Search

Bu calismada Noromuskuler hastaliklarin en yaygin cesidi olan ALS ve Myopati hastaliklarinin teshisi icin bes islem asamasindan olusan bir siniflandirma yapisi duzenlenmistir. EMG (Elektromiyogram) isaretleri, siniflandirilmadan once on isleme, bolutleme, kumeleme ve oznitelik cikarma asamalarindan gecirilmistir. Kumeleme asamasinda melez kumeleme yontemi kullanilmistir. Sonrasinda zaman, frekans uzayindaki oznitelik vektorleri ve bunlarin farkli birlesimleri ile elde edilen coklu oznitelik vektorleri olmak uzere toplam 25 tane oznitelik vektoru denenmistir. Bir sonraki asamada ise Destek Vektor Makinesi (DVM), K-En Yakin Komsu (K-EYK) algoritmasi ve Diskiriminant Analiz (DA) algoritmalari ile veriler siniflandirilmistir. Dogrulama olcutu olarak capraz gecerlilik yontemi kullanilmistir. Capraz gecerlilikte k degeri 10 secilmistir. Deneysel sonuclar onerilen oznitelik vektorleri arasinda coklu oznitelik vektorlerinin tekli oznitelik vektorlerine gore daha basarili oldugunu gostermistir. Coklu oznitelik vektorlerinin kullanilmasi durumunda DVM siniflandirici, K-EYK ve DA siniflandiricilarina gore EMG isaretlerini daha yuksek dogrulukla siniflandirmistir. Toplam dogruluk ALS icin %97,39 iken myopati olanlar icin %86,74’tur. Bu calisma ile siniflandirma basariminin oznitelik vektorunun siniflar arasi ayrilabilirliginin yuksek derecede olmasina bagli oldugu anlasilmistir.

The aim of this study was to evaluate the adherence to recommendations for secondary prevention and the achievement of treatment targets for the control of risk factors in patients with established coronary heart disease (CHD) who were followed-up at various healthcare facilities in Turkey.According to the protocol of the international Survey of Risk Factor Management study, questionnaire forms were completed and demographic, anthropometric, and laboratory data of CHD patients who were followed-up at a total of 15 selected primary, secondary, and tertiary healthcare centers were recorded.Among a total of 724 CHD patients (69.8% male; mean age: 63.3±10.7 years) included in the study, 18.4% were current smokers, only 19.1% had normal body mass index, and 22.1% had waist circumference below the limit of abdominal obesity. Physical activity was insufficient in 53% of the patients, 47.3% had low high-density lipoprotein cholesterol value, 46% had triglyceride level above 150 mg/dL, and 67% had glycated hemoglobin value of 6.5% or above. Of all the patients, 88.1% were using antiplatelet drugs, 71.4% were using beta-blockers, 55.7% were using statins, and 41.9% were using angiotensin-converting enzyme inhibitors/angiotensin receptor blockers. Blood pressure was under control in 56.7% of the hypertensive patients using antihypertensive drugs, and the proportion of diabetic patients who reached glycemic control targets using antidiabetic drugs was 35.9%. Low-density lipoprotein cholesterol was below 70 mg/dL in 12.2% of the patients using statins.According to the data obtained, among Turkish CHD patients, the control rate of cardiovascular risk factors is low, and implementation of the recommendations regarding lifestyle modification and medication use for secondary prevention in the current guidelines are insufficient.

