Search

Bu çalışma ile Ordu İli sınırları içerisinde yer alan kentsel kıyı yerleşim yerlerinden denize yapılan evsel atıksu deşarjlarının yönetmeliklerde belirtlilen kriterlere uygunluğu araştırılmıştır. Bu amaçla, kentsel kıyı yerleşim yerlerinde bulunan 8 farklı evsel atıksu arıtma tesisine giren ve çıkan sulardan 2018 yılında ayda iki kez atıksu örneği alınmıştır. Atıksu örneklerinde BOİ5 (Biyolojik Oksijen İhtiyacı), KOİ (Kimyasal Oksijen İhtiyacı), TP (Toplam Fosfor), TN (Toplam Azot), AKM (Askıda Katı Madde) ve pH analizi ya da ölçümü yapılmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde KAAY-Tablo 1/Tablo 2 ve SKKY-Tablo 22 referans alınmış, istatistiksel çözümleri `IBM SPSS Statistics 21` programından yararlanılarak yapılmıştır. Bağımlı grup verileri için Paired t-testi ve Wilcoxon testi, bağımsız grup verilerinde ise Tek Yönlü Varyans Analizi ve Kruskal Wallis testleri uygulanmıştır. Atıksulardan alınan örneklerin yönetmeliklerde belirtilen kriterlere uygunluğu incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, iki atıksu arıtma tesisinin giriş ve çıkış atıksularının ve diğer beş tesisin ise sadece çıkış atıksularının sınır değerler içerisinde olduğu tespit edilmiştir. Bir tesis için ise referans alınacak değerler bulunmadığından değerlendirme yapılamamıştır. Analizi ya da ölçümü yapılan parametreler üzerinde mevsimlerin etkisinin olmadığı saptanmıştır. Diğer taraftan, bu parametreler bakımından arıtma tesisleri arasında önemli farklılıklar olduğu saptanmıştır. Bu farklılığın, arıtma tesislerinin arıtma tiplerindeki farklılıktan kaynaklandığı tahmin edilmektedir. Anahtar Kelimeler : AKM (Askıda Katı Madde), Atıksu analizi, BOİ5 (Biyolojik Oksijen İhtiyacı), Deniz deşarjı, Evsel atıksu, KOİ (Kimyasal Oksijen İhtiyacı), pH, TN (Toplam Azot), TP (Toplam Fosfor) In this study, the compliance of domestic wastewater discharged from the urban coastal settlements in Ordu with the criteria specified in the regulations was investigated. For this purpose, wastewater samples were collected twice a month in 2018 from the wastewaters inlet and outlet 8 different domestic wastewater treatment plants in urban coastal settlements. In wastewater samples, BOD5 (Biological Oxygen Demand), COD (Chemical Oxygen Demand), TP (Total Phosphorus), TN (Total Nitrogen), AKM (Suspended Solid) and pH analysis or measurement were analyzed. In the evaluation of the obtained data, KAAY-Table 1 / Table 2 and SKKY-Table 22 were taken as reference and statistical solutions were made by `IBM SPSS Statistics 21` program. Paired t-test and Wilcoxon test were used for dependent group data. One-way ANOVA and Kruskal Wallis tests were used for independent group data.Conformity of the samples taken from the wastewater to the criteria specified in the regulations was examined. According to the results of the research, it was determined that the inlet and outlet wastewater of two wastewater treatment plants and only the outlet wastewater of the other five plants were within the limit values. For a plant, the data collected could not be evaluated due to the absence of values to be referenced. On the other hand, significant differences were found between treatment plants in terms of these parameters. It is presumed that the reason of this difference is the difference in treatment types of treatment plants.Keywords : Biological Oxygen Demand, Chemical Oxygen Demand, Domestic Wastewater, Marine Discharge, pH, Suspended Solid, Total Nitrogen, Total Phosphor, Wastewater Analysis, 98

