Search

Edirne, günümüze kadar farklı kültürlerin asırlardır bir arada yaşadığı bir şehir olmuştur. Bu kültür çeşitliliği dolayısıyla Edirne toprakları günümüze kadar pek çok zanaat ve geleneksel mesleğin icra edildiği bir şehir olmuştur. Zanaat ve geleneksel meslekler dediğimiz kavramlar, bir topluluğun kültür aktarımına aracılık eden olgulardır. Toplulukların kültürel kodlarını aktardıkları, günlük yaşantıda kolaylıkla görebileceğimiz mekânlarda zanaatların ve ustasından çıraklarına aktarılması yıllar süren mesleklerin icra edildiğine şahit olmak mümkündür. Öncelikle araştırma amacımız; Edirne’de yaşatılmaya çalışılan zanaat ve geleneksel meslekleri icra eden kıymetli insanlara ulaşabilmek. Diğer bir amacımız; tespit edilen zanaat ve geleneksel meslekleri belirleyip yok olmasına imkân vermeden belirli yöntemler kullanarak kayıt altına alınmasıyla alanımıza katkı sağlamaktır. " Edirne’deki Zanaatlar ve Geleneksel Meslekler” adlı araştırmamızda Edirne’deki birer insan hazinesi olarak gördüğümüz her bir zanaatkâr ve ustanın icra ettiği eşsiz zanaat ve geleneksel meslekler yaptığımız araştırmalar ve derlemeler neticesinde tespit edilmiştir. Araştırmamız “Giriş”, “Sonuç” ve “Kaynaklar” haricinde üç bölümden oluşmaktadır. “Birinci Bölüm”, “Araştırma Alanı Hakkında Bilgi ve Literatür Taraması”, “İkinci Bölüm”, “Araştırma Konusu İle İlgili Genel Kavramlar ve Geleneğin Dönüşümü”, “Üçüncü Bölüm”, “Somut Olmayan Kültürel Miras Bağlamında Edirne’deki Zanaatlar ve Geleneksel Meslekler” olarak başlıklandırılmıştır. Edirne has been a city where different cultures have lived together for centuries until today. Due to this cultural diversity, the lands of Edirne have been a city where many crafts and traditional professions are practiced until today. The concepts we call crafts and traditional professions are the phenomena that mediate the cultural transfer of a community. It is possible to witness the practice of crafts and professions that take years to be transferred from master to apprentice in places where communities convey their cultural codes and which we can easily see in daily life. First of all, our research aim is; To reach the valuable people who practice the crafts and traditional professions that are tried to be kept alive in Edirne. Our other aim is; It is to contribute to our field by determining the crafts and traditional occupations and recording them using certain methods without allowing them to disappear. In our research called "Crafts and Traditional Professions in Edirne", the unique crafts and traditional professions performed by each artisan and master in Edirne, which we see as a human treasure, were determined as a result of our researches and compilations. "The First Part", "Information and Literature Review About the Research Area", "Second Part", "General Concepts Related to the Research Subject and Transformation of Tradition", "Third Part", "Edirne in the Context of Intangible Cultural Heritage" It is titled as “Crafts and Traditional Professions in Turkey”.

Amaç: Okul öncesi dönemde matematik öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin sayısı oldukça fazla olmasına rağmen matematik öğrenme güçlüğünün tespitinde kullanılacak ölçme araçları oldukça sınırlıdır. Bu araştırma amacı erken çocukluk döneminde Matematik Güçlüğü Kontrol Listesi geliştirmek, geçerlilik ve güvenirlik çalışmasını yapmaktır. Yöntem: Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeline girmektedir. Çalışma grubunu İstanbul ili Maltepe ve Ataşehir ilçeleri MEB’e bağlı 2 devlet anaokuluna devam eden 203 öğrenciden oluşmaktadır. Erken çocukluk dönemi matematik güçlüğü kontrol listesini oluşturmak amacıyla 67 madde oluşturulmuştur. Ölçme aracının kapsam geçerliğini sağlamak amacıyla uzman görüşü alınmıştır. Ayrıca yine kapsam geçerliği için Bracken Temel Kavram Ölçeği İfade Edici formu da uygulanmış ve bu iki ölçme aracı arasındaki ilişkiye bakılmıştır. Ölçme aracının güvenirliği ise Kuder-Richardson 20 ile test edilmiştir. Ayrıca öğrencilere cinsiyet, doğum tarihi, okul adı, sınıfı, anne/baba doğum tarihi, ebeveynlerin eğitim düzeyi, ebeveynlerin çalışma durumunu içeren bilgiler Öğrenci Bilgi Formu ile toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizi, Sosyal Bilimler için İstatistik Programı (SPSS) kullanılarak yapılmıştır.

