Search

Copper Chromium alloys are been widely used in electrical contacts and electrical resistance electrodes for their durability during the welding process. In the welding process, the Cu-Cr alloy exposed high currents and high stamping pressure, the Cu-Cr alloys preferred in spot welding because of high electrical conductivity and high strength. In this study, it is aimed to increase mechanical strength more to restrain the plastic deformation of Cu-Cr alloys during welding. At least 1 % Cr containing spot welding tips of Cu-Cr alloys were treated for aging and secondary aging conditions. Secondary aging heat treatment processes are applied mostly to Aluminum alloys. In this study, the Cu-Cr alloy samples were aged at 650 oC for 4 hours. Secondary aging treatment was done at 400 oC for 2,4, and 6 hours. The maximum hardness value of Cu-Cr alloys was secondarily aged at 400 oC for 6 hours which was 10 % higher than the sample aged at 650 oC for 4 hours

A ZA-12 Zinc-based alloy was melted in an induction melting furnace, and cast in a graphite mold. Different amount of Si was added for examining the microstructural evolution and mechanical properties of ZA-12 alloy. All alloys were annealed at 350oC for 22 hours to investigate the effect of the heat treatment on the properties of ZA-12 alloy. The microstructure examinations revealed that while ZA-12 alloy has a dendritic microstructure with fine grains, with the Si addition the dendrite arms were broken. After annealing, it is observed that the grain size of the alloy was coarsened and Si particles were dispersed in the structure homogeneously. The Si addition was not altering the hardness of the alloys. The hardness of all alloys was decreased with the annealing. Compression tests were performed to determine the mechanical properties. These tests showed that the yield strength is decreased with Si addition, but remain constant with increasing Si content for as casted alloys. The yield elongation was decreased continuously with increasing Si content. The annealing heat treatment slightly decreased the yield strength of alloys. It was observed that all as-cast and annealed alloys were exhibiting ductile behavior.

Heat treatable AA 7075 Aluminum alloys have been used especially in the aerospace industry for several years for their high specific strength. The demands in lighter aerospace or road vehicles like electric cars are today's major concerns. In this study, it is observed for how far the strength can be increased for this reason the influence of intermittent aging in AA7075 Aluminum alloy investigated. Rolled mill product of stock AA7074 Aluminum alloy samples were heat-treated for T6 conditions following a homogenization at 500 oC for 96 hours, and solution treatment at 500 oC for 4 hours and quenching in water. Aged at 120 oC for 24 hours and quenched. After the T6 heat treatment, an additional aging heat treatment so-called T6I4 was done at 100 oC for 2, 4, and 6 hours. The T6I4 heat-treated AA7075 alloys' microhardness values were incrementally increased by the intermittent aging heat treatment. The maximum increase rate was achieved with secondary aging at 100 oC for 6 hours, 51 % more according to the T6 condition.

A ZA-12 Zinc-based alloy was melted in an induction melting furnace, and cast in a graphite mold. Different amount of Mg was added for examining the microstructural evolution and mechanical properties of ZA-12 alloy. All alloys were annealed at 350oC for 22 hours to research the effect of heat treatment on the properties of ZA-12 alloy. The microstructure examinations revealed that while ZA-12 alloy has a dendritic microstructure with fine grains, with the Mg addition the distance between dendrite arms was getting larger. The hardness of alloys was increased with an increase in Mg content. The hardness of all alloys was increased slightly with the annealing also. Compression tests were performed to determine the mechanical properties. These tests showed that the yield strength and elongation are increased with increasing Mg amount for as casted alloys. The annealing heat treatment decreased the yield strength of alloys. A brittleness was observed for as-cast alloys containing more than 2.0wt.% Mg. The brittleness was still existing after heat treatment for alloy including 4.0 wt.% Mg while the alloy containing 2.0 wt.% of Mg became ductile.

Boriding has been one of the thermochemical processes that have been developed and used recently in industries. The main advantages of this technique are leading to the high strength of abrasion wear and high oxidation resistance compared with other conventional surface treatments Ni-Al alloy is a new material that offers improved high-temperature properties over traditional ferrous and nickel based hot work die materials. In this study, Ni and Ni-40Al alloys were borided. Ni40Al at. % alloy was prepared by vacuum arc melting under argon atmosphere. Boriding of Ni and Ni-Al alloys was carried out with Ekabor–Ni powders at 875 C for 2, 4, and 6 h. The characterization of the boride layer formed on the surface of nickel aluminide substrates was identified by optical microscopy. Microhardness and thickness of boride layers were measured. Its hardness was found to be higher than the cast Ni-40Al alloy. The thickness and of boriding layers were found to be different depending on the boriding time.

Zamak 12 offers high hardness and high tensile strength. This is the preferred alloy for permanent mold applications although it can also be cold-chamber die-cast with excellent results. It combines low temperature melting efficiency and thin wall capabilities with premium mechanical properties. ZA-12 can usually be poured directly into molds designed for aluminum and brass. In this work, the weldability of the ZA-12 alloy using the resistance spot welding technique was investigated. The alloy was melted in a melting furnace and casted in a sand mold. The resistance spot welding processes were carried out using the welding current of 3 kA and the welding times of 30, 40, 50 cycles under the electrode loads of 500 N. The microstructures of the interfaces of welded samples were examined with light optical microscopy (LOM). The tensile-shear tests were carried out at room temperature to determine weld strength. The welding time affected slightly the welding strength. The hardness of the welding zone and matrix was measured. The hardness of the weld interface and base material was similar for all welding conditions.

In this article, Prof. Dr. Meral (Senoz)Alpay who contribute greatly to Turkish librarianship is mentioned. Also Prof.Dr. Meral Alpay’s academic and educational identity is evaluated by author’spersonal experience. Meral Alpay has always left a deep traces in author's lifeand made valuable contributions to his development and productivity through herpresence and efforts., Türkiye’dekütüphanecilik alanına önemli katkılar yapmış olan Prof. Dr. Meral (Şenöz) Alpay’ınakademisyen ve eğitimci kişiliğinin kişisel deneyimlerle değerlendirildiği buyazıda, yazarın üniversite eğitimi ve sonrasında Meral Alpay ile iletişimi ve MeralAlpay’ın yazarın hayatındaki önemli etkileri paylaşılmaktadır. Meral Alpay,yazarın yaşamında etkisi hep hissedilecek derin izler bırakmış, kişisel gelişimve üretim süreçlerinde varlığı ve emekleriyle değerli katkılar sunmuştur.

Zinc alloy ZAMAK-12 was melted in an induction melting process. The melted alloy was stirred mechanically at 400±10 oC for 5 minutes using a cast iron mixer. The speed of stirring was 1500 rpm. After stirring the melt was casted in a mold made from graphite immediately and quenched with water. The microstructures of unstirred and stirred samples were investigated with optical microscopy. The hardness’ of samples were measured with Vickers indenter. The strengths of samples were determined by compression testing. The microstructural investigations showed that both stirred and unstirred ZAMAK-12 alloys have a dendritic microstructure. But, the grain size of Al-rich dendrites was finer and longer into the stirred samples. The hardness of stirred ZAMAK-12 was slightly higher than unstirred alloy. The compression yield strength and Elastic Modules of the stirred sample was lower than unstirred alloy, whereas the compression yield strain of the stirred alloy was higher.

