Search

RIVM rapport:In Nederland zijn maatregelen genomen om de kwaliteit van de geboortezorg te verbeteren. Aanleiding was het relatief hoge aantal baby's dat tijdens of vlak na de geboorte stierf. Het ministerie van VWS onderzoekt of een andere manier van betalen, zogeheten integrale bekostiging, de kwaliteit van de geboortezorg kan verbeteren. De zorg wordt hierbij zodanig georganiseerd dat zorgaanbieders meer samenwerken. Bij de traditionele bekostiging wordt elke zorgaanbieder, zoals verloskundigen, gynaecologen, en kraamzorg, apart betaald. Sinds 2017 zijn er acht integrale geboortezorg-organisaties (igo's) opgericht, waarin alle zorgaanbieders voor de geboortezorg zijn vertegenwoordigd. Zij moeten het eens worden over de verdeling van de taken en het geld. De igo's hebben met zorgverzekeraars een bedrag afgesproken waarmee voor de zorg rondom de zwangerschap, bevalling en kraamzorg in zijn geheel, en niet per onderdeel, wordt betaald. Eind 2020 beslist de minister van VWS of integrale bekostiging wordt voortgezet. Zorgprofessionals, bestuurders en zorgverzekeraars zijn tot nu toe positief over de gestructureerdere en minder vrijblijvende samenwerking binnen de igo's. Door integrale bekostiging stegen de uitgaven per zwangerschap minder snel. Daarnaast zijn er wat verschuivingen in de zorg te zien, waarbij het soms onduidelijk is of die gewenst is of niet. Zo zijn er iets meer bevallingen in een ziekenhuis onder leiding van een verloskundige (poliklinisch) geweest en minder ziekenhuisbevallingen onder leiding van een gynaecoloog. Het percentage geplande keizersneden was iets lager en het percentage niet-geplande keizersneden iets hoger. Er zijn (nog) geen effecten op de gezondheid te zien. Om alle mogelijke effecten van integrale bekostiging in beeld te kunnen brengen en verklaren, is het belangrijk om de werkwijze de komende jaren te blijven volgen. Volgens zorgprofessionals, bestuurders en zorgverzekeraars kunnen de hoge administratieve lasten invloed hebben op het draagvlak. Z, In the Netherlands, various policies have been implemented to improve the quality of maternity care to lower the relatively high perinatal mortality rates. In January 2017, the Dutch Ministry of Health approved the introduction of a new and experimental bundled payment model to improve the quality of maternity care through enhanced collaboration between maternity care providers. The bundled payment model requires new provider-led entities, the Integrated Maternity Care Organization (IMCO), consisting of multiple providers (i.e. community midwives, obstetricians, a hospital and maternity care assistance providers). The IMCO negotiates a bundled fee with the health insurers, which covers the full range of maternity care services. To date, eight IMCOs have signed bundled payment contracts. A decision regarding the future of bundled payments for maternity care will be made at the end of 2020 by the Minister of Health. Maternity care professionals, managers and health insurers reported having had positive experiences with bundled payments. The new bundled payments have resulted in a more intensified, structured and less informal collaboration. However, they also reported a large administrative burden which may reduce overall support for the bundled payment model. Professionals and managers expressed that implementation is still in the transition phase, implying that the full potential of the model will not yet have been achieved. Furthermore, uncertainty about the future of the bundled payment model is said to impede progress. Participating in the bundled payment program was associated with a small increase in outpatient deliveries and a small decrease in hospital deliveries. We found a small decrease in primary caesarean sections and a small increase in secondary caesarean sections. In addition, participating in the bundled payment program was associated with a smaller increase in total maternity care spending compared to the control group. No effect on health outcomes

RIVM rapport:Naar aanleiding van relatief hoge sterftecijfers rond de geboorte in Nederland zijn de afgelopen jaren tal van maatregelen genomen om de kwaliteit van de geboortezorg en de samenwerking tussen de verschillende zorgverleners te verbeteren. Om die samenwerking verder te verbeteren, wordt nu ook de bekostiging onder de loep genomen. Het ministerie van VWS heeft besloten dat de verschillende onderdelen van de geboortezorg (verloskundigen, gynaecologen en kraamzorg) vanaf 2017 worden samengevoegd in één integraal tarief. Nu worden deze nog apart bekostigd. Het integrale tarief vraagt ook om organisatorische veranderingen, waaronder de vorming van een geboortezorgorganisatie, waar de betrokken partijen zich nu op aan het voorbereiden zijn. Uit interviews met het RIVM blijkt dat betrokken partijen daarbij zowel kansen ervaren om de zorg te verbeteren, als spanningen en onzekerheden, bijvoorbeeld over hun autonomie. Momenteel wordt in regionale overlegvormen, de zogenoemde Verloskundige Samenwerkingsverbanden (VSV's), besproken hoe deze geboortezorgorganisaties kunnen worden vormgegeven en wat de rol van de verschillende zorgaanbieders daarin is. Dit blijkt een complex vraagstuk waarbij (tegengestelde) belangen naar voren komen, zoals de gevolgen van een eventuele herschikking van taken. Partijen geven aan dat hiervoor specifieke kennis nodig is op organisatorisch, fiscaal en financieel vlak, die nu veelal ontbreekt. Dit gebrek aan kennis leidt tot onzekerheid over de (financiële) consequenties van verschillende organisatievormen. Deze onzekerheid wordt versterkt doordat bijvoorbeeld de landelijke vormgeving van integrale bekostiging (nog) ontbreekt. Het ontbreken van een geautoriseerde zorgstandaard en een verschil in zorginkoopbeleid tussen zorgverzekeraars draagt bij aan deze onzekerheid. Het RIVM monitort de komende jaren in opdracht van het ministerie van VWS de overgang naar integrale bekostiging in de geboortezorg. In 2018 zal een eindrapportage worden opgesteld. In, In recent years, various policies have been implemented to improve quality of birth care and collaboration between birth care providers in order to lower the relatively high mortality rates in the Netherlands. In 2017, the Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport will introduce a payment reform in order to enhance the collaboration further between different providers. This payment reform consists of a bundled payment including all care services delivered by midwifes, gynecologists and maternity care providers. Currently, these providers are paid on a fee-for-service basis. Most providers, as they prepare for this payment reform, mentioned during interviews that they see opportunities, but also threats and uncertainties, for instance regarding their autonomy. Within regional obstetrical collaborative, providers are discussing how to govern a provider-led entity, which will serve as a general contractor of the bundled payment contract. This discussion appears to be complex due to conflicting interests between the involved providers, and requires specific knowledge with respect to governance, finance and tax laws. Most providers lack this specific knowledge, which in turn leads to uncertainties among providers regarding the (financial) consequences of the potential organization models. Unclarity about the design of the bundled payment, the lack of a broadly agreed on care standard for birth care, and a difference in purchasing policies between insurers increase these uncertainties. In the next coming years, the National Institute for Public Health and the Environment will monitor the transition toward a bundled payment model for birth care. A final report will be published in 2018. Till then, it needs to be seen whether bundled payment contracts will be signed, and what their impact is on the provider's collaboration and the quality, accessibility and affordability of birth care.

