Search

Het plaatsen van een stent bij patiënten met perifere vaatziekten leidt tot minder complicaties dan een chirurgische omleiding. Het risico op wondgenezingsstoornissen en oedeem (vochtophoping) is kleiner en de opnameduur in het ziekenhuis aanmerkelijk korter. Dat concludeert Mare Lensvelt in haar promotieonderzoek. Patiënten met een lange verstopping van de bovenbeenslagader krijgen nu nog vaak een chirurgische omleiding. Dat is een grote operatie met veel complicaties. Soms geneest de wond slecht of stapelt er zich vocht op in de benen. 10 tot 20% van de chirurgische omleidingen faalt binnen een jaar. Lensvelt onderzocht of het plaatsen van een stent (een buisje aan de binnenkant van het vat) ook voor langere verstoppingen (langer dan tien centimeter) een goed alternatief zou kunnen zijn voor een chirurgische omleiding. Dat bleek het geval. De eerste resultaten van de nieuwe stent laat zien dat er minder complicaties optreden (7.5%). De eerste resultaten na vier jaar zijn zeer goed, in vergelijking met de chirurgische omleiding. Bovendien, zo stelt Lensvelt, kan er later altijd nog een chirurgische omleiding plaatsvinden als de stent faalt. Deze vormt daarom volgens haar een goede brug naar chirurgie, en maakt een omleiding vaak overbodig.

Vaatchirurgen maken steeds meer gebruik van EVAR, een operatietechniek via de lies die kan worden ingezet bij patiënten met een gesprongen slagader in buik. De behandeling geeft uitstekende overlevingscijfers, maar is niet goedkoper dan een buikoperatie. Dat concludeert Marten Kapma in een onderzoek naar de kosteneffectiviteit van deze twee verschillende operatietechnieken. Mensen met een uitpuiling van de slagader in de buik lopen het risico dat deze verzwakte plek knapt, met een levensgevaarlijke interne bloeding tot gevolg. Van de patiënten die het ziekenhuis op tijd bereiken, overlijdt bijna de helft alsnog. Daarom is het van groot belang om de behandelmethoden te verbeteren. Artsen brengen daarvoor een prothese in op de plek van de ruptuur. Dat kan op twee manieren: via de buik of de lies. Die laatste optie is minimaal invasief, gebaseerd op Dotter-technieken en wordt EVAR genoemd. Een mogelijk voordeel van de laatste methode, zo stelt Kapma, is bovendien dat het bloedverlies kleiner is. Op basis van onderzoek onder patiënten in Groningen en Amsterdam concludeert Kapma dat EVAR uitstekende overlevingskansen geeft, maar dat de kosten hoog zijn. Ook kan nog niet aangetoond kan worden dat de ene techniek beter of goedkoper is dan de andere. Een beter behandelprotocol, dat tot stand kwam als gevolg van het gebruik van beide technieken, leidt volgens hem daarentegen al wel tot lagere sterftecijfers. Ziekenhuizen bepalen daarbij vooraf welke behandeling ze voor welke patiëntengroep willen inzetten. Zo’n protocol vergt voorbereidingstijd en een leercurve, waarschuwt Kapma, voordat patiënten er daadwerkelijk van kunnen profiteren.

Vaatchirurgen maken steeds meer gebruik van EVAR, een operatietechniek via de lies die kan worden ingezet bij patiënten met een gesprongen slagader in buik. De behandeling geeft uitstekende overlevingscijfers, maar is niet goedkoper dan een buikoperatie. Dat concludeert Marten Kapma in een onderzoek naar de kosteneffectiviteit van deze twee verschillende operatietechnieken. Mensen met een uitpuiling van de slagader in de buik lopen het risico dat deze verzwakte plek knapt, met een levensgevaarlijke interne bloeding tot gevolg. Van de patiënten die het ziekenhuis op tijd bereiken, overlijdt bijna de helft alsnog. Daarom is het van groot belang om de behandelmethoden te verbeteren. Artsen brengen daarvoor een prothese in op de plek van de ruptuur. Dat kan op twee manieren: via de buik of de lies. Die laatste optie is minimaal invasief, gebaseerd op Dotter-technieken en wordt EVAR genoemd. Een mogelijk voordeel van de laatste methode, zo stelt Kapma, is bovendien dat het bloedverlies kleiner is. Op basis van onderzoek onder patiënten in Groningen en Amsterdam concludeert Kapma dat EVAR uitstekende overlevingskansen geeft, maar dat de kosten hoog zijn. Ook kan nog niet aangetoond kan worden dat de ene techniek beter of goedkoper is dan de andere. Een beter behandelprotocol, dat tot stand kwam als gevolg van het gebruik van beide technieken, leidt volgens hem daarentegen al wel tot lagere sterftecijfers. Ziekenhuizen bepalen daarbij vooraf welke behandeling ze voor welke patiëntengroep willen inzetten. Zo’n protocol vergt voorbereidingstijd en een leercurve, waarschuwt Kapma, voordat patiënten er daadwerkelijk van kunnen profiteren.

Het plaatsen van een stent bij patiënten met perifere vaatziekten leidt tot minder complicaties dan een chirurgische omleiding. Het risico op wondgenezingsstoornissen en oedeem (vochtophoping) is kleiner en de opnameduur in het ziekenhuis aanmerkelijk korter. Dat concludeert Mare Lensvelt in haar promotieonderzoek. Patiënten met een lange verstopping van de bovenbeenslagader krijgen nu nog vaak een chirurgische omleiding. Dat is een grote operatie met veel complicaties. Soms geneest de wond slecht of stapelt er zich vocht op in de benen. 10 tot 20% van de chirurgische omleidingen faalt binnen een jaar. Lensvelt onderzocht of het plaatsen van een stent (een buisje aan de binnenkant van het vat) ook voor langere verstoppingen (langer dan tien centimeter) een goed alternatief zou kunnen zijn voor een chirurgische omleiding. Dat bleek het geval. De eerste resultaten van de nieuwe stent laat zien dat er minder complicaties optreden (7.5%). De eerste resultaten na vier jaar zijn zeer goed, in vergelijking met de chirurgische omleiding. Bovendien, zo stelt Lensvelt, kan er later altijd nog een chirurgische omleiding plaatsvinden als de stent faalt. Deze vormt daarom volgens haar een goede brug naar chirurgie, en maakt een omleiding vaak overbodig.