Search

Een duidelijk monitoringsprotocol biedt handvaten aan de pluimveehouder en de bedrijfsdierenarts in de strijd tegen de rode vogelmijt. Binnen het demonstratieproject Miteprevent werden er twee van deze protocollen uitgetest op commerciële leghennenbedrijven: de Mite Monitoring Score (MMS), een visuele beoordeling van het aantal mijten op vaste punten in de stal, en een gedetailleerde telling op basis van mijtenvallen.

The parasitic mite, Varroa destructor, has shaken the beekeeping and pollination industries since its spread from its native host, the Asian honey bee (Apis cerana), to the naive European honey bee (Apis mellifera) used commercially for pollination and honey production around the globe. Varroa is the greatest threat to honey bee health. Worrying observations include increasing acaricide resistance in the varroa population and sinking economic treatment thresholds, suggesting that the mites or their vectored viruses are becoming more virulent. Highly infested weak colonies facilitate mite dispersal and disease transmission to stronger and healthier colonies. Here, we review recent developments in the biology, pathology, and management of varroa, and integrate older knowledge that is less well known., source:https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S147149222030101X?via%3Dihub

Weekhuidmijt: hoe ziet de plaag eruit, waar bevindt de plaag zich, wat als we niet ingrijpen en hoe kunnen we ingrijpen?

Bloedluizen zijn een groot probleem in de leghennenhouderij. Ze zuigen bloed uit de kippen, wat kan leiden tot bloedarmoede, verminderde eiproductie, verhoogde vatbaarheid voor ziektes en zelfs sterfte. De beestjes kunnen ook bij de leghennenhouder voor irritatie zorgen. Sinds september 2015 onderzoekt Nathalie Sleeckx voor het Proefbedrijf Pluimveehouderij de geïntegreerde bestrijding van bloedluizen in de praktijk.

The present study compared the efficacy of Apivar (a.i. amitraz) and Apiguard (a.i. thymol) in controlling the mite Varroa destructor during spring 2010 and autumn 2011, in the Balearic Islands (Spain). Number of fallen mites (NFM) was counted weekly and the efficacy of treatments was evaluated by using the percentage of reduction of the average daily fallen mites (%R). During spring assay, the average NFM was highly reduced in Apiguard (89.8%) compared to Apivar (64.3%) group, with significant differences between Apiguard and control group (untreated group) in post-treatment week. In autumn assay, Apivar and Apiguard colonies had an average reduction of the NFM of 17.9% and 30.8% respectively, showing a tendency in reduction between control and Apiguard group in post-treatment week. In both assays, %R was higher in Apiguard than in Apivar, but no significant differences were found between treatments in any of the seasons. Apiguard was less efficacious during November-December, probably due to the low external temperatures that hampered an optimal volatilization of the product. The lower efficacy of Apivar is probably related to the resistance of V. destructor to this chemical miticide, which has been used during the last 30 years. Results of this study showed that in Mediterranean conditions, spring is an appropriate period for applying Apiguard to the colonies, whereas application in late autumn would decrease the efficacy of the product. Apiguard may represent an alternative product for integrated control due to the low risk of mite resistance and residues in bee products.

The present study compared the efficacy of Apivar (a.i. amitraz) and Apiguard (a.i. thymol) in controlling the mite Varroa destructor during spring 2010 and autumn 2011, in the Balearic Islands (Spain). Number of fallen mites (NFM) was counted weekly and the efficacy of treatments was evaluated by using the percentage of reduction of the average daily fallen mites (%R). During spring assay, the average NFM was highly reduced in Apiguard (89.8%) compared to Apivar (64.3%) group, with significant differences between Apiguard and control group (untreated group) in post-treatment week. In autumn assay, Apivar and Apiguard colonies had an average reduction of the NFM of 17.9% and 30.8% respectively, showing a tendency in reduction between control and Apiguard group in post-treatment week. In both assays, %R was higher in Apiguard than in Apivar, but no significant differences were found between treatments in any of the seasons. Apiguard was less efficacious during November-December, probably due to the low external temperatures that hampered an optimal volatilization of the product. The lower efficacy of Apivar is probably related to the resistance of V. destructor to this chemical miticide, which has been used during the last 30 years. Results of this study showed that in Mediterranean conditions, spring is an appropriate period for applying Apiguard to the colonies, whereas application in late autumn would decrease the efficacy of the product. Apiguard may represent an alternative product for integrated control due to the low risk of mite resistance and residues in bee products.

