Search

Objective: This study aimed to test the validity and reliability of the work readiness scale for graduate nurses among senior-class Turkish nursing students. Methods: This is a study of methodological design. A method of translation—back translation, pilot testing, and exploring content validity through a review of 10 raters—was used to create the Turkish version of the work readiness scale. The work readiness scale for graduate nurses was applied to 1008 senior nursing students enrolled in 15 universities in Turkey. Demo version of SPSS 28 and Lisrel 9.2 for Windows was used for statistical analysis. Reliability was evaluated with Cronbach’s alpha, and the scale’s factor construct was explored with confirmatory factor analysis. Results: The content validity index of the scale was found to be 0.97. Confirmatory factor analysis revealed that the general fit coefficients related to a 4-factor model were acceptable. The convergent and discriminant validity results obtained from factor loadings were largely supported . The Cronbach alpha reliability coefficient of the scale was found to be 0.93. Conclusion: The Turkish version of the work readiness scale for graduate nurses was found to be valid and reliable and can be used in the Turkish population to assess work readiness. Amaç: Bu araştırma, Mezun Hemşirelerin İşe Hazırlık Ölçeği’nin son sınıf Türk hemşirelik öğrencilerinde geçerlik ve güvenirliğini test etmek amacıyla planlanmıştır. Yöntemler: Çalışmada metodolojik tasarım kullanılmıştır. Mezun Hemşirelerin İşe Hazırlık Ölçeği’nin Türkçe versiyonunu oluşturmak için çeviri - geri çeviri, pilot test ve sonrasında 10 uzmanın inclemesiyle içerik geçerliliği yöntemi kullanılmıştır. Ölçek, Türkiye’de ki 15 üniversitede kayıtlı 1008 hemşirelik son sınıf öğrencisine uygulanmıştır. İstatistiksel analiz için SPSS 28 ve Lisrel 9.2'nin demo versiyonu kullanılmıştır. Güvenirlik Cronbach alfa ile değerlendirilmiş ve ölçeğin faktör yapısı doğrulayıcı faktör analizi doğrulanmıştır. Bulgular: Ölçeğin kapsam geçerlilik indeksi 0,97 idi. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda 4 faktörlü bir modele ilişkin genel uyum katsayılarının kabul edilebilir olduğunu ortaya koydu. Faktör yüklerinden elde edilen yakınsak ve ayırt edici geçerlik sonuçları büyük ölçüde desteklenmiştir. Ölçeğin Cronbach alfa güvenirlik katsayısı 0,93 olarak bulunmuştur. Sonuç: Mezun Hemşirler İşe Hazırlık Ölçeğinin Türkçe versiyonu geçerli ve güvenilir bulundu. Ölçeğin Türkçe versiyonu, Türk populasyonunda işe hazır olma durumunu değerlendirmek için kullanılabilir.

Amaç: Bu araştırma, Mezun Hemşirelerin İşe Hazırlık Ölçeği’nin son sınıf Türk hemşirelik öğrencilerinde geçerlik ve güvenirliğini test etmek amacıyla planlanmıştır.Yöntemler: Çalışmada metodolojik tasarım kullanılmıştır. Mezun Hemşirelerin İşe Hazırlık Ölçeği’nin Türkçe versiyonunu oluşturmak için çeviri - geri çeviri, pilot test ve sonrasında 10 uzmanın inclenmesiyle içerik geçerliliği yöntemi kullanılmıştır. Ölçek, Türkiye’de ki 15 üniversitede kayıtlı 1008 hemşirelik son sınıf öğrencisine uygulanmıştır. İstatistiksel analiz için SPSS 28 ve Lisrel 9.2'nin demo versiyonu kullanılmıştır. Güvenirlik Cronbach alfa ile değerlendirilmiş ve ölçeğin faktör yapısı doğrulayıcı faktör analizi doğrulanmıştır.Bulgular: Ölçeğin kapsam geçerlilik indeksi 0,97 idi. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda 4 faktörlü bir modele ilişkin genel uyum katsayılarının kabul edilebilir olduğunu ortaya koydu. Faktör yüklerinden elde edilen yakınsak ve ayırt edici geçerlik sonuçları büyük ölçüde desteklenmiştir. Ölçeğin Cronbach alfa güvenirlik katsayısı 0,93 olarak bulunmuştur.Sonuç: Mezun Hemşireler İşe Hazırlık Ölçeğinin Türkçe versiyonu geçerli ve güvenilir bulundu. Ölçeğin Türkçe versiyonu, Türk popülasyonunda işe hazır olma durumunu değerlendirmek için kullanılabilir., Objective: This study aimed to test the validity and reliability of the work readiness scale for graduate nurses among senior-class Turkish nursing students.Methods: This is a study of methodological design. A method of translation—back translation, pilot testing, and exploring content validity through a review of 10 raters—was used to create the Turkish version of the work readiness scale. The work readiness scale for graduate nurses was applied to 1008 senior nursing students enrolled in 15 universities in Turkey. Demo version of SPSS 28 and Lisrel 9.2 for Windows was used for statistical analysis. Reliability was evaluated with Cronbach’s alpha, and the scale’s factor construct was explored with confirmatory factor analysis.Results: The content validity index of the scale was found to be 0.97. Confirmatory factor analysis revealed that the general fit coefficients related to a 4-factor model were acceptable. The convergent and discriminant validity results obtained from factor loadings were largely supported . The Cronbach alpha reliability coefficient of the scale was found to be 0.93.Conclusion: The Turkish version of the work readiness scale for graduate nurses was found to be valid and reliable and can be used in the Turkish population to assess work readiness.