İnsülin enjeksiyonlarında amaç sızıntı veya rahatsızlık olmadan subkutan alana ilacın güvenilir bir şekilde verilmesidir. Bu amaca ulaşmak için uygun iğne boyunun seçilmesi büyük önem taşır. İğne uzunluğuna ilişkin karar fiziksel, farmakolojik ve psikolojik olanlarda dahil olmak üzere çok sayıda faktöre dayalı olarak hasta ve sağlık profesyoneli tarafından birlikte verilir. Bu çalışma uygun iğne boyutunu belirlemek amacıyla diyabetli yetişkinlerde deri kalınlığı ve subkutan yağ dokusu ölçümü yapılarak, iğne boylarının metabolik kontrole, enjeksiyonla ilgili yan etkilere ve hasta memnuniyeti üzerine etkisini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Polikliniği'nde takip edilen ve insülin kullanan 45 tip 1 ve tip 2 diyabetli hasta dahil edildi. Hastaların deri kalınlığı ve subkutan yağ dokusu ölçümü üç farklı enjeksiyon alanında ultrason eşliğinde yapılmıştır. Hastalar üç hafta boyunca 4 mm iğne ucu ile abdomene, sonraki üç hafta boyunca 4mm iğne ucu ile uyluğa ve daha sonraki üç hafta boyunca 4 mm iğne ucu ile kola enjeksiyon yapmıştır. Ardından üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile abdomene, sonraki üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile uyluğa ve daha sonraki üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile kola enjeksiyon yapılmıştır. Her üç haftanın sonunda glisemik kontrol için ortalama glikoz düzeyleri ve fruktozamin değerlendirilmiştir. 9. ve 18. haftanın sonunda hastaların ağrı düzeyi vizüel analog skala (VAS) ile değerlendirilmiştir. Hastaların insülin enjeksiyonu ile ilgili komplikasyonlarına yönelik bilgiler (kanama, morarma, lipodistrofi ve sızıntı) günlük veri toplama formuna kaydedilmiş ve her 3 haftanın sonunda değerlendirilmiştir. Glisemik kontrol açısından iğneler karşılaştırıldığında 4 mm iğne ile 8 mm iğne arasında fark saptanmamıştır. Hastalar kısa iğneleri tercih etmekle beraber, kısa iğnelerle daha az kanama, morarma ve ağrı bildirirken uzun iğnelerde daha az sızıntı bildirmiştir. Yapılan ultrason ölçümlerinde yaş ve cinsiyetin deri kalınlığına etkisinin olmadığı, BKİ arttıkça deri kalınlığınında arttığı fakat enjeksiyon yapılan bölgelerde deri kalınlığının 1,05 mm ve 3,03 mm arasında değişkenlik gösterdiği saptanmıştır. Ortalama deri kalınlığı kolda 1,66 mm, abdomende 1,9 mm ve uylukta 1,84 mm bulunmuştur. Deri kalınlığı en fazla abdomende 3,03 mm bulunmuştur. Deri kalınlıklarına göre 4 mm iğne ile subkutan bölgeye tüm vücut bölgelerinde rahatça ulaşılabileceği gösterilmektedir Bu sonuçlar kısa iğne uçlarının da diyabetlilerde güvenle kullanılabileceğini desteklemektedir.Anahtar Kelimeler : Deri Kalınlığı, İğne Uzunluğu, Glisemik Kontrol The purpose of insulin injection is to give medicine safely without any discomfort to the subcutaneous area. It is important to choose the right needle length to meet this goal. Patient and health staff decide needle length according to many factor such as physical, pharmacological and psychological. This study planned to reveal the impacts of needle length on metabolic situation, side effects of needle and patient satisfaction. At the same time skin thickness and subcutaneous fat tissue was measured for the efficiacy. Total 45 type 1 and type 2 patients who using insulin and followed in `Akdeniz University Hospital, Endocrinology and Metabolism Division` take part in this study. To measure patients' skin thickness and subcutaneous fat tissue, three different injection area were evaluated. Patients used injection into the abdomen with 4 mm needles during first three weeks. Then, they used injection into the thigh with 4 mm needles during next three weeks . Finally, they used injection into the arm with 4 mm needles during final three weeks After that patient used injection into abdomen with 8 mm needle during first three weeks. Then, they used injection into the thigh with 8 mm needles during next three weeks. Finally, they used injection into the arm with 8 mm