Search

Amaç: Bu çalışmada, veteriner hekimliği biliminde, hayvan besleme ve beslenme hastalıkları özelinde gerçekleştirdiği ulusal ve uluslararası çalışmaları, akademik ve idari görev ve sorumlulukları ile Prof. Dr. Hümeyra Özgen’in bilim tarihi ve bilim dünyasına katkılarını ortaya koymak ve ayrıca veteriner hekimliği tarihinde biyografi ve bibliyografi çalışmalarına katkı sağlamak amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın materyalini Selçuk Üniversitesi Rektörlük, Veteriner Fakültesi Dekanlık ve Konya Veteriner Hekimleri Odası Arşivi’nden elde edilen ilk elden kaynaklar ve dönemin gazete haberleri oluşturdu. Belge analizinden elde edilen bilgiler retrospektif yaklaşımla kronolojiye uygun olarak yazıya aktarıldı. Bulgular: İstanbul’da 1924 yılında doğan Özgen, yükseköğrenimini 1946’da Yüksek Ziraat Enstitüsü Veteriner Fakültesi’nde Ankara’da tamamladı. 1949’da Bakteriyoloji ihtisasını, 1951’de Almanya’da doktorasını yaptı ve 1952’de Dr. Med. Veteriner unvanı aldı. 1962’de Dr. Asistan olarak AÜ Veteriner Fakültesi Yem Maddeleri ve Hayvan Besleme Kürsüsü’nde göreve başlayan Özgen, Zootekni ve Hayvan Besleme Bölümü’nde ilk kadın akademisyen unvanı aldı. Özgen, 1966’da Doçentlik ve 1972’de ise Profesörlük kadrosuna atandı. 1978’de F.Ü. Veteriner Fakültesi’nde Dekanlık görevine atanan Özgen, veteriner hekimliği tarihinde bir ilk olarak 1982’de S.Ü. Veteriner Fakültesi kurucu kadın dekanı oldu. Öneri: Veteriner fakülteleri içerisinde ilk kadın kurucu Dekan olan Özgen’in, Türkiye’deki üniversitelere bağlı tüm fakülteler içerisinde de ilk kadın kurucu dekan olup olmadığının araştırılmaya muhtaç bir konu olduğu önerilebilir., Aim: In this study, it was aimed to reveal the national and international studies carried out veterinary science in general and animal nutrition and nutrition diseases in particular, academic and administrative duties and responsibilities, and the contributions of Prof. Dr. Hümeyra Özgen to the history of science and the world of science, and also contribute to biography and bibliography studies in the history of veterinary medicine. Materials and Methods: The material of the study consisted of primary sources and newspaper of the period obtained from archives of the Selcuk University Rectorate, the Deaconship of the Faculty of Veterinary Medicine and Konya Chamber of Veterinarians. The information obtained from the document analysis was written in accordance with chronology with a retrospective approach. Results: Born in Istanbul in 1924, Özgen completed her higher education at Ankara Veterinary Faculty of Higher Agricultural Institute in 1946. She completed her Bacteriology specialization in 1949 and her doctorate in Germany in 1951 and she received the title of Dr. Med. Vet. in 1952. Özgen, who started to work as a Dr. Assistant at AU Veterinary Faculty, Feedstuffs and Animal Nutrition in 1962, received the title of first female academician in Department of Animal Husbandry and Animal Nutrition. Özgen was appointed as Associate Professor in 1966 and Professor in 1972. Özgen, who was appointed as Dean of the Faculty of Veterinary Medicine at F.U. in 1978, became the founding dean of the Faculty of Veterinary Medicine at S.U. as the first founding female dean in the history of veterinary medicine in 1982. Conclusion: It can be suggested that it is a subject in need of further investigation whether the first founder woman Dean Özgen, the first woman in the faculties of veterinary medicine known as founder dean, in all faculties of universities in Turkey

Yaban hayvanları insanların doğrudan ve dolaylı etkilerine maruz kalırlar. Bunun sonucunda hayatlarını kaybedebilme riski doğar. Yaban hayvanları rehabilitasyonu üzerine yapılmış çalışmalar Antalya ve Türkiye genelinde yok denecek kadar azdır. Yapılan yaban hayatı rehabilitasyonlarının da istatistiksel analizi ve değerlendirilmesini içeren çalışma bulunmamakla beraber tutulan verilerde eksiklik ve hatalar oldukça fazladır. Bu çalışmada 2013-2019 yılları arasında Antalya ilinde çalışmanın yürütüldüğü özel kliniğe ulaştırılan yardıma muhtaç yaban hayvanlarının kayıtlarının tutulması ve rehabilitasyonlarının sağlanarak doğaya tekrar salınması hedeflenmiştir. Buna göre; gelen yardıma muhtaç hayvanların kayıtları için form belgesi oluşturulmuş, tanı, tedavi, beslenmeleri yapılmış ve rehabilitasyonu biten yaban hayvanların uygun dönemde doğaya tekrar bırakılması sağlanmıştır. Çalışma sürecinde toplamda 178 omurgalı yardıma muhtaç yaban hayvan kliniğe ulaştırılmıştır. Gelen örneklerin %96,6'sının (172) kuş, %1,7'sinin (3) memeli ve %1,7'sinin (3) ise herptil (amfibi/sürüngen) olduğu tespit edilmiştir. Gelen örneklerin mevsimlere göre dağılımına bakıldığında %25,3'ünün (45) ilkbahar, %12,9'unun (23) Kış, %26,4'ünün (47) sonbahar ve %35,4'ünün (63) yaz aylarında yardıma muhtaç hale geldiği ve kliniğe ulaştırıldığı görülmüştür. Rehabilitasyonları gerçekleştirilen yaban hayvanlarının yapılan muayenelerinde görülen semptomların %1,7'si (3) ateşli silahla yaralanma, %21,3'ü (38) öksüz, %19,1 (34) kedi saldırısı, %48,3'ü (86) travma, %0,6'sı (1) enfeksiyon ve %9'u (16) göç yorgunu olduğu belirlenmiştir. Bu etkilere maruz kalan yaban hayvanlarının %42,1'i (75) ölmüş, %57,9'u (103) ise tekrar doğaya salınmıştır. Rehabilitasyon sürecinde tanı ve tedavilerin yanısıra, gelen türlerin semptomlara bağlı olarak tedavilere verdikleri cevaplar, stres ile mücadele, türe bağlı olarak uygulanması gereken beslenme rejimi ve salınmadan önce doğada yaşayabilir kararının alınması için gerekli olan alıştırmalar ile ilgili de bilgi elde edilmiştir. Bu bilgiler ışığında benzer semptomlarla gelen türlerle ilgili nasıl bir rehabilitasyon sürecinin izlenmesi gerekliliği konusunda bir altlık oluşturulmuştur. Ayrıca bu süreçte tutulan kayıtlar ve alınacak biyolojik örnekler farklı çalışmaların yapılmasına olanak sağlayabilir. Doğal süreçte görülmesi veya izlenmesi zor olan nadir türler dahi görülmekte olup, bu türlerle ilgili örneklerin elde edilmesi, türlerin devamlılığı açısından önemli bilgiler verebilecektir. Uygun ortam ve ekip oluşturulması ve aynı zamanda toplumda farkındalık yaratılması ile insan faaliyetleri veya doğal sebeplerle yaralanan yaban hayvanlarının çoğunluğunun doğaya tekrar salınabileceği bu çalışma ile ortaya konulmuştur. Yardıma muhtaç yaban hayvanlarının Türkiye'deki sorumlu kurumu olan Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğünün, rehabilitasyon amaçlı oluşturdukları sisteminin işlevsel olmadığı ve bu konuda yeni düzenlemelerin yapılması gerekliliği sonucuna varılmıştır. Bu konuda uygun altyapı ve ekibe (biyolog, veteriner, ekolog vb.) sahip rehabilitasyon merkezlerinin oluşturulması ve bu merkezlerin halka yönelik bilgilendirme çalışmaları yapmaları gereği ortaya çıkmaktadır. Türkiye'de yaban hayatı rehabilitasyonu merkezlerinde sistemli bilgi birikimlerinin yapılması ve elde edilen verilerin değerlendirilmesi ile yıllık veya uzun dönemli analizlerin yapılması önemlidir. Bu analizler sonucunda yaban hayatı bakımından önemli olan bölgelerin tespit edilmesi ve ilgili bölgelerde görülen yaralanma sıkılıklarına göre çözümler üretilmesi, Türkiye biyolojik çeşitliliğinin korunmasına önemli katkı sağlayabilecektir. Wild animals are exposed to the direct and indirect effects of humans and as a result there is a risk of losing their lives. There are few studies on the wildlife rehabilitation of Turkey and the date held in the studies are incorrect and incomplete. There is no study including the statistical analysis and evaluation of wildlife rehabilitation in turkey. In this study, it is aimed to the records of the helpless wild animals which were delivered to private veterinary clinic in the Antalya region between 2013 and 2019, were kept regularly, rehabilitated and released to nature. According to this; A form document was created for the records of the helpless wild animals of assistance, and the wild animals whose diagnosis, treatment, feeding and rehabilitation were completed were left to the nature in the appropriate period. A total of 178 vertebrate animals were transported. 96.6% (172) of the cases were birds, 1.7% (3) were mammals and 1.7% (3) were herptiles. According to the seasons, 25.3% (45) came in spring, 12.9% (23) in winter, 26.4% (47) in autumn and 35.4% (63) in summer. In our study, determined to 1.7% (3) of gunshot, 21.3% (38) orphan, 19.1% (34) cat attack, 48.3% (86) trauma, 0.6% (1) infection and 9% (16) are tired of migration. 42.1% (75) of the wild animals exposed to these effects died and 57.9% (103) were released to nature.In addition to the diagnosis and treatment during the rehabilitation process, information about the responses of the species to the treatments depending on the symptoms, the struggle against stress, the nutritional regimen depending on the species and the exercises required to make a viable decision before release were obtained. In the light of this information, it provided a basis for what kind of rehabilitation process should be followed for species with similar symptoms.It also has the potential to create an important data source in terms of the records taken in this process and the possibility of many different studies with biological samples to be taken if systematic. Rare species that are difficult to be observed or monitored in the natural process are seen, and obtaining samples of these species may provide important information for the continuity of the species.It was demonstrated in this study that the majority of wild animals injured due to human activities or natural causes can be released in to the nature again by creating an appropriate environment and team, as well as raising awareness in the society.DKMP (Directorate General for Nature Conservation and National Parks) is the institution witch responsible for the protection of helpless wild animals in Turkey but it was concluded that the system they created for rehabilitation was not functional and that new arrangements should be made on this subject. In this regard, rehabilitation centers with appropriate infrastructure and team (biologist, veterinary, ecologist, etc.) should be established. These centers are required to carry out public information activities on wildlife. The systematic knowledge in wildlife rehabilitation centers in Turkey should be performed and the resulting data is important to perform the annual and long-term analysis. This analysis is important in terms of detection of wildlife as a result of injuries and production solutions based on firmness seen in the region concerned, Turkey can make an important contribution to the protection of biodiversity. 120

