Search

In this paper we examine how couple and family therapists, in accounting for the moments of their first therapeutic encounters identified as meaningful, invoke asymmetric affiliations with their clients in the Interpersonal Process Recall (IPR) dialogues. Applying Conversation Analysis and drawing on Membership Categorization Analysis, we analyze how these invoked (dis)affiliations are constructed in the fine interactional details of the interview and in/through the categories mobilized by the participants. The findings show therapists’ explicit affiliation with one spouse and often concurrently disaffiliation with the other in yet another interactive format. Consequently, the asymmetric affiliations are further strengthened by remaining unrecognized, unaddressed and ultimately unreflected in the IPR dialogue. The interviewer’s key role in promoting or constraining the therapist’s recognition of the asymmetric relations is discussed.

O czym traktuje sztuka Szekspira Poskromienie złośnicy? Czy jest tylko prostą do odczytania komedią? Co mówi współczesnym czytelnikom, widzom? Artykuł przedstawia refleksje formułowane z perspektywy psychoterapeutki wrażliwej na kwestie wnoszone przez nurt feministyczny i studia genderowe. Autorka dzieli się swoim odczytaniem tekstu, zwracając uwagę na definiowanie pozycji kobiety i mężczyzny w kulturze patriarchalnej, wynikające z niej relacje władzy w relacjach intymnych, w rodzinie, w społeczeństwie, na trudności w osiąganiu autonomii przez kobiety. Zatrzymuje się nad znaczeniem języka, narracji w definiowaniu tożsamości, w definiowaniu relacji, także tych przemocowych. Komentuje uwięzienie w stereotypowych opisach płci, które wydaje się znajdować odzwierciedlenie także w sposobie klasyfikowania i przeżywania emocjonalności kobiet i mężczyzn przez psychoterapeutów, psychiatrów i psychologów. Wreszcie rozważa możliwe hipotezy dotyczące dynamiki relacji w rodzinie głównych bohaterów sztuki Szekspira. Podjęte wątki dotykają kwestii kluczowych na każdym poziomie: indywidualnym, relacyjnym i społecznym, co czyni ją wciąż aktualną.

Cel pracyW artykule zaprezentowano rezultaty projektu badawczego poświęconego ocenie zmian w procesie systemowej terapii rodzinnej prowadzonej w grupie klinicznej młodzieżowych pacjentów psychiatrycznych.MetodaDo oceny wykorzystano polską wersję kwestionariusza SCORE–15. Badanie przeprowadzono na grupie 109 rodzin, które wypełniły kwestionariusz przed pierwszą sesją. Przed czwartą sesją ankietę wypełniły 73 rodziny; a po ostatniej sesji ukończyło ją 28 rodzin.WynikiWyniki konsensualnych analiz jakościowych ujawniły zmiany w opisie rodziny, a także w opisie problemu. Analizy statystyczne wyników kwestionariusza SCORE–15 wykazały znaczące zmiany między pierwszą, czwartą i ostatnią sesją. Zmiany zostały zidentyfikowane w skali SCORE Total, a także w skalach VAS. Wskaźnik RCI wykazał 5 popraw i 2 pogorszenia po trzech sesjach oraz brak pogorszeń i 13 popraw pod koniec procesu terapii.WnioskiUzyskane wyniki wskazują na wiele istotnych zmian w badanych obszarach po przejściu rodzin przez systemową terapię. Badanie wykazało także, że spójna analiza jakościowa materiału opisowego może być bardzo użyteczna i może wzbogacić zarówno rozumienie procesu terapeutycznego, jak i sposób przekazywania rodzinom informacji o zmianach w ramach terapii.