Na juli zijn, met uitzondering van de heide, de reuzenbalsemien in de Biesbosch en de zeeaster langs de waddenkust, de grote drachten voor het winnen van honing voorbij, tenzij er mooie bloeiende akkerranden in uw buurt gezaaid zijn. Als uw volken het goed hebben gedaan kon u slingeren. Misschien bent u er nog mee bezig, maar dan doet u er goed aan om wat haast te maken. Direct na het slingeren, begin augustus of nog liever eind juli, moeten de varroamijten bestreden worden zodat de volken gezonde winterbijen kunnen voortbrengen. In september zorgt u voor de wintervoorraad voer.

Sinds twee jaar is Speelboerderij Elsenhove in Amstelveen overgegaan op een biologische manier van vliegen en bloedluizen (bloedmijten) bestrijden. Vliegen geven veeloverlastenzijnbovendien nietgoedvoordehygiëne.Als je er nietsaandoetworden het er steeds meer. Met een florerend restaurant op het terrein zijn vliegen voor Elsenhove ook een belangrijk aandachtspunt. Bloedluizen zuigen bloed uit de huid van onder andere kippen en duiven en kunnen ziektes verspreiden.Deze parasieten moeten dus bestreden worden. De speelboerderij heeft er voor gekozen om sinds 2014 de bestrijding op een biologische manier aan te pakken.We willen namelijk zo duurzaam mogelijkwerken.Daaromhebbenweonsin2010aangeslotenbij Alle Kinderboerderijen Duurzaam.

Is bijensterfte het werk van neonicotinoïden? Ja, zeggen en denken velen. Volgens hen zijn de neo’s rechtstreeks verantwoordelijk voor de hoge sterfte onder bijen. Nee, toont Wagenings onderzoek aan. Intussen lijkt het met de sterfte voorzichtig de goede kant op te gaan.

Bloedluis of vogelmijt is een serieus probleem in de pluimveehouderij. De huidige bestrijdingsmiddelen bieden geen totaaloplossing. Binnen het project ‘Beheersen Bloedluisproblematiek’ wordt nu een slimme monitor ontwikkeld die pluimveehouders moet helpen om de bloedluisproblematiek op hun bedrijf te minimaliseren. Een werkend prototype is inmiddels gebouwd, in 2014 wordt deze gevalideerd.

Is bijensterfte het werk van neonicotinoïden? Ja, zeggen en denken velen. Volgens hen zijn de neo’s rechtstreeks verantwoordelijk voor de hoge sterfte onder bijen. Nee, toont Wagenings onderzoek aan. Intussen lijkt het met de sterfte voorzichtig de goede kant op te gaan.

Bloedluis of vogelmijt is een serieus probleem in de pluimveehouderij. De huidige bestrijdingsmiddelen bieden geen totaaloplossing. Binnen het project ‘Beheersen Bloedluisproblematiek’ wordt nu een slimme monitor ontwikkeld die pluimveehouders moet helpen om de bloedluisproblematiek op hun bedrijf te minimaliseren. Een werkend prototype is inmiddels gebouwd, in 2014 wordt deze gevalideerd.

Door het wegvallen van breedwerkende middelen vormen weekhuidmijten de laatste jaren een groeiend probleem. Vanwege de grote impact op de teelt van azalea, is het PCS volop op zoek gegaan naar alternatieven om deze plaag aan te pakken. Het ILVO verdiepte zich verder in de biologie van de weekhuidmijt. Dankzij twee IWT-projecten kan het onderzoek vrij fundamenteel uitgevoerd worden. Op de Studiedag Azalea van 20 februari 2014 werden 4 presentaties gegeven die meer inzicht bieden in de biologie en een efficiënte bestrijding van weekhuidmijten (Tarsonemidae). Deze 4 presentaties vormen de basis voor dit samenvattend artikel.