FELİN ATAKSİ SENDROMUNDA FEKAL MİKROBİYOTA TRANSPLANTASYONUNUN ETKİNLİĞİNİN ARAŞTIRILMASI Adak H.İ Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü İç Hastalıkları Programı Yüksek Lisans Tezi, Aydın, 2019. Yapılmış olan çalışmalarda ve litaratür taramalarında nörolojik defisiti bulunan canlılarda bağırsak mikrobiyotasında disbiyozis olduğu tesbit edilmiştir. Bu çalışmada ataksik kedilerde bağırsak mikrobiyotasını Fekal Mikrobiyota Transplantasyonuyla (FMT) restore ederek var olan hastalığın semptomlarının geriletilmesi ve/veya hastalığın iyileştirilmesi amaçlanmıştır. Genel muayenesi yapılan ve klinik bakıda her hangi bir sağlık problemi belirlenmeyen (hasta hayvanlar ile aynı yaş gruplarından) donörden dışkı örnekleri alındı. Alınan dışkı örnekler sedimentasyon/flotasyon yöntemiyle parazitolojik olarak incelenmiş ve her hangi bir sestod, nematod ve protozoona rastlanmayanlar dışkı örnekleri kullanılmıştır. Ortalama olarak her hasta için donörlerden 20 gr dışkı örneği alınmış olup öncelikle dışkı % 0,9 NaCl (ortalama 50-100 ml) ile sulandırılıp homojenize hale getirildi. Sonrasında büyük partiküllerin ayrılması amacıyla bir süzgeç yardımıyla hazırlanan solüsyon büyük partiküllerden ayırılmıştır. İlk yarım saat içerisinde dışkı hasta hayvanlara rektal yolla (serum seti aracılığında) transplante edildi. Üç gün ara ile toplamda 5 uygulama yapılıp hasta hayvanlarda genel durum gözlemlendi.Çalışmaya dahil edilen 10 kedide klinik bulgu olarak paraliz, tremor, inkordinasyon, eliptik yürüyüş gözlemlendi. Transpantasyon uygulamaları sonrasında 10 vakanın tamamında klinik bulgularda iyileşme veya gerileme gözlemlendi ve nörolojik muayene eşliğinde transpantasyon öncesi ve sonrası hastanın Modifiye Glasgow Koma Skoru verileri karşılaştırıldı. Yapılan istatistiksel değerlendirme sonucunda (sağaltım öncesi ile sonrası median ± standart sapma) bakımından motor aktivite [5 ± 1.07 ile 6 ± 0.32] , bilinç seviyesi [4.5 ± 1.35 ile 6 ± 0], beyin sapı refleksi [5 ± 0.74 ile 6 ± 0] olarak tespit edilmiştir. İstatistiksel değerlendirme sonucu (sağaltım öncesi ile sonrası ortalama değer ± standart sapma) bakımından motor aktivite [4.4 ± 1.07 ile 5.9 ± 0.3], bilinç seviyesi [4.5 ± 1.35 ile 6 ± 0], beyin sapı refleksi [4.9 ± 0.7 ile 6 ± 0] olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak ataksisi mevcut kedilerde FMT ile sızıntılı bağırsağa ait muhtemel intestinal permeabilite artışı ile nöroinflamasyonun önlenebileceği, mikrobiyotanın restore edilmesi ile bağırsakta mikrobiayatada biyoçeşitliliğin azalmasına ilişkin nörotransmiter bağlantılı metabolitlerin seviyelerindeki değişimlerinde önüne geçilerek bağırsak-beyin ekseninde olumsuz iletişimin ya da beyin fonksyionarı üzerindeki olumsuz etkileşimin engellenebileceği öne sürülebilir. Bu çalışma Adnan Menderes Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri tarafından VTF-19001 nolu proje ile desteklenmiştir. INVESTIGATION ON THE EFFICACY OF FECAL MICROBIOTA TRANPLANTATION IN CATS WITH ATAXIA Adak H.İ Adnan Menderes University Institute of Health Sciences Internal Medicine Program, Aydın, 2019 In the researches and literature survey, it was found that there was dysbiosis within te microbiata within organisms presenting neurological deficits. Accompanied with this information it was aimed to restore the intestinal microbiata of ataxic cats with Fecal Microbial Transplantation (FMT) in an attempt to alleviate the symptoms of the existing disease and/or to improve the disease. Stool samples were taken from the donor (from the same age groups as the sick animals) without any health problems as detected by general examination and clinical approach. Obtained fecal samples were parasitologically examined via sedimentation/flotation method and to those of samples were used without any cestode, nematode and protozoa. On average, 20 gr stool samples were taken from each donor for each patient which was initally diluted with 0.9% NaCl (50-100 ml) and homogenized. The solution was then separated from large particles using a strainer to remove large particles. In the first half-hour, the stool was transplanted via rectal route (by serum set) into sick animals. A total of 5 treatments were performed within 3 days intervals and general conditions were observed in the animals. Paralysis, tremor, incoordination, elliptic gait were observed as clinical findings in 10 cats with ataxia included in the study. All 10 cases showed improvement or regression of clinical findings after transplanation, and the modified Glasgow Coma Score data of the patient were compared before and after transplanation with neurological examination. As a result of the statistical evaluation (median ± standard deviation before and after treatment) motor activity [5 ± 1.07 to 6 ± 0.32], level of consciousness [4.5 ± 1.35 to 6 ± 0], brain stem reflex [5 ± 0.74 to 6 ± 0 ] determined. Statistical evaluation (mean value ± standard deviation before and after treatment) motor activity [4.4 ± 1.07 