Search

Tegenwoordig wordt de wet van Snellius aan de Nederlander Willebrord Snellius (1580-1626) toegeschreven, omdat hij volgens Christiaan Huygens (1629-1695) de eerste geweest zou zijn die deze wet heeft bewezen. Aan de nog steeds lopende discussie over de vraag ‘wie heeft deze wet ontdekt?’ voeg ik nog een partij toe, namelijk de Arabischtalige wetenschap. De Frans-Egyptische historicus Roshdi Rashed (1936) beschrijft een wetenschapper uit de tiende eeuw, Abu Saad Al-Ala Ibn Sahl (c. 940-1000), degene die deze wet lang voor Snellius heeft ontdekt. Mijn onderzoeksvraag was dan ook: “komt de wet van Snellius voor in het werk van Ibn Sahl en zo ja, herkent Ibn Sahl die ook als zodanig?”. Om tot een antwoord op deze tweeledige onderzoeksvraag te komen ben ik in eerste instantie uitgegaan van het werk The Treatise on Burning Instruments van Ibn Sahl. Verder heb ik ook werken van Ptolemaeus, Dr. Rashed en Snellius bekeken dan wel bestudeerd. Door stukken uit het werk van Ibn Sahl zelf te vertalen en te vergelijken met de eerder genoemde werken ben ik uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de wet van Snellius voorkomt in het werk van Ibn Sahl; het is echter niet uit zijn werk af te leiden dat hij de wet als zodanig herkende. Daarnaast toetst hij zijn resultaten niet aan de werkelijkheid. Derhalve heb ik geconcludeerd dat Ibn Sahl deze wet niet heeft ontdekt. Kanttekeningen bij mijn conclusie bespreek ik in de discussie. Daar zal ik onder andere het fenomeen ‘ontdekken’ bespreken: wanneer is een natuurkundige wet ontdekt? Afhankelijk van de visie op het gebied van dit fenomeen kan men de wet namelijk wel of niet toeschrijven aan Ibn Sahl.

Tegenwoordig wordt de wet van Snellius aan de Nederlander Willebrord Snellius (1580-1626) toegeschreven, omdat hij volgens Christiaan Huygens (1629-1695) de eerste geweest zou zijn die deze wet heeft bewezen. Aan de nog steeds lopende discussie over de vraag ‘wie heeft deze wet ontdekt?’ voeg ik nog een partij toe, namelijk de Arabischtalige wetenschap. De Frans-Egyptische historicus Roshdi Rashed (1936) beschrijft een wetenschapper uit de tiende eeuw, Abu Saad Al-Ala Ibn Sahl (c. 940-1000), degene die deze wet lang voor Snellius heeft ontdekt. Mijn onderzoeksvraag was dan ook: “komt de wet van Snellius voor in het werk van Ibn Sahl en zo ja, herkent Ibn Sahl die ook als zodanig?”. Om tot een antwoord op deze tweeledige onderzoeksvraag te komen ben ik in eerste instantie uitgegaan van het werk The Treatise on Burning Instruments van Ibn Sahl. Verder heb ik ook werken van Ptolemaeus, Dr. Rashed en Snellius bekeken dan wel bestudeerd. Door stukken uit het werk van Ibn Sahl zelf te vertalen en te vergelijken met de eerder genoemde werken ben ik uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de wet van Snellius voorkomt in het werk van Ibn Sahl; het is echter niet uit zijn werk af te leiden dat hij de wet als zodanig herkende. Daarnaast toetst hij zijn resultaten niet aan de werkelijkheid. Derhalve heb ik geconcludeerd dat Ibn Sahl deze wet niet heeft ontdekt. Kanttekeningen bij mijn conclusie bespreek ik in de discussie. Daar zal ik onder andere het fenomeen ‘ontdekken’ bespreken: wanneer is een natuurkundige wet ontdekt? Afhankelijk van de visie op het gebied van dit fenomeen kan men de wet namelijk wel of niet toeschrijven aan Ibn Sahl.

Pulsed femtosecond lasers can generate acoustic pulses propagating in solids while displaying either diffraction, attenuation, nonlinearity and/or dispersion. When acoustic attenuation and diffraction are negligible, shock waves or solitons can form during propagation. Both wave types are phonon wavepackets with characteristic length scales as short as a few nanometer. Hence, they are well suited for acoustic characterization and manipulation of materials on both ultrafast and ultrashort scales. This work presents an overview of nonlinear ultrasonics since its first experimental demonstration at the beginning of this century to the more recent developments. We start by reviewing the main properties of nonlinear ultrafast acoustic propagation based on the underlying equations. Then we show various results obtained by different groups around the world with an emphasis on recent work. Current issues and directions of future research are discussed.

We investigate acoustic and electromagnetic emission from optically excited strained piezoelectric In0.2Ga0.8N/GaN multiple quantum wells (MQWs), using optical pump-probe spectroscopy, time-resolved Brillouin scattering, and THz emission spectroscopy. A direct comparison of detected acoustic signals and THz electromagnetic radiation signals demonstrates that transient strain generation in InGaN/GaN MQWs is correlatedwith electromagnetic THz generation, and both types of emission find their origin in ultrafast dynamical screening of the built-in piezoelectric field in the MQWs. The measured spectral intensity of the detected Brillouin signal corresponds to a maximum strain amplitude of generated acoustic pulses of 2%. This value coincides with the static lattice-mismatch-induced strain in In0.2Ga0.8N/GaN, demonstrating the total release of static strain in MQWs via impulsive THz acoustic emission. This confirms the ultrafast dynamical screening mechanism in MQWs as a highly efficient method for impulsive strain generation.

We investigate acoustic and electromagnetic emission from optically excited strained piezoelectric In0.2Ga0.8N/GaN multiple quantum wells (MQWs), using optical pump-probe spectroscopy, time-resolved Brillouin scattering, and THz emission spectroscopy. A direct comparison of detected acoustic signals and THz electromagnetic radiation signals demonstrates that transient strain generation in InGaN/GaN MQWs is correlatedwith electromagnetic THz generation, and both types of emission find their origin in ultrafast dynamical screening of the built-in piezoelectric field in the MQWs. The measured spectral intensity of the detected Brillouin signal corresponds to a maximum strain amplitude of generated acoustic pulses of 2%. This value coincides with the static lattice-mismatch-induced strain in In0.2Ga0.8N/GaN, demonstrating the total release of static strain in MQWs via impulsive THz acoustic emission. This confirms the ultrafast dynamical screening mechanism in MQWs as a highly efficient method for impulsive strain generation.