Amaç: Bu çalışma lise öğrencilerinin akılcı ilaç kullanımına yönelik bilgi ve davranışlarını incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmanın evrenini 2019-2020 eğitim-öğretim yılında İstanbul’da bir ilçede öğrenim gören (N=10226) lise öğrencileri oluşturmuştur. Araştırma; Anadolu imam hatip liselerinden 201, mesleki ve teknik Anadolu liselerinden 316, Anadolu liselerinden 318 olmak üzere toplam 835 öğrenci ile tamamlanmıştır. Araştırmada veriler Kişisel Bilgi Formu ve Akılcı İlaç Kullanımı Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler ve Ki-Kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 16.12±1.27 ve %54.9’u erkektir. Öğrencilerin %46.2’sinin reçetesiz ilaç kullandığı, %59.1’inin reçetesiz ilaç kullanma nedeninin ağrı olduğu belirlenmiştir. İlaç kullanım bilgisinin %48.3 ile sağlık çalışanından, %36.3 ile eczacıdan alındığı saptanmıştır. Öğrencilerin Akılcı İlaç Kullanımı Ölçeği puan ortalamasının 34.02±5.12 olduğu ve %45’inin akılcı ilaç kullanım bilgisinin yetersiz olduğu bulunmuştur. Akılcı ilaç kullanım bilgi düzeyi yeterli olan kız öğrencilerin oranının erkek öğrencilerden istatistiksel olarak anlamlı yüksek olduğu saptanmıştır (p

The aim of this study is to make Turkish adaptation and psychometric analysis of the Decisional Balance Scale for Sexual Abstinence (DBSSA) and Self-Efficacy Scale for Sexual Abstinence (SESSA) developed in line with the Transtheoretical Model (TTM). DBSSA and SESSA were administered to total of 482 students, and 50 students were retested two weeks later. The validity of the scale was evaluated by; factor analysis, content and construct validity analysis while reliability was evaluated by internal consistency and test-retest. While content validity of scale was evaluated by receiving opinions from 12 experts, internal consistency, item analysis and test-retest results were evaluated via Cronbach alpha reliability coefficient and Pearson correlation analysis, respectively. The DBSSA content validity index was found as 0.97 and the SESSA content validity index was found as 1, and it was determined that there was a consensus among experts. Cronbach alpha reliability coefficient was found to be; 0,61 for pros/internal, 0.77 for pros/external, and 0.76 for cons among DBSSA subscales, while 0.88 for the SESSA. The test-retest reliability correlation was 0.70 for pros/internal, 0.70 for pros/external, and 0.80 for cons while 0.85 for SESSA. DBSSA and SESSA were found to be suitable, valid and reliable for Turkish culture. Bu çalışmanın amacı Transteoretik Model (TTM) doğrultusunda geliştirilmiş Cinsellikten Kaçınma Karar Dengesi Ölçeği (CK-KDÖ) ve Cinsellikten Kaçınma Öz Yeterlilik Ölçeği’nin (CK-ÖYÖ) Türkçe uyarlamasını ve psikometrik analizlerini yapmaktır. CK-KDÖ ve CK-ÖYÖ’leri toplam 482 öğrenciye uygulanıp iki hafta sonra 50 öğrenciye tekrar test yapıldı. Ölçeğin geçerliği; faktör analizi, kapsam ve yapı geçerliği analizleri ile değerlendirilirken, güvenirliği ise iç tutarlılık ve test-tekrar test yöntemleri ile değerlendirildi. Ölçeğin kapsam geçerliği 12 uzmanın görüşü alınarak değerlendirilirken, iç tutarlılığı, madde analizi ve test-tekrar test sonuçları sırası ile Cronbach alfa güvenirlik katsayısı ve Pearson korelasyon analizi ile değerlendirildi. CK-KDÖ kapsam geçerliği indeksi 0.97 ve CK-ÖYÖ kapsam geçerliği indeksi 1 bulundu, ve uzmanlar arası görüş birliği olduğu belirlendi. Cronbach alfa güvenirlik katsayısı; CK-KDÖ alt boyutlarından içsel yarar algısı için 0.61, dışsal yarar algısı için 0.77 ve zarar algısı için 0.76; CK-ÖYÖ için ise 0,88 bulundu. Test-tekrar test güvenirlik korelasyonu; içsel yarar algısı için 0.70, dışsal yarar algısı için 0.70 ve zarar algısı için 0.80; CK-ÖYÖ için ise 0.85 bulundu. CK-KDÖ ve CK-ÖYÖ Türk kültürü için uygun, geçerli ve güvenilir bulundu.