to 5.9 ± 0.3], level of consciousness [4.5 ± 1.35 to 6 ± 0], brain stem reflex [4.9 ± 0.7 ± 6 ± 0] determined. In conclusion to those of cats with ataxia, FMT should have prevent intestinal permability increase and neuroinflammation probably due to leaky gut; within the restoration of microbiata, prevention of alterations among metabolite levels in relationship with neurotransmitter due to microbiata diversity thus intercept the negative crosstalk between gut-brain axis or interaction beyond brain functions. This study was supprted by Adnan Menderes University Research Funding Unit with Project no: VTF-19001. İÇİNDEKİLER TEŞEKKÜR i İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ viii ŞEKİLLER DİZİNİ ix TABLOLAR DİZİNİ xiii ÖZET xv ABSTRACT xvii 1.GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1.Ataksinin tanımı 3 2.2. Ataksi Çeşitleri 3 2.2.1. Serebellar ataksi 4 1.2.2. Vestibuler ataksi 4 1.2.3.Duyusal (spinal veya genel proprioseptif) ataksi 5 1.3.Kedilerde Generalize Ataksilerin Sebepleri 11 1.3.1.Feline Enfeksiyöz Peritonitis: 11 1.3.2.Metronidazol Toksisitesi: 12 1.3.3.Lizozomal Depolama Hastalıkları: 13 1.3.4.Serebellar hipoplazi: 14 1.3.5. İntrakranial İntra-Araknoid Kistler 15 1.3.6.Otitis media/interna 16 1.3.7.İdiopatik vestibuler sendrom 17 1.3.8. Aminoglikozid antiboyotikler 18 1.3.9. Konjenital vestibular sendrom 18 1.4. Küçük Hayvanlarda Nörolojik Muayene 19 1.4.1. Hastanın geçmişi 20 1.4.2. Fiziksel Muayene 21 1.4.3. Nörolojik muayene 21 1.4.4. Gözlem 21 1.4.5. Bilinç, farkındalık, davranış 22 1.4.6. Duruş ve vücut pozisyonu 23 1.4.7. Yürüyüşün Değerlendirilmesi 25 1.4.8.Elle Muayene 27 1.4.8.1.Kranyal sinir muayenesi 27 1.4.8.1.2.Olfaktör Sinir - (CN I) 27 1.4.8.1.3. Okülomotor Sinir (CN III) 29 1.4.8.1.4. Troklear sinir (CN IV) 30 1.4.8.1.5. Trigeminal sinir (CN V) 30 1.4.8.1.6. Abdusent sinir (CN VI) 31 1.4.8.1.7. Fasial sinir (CN VII) 31 1.4.8.1.8. Vestibulocochlear sinir (CN VIII) 32 1.4.8.1.9.Glossopharyngeal sinir (CN IX) ve Vagus siniri (CN X) 32 1.4.9. Postüral reaksiyonlar 36 1.4.9.1. Proprioseptif yerleştirme 36 1.4.9.2. Propioseptif Atlama 38 1.4.9.3. Yerleştirme yanıtı 39 1.4.9.4. Omurga refleksleri 40 1.4.9.5. Pelvik kollarda çekilme refleksi 41 1.4.9.6. Patellar refleks 42 1.4.9.7. Torasik kollarda geri çekilme refleksi 43 1.4.9.8. Perineal refleks 43 1.4.9.9. İdrar kesesi palpasyonu 44 1.4.9.10. Duyusal değerlendirme 44 1.4.9.11.Nosisepsiyon testi 44 1.4.9.12. Kutanöz trunci refleksi (pannikulus) 45 1.5. Sağaltım 45 1.5.1. Antikonvülzan 45 1.5.1.1. Fenobarbital 45 1.5.1.2.Bromit 46 1.5.1.3.Zonisamit 47 1.5.1.4. Levetirasetam 48 1.5.1.5. Felbamat 48 1.5.1.6. Gabapentin 49 1.5.1.7.Klorazepat 49 1.5.1.8.Diazepam 50 1.5.1.9.Topiramat 51 1.5.2.Alternatif Sağaltım Yöntemi 51 1.5.2.1.Fekal Transplantasyon 51 1.5.2.1.1-) Küçük Hayvanlarda Fekal Mikrobiyota Nakli Uygulamaları 52 1.5.2.1.2-)Mekanizma 52 1.5.2.1.3-)Endikasyonları 53 1.5.2.1.4-)Donör seçimi 54 1.5.2.1.5-)Hazırlık 54 1.5.2.1.6-)Yönetim 55 1.5.2.2.Mikrobiyota-Bağırsak-Beyin Aksı 56 1.5.2.1.3. Mikrobiyota ve Nörodejenerasyon 58 3. GEREÇ VE YÖNTEM 61 3.1. Hayvan Materyali 61 3.2.Dışkı Örneklerinin Toplanması ve Hazırlanması 61 3.3. Klinik ve Nörolojik Muayene 67 3.3.1.Gözlem Genel Bilgi 67 3.3.1.1.Gözlem Klinik Muayene 68 3.3.2.Kranial sinirler genel bilgiler 69 3.3.2.1.Tehdit Tepkisi 71 3.3.2.2.Pupil Işık Refleks 72 3.3.2.3.Strabizmin Değerlendirilmesi 73 3.3.2.4.Palpebral Refleks 74 3.3.2.5. Okülosefalik Refleks / Fizyolojik Nistagmus 75 3.3.3. Postural reaksiyonlar genel bilgiler 76 3.3.3.1.Postural reaksiyonlar klinik muayene 77 3.3.4.Omurga refleksleri genel bilgiler 80 3.3.4.1.Anal Sfinkter Refleks 81 3.3.4.2.Pedal fleksör rekleks 81 3.3.4.3.Patella Refleks 82 3.3.4.4.Kutanöz hissi ve ağrı genel bilgi 83 3.3.4.4.1. .Kutanöz hissi ve ağrı klinik muayene 84 3.4.Modifiye Glasgow koma skorlaması 85 3.4.1.Modifiye Glasgow koma skoru nedir? 85 3.4.1.1.Bilinç seviyesi 86 3.4.1.2.Duruş ve uzuv motor fonksiyonu 87 3.4.1.3.Beyin sapı refleksleri 87 3.4.2.Koma Ölçeğinin Uygulanması 88 3.5. İstatistiksel değerlendirme 89 4.BULGULAR 90 5.TARTIŞMA 159 6.SONUÇ VE ÖNERİLER 166 KAYNAKLAR 167 ÖZGEÇMİŞ 186

Köpeklerin arka ekstremite operasyonlarında bupivakain-morfin kombinasyonuyla gerçekleştirilen tek segment kombine spinal-epidural anestezinin (KSEA) uygulanabilirliğinin ve klinik etkinliğinin ortaya konulması amacıyla yapılan bu çalışmada, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen ve çeşitli nedenlerle arka ekstremite operasyonu geçiren 15 köpek kullanıldı. Diazepam ve propofol ile indüksiyonu sağlanıp entübe edilen köpeklerin genel anestezisi izofloran ile sağlandı. Çalışmadaki köpekler sternal pozisyonda arka bacakları karın duvarının her iki yanına rostral yönde uzatılarak yatırıldı. Çift delikli Tuhi iğnesi ile L5-L6 intervertebral aralıktan L6'nın proc. spinozusunun hemen önünden orta hatta kalınmasına özen gösterildi ve iğnenin kolumna vertebralise dik bir açıyla yönlendirilmesiyle epidural boşluğa başarıyla girildi. Tuhi iğnesi içerisinden geçirilen spinal iğne ile dura direnci hissedilerek subaraknoid boşluğa girildi ve 0.3 mg/kg bupivakain hidroklorür ve 0.03 mg/kg morfin hidroklorür kombinasyonu verildi. Spinal iğnenin çıkarılması sonrası, epidural kateter Tuhi iğnesi içerisinden geçirilerek epidural boşluğa yerleştirildi. Bu aşamada 1mg/kg Bupivakain ve 0.1 mg/kg morfin hidroklorür'den her iki ilacın spinal dozlarının çıkarılması ile hesaplanan miktarı, epidural boşluğa verildi. Köpeklerde KSEA'nın uygulanabilirliği ile postoperatif ağrı ve motor fonksiyonlar, sırasıyla Zhang ve ark.