Search

Abstract Background Concerns about potential adverse effects of long-term exposure to lithium as a mood-stabilizing treatment notably include altered renal function. However, the incidence of severe renal dysfunction; rate of decline over time; effects of lithium dose, serum concentration, and duration of treatment; relative effects of lithium exposure vs. aging; and contributions of sex and other factors all remain unclear. Methods Accordingly, we acquired data from 12 collaborating international sites and 312 bipolar disorder patients (6142 person-years, 2669 assays) treated with lithium carbonate for 8–48 (mean 18) years and aged 20–89 (mean 56) years. We evaluated changes of estimated glomerular filtration rate (eGFR) as well as serum creatinine, urea–nitrogen, and glucose concentrations, white blood cell count, and body-mass index, and tested associations of eGFR with selected factors, using standard bivariate contrasts and regression modeling. Results Overall, 29.5% of subjects experienced at least one low value of eGFR ( 55; risk of ≥2 low values was 18.1%; none experienced end-stage renal failure. eGFR declined by 0.71%/year of age and 0.92%/year of treatment, both by 19% more among women than men. Mean serum creatinine increased from 0.87 to 1.17 mg/dL, BUN from 23.7 to 33.1 mg/dL, glucose from 88 to 122 mg/dL, and BMI from 25.9 to 26.6 kg/m2. By multivariate regression, risk factors for declining eGFR ranked: longer lithium treatment, lower lithium dose, higher serum lithium concentration, older age, and medical comorbidity. Later low eGFR was also predicted by lower initial eGFR, and starting lithium at age ≥ 40 years. Limitations Control data for age-matched subjects not exposed to lithium were lacking. Conclusions Long-term lithium treatment was associated with gradual decline of renal functioning (eGFR) by about 30% more than that was associated with aging alone. Risk of subnormal eGFR was from 18.1% (≥2 low values) to 29.5% (≥1 low value), requiring about 30 years of exposure. Additional risk factors for low eGFR were higher serum lithium level, longer lithium treatment, lower initial eGFR, and medical comorbidity, as well as older age.

Związki wyznaniowe w Polsce mogą być finansowane m.in. poprzez przekazywanie na ich rzecz darowizn. Darczyńca z tytułu dokonania darowizny może skorzystać z ulgi podatkowej. W sposób szczególny darczyńca może skorzystać z ulgi podatkowej z tytułu dokonania darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne. Podstawę normatywną tej ulgi podatkowej stanowią właściwe przepisy ustaw, które regulują sytuację prawną poszczególnych związków wyznaniowych, a nie ustawy podatkowe. Jednak przepisy wskazanych ustaw możliwość skorzystania z tej ulgi podatkowej uzależniają od spełnienia kilku warunków. Kościelna osoba prawna, na rzecz której dokonano darowizny, powinna wystawić darczyńcy pokwitowanie odbioru darowanej kwoty oraz w ciągu dwóch lat od jej uzyskania jest zobowiązana złożyć sprawozdanie z przeznaczenia wskazanej kwoty na działalność charytatywno-opiekuńczą. Ponadto, zgodnie z przepisami podatkowymi, potwierdzeniem wysokości darowanej kwoty powinien być dowód wpłaty darowizny na rachunek bankowy osoby obdarowanej. W praktyce spełnienie wskazanych warunków wywołuje wiele trudności. Świadczy o tym bogate orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, zwłaszcza dotyczące zagadnienia sprawozdania z przeznaczenia darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnej osoby prawnej. Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzecznictwie doprecyzowuje pojęcie sprawozdania z przeznaczenia darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnej osoby prawnej. Jednak, jak pokazuje praktyka, wyjaśnienia te są nadal niewystarczające.

International Online Conference entitled Právna Politika a Legislatíva v Oblasti Konfesného Práva [Legal Policy and Legislation in the Area of Confessional Law], 24-25 September 2020 W dniach 24-25 września 2020 r. w ramach Międzynarodowego Kongresu Naukowego Trnava Days of Law 2020, który jest cyklicznym spotkaniem naukowym, odbyła się Międzynarodowa konferencja naukowa pt. Právna Politika a Legislatíva v Oblasti Konfesného Práva / Legal Policy and Legislation in the Area of Confessional Law. Organizatorem konferencji był Ústav pre právne otázky náboženskej slobody (Institute for Legal Questions of Religious Freedom) na Wydziale Prawa Trnawskiego Uniwersytetu w Trnawie (Słowacja).