Vroeger waren imkers nooit onzeker over het overwinteren van hun bijenvolken. Dat is tegenwoordig wel anders. Zelfs als we in januari constateren dat de bijenvolken er nog zijn, zijn we er nog niet gerust op of ze begin april nog allemaal zullen vliegen. Is het overwinteren van bijen echt een soort loterij geworden of letten we als imker niet voldoende op? Mari van Iersel denkt het laatste.

De lente blijft warm en droog, waardoor zowel in de binnen- als buitenteelt de eerste plagen voor problemen beginnen te zorgen. In dit artikel geven we je enkele tips om weekhuidmijten efficiënt te bestrijden en overlopen we hoe je in de buitenteelt nuttig gebruik kunt maken van de reeds aanwezige biologische bestrijders.

Aandacht voor de bestrijding van de varroamijt; kleine aanknopingspunten om te benutten gedurende het bijenjaar, of beter gezegd: gedurende het mijtenjaar. Vertaald uit het Duits door Mari van Iersel.

Bij bloemmisvorming zonder weekhuidmijten zijn, bij nader onderzoek, in de meeste gevallen in dit project toch weekhuidmijten gevonden. De enige uitzondering gaf ook op het gewas duidelijk afwijkende symptomen. Bij enkele monsters kan trips als oorzaak niet worden uitgesloten. Weekhuidmijten worden waarschijnlijk bij onderzoek en scouten vaak over het hoofd gezien. Het vereist een nauwkeurig onderzoek van symptomen en laboratoriumtechnieken om weekhuidmijtenaantasting vast te stellen. Een loupe volstaat niet. Weekhuidijten kunnen al verdwenen zijn, terwijl de bloemen toch nog schade vertonen. Weekhuidmijten kunnen zich zowel in bloemen, in knoppen, als op ingezonken plekken met bruine beharing op kelkbladeren en steel bevinden, waarbij weekhuidmijten inwendige aantasting in de stengel kunnen geven. De in Gerbera veel voorkomende weekhuidmijtensoorten uit deTarsonemidae familie laten geen sterke bladsymptomen zien. Bij sterk misvormde bloemen is ook inwendig rot gevonden dat ook al in een jong stadium op de bloembodem, net onder de buisbloemen, aanwezig was. Dit kan een aanknopingspunt zijn voor onderzoek naar het ontstaan van rotkoppen.Het Productschap Tuinbouw heeft door een consultancy opdracht dit onderzoek mogelijk gemaakt. Flori Consult Group heeft op 6 bedrijven het probleem vastgelegd, 8 monsters verzameld en de omstandigheden beschreven. Aanvullend heeft Wageningen UR glastuinbouw planten en bloemen in het laboratorium onderzocht.

Deze demonstratieproef is opgezet als een Citizen Scientist (CS) project waarbij het praktische veldwerk en de waarnemingen, op aanwijzing van en gecoördineerd door PRI bijen@wur, uitgevoerd werden door bijenhouders. De analyses, interpretatie van de data en de rapportage zijn uitgevoerd door PRI bijen@wur. Voor de demonstratieproef 2012-2013 is aan 25 bijengezondheidsscoördinatoren (BGC’rs) gevraagd de varroabestrijding uit te voeren volgens de PRI bijen@wur brochure “Effectieve bestrijding van varroa”.

Zo ziet het er dreigend uit: veiligheidsbril op, mondkapje voor, handschoenen aan. Veel imkers zien op tegen oxaalzuurbehandeling van broedloze volken, een van de zomerbestrijdingsmethoden uit de folder van bijen@wur. Maar met deze emmermethode valt het reuze mee.

Powerpoint presentatie over de perengalmijt de veroorzaker van de perenpokziekte.

Presentatie over de geïntegreerde bestrijding van weekhuidmijten. Wat zijn weekhuidmijten, hoe is hun levenscyclus, hoe herken je schadebeelden, amblyline roofmijten en advies ter bestrijding van de roofmijten.