(77), Melbourne Üniversitesi (1) ve Sr. Jay McDonnell'in (1) tanımladığı skalalara göre değerlendirildi. Ayrıca köpeklerde KSEA sonrası postoperatif etkilenen alanlar, dermatom haritasına (42) göre iğne pikürleri yardımıyla belirlendi. KSEA öncesi, intra ve postoperatif 24 saatlik süreçte kalp frekansı, solunum sayısı, noninvaziv kan basınç ölçümleri ile serum kortizol ve glikoz değerleri kaydedildi. KSEA'da, Tuhi iğnesinin deri ve altındaki yumuşak dokulardan geçerken 2 olguda iğnenin L5'in kaudal proc. artikülarisine denk gelmesi ve 3'ünde yumuşak dokuların geçilmesi esnasında iğne haznesinde kan görülmesi nedeniyle epidural aralığa ikinci denemede girilebildi. KSEA'da bupivakain-morfin kombinasyonu kullanılmasıyla köpeklerde ek analjezik kullanımına ihtiyaç duyulmadan 24 saat süreli bir analjezinin sağlanabileceği, intra ve postoperatif dönemde hafif dereceli solunum depresyonu, taşikardi ve hipotansiyon oluşabileceği saptandı. KSEA sonrası köpeklerde postoperatif ağrının değerlendirilmesinde; serum kortizol ve glikoz değerleri, kan basıncı, nabız, solunum ve vücut sıcaklığı gibi objektif verilerin tek başlarına yeterli olmayacağı ancak ağrı skorlama sistemleri ile birlikte kullanıldığında daha anlamlı sonuçlara ulaşılacağı belirlendi. Sonuç olarak tek segment KSEA'nın, köpeklerin arka ekstremite operasyonlarında genel anestezi eşliğinde kolay uygulanabilen, etkili bir peri-operatif analjezi sağlayan, spinal ve epidural anestezinin dezavantajlarını önemli oranda azaltan bir regional anestezi yöntemi olduğu sonucuna varıldı. In the present study, aimed at demonstrating the feasibility and clinical efficacy of the single interspace combined spinal-epidural anaesthesia (CSEA) technique applied with the bupivacaine-morphine combination in dogs undergoing hindlimb surgery, 15 dogs, which were referred to the Surgery Clinics of Mehmet Akif Ersoy University, Faculty of Veterinary Medicine, and underwent hindlimb surgery due to various reasons, were used. After the induction of anaesthesia with diazepam and propofol, the dogs were intubated and general anaesthesia was maintained with isoflurane. The anaesthetized dogs were positioned in sternal recumbency with their hind limbs extended rostrally along the abdomen. A double-holed Tuohy needle was inserted into the epidural space at the level of the L5-L6 intervertebral space, just in front of the spinal process of the L6, without deviating from the midline and ensuring that the needle was employed perpendicular to the vertebral column. A spinal needle was passed through the Tuohy needle and inserted into the subarachnoid space, such that the resistance of the dura mater to the penetration of the advancing needle was felt, and a combination of 0.3 mg/kg bupivacaine hydrochloride and 0.03 mg/kg morphine hydrochloride was administered. After removing the spinal needle, the epidural catheter was passed through the Tuohy needle and inserted into the epidural space. At this stage, the amount calculated by subtracting the spinal doses of both anaesthetics from 1 mg/kg of bupivacaine hydrochloride and 0.1 mg/kg morphine hydrochloride, was injected into the epidural space. The feasibility of CSEA in dogs, as well as postoperative pain and motor functions were assessed using the scales described by Zhang et al. (77), Melbourne University (1) and Sr. Jay McDonnell (1), respectively. Furthermore, the postoperatively affected areas in the dogs following CSEA were detected using the pinprick test according to the dermatome map (42). The heart rate, respiratory rate, non-invasive blood pressure, as well as serum cortisol and glucose concentrations were recorded during the pre-CSEA, intra-operative and 24-hour post-operative periods. During the CSEA procedure, due to the needle confronting the caudal articular process of the L5 as the Tuohy needle pierced through the skin and the soft tissues beneath in 2 of the cases, and due to the observation of blood in the chamber of the injector as the needle pierced through the soft tissues in 3 of the cases, the epidural space was able to be entered only at the second attempt. It was determined that the use of the CSEA technique with the bupivacaine-morphine combination in dogs produced a 24-hour analgesia without the requirement for the use of additional analgesics and it was observed that slight respiratory depression, tachycardia and hypotension could develop during the intra- and post-operative periods. The results obtained in the present study suggest that, in the assessment of postoperative pain in dogs following CSEA; objective data including serum cortisol and glucose concentrations, blood pressure, heart rate, respiratory rate and body temperature may not suffice alone, and that the use of these parameters in association with pain scoring systems would produce more meaningful results. In result, it was concluded that, the single interspace combined spinal-epidural anaesthesia (CSEA) technique can be readily and safely applied to dogs undergoing hindlimb surgery under general anaesthesia, as a regional anaesthetic method that produces effective perioperative analgesia and significantly reduces the disadvantages of spinal and epidural anaesthesia. 75

