Search

Background and Objective: This experiment was performed to research the role of various tillage systems with application of nitrogen fertilizer and vermicompost on seed and oil yield of rapeseed (Brassica napus L.) and conjointly its result on nitrogen efficiency indices fully and low irrigation conditions. Materials and Methods:The experiment was performed as a split-split plot based on a randomized complete block design with three replications in the Alborz Research Station, Research Institute of Forests and Rangelands during two cropping seasons (2017-19). Tillage systems as the main plot at three levels including no-tillage, reduced tillage, and conventional tillage. The subplots included irrigation at two levels (normal irrigation and low irrigation) and fertilizer factor at four levels (no fertilizer, urea chemical fertilizer, vermicompost, urea fertilizer + vermicompost). Results: In the no-tillage system, oil yield decreased by 22% compared to reduced tillage and 21.5% compared to conventional tillage. Seed and oil yields in the conditions of combined application of vermicompost fertilizer were 18 and 17% higher than the control in normal irrigation conditions and 29 and 32% higher in low irrigation conditions, respectively. In all three tillage systems, the highest nitrogen use efficiency was observed, which in Compared to the application of vermicompost and urea, in non-tillage conditions 5 and 8.1%, in reduced tillage conditions 6.2 and 1.5%, and in conventional tillage conditions 5.5 and 1.7%, respectively, the nitrogen use efficiency was more. Conclusion: The results of this experiment showed that reduced tillage and replacement of urea fertilizer with vermicompost can increase canola seed and oil yields by reducing nitrogen wastage, increasing nitrogen content and also by modifying drought stress conditions. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

به منظور شناخت اثرات پیش تیمار­های شیمیایی و مکانیکی بر برخی از مهمترین ویژگی­های جوانه­زنی بذر علف­هرز میاگروم آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در دانشـگاه رازی کرمانشاه اجرا گردید. تیمار­های آزمایش شامل آب مقطر (شاهد)، اسید سولفوریک غلیظ (98 درصد در مدت زمان دو، سه و چهار دقیقه)، نیترات پتاسیم (3 درصد در مدت زمان سه، چهار و هفت روز)، پراکسید هیدروژن (30 درصد در مدت زمان دو، سه و چهار دقیقه) و خراش­دهی با سمباده و سرمادهی مرطوب (به مدت یک، دو و سه هفته) بود. درصد جوانه­زنی، سرعت جوانه­زنی، طول و وزن خشک ساقه­چه،طول و وزن خشک ریشه­چه، وزن خشک کل گیاهچه و شاخص بنیه بذر علف هرز میاگروم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین درصد جوانه زنی به تیمارهای کاربرد پراکسید هیدرژن سه دقیقه (91 درصد) و خراش­دهی مکانیکی همراه با سرما­دهی به مدت سه هفته (84 درصد) و کمترین درصد جوانه­زنی به تیمار­های کاربرد اسید سولفوریک مربوط بود. نتایج بررسی مقایسات گروهی تیمارها نیز نشان داد کاربرد پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را بر درصد جوانه­زنی بذر میاگروم داشت. بیشترین سرعت جوانه­زنی (5/4) و وزن خشک ساقه­چه (6/1 گرم) در تیمار پراکسید هیدورژن در مدت زمان سه دقیقه مشاهده گردید. همچنین بیشترین طول ساقه­چه (7/22 میلی­متر)، طول ریشه­چه (6/36 میلی­متر)، وزن خشک ریشه­چه (1/1 گرم)، وزن خشک گیاهچه (5/2 گرم) و بنیه بذر (9/49) در بذر­های خراش­دهی شده به همراه سرما­دهی به مدت سه هفته حاصل شد. استفاده از اسید سولفوریک در مدت زمان­های متفاوت نیز به­دلیل تخریب شدید جنین منجر به از بین رفتن بذر میاگروم شد. به نظر می­رسد عدم جوانی­زنی مناسب بذر علف هرز میاگروم می­تواند به دلیل عوامل فیزولوژیکی جنین باشد، زیرا تیمار­های مورد ارزیابی تاثیر زیادی بر فرایندهای متابولیکی و هورمونی بذر داشت.