Omdat er naast Vertimec, Milbeknock en Raptol geen erkende middelen zijn bij azalea ter bestrijding van weekhuidmijten, deden we in 2013 op het PCS een screening met enkele nieuwere middelen. Een screening wil zeggen dat we met veel verschillende producten op een snelle manier willen kijken voor welke producten er goede resultaten kunnen zijn. Voor de producten met voldoende afdoding wordt er volgend jaar een grotere proef opgestart met minder producten maar met meer tellingen en meer herhalingen.

De laatste jaren vindt men meer en meer een “nieuwe” mijt op taxus, namelijk de valse spintmijt Pentamerismus taxi (Haller). Volgens Amerikaanse literatuur kan P. taxi zeer destructief zijn voor jonge taxusplanten tijdens de opkweekfase. Maar volgens onze recente waarneming kan P. taxi ook grote ravage kan aanrichten aan oudere planten.

De onstane beroering rondom bijensterfte heeft drie afstudeerders aan de Design Academy in Eindhoven ertoe aangezet om de bij en andere bestuivende insecten tot hun eindproject te maken. Laura van Os, Benjamin Spöth en Coen de Koning kozen voor de bij, maar elk op hun eigen manier. Slow Food Magazine had een gesprek met Benjamin en Coen.

In dit artikel over het voortgezet diagnostisch onderzoek bij PPO een verslag van het onderzoek naar de gebruikswaarde van gladiolenknollen die door bollenmijten zijn aangetast. Een dergelijke aantasting wordt soms aangetroffen wanneer knollen worden geteeld op een perceel waar lelies als voorvrucht ook aangetast zijn geweest door bollenmijt. Uit het onderzoek is gebleken dat door bollenmijt aangetaste gladiolenknollen na een behandeling met pirimifos-methyl een goede gebruikswaarde hebben voor de bloementeelt

In dit artikel over het voortgezet diagnostisch onderzoek bij PPO een verslag van het onderzoek naar de gebruikswaarde van gladiolenknollen die door bollenmijten zijn aangetast. Een dergelijke aantasting wordt soms aangetroffen wanneer knollen worden geteeld op een perceel waar lelies als voorvrucht ook aangetast zijn geweest door bollenmijt. Uit het onderzoek is gebleken dat door bollenmijt aangetaste gladiolenknollen na een behandeling met pirimifos-methyl een goede gebruikswaarde hebben voor de bloementeelt.

Inmiddels zijn we alweer beland in de periode waarin we de volken goed moeten voorbereiden op de winter. Ze moeten voldoende brandstof meekrijgen en de winterbijen moeten van voldoende kwaliteit zijn. De kwaliteit heeft veel te lijden van een varroabesmetting. Gelukkig is de varroamijt in deze tijd van het jaar nog goed te bestrijden met mierenzuur. Dat mierenzuur kan immers ook doordringen tot de varroa in het gesloten broed.

Waar varroabestrijden 20 jaar geleden iets was wat je als bijenhouder erbij deed, is het nu een belangrijk deel van de bedrijfsvoering. Als er geen gesloten broed is, is oxaalzuur een effectief middel tegen varroamijten. Zo effectief dat sommige professionele imkers niets anders gebruiken. Maar kleinere bijenhouders bezorgt het inpassen van bestrijdingsmethoden in hun bedrijfsvoering wel eens hoofdbrekens. De hier beschreven methode biedt misschien een oplossing.

