Search

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) αποτελεί μια σοβαρή αναπτυξιακή διαταραχή οργανικής αιτιολογίας. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η καταγραφή των γνώσεων, στάσεων και αντιλήψεων των νηπιαγωγών σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ. Για την πραγματοποίηση της παρούσας έρευνας συλλέχθηκαν δεδομένα με την «Κλίμακα Μέτρησης Γνώσεων σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ» (KADDS). Το δείγμα αποτέλεσαν 100 νηπιαγωγοί (2% άντρες και 98% γυναίκες, με το 49% αυτών να είναι ηλικίας 30-39). Επιπλέον χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ημι-δομημένης συνέντευξης, σε δείγμα 13 νηπιαγωγών. Τα αποτελέσματα της ποσοτικής έρευνας έδειξαν ότι οι νηπιαγωγοί γνωρίζουν περισσότερα για τη συμπτωματολογία και τη διάγνωση της ΔΕΠ-Υ, παρά για τα γενικά χαρακτηριστικά και την αντιμετώπισή της. Επιπροσθέτως, οι νηπιαγωγοί ανεξάρτητα από τα χρόνια προϋπηρεσίας τους και το είδος του πτυχίου τους είχαν ισοδύναμες γνώσεις σχετικά με τη ΔΕΠ-Υ. Διαφορές στο επίπεδο γνώσεων βρέθηκαν μεταξύ των εκπαιδευτικών που είχαν λάβει επιμόρφωση στη ΔΕΠ-Υ και αυτών που δεν είχαν λάβει. Από τα ευρήματα της ποιοτικής έρευνας φάνηκε ότι, σχεδόν το σύνολο των νηπιαγωγών ασπάζεται την άποψη ότι τα παιδιά με ΔΕΠ/Υ πρέπει να φοιτούν στο γενικό νηπιαγωγείο της γειτονιάς τους, ενώ η πλειοψηφία επισημαίνει τις δυσκολίες στη διάγνωση κατά την προσχολική ηλικία. Τέλος, οι νηπιαγωγοί θεωρούν ότι είναι σε θέση να παρέχουν διαφοροποιημένη διδασκαλία προσαρμοσμένη στις ανάγκες των παιδιών με ΔΕΠ/Υ παρά το ότι δεν έχουν επιμορφωθεί σχετικά.

Οι απαιτήσεις της εκπαίδευσης του 21ου αιώνα συνεχώς αυξάνονται, επομένως ο ρόλος των εκπαιδευτικών γίνεται ολοένα πιο κρίσιμος. Προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλαπλές απαιτήσεις του επαγγέλματος κρίνεται απαραίτητη η συνεχιζόμενη επαγγελματική τους ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, βέβαια, με σκοπό να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της εργασίας τους, αναδεικνύεται η σπουδαιότητα της επαγγελματικής τους ευημερίας. Η συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών αντιμετωπίζεται ως ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε οφέλη τόσο στο επίπεδο της ανάπτυξης όσο και της ευημερίας τους. Σε αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο η παρούσα εργασία έθεσε ως σκοπό τη διερεύνηση των απόψεων των νηπιαγωγών μιας αυτοτελούς παιδαγωγικής μονάδας που επιλέχθηκε ως μελέτη περίπτωσης για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι συνεργατικές και διαπροσωπικές σχέσεις με συναδέλφους στην επαγγελματική ανάπτυξη και ευημερία τους. Η βιβλιογραφική μας επισκόπηση ανέδειξε το έλλειμα σχετικών ερευνών στη χώρα μας ιδιαίτερα για την προσχολική εκπαίδευση. Τα δεδομένα της έρευνας αυτής συλλέχθηκαν μέσα από τη διενέργεια ημι-δομημένων συνεντεύξεων με 10 νηπιαγωγούς και 3 βρεφονηπιοκόμους που εργάζονται στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα. Επιλέχθηκε, επίσης, η μέθοδος της θεματικής ανάλυσης των δεδομένων με τη χρήση του λογισμικού MAXQDA 2020. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι νηπιαγωγοί αντιλαμβάνονται τη συνεργασία ως εμπρόθετη από κοινού εμπειρία και ως επαγγελματικό χαρακτηριστικό, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητά της. Επίσης, αποκαλύφθηκε ένας ισχυρός βαθμός αλληλεξάρτησης με τους συναδέλφους του σχολείου, ενώ αναδείχθηκαν τόσο άτυπες όσο και τυπικές μορφές συνεργασίας μεταξύ τους. Τα ευρήματά μας αποκάλυψαν, ακόμη, πως οι κυριότεροι παράγοντες που διευκολύνουν ή παρεμποδίζουν την οικοδόμηση των συνεργατικών και διαπροσωπικών σχέσεων με συναδέλφους αφορούν τα προσωπικά χαρακτηριστικά τους, όπως η ποιότητα επικοινωνίας, και οργανωσιακά χαρακτηριστικά, όπως η σχολική κουλτούρα και το στυλ ηγεσίας. Επιπλέον, οι συμμετέχουσες αναγνώρισαν τις συνεργατικές τους σχέσεις ως παράγοντα που συμβάλλει στην επαγγελματική τους ανάπτυξη μέσα από τον διαμοιρασμό της εμπειρογνωμοσύνης, την ενδυνάμωση της διδασκαλίας και την ενδυνάμωση της σχολικής κουλτούρας συνεργασίας. Ταυτόχρονα, οι συνεργατικές σχέσεις τους φάνηκε ότι συμβάλλουν στην επαγγελματική τους ευημερία τόσο σε συναισθηματικό επίπεδο, όσο και σε επαγγελματικό. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, επίσης, φάνηκε πως συμβάλλουν στην επαγγελματική ευημερία τους σε αυτά τα δύο επίπεδα, ωστόσο αποκαλύφθηκε μια μετριοπαθής συσχέτιση των διαπροσωπικών σχέσεων με την επαγγελματική ανάπτυξη των νηπιαγωγών. Οι διαπροσωπικές σχέσεις φαίνεται να υποστηρίζουν με έμμεσο τρόπο την ΕΑ, κυρίως μέσω της συμβολής τους στην ποιότητα των συνεργατικών σχέσεων. Τελικά, η παρούσα έρευνα συμβάλλει στην κατανόηση του ρόλου των συνεργατικών και διαπροσωπικών σχέσεων των νηπιαγωγών για την επαγγελματική ανάπτυξη και ευημερία τους, αναδεικνύοντας και τη σπουδαιότητα της συνεργατικής σχολικής κουλτούρας και τον ρόλο του ηγέτη για την ανάπτυξη των σχέσεων αυτών, The 21st century educational demands are constantly evolving, so the teachers’ role is becoming increasingly critical. In order to meet the multiple professional requirements their continuous professional development is considered necessary. At the same time, though, in order to enhance the effectiveness of their work, the importance of their professional well-being is highlighted. Teachers’ collaboration is seen as an influential factor that can lead to benefits both in terms of their development and well-being. In this context, the aim of this study was to explore the views of the teachers of an early childhood setting selected as a case study in regard to the role of collaborative and interpersonal relationships with colleagues in their professional development and well-being. Our literature review highlighted the lack of relevant research in our country, especially for preschool education. The data of this research were collected through conducting semi-structured interviews with 13 preschool teachers working in the specific school unit. The method of thematic data analysis using the MAXQDA 2020 software was also chosen. The results showed that preschool teachers perceive collaboration as a common experience and as a professional characteristic, emphasizing the characteristics that contribute to its effectiveness. Besides that, a strong degree of professional and personal interaction/exchanges among teachers was revealed, while their involvement in both informal and formal forms of collaboration among them was highlighted. Our findings also revealed that the factors that facilitate or hinder the development of collaborative and interpersonal relationships with colleagues are mainly related to their personal characteristics, such as the quality of communication, and organizational characteristics, such as school culture and leadership style. In addition, the participants identified their collaborative relationships as contributing to their professional development through sharing expertise, strengthening their teaching activity and developing the collaborative school culture. At the same time, their collaborative relationships seemed to contribute emotionally and professionally to their professional well-being. Interpersonal relationships also appeared to contribute to their professional well-being at these two levels, however, a moderate correlation between interpersonal relationships and teachers' professional development was uncovered. Interpersonal relationships seem to indirectly support professional development, mainly through their contribution to the quality of collaborative relationships. To conclude, this research contributes to the understanding of the role of collaborative and interpersonal relationships of kindergarten teachers for their professional development and well-being, highlighting both the importance of collaborative school culture and the role of the leader in developing these relationships

