1. Monitoring of tacrolimus concentration after kidney or heart transplantation - the importance of intra-subject variability parameters
- Author
-
Agnieszka Cios, Anna Wesołowska, Wojciech Paciorek, Łukasz Hońdo, Sylwia Kozłowska, Dorota Sobczyk, Magdalena Jastrzębska-Więsek, and Anna Partyka
- Subjects
Pharmacology ,Pharmaceutical Science ,Pharmacology, Toxicology and Pharmaceutics (miscellaneous) - Abstract
Przedmiot badań. Właściwie prowadzona immunosupresja w terapii potransplantacyjnej jest warunkiem niezbędnym do zminimalizowania ryzyka odrzucenia narządu. Cel badań. Analiza stężeń minimalnych (Cssmin) takrolimusu (TAC) w stanie stacjonarnym, w pierwszym miesiącu po przeszczepie serca lub nerki. Wyliczono współczynnik zmienności wewnątrzosobniczej (CV), poszukiwano korelacji z parametrami biochemicznymi oraz przedstawiono zalecenia/aktualne wytyczne optymalizacji dawkowania TAC na podstawie baz medycznych opartych na faktach (EBM). Materiał i metody. Do retrospektywnej analizy wybrano 24 pacjentów w wieku 24-79 lat (średnia 47,1±13,9 lat); 12 po przeszczepie serca i 12 po przeszczepie nerki. Dawkowanie TAC było jednakowe w grupach pacjentów oraz nie ulegało zmianie w trakcie analizy (pierwszy miesiąc); w przypadku biorców serca wynosiło 2 mg/dobę oraz 1 mg/dobę u biorców nerki. Pomiar Cssmin TAC w pełnej krwi (stan stacjonarny) wykonano czterokrotnie u wszystkich pacjentów; pierwszy w 15 dobie leczenia, drugi w 16-18, trzeci w 17-19, czwarty w 18-21. Do analizy stężenia TAC zastosowano test immunologiczny QMS Tacrolimus stosując automatyczny analizator biochemiczny Indiko Plus. Wyniki. Mediana wartości Cssmin TAC wynosiła 6,9-15,6 ng/mL po przeszczepie serca oraz 8,7-16,0 ng/mL po przeszczepie nerki. Zakres CV pacjentów po przeszczepie serca był 4-60%, natomiast po przeszczepie nerki 8-40%. CV>30% (wyższe prawdopodobieństwo ryzyka ostrego odrzucenia) po przeszczepie serca dotyczył 25% pacjentów, po przeszczepie nerki 15%. Analiza przeżycia narządu u biorców serca i nerki wykazała odpowiednio 83% i 100% po średnio 2,7±0,5 i 3,25±2,5 latach od transplantacji. Nie wykazano istotnych korelacji (p > 0,05) pomiędzy CV a wybranymi parametrami biochemicznymi. Wnioski. CV>30% może wskazywać na dużą zmienność w farmakokinetyce TAC, a tym samym konieczność optymalizacji dawkowania/parametrów fizjologicznych wpływających na wartość stężenia. Konieczna wydaje się poprawa personalizacji terapii immunosupresyjnej z TAC, uwzględniająca indywidualne parametry zmienności zewnątrz- i wewnątrzosobniczej w celu uzyskania lepszych efektów oraz uniknięcia ostrego/przewlekłego odrzucenia, przyśpieszonej w czasie utraty przeszczepu i/lub występowania dodatkowych działań niepożądanych TAC.
- Published
- 2022
- Full Text
- View/download PDF