Search

The subject of this paper is the question of the constitutionality of the sanctions for violation of restrictions and prohibitions introduced during the outbreak of the SARS-CoV-2 coronavirus epidemic in Poland. The starting point for our considerations is the distinction made by the Polish Constitution between extraordinary and ordinary measures in dealing with dangers. Extraordinary measures (which include, inter alia, the state of a natural disaster) allow for more severe limitations of constitutional rights and freedoms than is permitted by the ordinary ones. The state of epidemic introduced in Poland on March 31, 2020, is an ordinary measure. However, the comparison between sanctions used during this state, and sanctions that are possible to be imposed during the extraordinary state of natural disaster shows that the former are more severe than the latter. This observation leads to the conclusion that the sanctions of the state of the epidemic are in breach of one of the basic rules that govern the limitation of constitutional rights and freedoms in the Polish Constitution, that is the proportionality rule.

This thesis explores the principles of administrative punishment within the legal framework of the Council of Europe with a special emphasis on the case law of European Court of Human Rights (ECtHR). The thesis seeks to gauge the scope of individual protection that one might expect with regard to administrative sanctions as well as to identify cases, in which such protection may be insufficient. The thesis concludes with the idea that even though the ECtHR views administrative sanctioning as an ‘organic’, multi-pronged system, there are instances, where procedural safeguards which could have been invoked at the administrative sanctioning level, remain undeveloped.

The aim of this article is to analyse the origins of differentiation of guarantees that are derived from the principle of due process in regulation of administrative sanctions and the problems caused thereof. In order to reach this aim, the following objectives are established: 1) to reveal the regulation of the guarantees that are derived from the principle of due process in administrative sanctions; 2) to evaluate the validity of analysed regulations and its compatibility with applicable law; 3) to analyse the problems caused by the current legal regulation. The object of the analysis is the legal regulation of guarantees that are derived from the principle of due process int the Administrative Violations Code (AVC) and specialised laws. The factors that influenced the differentiation of guarantees that are derived from the principle of due process (or its reduction) in administrative sanctions are evaluated. The analysis revealed that the guarantees that are derived from the principle of due process are defined as lacking particularity and a proper system, incompatible with the Convention and thus inconvenient in situations when a person is charged with administrative violation.

RESUMEN El Derecho Administrativo Sancionador en Chile ha sido objeto de un intenso debate en la última década, como consecuencia de una progresiva jurisprudencia judicial, constitucional y administrativa que encontró su justificación en el denominado ius puniendi estatal. Sin embargo, paralelamente el Congreso aprobó leyes que desde los sectores de referencia y en ausencia de una regulación general, fueron estableciendo criterios normativos para legitimar la potestad sancionatoria, pero esta vez pensando en el correcto funcionamiento de los ámbitos en donde deben operar los organismos administrativos. Así, esos “sectores testigo” están siendo determinantes en la identificación de los elementos básicos o comunes que debe cumplir la Administración Pública al momento de sancionar. ABSTRACT The regulation of administrative sanctions in Chile has been a subject of intense debate within the last decade, as a result of judicial case law, constitutional jurisprudence and administrative pronouncements that usually have found its justification in the so-called state’s “ius puniendi”. However, in parallel Congress has passed laws in different reference areas that, despite the absence of a general regulation, were able to establish normative criteria to legitimate sanctioning power, but with the aim of setting up the correct functioning of the spheres where administrative bodies must operate. Thus, these “witness sectors” are being decisive in the identification of the basic or common elements Public Administration must respect when imposing a sanction.

Aimed at establishing an effective and consistent enforcement of market abuse regulation, the regime introduced by Regulation (EU) No. 596/2014 (‘MAR’) and Directive 2014/57/EU (‘MAD II’) relies on a mix of criminal penalties and administrative sanctions, both of which are subject to the principles of double jeopardy and due process. In the light of a few cases decided by the Court of Justice of the European Union and the European Court of Human Rights (‘ECtHR’), the features of this regime are, however, unclear, and it is doubtful whether the current framework is adequate to achieve its goals. This article criticizes the decision to criminalize market abuse at the EU level and argues that a credible EU supervisory system is better served by an enforcement system based on administrative sanctions. Moreover, the article discusses the solution offered by the ECtHR to the trade-off between efficiency and fairness in administrative proceedings and proposes an allocation of prosecution and decision-making to independent bodies within the same supervisory authority as a means to better balance efficiency and fairness.

