Search

ADC ArcheoProjecten heeft in maart en april 2022 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek uitgevoerd op de locatie Broekveldselaan in Bodegraven, gemeente Bodegraven-Reeuwijk. De aanleiding voor het onderzoek is de realisatie van oppervlaktewater in het kader van het project ‘Blauw-Groene corridor’ van het Hoogheemraadschap van Rijnland en de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. Voor de hieraan gerelateerde werkzaamheden is een omgevingsvergunning vereist. Teneinde de verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied verkennend booronderzoek uitgevoerd. Dit onderzoek wijst uit dat de ondergrond hoofdzakelijk uit zwak tot matig siltige komklei (Formatie van Echteld) bestaat. In enkele boringen die in het westelijk deel van het plangebied zijn verricht, komt daarnaast sterk kleiig bosveen (Formatie van Nieuwkoop, Hollandveen Laagpakket) voor. In boringen 1 zijn tussen 180 en 60 cm -mv (circa 3,20 tot 2,00 m -NAP) crevasse-afzettingen bestaande uit kalkrijke, matig tot sterk siltige klei met zeer dunne, fijnkorrelige zandlagen aangetroffen. Ook onderin de boringen 5, 6, 9 en 11, op een diepte variërend van 210 tot 145 cm -mv (circa 3,40 tot 2,60 m -NAP), zijn dergelijke afzettingen aangeboord.De top van de crevasse-afzettingen wordt in beginsel als archeologisch relevant beschouwd. Dit geldt echter niet voor de in het centrale en oostelijk deel van het plangebied aangetroffen crevasse-afzettingen. Deze zijn weinig gerijpt en vertonen geen sporen van bodemvorming. Het lijkt niet waarschijnlijk dat deze afzettingen in het verleden een ondergrond hebben gevormd voor bewoning. De crevasse-afzettingen in boring 1, die in het uiterste westen van het plangebied is verricht, zijn daarentegen gerijpt en worden daarom wel als archeologisch relevant beschouwd.

ADC ArcheoProjecten heeft in maart 2022 een bureauonderzoek uitgevoerd naar de kans op de aanwezigheid van archeologische waarden op de locatie Klein Zundertseweg 6 in Sprundel, gemeente Rucphen. In april 2022 is op advies van de bevoegde overheid een doorstart gemaakt naar een inventariserend veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek. De aanleiding voor het onderzoek is de sloop van de bestaande bebouwing gevolgd door de nieuwbouw van een vrijstaande woning en een bijgebouw. Hiervoor is een omgevingsvergunning vereist. Teneinde de verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Hieruit volgt dat de natuurlijke ondergrond uit matig tot sterk siltig, zeer fijn dekzand (Formatie van Boxtel, Laagpakket van Wierden) bestaat. Het dekzand is aan de bovenkant scherp begrensd en gaat in de boringen 1, 3 en 4, op een diepte variërend van 80 tot 140 cm -mv (circa 9,60 tot 8,95 m +NAP), over in een (sub)recent opgebracht zandpakket. In de boringen 2 en 5 gaat het dekzand op een diepte van 55 à 65 cm -mv (9,70 tot 9,65 m +NAP) over in een plaggendek (Aap/Aa-horizont), dat in laatst genoemde boring volledig verstoord is. In geen van de boringen is sprake van een begraven natuurlijke profiel of van een fossiele cultuurlaag, ook niet in de boringen met een relatief intact bodemprofiel. Het bodemprofiel wijst in alle boringen op natte omstandigheden in het verleden en moderne grondroerende werkzaamheden. De kans op de aanwezigheid van (intacte) sporen en vondsten wordt derhalve als klein beschouwd.

ADC ArcheoProjecten heeft in juli en augustus 2021 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek uitgevoerd op de locatie Antwerpsestraatweg 64 in Hoogerheide, gemeente Woensdrecht. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen sloop van de huidige bedrijfsbebouwing gevolgd door nieuwbouw van woningen en appartementen. Om deze ontwikkeling juridisch-planologisch mogelijk te maken is een nieuw bestemmingsplan noodzakelijk. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat het plangebied is gelegen in de randzone van de ‘Brabantse Wal’, een steilrand die de overgang markeert tussen het hooggelegen West-Brabantse dekzandplateau in het oosten en het laaggelegen zeekleigebied van de Schelde in het westen. Op grond van de ligging in het landschap kan de locatie in vroeger tijden in gebruik zijn geweest voor bewoning, landbouw en andere menselijke activiteiten. Dit blijkt onder meer uit enkele vondsten uit de Romeinse tijd en de Middeleeuwen die op het grondgebied van de gemeente Woensdrecht, in een met het plangebied vergelijkbare landschappelijke situatie, zijn aangetroffen. Vanwege de ouderdom van de aanwezige rivierduin- en dekzandafzettingen moet ook rekening worden gehouden met oudere resten, daterend vanaf het Mesolithicum.