Bu araştırma; mezgit balığının, Merlangius merlangus yıllık beslenme beslenme rejimini ve kanibalist davranış özelliklerini araştırmak için Eylül 2016-Ağustos 2017 tarihleri arasında Güney-doğu Karadeniz'in Ordu ve Samsun kıyılarında yürütülmüştür. Araştırmanın mezgit balığı örnekleri aylık olarak ticari avcılıktan elde edilmiştir. Araştırma süresince incelenen 762 mezgit balığı midesinden %75.7'sinin boş olduğu tespit edilmiştir. Mezgit balıklarının midelerinde 5 balık (istavrit, hamsi, çaça mezgit ve kayabalığı) ve bir Gastropod türüne rastlanmıştır. Balık türlerinden istavrit, mezgit balıklarının hem Ordu hem de Samsun kıyılarında en önemli besin kaynağını oluşturduğu tespit edilmiştir. Bu balık türünü hem Ordu hem de Samsun kıyılarında sırasıyla hamsi ve mezgit izlemiştir. Ancak, Samsun kıyılarında yaşayan mezgit balıkları için besin kaynağı olarak kendi türünün önemi Ordu kıyılarında yaşayan mezgit balıklarına göre çok daha düşük bulunmuştur. Başka bir ifadeyle, Samsun kıyılarında kanibalizm oranı Ordu kıyılarına göre çok daha düşük bulunmuştur. Güney-doğu Karadeniz'de mezgit balıkları arasında kanibalizm oranı %12 IRI ve %14 PRIV olarak tespit edilmiştir. İlkbahar ve sonbahar mevsimindeki kanibalizm oranı yaz ve kış dönemlerine göre daha düşük bulunmuştur. Mezgit balıklarının ilkbahar ve yaz mevsimlerindeki en önemli besin kaynağını istavrit balığı iken, sonbahar ve kış mevsimlerinde hamsi olduğu saptanmıştır. Bu balık türlerini ilkbahar ve yaz mevsimlerinde mezgit, sonbahar mevsiminde mezgit ve istavrit, kış mevsiminde ise istavrit ve mezgit balığı izlemiştir. Bu sonuçlar, mezgit balığının besin kaynaklarındaki azalmaya bağlı olarak ilkbahar ve yaz aylarında kanibalizme yöneldiğini göstermektedir. Mezgit balıklarının, boylarının Ordu kıyılarında %37.6'sı, Samsun kıyılarında %24.3'ükadar büyüklükteki kendi türünün bireylerini tükettikleri saptanmıştır. Mezgit balıklarının ağırlıklarının, Ordu kıyılarında %11.2'si, Samsun kıyılarında ise %8'i kadar olan kendi türünün bireylerini tükettikleri belirlenmiştir. The study was conducted in the coasts of Ordu and Samsun of the south-eastern Black Sea between September 2016 and August 2017, to investigate the cannibalistic behavioral characteristics of the whiting.Whiting samples were obtained monthly from commercial fishing. During the study, 75.7% of 762 haddock stomachs were found to be empty.In the stomach of whiting, five fish species (horse mackerel, anchovy, sprat haddock and goby) and a Gastropod species were determined. It is determined that horse mackerel was the most important food source both in Ordu and Samsun coasts. This food source was followed by the anchovy and the whiting in the both sampling areas, respectively.However, the importance of its own species as a food source for whiting on the Samsun coasts was found to be much lower than the whiting on the Ordu coasts.In other words, the rate of canibalism was found to be much lower on the Samsun coasts than the Ordu coasts.In the south-eastern Black Sea, the rate of cannibalism among whiting fish was found to be 12% IRI and 14% PRIV. The rate of canibalism in spring and autumn was lower than in summer and winter.The rate of canibalism in spring and autumn was lower than in summer and winter. While the most important food source of the whiting in spring and summer was the mackerel fish, the anchovy in the autumn and winter seasons.These fish species was followed by haddock in spring and summer, whiting and horse mackerel in autumn and horse mackerel and haddock in winter.These results show that the whiting tends to cannibalism in spring and summer due to the decrease in food sources.It was determined that whiting fish consumed individuals belonging to their own species as large as 37.6% of their lengths in the Ordu coasts, 24.3% in the Samsun coasts.The whiting consumed individuals of their own species which were up to 11.2% of their weight in the Ordu coasts and 8% in the Samsun coasts. 56