This article sets the scene for the contributions in this Special Issue on Criminal sanctions and IUU fishing: the case of Spain. The objective of the collection of papers included in this special issue is to stimulate an academic conversation about whether or not it would be appropriate to intensify the application of criminal sanctions in Spain for serious cases of illegal fishing. There are two main reasons to justify the connection of this international debate on the best legal means to fight against illegal fishing with the particular case of Spain. The first is the significance of the Spanish distant-water fleet, both in terms of the EU and on an international scale. The second reason is the current context of fisheries law reform in Spain This work has received financial support from the Spanish State Research Agency, Ministry of Science and Innovation (DOI: 10.13039/501100011033) within the framework of the research project “The implementation of SDG 14 in Spain and the EU: regulatory challenges for international cooperation and maritime security (ESPODS14)” (PID2019–109680RB-I00) SI

[cat] La investigació es centra en l’estudi de la potestat sancionadora de l’Administració, de les seves singularitats i característiques, per tal de determinar si aquest règim punitiu, en la seva configuració actual, es troba dotat de les garanties suficients per sancionar les conductes properes a l’exercici dels drets fonamentals de participació política (les llibertats d’expressió i informació -art. 20 CE- i els drets de manifestació i reunió -art. 21 CE-) quan són exercits en l’espai públic. I, al seu torn, en l’anàlisi de si la llibertat del legislador per optar entre el sistema administratiu sancionador i el penal s’ha de veure condicionada per les garanties d’ambdues manifestacions del dret punitiu, atesa la posició que aquests drets fonamentals ostenten en l’Ordenament jurídic de l’Estat espanyol. L’estudi aborda: (i) l’origen del Dret administratiu sancionador i les raons d’un sistema punitiu integrat en dues manifestacions; (ii) els intents de delimitar l’àmbit propi de cada una de les manifestacions del dret punitiu; (iii) els límits normatius i dogmàtics a la llibertat del legislador punitiu; (iv) les singularitats, característiques i manca de garanties de la potestat sancionadora de l’Administració, (v) la relació del dret punitiu amb els drets fonamentals, i (vi) si l’elecció del Dret administratiu sancionador altera les garanties dels ciutadans, en abstracte, i si té afectacions sobre l’exercici dels drets de participació política, en concret. El treball vol contribuir a la construcció del consens sobre si les garanties actuals del sistema administratiu sancionador són o no suficients quan puneix les conductes properes a l’exercici dels drets fonamentals de participació política, i és en aquest àmbit que la investigació pretén realitzar la seva aportació., [spa] La investigación se centra en el estudio de la potestad sancionadora de la Administración, de sus singularidades y características, para determinar si este régimen punitivo, en su configuración actual, se encuentra dotado de garantías suficientes para sancionar las conductas próximas al ejercicio de los derechos fundamentales de participación política (las libertades de expresión e información -art. 20 CE- y los derechos de manifestación y reunión -art. 21 CE-) cuando son ejercidos en el espacio público. Y, a su vez, en el análisis de si la libertad del legislador para optar entre el sistema administrativo sancionador y el penal debe estar condicionada por las garantías de ambas manifestaciones del derecho punitivo a tenor de la posición que estos derechos fundamentales ostentan en el Ordenamiento jurídico del Estado español. El estudio aborda: (i) el origen del Derecho administrativo sancionador y la razón de un sistema punitivo integrado en dos manifestaciones; (ii) los intentos de delimitar el ámbito propio de cada una de las manifestaciones del derecho punitivo; (iii) los límites normativos y dogmáticos a la libertad del legislador punitivo; (iv) las singularidades, características y carencia de garantías de la potestad sancionadora de la Administración, (v) la relación del derecho punitivo con los derechos fundamentales, y (vi) si la elección del Derecho administrativo sancionador altera las garantías de los ciudadanos, en abstracto, y si tiene afectaciones sobre el ejercicio de los derechos de participación política, en concreto. El trabajo quiere contribuir a la construcción del consenso sobre si las garantías actuales del sistema administrativo sancionador son o no suficientes cuando sanciona las conductas próximas al ejercicio de los derechos fundamentales de participación política, y es en este ámbito que la investigación pretende realizar su aportación., [eng] The research is focused on the Administration’s sanctioning power, its singularities and characteristics, to assess if this punitive regime, in its current configuration, is endowed with adequate guarantees to punish conducts related to the exercise of fundamental rights of political participation (freedom of expression and information -art. 20 CE- and the rights to demonstrate and to assembly -art. 21 CE-) when they are exercised in a public place. And, in turn, in the analysis of whether the freedom of the legislator to choose between the administrative sanctioning system and the criminal one, must be conditioned by the guarantees of both representations of the punitive law according to the position that these fundamental rights hold in the Spanish State’s Legal system. The study addresses: (i) the origin of the administrative sanctioning law and the reason for a punitive system integrated in two manifestations; (ii) the attempts to define the scope of each one of the punitive law manifestations; (iii) the normative and dogmatic limits to the freedom of the punitive legislator; (iv) the singularities, characteristics and lack of guarantees of the Administration’s sanctioning power, (v) the relationship of punitive law with fundamental rights, and (vi) if the choice of administrative sanctioning law alters the guarantees of citizens, in the abstract, and, specifically, if it affects the exercise of political participation rights. The essay wants to contribute to the development of a consensus on whether or not the current guarantees of the administrative sanctioning system are adequate, when it sanctions the behaviours related to the exercise of the fundamental rights of political participation, and it is in this area where the research aims to make its contribution.

