Search

วัตถุประสงค์: การศึกษาเปรียบเทียบดัชนีทางคลินิกในการรักษาโรคปริทันต์อักเสบโดย การขูดหินน้ำลายเกลารากฟันขัดฟันและสอนการแปรงฟันร่วมกับใช้ยาเจลฟ้าทะลายโจร กับใช้เจลพื้นฐานเป็นระยะเวลา 3 เดือน วัสดุอุปกรณ์และวิธีการศึกษา: อาสาสมัคร 12 คนเป็นโรคปริทันต์อักเสบจากโรง พยาบาลทันตกรรม มหาจักรีสิรินธร คณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน ฟันที่ศึกษา 104 ซี่ เป็นฟันรากเดียวที่มีร่องลึกปริทันต์เท่ากับหรือมากกว่า 5 มิลลิเมตร วัดดัชนีทางคลินิก ก่อนการรักษา สุ่มแบ่งฟันที่อยู่คนละซีกปากเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละ 52 ซี่ ให้การรักษาด้วยวิธีขูดหินน้ำลายเกลารากฟันขัดฟัน สอนการแปรงฟันวิธีดัดแปลงจาก วิธีของ Bass ใช้ยาเจลฟ้าทะลายโจรหรือเจลพื้นฐานร่วมรักษาแต่ละกลุ่มโดยวิธีเดียวกัน วัดค่าดัชนีทางคลินิกหลังการรักษา 3 เดือน ผลการศึกษา: อาสาสมัครเพศชาย 3 คน หญิง 9 คนอายุเฉลี่ย 44.5±6.64 ปีก่อนรักษา เปรียบเทียบค่าดัชนีทางคลินิกระหว่างกลุ่มรับยากับกลุ่มรับเจลพื้นฐานพบว่าไม่แตกต่าง กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ หลังการรักษาทั้งสองกลุ่ม ค่าดัชนีคราบจุลิทรีย์มีค่าเฉลี่ย ที่ประมาณระดับ 1 และการแจกแจงความถี่ของดัชนีสภาพเหงือกพบฟันที่มีค่าสภาพ เหงือกที่ระดับ 2 มีจำนวนเกินครึ่ง แสดงได้ว่าอาสาสมัครยังไม่สามารถควบคุมอนามัย ช่องปากได้และเหงือกยังมีอาการอักเสบ เมื่อเปรียบเทียบค่าดัชนีทางคลินิกก่อนและหลัง การรักษาภายในกลุ่มมีค่าต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกค่ายกเว้นค่าดัชนีการโยก ของฟันกลุ่มรับสารพื้นฐานเท่านั้นมีค่าหลังรักษาน้อยลงแต่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ ค่าความลึกร่องลึกปริทันต์ เหงือกร่นและระยะยึดเกาะที่สูญเสียเมื่อเปรียบเทียบ ระหว่างกลุ่มรับยากับรับเจลพื้นฐานต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ แต่เมื่อเปรียบ เทียบระหว่างช่วงเวลาจะต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และการเพิ่มขึ้นของระดับการ ยึดเกาะกลุ่มรับยามีค่าดีกว่ากลุ่มรับเจลพื้นฐานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ บทสรุป: กลุ่มผู้ป่วยโรคปริทันต์อักเสบที่ยังคงมีการอักเสบของเหงือกหลังรักษา การใช้ยา เจลฟ้าทะลายโจรร่วมรักษาให้ผลดีกว่าไม่ใช้เล็กน้อยในระยะเวลาวัดผล 3 เดือน

วัตถุประสงค์ : การศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพการกำจัดคราบจุลินทรีย์ การลดอาการเหงือกอักเสบและความปลอดภัยต่อเนื้อเยื่ออ่อนในช่องปากของแปรงสีฟันขนนุ่มปลายเรียวแหลมผสมปลายตัด 3 ชนิด กับแปรงสีฟันมาตรฐานขนนุ่มปลายมนของกรมอนามัย วัสดุอุปกรณ์และวิธีการศึกษา : อาสาสมัคร 120 คนถูกแบ่ง 4 กลุ่มด้วยวิธีไอโซดาต้าโดยใช้ค่าเฉลี่ยดัชนีคราบจุลินทรีย์และดัชนีสภาพเหงือก สุ่มแบ่งเป็นกลุ่มแปรงสีฟันขนนุ่มปลายเรียวแหลมผสมปลายตัด 3 กลุ่ม และกลุ่มแปรงสีฟันมาตรฐานขนนุ่มปลายมนของกรมอนามัย 1 กลุ่ม ก่อนใช้แปรงสีฟัน 2 สัปดาห์อาสาสมัครได้รับการขูดหินน้ำลาย ขัดฟัน และฝึกแปรงฟันวิธีแปรงฟันแบบดัดแปลงจากวิธีของ Bass(Modified Bass technique) กำหนดให้อาสาสมัครแปรงฟันวันละ 2 ครั้ง ใช้ยาสีฟันชนิดเดียวกัน และงดใช้อุปกรณ์ทำความสะอาดช่องปากอื่น อาสาสมัครงดทำความสะอาดฟันอย่างน้อย 12 ชั่วโมงเพื่อสะสมคราบจุลินทรีย์ก่อนการตรวจทุกครั้ง ผู้ตรวจบันทึกค่าดัชนีสภาพเหงือก ดัชนีเลือดออกที่เหงือก ดัชนีการเกิดแผลที่เหงือก ย้อมสีฟันด้วยสีเบสิกฟุคซินแล้วบันทึกค่าดัชนีคราบจุลินทรีย์ตามลำดับ จากนั้นอาสาสมัครแปรงฟันด้วยแปรงสีฟันและยาสีฟันที่กำหนดให้นาน 3 นาที และตรวจวัดดัชนีคราบจุลินทรีย์และดัชนีการเกิดแผลที่เหงือกอีกครั้ง การตรวจครั้งที่สอง หลังใช้แปรงสีฟัน 2 สัปดาห์และครั้งที่สาม หลังใช้แปรงสีฟัน 4 สัปดาห์ ให้อาสาสมัครตอบแบบสอบถามความพึงพอใจในแปรงสีฟัน เมื่อจบการศึกษา ผลการศึกษา : แปรงสีฟันทั้ง 4 ชนิด มีประสิทธิภาพในการลดคราบจุลินทรีย์หลังการแปรงฟันได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p0.05) อาสาสมัครกลุ่ม D หรือแบบที่ 3 พึงพอใจมากที่สุดถึงร้อยละ 75 บทสรุป : แปรงสีฟันขนนุ่มปลายเรียวแหลมผสมปลายตัดทั้ง 3 ชนิด กำจัดคราบจุลินทรีย์ ลดอาการเหงือกอักเสบ ตำแหน่งเลือดออก ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและปลอดภัยต่อเนื้อเยื่ออ่อนในช่องปาก