One of the most common craniofacial congenital abnormalities requiring surgery is craniosynostosis where there is premature fusion of one or more cranial sutures. A thorough assessment of the airway is necessary to enable careful planning of the anesthetic technique for craniofacial surgery. Pediatric craniofacial reconstruction procedures, has been associated with significant morbidity including cardiac arrest, massive transfusion, coagulopathy, severe hypotension, air embolism, largely related to blood loss. Transfusion of homologous blood is associated with significant and well-known risks. Reported transfusion rates for pediatric patients undergoing surgical correction of synostotic calvarial sutures vary between 20 and 500% of estimated blood volume. Attempts at reducing exposure to allogeneic transfusions, using blood conservation techniques such as controlled hypotension and normovolemic hemodilution, have met with mixed results and are not always practical in small infants. In children undergoing surgical correction of craniosynostosis, pre-treated with erythropoietin, intraoperative tranexamic acid reduces transfusion requirement., Cerrahi gerektiren en yaygın kraniofasiyal konjenital amomalilerden biri olan kraniyosinostozis bir veya daha fazla kafa sütürünün erken füzyonudur. Kraniyofasiyal cerrahi için anestezik teknik planlanırken detaylı bir şekilde havayolunun değerlendirilmesi gereklidir. Pediatrik kraniofasiyal düzeltme işlemleri büyük ölçüde kan kaybına bağlı olarak kardiyak arrest, masif transfüzyon, koagülopati, şiddetli hipotansiyon, hava embolisi, dahil olmak üzere önemli morbiditeye sahiptir. Homolog kan transfüzyonu önemli ve iyi bilinen risklerle birliktedir. Sinostotik kalvaryal sütürde cerrahi düzeltme uygulanan pediyatrik hastalarda bildirilen transfüzyon oranları tahmini kan hacminin %20-%500’ ü arasında değişmektedir. Kontrollü hipotansiyon ve normovolemik hemodilüsyon gibi kan koruma teknikleri gibi allojenik transfüzyonu azaltma girişimlerinde karmaşık sonuçlar alınmıştır ve küçük bebeklerde uygulanması her zaman pratik değildir. Kraniyosinostozlarda cerrahi düzeltme yapılan çocuklarda, eritropoietin ile önceden tedavi, ameliyat sırasındaki traneksamid asit uygulaması transfüzyon gereksinimini azaltmaktadır.

Epilepsi paroksismal, tekrarlayıcı nöbetlerle seyreden klinik bir hastalık olup popülasyonun önemli oranını etkiler; böylelikle epilepsili hastalar anestezi uygulamalarının önemli bir bileşenini oluşturmaktadır. Antiepileptik ajanların anestezi üzerine etkisi olabilecek birçok fizyolojik ve farmakolojik etkisi mevcuttur; bunun yanı sıra anestezik ajanların kendilerinin de nöbet aktivitesini modüle etme veya güçlendirme kapasitesi vardır. Bu derlemede epilepsili olguların perioperatif yönetiminde izlenecek planı; ayrıca güncel epilepsi cerrahisine özgü anestezik yaklaşımı ortaya koymayı amaçladık., Epilepsy, which is a paroxysmal clinical disease with recurring seizures, influences a significant proportion of the population. Thus epileptic patients constitute an important component of anesthesia practice. Antiepileptic agents have many physiological and pharmacological effects which may have an effect on anesthesia; and also the anesthetic agents themselves have the capacity to modulate or potentiate seizure activity. In this review, we aimed to reveal the plan of perioperative management of epileptic patients; and also the anesthetic approach specific to current epilepsy surgery.