Nine species of Phytoseiidae were evaluated as predators of Tarsonemus violae (Schaarschmidt) and the broad mite Polyphagotarsonemus latus (Banks) on gerbera plants in experimental and commercial greenhouses. Amblyseius cucumeris, Amblyseius swirskii, Typhlodromips montdorensis and Amblyseius andersoni appeared to possess the best abilities to control tarsonemids in this crop. These species showed good survival and reduced mite densities at low levels directly after their releases. However, curative releases did not effectively eliminate tarsonemids and the predators could not keep pests density below economic damage threshold year round without further releases. The importance of repeated introductions of suitable predators at an early stage of infestation was demonstrated in the experiments. We recommend releases of A. swirskii, A. cucumeris and T. montdorensis., Negen roofmijtsoorten werden getest tegen Tarsonemus violae (Schaarschmidt) en de begoniamijt Polyphagotarsonemus latus (Banks) op gerbera’s in experimentele en commerciele kassen. Amblyseius cucumeris, Amblyseius swirskii, Typhlodromips montdorensis en Amblyseius andersoni bleken de beste vaardigheden te hebben om weekhuidmijten te bestrijden in deze gewas. Na hun introductie konden deze roofmijtsoorten zich vestigen en de plaagdichtheden reduceren bij lage infectiedruk. De massale curatieve loslatingen roeiden echter de weekhuidmijten niet uit. De predatoren waren niet in staat gedurende het hele jaar de plaag onder de schade-drempel te houden zonder verdere introducties. Belangrijk is om geschikte roofmijtsoorten herhaaldelijk los te laten in een vroeg stadium van aantasting. De meest geschikte soorten hiervoor zijn A. swirskii, A. cucumeris en T. montdorensis.

Bijenhouders durfden zich de afgelopen jaren nauwelijks nog op partijtjes en feestjes te vertonen. Kon je vroeger nog frank en vrij enthousiast en stoer over je avonturen met bijen vertellen, nu wordt je gelijk klem gezet: "Het gaat slecht met de bijen, hè?" Red je daar nog maar eens uit, vooral als je wilt nuanceren of relativeren... En als je de oorzaak bij de varraomijt legt, lijk je meteen een brevet van onvermogen af te geven: "Waarom heb je dan niet goed bestreden?" Zo gemakkelijk is dat echter nog niet. Gelukkig wordt er al jaren veel onderzoek gedaan en worden daarmee de strategieën en methoden steeds beter, al zijn we er nog niet

Er zijn verschillende mierenzuurverdampers op de markt variërend van een eenvoudig sponsdoekje tot verdampers van kunststof die verdampmateriaal bevatten. Dat materiaal zorgt voor meer greep op de hoeveelheid mierenzuur die per tijdseenheid verdampt wordt en uiteindelijk op de effectiviteit van de varroabestrijding. Tevens worden tracheemijten en wasmotten bestreden. Mierenzuur is zwaarder dan lucht en zakt dus naar beneden. In de regel worden de verdampers daarom ergens bovenin de kast geplaatst.

In dit tweede artikel over de rode bloedmijt bij siervogels komen zaken aan de orde, die te maken hebben met de gevoeligheden van de mijt, zodat u meer inzicht krijgt in de manier waarop ze bestreden kunnen worden.

Een kippenfokker geeft hier zijn oplossing om bloedmijten in het nachthok te vermijden.

Dit derde en laatste artikel over de rode bloedmijt behandelt in hoofdzaak de bestrijding van deze mijt. De drie methoden: biologisch, alternatief en chemisch, komen alle drie aan de orde.

The ectoparasitic mite Varroa destructor has emerged as the primary pest of domestic honey bees (Apis mellifera). Here we present an initial survey of the V. destructor genome carried out to advance our understanding of Varroa biology and to identify new avenues for mite control. This sequence survey provides immediate resources for molecular and population-genetic analyses of Varroa-Apis interactions and defines the challenges ahead for a comprehensive Varroa genome project. The genome size was estimated by flow cytometry to be 565 Mbp, larger than most sequenced insects but modest relative to some other Acari. Genomic DNA pooled from ~1,000 mites was sequenced to 4.3× coverage with 454 pyrosequencing. The 2.4 Gbp of sequencing reads were assembled into 184,094 contigs with an N50 of 2,262 bp, totaling 294 Mbp of sequence after filtering. Genic sequences with homology to other eukaryotic genomes were identified on 13,031 of these contigs, totaling 31.3 Mbp. Alignment of protein sequence blocks conserved among V. destructor and four other arthropod genomes indicated a higher level of sequence divergence within this mite lineage relative to the tick Ixodes scapularis. A number of microbes potentially associated with V. destructor were identified in the sequence survey, including ~300 Kbp of sequence deriving from one or more bacterial species of the Actinomycetales. The presence of this bacterium was confirmed in individual mites by PCR assay, but varied significantly by age and sex of mites. Fragments of a novel virus related to the Baculoviridae were also identified in the survey. The rate of single nucleotide polymorphisms (SNPs) in the pooled mites was estimated to be 6.2 × 10-5per bp, a low rate consistent with the historical demography and life history of the species. This survey has provided general tools for the research community and novel directions for investigating the biology and control of Varroa mites. Ongoing development of Varroa genomic resources wi