مدل‌های شبیه‌سازی گیاهان زراعی، ابزار مفیدی در تعیین بهینه‌ترین راهبرد مدیریت زراعی و پایداری تولید در بوم‌نظام‌های کشاورزی به شمار می-آیند. بنابراین با هدف واسنجی و ارزیابی مدل CliPest در شرایط آب و هوایی کرمانشاه، یک آزمایش مزرعه‌ای در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار و یک آزمایش گلخانه‌ای در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی اجرا گردید. نتایج نشان داد که میزان nRMSE برای عملکرد وزن خشک کل و عملکرد دانه گندم (Aestivum Triticum L.) به‌ترتیب، 7/7 و 1/3 درصد میانگین مشاهده شده‌ها و برای وزن خشک کل یولاف وحشی (Avena Ludoviciana L.) نیز به‌ترتیب، 4/23 درصد میانگین مشاهده شده-ها بود. نتایج ارزیابی مدل CliPest نیز نشان داد که میزان nRMSE برای مراحل نموی، عملکرد وزن خشک کل، عملکرد دانه، درصد کاهش عملکرد وزن خشک و عملکرد دانه گندم به‌علت خسارت یولاف وحشی به‌ترتیب، 4/2، 3/24، 8/4، 7/15 و 6/11 درصد میانگین مشاهده شده‌ها بود. همچنین نتایج شاخص توافق ویلموت و برازش رگرسیون خطی بین داده‌های مشاهده شده و شبیه‌سازی شده و مقایسه آن با خط 1:1 نیز نشان داد که مدل قادر است به‌ترتیب تا بیش از 90 و 95 درصد از تغییرات مشاهده شده صفات مورد بررسی را شبیه‌سازی کند. نتایج نشان داد که مدل CliPest دقت قابل قبولی برای پیش‌بینی تغییرات عملکـرد گنـدم پـاییزه در شـرایط رقابت با علف هرز یـولاف وحشـی داشـت.

این تحقیق با هدف بررسی رقابت علف هرز یولاف وحشی با گندم پاییزه در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل مقادیر کاربرد 30، 60، 100 و 120 درصد نیاز گندم به کود نیتروژن به‌عنوان عامل اصلی و تراکم‌های صفر، 25، 50، 75 و 100 بوته یولاف وحشی در متر مربع به‌عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد با افزایش میزان کاربرد کود نیتروژن از 30 به 120 درصد نیاز گندم، تعداد سنبله در متر مربع (24%)، تعداد دانه در سنبله (31%)، وزن هزار دانه (19/4%)، عملکرد دانه (49/82%)، وزن خشک کل گندم (54/1%) و وزن خشک کل یولاف وحشی (54/2%) افزایش یافت. همچنین با افزایش تراکم یولاف وحشی در تیمار 100 بوته در مقایسه با شرایط عاری از علف هرز تعداد سنبله در متر مربع (12/8%)، تعداد دانه در سنبله (23/5%)، وزن هزار دانه (21/8%)، عملکرد دانه (38/9%) و وزن خشک کل گندم (27/7%) کاهش یافت. نتایج برهمکنش کاربرد کود نیتروژن و تراکم یولاف وحشی نیز نشان داد با افزایش میزان کاربرد کود نیتروژن بر میزان خسارت یولاف وحشی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم افزوده شد. به نظر می‌رسد سرعت بالاتر جذب منابع و تبدیل آن به ماده خشک توسط یولاف وحشی در مقایسه با گندم منجر به افزایش توان این علف هرز در رقابت برای جذب منابع و تولید بیوماس بالاتر و در نتیجه خسارت سنگین‌تر بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم به‌ویژه در شرایط کاربرد بیشتر کود نیتروژن گردید.