In this study, Fe3Al and AZ91 magnesium alloys were welded by friction welding method. The samples were machined to a cylindrical form having a diameter of 8 mm and 40 mm in length. Friction welding processes were carried out for 20, 40 and 60 MPa friction pressures under a friction time 12 s, 100 MPa forging pressure, 10 s forging time and 1000 rmp rotational speed. A continuous drive friction welding was used for friction welding process. After welding, the microstructures of welding interfaces of the welded samples were examined with optical microscopy and scanning electron microscopy (SEM). The optical microscopy and SEM investigations were revealed that the welding interfaces of the friction welded of AZ91 magnesium and Fe3Al alloys have a smooth morphology without any crack or pore. Diffusion zone was occurred in the interfaces of the welded samples. The mechanical properties of welding interfaces were determined using a specially designed shear test apparatus. The samples inserted in the apparatus were cut on the universal tension-compression testing machine. The hardness values were measured from the center of the welding interface to both sides. The micro hardness measurements of the welding interfaces showed that the hardness values differ slightly at welding interface.

In this study, thebonding of AISI 316L stainless steel and FeAl based intermetallic compound withfriction welding was investigated. The FeAl intermetallic compound was producedin a vacuum arc melting furnace, while AISI 316L stainless steel was suppliedfrom the market. The friction welding process was carried out at a frictionspeed of 1000 rpm, under a friction pressure of 150 MPa, for friction times of6, 9 and 12 seconds. The strength of the welding interface was measured byshear test. The highest strength value was found to be as 281 MPa in the samplewelded for 12 seconds. The hardness deviation in the welding zone wasdetermined by micro hardness measurement from one material to another one. Thewelding interface was examined by Scanning Electron Microscopy (SEM) and thecomposition analysis along a line in the welding region showed that the amountof alloying elements changed. This revealed that the elements of both materialsare diffused each other at the welding interface., Bu çalışmada AISI 316L paslanmaz çelik ile FeAl esaslı metaller arasıbileşiğin sürtünme kaynağı ile birleştirilebilirliği araştırılmıştır. FeAlmetaller arası bileşiği vakumlu ark ergitme ocağında üretilmiş, AISI 316Lpaslanmaz çeliği ise piyasadan temin edilmiştir. Sürtünme kaynağı işlemi1000d/d sürtünme hızında, 150MPa sürtünme basıncı altında, 6, 9 ve 12snsürtünme sürelerinde gerçekleştirilmiştir. Kaynak arayüzeyinin mukavemeti kesmetesti ile ölçülmüştür. En yüksek mukavemet değeri 12sn süreyle kaynatılannumunede 281MPa olarak bulunmuştur. Kaynak bölgesindeki sertlik değişimi birmalzemeden diğerine kadar mikrosertlik ölçümüyle belirlenmiştir. Kaynakarayüzeyi Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) ile incelenmiş, kaynak bölgesindebir hat boyunca yapılan bileşim analizinde alaşım elementlerinin miktarlarınındeğiştiği görülmüştür. Bu ise kaynak arayüzeyinde her iki malzemeyi oluşturanelementlerin difüze olduğunu açığa çıkarmıştır.

Introduction: Medical malpractice can be defined as health workers neglecting the expected standard or intentionally not implementing it, doing it wrong and/or incomplete, not being able to implement the accurate practice due to personal or systemic reasons despite desiring to do it correctly and the condition that causes permanent or temporary damage to the patient as a result. If the training periods in which health workers improve their knowledge and skills are passed efficiently, they are expected to have a low rate of error in their professional lives. Aim: Aim of the study is to determine the medical malpractice tendencies of students studying in nursing department. Material and Methods: This descriptive research has been performed with 454 students who study in 3rd and 4th years in the Nursing Department of the Faculty of Health Sciences in a state university in normal and evening education and go out for clinical practice during the 2017-2018 academic year. The sample consisted of 454 students who agreed to participate in the study. Ethics committee approval, the permission of the institution and the verbal consent of the participants were obtained. In collection of data, ‘Personal Information Form’ developed by the researchers and the Malpractice Tendency Scale (SMT) were used. The data were analyzed using SPSS 20 package program. 0.05 was used as the level of significance. Results: The Cronbach’s alpha internal consistency coefficient of the scale was 0.94 and the total mean value of the scale was 211.69 ± 22.14. The mean age of the participants was 22,08 ± 1,852 years; 165 (36,4%) were male and 288 (63,6%) were female. Their mean General Point Average (GPA) was 2.65 ± 0.454 (min 1.03 - max 3.90). Students' average duration of self study per week was 2.89 ± 3.81 (min 0 - max 30) hours. The mean score (80.73) of the 4th year students in the sub-dimension of Drug and Transfusion Applications was significantly higher than the mean score (79.20) of 3rd year students (p < 0.05). The mean score (81.01) of the Drug and Transfusion Applications sub-dimension of those who willingly chose the profession was higher than the mean score (78.88) of those who chose the profession unwillingly. The mean average score (21.48) of Fallings sub-dimension of students who cared for 3 to 4 patients per day was lower than the mean score (22.41) of those who cared for 5 patients and over daily on average (p < 0.05). Conclusion: As a result of this study, it was concluded that malpractice tendency of nursing students was low, and an inverse relationship was found between the duration of education and malpractice tendency.

Bu çalışmada sıcak ve nemli iklim koşullarında deri pigmentasyonuna göre sınıflandırılmış keçilerin termoregülasyondaki fizyolojik tepkileri ve meralanma davranışlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Deneme, Ağustos ayında Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma Uygulama Çiftliği Süt Keçiciliği İşletmesinde yürütülmüştür. İşletmede yarı-açık ve entansif koşullarda yetiştiricilik yapılmaktadır. Çalışmada 30 baş Saanen dişi çebiç kullanılmıştır. Aynı yaşta, aynı canlı ağırlıkta olan çebiçler vücutlarının açık yerlerindeki deri pigmentasyonuna bakılarak pigmentasyonlu ve pigmentasyonsuz olarak iki gruba ayrılmışlardır. Atmosfer sıcaklığı ve nem otomatik data logger kullanılarak sürekli olarak kayıt edilmiştir. Rektal sıcaklık, deri sıcaklığı (kafa, meme), nabız ve solunum hızı sabah (07.00-08.00), öğlen (12.00-13.00) ve akşam (18.00-19.00) olmak üzere günde üç kez belirlenmiştir. Buna ek olarak, TSI, hayvanların yeme, ruminasyon, su içme, ayakta durma, yatma ve yürüme gibi günlük aktiviteleri meralanmanın söz konusu olduğu dönemlerde, direk solar radyasyona maruz kaldıkları süreçler içinde sürekli olarak kamera ile belirlenmiştir. Araştırma bulgularına göre pigmentasyonlu deriye sahip olan keçilerin fizyolojik değerleri, derileri pigmentasyonlu olanlara göre özellikle TSI değerinin 92 ve üzeri olduğu koşullarda daha düşük düzeyde gerçekleşmiştir. Derileri pigmentasyonlu olan keçilerin daha hareketli oldukları da bu araştırma sonunda ortaya çıkmıştır. Elde edilen bulgular derileri pigmentasyonsuz keçilerin sıcak ve nemli koşullara uyumlarının pigmentasyonlu keçilerden daha düşük olduğunu ortaya koymuştur., The aim of this study was to understand the effects of skin pigmentation on physiological parameters of thermoregulation and grazing behaviour of dairy goats in a hot and humid climate. In the study 30 crossbred Saanen yearling goats were used. The animals were raised at semi-intensive farm of Çukurova University, Agricultural Faculty, Dairy Goat Research Farm in Adana. Groups were selected 2 week before the start of observations. Goats were categorized as predominantly pigmented (P) skin and unpigmented (UP) skin. All observations and measurements were collected on grassland during the grazing period of August (30 d). Air temperature and relative humidity were recorded during grazing periods by a portable data logger. The physiological data (rectal temperature, respiration and pulse rate, and skin temperatures from head and udder) were recorded in the morning (07:00-8:00), at midday (12:00-13:00), and in the evening (18:00-19:00). Additionally, the activity of the animals was observed and classified (eating, ruminating, drinking, standing, walking, lying) for 12 h during the day twice weekly, using a portable camera system linked directly to a computer. According to the thermal humidity index (THI) values, the experimental goats were subjected to stressful conditions. The pigmented goats had significantly lower physiological reaction while compared with unpigmented goats at midday when the THI exceeded 92. Higher activity was observed among pigmented goats while compared with unpigmented goats. The data obtained in this experiment support the hypothesis that unpigmented goats are more adversely affected by climatic stress.

