Search

Why does someone thrive in intercultural situations; while others seem to struggle? In 2014, Leung and colleagues summarized the literature on intercultural competence and intercultural effectiveness into a theoretical framework. This integrative framework hypothesizes that the interrelations between intercultural traits, intercultural attitudes and worldviews, and intercultural capabilities predict the effectiveness with which individuals respond to intercultural situations. An empirically verified framework can contribute to understanding intercultural competence and effectiveness in health care workers, thus contributing to more equity in health care. The present study sets out to test this integrative framework in a specific health care context. Future health care practitioners (N = 842) in Flanders (Belgium) were questioned on all multidimensional components of the framework. Structural equation modeling showed that our data were adequate to even a good fit with the theoretical framework, while providing at least partial evidence for all hypothesized relations. Results further showed that intercultural capabilities remain the major gateway toward more effective intercultural behavior. Especially the motivation and cognition dimensions of cultural intelligence seem to be key factors, making these dimensions an excellent target for training, practical interventions, and identifying best practices, ultimately supporting greater intercultural effectiveness and more equity in health care.

Burnout literature has primarily studied determinants and rehabilitation. Remarkably, ways to enable qualitative return to work after burnout are considered considerably less and were studied here. Specifically, building on the Job Demands-Resources model and Effort-Recovery model, this study investigated determinants of the quality of return to work.Hierarchical regression analyses were conducted to evaluate the quality of reintegration among 786 workers who were surveyed about their return to work after a burnout episode.Restarting work at a new employer and especially getting supervisor support appeared beneficial, whereas remaining burnout symptoms, stressors in one's private environment and - mostly - neuroticism hampered the quality of return to work.Given the high prevalence and important costs burnout entails, primary prevention alone proves insufficient. Current study findings inform on how to optimize the quality of reintegration in the workplace after a burnout episode, demonstrating that supportive managers and inclusive workplaces (i.e., open to hire applicants with a burnout history) are important levers for qualitative return to work, next to ensuring workers are not (so much) impaired by their burnout rest symptoms.Implications for RehabilitationReintegration trajectories after burnout should not only be evaluated by sick leave duration but also by the clients' subjective experience of quality of return to work.Rehabilitation professionals should ensure clients prepare return to work early so they return timely and are not (so much) impaired by their burnout rest symptoms.Rehabilitation professionals should propose reorientation towards a new employer in case of irreversible work ability problems at the current workplace.The clients' current work situation should allow for sufficient supervisor social support.Also stressors in private life (like divorce) and personality characteristics (like neuroticism) should be considered as they may hamper quality of return to work.

This paper documents Scottish adolescents’ vocational interest types. Our research is based on the responses of 1,306 pupils from 18 secondary schools to an empirically verified online interest inventory test. Our results are threefold. First, the structural validity of the test with the Scottish sample is confirmed by evaluating the underlying circumplex structure of Holland’s RIASEC vocational interests. Second, gender distribution along the six primary vocational interest dimensions is consistent with the research literature: young men scoring higher on the Realistic vocational interest and young women scoring higher on the Social dimension. Finally, we observe that across dimensions, vocational interests of young women are less diverse than those of young men. We discuss how these dissimilarities could lead to differences in education choice and career decision-making. Publisher PDF

Each student faces the challenge of choosing a study program that matches his or her vocational interest. A good person-environment fit (PE fit) between student and study program influences study s...

STEM (Science, Technology, Engineering and Mathematics) enrolments in higher education are declining while the STEM gender gap of female underrepresentation seems to widen. The present study addresses both issues by exploring how the fit between a student's vocational interests and the STEM field contributes to a (non-) STEM study choice. Data was collected in the unique setting of an open access and low cost higher education system, which allowed for study of vocational interests without unwanted influence of admission conditions. Specifically, we assessed the interest fit of N = 9162 first-year Belgian university students with (1) the STEM field (i.e., STEM fit) and (2) their specific program of choice (i.e., program fit). Results indicated STEM fit indeed predicted STEM study choice, with a stronger effect in female students. Results also indicated that female students showed a better specific program fit. In order to promote student STEM enrolment and address the gender gap, the present study therefore advocates a gender-specific approach to attract more students with appropriate interest profiles.

