Search

This paper analyzes narratives of ethnic conflict among Hungarian and Serbian youth in Vojvodina. These experiences are narrated by Hungarian young people from Mali Iđoš in the Central Bačka region in the interviews with the author of the paper, and the excerpts of the transcripts are analyzed according to the Labovian socio-linguistic scheme. It argues that narrative structure varies according to the interlocutor’s gender; however, all narratives demonstrate similarity in terms of positioning the protagonists of such events as committing subjects and suffering objects. In addition, the narratives are highly script-like, which suggests a lack of diversity in the available discursive frames for narrating the experience of conflicts perceived as ethnically motivated. The most common script, which the interlocutors of this research use as well, constructs and justifies ethnic groups as simultaneously in confrontation with and isolated from each other, linguistically, culturally and geographically, and articulates interethnic experiences as a threat. Ovaj članak analizira narative o etničkim sukobima među mađarskom i srpskom omladinom u Vojvodini. Ova iskustva su saopštena od strane mladih Mađara iz Malog Iđoša u oblasti Centralne Bačke u intervjuima sa autorom ovog članka i izvodi iz transkripta su analizirani u skaldu sa labovskom sociolingvističkom šemom. U njoj se tvrdi da narativne strukture variraju prema polu sagovornika; međutim, svi narativi pokazuju sličnost kada je reč o pozicioniranju protagonista takvih događaja kao počinioca i predmeta stradanja. Takođe, narativi su veoma nalik scenariju, što sugeriše manjak raznolikosti u dostupnim diskurzivnim okvirima za saopštavanje iskustva konfklikta koji su percipirani kao etnički motivisani. Najzastupljeniji scenario, koji sagovornici u ovom istraživanja takođe koriste, konstruiše i opravdava etničke grupe kao istovremeno sukobljene i izolovane jedna od druge, lingvistički, kulturno i geografski i artikuliše međuetničko iskustvo kao pretnju.