316 L Paslanmaz Çelik ve AZ91 magnezyum alaşımının sürtünme kaynağı, 50 MPa sürtünme ve 100 MPa yığma basıncı altında 1000 d/d sürtünme hızında farklı sürelerde gerçekleştirilmiştir. Birleştirilen numunelerin kaynak ara yüzeyleri taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile incelenmiştir. Mikroyapı çalışmaları, kaynak ara yüzeyinde boşluksuz ve sürekli bir birleşme olduğunu göstermiştir. Kaynak bölgesi ve matris yapıların sertlikleri ölçülmüştür. 316 L malzemenin sertliği 230 HV20 civarında olup, kaynak sonrası 316 L tarafında sertlik değişimi olmamıştır. AZ91 tarafında ara yüzey civarında sertlik bir miktar artmış ve 90 HV20 olarak ölçülmüştür. Ara yüzey sertliği 110 HV20 olarak belirlenmiştir. Kaynak işlemi sonrasında kaynak bölgesi mukavemeti kesme testleri ile belirlenmiştir. En yüksek kesme mukavemeti değeri 135 MPa olarak 7 s de kaynaklanan numunede elde edilmiştir. Kesme testi sonrası kırık numune yüzeyleri taramalı elektron mikroskobunda incelenmiştir. Friction welding of 316 L stainless steel and AZ91 alloy was performed for various friction durations under 100 MPa forging pressure and 50 MPa friction pressure at 1000 rmp friction speed for different friction times. Weld interfaces of welded samples were examined with scanning electron microscopy (SEM). Microstructure studies indicated that the welding interfaces were continuous and void-free. Hardness of welded zone and matrix were measured. The hardness of the 316 L material is around 230 HV20 and after welding, there is no change in hardness of 316 L side. On the AZ91 side, the hardness around the interface increased slightly and it is measured as 90 HV20. The interface hardness is determined 110 HV20. After welding process,The shear strength values of the welding zone and matrix were determined. The highest shear strength was obtained as 135 MPa at the welded sample for 7 s. After shear test, fractured surfaces were examined with scanning electron microscopy.

Türkiye’de ulusal anlamda bilim ve teknoloji politikalarının olmayışı, izlenen politikaların merkezsiz ve denetimsiz olmasına neden olmuştur. Bu durum, Tarımsal Araştırma-Geliştirme (ARGE) alanının bir bölümü olan Zootekni Alanı’na da yansımıştır. Bu bağlamda sığır türünün gerek desteklemeler, gerekse AR-GE etkinliklerinde gerektiğinden daha yüksek düzeyde öne çıkarıldığı gözlemlenmektedir (kaldı ki, burada da desteklemelerin ağırlıklı olarak dev sığırcılık işletmelerine yöneltildiği, küçük ve orta ölçekli işletmelerin ihmal edildiği bilinmektedir). Bütün bunların sonucu olarak koyunda verimlilik artırılamadığı için koyun sayısının azalmasıyla kırmızı et ve koyun sütü üretimi ile deri sayısında önemli düşüşler yaşanmaktadır. Ulusal bilim ve teknoloji politikaları bağlamında Zootekni Alanındaki Ar-Ge etkinliklerinde koyunculuğa önem verilmesi kaçınılmaz bir zorunluluk olarak ortadadır

Staple length and fiber length of 2-years-old hoggets raised at Ceylanpinar State Farm were found 17.3 cm and 21.5 cm for pure Awassi, 10.6 cm and 16.75 cm for Sakız x Awassi(Fj), 11.2 cm and 18.25 cm for lie de France x Awassi(Fj), respectively. Fiber diameter and medullated fiber percentage for genotypes mentioned above were found 37.36 micron and %11.69, 36.42 micron and %6.71, 30.45 micron and %9.70, respectively. According to ASTM and German System, the quality number and grade for those genotypes were found 48 ‘S and D, 48-50 ‘S and CD, 54 ‘S and BC, respectively., Ceylanpmar Tarım İşletmesinde yetiştirilen 2 yaşlı saf İvesi, Sakız x İvesi (Fı) ve ile de France x İvesi(F]) melez toklulardan alınan yapağı örneklerinde lüle uzunluğu ve kıl uzunluğu, genotipler için sırasıyla 17.3 cm ve 21.5 cm, 10.6 cm ve 16.75 cm, 11.2 cm ve 18.25 cm olarak bulunmuştur. Elyaf çapı ve medullah kil oranı yukarıda belirtilen genotipler için sırasıyla, 37.36 mikron ve %11.69, 36.42 mikron ve %6.71, 30.45 mikron ve %9.70’dir. Sortiman sınıfı ASTM ve Alman sistemine göre genotiplere göre sırasıyla, 48 ‘S ve D, 48-50 ‘S ve CD, 54 ‘S ve BC’dir.

&nbsp

Türkiye’de ulusal anlamda bilim ve teknoloji politikalarının olmayışı, izlenen politikaların merkezsiz ve denetimsiz olmasına neden olmuştur. Bu durum, Tarımsal Araştırma-Geliştirme (ARGE) alanının bir bölümü olan Zootekni Alanı’na da yansımıştır. Bu bağlamda sığır türünün gerek desteklemeler, gerekse AR-GE etkinliklerinde gerektiğinden daha yüksek düzeyde öne çıkarıldığı gözlemlenmektedir (kaldı ki, burada da desteklemelerin ağırlıklı olarak dev sığırcılık işletmelerine yöneltildiği, küçük ve orta ölçekli işletmelerin ihmal edildiği bilinmektedir). Bütün bunların sonucu olarak koyunda verimlilik artırılamadığı için koyun sayısının azalmasıyla kırmızı et ve koyun sütü üretimi ile deri sayısında önemli düşüşler yaşanmaktadır. Ulusal bilim ve teknoloji politikaları bağlamında Zootekni Alanındaki Ar-Ge etkinliklerinde koyunculuğa önem verilmesi kaçınılmaz bir zorunluluk olarak ortadadır. Lack of national policies on science and technology caused that current policies become acentric and uncontrolled in Turkey. This situation includes also Zootechnics which is a branch of Agricultural Research and Development (R&D). In this context, it is observed that cattle species is supported much more than necessary levels in terms of either subsidies or R&D incentives (moreover we can observe that subsidies are directed to large-scale cattle farms rather than small-middle size farms). Consequently, we have experienced decreases in the leather numbers, sheep-milk and red meat production due to decreasing the numbers of sheep and productivity. In the context of national science and technology policies, it is inevitable that sheep breeding should be considered in the Zootechnics and R&D.