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του βαθμού της επίδρασης της εργασιακής ικανοποίησης και της οργανωσιακής δέσμευσης στην εργασιακή εξουθένωση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης λόγω της Covid-19. Για τη διερεύνηση αυτού του σκοπού, επιλέχθηκε η ποσοτική μέθοδος. Η συλλογή των πρωτογενών δεδομένων έγινε μέσω ενός δομημένου ερωτηματολογίου κλίμακας Likert, το οποίο μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κατά βάση, διαμοιράστηκε σχεδόν σε όλα τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία της Ελλάδας κατά το διάστημα Σεπτεμβρίου – Νοεμβρίου του 2021. Το δείγμα της έρευνας είναι 570 άτομα, εκ των οποίων οι 340 είναι δάσκαλοι/ες και οι 230 είναι νηπιαγωγοί. Έπειτα, έγινε η κωδικοποίηση και η στατιστική ανάλυση των δεδομένων με τη βοήθεια του στατιστικού πακέτου SPSS 27. Σύμφωνα με τα ευρήματα, η εργασιακή ικανοποίηση και η οργανωσιακή δέσμευση ασκούν την μεγαλύτερη επίδραση στην εργασιακή εξουθένωση των εκπαιδευτικών και αποτελούν τους κύριους προβλεπτικούς παράγοντες αυτής. Μάλιστα όταν αυξάνεται η εργασιακή ικανοποίηση και η οργανωσιακή δέσμευση, τότε μειώνεται η εργασιακή εξουθένωση. Επίσης, με βάση την πολλαπλή ιεραρχική παλινδρόμηση, το επίπεδο εκπαίδευσης και το καθεστώς εργασίας αποτελούν τους αμέσως επόμενους παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν αρκετά την εξουθένωση. Τέλος, τα υπόλοιπα δημογραφικά χαρακτηριστικά φαίνεται πως δεν επιδρούν σημαντικά σε αυτήν., The purpose of this master thesis is to investigate the extent of the effect of job satisfaction and organizational commitment on burnout of primary school teachers and kindergarten teachers during distance learning due to Covid-19. To investigate this purpose, the quantitative method was chosen. The collection of primary data was done through a structured Likert scale questionnaire, which, basically, via e-mail was distributed to almost all primary schools and kindergartens in Greece during the period September - November 2021. The research sample is 570 people, of which 340 are teachers and 230 are kindergarten teachers. Then, the data were coded and statistically analyzed using the statistical package SPSS 27. According to the findings, job satisfaction and organizational commitment have the greatest impact on teachers' burnout and are the main predictors of it. In fact, when job satisfaction and organizational commitment increase, then job burnout decreases. Also, based on the multiple hierarchical regression, the level of education and the working status are the next factors, which significantly influence the burnout. Finally, the other demographic characteristics do not seem to have a significant effect on it.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθούν οι απόψεις και οι πρακτικές των νηπιαγωγών που αφορούν στην αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών της προσχολικής ηλικίας. Συγκεκριμένα διερευνάται πώς οι νηπιαγωγοί νοηματοδοτούν και προσεγγίζουν την αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών στο νηπιαγωγείο καθώς και ποιες μεθόδους και τεχνικές χρησιμοποιούν για να συλλέξουν και να καταγράψουν τις πληροφορίες που αφορούν στην πρόοδό τους. Επιπλέον διερευνώνται οι παράγοντες που επηρεάζουν τις αντιλήψεις και τις πρακτικές των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση των επιτευγμάτων των παιδιών στο νηπιαγωγείο. Για τον σκοπό αυτό η έρευνα χρησιμοποίησε μεικτή μέθοδο, με ερωτηματολόγια και ημιδομημένες συνεντεύξεις. Στην ποσοτική έρευνα το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 152 νηπιαγωγοί και η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Στην ποιοτική έρευνα πραγματοποιήθηκαν ατομικές συνεντεύξεις σε 10 νηπιαγωγούς και έγινε θεματική ανάλυση των δεδομένων. Και στην ποσοτική και στην ποιοτική έρευνα το δείγμα αποτέλεσαν εν ενεργεία νηπιαγωγοί της περιφέρειας Ηπείρου που εργάζονται σε δημόσια νηπιαγωγεία. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι νηπιαγωγοί θεωρούν αναγκαίο τον ρόλο της αξιολόγησης για την υποστήριξη της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών. Αν και νοηματοδοτούν την αξιολόγηση της μάθησης των παιδιών με έννοιες που άπτονται της διαμορφωτικής αξιολόγησης ωστόσο επικρατεί η λογική των παραδοσιακών μεθόδων αξιολόγησης αποδίδοντας στην αξιολόγηση χαρακτηριστικά διαπιστωτικής πράξης. Οι νηπιαγωγοί στην πράξη χρησιμοποιούν ποικιλία μεθόδων και τεχνικών για να συλλέξουν και να καταγράψουν δεδομένα σχετικά με τη μάθηση και την ανάπτυξη των παιδιών. Από την έρευνα προκύπτει ότι ο μεγάλος αριθμός παιδιών και η έλλειψη χρόνου αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες στην εφαρμογή της αξιολόγησης. