Search

In this project, interindividual differences in the extent to which young children with a severe or profound intellectual disability differentiate between their parent as primary caregiver and a stranger, are explored. The outcomes used were behavioural expression of emotion (arousal and valence) and skin conductance during a home-based experimental paradigm. During this experiment, children were confronted with stressors and comfort, randomly provided by their parent or a stranger. This issue is discussed from an attachment perspective.

Purpose: Research has demonstrated that formal training is essential for professionals to learn key word signing. Yet, the particular didactic strategies have not been studied. Therefore, this study compared the effectiveness of verbal and video feedback in a key word signing training for future direct support staff.Method: Forty-nine future direct support staff were randomly assigned to 1 of 3 key word signing training programs: modeling and verbal feedback (classical method [CM]), additional video feedback (+ViF), and additional video feedback and photo reminder (+ViF/R). Signing accuracy and training acceptability were measured 1 week after and 7 months after training.Results: Participants from the +ViF/R program achieved significantly higher signing accuracy compared with the CM group. Acceptability ratings did not differ between any of the groups.Conclusion: Results suggest that at an equal time investment, the programs containing more training components were more effective. Research on the effect of rehearsal on signing maintenance is warranted.

ispartof: Logopedie vol:33 issue:3 pages:11-19 status: published

ispartof: Logopedie vol:33 issue:2 pages:9-14 status: published

ispartof: Logopedie vol:33 issue:1 pages:9-15 status: published

ispartof: TOKK: Tijdschrift voor Orthopedagogiek, Kinderpsychiatrie en Klinische Kinderpsychologie vol:44 issue:3-4 pages:133-146 status: published

Onderzoek naar de ontwikkeling van personen met Ernstige Meervoudige Beperkingen (EMB) is schaars, zeker wanneer het om jonge kinderen gaat. Het OJKO-project (Ontwikkeling van Jonge Kinderen met een grote Ontwikkelingsvertraging, www.ojko.be) wilt hier verandering in brengen. Het algemene doel van het project is de ontwikkeling van deze kinderen opvolgen op verschillende domeinen van hun functioneren, waarbij ook de invloed van contextvariabelen op hun ontwikkelingstrajecten wordt nagegaan. In kader van dit project werd een internationale samenwerking opgezet tussen de KU Leuven (onder leiding van Professor Bea Maes) en de Rijksuniversiteit Groningen (onder leiding van Professor Annette van der Putten). Verschillende doctorandi en masterstudenten werken aan dit project, waaronder Ines Van keer. Zij deed de voorbije jaren onderzoek naar de (invloed van de) gezinscontext in deze doelgroep, met een specifieke focus op enerzijds ouder-kind interacties en anderzijds gezinsactiviteiten. ispartof: VVO tijdschrift: Driemaandelijks tijdschrift van de Vlaamse Vereniging van Orthopedagogen vzw vol:38 issue:4 pages:6-11 status: published

ispartof: Nederlands Tijdschrift voor de Zorg aan Mensen met Verstandelijke Beperkingen vol:45 issue:2 pages:66-86 status: published

In het kader van een doctoraatsonderzoek zijn ouders gefilmd tijdens een interactie met hun jonge kinderen tot vier jaar met een grote verstandelijke en motorische ontwikkelingsstoornis. Het onderzoek toont aan dat deze kinderen gebaat zijn bij stimulerend contact met de ouders, maar ook dat daarbij sprake kan zijn van remmende factoren. Opvallend in dit verband is dat ouders van kinderen die minder initiatief nemen eerder lijken te kiezen voor een interactiestijl gericht op sociaal contact dan op ontwikkeling. ispartof: Vakblad Ouders Centraal vol:1 issue:1 pages:1-7 status: published

status: published

status: published

Few studies have examined joint attention in interactions with persons with profound intellectual and multiple disabilities (PIMD), despite its important role in high-quality interaction. The purpose of this study is to describe the attention-directing behaviours of persons with PIMD and their direct support staff and the attention episodes resulting from their interactions, and to understand how these variables relate to each other. Video observations of 17 staff-client dyads were coded using partial interval recording. The results showed considerable variation across individuals and dyads. In general, persons with PIMD directed the attention of staff members infrequently. The staff members frequently directed their clients' attention towards a topic of interest but did not often use the tactile modality. Within the staff-client dyad, there was not much joint attention; however, shared attention episodes occurred frequently. Shared attention and joint attention are strongly correlated. A negative correlation was found between clients not using attention-directing behaviours and staff members using tactile methods to direct the attention, and joint attention episodes. This study presents both directions for future research and practical implications.