needles during final three weeks. To verify glycaemia, average glucose level and fructosamine were evaluated after every three weeks. At the 9 th and 18 th weeks, patients pain level is evaluated by visual analog scale (VAS). Patients complications about insulin injection site (like bleeding, ecchymosis, lipodystrophy and dribble) were collected in daily data collecting form and this data was evaluated after every three weeks.When needles are compared in terms of glycaemia, no difference is determined between 4mm needles and 8mm needles. Patients prefered short needles, also, they reported less bleeding, ecchymosis and pain with short needles. It is determined that skin thickness is independent from age and sex, the skin thickness increased with BMI. There is no change in skin thickness in injected area. In this study, the thickest skin is in the abdomen with 3mm. This result supports that diabetic patients can use short needle safely as well. Key Words: Skin Thickness, Needles Length, Glycemic Control 64

Ceviz, yağ (özellikle oleik asit ) CHO, protein, vitamin, mineral, lif ve diğer besin öğeleri açısından insan beslenmesi ve sağlığında önemli bir rol oynamaktadır.Son yıllardaki klinik ve bilimsel çalışmalar cevizin insan sağlığı üzerine etkisinin söylenti olmaktan daha ötede olduğunu kanıtlamış ve kanıtlamaya devam etmektedir. Yapılan araştırmalarda cevizin bahsi geçen olumlu birçok etkilerinden çok daha fazla potansiyele sahip olabileceğini ifade edilmektedir. Cevizlerin kolesterol düşürücü etkisinin yağ içeriği ve yağ asit profili nedeniyle olduğu kanıtlanmıştır. Yinede konuyla ilgili veriler sınırlıdır bu yapıların kronik hastalıklar üzerine etkileri ve biyolojik mekanizmaları ile ilgili daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır.Bu çalışmanın amacı da , ceviz tüketiminin kontrol ve deney grubu diyetlerine göre oluşabilecek potansiyel etkiyi vurgulamaktır.Çalışmaya prediyabetik 60 MS hasta alınmış, grup benzer özelliklere göre 2 alt gruba ayrılmıştır. Araştırma 3 ay süreli 2 diyet programından oluşmuştur. Birinci gruptaki bireylere (Tıbbi Beslenme Tedavisi (TBT)) ağırlık kaybı ve kazanımını önleyici, her bir bireyin günlük enerji gereksinimine uygun enerjili diyetler uygulanmıştır. Bu dönemde uygulanan diyetlerin bileşimi %12-15' i protein, %55-60' ı karbonhidrat ve %25-30' u yağ olup, toplam yağın yağ asitleri bileşenleri ise: %7-8 doymuş (sature ? SFA), %13-15 tekli doymamış (MUFA) ve %7-8' i çoklu doymamış (PUFA) olarak düzenlenmiştir. İkinci grup ise (Özel Tıbbi Beslenme Tedavisi (Özel TBT)) günlük alınması gereken toplam enerji miktarı değiştirilmeden, bireylerin diyetine her gün 50 gr ceviz (5 adet) eklenmiştir. Ceviz eklenmesi ile artan yağ miktarı nedeniyle artan enerji (kalori) diyetin karbonhidrat içeriğinin %5-10 oranında azaltılması ile dengelenmiştir. Özel TBT grubunda uygulanan diyetlerin enerji bileşimi %35-40 yağ ile toplam yağın %7-8' i doymuş (SFA), %17-18 tekli doymamış (MUFA) ve %7-8 çoklu doymamış yağ asitleri (PUFA) olarak planlanmıştır. Araştırma öncesi bireylere besin tüketim kayıtlarının nasıl yapılacağı (miktar ve porsiyon ölçümleriyle), haftalık tüketim kayıt şekilleri araştırmacı diyetisyen tarafından öğretilmiş ve kontrolü yapılmıştır. Özel TBT grubuna cevizler tartılarak günlük kullanım günde 5 adet (50gr) olacak şekilde bireyler kontrole geldiklerinde haftalık olarak verilmiştir. Araştırma başında ve diyet döneminin sonunda bireylerin kilo, boy, bel çevresi kan basıncı ölçülmüş, açlık kan şekeri, total kolesterol, HDL kolesterol, Trigliserid ve LDL kolesterolleri sabah açlıkta alınan kanda biyokimyasal olarak belirlenmiştir.3 aylık diyet sonunda cevizle beslenen grupta kontrol grubuna göre T.G değerinde %68,13 azalma, HDL değerinde %6,73 artma görülmüştür. Çalışmamızda HDL kolesterol değişimini yaş, kilo, boy anlamlı olarak etkilemez iken beslenmeye ceviz ilavesi HDL Kolesterol değişimini anlamlı olarak etkilemiştir (p=0,003) .