Bu çalışma, neonatal buzağılarda sıklıkla karşılaşılan ve gösterdiği yüksek mortalite oranlarına bağlı olarak ciddi ekonomik kayıplara yol açan septik artritisin etiyolojisine ışık tutmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen 16 septik artritisli Holstein ırkı buzağı dahil edildi. Buzağıların anamnez bilgileri alındıktan sonra klinik muayeneleri yapılarak; alınan kan ve sinoviya örneklerinde mikrobiyolojik muayeneler gerçekleştirildi. Elde edilen veriler neonatal septik artritisin etiyolojisinde yetiştiriciye bağlı faktörlerden kolostrumun yetersiz verilmesi ve göbek kordonu bakımının ihmal edilmesinin önemli bir yer tuttuğunu göstermektedir. Olguların hiçbirinde kan örneğinden bakteri izole edilemezken, sinoviyal sıvı örneklerinden %75 oranında etkenin izole edilebilmesi etiyolojinin belirlenmesinde sinoviyal sıvı örneğinin değerlendirilmesinin önemini ortaya koymaktadır. Sonuç olarak; izole edilen enfeksiyöz etkenlerin anamnez ve klinik muayene bulguları ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği, ancak bu şekilde neonatal septik artritisin oluşmasında etkili olan etiyolojik faktörlerin ve alınması gereken profilaktik önlemlerin belirlenebileceği düşünüldü. This study, was carried out to shed light on the etiology of septic arthritis which is frequently encountered in neonatal calves and causing serious economic losses due to high mortality rates. Sixteen Holstein breed calves with septic arthritis brought to Mehmet Akif Ersoy University Faculty of Veterinary Medicine Surgery Clinics included in this study. After taking history of calves, clinical examinations were done and collected blood and synovial samples were evaluated microbiologically. The data obtained showed that, breeder dependent factors like inadequate colostrum giving and neglecting umbilical cord care play an important role in the etiology of septic arthritis. The bacteria could not be isolated from blood samples in any of the cases, whereas isolated from synovial fluid samples 75% reveals the importance of the evaluation of synovial fluid samples to determine the etiology. As a result, the isolated infectious agents should be evaluated in conjunction with history and clinical examination findings, which are effective only in this way to be determined the etiological factors in the formation of neonatal septic arthritis and prophylactic measures should be considered. 59

Türkiye'de veteriner hekimliği eğitim-öğretiminin genel durumu, sorunları ve bunlara ilişkin çözüm önerileri üzerine sinirli sayıda çalışma bulunmakla birlikte, Türkiye ölçekli kapsamlı bir araştırma yapılmamıştır. Bu çalışma, Türkiye'deki veteriner hekimlerin ve veteriner fakültesi öğrencilerinin, veteriner hekimliği eğitiminin verimliliği ile eğitimde yaşanan olası sorunları ve bu sorunlara ilişkin çözüm önerilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Bu amaçla, veteriner hekimler ve veteriner fakültesi öğrencileri için hazırlanan iki ayrı anket formu, yedi coğrafi bölgede veteriner fakültesi bulunan birer ilden toplam 1176 kişiye yüz yüze görüşme tekniği ile uygulandı. Verilerin analizinden; veteriner fakültelerindeki eğitimin "az verimli" bulunduğu; "eğitimin şekli ve süresinin yeterliliğinin" eğitimin güçlü yanları arasında; "uygulamalı eğitimin yetersizliğinin" ise eğitimin zayıf yanları arasında kabul edildiği belirlendi. Sonuç olarak, katılımcı görüşleri doğrultusunda, Türkiye'de veteriner hekimliği eğitiminde yaşanan sorunların; uygulamaların artırılması, fakülte sayısının ve öğrenci kontenjanlarının azaltılması ile giderilebileceği söylenebilir. Although there are limited number studies on general condition of veterinary education and its problems and solution offers of these problems in Turkey, any comprehensive studies in Turkey were not made. This study was carried out with the aim of determining veterinary education efficiency of veterinarians and veterinary faculty students and possible problems in education and the solutions of these problems. For this aim two questionnaires were developed for collecting data and one was applied to veterinary students and the other was applied to veterinary practitioners. The questionnaires applied by interviewing with 1176 participants individually in cities of seven geographical regions of Turkey that have a veterinary faculty. The data were analyzed: the efficiency of the education of veterinary faculties was evaluated as "low": While "the sufficiency of structure and duration" were accepted as the strong sides of education, the "insufficiency of practical training" was considered as the weakness. In conclusion, in accordance with the opinions of participants it can be said that the problems in veterinary education in Turkey can be solved by increasing practices and decreasing faculty number and student quota.

