Search

Tomato is one of the most important species belonging to the Solanaceae family. Focusing on the importance of tomato in human nutrition and the problem of narrowed genetic variability, the aim of the study was to assess morphological and chemical diversity in IFVCNS germplasm collection. Twenty genotypes were analysed for the morphological and chemical fruit traits: average mass (g), length (cm), diameter (cm), pericarp thickness (mm), locules number, moisture content (%), total soluble solids (°Brix), ash content (%), total acidity (%) and pH value. Selected plant material for analysis included: landraces, traditional varieties, breeding lines and commercial varieties. Differences among tomato genotypes in all fruit traits were determined. Fruit mass and locules number had the highest coefficient of variation. The least differences between genotypes were observed in the fruit moisture content. Four principal components accounted for 90.6% of total variance or 36.5%, 24.2%, 19.8% and 10.1%, respectively. Along the axis of the first main component, genotypes were classified into three groups. The first component was defined by fruit length, diameter and mass. The second component was correlated with pericarp thickness and locules number, and the third with moisture content, ash content and total soluble solids. Based on the cluster analysis, genotypes were classified into three groups which were in agreement with the PCA groups. Hybridization between genotypes from different groups was proposed in order to create new hybrids and varieties and to increase tomato germplasm diversity. By crossing those genotypes, improved recombinations in morphological and chemical traits can be expected., Paradajz je jedna od najznačajnih vrsta iz familije Solanaceae. Fokusirajući se na značaj paradajza u ljudskoj ishrani i problem njegove sužene genetske varijabilnosti, cilj istraživanja je bio da se proceni morfološki i hemijski diverzitet u kolekciji germplazme Instituta za ratarstvo i povrtarstvo u Novom Sadu. Dvadeset genotipova je odabrano za analizu sledećih osobina ploda: prosečna masa (g), dužina (cm), širina (cm), debljina perikarpa (mm), broj komora, sadržaj vode (%), ukupna rastvorljiva suva materija (°Brix), sadržaj pepela (%), ukupna kiselost (%) i pH vrednost. Biljni materijal odabran za analizu obuhvatao je: lokalne populacije, stare sorte, oplemenjivačke linije i komercijalne sorte. Utvrđene su razlike između genotipova u svim ispitivanim osobinama. Prosečna masa ploda i broj komora imali su najveći koeficijent varijacije. Ispitivani genotipovi su se najmanje razlikovali u sadržaju vode u plodu. Četiri glavne komponente objasnile su 90,6% ukupne varijabilnosti ili 36,5%, 24,2%, 19,8% i 10,1%, redom. Duž ose prve glavne komponente genotipovi su klasifikovani u tri grupe. Prva komponenta je definisana dužinom, širinom i prosečnom masom ploda. Druga komponenta je bila u korelaciji sa debljinom perikarpa i brojem komora, a treća sa sadržajem vode, pepela i ukupne rastvorljive suve materije. Klaster analizom genotipovi su klasifikovani u tri grupe koje su bile u saglasnosti sa PCA grupama. U cilju stvaranja novih sorti i hibrida, kao i povećanja diverziteta germplazme paradajza, predložena je hibridizacija genotipova iz različitih grupa. Ukrštanjem tih genotipova mogu se očekivati unapređene rekombinacije u morfološkim i hemijskim osobinama.

A three-year experiment was conducted to determine the influence of ripening, variety and the production year (2017-2019) on seed and fruit quality of eggplant. The 1000 seed weight, germination capacity, the total protein and oil content of seeds as well as the total protein and sugar content of fruits were determined in three ripeness phases across three production years. All examined varieties exhibited significant differences in the weight of 1000 seeds during ripening, which varied from 1.44 to 4.42 g. Seeds extracted from fruits that reached commercial ripeness did not germinate. As the fruit ripens, its total sugar and protein content decreases, while the reverse is detected in the case of total protein and oil content of seeds. The full ripeness phase was the optimal time for harvesting fruits to obtain high germinating seeds.

Povrće je važan deo ljudske ishrane jer ono prvenstveno sadrži materije korisne za ljudsko zdravlje kao što su: vitamini, minerali, biljna vlakna, antioksidansi, organske kiseline i dr. U svetu je poznato oko hiljadu vrsta povrća, od kojih se gaji oko 150, a najširu upotrebu ima 30-50 vrsta, koliko je zastupljeno u ishrani u Srbiji (Gvozdanovic-Varga i sar., 2016). U Institutu za ratarstvo i povrtarstvo Novi Sad do sada je stvoreno više od 50 sorti povrća priznatih u zemlji i delom u inostranstvu. Sortiment povrća Odeljenja za povrtarske i alternativne biljne vrste čine nove sorte povrća, kao i odomaćene sorte, te se proizvodi seme 27 povrtarskih vrsta i 10 vrsta cveća. Pored rada na novim sortama povrća koje se odlikuju visokim prinosom, vodilo se računa da sorte svojim izgledom i ukusom zadovoljavaju zahteve probirljivog tržišta i da su prilagođene našim agroklimatskim uslovima (Gvozdenovic i sar., 2008). Zadatak ovog rada je da se prikažu karakteristike novopriznatih sorti povrća, koje su dobijene kao rezultat višegodišnjeg rada, u cilju zadovoljenja potreba proizvođača i potrošača za novim, atraktivnim i kvalitetnim sortama povrtarskih vrsta.