Purpose: In this prospective, randomized study, we aimed to compare the effects of single dose of esmolol on haemodynamic, bispectral index (BIS) changes related to intubation and recovery at sevoflurane and desflurane anaesthesia in 65 years and older patients who scheduled for elective surgeryMaterial and Methods: Eighty ASA II-III patients who undergo elective surgery were divided 4 groups. After standart and Bispectral monitoring to all patients, the first group received sevoflurane and salin,e second group received desflurane and salin. The patients in Group III received sevoflurane and single dose of esmolol(1 mg kg-1) and group IV received desflurane and single dose of esmolol(1 mg kg-1). While given induction drugs, neuromuscular blockers, during intubation and at 30 second, first minute and 5. minutes of intubation, oxygen saturation, systolic and diastolic blood pressure, heart rate, BIS values were recorded. Results: Single dose of esmolol administration during sevoflurane and desflurane anaesthesia was found to inhibit the increase of BIS values due to endotracheal intubation. When the groups compared, extubation, eye-opening and recovery time were significantly shorter in the groups which applied esmolol. Conclusion: In elderly patients, single dose esmolol administration in desflurane and sevoflurane anesthesia significantly inhibits sympathetic decharge and BIS value increases due to tracheal intubation., Amaç: Bu prospektif ve randomize çalışma, elektif cerrahi geçirecek 65 yaş ve üzeri ASA II-III hastalarda, sevofluran ve desfluran anestezisinde tek doz uygulanacak esmololün hemodinamik değişiklikler, entübasyona bağlı Bispektral indeks (BIS) değişiklikleri ve derlenme üzerine etkilerini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: 65 yaş üzeri ASA II-III elektif cerrahi geçirecek 80 hasta 4 gruba ayrıldı. Tüm hastalara standart monitörizasyon ve BIS monitörizasyonu uygulandıktan sonra Grup I deki hastalara sevofluran ve intravenöz(IV) salin, Grup II deki hastalara desfluran ve IV salin, Grup III deki hastalara sevofluran ve tek doz esmolol (1 mg kg-1), Grup IV deki hastalara desfluran ve tek doz esmolol (1 mg kg-1) uygulandı. Hastaların indüksiyon ajan uygulanması sonrası, esmolol uygulanması sonrası, kas gevşetici uygulanması sonrası, entübasyon esnasında, entübasyon sonrası oksijen saturasyonu, sistolik kan basıncı, diyastolik kan basıncı, kalp atım hızı ve bispektral indeks değerleri kaydedildi. Bulgular: Tek doz esmolol uygulamasının sevofluran ve desfluran anestezisinde endotrakeal entübasyona bağlı BIS değerlerindeki artışı engellediği görüldü. Gruplar karşılaştırıldığında esmolol uygulanan gruplarda ekstübasyon, göz açma ve derlenme süreleri daha kısa bulundu. Sonuç: İleri yaş grubu hastalarda desfluran ve sevofluran anestezisinde tek doz uygulanan esmolol trakeal entübasyona yanıt olarak gelişen sempatik deşarjı ve BİS değerlerindeki artışı baskılamaktadır.