İçme sularının nitrit ve nitrat seviyeleri su kalitesinin önemli bir göstergesidir. Nitrit ve nitrat seviyesindeki kabul edilebilir seviyelerin üzerindeki artışlar insan ve hayvan sağlığı açısından önemli problemler ortaya çıkarabilir.Bu çalışma Aydın ili sınırları içerisinde insan ve hayvanlar tarafından tüketilen suların nitrat ve nitrit düzeylerinin tespiti amacıyla yapıldı.Çalışmada Aydın ili sınırları içerisinde 2009?2010 yılları arasında toplam 1 yıllık sürede kış-ilkbahar ve yaz-sonbahar aylarında toplam 104 adet numune toplandı. Alınan numunelerin 71 adedi artezyen suyu, 22 adedi kaynak suyu, 11 adedi şişe suyundan oluşmuştur. Numune alınmadan önce şişeler doldurulacak su ile 8-10 kere doldurulup boşaltılmıştır. Alınan numuneler analiz edilene kadar karanlık bir ortamda +4ºC muhafaza edildi.Alınan numunelerin pH değerleri bir elektronik pH metre ile belirlendi. Nitrat ve nitrit değerleri ise yüksek basınçlı sıvı kromotografisi ile tespit edildi.Çalışma sonucunda sadece artezyen sularından 2 örnekte nitrit tespit edildi. Ortalama nitrat seviyesi kış aylarında artezyen sularında 21.84±29.96 ppm, kaynak sularında 3.04±2.57 ppm, şişe sularında 3.61±2.31 ppm, yaz aylarında ise artezyen sularında 20.28±24.09 ppm, kaynak sularında 3.41±2.85 ppm, şişe sularında 2.87±2.31 ppm tespit edildi. Ortalama pH seviyesi ise kış aylarında artezyen sularında 6.96±0.41 ppm, kaynak sularında 7.41±0.35 ppm, şişe sularında 7.45±0.31 ppm, yaz aylarında ise artezyen sularında 6.95±0.27 ppm, kaynak sularında 7.09±0.48 ppm, şişe sularında, 7.26±0.52 ppm olarak belirlendi. Kış mevsimde alınan artezyen sularında Merkez Pınardere'de 1,26 ppm, Bozdoğan Çamlıdere'de 1,26 ppm nitrit belirlendi. Yaz ve kış mevsiminde alınan diğer numunelerde nitrit tespit edilmedi.Sonuç olarak Aydın ili sınırları içersinde hayvan ve insan tüketiminde kullanılan sularda değişik miktarlarda nitrat tespit edildi. Sulardaki pH değerleri TS266 uygun bulundu. Nitrate and nitrite levels in drinking water are important indicators of water quality. The increasing levels of nitrate and nitrite concentrations could be an important problem for human and animal health.The aim of the present study was to determine the levels of nitrite and nitrate in drinking water samples collected from Aydın region.Total 104 water samples were collected from different districts of Aydın between 2009 and 2010 both of winter-spring and summer-autumn seasons. The samples consisted of 71 artesian well waters, 22 spring waters and 11 bottled waters. Before collecting, the sample bottles have been rinsed out 8-10 times with the sample water. All bottled water samples were purchased from retail outlets in Aydın. The water samples collected were kept in the dark room at +4ºC until analysis.pH of the samples collected were measured by an electronic pH meter. Nitrite and nitrate levels of the water samples were determined by high pressure liquid chromatography (HPLC).It was found that nitrate was detected in all of the samples whereas, nitrite was found in 2 artesian well samples collected from Pınardere (1.26 ppm) and Bozdoğan-Çamlıdere (1.26 ppm). The results of analyses showed that mean nitrate concentrations were 21.84±29.96 ppm (winter) and 20.28±24.09 ppm (summer) in artesian wells, 3.04±2.57 ppm (winter) and 3.41±2.85 ppm (summer) in spring waters and 3.61±2.31 ppm (winter) and 2.87±2.31 ppm (summer) in bottled water samples. The mean nitrate level of the artesian well samples was significantly higher compare to spring and bottled water samples. However, no statistical differences were observed between winter-spring and summer-autumn seasons for the nitrate levels in the same type of the water samples.The present study showed that, the spring and bottled water samples in Aydın are of sanitarily optimum quality for consumption in respect of nitrite and nitrate levels. 51