ADC ArcheoProjecten heeft in maart 2021 een bureauonderzoek uitgevoerd naar de kans op de aanwezigheid van archeologische waarden op de locatie Achter de Hoven 8 en Groen van Prinstererstraat 1 in Zelhem, gemeente Bronckhorst. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen woningbouw op onderhavige locatie. Hiervoor is vooruitlopend op een aanvraag van een omgevingsvergunning een bestemmingsplanwijziging noodzakelijk. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat het plangebied landschappelijk gezien is gelegen op een dekzandplateau. Op grond van deze ligging kan het gebied reeds vroeg in gebruik zijn geweest voor bewoning, landbouw en andere menselijke activiteiten. In de top van het dekzand dient daarom rekening te worden gehouden met archeologische resten vanaf het Mesolithicum. Indien in het dekzand de Laag van Usselo, een houtskoolhoudende bodem- of veenlaag wordt aangetroffen, geldt voor dit niveau ook een specifieke verwachting voor laatpaleolithische resten. Resten uit het Laat-Paleolithicum en het Mesolithicum kunnen bestaan uit restanten van kampementen van jager-verzamelaars. Resten uit het Neolithicum, de Bronstijd, de IJzertijd, de Romeinse tijd en de Vroege Middeleeuwen kunnen gerelateerd zijn aan nederzettingsterreinen, akkercomplexen of grafvelden Door afdekking met een plaggendek, dat in de periode Late Middeleeuwen-Nieuwe tijd is opgebracht, kunnen eventueel onderliggende archeologische resten buiten het bereik van latere (agrarische) grondbewerking zijn gebleven. Dit komt de gaafheid van eventuele vindplaatsen en de conservering van archeologische resten ten goede. Op basis van de geraadpleegde oude kaarten zijn in het plangebied geen bewoningsresten uit de Late Middeleeuwen en/of de Nieuwe tijd te verwachten. Het plangebied was onderdeel van de Zelhemer enck en vermoedelijk tot de aanleg van bebouwing in de jaren zestig van de vorige eeuw in gebruik als bouwland. Een uitzondering betreft de noordhoek waar vanaf de jaren dertig sprake was van een boerderijschuur. Bij het bouwrijp maken van het terrein, de aanleg en sloop van bebouwing, de aanleg van ondergrondse infrastructuur en de in 1997 uitgevoerde sanering van het tankstation bestaat de kans dat eventuele archeologische resten zijn verstoord of vernietigd. Het is op basis van de beschikbare gegevens niet voor alle grondroerende werkzaamheden bekend waar en tot welke diepte deze hebben plaatsgevonden. Aangenomen wordt dat indien er sprake is van een plaggendek archeologische resten buiten de locaties met diepe verstoringen nog intact aanwezig kunnen zijn.

ADC ArcheoProjecten heeft in december 2020 en februari en maart 2021 een bureauonderzoek uitgevoerd naar de kans op de aanwezigheid van archeologische waarden op de locatie Dorpsstraat 34 t/m 42 (alleen de even nummers) in Oud Gastel, gemeente Halderberge. De aanleiding voor het onderzoek is de herontwikkeling voor woningbouw van de locatie. Aangezien de plannen niet passen binnen het huidige bestemmingsplan, dient ten behoeve van het opstellen van een nieuw bestemmingsplan een planologische procedure te worden doorlopen. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Het plangebied ligt landschappelijk gezien op een uitloper van een langgerekte, zuidoost-noordwest georiënteerde dekzandrug. In de top van het dekzand kunnen, indien deze niet verstoord is door grondbewerking in de periode Late Middeleeuwen t/m Nieuwe tijd, archeologische resten uit het Laat-Paleolithicum t/m Vroege Middeleeuwen aanwezig zijn. De resten kunnen bijvoorbeeld bestaan uit overblijfselen van kleine kampementen van jager-verzamelaars of permanente nederzettingen van landbouwers. Hierbij moet opgemerkt worden dat de aanwezigheid van dergelijke resten tot op heden in het onderzoeksgebied niet zijn aangetoond. Dit kan voortkomen uit een onderzoekslacune of verband houden met de, ondanks de iets hogere ligging en veronderstelde afwezigheid van veenbedekking, relatief natte omstandigheden of geïsoleerde ligging. Het merendeel van de bekende vindplaatsen in West-Brabant wordt op dekzandruggen aangetroffen en in mindere mate op de flanken van deze ruggen. In de 13e eeuw ontstond het huidige Oud Gastel. Op grond van de ligging in de historische kern moet rekening worden gehouden met antropogeen bewerkte of opgebrachte lagen waarin vondstmateriaal (zoals aardewerk, baksteen, glas, aardewerk, dierlijk bot enzovoorts) is aan te treffen. Resten van bebouwing in de vorm van muurwerk, vloeren en uitbraaksleuven zijn op basis van oude kaarten met name in het noordelijk en zuidelijk deel van het plangebied aan te treffen. Als gevolg van de sloop en herbouw van panden en de aanleg van ondergrondse infrastructuur in de verleden wordt rekening gehouden met plaatselijke bodemverstoring. Concluderend kan worden gesteld dat in het plangebied vanwege de ligging op een uitloper van een dekzandrug sprake is van een middelhoge tot hoge verwachting voor resten uit de periode Neolithicum t/m Vroege Middeleeuwen en vanwege de ligging in een historische dorpskern een hoge verwachting voor resten uit de periode Late Middeleeuwen t/m Nieuwe tijd. Om reden van verstoringen geldt voor de periode Laat-Paleolithicum t/m Mesolithicum een lage verwachting.

