Search

Background: Allergen immunotherapy remains a widely recognized and widely used method for the treatment of selected allergic diseases. Currently, according to the European Academy Of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) guidelines, venom immunotherapy (VIT) may be considered for patients over 60. Nevertheless, no separate studies have confirmed the efficacy and safety of this therapy. This study aimed to evaluate the short-term effectiveness of VIT against wasp allergens in an ultra-rush protocol for older patients compared to young patients. Methods: Among the 113 patients included in this study, 51 were older than 60 years (Group A), and 62 formed the control “young group” (age range: 18–35 years). All patients were desensitized to wasp venom using the ultra-rush protocol according to Muller and aqueous solutions of vaccines containing wasp venom. A basophil activation test (Basotest, Orpegen Pharma, Germany) and intracutaneous tests with dilutions of wasp allergen and specific IgE to extract wasp venom were performed at the start and after six months of VIT. The safety of VIT was assessed on the basis of the international Mueller scale. Results: One hundred and eleven patients with confirmed wasp allergies completed six months of VIT: 51 participants over 60 years of age (Group A) and 60 young people (Group B). No systemic adverse reactions were observed during the VIT induction phase. However, large local reactions were noted in 17% of older patients and 20% of young patients at a similar level (p > 0.05). During maintenance VIT, two mild grade I systemic reactions were confirmed in young patients. These symptoms resolved spontaneously. There were no such reactions in older patients. The effectiveness of VIT was tested using BAT. There was a statistically significant reduction in CD63 reactivity in 86% of patients in Group A, and a comparable and substantial decrease in 84% of young patients in Group B. According to the BAT test, the mean reductions in the area under the curve (AUC) after six months of VIT were significant (p < 0.05) and comparable between Groups A and B: −6.52 vs. 7.21. Conclusions: VIT against wasp venom is safe and effective in short-term observation, and is comparable to that used for young patients.

Insect venom is one of the most common triggers of anaphylaxis in the elderly population. Venom immunotherapy (VIT) remains the only treatment for Hymenoptera venom allergy (HVA). However, little is known about the differences in indication for VIT in the group of patients aged 60 years and older. The objective of this study was to assess the clinical and diagnostic differences of HVA in elderly patients. The study compared data from patients aged ≥ 60 (N = 132) to data from patients aged from 11 to 60 years (N = 750) in terms of HVA severity, comorbidities, and immunological parameters, namely, intradermal testing (IDT), specific IgE (sIgE) levels against extracts and major allergenic molecules, and serum tryptase level (sBT). The severity of systemic HVA (I–IV Müller scale) did not differ between adults and seniors. However, the severity of cardiovascular reactions (IV) increased with age, while the frequency of respiratory reactions (III) decreased. No differences were found in the immunological parameters of sensitization IDT, venom-specific IgE concentrations, or sIgE against Api m 1, 2, 4, 5, and 10 between patients below and above 60 or 65 years of age. Differences were noted for sIgE against Ves v1 and Ves v5; they were higher and lower, respectively, in seniors. In the seniors group, sBT levels were higher. Elevated tryptase levels, along with the aging process, can represent a risk factor within this age category. Nevertheless, advanced age does not influence the immunological parameters of immediate HVA reactions, nor does it impact the diagnosis of HVA.

Individuals with a history of allergy are potentially at risk of suffering from adverse effects after COVID-19 vaccination. We sought to assess the tolerance towards the Pfizer-BioNTech vaccine in allergic patients. To address this issue, we used a questionnaire conducted on-line in a group of medical professionals who were vaccinated with the Pfizer-BioNTech vaccine. A total of 1808 respondents, out of whom 1707 received two doses of the vaccine, returned the questionnaire. Local reactions after injection were more frequent in allergic individuals after both doses (swelling p = 0.0003). Systemic adverse events (AE-SYS) occurred more often after the second than the first dose in both groups (allergic persons: 77.29% vs. 41.06%); vomiting and arthralgia occurred more often in allergic subjects (p = 0.0009). AE-SYS in allergic individuals lasted longer than in non-allergic ones after the first (p = 0.01) and the second dose (p = 0.0009). Allergic reactions after vaccination were reported more frequently in allergic subjects: after the first dose (p = 0.00001) and after the second dose (p = 0.001). Rhinitis was the most frequent symptom observed more often in allergic patients. No severe allergic reactions occurred during the full cycle of vaccination. Although the Pfizer-BioNTech vaccine is tolerated worse by allergic than non-allergic individuals, the occurring adverse symptoms are mild and do not preclude a successful completion of the vaccination cycle. The presence of symptoms suggestive of allergy does not constitute a condition of increased risk of developing clinically significant adverse events following Pfizer COVID-19 vaccination.

