Search

Autorka omawia źródła i przykłady popularnego w ostatnich kilkudziesięciu latach w Polsce fenomenu literackiego, który nazwała spowiedzią (w formie wywiadów rzek, autobiografii, quasi-autobiografii): stojące za nim założenia, jego związki z sakramentem spowiedzi, ambiwalentny charakter. Za konstytutywny element tego zjawiska autorka uznaje obietnicę szczerości, prowadzącą do zawarcia przez autora z czytelnikiem paktu spowiedziowego, który jest definiowany na wzór Lejeune’owskiego paktu autobiograficznego. W artykule rozważane są cechy tak ukształtowanych tekstów oraz możliwe wynikające z zaistnienia tego fenomenu konsekwencje: w literaturze i w rzeczywistości pozaliterackiej.

Copyright of Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo is the property of University of Warsaw and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Research on Wisława Szymborska's poetry considers Kornel Filipowicz's prose only to a small extent. Agnieszka Rydz does mention the author of To kill a deer! but her reflection concerns the landscape of memory, whereas Szymborska's lyrical sceneries, interpreted in the zoocritical perspective, turn out to be akin to Filipowicz's literary ecosystems. What testifies to that is among others artistic and axiological consequences of presenting human in interactions with wildlife, which was pointed out by Stanisław Burkot in the context of Alfred Adler's findings. What points to the relation is also the geopoetics of those territories, which, according to Elżbieta Feliksiak, are conducive to reflections stemming from "being in the landscape". It is in them, both in Filipowicz's and the authoress of Parting with a View's works -- according to Krystyna Pietrych -- that the border between the worlds of humans and animals is constantly being crossed. Literary, but also ontological properties of the mentioned borders, can be determined by taking into consideration the Umwelt category, introduced into research on animal behavior by Jakob von Uexkűll. Used by Alexandra Horowitz to describe the relation between man and dog, it allows to trace literary connections between Kornel Filipowicz, Wisława Szymborska and Thomas Mann. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Autobiografia is the property of University of Szczecin Press / Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecinskiego and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Adeptus is the property of Polish Academy of Sciences, Institute of Slavic Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

W artykule autorka analizuje autobiograficzny esej Paula B. Preciado Testo Junkie. Sex, Drugs, and Biopolitics in the Pharmacopornographic Era i przedstawioną w nim „teorię siebie” (self-theory) jako wykraczające poza tradycyjne rozumienie autobiografii, znane między innymi z teorii paktu autobiograficznego Philippe’a Lejeune’a. Testo Junkie jako „autobiograficzny esej cielesny” podkreśla następujące kwestie: 1) cielesności podmiotu mówiącego, 2) umowności kategorii płci i granic między mężczyzną a kobietą, 3) posthumanistyczne inklinacje, czerpiąc inspirację z koncepcji „stawania-się” znanej z Tysiąc plateau Gilles’a Deleuze’a i Feliksa Guattariego.