Ç.Ü. Ziraat Fakültesi araştırma ve Uygulama Çiftliği Koşullarında koyun ve keçiler üzerinde et üretimi konusunda sürdürülen çalışmalarda baz ırk olarak İvesi koyunu, keçilerde ise Kıl keçi üzerinde durulmuştur. Et üretiminin arttırılması yönünde sentetik koyun ve keçi tiplerinin geliştirilmesi, çalışmaların ayrı bir boyutunu oluşturur. Et üretim kaynaklarından maksimum düzeyde yararlanma olanaklarının zorlandığı günümüzde kasaplık kuzu üretimi gündemin en popüler konularından birisi haline gelmiştir. Bu bağlamda konu üzerinde bölümümüz tarafından gerçekleştirilen araştırma ve geliştirme projeleri ve yayınları teknolojik gelişimin uzantısı olarak uluslararası iletişimde gerekli yerini aldığı söylenebilir. Diğer taraftan Fakültemiz Araştırma ve Uygulama Çiftliği koşullarında geliştirilen sentetik keçi hatları ele alınarak bunların oğlakları üzerinde ayrıntılı besi denemeleri yapılmıştır. Bu çalışmalarda keçilerden et kaynağı olarak en rasyonel şekilde yararlanmanın olanakları üzerinde durulmuştur. Bu bildiri ile söz konusu atılımlar, gerçekleştirilen araştırmalar bazında yansıtılmaya çalışılacaktır.

Turkey in the leading sheep and goat rearing country in Europe, ranking 5th or 6th in the world with about 52 million head of small ruminants. On the contrary, their production performance is rather low. They are mainly kept on permanant grazing land and dry steppe areas with poor nutritive values in an extensive production system. In recent decades, although there is an attempt to improve their production performance and to develop more sophisticated breeds and genotypes, due to lack of a breeding strategy on a national scale, inadequate nutrition and not having performances of native breeds. This paper deals with the present situation of small ruminants in turkey and a project proposal in order to improve milk production performance of dairy goat flocks of Çukurova University and breeding stock, providing possibilities of the flock to the goat farmers in Çukurova region. The strategy followed is that of a selection programme based on progeny testing.

Analyses of the 1991 lambing records of 27 flocks comprising 15020 ewes on the Ceylanpınar State Farm showed clearly that age significantly affects fertility, abortion and still births, twinning, number of lambs born per ewe served and per ewe lambed. Mean twinnig rates for the 2, 3, 4, 5, 6, 7 and over age groups were 2.1, 8.0, 15.3, 14.8, 12.4 and 13.4 respectively. Fecundity increased until the age of 4 and 5, but started to decline with further increased in age. Previous research on the same farm concluded that high plane of nutrition (flushing) can increase twinning significantly (127.7 versus 106.1). Another research show that twinning can be successfully increased to over 65 by using intra vaginal sponges. In a recent study conducted on Ceylanpınar, mean lactation lenght and lactation yield were found to be 168.3 days, 174.6 kg; 187.2 days, 231.4 kg and 175.6 days , 170.5 kg for the exceptional ewes of the national flocks, exceptional ewes of the State Farm and control ewes respectively. The outstanding ewes of Ceylanpınar State Farm demonstrated a clear superiority over the other two groups with respect to lactation yield. Due to its high milk production potential Awassi breed can be utilized as sire in improving milk production of many non-improved Asiatic and African breeds. In Turkey it has been crossed with some indigenous breeds of Iran, Cyprus, Egypt, Iraq, Spain and Yugoslavia with objective of increasing milk production in the crossbreeds. However for the genetic improvent of the Awassi sheep , the unique population of the Ceylanpınar state Farm represents a good experimental material. A variation of 97.5-469.2 kg in lactation yield among all the Satate Farm Awassi indicates the scope for the succes of the future genetic improvement of this breed.

IV ÖZET Fe-Al alaşımları düşük maliyete, düşük yoğunluğa, kolay üretilebilirliğe sahip olması ve yüksek sıcaklıklarda yüksek oksidasyon ve korozyon direnci sergilemesi nedeniyle, son yıllarda potansiyel uygulama malzemesi olarak geliştirilmeye çalışılmaktadır. Fe-Al alaşımlarının kaynaklanabilirliği üzerine yapılan çalışmaların az sayıda olması nedeniyle, bu alaşımların diftizyon kaynağı yöntemi ile birleştirilmesi düşünülmüştür. Bu çalışmada, Tübitak-Gebze'den temin edilen FesAl (Fe-26A1) alaşımı kullanılmıştır. Difüzyon kaynağı işlemi, 1075-1100 °C'de, 3,14 MPa basınçta, 60-360 dakika sürelerde vakum ortamında yapılmıştır. Numunelerin bir kısmı elektro-kaplamayla bakır ve demirle kaplanarak, diğer bir kısmı ise ara tabakasız olarak difüzyon kaynağı işlemine tabi tutulmuştur. Ara tabakasız numunelerde bağlanma sağlanamazken, bakır ve demir ara tabakalı numunelerde oldukça iyi bağlanma sağlanmıştır. Kaynak işleminden sonra, numuneler kaynak birleşme arayüzeyine dik olarak kesilip, birleşme arayüzeyinde SEM ve EDS analizi çalışmaları yapılmıştır. Ayrıca, numunelerin kesme yüzeyleri de SEM, EDS ve X-ışını difraksiyon (XRD) çalışmaları ile karakterize edilmiştir. Mekanik test olarak, mikrosertlik ölçümü ve kesme testi uygulanmıştır. Yapılan SEM çalışmalarında, kaynaklı birleştirmelerde bağlanmanın iyi olduğu görülmüş ve EDS analizleri sonucunda kaynak süresindeki artışla atomların daha uzun mesafelere yayındığı tespit edilmiştir. X-ışını difraksiyonu sonucunda, bakır ara tabakalı numunelerde kopma yüzeylerinde Cu3Al esaslı faz ve FeAl fazı bulunurken, demir ara tabakalı numunelerde FeAl fazı bulunduğu tespit edilmiştir. Mikrosertlik deneyleri sonucunda, bakır ara tabakalı numunelerde kaynak süresindeki artışla, sertlik değerleri 325 Hv' den 395 Hv' ye artış gösterirken, demir ara tabakalı numunelerde ise sertlik değerlerinde dikkate değer değişim görülmemiştir. Kesme testi sonuçlarında en yüksek kesme mukavemeti değeri, demir ara tabakalı numunede 396,8 MPa olarak bulunmuştur. Bu değer orijinal FesAl alaşımının kesme mukavemetinin yaklaşık %86'sına karşılık gelmektedir. Bakır ve demir ara tabakalı numunelerde kesme mukavemeti değerlerinin kaynak süresinde artışla arttığı gözlenmiştir. Bakır ara tabakalı numunelerde kesme mukavemeti, süredeki artışla 109,3 MPa' dan 298,4 MPa yükselirken, demir ara tabakalı numunelerde 154 MPa'dan 396 MPa'a yükselmiştir. ABSTRACT Fe-Al alloys having low cost, low density and ease of production, good oxidation and corrosion resistance at high temperature, nowadays are potential structural materials for industry. Fe3Al (Fe-26A1) alloy was chosen because no diffusion welding studies on this alloy was found on the literature. In this study, the alloy of FeaAl (Fe-26A1) prepared in Tubitak-Gebze Research Centre was used. Diffusion welding process was performed at 1075 to 1 100 °C, 3.14 MPa pressure and for 60 to 360 minutes at vacuum atmosphere. For the diffusion welding process some of the samples were electroplated with copper and iron as the interlayer and rest of them treated without the interlayer. The samples that have no interlayer showed no bonding, but the copper and iron interlayered samples illustrated very good bonding. Following diffusion bonding, samples were cut and prepared metallographically for SEM and EDS studies. The surface of the samples after shear test were characterized by SEM, EDS and x-ray diffraction (XRD) techniques. Micro hardness and shear tests were applied as mechanical tests. SEM investigations displayed very good bonding between the matrix and the interlayer, and EDS analyses showed that atoms were diffused more deeper regions by the increase of the process time. According to x-ray analyses, samples with the copper interlayer, the CU3AI based and FeAl phases were observed at the shear surface and FeAl phase was detected at the shear surface at iron interlayered samples. Micro hardness tests showed that the hardness values increased from 325 Hv to 395 Hv by the increased process time, for samples with the copper interlayer. However, in the iron interlayered samples no considerable hardness value difference was observed. The shear test results showed the maximum shear strength value of 396.8 MPa which was 86 % of the shear strength value of the original FesAl alloy. Shear strength values were found to be increasing by the increasing bonding process time. The samples with copper interlayer, the shear strength values found increasing from 109.3 MPa to 298.4 MPa and in iron interlayered samples, from 154 MPa to 396 MPa. 137

