Search

Bu çalışmanın amacı dünyanın yoğun turizm faaliyetlerinin yürütüldüğü Akdeniz bölgesi ülkeleri için turizm faaliyetlerinin, karbon emisyonu üzerindeki etkilerinin ortaya konulmaya çalışılmasıdır. Analiz dönemi 1995-2018 dönemine kapsamaktadır. Elde edilen sonuçlara göre turizm gelirlerinin tek başına ele alındığında karbon emisyonu üzerinde bir etkisinin mevcut olmadığı görülmüştür. Diğer yandan turizm gelirleri, etkileşim değişkeni ile birlikte ele alındığında turizm gelirlerindeki artışın her iki rejimde de karbon emisyonunu artırdığını ve etkileşim değişkenin sadece ikinci rejimde karbon emisyonunu azalttığı görülmektedir. Turist sayısındaki artış ise tek başına ele alındığında karbon emisyonunu azaltmaktadır. Diğer yandan turist sayısı, etkileşim değişkeni ile birlikte ele alındığında turist sayısı artışının ikinci rejimde karbon emisyonunu artırdığı ve etkileşim değişkenin sadece ikinci rejimde karbon emisyonunu azalttığı görülmektedir. Bu sonuçlara göre turizm geliri ve turist sayısının tek başlarına ele alındığında anlamlı ve beklenen yönde sonuçlar elde edilemediği görülmektedir. Ancak turizm değişkenlerinin, ülkelerin nüfusu ile etkileşimi birlikte ele alındığında anlamlı sonuçlar ortaya çıkmaktadır. The aim of this study is to try to reveal the effects of tourism activities on carbon emissions for the Mediterranean region countries where the world's intense tourism activities are carried out. The analysis period covers the period 1995-2018. According to the results obtained, it has been seen that there is no effect on carbon emissions when tourism revenues are considered alone. On the other hand, when tourism revenues are considered together with the interaction variable, it is seen that the increase in tourism revenues increases carbon emissions in both regimes and the interaction variable decreases carbon emissions only in the second regime. The increase in the number of tourists, taken alone, reduces carbon emissions. On the other hand, when the number of tourists is considered together with the interaction variable, it is seen that the increase in the number of tourists increases the carbon emission in the second regime and the interaction variable decreases the carbon emission only in the second regime. According to these results, it is seen that significant and expected results cannot be obtained when tourism income and number of tourists are considered alone. However, when the interaction of tourism variables with the population of the countries is considered together, significant results emerge.

Parasal aktarım mekanizması, para politikası stratejisinin reel ekonomi ve enflasyon oranına aktarım sürecini ifade etmektedir. Para otoritelerinin uyguladıkları para politikası kararları, ekonomiyi çeşitli kanallar vasıtasıyla etkileyebilmektedir. Parasal aktarım mekanizması birçok kanal tarafından açıklanabilmektedir. Yükselen piyasa ekonomileri için banka kredi kanalı, ekonominin potansiyeline ulaşması ve kaynak tahsisinde etkinlik için öneme sahiptir. Bu çalışmanın amacı banka kredi kanalının finansal hızlandıran bağlamında etkinliğini yükselen piyasa ekonomileri özelinde araştırmaktır. Bu bağlamda banka kredi kanalının etkinliği, finansal hızlandıran değişkeni ile genişletilerek E-7 ülke grubu için (Brezilya, Endonezya, Hindistan, Meksika, Rusya ve Türkiye) Eşik-VAR analizi ile incelenmektedir. Analiz dönemi, Brezilya için 2007:3-2020:5, Endonezya için 2010:1-2020:2, Hindistan için 2011:11-2020:5, Meksika için 2004:1-2020:5, Rusya için 2007:12-2020:5 ve Türkiye için 2006:1-2020:5 yılları arasında aylık verilerden oluşmaktadır. Analiz sonuçlarına göre, Rusya için yüksek rejimde banka kredi kanalının etkin şekilde çalıştığı tespit edilmiştir. Meksika ve Brezilya için düşük rejimde, Türkiye için yüksek rejimde kısmen bir etkinin mevcut olduğu saptanmıştır. Öte yandan, Endonezya ve Hindistan için ise, banka kredi kanalının etkinliğini destekleyen kanıt elde edilememiştir. The monetary transmission mechanism refers to the transmission process of the monetary policy strategy to the real economy and inflation rate. Monetary policy decisions applied by monetary authorities can affect the economy through various channels. The monetary transmission mechanism can be explained by various channels. The bank lending channel is critical for emerging market economies to reach their full potential and to allocate resources efficiently. The purpose of this study is to look into the efficiency of bank lending channel in the context of financial accelerator in emerging market economies. In this context, by expanding with the financial accelerator variable, the efficiency of the bank lending channel is examined with the Threshold-VAR analysis for the E-7 country group (Brazil, Indonesia, India, Mexico, Russia and Turkey). Analysis period consists of monthly data between the years 2007:3-2020:5 for Brazil, 2010:1-2020:2 for Indonesia, 2011:11-2020:5 for India, 2004:1-2020:5 for Mexico, 2007:12-2020 for Russia, and 2006:1-2020:5 for Turkey. According to the findings of the study, Russia's bank lending channel is efficient in the high regime. It has been determined that there is a partial effect in the low regime for Mexico and Brazil, and in the high regime for Turkey. However, there was no evidence to support the efficiency of the bank lending channel in Indonesia and India.