This study addresses the effects of negative attainability feedback on the shift from engagement to disengagement from a career goal. It was hypothesized that negative attainability feedback regarding study choice may lead to both goal engagement and goal disengagement and that this relation is mediated by self-efficacy, motivational beliefs, and by the perceived accuracy of feedback. Results confirmed that negative feedback led to goal disengagement and, to a lesser extent, to continued engagement. Perceived accuracy of feedback was an important mediator, as was motivation. Self-efficacy did not predict either goal management strategies.

The extent to which a good person-environment (PE) interest fit between student and study program leads to better study results in higher education is an ongoing debate wherein the role of the study program environment has remained inadequately studied. Unanswered questions include: how diverse study programs are in the interests of their student populations, and how this program interest diversity influences study results, in comparison to individual PE fit? The present study addressed these questions in students (N = 4,635) enrolled in open-access university education. In such an open access system, students are allowed to make study choices without prior limitations based on previous achievement or high stakes testing. Starting from the homogeneity assumption applied to this open access setting, we propose several hypotheses regarding program interest diversity, motivation, student-program interest fit, and study results. Furthermore, we applied a method of measuring interest diversity based on an existing measure of correlational person-environment fit. Results indicated that interest diversity in an open access study environment was low across study programs. Results also showed the variance present in program interest diversity was linked to autonomous and controlled motivation in the programs' student populations. Finally, program interest diversity better explained study results than individual student fit with their program of choice. Indeed, program interest diversity explained up to 44% of the variance in the average program's study results while individual student-program fit hardly predicted study success at all. Educational policy makers should therefore be aware of the importance of both interest fit and interest diversity during the process of study orientation.