Bu araştırmada, Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllardan günümüze kadar olan süreç içerisinde Türkiye'deki su ürünleri yönetimim kamu örgütlenmeleri ve desteklemeleri araştırılmıştır. Bu amaçla, konuyla ilgili ayrıntılı arşiv ve kaynak taraması yapılmıştır. Elde edilen bilgilerden, söz konusu dönem süreç içerisindeki kamu örgütlenmeleri ve su ürünlerine verilen destekler belirlenmiştir. Cumhuriyetin ilan edildiği dönemde su ürünleri yönetimi nizamnamelerle yönetilmiş; 1939 yılında su ürünleri yönetim yetkileri Ulaştırma Bakanlığına devredilmiştir. Daha sonraki yıllarda ise, su ürünleri avlanma yerlerinin kiralama işlemi Maliye Bakanlığı tarafından yapıldığından su ürünleri yönetim yetkisi de Ulaştırma Bakanlığından alınarak Maliye Bakanlığına verilmiştir. Bu bakanlık bünyesinde de yeterli bir gelişme sağlanamadığı tespit edilince, su ürünleri yönetim yetkileri 1950 yılında Ekonomi ve Ticaret Bakanlığı bünyesinde kurulan Balıkçılık ve Avcılık İşleri Genel Müdürlüğüne devredilmiştir. 1971 yılına gelindiğinde, Türkiye'de su ürünleri yönetimi Tarım Bakanlığına devredilmiş ve su ürünleri o yıldan buyana da aynı bakanlık tarafından yönetilmektedir. Günümüzde, balıkçılığın yönetimi Tarım ve Orman Bakanlığı bünyesinde bulunan Balıkçılık ve Su Ürünleri Genel Müdürlüğü tarafından sürdürülmekte iken, araştırma faaliyetleri Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü tarafından yürütülmektedir. Su ürünleri desteklemelerine bakıldığında, 1942 yılında Ticaret Bakanlığı ve Halk Bankası tarafından su ürünleri üretiminin artırılmasına yönelik bir çalışma programının hazırlandığı ve ilk kez su ürünleri alanında üretim ve işleme yatırımlarına kredi sağlama konusunda Halk Bankasının yetkilendirildiği görülmektedir. Daha sonraki süreç içerisinde balık nakliyesi için Devlet Demiryollarınca düşük tarife uygulanmış, Marshall Yardımları kapsamında 1949-1950 yılı programında balıkçılığının kalkındırılması amacıyla iki buçuk milyon dolar tahsis edilmiştir. Sektörün gelişmesi için en önemli desteklemeler ise 1980'li yıllarda yapılmaya başlanmıştır. Söz konusu yıllarda av filosunun güçlendirilmesi, balık unu ve balık yağı fabrikalarının kurulması için önemli teşvikler sağlanmış, kültür balıkçılığına da çok önemli destekler verilmeye başlanmıştır. Günümüzde de özellikle kültür balıkçılığının artırılması için sektöre önemli destekler verilmektedir. In this study, since the establishment of the Republic of Turkey, the fisheries management organizations and fisheries supports of the government were investigated. For this purpose, a detailed archive and literature review were conducted. From the obtained information, the government organizations and government supports of the fishery in that period were determined. In the early years of the Republic, fisheries was managed only by some regulations. In 1939, fisheries management authority was given to the Ministry of Transport. In the following years, since the leasing process of the fisheries areas was carried out by the Ministry of Finance, the authority to manage the fishery was taken from the Ministry of Transportation and assigned to the Ministry of Finance. When it was determined that there was not enough development within this ministry, the fisheries management authority was transferred to the General Directorate of Fisheries established in 1950 under the Ministry of Economy and Trade. In 1971, fisheries management was transferred to the Ministry of Agriculture, and since then the fisheries in Turkey has been managed by this ministry. Nowadays, the management of fisheries is carried out by the General Directorate of Fisheries within the Ministry of Agriculture and Forestry, while the research activities are carried out by the General Directorate of Agricultural Research and Policies. When the fisheries supports are examined, it is seen that in 1942 a work program was prepared by the Ministry of Trade and Halk Bank to increase the production of fisheries and for the first time the Halk Bank was authorized to provide loans for production and processing investments. In the following period, a low wage tariff was applied by the State Railways for the transportation of fish and two and