RIVM rapport:In 2013 heeft het ministerie van VWS op voordracht van de verzekeraars negen regionale initiatieven benoemd tot proeftuinen. Deze proeftuinen hebben als doel om preventie, zorg en welzijn in samenhang vorm te geven. Dit rapport beschrijft de proeftuinen en de ontwikkelingen die zich sinds de oprichting hebben voorgedaan. Daarnaast geeft het de gezondheid, de kwaliteit van de zorg en de kosten in de proeftuinregio's weer. Ook wordt ingegaan op de ervaringen van bestuurders met de proeftuinen. Zorgaanbieders, verzekeraars, en vaak ook gemeenten en vertegenwoordigers van burgers / patiënten, werken binnen de proeftuin gezamenlijk aan duurzame zorg en maatschappelijke ondersteuning. Met behulp van een aantal interventies proberen deze partijen een basis te leggen voor de benodigde samenwerking, de organisatie en de bekostiging van de proeftuinen. De proeftuinen worden bestuurd door vertegenwoordigers van de betrokken partijen. Volgens hen wijzen de eerste ervaringen op een verbeterde samenwerking. Tegelijkertijd zoeken zij nog naar een goede aansturing van de proeftuin en de mogelijkheden van nieuwe bekostigingsvormen. Voor het welslagen van de proeftuinen is een goede samenwerking essentieel. Hiervoor is het van belang dat de organisatiebelangen van álle partijen meer op één lijn komen te liggen met de doelstelling van de proeftuin. Ook is aandacht nodig voor alternatieve vormen van bekostiging en voor transparantie van de kwaliteit en kosten van de zorg., In 2013, the Dutch Ministry of Health designated nine regional innovation initiatives as 'pioneer sites' in a nationwide effort to achieve a better health, improved quality of care and cost control (Triple Aim). RIVM has monitored the sites with a particular focus on their design, the Triple Aim, and the experiences of members of the steering groups of the sites. Healthcare providers, insurers and often stakeholders like municipalities and representatives of citizens / patients are working jointly to achieve sustainable care and support. On the basis of a number of interventions they attempt to lay the foundation for the necessary cooperation, organisation and funding of the sites. Pioneer sites are run by stakeholders' representatives. According to them, first experiences indicate that cooperation has improved. At the same time, the sites are still seeking the best organisational and management structures to work with and exploring new forms of funding such as shared savings. For the pioneer sites to be successful, good cooperation is essential. This requires that organisational interests of all stakeholders are more aligned to the objectives of the pioneer sites. Alternative forms of funding and transparency of the quality and costs of care also need attention.