International Interdisciplinary Online Conference entitled On Human Rights Dimensions of Pandemic Crisis, 1-31 July 2020 W dniach 1-31 lipca 2020 r. odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa pt. Human Rights Dimensions of Pandemic Crisis, zorganizowana przez: Wydział Prawa Trnawskiego Uniwersytetu w Trnawie (Słowacja) we współpracy z Centre for Russian and Central Asian Studies oraz Uniwersytetem Jawaharlal Nehru w New Delhi.

Zasada równouprawnienia związków wyznaniowych jest często podejmowanym zagadnieniem w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Została unormowana w art. 25 ust. 1 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. Jest cechą charakterystyczną dla demokratycznych państw świeckich. Gwarantuje poszanowanie różnorodności wyznaniowej i światopoglądowej społeczeństwa. Jej podstawę stanowi godność osoby ludzkiej. Trybunał Konstytucyjny potwierdza w swoim orzecznictwie, że właściwą przesłanką równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych powinna być określona cecha wspólna. Dlatego równouprawnienie związków wyznaniowych polega na jednakowym traktowaniu podmiotów charakteryzujących się określoną cechą w identycznym stopniu. Konsekwencją istnienia tej zasady w polskim systemie prawnym jest wykluczenie możliwości powstania państwa wyznaniowego, ponieważ jeden związek wyznaniowy uzyskałby pozycję uprzywilejowaną w formie kościoła państwowego. Jednocześnie zasada ta zakłada odmienne traktowanie kościołów i związków wyznaniowych, które nie posiadają wspólnej cechy istotnej. Obowiązująca obecnie Konstytucja z 2 kwietnia 1997 r. wprowadza do swojej treści zasadę równouprawnienia związków wyznaniowych jako jedną z wielu konkretyzacji konstytucyjnej zasady równości. Stanowisko to podkreślił Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 2 kwietnia 2003 r. (K 13/02), a następnie powtórzył również w orzeczeniu z 14 grudnia 2009 r. Dlatego zasada równouprawnienia związków wyznaniowych powinna być interpretowana podobnie jak ogólna zasada równości z uwzględnieniem całego dorobku orzeczniczego Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego konstytucyjnej zasady równości. Wskazuje to na jednolitą linię orzeczniczą w zakresie interpretacji omawianej zasady.

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym związki wyznaniowe w Polsce mogą korzystać z przysługujących im praw zgodnie z zasadą równouprawnienia bez względu na formę uregulowania ich sytuacji prawnej. Do katalogu przysługujących związkom wyznaniowym praw należy zaliczyć prawo do procedowania przy zawarciu małżeństwa zgodnie z prawem wewnętrznym związków wyznaniowych, które po spełnieniu dodatkowych kryteriów wywrze skutki cywilne. Korzystanie z tego prawa powinno być zgodne z konstytucyjną zasadą równouprawnienia związków wyznaniowych. W obecnym stanie prawnym uprawnienie to może przysługiwać jedynie tym związkom wyznaniowym, których sytuacja prawna uregulowana jest w oparciu o umowę międzynarodową lub odrębną ustawę. Wyklucza to możliwość ubiegania się o to prawo związki wyznaniowe, których byt prawny opiera się o wpis do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. Różnicowanie tych podmiotów w oparciu o jedynie kryterium formy uregulowania ich sytuacji prawnej budzi wątpliwości co do zgodności ze wskazaną konstytucyjną zasadą równouprawnienia. Bez względu na formę uregulowania sytuacji prawnej każdy związek wyznaniowy, zgodnie z zasadą równouprawnienia, powinien mieć możliwość uzyskania uprawnienia przysługującego innemu związkowi wyznaniowemu. W sytuacji gdy zachodzą usprawiedliwione przesłanki możliwe jest wprowadzenie różnicowania sytuacji prawnej związków wyznaniowych. Należy podkreślić, że sama forma uregulowania sytuacji pranej związku wyznaniowego nie jest wystarczającym kryterium wprowadzenia różnicowania sytuacji prawnej związków wyznaniowych. Dlatego konieczna jest zmiana przepisów prawa w celu zagwarantowania realizacji konstytucyjnej zasady równouprawnienia związków wyznaniowych także w zakresie prawa do korzystania z wyznaniowej formy zawarcia małżeństwa cywilnego.