De overgang naar hoger onderwijs is een beproeving voor elke Vlaamse student. Inderdaad, omdat Vlaanderen een open toegang heeft tot hoger onderwijs, kan elke student met een diploma secundair onderwijs aan bijna elke opleiding beginnen. Om het vooropgestelde diploma te halen van de gekozen opleiding, dient een student twee taken tot een goed einde te brengen. De student dient een haalbare studiekeuze te maken. En de student dient te slagen in examens om op schema te blijven om het begeerde diploma te halen. Deze taken zijn niet zo eenvoudig als ze lijken. De data in deze dissertatie geven aan dat slechts 36% van de eerstejaarsstudenten erin slaagt om alle opleidingsonderdelen tot een goed einde te brengen om zo op schema te blijven om tijdig het beoogde diploma te behalen. Om dit onrustwekkende cijfer te verbeteren heeft de Universiteit Gent het SIMON-project (Study Skills and Interest MONitor) gestart. SIMON is erop gericht om studenten die dreigen te falen te (her)oriënteren naar een meer haalbaar studieprogramma vooraleer ze hun examens effectief falen, met verlies van tijd en middelen tot gevolg. In deze dissertatie worden de PAKSOC (praktisch, analytisch, kunstzinnig, sociaal, ondernemend en conventioneel) studie interesses van een student gebruikt om de impact van het SIMON project te vergroten door in de literatuur een aantal openstaande vragen te onderzoeken omtrent studiekeuze en studiesucces. Om dit te bewerkstelligen heb ik in deze dissertatie de uitvoering en resultaten besproken van vier empirische studies. Zo heb ik onder meer gevonden dat de fit tussen de interesses van een student en een set van studieprogramma’s kan worden benaderd via een uniforme distributie. Deze distributie kan dan worden gebruikt als de basis voor een Empirische Advies Set Engine, of ook wel EASE. EASE verstrekt gepersonaliseerde studieoriëntatie voor elke student, gebaseerd op een objectief criterium dat toelaat de lengte en de fit van de set met voorgestelde programma’s te balanceren. Deze balans is superieur aan deze die wordt gegenereerd door meer klassieke indices van interessefit, die trouwens ook worden gebruikt in SIMON. Dergelijke studieoriëntatie kan van cruciaal belang zijn in bepaalde gespecialiseerde gebieden. Als dusdanig heb ik ook onderzocht hoe de interessefit van studenten en studieprogramma’s kan bijdragen tot een economisch belangrijke STEM (wetenschap, technologie, ingenieur en wiskunde) studiekeuze. De resultaten hiervan laten duidelijk zien dat vrouwelijke studenten een betere interessefit hadden met hun gekozen (STEM en niet-STEM) programma in vergelijk met mannelijke studenten. Vrouwelijke STEM - studenten hadden ook een betere interessefit met het STEM veld in vergelijking met hun mannelijke collega’s. STEM studiekeuze en de genderkloof (mannelijke meerderheid) in het STEM veld werden verklaard door een model dat alle PAKSOC dimensies bevatte, naast wekelijkse uren wiskunde in het secundair onderwijs, en de fit met het STEM veld. Een mannelijke STEM keuze was meer gerelateerd aan uren wiskunde in het secundair, terwijl een vrouwelijke STEM keuze meer gerelateerd was aan de fit met het STEM veld. Naast studiekeuze behandelt de huidige dissertatie ook studiesucces. Omtrent dit studiesucces, heb ik ook een verandering voorgesteld in methodologie. Als dusdanig spitst de huidige dissertatie zich toe op identificeren van studenten die dreigen te falen in hun gekozen studieprogramma. Hiertoe heb ik mij vooral gericht op het voorspellen van resultaten van individuele studenten, en niet op het verklaren van populatievarantie in studiesucces, zoals het meestal gebeurt in de literatuur. Deze methodologie valideert ook een set (niet-) cognitieve predictoren voor identificatie van falende studenten. Wat betreft deze identificatie, heb ik ook de mogelijkheid onderzocht om minder strenge vals-positieve (succesvolle studenten die worden geïdentificeerd als falend) ratio’s te gebruiken. Specifiek voor studie-interesses heb ik een aanwezigheidsgraad gevonden van 24% in de identificatiemodellen. Dit betekent dat studieinteresses voorkwamen in 24% van de (programma-) specifieke modellen om studiesucces te voorspellen. Dit was de derde meest impactvolle predictor, na studieantecedenten en cognitief vermogen. De relatie tussen studie-interesses en studiesucces wordt ook beïnvloed door de omgeving. Resultaten laten zien dat programma’s een lage diversiteit hebben in de studieinteresses van studenten die het programma hebben gekozen. Populaties met een hogere diversiteit werden trouwens gelinkt aan hogere gemiddelde gecontroleerde motivatie en lagere gemiddelde autonome motivatie. In het algemeen was een hogere diversiteit over programma’s ook gelinkt aan betere gemiddelde studieresultaten. Bij een aantal programma’s met een zeer specifiek interessepatroon (hoge sociale dimensie, lage praktische dimensie) observeerde ik echter het omgekeerde effect. Ik vond ook dat de interessediversiteit in programma’s een sterkere invloed had op studiesucces dan individuele interessefit. Om te besluiten, stel ik dat in deze dissertatie, de empirische resultaten en de specifieke operationalisatie van de PAKSOC dimensies en interessefit een uniek perspectief (open toegang) bieden op studie-interesses en hun effect op studiekeuze en studiesucces. Oriëntatie naar een interessante studiekeuze wordt gebaseerd op een objectief criterium: hoe goed moet de fit zijn tussen de interesses van een student en het profiel van een programma? Oriëntatie naar haalbare studiekeuzes wordt gebaseerd op het identificeren van falende studenten door het voorspellen van studiesucces, terwijl er nog altijd wordt rekening gehouden met de specifieke set up van het onderwijssysteem met open toegang. Deze dissertatie stelt studieadviseurs ook in staat deze bevindingen onmiddellijk in de praktijk te brengen.