Search

Публикация представляет собой перевод статьи Гюнтера Люлинга, которая иллюстрирует собой специфику проблемного поля и методологии критической библейской науки на Западе. Ее полемическая заостренность по отношению к традиционным представлениям, возможно, побудит православных ученых дать свой ответ на подобные интерпретации новозаветных событий., The publication is a translation of the article by Günter Lüling, which illustrates the specificity of the problem field and the methodology of critical Biblical Science in the West. Its polemical sharpness in relation to the traditional view, may encourage the Orthodox scholars give their response to this interpretation of New Testament events

After discussing the scholarly preference for dating Jesus' crucifixion to 7 April 30 CE, this article argues that the precise date can no longer be recovered. All we can claim with any degree of historical certainty is that Jesus died some time around Passover (perhaps a week or so before the feast) between 29 and 34 CE. The emergence of the Johannine tradition (in which Jesus died on the day of Preparation) and the Markan tradition (in which Jesus died on the Passover itself) are explored through the lens of social/collective memory.

Manuscript in Judeo-Arabic on parchment.

The paper suggests that The Book of Esther contains astronomical and chronological information associated with the reign of Artaxerxes II. It further investigates a play on dates concerning an intercalary 12th Hebrew month and the eve of Passover, and possible mathematical references to Ancient Near Eastern and Jewish calendars. Astronomy and Cosmology in Folk Traditions and Cultural Heritage. Proceedings of the Oxford VIII International Symposium on Archaeoastronomy in Lithuania, 22–31 July, 2007. Edited by Jonas Vaiškūnas

Tekst ma za zadanie przedstawienie genezy Święta Paschy. Tradycja biblijna wspomina o owym święcie w kontekście mitycznej przeszłości Hebrajczyków (np. w księdze Wyjścia i Jozuego), lecz zarazem wyraźnie łączy początki owego Święta z okresem panowania króla Judy Jozjasza (640–609 p.n.e.). W artykule staram się pokazał, że związek Paschy z opowieścią o Wyjściu Izraelitów z Egiptu ma wtórny charakter i zatem nie odzwierciedla genezy samego rytuału. Jednocześnie teksty Starego Testamentu wskazują na żywotność w Judzie VII w. p.n.e. religijnej praktyki polegającej na składaniu dzieci w ofierze (ofiary typu molk). Przedstawiona jest tu hipoteza, zgodnie z którą tzw. reforma Jozjasza nie miała charakteru radykalnego oczyszczania religii judejskiej, lecz polegała główne na odejściu od ofiar z dzieci (molk) i zastępienia ich centralną ofiarą ochronną, polegającą na ofiarowywaniu zwierzęcia zastępczego (jagnię paschalne). Zaproponowano również inne niż zwykle wyjaśnienie etymologii samej nazwy Święta, a zatem nie od ps.h w znaczeniu „kuleł”, lecz „chronił”. Pierwotna Pascha przedstawiona została, jako rytuał odbywany w Świątyni Jerozolimskiej, a główną osobą odpowiedzialną za kult był monarcha. Łukasz Niesiołowski-Spano