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να προσφέρουν μια εικόνα για τις απόψεις και τις πρακτικές των νηπιαγωγών και να δώσουν έναυσμα για μελλοντική έρευνα σχετικά με την αξιολόγηση της μάθησης και της ανάπτυξης των παιδιών. The aim of this paper is to explore how kindergarten teachers make sense of and approach the assessment of children's learning and development in kindergarten as well as what methods and techniques they use to collect and record information about their progress. In addition, the factors that influence the perceptions and practices of teachers in the evaluation of children's achievements in kindergarten are investigated. For this purpose, the research used a mixed method, with questionnaires and semi-structured interviews. In the quantitative research the research sample consisted of 152 kindergarten teachers and the data analysis was performed with the statistical tool SPSS. In the qualitative research, individual interviews were conducted with 10 kindergarten teachers and the data were thematically analyzed. In both quantitative and qualitative research, the sample consisted of active kindergarten teachers from the Epirus region working in public kindergartens. The results of the research showed that kindergarten teachers consider the role of evaluation necessary to support children's learning and development. Although they make sense of the assessment of children's learning with concepts related to formative assessment, however, the logic of traditional assessment methods prevails, giving the assessment characteristics of a verbal act. Kindergarten teachers in practice use a variety of methods and techniques to collect and record data on children's learning and development. The research shows that the large number of children and the lack of time are inhibitory factors in the implementation of the evaluation. The findings of the study can provide an insight into the views and practices of preschool teachers and the issues they face and guide future research on assessment practice in preschool education. 202 σ.

Με αφορμή το ΦΕΚ 140/20-1-2021 που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο» και αφορά την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, η παρούσα εργασία έχει σκοπό να διερευνήσει τις απόψεις των νηπιαγωγών που εργάζονται στον δημόσιο τομέα αναφορικά με τη διαδικασία αυτή, καθώς και αν οι απόψεις τους για την αυτοαξιολόγηση συνδέονται με την επαγγελματική τους ευημερία. Η συγκεκριμένη θεματική περιοχή αξίζει ερευνητικής δραστηριότητας αφού είναι ένα πεδίο που στη χώρα μας δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, ειδικά για την προσχολική εκπαίδευση. Υπάρχει πολύ μικρός αριθμός ερευνών που αναφέρονται στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και τη σύνδεσή της με την επαγγελματική ευημερία των εκπαιδευτικών της. Μέσα από τη χρήση των ημι-δομημένων συνεντεύξεων αντλούνται οι απόψεις των νηπιαγωγών του δείγματος για το συγκεκριμένο θέμα, και αναδύεται μία σύνδεση της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων με την επαγγελματική ευημερία των εκπαιδευτικών. Οι νηπιαγωγοί που αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας ήταν 15 συνολικά, προερχόμενοι από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. Προκειμένου να αναλυθούν τα δεδομένα των ημι-δομημένων συνεντεύξεων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της θεματικής ανάλυσης. Αναφορικά με τα παραπάνω οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί τάσσονται υπέρ της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, έχοντας βέβαια κάποιες επιφυλάξεις όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής της διαδικασίας. Μάλιστα, αναφέρθηκαν πολλές από τις διαστάσεις της σχολικής ζωής που χρήζουν αξιολόγησης. Σύμφωνα με τους νηπιαγωγούς του δείγματος, τα άτομα που θα πρέπει να εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία είναι κυρίως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, ενώ ακόμα αναφέρθηκαν η σχολική ηγεσία, οι γονείς, οι μαθητές και η ευρύτερη κοινωνία. Οι εκπαιδευτικοί επίσης εντόπισαν αρκετά οφέλη της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης τόσο στους ίδιους (π.χ. επαγγελματική ανάπτυξη) όσο και στη σχολική μονάδα (π.