RIVM rapport:In Nederland zijn verschillende initiatieven gestart om zorg en ondersteuning op regionaal niveau anders vorm te geven. Deze regionale populatiegerichte aanpak wordt ook wel populatiemanagement genoemd. Doel van de initiatieven is de gezondheid van de populatie en de kwaliteit van de zorg te verbeteren en de kosten van de zorg te beheersen. Het ministerie van VWS heeft op voordracht van de zorgverzekeraars negen van deze regionale initiatieven geselecteerd als 'proeftuinen'. Het RIVM volgt deze proeftuinen om beter zicht te krijgen op het implementatieproces, op de succes- en faalfactoren en op het effect van de initiatieven op de gezondheid van de populatie en de kwaliteit en kosten van de zorg. Op dit moment zijn de proeftuinen sterk in ontwikkeling. Begin 2014 vormen de proeftuinen netwerken, vastgelegd in convenanten of samenwerkingsovereenkomsten. In de proeftuinen nemen veelal eerstelijnszorgorganisaties, ziekenhuizen en zorgverzekeraars deel, in variërende mate aangevuld met andere actoren zoals de gemeente. De populaties van de proeftuinen zijn op verschillende manieren afgebakend: geografisch (alle inwoners van een of meerdere gemeenten), op basis van het verzorgingsgebied van de betrokken huisartsen of zorggroepen, en ten slotte wordt nog onderscheid gemaakt tussen wel of niet verzekerd zijn bij de betrokken zorgverzekeraar. Iedere proeftuin heeft verschillende programma's (thema's) en een bijbehorende set interventies opgesteld. De scope van de programma's is breed en varieert tussen de proeftuinen. De interventies richten zich vaak op thema's als substitutie van zorg (verschuiving van zorg van tweede lijn naar eerste lijn), integratie van zorg (eventueel met welzijn) en preventie. In eerste instantie worden de interventies vooral toegepast op chronische zorg, medicatiegebruik en zorg rondom ontslag. De proeftuinen richten zich grotendeels nog op de eerste- en tweedelijnszorg. Wel is er de ambitie om dit gaandeweg uit te breiden met interventies in andere, In the Netherlands, several initiatives have emerged that aim to rearrange health services and promote intersectoral collaboration at regional level. These initiatives focus on the health needs of a specified population, resembling the ideas of population (health) management. The main goal is to improve population health and quality of care and to control health care costs. The Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport designated nine of these initiatives as 'pioneer sites'. In the coming years, the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) will monitor these sites in order to get insight into the implementation process, the determinants of successful population management in the Dutch context, and the impact of the initiatives in terms of population health, quality of care and health spending. Currently, the nine pioneer sites are under development. Early 2014, they represent organizational networks including different types of organizations. Agreements were signed to confirm the intended cooperation within the network. All pioneer sites contain primary care organizations, hospitals and a health insurer. Other stakeholders or care providers in the health system, such as local governments, participate to varying degrees. Each pioneer site identified its target population in one of the following ways: geographically (including all citizens living in one or more municipalities); based on the catchment area of specific care providers; or enrollment in a health insurance program. Each pioneer site defined a set of programs or themes with accompanying interventions to achieve its goals. The scope of these programs is rather broad and varies between the sites. Often, interventions focus on intermediate goals such as substitution of care (from secondary to primary care), integration of services (possibly including welfare) and improved preventive care. At the start, most interventions concern chronic care, the use of medicines and the organization o

RIVM rapport:In Nederland zijn verschillende initiatieven gestart om zorg en ondersteuning op regionaal niveau anders vorm te geven. Het doel is drieledig: de gezondheid van de bevolking te verbeteren, de kwaliteit van de zorg te verbeteren en de kosten van de zorg te beheersen. Negen van deze initiatieven zijn door het ministerie van VWS, op voordracht van de zorgverzekeraars, aangewezen als 'proeftuinen'. Het RIVM gaat deze proeftuinen volgen in de Landelijke Monitor Populatiemanagement (LMP), om te zien welke resultaten worden behaald en waar dat door komt. Met die inzichten kunnen de initiatieven van elkaar leren en kunnen lessen worden getrokken voor het beleid. In dit ontwerprapport staat beschreven hoe de LMP zal worden uitgevoerd. Aan de proeftuinen nemen veelal eerstelijnszorgorganisaties, ziekenhuizen en zorgverzekeraars deel. De proeftuinen voeren verschillende interventies uit, waarbij ze zich concentreren op de populatie in de betreffende regio en het daar aanwezige zorgaanbod. Deze regionale populatiegerichte aanpak wordt ook wel populatiemanagement genoemd. De LMP bevat een proces- en een uitkomstmonitor. De procesmonitor is gericht op de manier waarop de proeftuinen zijn vormgegeven, op de ervaringen van de verschillende betrokkenen en op welke factoren belemmerend of stimulerend werken voor het realiseren van de gewenste veranderingen. Hiervoor worden hoofdzakelijk interviews afgenomen. In de uitkomstmonitor wordt gemeten welke resultaten de proeftuinen behalen op de drie doelen gezondheid, kwaliteit van zorg en zorgkosten. Voor de uitkomstmonitor worden bestaande landelijke databronnen geanalyseerd. Daarnaast wordt een enquête uitgezet onder de populatie in de proeftuinregio's om informatie te verzamelen die niet uit deze bronnen te halen is. Begin 2015 volgt de eerste rapportage over de startfase van de proeftuinen en begin 2018 verschijnt de eindrapportage. Tussentijds zullen actualisaties worden uitgebracht., In the Netherlands, several initiatives have emerged that aim to rearrange health services and promote intersectoral collaboration at regional level. The three main goals are: to improve population health, to improve quality of care and to control health care costs. The Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport designated nine of these initiatives as 'pioneer sites'. The National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) will monitor these sites within the Dutch Monitor Population Management (DMPM). The aim is to get insight into the implementation process and the achievements of the sites in terms of the three main goals. This should provide general lessons for the nine initiatives and for health policy. This report describes the design of the DMPM. Each pioneer site includes primary care organizations, hospitals and a health insurer. The sites have defined a set of programs and interventions to achieve their goals, concentrating on the population and the suppliers of care in the region. As such, they resemble the ideas of population (health) management. The DMPM contains two main parts: a process and an outcome evaluation. The process evaluation will focus on the organizational structure of the pioneer sites, on the experiences of participants and on the factors that hinder or stimulate achieving their goals. This part will be based on qualitative research. The outcome evaluation will focus on measuring the achievements in terms of population health, quality of care and health care costs. Existing national data sources will be used, complemented with a survey among the population in each pioneer site region. The first report will be published at the beginning of 2015, describing the pioneer sites in their early stages. Early 2018, the second main report will show the results at follow-up. In the meantime, the DMPM will provide updates on a regular basis.