ADC ArcheoProjecten heeft in april en mei 2020 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek uitgevoerd op de locatie Molenakkers 4 t/m 10 in Woensdrecht, gemeente Woensdrecht. De aanleiding voor het onderzoek is de sloop van de huidige woningen, gevolgd door nieuwbouw. Hiervoor is een aanpassing van het bestemmingsplan noodzakelijk. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat het plangebied landschappelijk gezien is gelegen op de ‘Brabantse Wal’. Dit betreft een steilrand die de overgang markeert tussen het hooggelegen West-Brabantse dekzandplateau in het oosten en het laaggelegen zeekleigebied in het westen. Op grond van deze ligging kan het gebied reeds vroeg in gebruik zijn geweest voor bewoning, landbouw en andere menselijke activiteiten. Dit blijkt onder meer uit enkele bekende vondsten in het onderzoeksgebied bestaande uit aardewerk uit de Romeinse tijd en de Middeleeuwen. Vanwege de ouderdom van de aanwezige rivierduin- en dekzandafzettingen moet ook rekening worden gehouden met oudere resten, vanaf het Mesolithicum. Resten uit het Mesolithicum kunnen bestaan uit restanten van kampementen van jagerverzamelaars en zullen zich manifesteren in de vorm van vuursteenconcentraties en haardkuilen. Resten uit het Neolithicum, de Bronstijd, de IJzertijd, de Romeinse tijd en de Middeleeuwen kunnen gerelateerd zijn aan onder andere nederzettingsterreinen, landbewerking en grafvelden. Deze manifesteren zich in de vorm van een cultuurlaag, een omgewerkte laag onder(in) het plaggendek met daarin aardewerkscherven en houtskool, en grondsporen. Organische resten en bot zullen door de relatief droge en zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Anorganische resten zullen redelijk tot goed bewaard zijn gebleven. Eventuele grondsporen (uitgezonderd diepe paalsporen, waterputten et cetera) zullen zich tot een halve meter in de natuurlijke ondergrond (rivierduinzand of dekzand) bevinden. Door afdekking met een plaggendek of oud bouwlanddek, dat in de periode Late Middeleeuwen- Nieuwe tijd is opgeworpen, kunnen eventueel onderliggende archeologische resten buiten het bereik van latere (agrarische) grondbewerking zijn gebleven. Dit komt de gaafheid van eventuele vindplaatsen en de conservering van archeologische resten ten goede. In het dek zelf kan allerlei vondstmateriaal worden aangetroffen, zoals fragmenten aardewerk en bouwmateriaal. Dit betreft vaak (huishoudelijk) afval, dat op de mestvaalt is gegooid en met het uitrijden van mest op het land terecht is gekomen. Het heeft, met uitzondering van vondstmateriaal aan de basis van het plaggendek, derhalve geen relatie met een ter plaatse aanwezige vindplaats. Op oude kaarten maakt het plangebied deel uit van een perceel dat in gebruik was als bouwland. Gelet op het kaartbeeld en de ligging ten opzichte van de oude dorpskern van Woensdrecht zijn geen resten van historische bebouwing te verwachten. De huidige bebouwing, die uit een viertal woonhuizen bestaat, dateert uit 1956. Aangenomen moet worden dat bij het bouwrijp maken van het gebied en de aanleg van funderingen, kelders en nutsvoorzieningen de bodem is verstoord. Daarbuiten zullen eventuele verstoringen een beperkte omvang en diepte hebben en kunnen archeologische resten intact aanwezig zijn. Teneinde deze verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Dit onderzoek wijst uit dat ondergrond van het plangebied uit duinzand (Formatie van Boxtel) bestaat. In boring 5, die aan de oostrand is verricht, lijkt sprake te zijn van een restant van een podzolbodem in de vorm van een inspoelingshorizont (B-horizont). In de andere boringen zijn geen duidelijke resten van een podzolbodem vastgesteld. Hier is enkel een roesthoudende overgangshorizont (BC-horizont) aanwezig en is het overige deel van het profiel opgenomen in de bovengrond. Het duinzand is aan de bovenkant scherp begrensd en is afgedekt met een 80 tot 110 cm dikke humushoudende bovengrond, dat als een (oud) bouwlanddek (Aap-horizont) wordt geïnterpreteerd. In boring 2, die aan de noordrand is verricht, heeft dit dek met 50 cm een relatief geringe dikte. Op basis van de aangetroffen bodemprofielen kunnen eventuele grondsporen in de duinafzettingen bewaard zijn gebleven. Op grond van de geraadpleegde bouwtekeningen van de huidige bebouwing is het aannemelijk dat bij het verwijderen van het bouwlanddek en de aanleg van de funderingen en kelders de bodem ter plaatse van de bebouwing tot in de top van het duinzand, het potentieel sporenniveau is aangetast. Omdat het grondplan van de nieuwbouw grotendeels het bouwvlak van de huidige woningen overlapt, zal de voorgenomen ontwikkeling waarschijnlijk in beperkte mate tot een verdere aantasting van het potentiële sporenniveau leiden. Daarom wordt een opgraving niet (meer) zinvol geacht.