χ. άνοιγμα σχολείου στην κοινωνία). Ακόμα, το σύνολο των νηπιαγωγών ανέφερε την συνεργασία και την επικοινωνία με τους/τις συναδέλφους/-ισες ως τον πιο σημαντικό παράγοντα που επιδρά στην επαγγελματική τους ευημερία και μπορεί να επηρεαστεί από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής τους μονάδας, On the occasion of the Government paper 140 / 20-1-2021 issued by the Ministry of Education and Religions entitled: "Collective planning, internal and external evaluation of schools in terms of their educational work" and concerns the self-evaluation of schools, this paper aims to explore the views of kindergarten teachers working in the public sector regarding this process as well as whether their views on self-assessment are linked to their professional well-being. This topic area is worth researching as it is a field that has not been sufficiently studied in our country, especially for preschool education. There is a very small number of researches that refer to the self-evaluation of the school units and its connection with the professional well-being of its teachers. Through the use of semi-structured interviews, the views of the kindergarten teachers of the sample are drawn on this topic, and a connection emerges between the self-evaluation of the school units and the professional well-being of the teachers.The kindergarten teachers that were the sample of the research were 15 in total, coming from different parts of Greece. In order to analyze the data of the semi-structured interviews, the method of thematic analysis was used.Regarding to the above, most teachers are in favor of self-evaluation of school units, although they have some doubts about the implementation of the process. In fact, many of the dimensions of school life that need evaluation were mentioned. According to the kindergarten teachers, the people who should be involved in this process are mainly the teachers themselves, while the school leadership, the parents, the students and the wider society were also mentioned. Teachers also identified several benefits of the self-assessment process both in themselves (eg professional development) and in the school unit (eg opening a school in the community). Also, all the kindergarten teachers mentioned the cooperation and communication with their colleagues as the most important factor that affects their professional well-being and can be influenced by the self-evaluation of their school unit

Ο επιστημονικός εγγραμματισμός σχετίζεται τόσο με την επιστημονική κοινότητα στο σύνολό της όσο και με την κοινότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Στην παρούσα διπλωματική εργασία διερευνάται ο εγγραματισμός των υπηρετούντων δασκάλων και νηπιαγωγών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στα φαινόμενα που σχετίζονται με τη ραδιενέργεια. Επιπλέον εντοπίζονται οι εναλλακτικές ιδέες που έχουν για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με την μελέτη αυτή γίνεται προσπάθεια να καταδειχθούν οι παρανοήσεις των αποφοίτων των Παιδαγωγικών Τμημάτων στη ραδιενέργεια. Αυτό θα έχει ως συνέπεια μελλοντικά να εκπονηθούν τα κατάλληλα επιμορφωτικά προγράμματα που θα ενισχύσουν τον εγγραμματισμό των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών και θα αποτελέσουν την αφορμή 2 για την εκτενέστερη αναφορά και μελέτη της ραδιενέργειας στα προγράμματα σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων. Από την έρευνα ανάμεσα σε 132 εν ενεργεία δασκάλους/ες και νηπιαγωγούς της Περιφερειακής ενότητας Πρέβεζας προέκυψε ότι ο βαθμός εγγραμματισμού στη ραδιενέργεια ήταν αρκετά ικανοποιητικός. Επιπλέον δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφοροποίησεις στον εγγραμματισμό των εκπαιδευτικών στη ραδιενέργεια σε σχέση με το φύλο, τα έτη προϋπηρεσίας και την ειδικότητα (δάσκαλοι - νηπιαγωγοί). Τέλος, διερευνώντας εάν η εξέταση του μαθήματος της Φυσικής στις Πανελλήνιες επιδρά στον εγγραμματισμό στη ραδιενέργεια, διαπιστώθηκε ότι δεν προκύπτουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους/στις εκπαιδευτικούς, που εξετάστηκαν στο συγκεκριμένο μάθημα και σε εκείνους που δεν εξετάστηκαν σε αυτό. Scientific literacy relates both to the scientific community as a