Amaç: Bu araştırma, İstanbul’un bir ilçesinde okul çağı çocuklarında beslenme ve sıvı tüketim durumu ile vücut kütle indeksi ilişkisini belirlemek amacıyla yapıldı.Gereç ve Yöntem: Araştırma kesitsel tipte olup toplam 501 öğrenci ile yürütüldü. Veriler beslenme alışkanlıkları ve sıvı tüketimi anketi ve “Beslenme Davranış Ölçeği” ile toplandı. Araştırmacı tarafından çocukların boy ve kilo ölçümleri yapılarak beden kütle indeksleri hesaplandı.Verilerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis Testi, Ki- kare testi ve tanımlayıcı istatistikler kullanıldı.Bulgular: Araştırmaya katılan 9-13 yaş öğrencilerin %22,0’ının fazla kilolu/obez olduğu belirlendi. İlkokul döneminde olan 9-10 yaş grubu öğrencilerde kilolu/obez öğrenci oranı, ortaokulda olan 11-13 yaş grubu öğrencilerden yüksekti. Sebze tüketim durumu bir porsiyon ve altında olan öğrencilerde fazla kilolu/obez öğrenci oranı (%31.7) sebze tüketimi iki porsiyon ve daha fazla olanlardan (%19.4) yüksek bulundu. Dokuz-10 yaş grubunda olan öğrencilerin beslenme davranış puanı 11-13 yaş grubunda olan öğrencilerden yüksekti. Evde abur cubur bulundurma durumu arttıkça öğrencilerin beslenme davranış puanının düştüğü tespit edildi. Öğrencilerin VKİ gruplarıyla beslenme davranış ölçeği puanları ve günlük sıvı tüketim miktarları arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon bulunmadı.Sonuç ve öneriler: Araştırmada çocukluk obezitesinde sebze tüketiminin etkisi olduğu, sıvı tüketiminin ise etkisi olmadığı belirlendi. Abur cubur tüketiminin beslenme davranışlarını olumsuz etkilediği saptandı. Bu sonuçlar doğrultusunda halk sağlığı hemşireleri ve okul hemşirelerinin okulda obeziteyi önlemek ve azaltmak için uygulayacakları programlarında sebze, meyve tüketimini arttırma ve evde abur cubur bulundurulmasını sınırlandırmaya özellikle yer vermesi önerilir. Ayrıca obezite önleme ve azaltma programlarına mümkün olan en erken yaşlarda başlaması önerilebilir.Anahtar sözcükler: Beslenme davranışı, Obezite, Okul çocuğu, Sıvı tüketimi, Vücut kütle indeksi.

