Search

Aims The decision on the appropriate type of anesthesia for pelvic floor repair depends on a variety of factors including patients’ age, performance status, comorbidities, cost-effectiveness and personal preferences. We aim to review the literature on urogynecological procedures performed under local anesthesia (LA). Methods A systematic search of four electronic databases was conducted for articles published up to May 2020. Studies reporting outcomes of women who underwent pelvic floor reconstructive surgery under LA with or without sedation, were considered eligible. Results Nineteen studies (14 noncomparative and 5 comparative), including 1626 cases of urogynecological procedures under LA were recruited. Meta-analysis revealed significantly lower mean pain scores in LA group compared to general-regional anesthesia one (GA/RA) at both 4-6 h and 8-18 h postoperatively (160 patients; mean difference [MD], -1.70; 95% confidence interval [CI]: -3.12, -0.28; p = 0.02 and 160 patients; MD, -0.72; 95% CI: -1.17, 0.27; p = 0.002, respectively). Pain scores at >24 h did not differ among the two groups (160 patients; MD, -0.28; 95% CI: -0.60-0.05; p = 0.10). Intra- and postoperatively morphine use was not different among patients who received LA and GA during prolapse surgery while nausea rates were significantly lower in LA group compared to RA group 8 h postoperatively. Conclusions LA with or without sedation represents a safe and efficient alternative anesthetic technique for urogynecological procedures with improved pain scores in up to 18 h postoperatively especially in patients who underwent surgery for SUI. LA is feasible and could be offered to patients undergoing pelvic floor surgery allowing a prompt postoperative recovery.

Leiomyomas may develop at extra-uterine locations and pose diagnostic dile mmas. This is a case of a fibroma originating from the left round ligament presenting as a symptomatic inguinal hernia.

Objectives The aim of the study was to evaluate the efficacy and safety of platelet-rich plasma (PRP) for the treatment of stress urinary incontinence (SUI). Methods This was a prospective observational pilot study conducted in a tertiary referral unit, enrolling women with SUI booked for SUI surgery. A total of 20 consecutive women met the inclusion criteria and attended all follow-ups. All participants underwent 2 PRP injections into the lower one third of the anterior vaginal wall at 4- to 6-week intervals. At baseline, they underwent urodynamic studies, a 1-hour pad test, and completed the International Consultation on Incontinence Questionnaire-Female Lower Urinary Tract Symptoms and King’s Health Questionnaire. At follow-up visits (1, 3, and 6 months), patients underwent the 1-hour pad test and completed the King’s Health Questionnaire, International Consultation on Incontinence Questionnaire-Female Lower Urinary Tract Symptoms, and Patient Global Impression Scale of Improvement. Primary outcome was to evaluate posttreatment SUI. Secondary outcomes included assessment of patient-reported questionnaires, assessment of urine loss (1-hour pad test), and the level of discomfort during injections (visual analog scale score). Statistical analysis was performed before PRP and 1, 3, and 6 months after the last treatment. Results A significant improvement in SUI symptoms was observed 3 months after treatment with a further improvement at 6 months. A mean reduction of 50.2% in urine loss was observed in the 1-hour pad test. At the 6-month follow-up, 80.0% of women reported to be at least improved. No adverse effects were observed. Conclusions Platelet-rich plasma injections were both effective and safe at least in the short term and could be offered as an alternative outpatient procedure for the treatment of SUI. However, these encouraging findings warrant further investigation with randomized controlled trials.

Εισαγωγή Ο πρόωρος τοκετός (ΠΤ) εξακολουθεί να επηρεάζει έως και το 12,5% όλων των κυήσεων. Το μήκος του τραχήλου της μήτρας φαίνεται να είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον κίνδυνο για αυτόματο ΠΤ. Στη σύγχρονη βιβλιογραφία έχουν προταθεί διαφορετικές στρατηγικές διαχείρισης για την πρόληψη του αυτόματου ΠΤ μετά από τη διάγνωση ενός «κοντού» τραχήλου. Οι περισσότερες θεραπείες έχουν ως στόχο την παροχή μηχανικής υποστήριξης, είτε με την τοποθέτηση ενός ράμματος είτε με τη χρήση ενός τραχηλικού πεσσού σιλικόνης. Επιπλέον, η φαρμακευτική θεραπεία με κολπικά χορηγούμενη προγεστερόνη μπορεί να αποτρέψει αποτελεσματικά τον αυτόματο ΠΤ σε αυτές τις περιπτώσεις. Σκοπός της μελέτης Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετασθεί η αποτελεσματικότητα, αλλά και η ασφάλεια της συνδυασμένης παρέμβασης με τραχηλικό πεσσό σιλικόνης και ενδοκολπική προγεστερόνη σε γυναίκες με μονήρη κύηση και υπερηχογραφικά διαγεγνωσμένο κοντό τράχηλο στο 2ο τρίμηνο της κύησης, όπως και να αξιολογηθούν οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου για αποτυχία της συνδυασμένης θεραπευτικής προσέγγισης. Μέθοδοι και Υλικό Πρόκειται για προοπτική μελέτη γυναικών με μονήρη κύηση και μήκος τραχήλου ≤25mm στο Β τρίμηνο της κύησης, διαγεγνωσμένο με διακολπικό υπερηχογράφημα. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της μελέτης όλες οι ασθενείς μετά την τοποθέτηση του πεσσού κλήθηκαν να εισάγουν ενδοκολπικά μία κάψουλα προγεστερόνης 200mg κάθε βράδυ από τη διάγνωση έως τις 37 εβδομάδες. Το κύριο αποτέλεσμα έκβασης της μελέτης ήταν η συχνότητα του αυτόματου ΠΤ πριν από την ολοκλήρωση των 34 εβδομάδων (238 ημερών) της κύησης. Τα δευτερεύοντα αποτελέσματα έκβασης ήταν η συχνότητα του αυτόματου ΠΤ πριν από τη συμπλήρωση της 37ης εβδομάδας (259 ημέρες) κύησης, ο χρόνος παράτασης της κύησης από την τοποθέτηση του πεσσού έως τον τοκετό, το βάρος γέννησης του νεογνού, το «Αpgar score» κατά τον τοκετό, οι μείζονες νεογνικές επιπλοκές (ενδοκοιλιακή αιμορραγία, σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέριας στο βρέφος, σηψαιμία ή νεκρωτική εντελοκολίτιδα), η εισαγωγή του νεογνού στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών (ΜΕΝ), η χρήση αερισμού με θετική πίεση (CPAP), ο μηχανικός αερισμός και ο θάνατος του εμβρύου ή νεογνoύ. Αποτελέσματα Το 7,8% (7/90) των γυναικών γέννησε πρόωρα