RIVM rapport:VWS-beleid gaat er vanuit dat mensen eerder doorgeleid kunnen worden naar (lichte) zorg als gezondheidsrisico's vroegtijdig worden opgespoord. Ziekte en daarvoor benodigde intensievere zorg kunnen dan worden uitgesteld of voorkomen. In dit verband heeft het RIVM in opdracht van het ministerie van VWS verkend welke elementen bijdragen aan het succes van lokale initiatieven om gezondheidsrisico's vroegtijdig op te sporen. Hiervoor zijn mensen uit het veld (onderzoek, beleid, praktijk) geïnterviewd en is op kleine schaal literatuuronderzoek gedaan. Gezien het verkennende karakter dienen de resultaten met enige voorzichtigheid geïnterpreteerd te worden. Een vaak genoemd element dat bij kan dragen aan het succes van initiatieven is integrale samenwerking. Daaronder wordt verstaan dat partijen, zowel binnen de zorg (zoals wijkverpleegkundigen en huisartsen) als daarbuiten (bijvoorbeeld buurtcoaches en medewerkers in het onderwijs), samenwerken bij het vroegtijdig opsporen van de doelgroep en de geboden zorg. Daarvoor is het onder andere van belang dat er voldoende draagvlak is bij alle betrokken partijen, net als één partij die de regie op zich neemt. Een ander bepalend element is dat het initiatief goed aansluit bij de doelgroep. Ook structurele financiering is genoemd als randvoorwaarde voor succes. In de verkenning stonden de volgende initiatieven centraal: het opsporen van gezondheidsrisico's in de wijk, van gezondheidsproblemen bij kwetsbare ouderen, van problematisch alcoholgebruik onder jongeren, van seksueel overdraagbare aandoeningen en ten slotte van (hoog risico op) hart- en vaatziekten en diabetes. Het onderzoek maakt ook duidelijk dat er onderzoek nodig is om te bewijzen dat lokale initiatieven om gezondheidsrisico's vroegtijdig op te sporen daadwerkelijk de gezondheid van mensen verbeteren. Het is daarom van belang om ingezette interventies te monitoren en te evalueren. Daarnaast is meer inzicht nodig in de behoeften die zorgverleners hebben om de initiatiev, One of the points that Dutch healthcare policy (Ministry of Health, Welfare and Sport, VWS) embraces is that people can be referred to health care services earlier when health risks are recognized at an early stage. This can lead to the postponement or avoidance of illness and more intensive types of care having to be given. With this in mind and at the request of VWS, the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has studied which elements contribute to the success of local initiatives aimed at the early detection of health risks. For this purpose, professionals in health care, including researchers, policy-makers and clinicians, were interviewed and a small scale literature study was done. Considering the exploratory nature of this study, the results should be interpreted with due caution. One point that was mentioned frequently with regard to the success of initiatives is mainstreamed collaboration. What is meant by this term is that the parties involved, both in health care (e.g. district nurses and general practitioners) and those not in health care (e.g. people working at local level and in education) work together for the early detection of target groups and for the care that will be needed. One of the important points to remember here is that there must be sufficient support for all the parties involved and that one party must take charge. Another determining factor is that the initiative links up with the target group. Furthermore, structural financing was mentioned as a factor of success. The survey highlighted the following initiatives: the detection of health risks at neighbourhood level, health problems in the vulnerable elderly, problems associated with alcohol in youths, sexually transmittable diseases and finally people at high risk of cardiovascular disease and diabetes. The study also showed that further research is needed to prove that local initiatives aimed at the early detection of health risks do actually improve people's

RIVM rapport:Preventie is vooral succesvol als de maatregel gestructureerd wordt aangeboden, zoals dat nu gebeurt bij de bevolkingsonderzoeken (naar borstkanker bijvoorbeeld) en het Rijksvaccinatieprogramma. Bij een dergelijk programmatisch aanbod zijn de behandelingen voor zover bekend effectief, de kosten en baten in balans, en wordt een groot deel van de doelgroep bereikt. Een groot deel van preventie in de zorg wordt echter niet programmatisch aangeboden. Dat aanbod is sterk versnipperd: een klein en selectief deel van de doelgroep wordt bereikt en de effectiviteit is vaak nog niet aangetoond. Aangenomen wordt dat de effecten van preventie in de zorg sterk verbeteren bij een programmatisch aanbod. Wel moet dan eerst goed worden onderzocht of de interventie op deze manier echt werkt. Het is daarbij raadzaam om niet alleen het gezondheidseffect van de maatregel te onderzoeken, maar ook de maatschappelijke effecten zoals vermindering van school- of werkverzuim. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM naar preventie in de zorg. Dit themarapport is een onderdeel van de Volksgezondheid Toekomst Verkenning (VTV), waarin het RIVM elke vier jaar over ontwikkelingen van de volksgezondheid rapporteert. Het rapport bestaat uit zes verdiepende studies, waaronder rookpreventie in de zorg rond de zwangerschap, vroege opsporing van psychosociale problematiek in de jeugdgezondheidszorg, en het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Op basis hiervan is een integrale analyse uitgevoerd naar effecten, kosten en succesfactoren van preventie in de zorg. Factoren die een programmatische uitvoering van preventie in de zorg succesvol maken zijn onder andere: een structurele vergoeding voor degene die de maatregel aanbiedt (bijvoorbeeld de huisarts) en een kosteloze deelname, zoals bij de griepprik. Ook is een goede infrastructuur van belang, die aansluit bij de dagelijkse routine in de praktijk. Verder is het raadzaam de maatregel vanuit de eerste lijn aan te bieden, met de huisarts als spil., Prevention is particularly successful if the intervention is offered programmatically, like screening and vaccination programmes. Such programmes have shown to be effective, have favourable cost-effectiveness ratios, and reach large parts of the target groups. However, in health care, prevention is frequently not part of a programmatic approach. Interventions are offered rather fragmented, reaching only small and selected parts of the target groups, and the effectiveness has often not yet been demonstrated. It is assumed that a programmatic approach will enhance the effects of prevention in health care. However, effect evaluation should be conducted before programmatically implementing prevention in health care. RIVM advises not only to focus on health effects in such evaluations, but also to include societal effects like reducing school or work absenteeism. These are the main conclusions of a study performed by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) about prevention in health care. This report is part of the Public Health Status and Forecast Report (PHSF: in Dutch VTV), which gives an overview of population health in the Netherlands. The report consists of six in depth studies, including smoking prevention in prenatal care, early detection of psychosocial problems in youth, and population screening for cervical cancer. Based on the in depth studies, a comprehensive analysis of the effects, costs and success factors of prevention in health care was performed. Factors that promote a successful implementation of prevention in health care include: financial compensation for the professional that offers the intervention, and free participation for those who receive the intervention. Furthermore, an adequate infrastructure that fits within daily practice is important. Finally, specific attention for risk groups that are difficult to reach is needed.