The aim of this study is to make Turkish adaptation and psychometric analysis of the Decisional Balance Scale for Sexual Abstinence (DBSSA) and Self-Efficacy Scale for Sexual Abstinence (SESSA) developed in line with the Transtheoretical Model (TTM). DBSSA and SESSA were administered to total of 482 students, and 50 students were retested two weeks later. The validity of the scale was evaluated by; factor analysis, content and construct validity analysis while reliability was evaluated by internal consistency and test-retest. While content validity of scale was evaluated by receiving opinions from 12 experts, internal consistency, item analysis and test-retest results were evaluated via Cronbach alpha reliability coefficient and Pearson correlation analysis, respectively. The DBSSA content validity index was found as 0.97 and the SESSA content validity index was found as 1, and it was determined that there was a consensus among experts. Cronbach alpha reliability coefficient was found to be; 0,61 for pros/internal, 0.77 for pros/external, and 0.76 for cons among DBSSA subscales, while 0.88 for the SESSA. The test-retest reliability correlation was 0.70 for pros/internal, 0.70 for pros/external, and 0.80 for cons while 0.85 for SESSA. DBSSA and SESSA were found to be suitable, valid and reliable for Turkish culture., Bu çalışmanın amacı Transteoretik Model (TTM) doğrultusunda geliştirilmiş Cinsellikten Kaçınma Karar Dengesi Ölçeği (CK-KDÖ) ve Cinsellikten Kaçınma Öz Yeterlilik Ölçeği’nin (CK-ÖYÖ) Türkçe uyarlamasını ve psikometrik analizlerini yapmaktır. CK-KDÖ ve CK-ÖYÖ’leri toplam 482 öğrenciye uygulanıp iki hafta sonra 50 öğrenciye tekrar test yapıldı. Ölçeğin geçerliği; faktör analizi, kapsam ve yapı geçerliği analizleri ile değerlendirilirken, güvenirliği ise iç tutarlılık ve test-tekrar test yöntemleri ile değerlendirildi. Ölçeğin kapsam geçerliği 12 uzmanın görüşü alınarak değerlendirilirken, iç tutarlılığı, madde analizi ve test-tekrar test sonuçları sırası ile Cronbach alfa güvenirlik katsayısı ve Pearson korelasyon analizi ile değerlendirildi. CK-KDÖ kapsam geçerliği indeksi 0.97 ve CK-ÖYÖ kapsam geçerliği indeksi 1 bulundu, ve uzmanlar arası görüş birliği olduğu belirlendi. Cronbach alfa güvenirlik katsayısı; CK-KDÖ alt boyutlarından içsel yarar algısı için 0.61, dışsal yarar algısı için 0.77 ve zarar algısı için 0.76; CK-ÖYÖ için ise 0,88 bulundu. Test-tekrar test güvenirlik korelasyonu; içsel yarar algısı için 0.70, dışsal yarar algısı için 0.70 ve zarar algısı için 0.80; CK-ÖYÖ için ise 0.85 bulundu. CK-KDÖ ve CK-ÖYÖ Türk kültürü için uygun, geçerli ve güvenilir bulundu.

Halk sağlığı hemşireliğinin temel amaçlarından biri olan toplum sağlığını geliştirmede okullar anahtar rol oynamaktadır. Nüfusun göz ardı edilemez bir kısmını oluşturan çocuklar, aileleri ve okul personelini kapsaması nedeniyle okullarda yapılacak sağlığı geliştirme stratejileri mevcut ve gelecek toplumun sağlık düzeyini yükseltmede önemlidir. Halk sağlığı uygulamalarının temelinde yer alan sağlığı geliştirme faaliyetleri bir süreçtir ve bu süreçte okulda önleyici hizmetlerin sunumu sağlığı geliştirebilir. Okullarda sağlığı geliştirme faaliyetleri birincil, ikincil ve üçüncül önleme stratejileri uygulanarak gerçekleştirilir. Tüm bu faaliyetlerde yapılacak girişimler uzmanlaşmış okul hemşireleri ile mümkündür. Ülkemizde okul sağlığını geliştirmek için Sağlık Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığı arasında “Okul Sağlığı İş Birliği Protokolü” imzalanarak yürürlüğe konmuştur. Protokol ile okullarda sağlığı geliştirme doğrultusunda “İlk yardım eğitim projesi, ağız-diş sağlığı, sigara-alkol-madde bağımlılığını önleme programları, ergenlik dönemi değişim projesi (ERDEP), beyaz bayrak projesi, Avrupa’da sağlığı geliştiren okullar ağı projesi, okul hemşireleri tarafından yürütülen hijyen ve sağlıklı beslenmeye yönelik sağlık eğitimleri, boy-kilo ölçümleri, skolyoz taramaları gibi faaliyetler ülkemizde yapılmıştır. Ancak okullarda yeterince okul hemşirelerinin istihdam edilmemesi, mevcut okul hemşirelerinin ise sadece özel okullarda bulunması ve sayılarının yetersiz olması nedeniyle okullarda sağlığı geliştirme faaliyetleri sınırlı düzeyde gerçekleştirilebilmiştir. Bu makale mevcut okul sağlığı hemşirelerinin ve birinci basamakta çalışan hemşirelerin sağlığın geliştirilmesinde okul sağlığı hemşireliği uygulamalarının önemi konusunda farkındalığını artırmak için yazılmıştır.

Bu yazının amacı; Konferansa katılan yazarlar tarafından Konferansın gözlem ve deneyimlere dayanan kısa bir değerlendirmesini yapabilmek ve gelecek dönemlere ilişkin Türkiye açısından bazı öneriler geliştirebilmektir.