öz Kendini geliştirme: bireyin iç dünyasının dinamiklerini dikkate alarak kendisini ve çevresini daha gelişmiş bir düzeye ulaştırma süreci, çevresel değişimlere uyum ve katılma etkinliğidir. `Kendini Geliştirme Bilinci`nin varlığı gelişme açısından önemlidir. Böyle bir bilinç, bireyin ne için gelişmek zorunda olduğunun bireyce anlaşılması demektir. Bu yapıda: bireyin gelişme istek ve inancı, gelişmeye verdiği değer, anlam ve kararlılık yer alır. Öğrenme. Kendini Yenileme. Kişisel Büyüme ve Kendini Gerçekleştirme kavramları kendini geliştirmeyle yakından ilgilidir. Öğrenme ihtiyacı. Yaşamboyu öğrenme, öğrenmeyi öğrenme, Etkin öğrenme ve Yaparak öğrenme kendini geliştirmenin öğrenme yönünü oluşturan öğelerdir. Kendini geliştirme ile Kendim Gerçekleştirme arasında olumlu bir ilişki sözkonusudur. Kendini gerçekleştirme ihtiyacına yönelik güdü bireyin kendini geliştirme çabalarına kaynaklık eder. Kendini geliştirme süreci iki ana düzeyi içerir; Kendini Keşfetme (Bilme) ve Gelişme Çabası. Bu süreci etkileyen bir çok değişken vardır. Kendini geliştirme sonucunda birey daha gelişmiş olur: yeni yetenekler, duygular, davranışlar, bilgiler ve değişik bakış açılan kazanır. Yöneticilerde kendini geliştirme ise. yöneticilerin iş ve iş dışı yaşamlarında etkinlik sağlamak ve kendilerini gerçekleştirmek amacıyla yaşadıkları bilinçli ve planlı bir süreçtir. Yöneticiler Yönetici Eskimesi, Örgütsel Hareketlilik. Etkinlik İhtiyacı ve Örgütsel öğrenmenin gereği kendilerini geliştirmek durumundadırlar. İçinde yer aldıkları çevre onların gelişmelerini etkilemektedir. Yöneticilerde kendini geliştirme dört temel kavramı içerir; Kendini Anlama, Kendini Tamamlama. Kendini Planlama ve Kendini Yönetme. Yöneticilerin kendilerini geliştirmeleri büyük ölçüde kendilerine ve örgüte yapabilecekleri katkı üzerinde yoğunlaşmalarına bağlıdır. Gelişme yöneticinin kendi sorumluluğudur. Ancak, bulunduğu örgüt gelişme yolunda yöneticiye gerekli desteği ve ortamı sağlamak zorundadır. Gelişme yolunda yöneticiler bir çok bireysel ve örgütsel engellerle karşılaşmaktadırlar. Araştırma; Kendini Geliştirme Yaklaşımı, Kendini Geliştirme Süreci. Yöneticilerde Kendini Geliştirme, Yöneticilerde Kendini Geliştirmenin Örgütsel Görünümü ve Yöneticilerin Kendilerini Geliştirmelerindeki Engeller konulu beş bölümden oluşmaktadır. ABSTRACT Self-Development is a process whereby the individual transfers himself and his immediate social environment to a more advanced level by analysing his inner self and dynamics, and an activity directed towards adapting to and participating in the changes taking place in that immediate social environment. The presence of a concern for self-development is essential. Such a concern implies the individual's understanding why he should develop. Within this framework, the desire for and belief in development, in its value and, significance and the individual's determination are cornerstones. Such concepts as learning, self-renewal, personal growth and self-actualization are closely related with self-development. Learning need, life span learning, learning to learn, effective learning and action learning are the elements of learning as an aspect of self-development. There is an affirmative counteraction between self-development and self-actualization. The motivation for self-actualization is also the motivating source for any efforts by the individual for self-development. The process of self-development consists of two main stages: Self-Knowledge and efforts for development. There are many variants that affect this process. The result of self-development is an improved individual equipped with new capabilities, emotions, behaviour, information and different points of view. For managers, self-development is a deliberately planned process to establish a better control over their own lives, after work, and for self-actualization. Managers feel impelled to actualize themselves in order to cope with manager obsolescence, organizational mobility, urge for action, and organizational learning. The circle in which they take part affects their development. Self-development in managers comprises four basic concepts: self-insight, self-competence, self- planning and self-management. Their self-development is largely dependent on their concentration on the contribution they may make to themselves and their organization. Self-development is a manager's own responsibility. However, the organization he is in should support the manager in the course of development and should create the necessary environment to that effect. Managers usually encounter with many individuals and organizational obstacles. This research consists of fives chapters, namely The Approach of Self- development, The Process of Self-development, Self-development in Managers, The Organizational Aspect of Self-development in Managers, Obstacles Which Managers Encounter in Self-development. 117

Küresel grafiti 1 dökme demir, komplex yük ve aşınma şartlarında çalışan çeşitli parçaların imalinde çok yaygın olarak kullanılmaktadır. Bununla birlikte, küresel grafitli dökme demir ham döküm haldeyken, daha düşük mekanik özelliklere sahip olduğu için(özellikle düşük aşınma direnci) servis koşullarında hata durumları ve makinalarda hızlı aşınma durumları gözlenir. Küresel grafitli dökme demirin kullanım sahasını genişletmenin yollarından birisi, aşınma direncini ve mekanik özellikleri arttıran ve dökme demirin ısıl işlemini kuvvetlendiren indüksiyonla sertleştirme uygulamasıdır. Bu çalışmada, perlitik küresel grafitli dökme demir numunelerin yüzeyleri yassı tabanlı indüktörle ısıtılmış ve bu numunelerin bir kısmı suda sertleştirilmiş, bir kısmı da 225 °C ve 375 °C 'de tuz banyosunda östemperl enmişt ir. Tüm numunelerde, aşınma deneyi yapılmış ve ağırlık kayıpları gözlenmiştir. Ayrıca, ısıl işlemden sonra bütün numunelerde, mikroyapı çalışması yapılmıştır. Isıl işlem sonrasında, bütün numunelerin sertlik değerlerinde önemli artışlar gözlenmiştir. Bunun yanında, aşınma sonrası en az ağırlık kaybı sertleştirilen numunelerde gözlenmiştir. Cast iron with spheroidal graphite has obtained wide use for the production of various parts which in the majority of cases operate under complex conditions of loading and wear. However, since cast iron with spheroidal graphite in the as cast condition possesses relatively low mechanical properties (especially wear resistance), under service conditions cases of failures and rapid wear of machines are observed, which limits the use of this cast iron for heavily loaded parta.One of the means of broadening the area of use of cast iron with spheroidal graphite 1s the use of induction harden ing, which makes 1t possible to increase the wear resistance and mechanical properties of cast iron with spheroidal graphite intensify the heat treatment of casting. In the study, perl 1 tic cast iron with spheroidal graphite specimens were heated by a pancake inductor and several of those specimens were hardened In water, other specimens were austempered at 225 °C and at 375 °C in the salt bath. After wear experiment was applied to all the specimens weight losses were observed. In addition, after heat treatment, mlcrostructure studies were made for specimens. After heat treatment, increasing hardness values were observed. Howewer minimum weight losses were observed on hardened specimens. 67