whole and to the university education community. In this thesis, the literacy of primary school teachers and kindergarten teachers in Primary Education is investigated in the phenomena related to radioactivity. In addition, the alternative ideas that they have on the specific issue are identified. With this study, an attempt is made to demonstrate the misconceptions of the graduates of the Pedagogical Departments regarding radioactivity. This will have the consequence that appropriate training programs will be developed in the future that will strengthen the literacy of the specific teachers and will be the occasion for the more extensive reference and study of radioactivity in the curricula of the Education Departments. From the research among 132 working primary school teachers and kindergarten teachers of the Regional Unit of Preveza, it emerged that the degree of literacy in radioactivity was quite satisfactory. In addition, no significant differences were found in the radiation literacy of teachers in relation to gender, years of service and specialty (primary school teachers - kindergarten teachers). Finally, investigating whether the examination of the Physics course at the Panhellenic exams affects radioactivity literacy, it was found that there are no significant differences between teachers who were examined in the specific course and those who were not examined in it. 123 σ.

Αναντίλεκτα, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, ένας μεγάλος όγκος διεθνών μελετών που διερεύνησε τη διαχείρισή αυτής της κρίσης από τα σχολεία έχει κάνει την εμφάνισή. Ωστόσο, σε ένα σχολικό περιβάλλον, οι κρίσεις δεν αφορούν μονάχα ζητήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Οι κίνδυνοι και οι κρίσεις μπορούν να αφορούν τραυματισμούς μαθητών, προβλήματα στον κτηριακό εξοπλισμό, συγκρούσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών, φαινόμενα βίας και σχολικού εκφοβισμού, παραβατικότητα, κ.ά. Επομένως, έρευνες ενός ευρύτερου συνόλου κρίσεων που προκύπτουν μέσα στο σχολικό πλαίσιο και η ικανότητα των εκπαιδευτικών να διαχειριστούν αποτελεσματικά τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις αποτελούν αδήριτη ανάγκη, διότι βάσει των θεωριών πλήθος ερευνητών φαίνεται να αναγνωρίζει τη σημασία της διαχείρισης κρίσεων και τα ερευνητικά τους πορίσματα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τεχνικές που συμβάλλουν στην έγκαιρη αντιμετώπισή τους. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των στάσεων και των αντιλήψεων των νηπιαγωγών επί ζητημάτων που άπτονται της αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσεων και κινδύνων στα νηπιαγωγεία. Δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 287 εν ενεργεία νηπιαγωγοί της χώρας μας. Το ερωτηματολόγιο που χρησιμοποιήθηκε για τη διεκπεραίωση της έρευνας περιείχε ερωτήσεις ανοιχτού και κλειστού τύπου και κατασκευάστηκε στηριζόμενο στη μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του στατιστικού λογισμικού IBM SPSS Statistics 23. Τα ευρήματα δίνουν κρίσιμα στοιχεία αναφορικά με τις στάσεις των νηπιαγωγών, καθώς οι νηπιαγωγοί πιστεύουν ότι είναι ικανοί να διαχειριστούν τόσο αποτελεσματικά μία ενδεχόμενη κρίση ή έναν κίνδυνο όσο είχαν διαχειριστεί και στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις. Επιπλέον, ενώ αναμενόταν ότι λόγω εμπειρίας οι μεγαλύτεροι σε ηλικία νηπιαγωγοί θα θεωρούν τον εαυτό τους έτοιμο και ικανό να διαχειριστεί μία κρίση, αποδείχθηκε ότι εκπαιδευτικοί με πολύ λιγότερα έτη προϋπηρεσίας έκριναν τον εαυτό τους ικανότερο. Οι προϊστάμενοι/-ες ή διευθυντές/-ντριες των νηπιαγωγείων, επίσης, δεν θεωρούν αρκετά ικανό τον εαυτό τους να αντιμετωπίσουν μία τέτοια συνθήκη, ενώ σχολεία σε αστικές περιοχές φαίνεται ότι δεν διαθέτουν αρκετούς πόρους διαχείρισης κρίσεων., Undoubtedly, since the outbreak of the Covid-19 pandemic, a large body of international studies investigating the management of this crisis by schools has emerged. However, in a school environment, crises are not only about health issues. Risks and crises can concern student injuries, problems with building equipment, conflicts between teachers, phenomena of violence and school bullying, delinquency, etc. Therefore, investigations