Even though the Netherlands was one of the founding fathers of the CoE, the impact of CoE conventions and soft law on Dutch administrative law and the development of the principles of good administration is rather patchy and uneven. This ‘Dutch paradox’ can be explained by the much more significant and direct impact of the European Convention on Human Rights on both substantive and procedural national administrative law. At least partly, this impact can be explained by the existence of a coherent body of ECtHR case law that is relevant to almost all areas of administrative law and that can be readily and easily applied on the national level. Nevertheless, the chapter concludes that it might be useful for Dutch authorities to keep an eye on other CoE instruments that may be relevant for the development of general administrative law, especially because the ECHR provides for minimum protection only.

Este trabalho teve como objetivo descrever o processo de implantação do modelo de apenação de fornecedores na Universidade Federal de Uberlândia (UFU), realizado em 2010, identificando as contribuições e limites do modelo implantado e a proposição de melhorias identificadas pelos diferentes stakeholders envolvidos no processo. O referencial aborda conceitos como burocracia, compras públicas, legislação de compras no Brasil, Lei 8.666/93 e sanções administrativas. A pesquisa se caracterizou como exploratória, utilizando a abordagem qualitativa. O método empregado foi o de estudo de caso, tendo como técnica de coleta de dados a triangulação entre utilização de entrevistas com roteiros semiestruturados, análise documental de registros de compras da universidade e diário de campo da implantação do processo de apenação. Constatou-se a necessidade de melhorar a divulgação do serviço ofertado, ampliar seu escopo de atuação e correspondente capacitação dos usuários no intuito de extrair todo o potencial que a estrutura implantada oferece. Por fim, conclui-se que, com base no fluxograma de processo de implantação, documentos utilizados e manual de operacionalização, este modelo poderá contribuir para o aprimoramento da gestão das sanções administrativas, servindo como um modelo de referência de eficiência para o serviço público. This work aims to describe the penalty process model for providers in the Federal University of Uberlândia (UFU), in 2010, identifying contributions and limits and proposing improvements suggested by different stakeholders involved in the process. The theoretical framework addresses concepts such as bureaucracy, public procurement, purchases in Brazil, Law 8.666/93 and administrative sanctions. The research was characterized as exploratory, using the qualitative approach by case study. Data collection was proceed by triangulation with interviews with semistructured scripts, document analysis of the university's purchase records and field diary. The results show that there is space to improve dissemination broaden its scope of action and corresponding training of users in order to extract all the potential that the implanted structure offers. Finally, this new model can contribute to the improvement of the implemented service, serving with a model for the service public. Dissertação (Mestrado)

RESUMEN. El Convenio Europeo de Derechos Humanos no contiene mención alguna a las sanciones administrativas, pero el Tribunal Europeo de Derechos Humanos ha desarrollado una serie de criterios aplicables a esta modalidad del ius puniendi estatal, muy cercanos a los que rigen en el ámbito de las sanciones penales. El presente estudio analiza los aspectos fundamentales de esa jurisprudencia, formada a partir de la interpretación de la noción autónoma de "acusación en materia penal" en el contexto de la faceta penal del artículo 6 del Convenio, y, en especial, los relativos al control de plena jurisdicción y el derecho a un proceso equitativo (artículo 6 del Convenio), el principio de legalidad (artículo 7 del Convenio) y el principio non bis in idem (artículo 4 del Protocolo número 7). ABSTRACT. The European Convention on Human Rights does not contain any mention of administrative sanctions, but the European Court of Human Rights has developed a number of criteria applicable to this modality of ius puniendi, very close to those that apply in the field of criminal sanctions. The present study analyzes the fundamental aspects of this jurisprudence, formed from the interpretation of the autonomous notion of "criminal charge" in the context of the criminal limb of article 6 of the Convention), and, especially, those related to full jurisdiction control and the right to a fair trial (article 6 of the Convention), the principle "no punishment withouw law" (article 7 of the Convention) and the non bis in idem principle (article 4 of Protocol number 7).