Allergen immunotherapy (AIT) is a standard treatment for venom allergy. Our purpose was to determine if the administration of both allergen and protective vaccines during one visit is safe and if such a procedure does not deteriorate the tolerance of both vaccines. As current guidelines are based on theoretical assumptions, our aim was to establish the safety and tolerance of shortening the recommended interval between vaccinations. During two influenza seasons, 44 adult patients, with a history of systemic allergic reactions after a Hymenoptera sting, underwent 58 simultaneous allergen and seasonal influenza vaccinations (study group) while in the maintenance phase of venom immunotherapy (VIT). The control group consisted of 57 healthy adults who were vaccinated against influenza only. The conditions of the patients were monitored during hospital visits, and via telecommunication methods to evaluate the safety and tolerance of the procedure. Within the study group, there were no immediate or delayed allergic reactions after vaccinations. The presence of common, adverse influenza vaccine reactions among study group patients (29%) and control group patients (32%) did not differ significantly (p = 0.841). We did not observe a difference in the frequency of various adverse reactions in either group or a dependence of previous vaccinations against influenza on the occurrence of adverse reactions. The most frequent occurrences were local adverse reactions. All adverse reactions were resolved without treatment. These findings demonstrate the safety and tolerance of an influenza vaccination and Hymenoptera venom immunotherapy administration during one visit.

Nie ma jednoznacznego stanowiska, które z oznaczanych obecnie parametrów w przebiegu astmy najlepiej odzwierciedlają efektywność leczenia i mogą być powszechnie uznanymi kryteriami oceny tej choroby. Do tej pory najczęściej stosowano w tym celu parametry spirometryczne (FEV1, PEF), występowanie wybranych objawów choroby (nocne lub dzienne napady duszności, nocne przebudzenia) oraz przyjmowanie „na ratunek” β2-agonistów. Nie odzwierciedlają one jednak w pełni złożonych procesów patogenetycznych leżących u podłoża astmy. Artykuł niniejszy przedstawia znaczenie iwzajemne korelacje innych parametrów, szczególnie monitorujących przebieg zapalenia alergicznego: eozynofilia w plwocinie, stężenie eozynofilowego białka kationowego (ECP) w surowicy krwi i/lub w plwocinie, stężenie wydychanego tlenku azotu (eNO), nadreaktywność oskrzeli (PC20, PD20), parametry spirometryczne (FEV1, PEF), parametry jakości życia (częstość hospitalizacji, częstość i nasilenie zaostrzeń). Autorzy zwracają także uwagę na wzrastającą rolę oceny jakości życia pacjentów w monitorowaniu terapii astmy szczególnie wkontekście współpracy pacjenta irelacji pacjent – lekarz. Ocenie zostaje poddany szereg badań analizujących poszczególne parametry i zależności pomiędzy nimi. W podsumowaniu analizowany jest sposób właściwego kojarzenia parametrów z różnych grup wcelu uzyskania pełnego obrazu poziomu kontroli astmy, co jest szczególnie podkreślane przez GINA2006, i podjęcia właściwych decyzji terapeutycznych. Autorzy sugerują, że dla pełniejszej indywidualizacji leczenia konieczna jest jednoczesna ocena parametrów, co najmniej po jednym, z przedstawionych grup. Dalsze badania są konieczne dla uzyskania bardziej obiektywnych połączeń parametrów w ocenie leczenia i kontroli astmy.

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat obserwuje się stały wzrost częstości występowania chorób alergicznych. Schorzenia te stanowią obecnie istotny czynnik ekonomiczny w opiece zdrowotnej krajów rozwiniętych, zarówno w kontekście kosztów leczenia, jak i kosztów społecznych związanych z absencją chorobową i świadczeniami rentalnymi. Badania naukowe wskazują na efekt związany z szkodliwym wpływem środowiska oraz na efekt błędnych zachowań związanych ze zmianą stylu życia, w konsekwencji których dochodzi do rozwoju alergii. W artykule przedstawiono zagrożenia, jakie niosą ze sobą te choroby, w kontekście zdrowia społeczeństwa oraz najczęściej wymieniane przyczyny coraz częstszej zapadalności na choroby atopowe. Autorzy przedstawiają krótką analizę najważniejszych badań epidemiologicznych ostatnich dekad. Analizowane jest narastanie częstości występowania astmy, alergicznego nieżytu nosa, a także anafilaksji ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na leki. Dane pochodzą z badań przeprowadzonych w wielu krajach, na różnych kontynentach i dotyczą zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. W Midspan family study – badaniu przeprowadzonym w Szkocji, stwierdzono trzykrotny wzrost występowania astmy oraz pyłkowicy w ciągu dwudziestoletniego okresu obserwacji. Podobne wyniki uzyskano wśród młodzieży szkolnej w Sydney, gdzie miał miejsce czterokrotny wzrost zachorowań na astmę i pyłkowicę. W latach dziewięćdziesiątych dwukrotny wzrost występowania tych chorób zanotowano również u dzieci w Izraelu. Podobna tendencja dała się zauważyć w Chinach. Dodatkowo stwierdzono tu, że częstość występowania astmy jest większa na obszarach silnie zurbanizowanych. Ze zwiększonym ryzykiem występowania astmy związane było między innymi: gotowanie potraw przy użyciu gazu, duża wilgotność w pomieszczeniach mieszkalnych oraz używanie poduszek z tworzyw sztucznych. Czynnikiem ochronnym okazało się natomiast używanie bawełnianej pościeli oraz częste spożywanie warzyw i owoców.