RIVM rapport:In 2010 heeft het ministerie van VWS een nieuwe manier ingevoerd om de zorg te bekostigen voor mensen met een chronische ziekte zoals diabetes. Het doel van deze zogeheten integrale bekostiging is om de kwaliteit van de zorg te verbeteren en om samenwerking tussen zorgverleners te stimuleren. Met de invoering van integrale bekostiging ontstonden er zorggroepen. Een zorggroep bestaat doorgaans uit huisartsen en onderhandelt met zorgverzekeraars over het zorgprogramma. Daarnaast maakt de zorggroep afspraken met diverse zorgverleners, zoals diëtisten en internisten over de te leveren zorg. Betrokkenheid patiënten bij zorggroepen nog beperkt Patiënten zijn tot nu toe nog niet of nauwelijks betrokken bij de inhoud en organisatie van de zorg binnen zorggroepen. Dit is wel wenselijk omdat op die manier de zorg beter op de patiënt kan worden toegesneden. In dit onderzoek is gekeken naar manieren om patiëntenparticipatie in zorggroepen te verbeteren, waarbij wensen van zowel zorggroepen als patiëntvertegenwoordigers zijn geïnventariseerd. Uit deze inventarisatie blijkt nu dat zowel zorggroepen als de patiënten behoefte hebben aan een verdere uitwerking van de rol van de patiënt bij de organisatorische besluitvorming. Wensen zorggroepen en patiënten komen overeen De wensen van patiënten en zorggroepen voor een verdere uitwerking van patiëntenparticipatie komen grotendeels overeen. Beide partijen willen samenwerken in concrete projecten, bijvoorbeeld over hoe zij patiënten kunnen ondersteunen om beter om te gaan met hun ziekte (zelfmanagement). Daarnaast is er behoefte aan structureel overleg tussen zorggroepen en patiëntenvertegenwoordigers. Als derde willen ze sociale media inzetten, bijvoorbeeld om patiënten beter te bereiken. Ten slotte willen beide partijen samenwerken met patiëntenorganisaties voor verschillende chronische ziekten. Door deze samenwerking kunnen ervaringen tussen patiëntengroepen uitgewisseld worden en kunnen zij samen het belang van de patiënten behartig, In 2010, the Ministry of Health, Welfare and Sport introduced a new funding system for the care for people with a chronic disease such as diabetes. The purpose of this so-called bundled payment scheme is to improve the quality of care and to facilitate cooperation between health care providers. With the introduction of bundled payment care groups have come into existence. A care group usually consists of general practitioners, and negotiates with health insurers about disease management programmes for a number of chronic diseases. It also makes agreements with various health care providers, including dieticians and internists, about the care to be provided. Involvement of patients in care groups still limited Patients are yet hardly or not at all involved in the decision-making regarding content and organisation of care within care groups. Patient participation is desirable, as it would allow care to be tailored better to patient needs. This study looked at ways to improve patient participation in care groups, by identifying the wishes of both care groups and patient representatives. It shows that both care groups and patients are in favour of a more active role of patients in organisational decision-making. Wishes of care groups and patients in agreement The wishes of patients and care groups regarding enhancing patient participation are largely similar. Both parties want to cooperate in concrete projects such as on how they can support patients to improve their self-management. There is also a need for ongoing consultations between care groups and patient representatives. Thirdly, they want to use social media to reach patients better. Finally, both parties want to collaborate with patient associations for chronic diseases. This collaboration would enable patient groups to exchange experiences and to represent the interests of patients better. Some matters still unclear In further shaping the role of patients in care groups some questions still need to be answered

RIVM rapport:Sinds 2007 is het mogelijk om standaard diabeteszorg door middel van een keten-dbc diabetes via zorggroepen te bekostigen. In dit rapport worden de effecten van dit nieuwe bekostigingsmodel (integrale bekostiging (IB)) op het zorgproces en de kwaliteit van de diabeteszorg beschreven. Er zijn diverse veranderingen in het zorgproces zichtbaar. Zo zijn veel taken van de huisarts gedelegeerd naar de praktijkondersteuner en worden oogcontroles vaker uitgevoerd door een optometrist in plaats van de oogarts. De patiënt wordt nog te weinig betrokken bij het zorgproces. Zelfmanagementondersteuning is nog niet goed ontwikkeld. Ook wordt de patiënt niet altijd geïnformeerd over het feit dat hij voor de diabeteszorg is aangesloten bij een zorggroep. Het effect van IB op de kwaliteit van zorg is niet eenduidig te interpreteren. Er zijn (kleine) verbeteringen in proces- en uitkomstindicatoren te zien. Deels door kwaliteitsverbetering en deels door verbetering in het registratieproces. Zo is het percentage patiënten met een systolische bloeddruk of cholesterolgehalte onder de streefwaarde toegenomen met respectievelijk 6 en 10 procentpunten. De klinische relevantie van de verbeteringen zijn onduidelijk. Langetermijneffecten, zoals het voorkomen of uitstellen van complicaties, zijn nog niet aan te tonen. De transparantie van de kwaliteit van de zorg is toegenomen maar nog steeds onvoldoende. ICTsystemen voldoen nog niet aan de toenemende informatiebehoefte van alle betrokkenen en er is ook te weinig eenheid in het registeren van zorggegevens. Inzicht in effecten van IB op de lange termijn is belangrijk om IB op zijn waarde te kunnen schatten., Since 2007 it is possible to purchase chronic diabetes care by bundled payments. The effects of this payment reform on the health care delivery process and quality of care are described in this report. Several changes in the health care delivery process were observed. For instance, many tasks of GPs were delegated to practice nurses. Eye examinations were more often performed by optometrists than by ophthalmologists. Patient involvement in the health care delivery process is limited. In addition, patients were not always informed about their participation in a care program delivered by a care group. Also self-management support provided by healthcare providers is still underdeveloped.