Purpose: The aim of this study is to compare the risk factors and the incidence of delirium following orthopedic surgery under the general or regional anesthesia in elderly patients.Material and Methods: One hundred twenty elderly patients aged ≥65 years scheduled for total hip or knee arthroplasty and femur fracture surgery were enrolled into the study. Patients were allocated into two groups to receive regional anesthesia (group R, n=50) or general anesthesia (group G, n=70). Hemodynamic and blood parameters, potential risk factors of delirium including age, sex, duration of surgery, the type of anesthesia, coexisting disease, smoking and amount of drug used delirium tests (Confusion Assessment Method, Delirium Rating Scale-Revised-98), hospital stay and costs were recorded for all patients.Results: Demographic data, duration of surgery, preoperative and postoperative hemodynamic and laboratory parameters were similar in two groups. Delirium incidence was 12.5% for all patients. We found delirium in six patients (8.6%) of group G and nine patients (18%) of group R. The most important risk factors were advanced age and polypharmacy for all patients. Hospital stay and cost were associated with severity of delirium.Conclusion: We found that the incidence of delirium is 12.5% in elderly patients undergoing total hip or knee arthroplasty and femur fracture surgery. Advanced age and polypharmacy are risk factors of delirium. Delirium increases the hospital stay and cost., Amaç: Bu çalışmada; ortopedik cerrahi geçiren yaşlı hastalarda genel anestezi veya rejyonel anestezi sonrası görülen deliryum insidanslarının ve risk faktörlerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Total kalça protezi, total diz protezi, femur kırığı cerrahisi geçiren, 65 yaş üzeri toplam 120 hastada gerçekleştirildi. Genel anestezi (n: 70) veya rejyonel anestezi (n:50) uygulanmasına göre iki gruba ayrıldı. Tüm hastaların, hemodinamik ve kan parametreleri, yaş, cinsiyet, ameliyat süresi, anestezi tipi, eşlik eden hastalıklar, sigara ve kullanılan ilaç miktarı gibi deliryumun potansiyel risk faktörleri, deliryum testleri (Confusion Assessment Method, Delirium Rating Scale-Revised-98), hastanede kalış süreleri ve maliyetleri kaydedildi.Bulgular: demografik veriler, operasyon zamanı, preoperatif ve postoperatif hemodinamik ve laboratuar değerleri her iki grupta aynıydı. Tüm hastalar için deliryum insidansı %12.5 idi. Grup G’de 6 hastada (%8.6), grup R’de 9 hastada (%18) deliryum görüldü. En önemli risk faktörlerinin ileri yaş ve polifarmasi olduğu saptandı. Ağır deliryum görülen hastalarda hastanede yatış süresi ve maliyet yüksekti.Sonuç: bu çalışma total kalça- diz artroplastisi, femur kırığı cerrahisi geçiren yaşlı hastaların %12.5’unda deliryum geliştiğini göstermiştir. Deliryum insidansı rejyonel veya genel anestezi ile değişiklik göstermedi. İleri yaş ve polifarmasi deliryum için risk faktörleridir. Deliryum hastane maliyeti ve hastanede yatış süresini artırır.

Purpose: Beta (β-)-adrenergic receptor antagonists, such as metoprolol, are often used to avoid circulatory complications during anesthesia for their antihypertensive and anti-tachycardia effects in patients with cardiovascular diseases. Although a few previous studies have been reported to exert antinociceptive and anesthetic effects of these drugs, knowledge about their action mechanisms in nociceptive process including pain perception is limited. This study therefore designed to identify the roles underlying the probable anti or hyper nociceptive effects of metoprolol, a β- adrenergic receptor antagonist. In addition, effects of metoprolol were compared the dobutamin, a β-adrenergic agonist. Material and Methods: To investigate the effects of β-adrenergic receptor blocker, metoprolol, sensor functions using thermal plantar test (hyperalgesia) and dynamic plantar aesthesiometer (allodynia) techniques were examined in the rats after local (intraplantar) injection to paws. Results: Metoprolol, an