Verslag van een imker hoe het met de bijen in de herfst is gegaan. Bij routinecontrole leeggeroofde kasten en een veel te hoge mijtval.

Poster over de bestrijding van weekhuidmijten in gerbera. Aangestipt worden het probleem, het onderzoek naar bestrijding en wat er aan momenteel al aan gedaan wordt.

PPO bollen Bomen Fruit in Lisse houdt zich onder meer bezig met onderzoek naar de verschillende mijtsoorten die schadelijk kunnen zijn in de bloembollenteelt. Kennis van de diverse disciplines binnen PPO wordt gecombineerd om zo tot nieuwe inzichten te komen.

Orientallelies die zijn aangetast door bollenmijt, wortellesieaaltje of bladaaltjes kunnen met een alternatieve kookbehandeling weer gezond worden gemaakt. De methode is ontwikkeld op initiatief van de KAVB-porductgroep Lelie en met onderzoeksgeld uit de vakheffing. Op basis van een aantal berekeningen kan die investering uit, zo blijkt uit dit artikel.

Sinds er minder breedwerkende middelen worden toegepast, neemt het aantal weekhuidmijten toe. WUR Glastuinbouw heeft geïnventariseerd om welk mijten het gaat. Natuurlijke vijanden zoals de roofmijt lijken soelaas te bieden

Om schade in de bloembollenteelt door mijten en trips te voorkomen wordt meestal een chemische bestrijding toegepast met pirimifos-methyl (Actellic 50). Soms worden tijdens de bewaring van geholde en gesneden hyacinten roofmijten uitgezet. Roofmijten werken onvoldoende tegen trips. Tulpengalmijten (Aceria tulipae) zorgen elk jaar voor grote economische schade. Tulpengalmijt veroorzaakt ernstige bloemschade en is een overbrenger van het TVX virus. Bollen- en stromijten kunnen kernrot veroorzaken, het wegrotten van de bloem in aanleg binnenin de tulpenbol. Vooral bij broeiers van parkiettulpen is kernrot een groot probleem. Ook trips (Frankliniella schultzei, Thrips tabaci, Taeniothrips simplex) vormen steeds meer een probleem in de bewaring van bollen. Voor de nabije toekomst zal het steeds belangrijker worden te weten of partijen wel of niet besmet zijn met mijten of trips. Als Actellic 50 wegvalt zullen, minder gemakkelijk toepasbare alternatieven als roofmijten, CA (controlled atmosphere) behandeling of korte dompeling na het rooien, nog tot de mogelijkheden behoren. Het is dan van economisch belang om partijen te controleren op aanwezigheid van mijten en trips en alleen dan een behandeling uit te voeren als het nodig is. Een kostbare alternatieve methode die in de biologische bollenteelt wordt toegepast is een Controlled Atmosphere (CA)-behandeling. De CA-behandeling geeft een volledige bestrijding van tulpengalmijt, maar het vereist wel speciale bewaarcellen. Uit voorzorg worden nu alle partijen behandeld, besmet of niet besmet om het risico op een aantasting door tulpengalmijt te voorkomen. Het is dus belangrijk om te weten of een plaag voorkomt en of de mijten behoren tot de schadelijke soorten. Mijten zijn echter zo klein dat enkele exemplaren met het blote oog niet gezien kunnen worden. Pas wanneer er veel mijten zijn wordt de aantasting zichtbaar, maar dan is het te laat. Vroege detectie zou dit probleem kunnen oplossen. Vroegtijdige detectie in de bloembol