a half million dollars were allocated for the development of fishery in the program of 1949-1950 within the scope of Marshall Aids. In the following period, the State Railways applied low tariffs for the transportation of fish and two and a half million dollars were allocated for the development of fisheries in the 1949-1950 program by Marshall supports. The most important supports for the development of the sector began to be made in the 1980s. In these years, important incentives were provided for the strengthening of the fishing fleet and the establishment of fish meal and fish oil plants and very important support was given to aquaculture. Today, especially in order to increase the production of aquaculture, important supports are given to the sector. 49

Güney-Doğu Karadeniz kıyılarında (Ünye/ORDU) yürütülen bu çalışmada, dip paragatı ile avcılıkta iğne büyüklüğü ve yem çeşidinin av miktarı ve av kompozisyonuna etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla 2, 4, 6, 8 ve 10 numara büyüklüğünde iğnelerin her birinden 20 adet kullanılmak suretiyle toplam 100 iğneli bir paragat takımı oluşturulmuştur. Mart 2017 - Şubat 2018 tarihleri arasında yapılan avcılık denemelerinde, iğnelerin her bir boyutunun (2, 4, 6, 8 ve 10 numara) 5'i istavrit, 5'i tavuk göğsü, 5'i kalamar ve 5'i mezgit balığı eti ile yemlenmiştir. Araştırma süresince toplam 24 operasyonda 2.400 iğne ile avcılık yapılmıştır. Bu operasyonlarda dört balık türüne mensup toplam 386 balık avlanmıştır. Denemelerde toplam 373 mezgit, Merlangius merlangus; 6 kayabalığı, Neogobius melanostomus; 4 iskorpit,Scorpaena porcus; 2 izmarit, Spicara smaris ve 1 vatoz, Raja clavata yakalanmıştır. Toplam avın %96.6'sı mezgit, %1.6'sı kayabalığı, %1'i iskorpit, %5'i izmarit ve %0.3'ü vatoz balığıdır. Araştırma sonuçlarına göre en fazla mezgit balığı 2 numaralı iğnede yakalanmıştır. Paragat takımında yakalanan toplam avın %96.6'sını oluşturan mezgit balığı av miktarı bakımından, sekiz numaralı iğne hesaba katılmaz ise iğne numarası büyüdükçe, bir başka ifadeyle iğne küçüldükçe, avlanan mezgit balığı miktarının azaldığı belirlenmiştir. İğne büyüklüğünün av verimin yanısıra avlanan mezgit balıklarının büyüklükleri üzerinde de etkili olduğu saptanmıştır. Özellikle 2 numara iğne ile yakalanan mezgit balıklarının ortalama büyüklüğü ile 6, 8 ve 10 numara iğnelerde yakalanan mezgit balıklarının ortalama büyüklükleri arasında önemli farklılıklar olduğu görülmüştür. Araştırmada hesaplanan YPUE (g iğne-1) değerlerine göre, en fazla mezgit balığı kalamar eti ile yemlenmiş iğnelerde yakalanmıştır. Bu yem çeşidini sırasıyla istavrit ve tavuk göğsü izlemiştir. Mezgit balığı eti ile yemlenen iğnelerde ise diğer yemlere göre çok daha az miktarda mezgit balığının avlandığı saptanmıştır. Sonuç olarak, bu araştırmanın sonuçlarına göre Güney-Doğu Karadeniz'de yapılacak dip paragatı ile avcılıkta iğne olarak 2 numara veya daha büyük iğneler kullanılmalıdır. Yem olarak ise, kullanılan yem çeşitleri dikkate alındığında, kalamar eti kullanılmalı, alternatif olarak da istavrit balığı eti ve tavuk göğsü de yem olarak kullanılabilir. In this study carried out on the south-eastern coast of the Black Sea (Ünye / ORDU), effects of hook size and bait type on the catch amount and composition were investigated in the bottom longline fishing. For this purpose; a longline set was prepared using 5 hooks from each of the 2, 4, 6, 8 and 10 numbered hook sizes. In the fishing trials conducted between March 2017 and February 2018, five of each hook sizes were baited with mediterranean horse mackerel, Trachurus mediterraneus, chicken breast, squid, Loligo sp. and whiting, Merlangius merlangus. During the trials, 2,400 hooks were used in total 24 operations. A total of 386 fish belonging to four fish species were caught in these operations. In the trials, a total of 373 whiting, Merlangius merlangus; 6 round goby, Neogobius