Objective: The aim of this study was to investigate the validity and reliability of the Turkish version of the Sleep and Lifestyle Questionnaire for adolescents. Materials and Methods: The Sleep and Lifestyle Questionnaire consists of 12 questions developed to assess sleep, television, and computer habits of adolescents. The questionnaire was applied to a total of 1.476 students, and 112 students were retested four weeks later. The content validity of the questionnaire was evaluated by opinions from 10 experts, construct validity was evaluated by chi-square analysis. The test-retest was performed for the reliability of the questions in the questionnaire and kappa for the categorical variable, Spearman's correlation analysis for ordinal data, and the percentage of agreement for continuous variables were calculated. Results: Content validity index of Sleep and Lifestyle Questionnaire was found as 0.99. The chi-square analysis of the construct validity demonstrated that the students whose sleep time was less than the median has a statistically significant higher rate of falling asleep, difficulty in awakening, and being sleepy at school. In the Sleep and Lifestyle Questionnaire having a television in the bedroom which was categorically variable, test-retest kappa value was 0.84, test-retest correlations of four questions contain ordinal variables were between 0.66-0.81, and the percentage of test-retest agreement of six continuously varying questions was found between 50.9-84.8%. Conclusion: The Sleep and Lifestyle Questionnaire was found to be a valid and reliable tool. The questionnaire can be used to assess lifestyle factors that affect sleep habits and sleep patterns of adolescents in school health studies.

The aging of the population in the worldand in our country has made geriatric palliative care an urgent public healthpriority. In most societies, the number of elderly populationhas increased, and the complex needs of elderly individuals cannot be met atthe desired level. The development and improvement of palliative care systemsincreases the quality of life of the people who are nearing the end of theirlife, improves their dignity and provides support to their family and friends. Thenurse is a professional member of the geriatric palliative care team. The nursehas important roles and responsibilities in managing the palliative care of theelderly person and his family at the end of life. The aim of this articleis to examine the versatility of geriatric palliative care, where, when, howand by whom. It is thought that clarifying these questions willcontribute to healthcare providers and policy makers in the development ofgeriatric palliative care., Tümdünyada ve ülkemizde nüfusun yaşlanması geriatrik palyatif bakımı acil halksağlığı önceliği haline getirmiştir. Toplumların çoğunda yaşlı nüfusun sayısı artmıştırve yaşlı bireylerin kompleks ihtiyaçları istenilen düzeyde karşılanamamaktadır.Palyatif bakım sistemlerinin geliştirilmesi ve iyileştirilmesi, ömrünün sonunayaklaşan bireylerin yaşam kalitesini arttırır, onurunu geliştirir, aile vearkadaşlarına destek olmayı sağlar. Hemşire geriatrik palyatif bakım ekibininprofesyonel bir üyesidir. Hemşire, yaşamın son dönemindeki yaşlı birey veailesine palyatif bakım yönetimi konusunda profesyonel destek sağlar. Bumakalenin amacı geriatrik palyatif bakımın neden, nerede, ne zaman, nasıl ve kim tarafından verilmesi gerektiğikonusunu çok yönlü incelemektir. Bu soruları açıklığa kavuşturmanın geriatrikpalyatif bakımın geliştirilmesi konusunda, sağlık hizmeti sunanlara ve politikayapıcılara katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