86 ÖZET Bu çalışma, Ceylanpınar Tarım isletmesi ivesi koyunlarında erken sağımın anaların süt verimi ve kuzuların gelişimi üzerine etkilerini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırma materyalini, 2 yaslı 560 adet ivesi koyunu ile bunlardan aynı günde tek doğan 560 adet ivesi kuzusu oluşturmuştur. Dört farklı periyotta (doğumdan 1, 2, 4 ve 6 hafta sonra) sağılan analar ile bunların yavrularına ait deneme deseni, 1 sayılı çizelgede veri 1 mistir. Elde edilen süt verimi ve gelişme ile ilgili sonuçlar, periyot sırasına göre aşağıda özetlenmiştir. ' 1. Doğum Farklı periyotlarda kısıtlı emistirrae uygulanacak grupların ortalama dop.Mm ağırlıkları, 3? sayılı çizelgede verilmiştir. Yapılan varyans ve kovaryans analizine göre cinsiyet önemli ve grup X cinsiyet interaksiyonu önemsiz bulunmuştur (çizelge, 35; 36). Dört farklı gruba ayrılan kuzuların doğum ağırlıkları gruplarda sırasıyla 4.190+0.050, 4.284*0.052, 4.191+0.04? ve 4.256±0.050 kg olarak tespit edilmiştir. Kuzuların genel doğum ağırlığı ortalaması ise 4.230±0.025 kg olarak saptanmıştır (çizelge, 37), 2. Birinci Hafta Deneme grubu materyalde anaların süt verimi, kuzuların canlı ağırlığı ve mortalite oranları bakımından önemli bir fark saptanamamıştır. Birinci haftadaki günlük süt verimi gruplarda sırasıyla 0.35410.011, 0.354±0.012, 0.360±0. 012 ve 0.340±0.010 kg, ve günlük süt verimi genel ortalaması da 0.352±0.006 kg bulunmuştur (çizelge, 3). Diğer taraftan grupların canlı ağırlık ortalaması da sırasıyla 5.225±0.054, 5.277±0.053, 5.274±0.051 ve 5.328+0,052 kg ve genel canlı ağırlık ortalaması ise 5.249±0.Û26 kg ^bulunmuştur (çizelge, 39). Kuzu gruplarında ölüm olmamıştır (çizelge, 56),-89 3. ikinci Hafta Doğumun ikinci haftasında, sabahları tek sağım yapılan birinci grup anaların günlük süt verimi (435 gram), kontrol grubundan (395 gram), daha yüksek bulunmusfjr. Sabahları yapılan tek sağım, analarda meme fizyolojisini etkilemiş ve erken saguna başlanan gruplarda, çiftlik grubuna nazaran daha fazla süt elde edilmiştir, ikinci haftadaki günlük süt verimi sırasıyla 0.435*0.010, 0.417*0.010, 0.413*0.011 ve 0.395*0. QU kg ve günlük süt verimi genel ortalaması 0.415*0.005 kg* dır (çizelge, 5). Grupların canlı ağırlıkları da sırasıyla 7.372*0.105, 7.603*0.113, 7.564±0.097 ve 7,603±0.109 kg olarak tespit edilmiştir (çizelge, 41). Genel canlı ağırlık ortalaması iso 7.536*0.053 kg bulunmuştur. Gruplardaki Ölüm oranı birinci grup için % 0.7, ikinci grup için % 1.4, 3. ve 4. gruplarda ise ölüme rastlanmamıştır (çizelge, 56). 4. Dördüncü Hafta Erken sağıma başlanan 1. grup, en fazla süt (446 gram) verirken, en az canlı ağırlık (8.224 kg) göstermiştir. Ancak erken sağım yapılan gruplardaki ölüm oranı (1. grup için % 0.7, ikinci ve üçüncü grup için % 0), kontrol grubundan (% 1.4) daha az saptanmıştır (çizelge, 56). Grupların dördüncü haftadaki süt verimi, sırasıyla 0.446±0.010, 0.429*0.011, 0.401*0.008 ve 0.403*0.010 kg ve genel süt verimi ise 0,420*0.005 kg olarak tespit edilmiştir (çizelge, 7), Grupların dördüncü haftadaki canlı ağırlık ortalamaları, 8.224*0.134, 8.649*0.144, 8.645*0.131 ve 8.686*0.144 kg ve genel canlı ağırlık ortalaması ise 8.551*0.069 kg olarak saptanmıştır (çizelge, 43). 5. Altıncı Hafta Birinci grup analar (471 gram), kontrol grubu ile (449 gram) benzer süt verirken, bunların kuzuları daha az gelişim (10.107 kg> göstermiştir. Grupların günlük süt verim ortalaması sırasıyla 0.471*0.013, 0.478*0.013, 0. 426*0. 009 ve 0.449*0.012 kg ve genel ortalama ise 0.456*0.006 kg'dır (çizelge, 9). Gruplarda tespit edilen- 90 canlı ağırlık ise 10.107±0.16?f 10.694±0. 160, 10.B1M0.156 ve 10.957±0.175 kg'dır. Canlı ağırlık genel ortalaması İse 10.641±0.083 kg bulunmuştur (Çizelge, 45). Gruplardakl nrartallte oranı sırasıyla % 0 % 0.7, % 1.4 ve % 1.4 glbl normal seviyede bulunmuştur (Çizelge, 56). 6. Sekizinci Hafta Birinci grup süt verire! bakımından üstünlüğünü bu periyotta da devam ettirmiştir. Ancak anılan grubun üstünlüğü gelişimde gözlenememiştir. Diğer bir ifade ile 2., 3. ve 4, grup kuzular, canlı ağırlık bakımından benzer performans göstermiştir. Deneme materyali grupların günlük süt verimi sırasıyla 0.555+0.017, 0.56î±0.017, 0.540*0.016 ve 0.554±0,020 kg ve genel ortalama ise 0.553+0.009 kg saptanmıştır (Çizelge, 11). Kuzuların sekizinci haftadaki canlı ağırlığı, sırasıyla 12. 762±0. 194, 13. 103±0. 195, 13.501±0. 180 ve 13.440±0. 199 kg tespit edilmiştir. Canlı ağırlığın genel ortalaması da 13.201*0.097 kg'dır (çizelge, 47). Deneme materyali anaların doğumdan 60. güne kadar tespit edilen süt verimi, birinci grupta (28. 738±0. 579 kg), ikinci grupta (28. 54 7±0. 689 kg), üçüncü grupta (26. 955±0. 526 kg) ve dördüncü grupta (27.281±0. 674 kg) benzer seviyede bulunmuştur (çizelge, 26). Altmış günlük süt verimi genel ortalaması ise 27. 884±0. 311 kg olarak saptanmıştır. Ancak grupların altmış günlük sağılan (pazarlanabilir) süt verimi, 60 günlük toplam süt veriminin aksine, önemli düzeyde farklı bulunmuştur. Diğer bir tanımla sağılan süt verimi, birinci grupta (17. 017*0.395 kg), ikinci gruptan (14.752±0.442 kg), üçüncü gruptan (9. 241*0. 250 kg) ve dördüncü gruptan (5.217±0,213 kg) istatistik! olarak önemli ve fazla bulunmuştur. Genel ortalama (sağılan) ise, 11.585*0.260 kg alarak tespit edilmiştir (çizelge, 30). Sözkonusu periyotta ölüme rastlanmamıştır (çizelge, 56). 7. üçüncü Ay Günlük süt verimi bakımından gruplar, benzer performans-91 gösterirken, canlı alırlık bakımından 1. grup (16.551 kg), 3. ve 4. gruplardan daha az canlı ağırlık geliştirmiştir (çizelge, 49). Grupların üçüncü aydaki süt verimi sırasıyla 0.572±0.0H, 0.546±0.0İ5, 0.529±0.013 ve 0.549±0. 017 kg, genel ortalama ise 0.549±0.007 kg ve alarak bulunmuştur (çizelge, 13). Grupların canlı ağırlık ortalamaları ise sırasıyla 16.551±0. 235, 17. 011±0, 222, 17.471±0.228 ve 17.338i0.230 kg ve genel ağırlık ortalaması ise 17.093±0.115 kg olarak tespit edilmiştir (çizelge, 49). Grupların ölüm oranı birinci grupiçin % 0.7, ikinci grup için % 1.5, 3. ve 4. gruplarda kuzu ölümü görülmemiştir (çizelge,.56). 8. Dördüncü Ay Gruplar, süt verimi ve gelişim bakımından (1. grup dig mda) benzer performans gözlenmiştir. Gelişim ve süt verimi için, 1. ve 2. gruplar da benzer performans göstermiştir. Gruplarda günlük süt verimi sırasıyla 0.664±0.019, 0.713±0.023, 0.759±0.020 ve 0.7Q5±0.021 kg ve genel ortalama ise 0.725±0.011 kg olarak saptanmıştır (çizelge, 15). Dördüncü aydaki canlı ağırlık ise gruplarda 21,219±0.276, 21.752±0.264, 22.109*0.27? ve 22.261±0.290 kg ve genel ortalama canlı ağırlık ise 21.835±0.139 kg bulunmuştur (çizelge, 51). Dördüncü ayda hiç bir kuzu grubunda ölüm olmamıştır (çizelge, 56). 9. Besinci Ay Erken sağıma ba$lanan grupların üstünlüğü, bu periyotta da. yinelenmiştir. Besinci aydaki günlük süt verimi sırasıyla. 0.506*0.014, 0.496+0.014, 0.534±0.014 ve 0.520±0.014 kg ve genel süt verim ortalaması ise 0,514±0,007 kg'dır (çizelge, 17). Grupların canlı ağırlık ortalaması 24.677+0.239, 25. 067±0.254, 25.377±0: 249 ve 25.415±0.262 kg ve canlı ağırlık genel ortalaması ise 25.134±0.126 kg bulunmuştur (.çizelge, 53). Kuzu gruplarındaki ölüm ise normal düzeyde bulunmuştur (çizelge, 56).92- 10. Altıncı Ay Besinci ayda devam eden üstünlük, 6. ayda da tekrarlanmıştır. Grupların günlük süt verim ortalaması, sırasıyla 0.329*0.010, 0.311*0.006, 0.337+0.009 ve 0.324±0. 009 kg ve genel ortalama ise 0.32 kendisini göstermiştir. Yedinci ayda günlük süt verimi gruplarda sırasıyla 0.155±0.016, 0.113+0.008, 0. 113±0. 008 ve 0.117±0. 017 kg ve genel ortalama ise 0. 127±0. 007 kg olarak tespit edilmiştir (çizelge, 21). Deneme materyali gruplarda laktasyon boyunca saptanan günlük süt verim ortalaması ise sırasıyla 0.495+0.009, 0.493±0,011, 0.49910.00-9 ve 0.502+0.010 kg' dır. izlendiği gibi gruplar arasındaki fark, önemsizdir (çirolge, 23; 24). Grupların laktasyon boyunca günlük süt verimi genel ortalaması ise 0.497±0.005 kg saptanmıştır. Grupların laktasyon süt verimi, sırasıyla 91. 128±1.810, 90.734+2.042, 91.810+1.699 ve 92.068±1.8Q7 kg ve genel ortalama ise 91.434±0.972 kg olarak tespit edilmiştir, izlenen fark, istatistik! olarak önemsizdir (çizelge, 27; 28). Laktasyon boyunca sağılan (pazarlanabilir) süt verimi de 1. grup lebine üstün olarak bulunmuştur. Sağılan süt verimi gruplarda 79.443*1.666, 76.89l±l.874, 73. 966±1. 515 ve 70.026±1.540 kg ve genel ortalama süt verimi ise 75.084±0.835 kg' dır (çizelge, 31; 32). Laktasyon süresi gruplarda önemli düzeyde farklı bulunmayıp, sırasıyla 183. 713±0. 756, 183. 710±0.609, 183. 522±0.651 ve 183. 302±0.526 gün (Çizelge, 33; 34) ve laktasyon süresi genel ortalaması İse- 93 - 183.5Q2±0.320 gün olarak saptanmıştır Ceylanpınar Tarım işletmesi1 nde uygulanan bu deneme ile anaların, doğumun 2. haftası basından itibaren 60 güne kadar sabahlan tek sağıma tabi tutulması, kuzularının da anılan periyotta kısıtlı eradirilmesi, çiftliğin üretim sürülerinde uygulanan modele göre denenen periyotlarda daha üstün bulunmuştur. 94 SüHKAfit TMs study was conducted on Ceylanpinar State Farm Awassl sheep with the abjective ol determining the effect of early milking on the milk production (of dams) and growth, performance of the lambs. The water lal of the study consisted 560 Awassi sheep, lambed single the same day, and their lambs, The experimental design consisting of four different milking regimes; 1, 2, 4 and 8 weeks after lambing ( Table, 1). Hi Ik production and growth performance results are summarised below: 1. Birth Weight Hean birth weights of the groups allocated to different weaning- regimes are given In Table 3?. According to the statistical analyses differences between sexes were found to be significant but group X sex interactions were found to be insignificant (Table, 35; 36). Mean birth weights of the four groups were found to be 4.19, 4.28, 4.19 and 4.26 kg- respectively (Table, 37) 2. First Veek The differences among the groups with respect to dams' milk production; live weights of lambs and the mortality rates were found to be insignificant. Mean daily milk yields were found to be 0,354, 0.354, 0.369 an-i 0.340 kg respectively (Table, 3). Mean live weights of the groups were found to be 5.235, 5.27?, 5.274, 5.238 kg in the same order (Table, 3'?), No mortality was recorded in any of the groups (Table, 56). 3. Second Week In the group milked once in the morning, the mean daily milk yield (435 g) was found to be higher than the control (395 g). Early milking- once in the morning seemed to have affected mammary physiology95 and increased milk yield as compared to the regular practice. Mean daily milk yields far the groups were calculated to bs 0.435, 0.417, 0.413, 0.415 kg respectively (Table, 5). Mean live weights of lambs in the second week were found to be 7.372, 7.603, 7.564 and 7.603 kg (Table, 41). Mortality rates were seen to be 0.7 %t 1.4 %, for the first and the second groupts and no mortality far the 3^ and the 441`' groups (Table, S6>. 4. Forth Week The first group, in which milking was initiated early, deraanstated the highest mean daily milk yield (446 g) and lowest mean live weight (8.224 kg). However mortality rates in the early milked groups (1**- group 0.7 % and 2*`* and the Zr* groups 0 %) were found to be lower (Table, 56) than the control group (1.4 %). Kean daily milk yields for the groups were 0.446, 0.425, 0.401 and 0.403 kg respectively (Table, 7). Mean live weights for the groups were found to be 5.224, 8.649, 8.545 and 8.686 kg respectively (Table, 43). 5. Sixth ¥eek The dams of the first group demonstrated similar daily milk yield (471 g) as compared to the control dans (449 g) but former's lambs had lower growth performance (10.107 kg). Mean daily milk yields for the groups were estimated to be 0.471, 0.478, 0.426 and 0.449 kg respectively (Table, 9). Kean live weights were 10.107, 10.694, 10.810 and 10,957 kg in the same group order (Table, 45). Mortality rates were 0 %, 0.7.*, 1.4 % and 1.4 % respectively (Table, 56). 6. Bight Veek The first group of dams continued their sperior milk production in the eighth week. However their superiority was not seen in the growth performance of their lambs. In other words the lambs of groups 2, 3 and 4 demonstrated similar live weights. Mean daily milk yields of the groups were 0.555, 0.561, 0.540 and 0.554 kg respectively.96 (Table, 11). Mean live weights of the lambs were 12.762, 13.103, 13.501 and 13.440 kg (Table, 47). There was no death Incidence in the groups during this period (Table, 58). Mean 60 day lactation yields were found to be 28.738, 28.547. 26.955 and 27.281 kgs in the respective groups (Table, 26). The differences between the groups were not found to be statistically significant. However there were Significant differences in the 60 day marketable milk yields of the groups, calculated to be 17.017, 14.752, 9.241 and 5.217 kg respectively (Table, 30). 7. Third Month As the dally milk yields In groups demonstrated similarity, the growth performance of group 1 (16.551 kg) was found to be significantly lower than the groups 3 and 4 (Table, 49). Sean daily milk yield for the third month of lactation were calculated to be 0,572, 0.546, 0.529 and 0.549 kg respectively (Table, 13). Mean live weights of the lams were found to be 16.551, 17.011, 17,471 and 17.338 kg respectively (Table, 49). Mortality rates of the groups were 0.7 %, 1.5 % far the first and the second groups and no mortality for the third and the forth groups (Table, 56). 8. Forth Hbnth All the groups with the exception of group 1 demonstrated similar daily milk yields and growth performances. Mean daily milk yields in the groups were 0.664, 0.713, 0.755 and 0.765 kg respectively (Table, 15). Mean forth month live weights were 21.219, 21.752, 22.109 and 22.261 kg respectively (Table, 51). fo mortality occured in the forth month (Table, 56). 9. Fifth Jfanth The superiority of the early milked groups in daily milk yield reappeared in the fifth month. Mean daily milk yields were 0.506, 0.496, 0.534 and 0.520 kg respectively (Table, 17). Mean live weights97 - were 24.677, 23.007. 25.37` and-.25.415 kg respectively (Table, 53). Mortality rates in the groups were found to be in normal ranges (Table. 56). 10. Sixth Month The superiority of the fifth month was repeated in the sixth month. Mean daily milk yields of the groups were 0.329, 0.311, 0.337 and 0.324 kg (Table. 19) and mean live weights of the lambs wera calculated to be 28.221, 28.378, 28.949 and 28.896 kg respectively (Table, 55). Mortality rate of the State Farm group (1.5 %> was found to be higher than the other groups (Table, 56). 11. Seventh !tanth The superior daily milk production of group 1 since the second week continued in this period too. Seventh month mean daily Milk yields were 0.155. 0.113, 0.113 and 0.117 kg respectively (Table. 21). Mean daily milk yields of groups for the whale lactation were found to be 0.495, 0.493, 0.499 and 0.502 kg respectively. The differences among the groups were insignificant (Table, 24). Mean lactation milk yields of the groups were similar 91.128, 90.734, 91.810 and 92.068 kg respectively (Table, 28). Kean marketable milk yields were found to be 79.443, 76.891, 73.966 and 70,026 kg respectively. It was significantly higher for group 1 as compared to the othern (Table, 32). Mean lactation lengths were found to be 183.713, 183.710, 183.522 and 183.302 days respectively (Table, 34). These results indicate that milking once in the morning beginning the second week to the 60tH day and restricting suckling of lambs were found to be mora beneficial than the system practiced in the Ceylanpinar State Farm. 109