ADC ArcheoProjecten heeft in maart 2021 een bureauonderzoek uitgevoerd naar de kans op de aanwezigheid van archeologische waarden op de locatie Stationsweg 446 in Scherpenzeel, gemeente Scherpenzeel. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen uitbreiding van het bestaande bedrijventerrein ’t Zwarte Land. Hiervoor is een nieuw bestemmingsplan noodzakelijk. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Uit de geraadpleegde aardwetenschappelijke bronnen blijkt dat het plangebied zich in het dekzandgebied van de Gelderse Vallei uitstrekt. Aan de west- en zuidrand van het plangebied moet vanwege de enigszins hogere ligging, gerelateerd aan de aanwezigheid van een dekzandwelving, rekening worden gehouden met resten van tijdelijke jachtkampjes van jager-verzamelaars uit het Laat- Paleolithicum en het Mesolithicum. Dergelijke vindplaatsen manifesteren zich in de vorm van een strooiing van voornamelijk vuurstenen artefacten en houtskool en haardkuilen. Vanaf het Neolithicum komen ook bewoningssporen voor bestaande uit onder andere huisplattegronden, akkersporen, waterputten en erfscheidingen. De relatief natte omstandigheden maakten het gebied vanaf het Neolithicum of de Vroege Bronstijd waarschijnlijk ongeschikt of minder geschikt voor bewoning. Mogelijk raakte het zelfs geheel overgroeid met veen, maar hierover bestaat geen zekerheid. De kans op de aanwezigheid van archeologische resten uit de periode vanaf de Bronstijd tot de Middeleeuwen wordt hoe dan ook klein geacht. In de 13e eeuw werd het gebied vanaf de hoger gelegen dekzandruggen langs de Lunterse Beek ontgonnen. In deze periode was sprake van verspreide erven en ontstond op circa 1 km ten oosten van het plangebied de nederzetting Scherpenzeel. De bevolkingstoename gedurende de Late Middeleeuwen en de Nieuwe tijd maakte het noodzakelijk om ook de meer marginale, minder vruchtbare gronden te ontginnen. Ten behoeve van de verhoging van de bodemvruchtbaarheid en de verbetering van de bodemstructuur werden de gronden bemest met plaggenmest. Op basis van oude kaarten kent het plangebied pas vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw bebouwing. De betreft het huidige erf met boerderij en bijgebouwen. Er zijn ondanks de ligging aan een doorgaande weg (Scherpenseelsche weg) geen aanwijzingen voor historische bebouwing. Vermoedelijk zijn enkel ontginningssporen in de vorm van greppels aan te treffen. Verder moet in het plangebied gezien de nabijheid van de Valleilinie en de daarmee samenhangende gevechtshandelingen rekening worden gehouden met vondsten uit de Tweede Wereldoorlog. In het grootste deel van het plangebied zijn geen diepe verstoringen te verwachten. Wel kan het maaiveld enigszins zijn geëgaliseerd bij de uitvoering van de ruilverkaveling in de jaren dertig van de vorige eeuw. Ter plaatse van het erf moet daarentegen rekening worden gehouden met diepere verstoringen. Deze hangen samen met de aanleg van funderingen, mestkelders en kabels en leidingen. Verder moet rekening worden lokale ontgravingen ten behoeve van de aanleg van afwateringssloten.