21. yüzyıl dünyasında, tarih boyunca uğradığı dönüşümlerden çok dahahızlı bir şekilde gelişen ve değişen teknoloji, doğal olarak insan zekasının dasınırlarını zorlamaktadır. İnsanlığın kültürel, sosyal ve teknolojik her alandakigelişimi dünyamızı olumlu ve olumsuz değişimlere de sürüklemektedir.Teknolojik ve bilimsel araştırmalar bir taraftan insanın yaşamınıkolaylaştırırken diğer taraftan da binlerce insanın yaşamının yine insan eli veaklı ile sonlandırılmasında kullanılabilmektedir.Değişen dünya ve ilerleyen teknoloji, çağın araç-gereçleriniçeşitlendirirken sanatçılara da yeni araçlar sağlayarak aslında sanatıetkilemektedir. Günümüz en ileri teknolojilerinden Yapay Zeka grafik tasarım,resim, müzik, edebiyat, heykel, mimari gibi sanatın pek çok alanında eserlerüretmektedir. İnsanlığın yüzyıllar boyunca gerek acı çekerek, gerek keyifalarak ama birden çok duyguyu yaşayarak sanat üretmeye, sanatçılaryetiştirmeye çalıştığını düşündüğümüzde yapay zeka programlarının dakikalariçerisinde onbinlerce alternatif eserler oluşturabilmesi farklı kesimlerde farklıyorum ve beklentilere yol açabilmektedir.Bu araştırma bir yandan yapay zekanın günümüzde geldiği noktayı elealırken, diğer yandan yakın gelecekte ihtimaller doğrultusundakarşılaşacağımız gelişmeler ve değişimlerin tahminlerini, sanat adına bizlerinelerin beklediğini ve sanatçılara verilen değer değişimlerini eldeki verilerinışığında tespit etmeye çalışmaktadır. Çalışmada sanat algısı, çeşitli alanlardayapay zeka ile gerçekleştirilmiş sanat örnekleri üzerinden yorumlarındeğerlendirilmesi, teknoloji ve yapay zekanın sanatta kullanılması vebeklentilerin incelenmesi üzerine kurgulanmış konu ve sorular üzerindenmülakat tekniği kullanılarak 16 kişi ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Eldeedilen bulgular, konu başlıkları altında gruplanarak çözümlenmiştir. Bubağlamda varılmak istenen sonuç yapay zeka algoritmalarına sorgusuz bir şekilde teslim olmadan, insanın ürettiği sanatın değersizleşmemesi adına,teknolojinin kölesi değil daima akıllı yöneticisi olmak ve 21. y.y. sanatınınnasıl bir alanı ve görüngüsü olabileceği ihtimalleridir.Anahtar Kelimeler: Yapay Zeka, Dijital Sanat, Teknoloji ve Sanat. In the world of the 21st century, technology that develops and changesmuch faster than the transformations it has undergone throughout history,naturally pushes the limits of human intelligence. The development ofhumanity in every field of cultural, social and technological drives our world topositive and negative changes. Technological and scientific research can beused to end the lives of thousands of people with human hands and wisdomwhile at the same time facilitating human life. The changing world andadvancing technology influence art by diversifying the tools of the age andproviding new tools to artists. Artificial Intelligence, one of the most advancedtechnologies of today, produces works in many fields of art such as painting,music, literature, sculpture and architecture.When we think that mankind has been trying to produce art and trainartists by experiencing pain and pleasure but experiencing multiple emotionsfor centuries, the fact that artificial intelligence programs can create tens ofthousands of alternative works within minutes can lead to differentinterpretations and expectations. This study, on the one hand, deals with thecurrent situation of artificial intelligence, and on the other hand, tries todetermine the predictions of developments and changes that we will encounterin the near future, what awaits us in the name of art, and the changes in valuegiven to artists in the light of the available data.In this study, the perception of art, the evaluation of the interpretationson art samples realized with artificial intelligence in various fields, the use oftechnology and artificial intelligence in art and the expectations were examinedand interviews were conducted with 16 people using the interview technique.The findings were analyzed by grouping them. In this context, the result is tobe an intelligent manager and not a slave of technology about what kind offield and appearance of art can be.Keywords : Artificial Intelligence, Digital Art, Design Process,Technology 176

Davranış sorunlarını önlemek için okul öncesi yılların en uygun dönem olduğu bilinmektedir.Bu yaş grubunda kazanılan olumlu davranışların daha sonraki yıllarda görülebilecek sorunlarıengelleyebileceği öngörülmektedir. Saldırgan davranışların önlenmesi zor çözümlenen yüksekmaliyetli sorunların oluşmasını engelleyecektir. Bu çalışmada, okul öncesi dönem çocuklarındasaldırgan davranışı önlemek için hazırlanmış ve deneysel bir çalışmada uygulanmış olan “SaldırganDavranışı Önleme Programı”nın (SDÖP) tanıtılması amaçlanmıştır. Çalışmanın okul öncesi dönemçocuklarıyla çalışan okul hemşireleri ve öğretmenler için yararlı olacağı düşünülmektedir. SaldırganDavranışı Önleme Programı’nın kavramsal çerçevesi, Bandura tarafından geliştirilen “SosyalBilişsel Kuram” temel alınarak hazırlanmıştır. Saldırgan Davranışı Önleme Programı hazırlandıktansonra uzman görüşleri alınmış ve geri bildirimler doğrultusunda programa son şekli verilmiştir.Saldırgan Davranışı Önleme Programı, okul öncesi dönem çocuklar ve onların anne-babalarını kapsayanbir programdır. On iki hafta boyunca devam eden program çocuklara yönelik toplam 25 etkinlikiçermektedir. Okulda yapılan çocuklara yönelik etkinliklerden sonra anne-babaya konu ileilgili bilgilendirme mektupları gönderilmektedir. Bu mektuplarda sınıftaki etkinliklere benzer etkinliklerinevde devam ettirilmesinin önemi vurgulanmakta, ayrıca anne-baba ve çocuğun etkileşimdebulunabileceği ev etkinlikleri yapmaları sağlanmaktadır. Program kapsamında yapılan bütünetkinliklerde öğretmenin sınıfta bulunması ve izlemesi önemlidir. Saldırgan Davranışı ÖnlemeProgramındaki anne-babaların girişim programı ise çocukların programı ile eş zamanlı olarak yapılansekiz çocuk etkinliğine katılımı ve sekiz eğitimi içermektedir. Sonuç olarak, SDÖP etkili olarakuygulandığında çocukların saldırgan davranışlarının önlenmesinde başarılı olunacağı düşünülmektedir. It is known that preschool term is the most suitable term to prevent behavior problems. It is projected that having positive behavior at these ages prevents possible problems in ensuring years. Preventation of the aggressive behaviours will prohibit to occur problems which have hard solutions and high cost. In this study, it is presented "Aggressive Behaviour Prevention Program"(ABPP) that is prepared to prevent the agressive behaviour of kindergarten students and applied in a experimental study. It is thougt that the study will be helpful for school nurses and teachers who work for those students. The conceptional framework of ABPP is prepared based on “Social Cognitive Theory” developed by Bandura. After preperation of ABPP, it is taken the specialist’s opinions and it is put into final form according to feedbacks. Aggressive Behaviour Prevention Program is a program that includes preschool students and their parents. The program involves 25 activities for preschool students during 12 weeks. It is sent to parents informing letters after school activities for those students. It is emphasized the importance of maintenance of home activities same as the school ones, and is allowed for home activities that provide interactions between parent and child. It is importatant that the teachers follow the all activities in the classroom in this programme. The parent intervention program includes eight participations of the kids’ activities and eight training simultaneous with kids’ program in the ABPP. Finally, ABPP will be successful to prevent aggressive behaviours of children when it is applied effectively.