WOS: 000290266300003, The present study was conducted to compare the fertility of ewes, the survival rates, and the growth performance of lambs that were crossbred by mating German Black-Headed Mutton (GBM) rams with Kivircik ewes. The average lambing rates of the GBM x K(F(1)), Bandirma-I and Bandirma-II genotype, and Kivircik ewes were 80.00%, 75.73%, 76.78%, and 83.72%, respectively. The differences in lambing rates between the genotypes were significant (P < 0.01). The genotypes had a significant effect on litter size at birth, but not on fecundity. The differences in lambs' survival rates between the genotypes were significant (P < 0.05). The birth weight (BW), weaning weight (WW), and yearling live weight (YLW) of the lambs were 3.77 kg, 34.11 kg, and 43.71 kg for the GBM x K (F(1)); 3.74 kg, 32.98 kg, and 44.91 kg for the Bandirma-I; 3.73 kg, 33.18 kg, and 45.71 kg for the Bandirma-II; and 3.45 kg, 30.92 kg, and 42.22 kg for the Kivircik lambs. The results of this study showed that crossbreeding between the GBM and Kivircik breed did not significantly increase lamb production. However, crossbred lambs did not have signifi cant survival problems when compared to native Kivircik lambs and had higher growth performance than purebred Kivircik lambs., Turkish Ministry of Agriculture and Rural Affairs [TAGEM: 98/10/03/12], This project was supported by Turkish Ministry of Agriculture and Rural Affairs, Project No: TAGEM: 98/10/03/12