of a wider set of crises that arise within the school context and the ability of teachers to effectively manage such critical situations are an urgent need, because based on the theories a number of researchers seem to recognize the importance of crisis management and their research findings prove that there are techniques that contribute to their early treatment. With these in mind, the purpose of the present study was to investigate the attitudes and perceptions of kindergarten teachers on issues related to the effective management of crises and risks in kindergartens. The sample of the research was 287 in service kindergarten teachers of our country. The questionnaire used to carry out the research contained open and closed type questions and was constructed based on the study of international literature. The analysis of the results was done using the statistical software IBM SPSS Statistics 23. The findings provide critical information regarding the attitudes of kindergarten teachers, as kindergarten teachers believe that they are capable of managing a potential crisis or risk as effectively as they had managed in past similar situations. Furthermore, while it was expected that because of experience, older kindergarten teachers would consider themselves ready and able to handle a crisis, it was found that teachers with significantly fewer years of experience rated themselves as more competent. Heads or principals of kindergartens also do not consider themselves competent enough to deal with such a condition, while schools in urban areas seem to lack sufficient risk management resources.

Η εργασιακή ικανοποίηση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που καθορίζουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Όσον αφορά τους νηπιαγωγούς της Ελλάδας η εργασιακή τους ικανοποίηση επηρεάζεται από διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές μεταβλητές. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής έρευνας, είναι η διερεύνηση αυτών των μεταβλητών και συγκεκριμένα της σχέσης τριών κινήτρων με την εργασιακή ικανοποίηση των εκπαιδευτικών προσχολικής εκπαίδευσης. Τα τρία αυτά κίνητρα είναι οι συνθήκες εργασίας, η αναγνώριση της εργασίας και η δημιουργική εργασία. Η μεθοδολογική προσέγγιση που εφαρμόστηκε είναι η ποσοτική μέθοδος συλλογής δεδομένων με τη χρήση ερωτηματολογίου ατομικής συμπλήρωσης και τη διατακτική κλίμακα Likert πέντε σημείων. Το ερευνητικό δείγμα αποτέλεσαν 234 εκπαιδευτικοί προσχολικής εκπαίδευσης που διδάσκουν στα ελληνικά δημόσια νηπιαγωγεία της Ελλάδας, ως μόνιμοι ή αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαίωσαν όλες τις υποθέσεις που διατυπώθηκαν από την ερευνήτρια. Βρέθηκε υψηλή συσχέτιση μεταξύ των ευνοϊκών συνθηκών εργασίας, της αναγνώρισης της συνεισφοράς της εργασίας και της δημιουργικής εργασίας με την εργασιακή ικανοποίηση των νηπιαγωγών. Επομένως, με τα ευρήματα αυτά διαπιστώνεται ότι οι τρεις αυτές ανάγκες ικανοποιούνται για το δείγμα της έρευνας, αυξάνοντας την εργασιακή του ικανοποίηση., Job satisfaction is one of the most important factors that determine employee productivity. Regarding the kindergarten teachers of Greece, their job satisfaction is influenced by various external and internal variables. The purpose of this dissertation is to investigate these variables and specifically the relationship between three motivations and job satisfaction of preschool teachers. These three motivations are working conditions, job recognition and creative work. The methodological approach applied is the quantitative method of data collection using an individual completion questionnaire and the five-point Likert scale. The research sample consisted of 234 pre-school teachers who teach in Greek public kindergartens in Greece, as permanent or substitute teachers. The research results confirmed all the hypotheses made by the researcher. A high correlation was found between favorable working conditions, the recognition of the contribution of work and creative work with the job satisfaction of kindergarten teachers. Therefore, with these findings it is found that these three needs are met for the research sample, increasing his job satisfaction.