RIVM rapport:In dit rapport wordt de invoering van zorgprogramma's diabetes en vasculair risicomanagement (VRM) in kaart gebracht en de effecten van integrale bekostiging (IB) op de curatieve zorgkosten van diabetes beschreven. Bij de invoering van IB was de verwachting dat de kwaliteit van de zorg zou toenemen en dat er tegelijkertijd taakherschikking en taakdelegatie zou optreden. Hierdoor zouden de zorgkosten kunnen dalen en de chronische (diabetes)zorg doelmatiger worden. De resultaten van dit onderzoek zijn gebaseerd op de zorgdeclaraties van alle Nederlandse zorgverzekeraars voor mensen met diabetes, verzameld en beheerd door Vektis. Deze declaratiegegevens bevatten de declaraties van de zorg die valt binnen het basispakket in het kader van de Zorgverzekeringswet inclusief de kosten van het eigen risico van de patiënt. In 2010 werden vrijwel overal in Nederland zorgprogramma's diabetes via IB aangeboden; bijna 100 zorgroepen boden dit aan. Daarentegen werden zorgprogramma's VRM beperkt gecontracteerd in 2010; slechts zeven zorggroepen in het zuiden van het land boden dit aan. Curatieve zorgkosten van een diabetespatiënt bedroegen ongeveer 4800 in 2009. De kosten van ziekenhuiszorg (ongeveer 2500 per patiënt) en in mindere mate de medicatiekosten (ongeveer 1100 per patiënt) maakten hiervan het grootste onderdeel uit. Het aandeel van de kosten van huisartsenzorg was beperkt; ongeveer 400 per patiënt. De curatieve zorgkosten van mensen die participeerden in een zorgprogramma VRM hebben betrekking op declaratiegegevens uit het vierde kwartaal van 2010 en bedroegen ongeveer 1350 per patiënt voor het laatste kwartaal in 2010. De kosten van de curatieve zorg van patiënten in een zorgprogramma bekostigd via IB waren in 2009 288 meer gestegen dan de kosten van de curatieve zorg van patiënten die reguliere zorg ontvingen. De kostenstijging van patiënten in een zorgprogramma bekostigd via koptarief verschilde niet significant van de patiënten die reguliere zorg kregen. Het onderzoek, The implementation of disease management programs (DMP's) for type 2 diabetes and vascular risk management (VRM) in the Netherlands and the effects of bundled payment on curative health care costs of diabetes patients are described in this report. It is hypothesized that bundled payment will improve the quality of care and encourages task delegation and substitution. As a result, health care costs may decrease resulting in efficiency improvements of diabetes care. We analyzed insurance claim payments of all Dutch health care insurers using Vektis data. These insurance claim data were confined to the basic package under the Health Insurance act and patients deductibles. In 2010 DMP's for diabetes were initiated all over the Netherlands, resulting in almost 100 fully running care groups on the basis of bundled payment contracts. In contrast to diabetes, only seven care groups had bundled payment contracts for VRM. These care groups were all in the south of the Netherlands. The annual curative health care costs per diabetes patient were 4800 in 2009. The main part of these costs can be attributed to costs of hospital care ( 2500) and to a lesser extent to medication costs ( 1100). With approximately 400 per patient, costs of primary care played only a small role in the total amount of curative health care costs. Curative health care costs per VRM patient were 1350 in the last quarter of the year 2010. Curative health care costs per diabetes patient enrolled in a DMP on the basis of a bundled payment contract increased from the year 2008 to 2009 with an additional 288 compared to routine care patients. There was no significant difference in cost increase between patients of disease management programs on the basis of a lump sum fee for overhead costs and patients of routine care. Diabetes patients of DMP's on the basis of bundled payment used less often hospital care compared to patients with regular care (almost 25%). Hospital care use related to diagnosis diabetes sho

RIVM rapport:De invoering van integrale bekostiging heeft mede geleid tot het ontstaan van zorggroepen. Deze zorggroepen zijn verantwoordelijk voor de organisatie, coördinatie en levering van de door hen gecontracteerde zorgprogramma's. Om de ontwikkeling van deze relatief nieuwe organisaties en de uitrol van de zorgprogramma's te volgen is in 2008 (0-meting) en in 2010 (1-meting) een vragenlijstonderzoek uitgevoerd onder zorggroepen. Het huidige onderzoek is een vervolg hierop en geeft inzicht in de ontwikkelingen in de organisatie van zorggroepen en de uitrol van de zorgprogramma's voor diabetes, COPD en vasculair risicomanagement (VRM) in de periode 2008 tot en met 2011. Sinds de 1-meting zijn weinig nieuwe zorggroepen opgericht. Zorggroepen hebben zich verder ontwikkeld op organisatorisch vlak. Echter er bestaan nog wel grote verschillen tussen zorggroepen. Alle responderende zorggroepen (n=65) hebben een zorgprogramma voor diabetes gecontracteerd. Daarnaast heeft de helft van de zorggroepen in 2011 een zorgprogramma voor COPD gecontracteerd en een kwart voor VRM. Ook hebben zorggroepen meer ondersteunend personeel in dienst en wordt door meer zorggroepen ingezet op het inzichtelijk maken en verbeteren van de kwaliteit van zorg. Net als in de voorgaande metingen zijn vooral huisartsen eigenaar van zorggroepen. Daarnaast zijn een aantal knelpunten nog steeds actueel. Zo bestaan er nog knelpunten op het gebied van de onderhandelingen rondom het contracteren van zorgprogramma's. Ook vormt ICT nog steeds een knelpunt waardoor het lastig is voor zorggroepen om gegevens onderling uit te wisselen en spiegelinformatie te genereren. Een aandachtspunt blijft de rol van de patiënt in de zorggroep zowel op spreekkamer als organisatorisch niveau. Patiënten worden wel meer betrokken bij zorggroepen, maar hun rol blijft toch vaak beperkt. Een ander punt van aandacht is hoe zorggroepen het geïntegreerd leveren van zorg waarborgen als er meer