De goede resultaten van een warmwaterbehandeling bij 41° zonder middel in combinatie met 1 dag voor en nawarmte bij 20°C waren voor 10 lelietelers aanleiding om deze behandeling op praktijkschaal te testen.Door de telers werden in totaal 27 cultivars waarvan 6 partijen met een aantasting door bollenmijt in kuubkisten gekookt volgens de nieuwe kookbehandeling maar ook bij 39°C in een reinigingsmiddel. Dit najaar zal duidelijk worden of bollenmijten voor 100% bestreden zijn zoals eerder in onderzoek is gebleken

Bollenmijten zorgen voor uitval in Zantedeschiaknollen. Met een droge heetstookbehandeling van 24 uur bij 43º C zijn de mijten te doden. Onderzoek van PPO laat zien dat de knollen dit over het algemeen goed verdragen. Een zorgvuldige behandeling is nodig om schade aan de knollen te voorkomen

Met het project ‘Bevorderen van natuurlijke vijanden in de boomkwekerij 2003-2005’ was een begin gemaakt om natuurlijke vijanden te bevorderen met als doel plagen te onderdrukken. Dat project heeft informatie opgeleverd over de natuurlijke vijanden die spontaan optreden en de mogelijkheid om roofmijten tegen mijten in te zetten.

Discusses the importance for checking and monitoring for mites in strawberry plants on a regular basis particularly during the fall, and especially on older leaves. Notes some symptoms of leaf damage to look for, and advises chemical control when necessary.

Steeds meer sierteeltgewassen krijgen problemen met weekhuidmijten. De begoniamijt en narcismijt zijn voorbeelden van deze lastpakken. De bijna microscopisch kleine mijtjes danken hun naam aan hun weke huid, waar maar weinig chitine in zit. Zeker in gerbera is de bestrijding nog lastig

Sinds er minder breedwerkende middelen worden toegepast, neemt het aantal weekhuidmijten toe. WUR Glastuinbouw heeft geïnventariseerd om welk mijten het gaat. Natuurlijke vijanden zoals de roofmijt lijken soelaas te bieden

De goede resultaten van een warmwaterbehandeling bij 41° zonder middel in combinatie met 1 dag voor en nawarmte bij 20°C waren voor 10 lelietelers aanleiding om deze behandeling op praktijkschaal te testen.Door de telers werden in totaal 27 cultivars waarvan 6 partijen met een aantasting door bollenmijt in kuubkisten gekookt volgens de nieuwe kookbehandeling maar ook bij 39°C in een reinigingsmiddel. Dit najaar zal duidelijk worden of bollenmijten voor 100% bestreden zijn zoals eerder in onderzoek is gebleken

Bollenmijten zorgen voor uitval in Zantedeschiaknollen. Met een droge heetstookbehandeling van 24 uur bij 43º C zijn de mijten te doden. Onderzoek van PPO laat zien dat de knollen dit over het algemeen goed verdragen. Een zorgvuldige behandeling is nodig om schade aan de knollen te voorkomen

Op basis van een jaarlijkse ontheffing werd in Nederland voor de ontsmetting van aardbeiplanten voor vermeerdering tot in het jaar 2007 methylbromide toegepast. Door het gecontroleerd begassen van het basisplantgoed (moederplanten) met methylbromide werd o.a. de gevreesde aardbeimijt zeer effectief bestreden, tot minimaal 99,8%. Hiervoor werd in Nederland jaarlijks 120 kg actieve stof methylbromide ingezet. Vanwege de ongunstige neveneffecten van methylbromide, o.a. op aantasting van de ozonlaag, is internationaal afgesproken om het gebruik van deze stof te beeindigen. Wereldwijd wordt gezocht naar alternatieven voor de toepassing van methylbromide. Dit afsluitende projectrapport gaat in op het onderzoek naar enkele mogelijke alternatieven voor methylbromide en de precieze afstelling en opschalingnaar praktijkniveau van de meest perspectiefvolle methode, de CAwarmtebehandeling.