The staff-client interaction plays an important role in the development and maintenance or challenging behaviour of individuals with intellectual disabilities. Particularly^ the mutuality between staff behaviour and client behaviour is important in this context. Furthermore, severe challenging behaviour seems to elicit negative emotional reactions trom staff and these emotions may influence their behaviour. Another variable that influences staff behaviour are the beliefs that staff have about the challenging behaviour (Hastings, 2005). Although some studies have been dons in this domain, further research with more objective measurements is needed to confirm the relevance of these factors. In a first study, wβ have investigated the challenging behaviour of clients, and the beliefs, the emotional reactions, and the behavioural responses of staff members towards this challenging behaviour. We were interested in the possible relationships between these variables. We used four written questionnaires: the 'Challenging Behaviour Attributions scale' (Hastings, lθ≡7)∣ the "Emotional Reactions to Challenging Behaviours scales" (Jones & Hastings, 2003; Mitchell & Hastings, 1998); the “Reactions to Challenging Behaviours scale' (Lambrechts & Maes, 2006); and the ‘Behaviour Problems Inventory’ (Rojahn, Matson, Lott, Esbensen, & Smalls, 2001). One hundred fifty-two staff members working in 20 different residential settings participated. We were interested in specific staff-client dyads and focused on clients with severe or profound intellectual disabilities who displayed self-injurious behaviour, stereotyped behaviour, and/or aggressive/destructive behaviour. In a second study we will further investigate the relations between staff behaviour and challenging behaviour, between staff emotions and staff behaviour, and finally between staff beliefs and staff behaviour. The staff reactions to challenging behaviour will be observed by means of video recording. Staff emotional reactions and staff beliefs will be examined by semi-structured interviews. We will be able to investigate the circumstances that influence challenging behaviour and to look for an answer to the question if it is possible to observe mutual reinforcement processes between care staff and clients. Furthermore, we will have a more detailed and thorough view on staff emotional reactions and staff beliefs. Finally, we will figure out if it is possible to find a link between the reactions to challenging behaviour and the variables examined in the semi-structured interview. status: published

Het thema van ‘kwaliteit van leven’ is zeer actueel in onderzoek met betrekking tot personen met een handicap. Het wordt beschouwd als een ‘sensitizing’ concept dat de hulpverlening aan deze groep van personen leidt in de richting van meer participatie, respect en waardering, keuze en controle, competentie en verbondenheid in relaties. Aspecten van kwaliteit van leven worden vaak gebruikt als persoonsgerichte indicatoren waaraan de kwaliteit van de geboden ondersteuning afgemeten wordt. Personen met ernstige meervoudige beperkingen vereisen een bijzondere ondersteuning omwille van hun zeer specifieke en complexe hulpvragen. Het zijn personen met zowel ernstige cognitieve alsook ernstige motorische functiestoornissen veelal in combinatie met sensorische beperkingen en/of medische problemen. In de hantering van het concept ‘kwaliteit van leven’ bij deze groep van personen worden we geconfronteerd met twee problemen. Een eerste probleem heeft betrekking op de operationalisering van het concept. Er is in de literatuur een tekort aan conceptuele modellen van kwaliteit van leven die op het niveau van de indicatoren aangepast zijn aan de groep van personen met ernstige meervoudige beperkingen. Een tweede probleem is het tekort aan betrouwbare en valide instrumenten om de kwaliteit van leven van deze specifieke doelgroep te evalueren. Met dit doctoraatsonderzoek trachten we aan beide problemen tegemoet te komen. De algemene doelstelling van dit doctoraatsonderzoek is het ontwikkelen van een valide en betrouwbare procedure voor het evalueren van de kwaliteit van leven van en de kwaliteit van ondersteuning geboden aan personen met ernstige meervoudige beperkingen. Om deze doelstelling te bereiken ondernemen we vier stappen. In een eerste onderzoeksfase ontwikkelen we een conceptueel kader dat de grondlijnen uitzet voor de ontwikkeling van de procedure. Vervolgens genereren we in een tweede onderzoeksfase een itemverzameling. Hiervoor bevragen we ouders en directe begeleiders van personen met ernstige meervoudige beperkingen door middel van semi-gestructureerde interviews over domeinen en factoren die zij belangrijk achten voor de kwaliteit van leven van en de kwaliteit van ondersteuning geboden aan deze personen. Deze itemverzameling wordt in een derde onderzoeksfase in de vorm van een Delphi-format voorgelegd aan een expertgroep. Deze expertgroep beoordeelt de itemverzameling met betrekking tot inhoud, formulering, indeling en antwoordmogelijkheden en verzamelt voorstellen voor een afnameprocedure. Op basis van deze beoordeling wordt de evaluatieprocedure geconstrueerd. Tot slot worden in een vierde onderzoeksfase de toepassingsmogelijkheden, de bruikbaarheid en de psychometrische eigenschappen van deze evaluatieprocedure nagegaan door middel van twee soorten van pilootstudies. In een eerste deelstudie gaan we de bruikbaarheid van de evaluatieprocedure na door middel van twaalf meervoudige gevalsstudies in een sequentieel design. In een tweede deelstudie toetsen we de validiteit en de betrouwbaarheid van de evaluatieprocedure door middel van een schriftelijke bevraging bij de ouders, begeleiders en orthopedagogen van honderd cliënten met ernstig meervoudige beperkingen in dagcentra of residentiële voorzieningen in Vlaanderen en Nederland. status: published