ziektespecifieke zorgprogramma's gecontracteerd w, The introduction of bundled payment has contributed to the establishment of care groups. These care groups are responsible for the organisation, co-ordination and delivery of care within the care programmes they have contracted. To follow the developments of these relatively new organisations and the deployment of the care programmes a survey was conducted in 2008 (baseline study) and in 2010 (follow-up study 1). The current study is another follow-up (follow-up study 2) and gives insight into the developments in the organisation of care groups and the deployment of care programmes for diabetes, chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and vascular risk management (VRM) in the period 2008 up to and including 2011. Since the first follow-up study, little new care groups have been set up. Existing care groups have developed further on an organisational level. However, there are still substantial differences between care groups. All responding care groups (n=65) have contracted a care programme for diabetes, while only half of the care groups have contracted a care programme for COPD and a quarter for VRM in 2011. In addition, care groups have employed more supporting personnel and more care groups have made an effort to be more transparent about the quality of care and to improve it. Like in the previous studies, mainly general practitioners own care groups. However, some bottlenecks still exist; contract negotiations with health insurers can be quite trouble some and as information technology (IT) is still a problem, it is difficult for care groups to exchange data and to generate reflective information. The role of the patient within in the care group still needs attention both on the individual care process level and on the organisational level. Although patients have become more involved in care groups, their role is often limited. Another concern is how care groups are to guarantee the delivery of integrated care when more disease specific care programmes are

RIVM rapport:In dit rapport wordt de invoering van zorgprogramma's diabetes en vasculair risicomanagement (VRM) in kaart gebracht en de effecten van integrale bekostiging (IB) op de curatieve zorgkosten van diabetes beschreven. Bij de invoering van IB was de verwachting dat de kwaliteit van de zorg zou toenemen en dat er tegelijkertijd taakherschikking en taakdelegatie zou optreden. Hierdoor zouden de zorgkosten kunnen dalen en de chronische (diabetes)zorg doelmatiger worden. De resultaten van dit onderzoek zijn gebaseerd op de zorgdeclaraties van alle Nederlandse zorgverzekeraars voor mensen met diabetes, verzameld en beheerd door Vektis. Deze declaratiegegevens bevatten de declaraties van de zorg die valt binnen het basispakket in het kader van de Zorgverzekeringswet inclusief de kosten van het eigen risico van de patient. In 2010 werden vrijwel overal in Nederland zorgprogramma's diabetes via IB aangeboden; bijna 100 zorgroepen boden dit aan. Daarentegen werden zorgprogramma's VRM beperkt gecontracteerd in 2010; slechts zeven zorggroepen in het zuiden van het land boden dit aan. Curatieve zorgkosten van een diabetespatient bedroegen ongeveer 4800 in 2009. De kosten van ziekenhuiszorg (ongeveer 2500 per patient) en in mindere mate de medicatiekosten (ongeveer 1100 per patient) maakten hiervan het grootste onderdeel uit. Het aandeel van de kosten van huisartsenzorg was beperkt; ongeveer 400 per patient. De curatieve zorgkosten van mensen die participeerden in een zorgprogramma VRM hebben betrekking op declaratiegegevens uit het vierde kwartaal van 2010 en bedroegen ongeveer 1350 per patient voor het laatste kwartaal in 2010. De kosten van de curatieve zorg van patienten in een zorgprogramma bekostigd via IB waren in 2009 288 meer gestegen dan de kosten van de curatieve zorg van patienten die reguliere zorg ontvingen. De kostenstijging van patienten in een zorgprogramma bekostigd via koptarief verschilde niet significant van de patienten die reguliere zorg kregen. Het onderzoek, This report describes the implementation of disease management programmes for type 2 diabetes and for vascular risk management (VRM) in the Netherlands based on bundled payments and assesses the effects of this bundled payment scheme on the curative health care costs of diabetes patients. Bundled payment was hypothesised to improve the quality of care and encourage task delegation and reallocation. The result could be lower health care costs and efficiency improvements in diabetes care. We used data from the Vektis health care information centre to analyse insurance claims made to Dutch health insurance companies. The data were confined to the health care costs reimbursed under the basic statutory insurance package required by the Health Insurance Act (Zvw), plus the compulsory and voluntary excesses paid by patients. By 2010, disease management programmes for diabetes were operating throughout the Netherlands. Just under 100 health care consortia known as care groups were providing such arrangements on the basis of bundled payment contracts with health insurers; others had arrangements in which GPs were paid supplementary management fees for the overhead and other costs of managing diabetes patients on a fee-for-service basis. Only seven care groups in the southern part of the country had bundled payment contracts for VRM in 2010. The curative health care costs per diabetes patient were about 4800 for the year 2009. The bulk of these costs were for hospital-based specialist care ( 2500) and for prescription medicines ( 1100). The costs of primary care, about 400 per patient, played only a modest part in the total curative costs. Curative costs per VRM patient were 1350 in the fourth quarter of 2010. From 2008 to 2009, the costs per patient treated in a bundled payment diabetes programme increased by 288 more than the costs of patients receiving care as usual. The cost rises for management fee patients and for care-as-usual patients did not significantly differ. Nea