BACKGROUND: The aim of this study was to detect reliability of Brucella Coombs gel test (BCGT) by comparing with with ELISA (IgG + IgM), Standard agglutination test, and Brucella immunocapture agglutination methods in serological diagnosis of brucellosis. METHODS: Brucella Coombs gel test (BCGT), Brucella ELISA (IgG + IgM), Standard agglutination test, and Brucella immunocapture agglutination tests of 78 patients with presumptive diagnosis of brucellosis which were sent to Microbiology Laboratory of Konya Numune Hospital from various regions of Konya were studied. RESULTS: Results: Of 78 patients with ELISA IgG and IgM, STA, BICA and BCGT; 26, 21, 10, 12 and 12 were positive. When compared with BICA, the sensitivity and specifity of BCGT were 100% and 100%, respectively. CONCLUSION: According to results BCGT can be used as a diagnostic test in routine laboratories after more comprehensive studies in control groups and patients.

Divorce leads to the structural, emotional, and psychological separation of the family and in turn, refers to the beginning of a new status for all family members and for children in particular. Therefore, children are mostly affected from this negative situation. Following divorce, children or adolescents may exhibit various psychosocial problems such as low self-esteem, academic failure, separation anxiety, intense fear and anxiety, feelings of unworthiness, accusing or attacking the parent they live with, asking less questions and playing less, delinquency, and having negative opinions about getting married and having children in the future. Nurses can support parents by handling the problems children encounter following divorce. They can help families express and share their feelings as well as preparing them for their new roles by sparing enough time for the family and the children. Nurses can provide that children and adolescents identify and use active coping methods appropriate for their age in the face of divorce. They can also develop school based intervention programs for children and adolescents. They can help children receive support from parents, friends or other adults. Furthermore, they can guide children and adolescents when necessary since they have up-to-date knowledge on social institutions and resources. In this article, our purpose was to reveal effects of divorce to children’s health and in family and to increase awareness of nurse about this topic by researching the roles of nurse, Aile birliğinin yapısal, duygusal ve ruhsal açıdan bölünmesine neden olan boşanma, ailedeki tüm bireyler için özellikle de çocuklar için karmaşık olan yeni bir durumun başlangıcıdır. Bu nedenle bu olumsuz durumdan en fazla zarar görenler çocuklardır. Boşanma sonrası çocuk ya da adolesanda; düşük benlik saygısı, okulda başarısızlık, terk edilme kaygısı, yoğun korku ve kaygı, değersizlik hissi, birlikte olduğu ebeveynini suçlama ve ona karşı saldırganlık, az soru sorma ve az oyun oynama, suça yönelme, gelecekte evlilik yapma ve çocuk sahibi olma konusunda olumsuz duygu ve düşüncelerin taşınması gibi çeşitli psiko-sosyal sorunlar görülebilmektedir. Hemşireler boşanan çiftlerin çocuklarının yaşadıkları sorunları ele alıp, bu konuda anne babaya destek olabilirler. Aileye ve çocuğa yeterli zaman ayırarak, duygularını paylaşarak, ailenin boşanma sonrası yeni rollerine hazırlanmasına yardımcı olabilirler, çocuk ve adolesanların yaş dönemlerine göre bu durum karşısında aktif başa çıkma yöntemlerini tanımalarını ve kullanmalarını sağlayabilirler. Okullarda çocuk ve adolesanlara yönelik müdahale programları oluşturabilirler. Çocukların ebeveyn, arkadaş ve tanıdık bir yetişkin desteğini almaları konusunda yardımcı olabilirler. Ayrıca toplumsal kurum ve kaynaklar hakkında güncel bilgiye sahip oldukları için gerektiğinde çocuk ve ebeveynlere rehberlik yapabilirler. Bu makalede, boşanmanın aile ve çocuk sağlığına etkileri ve hemşirenin rolleri incelenerek hemşirelerin bu konudaki farkındalıklarının arttırılması amaçlanmıştır.

