг абмежаванняў для эміграцыі ў краіну. Дадзены артыкул абапіраецца на матэрыялы ўкраінскай эміграцыйнай перыёдыкі, беларускія і ўкраінскія сучасныя даследаванні.