RIVM rapport:Sinds 2007 is het mogelijk om standaard diabeteszorg door middel van een keten-dbc diabetes via zorggroepen te bekostigen. In dit rapport worden de effecten van dit nieuwe bekostigingsmodel (integrale bekostiging (IB)) op het zorgproces en de kwaliteit van de diabeteszorg beschreven. Er zijn diverse veranderingen in het zorgproces zichtbaar. Zo zijn veel taken van de huisarts gedelegeerd naar de praktijkondersteuner en worden oogcontroles vaker uitgevoerd door een optometrist in plaats van de oogarts. De patiënt wordt nog te weinig betrokken bij het zorgproces. Zelfmanagementondersteuning is nog niet goed ontwikkeld. Ook wordt de patiënt niet altijd geïnformeerd over het feit dat hij voor de diabeteszorg is aangesloten bij een zorggroep. Het effect van IB op de kwaliteit van zorg is niet eenduidig te interpreteren. Er zijn (kleine) verbeteringen in procesen uitkomstindicatoren te zien. Deels door kwaliteitsverbetering en deels door verbetering in het registratieproces. Zo is het percentage patiënten met een systolische bloeddruk of cholesterolgehalte onder de streefwaarde toegenomen met respectievelijk 6 en 10 procentpunten. De klinische relevantie van de verbeteringen zijn onduidelijk. Langetermijneffecten, zoals het voorkomen of uitstellen van complicaties, zijn nog niet aan te tonen. De transparantie van de kwaliteit van de zorg is toegenomen maar nog steeds onvoldoende. ICT-systemen voldoen nog niet aan de toenemende informatiebehoefte van alle betrokkenen en er is ook te weinig eenheid in het registeren van zorggegevens. Inzicht in effecten van IB op de lange termijn is belangrijk om IB op zijn waarde te kunnen schatten., Since 2007 it is possible to purchase chronic diabetes care by bundled payments. The effects of this payment reform on the health care delivery process and quality of care are described in this report. Several changes in the health care delivery process were observed. For instance, many tasks of GPs were delegated to practice nurses. Eye examinations were more often performed by optometrists than by ophthalmologists. Patient involvement in the health care delivery process is limited. In addition, patients were not always informed about their participation in a care program delivered by a care group. Also self-management support provided by healthcare providers is still underdeveloped. The effects of bundled payments on the quality of care are not easy to interpret. After a three-year follow-up period, a modest improvement is visible on most process indicators. Most outcome indicators improved as well. For instance, the percentage of patients whose blood pressure or cholesterol level was conform the standards improved by 6 and 10 percentage points respectively. It is unclear whether these changes are clinically relevant. Long-term effects of bundled payments such as the prevention of complications cannot be determined. The transparency of care delivered increased but is still suboptimal. Current IT-systems do not fulfill the increasing information needs of stakeholders, which is partly due to a lack of uniformity how to register health care quality information. Insight in the long-term effects of bundled payments is important to estimate the potentials of bundled payments on its true value.

RIVM rapport:De Evaluatiecommissie Integrale Bekostiging (EIB) heeft van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) de opdracht gekregen om de ontwikkelingen rondom integrale bekostiging (IB) in de periode 2010-2012 te monitoren. In juni 2012 rapporteert de commissie in hoeverre aan de randvoorwaarden van integrale bekostiging wordt voldaan en of de beoogde effecten worden gerealiseerd. De EIB wordt bij haar werkzaamheden ondersteund door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Eén van de taken van het RIVM betreft het inventariseren van afgeronde en lopende onderzoeken op het gebied van IB. Doel van deze inventarisatie is om de EIB op een gestructureerde manier van alle relevante informatie te voorzien. De EIB wordt zodoende in staat gesteld om onderzoeken op het gebied van IB te kunnen wegen, interpreteren en integreren in hun rapportage aan de minister. Uit de inventarisatie blijkt dat afgeronde onderzoeken vooral informatie geven over in hoeverre de (dreigende) concurrentie en de onderhandelingen met de zorgverzekeraars van invloed zijn op de prijs en kwaliteit van de contracten en in hoeverre de beoogde transparantie van de kwaliteit van zorg tot stand komt. In de komende maanden zullen een aantal lopende onderzoeken worden afgerond, waardoor meer onderzoeksresultaten over geprognosticeerde kostenreductie van IB beschikbaar komen., The Committee on the Evaluation of Bundled Payment (EIB) got the assignment of the Dutch Ministry of Health, Welfare and Sports to monitor the developments around bundled payment in the period 2010-2012. In June 2012, the committee will report to what extent the preconditions of bundled payment are met and whether the intended effects are realised. The EIB is supported in her work by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM). One of the tasks of the RIVM is compiling an inventory of finished and ongoing studies on bundled payment. The aim of this inventory is to provide the EIB with relevant information in a structured way, thus to enable them to weigh, interpret and integrate research on bundled payment in their report to the Minister. The inventory shows that finished studies particularly provide information on to what extent (imminent) competition and negotiations with the health care insurers influence the price and quality of the contracts and to what extent transparency regarding the quality of care has been realised. In the next months, a number of the ongoing studies will be concluded and more study results regarding the predicted cost reduction of bundled payment will become available.