Objective: Recently overnutrition/obesity and the lack of physical activity are important risk factors for the development of various diseases in children and adolescents. The purpose of this study was to determine the effect of Nurse-led “Diet and Physical Activity Program for Health (DAPAPH)” on diet and physical activity behaviours of Turkish children. Method: A quasi-experimental design with pre-testing, post-testing, and follow-up testing and a control group was employed. The study was carried out with 114 students in two schools, one of which was determined as the intervention (n=64) and control (n=50) groups. The intervention group was given an education of 12 hours in total during 6 weeks. The data were collected by using the self-description questionnaire for children, Food Behavior Scale (FBS), Child Dietary Self- Efficacy Scale (CDSS), The Physical Activity Questionnaire for Older Children (PAQ-C), and Physical Activity Self-efficacy Scale (PASES). Results: The results of the study indicated that there was a statistically significant increase in FBS, CDSS, PAQ-C and PASES median scores of the students in the intervention group after the DAPAPH. It was also noticed that FBS and PAQ-C scores of the intervention group in the post test and follow-up were higher compared to the control group.Conclusion: The results showed that the DAPAPH was effective in improvement of children’s nutrition and physical activity behaviours, Objective: Recently overnutrition/obesity and the lack of physical activity are important risk factors for the development of various diseases in children and adolescents. The purpose of this study was to determine the effect of Nurse-led “Diet and Physical Activity Program for Health (DAPAPH)” on diet and physical activity behaviours of Turkish children. Method: A quasi-experimental design with pre-testing, post-testing, and follow-up testing and a control group was employed. The study was carried out with 114 students in two schools, one of which was determined as the intervention (n=64) and control (n=50) groups. The intervention group was given an education of 12 hours in total during 6 weeks. The data were collected by using the self-description questionnaire for children, Food Behavior Scale (FBS), Child Dietary Self- Efficacy Scale (CDSS), The Physical Activity Questionnaire for Older Children (PAQ-C), and Physical Activity Self-efficacy Scale (PASES). Results: The results of the study indicated that there was a statistically significant increase in FBS, CDSS, PAQ-C and PASES median scores of the students in the intervention group after the DAPAPH. It was also noticed that FBS and PAQ-C scores of the intervention group in the post test and follow-up were higher compared to the control group.Conclusion: The results showed that the DAPAPH was effective in improvement of children’s nutrition and physical activity behaviours.

Objective: This research was performed to figure out eating attitudes of students, self- efficacy and factors that influence it.Method: This descriptive research was conducted with 525 university students. The data were collected with an identifier form, eating attitude test (EAT-40) and self- efficacy scale. In order to evaluate data, descriptive statistics, chi-square analysis, Mann-Whitney U test, Spearman correlation analysis and logistic regression analysis were used.Results: The mean score of the EAT-40 was 17.91±11.10. There was a statistically significant difference (z=-2.39, p=0.01) between the mean EAT-40 score of female students (18.67±11.30) and male students (16.79±10.73). The rate of students with EAT-40 score over 30 were found as 7.1% in the 18- 19 age group, 10.9% in the 20- 21 age group and 17.6% in the 22-24 age group (x²=7.732; p, Amaç: Bu araştırma üniversite öğrencilerinde yeme tutumu, öz-etkililik ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı.Yöntem: Bu tanımlayıcı araştırma 525 üniversite öğrencisi ile yürütüldü. Veriler tanıtıcı form, yeme tutumu testi (YTT-40) ve öz-etkililik-yeterlik ölçeği ile toplandı. Verilerin değerlendirmesinde, tanımlayıcı istatistikler, ki-kare analizi, Mann-Whitney U testi, Spearman korelasyon analizi ve lojistik regresyon analizi kullanıldı.Bulgular: Öğrencilerin YTT-40 puan ortalaması 17.91±11.10’idi. Kız öğrencilerin YTT puan ortalaması (18.67±11.30) erkek öğrencilerden (16.79±10.73) istatistiksel olarak anlamlı yüksekti (z=-2.39, p=0.01). YTT puanı 30’un üstünde olan öğrenci oranı 18-19 yaş grubunda %7.1, 20-21 yaş grubunda %10.9, 22-24 yaş grubunda ise %17.6 olarak bulundu (x²=7.732; p