melanostomus; 4 black scorpionfish, Scorpaena porcus; 2 picarel, Spicara smaris and 1 thornback ray, Raja clavata were caught. %96.6, %1.6, %1, %0.5 and %0.03 of the total catch were whiting, black scorpionfish, picarel and thornback ray, respectively. According to the results of the research, the most whiting was caught in the number 2 hook. In terms of the whiting catch which comprised to %96.6 of the total catch, the whiting catch increased with increasing hook size from 10 to 2 (except for 8). Hook size was found to have an effect on the average size of whiting caught as well as catch amount. In particular, there were significant differences between the average size of the whiting caught with the number 2 hook and the average sizes of the whiting caught with the number 6, 8 and 10 hooks. According to the YPUE (g needle-1) values calculated in the study, the most whiting was caught in squid meat-baited hooks. This bait type was followed by mediterraneanand chicken breast. In the hooks baited with whiting meat, it was found that much less whiting was caught compared to other baits. As a result, according to the results of this study, the 2 numbered or larger hooks should be used in the bottom longline fishing in the south-eastern coast of the Black Sea. When the feed types used are taken into consideration, squid meat should be used as a bait. Alternatively, mediterranean horse mackerel meat and chicken breast should be also used as bait in the bottom longline fishing. 56

Bu araştırmada, Yalova iline kayıtlı balıkçı tekneleri ile avcılık yapan balıkçıların sosyo-ekonomik durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Balıkçılar ile yüz yüze görüşme metoduyla yapılan ankette yer alan sorulara balıkçıların vermiş oldukları cevaplar ve resmi kurumlardan alınan av istatistikleri analiz edilerek sosyo-ekonomik yapı belirlenmiştir. Araştırmada, balıkçıların %80'i balıkçılığı zorunluluktan, %18'ini baba mesleği olduğu için, %2'si de deniz tutkusu nedeniyle yaptığını ifade etmiştir. Avcılıkta kullanılan teknelerin %87'sinin 12 m'den küçük ve %91'inin ahşap tekne olduğu belirlenmiştir. Balıkçılar arasında hiç bayan bulunmaz iken, sadece %8'inin yaşı 30'unaltındadır. Eğitim seviyesi bakımındaninceendiğinde, %75'inin lise mezunu olduğu, üniversite mezunu balıkçının ise olmadığı anlaşılmıştır. Balıkçıların sadece %1'i gelirinden memnun iken, %70'i getirisinin düşüklüğü nedeniyle gelecekte balıkçılığı bırakmak istediğini belirtmiştir. Gelirlerinin yetersizliği nedeniyle balıkçıların %92'sibaşka ikinci bir iş yaptıklarını ifade etmişlerdir. Avlanan balıkların daha çok komisyoncular vasıtasıyla pazarladıkları anlaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Balıkçılık, Marmara Denizi, Sosyo-ekonomik, Yalova In this research, it was aimed to determine the socio-economic status of fishermen who caught with fishermen boats registered to Yalova province. Socio-economic structure was determined by analyzing the answers given by the fishermen to the questions on face-to-face interviews with fishermen and the catch statistics obtained from officialinstitutions. In the survey, 80% of the fishermen stated that they were obliged, 18% were the father's profession, and 2% were fishing due to sea passion. It is determined that 87% of the boats used in hunting are smaller than 12 m and 91% of them are wooden boats. None of the fishermen are female, only 8% of them are under age 30. In terms ofeducation level, there is no university graduate fisherman, 75% of whom are high school graduates. Only 1% of fishermen expressed satisfaction with their income, and 70% said they wanted to fish in the future because of the low yield. They stated that 92% of fishermen had another second job due to income failure. It is understood thathunted fish are marketed mostly through commissioners.Keywords: Fisheries, Marmara Sea, Sosyo-economic, Yalova 69