antagonist, significantly decreased the thermal latency and mechanical thresholds with dose and time dependent manner. However, dobutamine, an agonist, enhanced the latency and thresholds dose and time dependent. Conclusions: This results suggest that ın contrast to dobutamine, locally treated metoprolol may cause hyperalgesic and allodynic actions. In addition, our results can demonstrate that peripheral β-adrenergic receptors can play important roles in nociceptive process, Amaç: Beta (β)-adrenerjik reseptör antagonisti olan metoprolol, antihipertansif ve antitaşikardik etkileri nedeniyle kardiyovasküler sistem hastalığı olan kişilerde anestezi sırasında dolaşım sistemi komplikasyonları önlemek için kullanılmaktadır. Sistemik metoprolol’un antinosiseptif ve anestezik etkileri sahip olduğunu gösteren birkaç çalışma olmasına rağmen, ağrı algısını da içeren nosiseptif süreçlerindeki etkilerine ilişkin bilgi oldukça sınırlıdır. Bu nedenle bu çalışma bir β--adrenerjik reseptör antagonisti olan metoprolol’un lokal uygulama sonrası muhtemel anti nosiseptif veya hiper nosiseptif etkilerini belirlemek için planlandı. Metoprolol bulguları β--adrenerjik reseptör agonisti dobutaminle karşılaştırıldı. Materyal ve Metod: Lokal (intraplantar) olarak uygulanan metoprololun etkileri, duysal fonksiyon testleri olan termal plantar test ve mekanik plantar test teknikleri kullanılarak araştırıldı. Bulgular: Antagonist metoprolol termal latansı ve mekanik eşiği doza ve zamana bağlı olarak anlamlı bir şeklide azalttı. Bununla beraber, agonist dobutamin, metoprololun aksine latans ve eşik parametrelerini doz ve zaman bağlı olarak arttırdı. Araştırma Makalesi / Research Article 258 Cilt/Volume 40 Yıl/Year 2015 Metoprolol- Nosiseptif Etkileri Sonuç: Bulgular lokal olarak uygulanan metoprolol’un hiperaljezi ve allodini oluşturabileceğini göstermektedir. Metoprolol ve dobutamin kullanılarak elde edilen veriler, periferik β-adrenerjik reseptörlerin nosiseptif süreçte önemli roller oynayabileceğini işaret etmektedir

ÖZETLaparoskopik Kolesistektomi Cerrahisi Geçiren Hastalarda Neostigmin ve Sugammadeks Uygulamasının Postoperatif Bulantı Kusma Üzerine Etkilerinin KarşılaştırılmasıAmaç: Bu çalışmada laporaskopik kolesistektomi yapılan hastalarda sugammadeks ve neostigmin uygulamasının postoperatif bulantı kusma üzerine etkilerinin karşılaştırılması. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı ve Etik Kurul onayı ile hastalardan bilgilendirilmiş onam formu alınarak gerçekleştirildi. ASA I-III statüsünde olan, öngörülen cerrahi süresi 150 dakikayı aşmayan, APFEL Skoruna göre %40 ın üzerinde olan 60 hasta çalışmaya dahil edildi . Basit rasgele yöntemle randomize edilen hastalar iki gruba ayrıldı. Birinci grup neostigmin grubu (Grup I), ikinci grup sugammadeks grubu (Grup II). Premedike olmayan olgular operasyon odasına alındığında rutin kalp atım hızi non invaziv sistolik ve diyastolik kan basınçları ve periferik oksijen satürasyonları monitorize edildi. Anestezi indüksiyonunda tüm hastalara tiyopental 5-7 mg/kg, rokuronyum 0,5 mg/kg intravenöz olarak uygulanarak endotrakeal entübasyon gerçekleştirldi. Oksijen (%33) + azot protoksit (%67) +desfluran ile anestezi idamesi sağlandı. Postop analjezik olarak 1,5 mg/kg tramadol uygulandı. Anestezi uygulamasının sonlandırılmasında son cilt dikişi atılırken iki grupta da desfluran ve N2O kesilerek %100 oksijene geçildi. Eş zamanlı olarak kas gevşeticiyi antagonize etmek için grup I'e neostigmin,grup II'ye sugammadeks uygulandı. Ekstübasyon ve derlenme süresi, bulantı ve kusma ile diğer yan olası yan etkiler değerlendirildi. Bulgular: Grupların demografik verileri birbirine benzerdi. Postoperatif esktübasyon ve derlenme süresi sugammadeks grubunda nesotigmin grubundan daha kısa idi. Postoperatif bulantı ve kusam ilk 30 dakikada sugammadeks grubunda nesotigmin grubundan daha az olmasına rağmen istaistiksel olarak anlamlı değildi. Sonuç: Bulantı ve kusma riski yüksek olgularda desfluran ile oluşturulan genel anestezide