TEZ7008 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2008. Kaynakça (s.31-33) var. ix, 52 s. : rnk.res. ; 29 cm. The main purpose of present study was to determine the current situation in sheep breeding in Viranşehir province. In this study, total of 184 Akkaraman sheep (174 ewes and 10 rams) were used in 4 villages, for the purpose of predicting milk yield characteristics. 85 ewes from three flocks were included in the experiment. More than 95% of the ewes and 100% of the rams had white color fleeces. All animals included in the experiment were hornless. Body weights of ewes were ranged from 45 to55 kg, and of rams ranged from 75 to 90 kg depending on the grazing condition and age of the animals. In terms of reproduction success, all the ewes in the experiment lambed without any problem. Average of daily milk yield, lactation length and lactation milk yield were 577 g., 120 days and 99.30 kg respectively, and these traits were affected by the age of ewes (p

Diffusion bonding of AZ91 alloy with a silver interlayer was carried out at 480 °C for different times under 1 MPa in a vacuum of 2 × 10 −3 Pa. Shear test was applied to measure the shear strengths of the joints in the room temperature. The shear strength values of all bonded samples were found around 65–70 MPa. SEM–EDS studies indicated that the melting occurred along the interface of bonded samples as a result of transfer of atoms between the interlayer and the matrix during bonding. XRD results confirmed that the interlayer dissolved in the interface of joints. Investigations of the fracture surfaces showed that a good bonding was obtained by plastic deformation.