Trombositopenili Köpeklerde Ehrlichia canis ve Babesia canis Enfeksiyonlarının PrevalansıBu çalışmada trombositopenili köpeklerde E. canis ve B. canis enfeksiyonlarının prevalansı, trombositopeninin derecesi ile bu iki hastalığın prevalansı arasındaki ilişkinin belirlenmesi ve buna bağlı olarak trombositopeninin E. canis ve B. canis enfeksiyonlarının tanısındaki rolünün ortaya çıkarılması amaçlandı..farklı ırk ve cinsiyetteki toplam 224 köpekten kan örnekleri toplandı. Kan örnekleri trombosit sayılarına göre (Trombosit sayısı 201.000 /µl'den yüksek olanlar, 101.000?200.000 /µl arasında olanlar ve 100.000 /µl'den küçük olanlar olmak üzere) 3 gruba ayrıldı. Kan örneklerine E. canis için İFAT serolojik tanı yöntemi ve B. canis için PCR moleküler tanı yöntemi uygulandı. Köpeklerden elde edilen sonuçlar SPSS paket programında x2 testi kullanılarak istatiksel açıdan değerlendirildi.Toplam 224 hayvanın 81 tanesi (%36,2) E. canis yönünden pozitif, 4 tanesi (%1,8) B. canis yönünden pozitif bulundu. Trombositopenik 143 köpeğin 69 tanesi (%48,3) E. canis yönünde pozitifken nontrombositopenik 81 köpeğin 12 tanesi (%14,8) pozitif olarak bulundu. Trombositopeninin derecesinin artması ile E. canis görülme sıklığı arasında istatistiksel önem bulunurken trombositopeninin derecesi ile B. canis enfeksiyonu arasındaki istatistiksel bir önem bulunamadı.Sonuç olarak, bu çalışmada trombositopeninin derecesinin artması ile E. canis enfeksiyonunun görülme sıklığının arttığı ve trombosit sayısının E. canis enfeksiyon için spesifik bir test olamayacağı, ileri diagnostik testlere geçiş amacıyla bir tarama testi olarak kullanılabileceği ortaya kondu.Anahtar kelimeler: Ehrlichia canis, Babesia canis, köpek, trombositopeni, Prevalence of Ehrlichia canis and Babesia canis Infections in Thrombocytopenic DogsIn the present study the aim was to investigate the prevalance of Ehrlichia canis and Babesia canis infections in thrombocytopenic dogs, and to determine the relation among those aforementioned diseases, and diagnostic role of thrombocytopenia in the latter infections.Blood samples were collected from 224 dog of different ages and of both sexes. Samples were seperated to three groups according to their thrombocyte counts (thrombocyte counts higher than 201.000µ/L; thrombocyte counts between 101.000?200.000µ/L, thrombocyte counts below 101.000). In blood samples, E. canis was determined using IFAT and B. canis was detected using a molecular diagnostic method, PCR. Data gathered from the dogs were examined using SPSS software program using Chi-Square testEighty one (36,2%) of 224 dogs were positive to E. canis and 4 (1,8%) were B. canis positive. Sixty nine of 143 trombocytopenic dogs (48,3%) and 12 of 81 non-trombocytopenic dogs (14,8%) were E. canis positive, respectively. A statistically significant difference was found among the degree of thrombocytopenia and E. canis prevalance, however there was insignificant importance between the severity of thrombocytopenia and B canis infection.In conclusion, it was suggested that as the degree of thrombocytopenia elevates the incidence of E. canis infection increases and thrombocyte counts could not be evaluated specifically for E canis infection, therefore could be used for sureveillance test for experiencing forward diagnostic applications. Increase in the degree of thrombocytopenia causes increase the conincide of E. canis infection and determination of the thrombocyte numbers could not be a specific test for the possible diagnosis of E canis infection but could be refered a transision for these tests.Key words: Ehrlichia canis, Babesia canis, dog, thrombocytopenia 72

Hayvan gönenci, hayvanın yaşam kalitesini yansıtan bir tanımlamadır Tam anlamıyla zihinsel ve fiziksel sağlık durumunu, mutluluğunu ve uzun yaşam gibi özellikleri içerir. Hayvan gönenci konusu, 1960'1ı yılların başından beri dünyanın arklı yerferinde ele alınan ve tart ışılan bir konu oldu. Bu tartışmaların etkisiyle "Hayvan Hakları Evrensel Bildirisi" kabul edildi. Günümüze ulaşıldığında ise Avrupa Birf iği kuruluşlan ve üye ülkelerde hayvan gönenci konusunda önemli gel işmeler kaydedilm iş ve birçok yasal düzenleme yapılm ıştır Çalışmada farklı boyutla rı yla hayvan gönenci ele alınarak özellikle veteriner ekimliğ ile ilişkis ortaya konmaya çalışılacak; ayrıca Avrupa Birfiğindeki yasal düzenlemeler ve Türkiye'deki durum tarihsel bir perspektiften sergilenecektir., Animal welfare is a concept which underfines life quality of animals. it includes physical and mental health, happiness, and a long life. Subject of animal welfare has been considered and discussed since the beginning of the 1960, in different parts of the worfd. Owing to these discussions , "Universal Declaration of Animal Rights" was accepted. Today, many significant developments and legal regulations have been declared about animal welfare in Organizations EU and member countries. The objectives of this study were to determine the relation of animal welfare and veterinary medicine from historical perspective, and to bring up legal structure in EU and Turkey.