dekürarizasyon amacıyla neostigmin ya da sugammadeks uygulamasının bulantı kusma açısından birbirlerine üstünlükleri olmadığı kanısına varıldı. Anahtar Kelimeler: Tiyopental, roküronyum, desfluran, neostigmin, sugamadeks bulantı kusma ABSTRACTComparison of Neostigmine and Sugammadex for Postoperative Nausea and VomitingPurpose: The aim of this study is to compare the effects of neostigmine and sugammadex on the postoperative nausea and vomiting in patients undergoing laparoscopic cholecystectomy sugery. Materials and Methods: This study is accomplished after obtaining informed consent forms from patients and with the approvals of the Ethics Committee and the Anesthesiology and Reanimation Department of the Cukurova University Medical Faculty. 60 patients having an ASA status between 1 to 3 and with a predicted operation time not exceeding 150 minutes were included to the study. Patients randomized with simple indiscriminate methodology were divided into two groups. The firstgroup received neostigmin(Group I), the second group received sugammadeks (Group II) respectively.On arrival in the operating room, routine monitors were applied to the unpremedicated patients for recording HR, non invasive systolic blood pressures (SBP), diastolic blood pressures (DBP), peripheral oxygen saturation (SpO2). For anesthesia induction, all patients were applied thiopental (5-7 mg/kg) and rocuronium (0.5 mg/kg) intravenously and endotracheal entubation was provided. After tracheal intubation, the lungs were ventilated with an N2O/oxygen mixture (FiO2 0.5) and anesthesia was maintained with desflurane. All patients applied tramadol(1,5 mg/kg) for postoperative analgesia. After completion of the surgery, cessation of desflurane and N2O while the last skin sutures were closured and neuromuscular blockade was reversed with atropine and neostigmine or sugammadeks. Extubation time and recover time, postoperative hemodynamic variables and the other advers effects were recorded. Results: Demographic variables were similar in groups. Extübation and recovery times were shorter in group sugammadex than in group neostigmine. Postoperative nausea an vomiting was lower in sugammadex group than neostigmine group at first thirty minutes, but this diffference was not istatistically significant.Conclusion: It is concluded that when neostigmine or sugammadex were applied for decurarization after general anesthesia with desflurane there is no superiority between sugammadeks or neostigmine for postoperative nausea and vomitingKey Words: Tiyopental ,roküronyum,desflurane, neostigmine, sugammadex 71

Amaç: Çalışmamızda pediatrik olgularda yavaş ve hızlı rokuronyumenjeksiyonu öncesi uygulanan remifentanilin hemodinamik değişiklikler ve rokuronyumenjeksiyon ağrısı üzerine olan etkisinin plasebo ile karşılaştırılması hedeflendi.Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza genel anestezi altında elektif cerrahiplanalanan, yaşları 5-15 yaş arasında, ASA - grubu 120 pediatrik hasta alındı.Premedikasyon yapılmayan hastalar operasyon odasına alınıp rutin monitorize edildi.Tüm hastalarda anestezi indüksiyonu % 2,5 tiyopental (5 mg/kg) ile gerçekleştirildi.Ardından rokuronyum enjeksiyonu (0.6 mg/kg) yapıldı. Hastalara rokuronyumenjeksiyonu sonrasında anestezi idamesinde % 50 O2+ % 50 azot protoksit+ desfluran(% 6) başlandı. Olgular rastgele 4 gruba ayrılarak; Grup A'ya rokuronyum yavaşenjeksiyon- salin, Grup B'ye rokuronyum (0.6 mg/kg IV) yavaş enjeksiyonuremifentanil,Grup C'ye rokuronyum hızlı enjeksiyonu-salin, Grup D'ye rokuronyumhızlı enjeksiyonu-remifentanil uygulandı. Rokuronyum yavaş enjeksiyonu 1dk'da,rokuronyum hızlı enjeksiyonu 5sn'de yapıldı. Rokuronyum enjeksiyonu sırasındahastaların çekme yanıtları 0-3 puanlı çekme yanıt skoruna göre kaydedildi. Preoperatif,anestezi indüksiyonu öncesi ve sonrası, rokuronyum enjeksiyonu sonrası, entübasyonsonrası 1. ve 3.dk'da, ekstübasyon ve postoperatif dönemde SAB, DAB, KAH'ları veO2 saturasyonu takip edildi.Bulgular: Grupların demografik verileri birbirine benzerdi (p>0,05). SKB, DKBve SpO2 ölçümleri karşılaştırıldığında dört grup arasında bir fark saptanmadı.Remifentanil yapılan gruplarda (Grup B ve D'de sırasıyla p: 0,0001;101,4±22,1, p:0,003; 99,8±18,3), plasebo yapılan gruplara (Grup A ve C'de sırasıyla p:0,025;107,4±21,7 , p: 0,012; 114,0±16,4) göre KAH rokuronyum enjeksiyonu sonrası 1.dk'dadaha düşük bulundu. Hastaların çekme yanıt skorları incelendiğinde yanıtsızlık oranınınen yüksek olduğu gruplar B (% 66,7) ve D grupları (% 70) idi. Yanıt olmayan hastasayısı A ve C gruplarında 9 iken, remifentanil uygulanan B grubunda 20, D grubunda21 idi. Jenarilize yani tüm vucütta olan yanıt ise en çok A (% 20, n=6) ve C (% 20, n=6)gruplarında görüldü.Sonuç: Pediyatrik olgularda rokuronyuma bağlı gelişen enjeksiyon ağrısındaenjeksiyon hızının etkisinin olmadığı, rokuronyum öncesi yapılan remifentanilin ciddihemodinamik deişikliklere yol açmaksızın enjeksiyon ağrısını enjeksiyon hızı ileilişkisiz olarak önemli oranda azalttığı kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Rokuronyum, enjeksiyon ağrısı, pediyatrik hasta, hızlıenjeksiyon, yavaş enjeksiyon, remifentanil Aim: In the present study, we aimed to determine the effect of remifentaniladministration prior to slow and fast rocuronium injektion on hemodynamic changesand rocuronium injection pain, compared with placebo, in pediatric patients.Methods: 120 5-15-year-old and American Society of Anesthesiologists (ASA)score I/II pediatric patients who scheduled for elective surgery under general anesthesiaincluded in the study. Patients those without premedication were routinely monitored inthe operation room. Anesthesia was induced with intravenous 2.5% thiopental sodium(5 mg/kg) followed by 0.6 mg per kg of rocuronium administration to all patients. Afterrocuronium injection, anesthesia was maintained with the combination of 50% O2 and50% nitrogen protoxide and 6% desflurane. Patients were randomly allocated into fourgroups: group A: slow rocuronium injection-saline; group B: slow rocuronium injection(0.6 mg/kg IV)- remifentanyl; group C: fast rocuronium injection-saline; group D: fastrocuronium injection- remifentanyl. Slow and fast rocuronium administration wasperformed within one minute and five seconds, respectively. Withdrawal movementafter rocuronium injection was recorded based on a 3-point response to withdrawalscore. Systolic (SBP) and diastolic blood pressure (DBP), heart rate (HR) and oxygensaturation (OS) was recorded before and after anesthesia induction, after rocuroniuminjection, first and third minutes after tracheal intubation, and during extubation andpostoperative period.Results: The demographic data were comparable among all groups (p>0,05).There were no statistically significant differences in SBP, DBP and OS baseline valuesamong four groups. One minutes after rocuronium injection, HR values were found tobe lower in remifentanil groups (p:0,0001; 101,4±22,1, p:0,003; 99,8±18,3 in group Band D, respectively) compared with placebo groups (p:0,025; 107,4±21,7 , p: 0,012;114,0±16,4 in group A and C, respectively). With respect to response to withdrawalscores, unresponsiveness rates were the highest in group B (%66,7) and group D (%70).The number of non-responder patients was 9 in saline-administered groups (group Aand C), whereas it was 20 and 21 in remifentanil-administered groups (group B and D,respectively). Generalized responses were observed predominantly in group A (20%)and C (20%). The number of patients with generalized response was highest in group A(20%, n=6) and C (20%, n=6).Conclusion: There was no impact of infusion speed on rocuronium injectionpain in pediatric cases, whereas it is concluded that remefentanil administration prior torocuronium injection considerably reduced rocuronium injection pain regardlessinjection speed and without serious hemodynamic changes.Keywords: Rocuronium; injection pain, fast injection, slow injection,pediatric patients, remifentanil. 61