[spa] El sobreendeudamiento de los consumidores trae causa, a menudo, de prácticas bancarias irresponsables en las que no se ha llevado a cabo una correcta evaluación de solvencia, a pesar de ser esta obligación un elemento crucial para una adecuada regulación del “préstamo responsable”. En España, las sanciones que se imponen por el incumplimiento de esta obligación son de índole administrativa, aunque se cuestiona por gran parte de la doctrina si se trata de sanciones proporcionadas, disuasorias y efectivas, tal como exige la Directiva 2008/48. La STJUE de 5 de marzo de 2020 (asunto C 679/18,) hace referencia a esta cuestión estableciendo que, en el ámbito del crédito al consumo, el juez nacional está obligado a examinar, de oficio, si el prestamista ha cumplido la obligación precontractual de evaluar la solvencia del prestatario, advirtiendo también que las sanciones administrativas son insuficientes para penalizar el incumplimiento de esta obligación, al no tener efectos directos en la situación del consumidor. Dicha sentencia es de gran importancia al evidenciar el posible incumplimiento de nuestro ordenamiento jurídico respecto de la normativa comunitaria, al no articular la Ley 16/2011 de contratos de crédito al consumo -ni tampoco la Ley 5/2019 reguladora de los contratos de crédito inmobiliario-, consecuencias en el ámbito civil, que se deriven de la infracción de esta obligación, y que, -pudiendo coexistir con las administrativas-, supongan realmente un mecanismo sancionador disuasorio y efectivo capaz de proteger y resarcir al consumidor perjudicado., [eng] Over-borrowing by consumers is frequently the result of irresponsible banking practices in which the institution in question has not made a proper assessment of creditworthiness, despite this being a crucial obligation when it comes to the adequate regulation of “responsible lending”. In Spain, the penalties imposed on those who are in breach of this obligation are administrative in nature, even though the great majority of the relevant legal doctrine questions whether these penalties are proportionate, dissuasive and effective, as required under Directive 2008/48. The European Court of Justice referred to this issue in a Judgement handed down on 5 March 2020 (case C 679/18), establishes that, in consumer credit matters, the national courts are obliged to examine ex officio whether the lender has failed to comply with its pre-contractual obligation to assess the consumer’s creditworthiness. The ECJ further warned that administrative penalties are insufficient to penalise a breach of this obligation, since they have no direct effect on the consumer’s situation. This judgement is hugely important, since it indicates the potential failure of Spanish law to comply with community law, given that neither Spanish Consumer Credit Contract Act 16/2011 nor Real Estate Loan Agreement Act 5/2019 provide for the consequences that might result in civil actions arising from an infringement of this obligation and that, operating alongside any administrative sanctions, would actually represent a dissuasive and effective penalty mechanism with the capacity to protect and provide reparations for a harmed consumer.

В статье рассматривается становление и развитие института ответственности за правонару-шения в области налогов и сборов., The article examines the formation and development of the institution of responsibility for offenses in the field of taxes and fees.

Resumen: *El presente texto defiende que la única forma de diferenciar las sanciones administrativas de las sanciones penales es mediante las características y/o garantías que el propio ordenamiento jurídico dispone para unas y otras. Por ello, trasvasijar instrumentalmente esas características y garantías oscurece las diferencias entre ambas sanciones, distorsiona sus lógicas y defrauda los objetivos buscados por ellas. Las líneas que siguen son tanto una respuesta a una corriente doctrinaria y jurisprudencial que pretende aplicar total o matizadamente las garantías penales a las sanciones administrativas, como una propuesta que defiende una legalidad administrativa funcional como garantía y regulación de las sanciones administrativas. Abstract: This paper defends that the only way to distinguish administrative and criminal sanctions is by means of their features and their procedural safeguards. For this reason, an instrumental transposition of those features and safeguards between both sanctions darkens the differences among them, distorts their logics and defrauds their aims. The paper is both a response to legal scholars that tries to apply in an overall or with nuances the criminal procedural safeguards to administrative sanctions, and a proposal that defends a functional approach to legality principle as guarantee and regulation of administrative sanctions.

Pievēršoties diskusijai par Administratīvās atbildības likumu un administratīvo pārkāpumu sastāvu iekļaušanu nozares normatīvajos aktos, jāņem vērā, ka jebkura administratīvā pārkāpuma kvalifikācijas pamatā ir administratīvā pārkāpuma sastāva konstatēšana. Proti, jākonstatē objektīvo un subjektīvo pazīmju kopums – administratīvā pārkāpuma objekts, objektīvā puse, subjekts un subjektīvā puse. Materiālā sastāva objektīvās puses pierādīšanai nepieciešams konstatēt ne tikai subjekta darbību vai bezdarbību, bet arī sekas un cēloņsakarību. Šis administratīvās atbildības piemērošanas nosacījums saistīts ar vairākiem teorētiskiem un praktiskiem problēmjautājumiem. Šā raksta mērķis – izanalizēt materiālā sastāva jautājumu Latvijas Republikas administratīvo sodu reformas kontekstā. Problēmjautājumu analīzes rezultātā tika secināts, ka administratīvās atbildības piemērošanai nozares normatīvajos aktos būtu jāiekļauj vienīgi formālie sastāvi. Turklāt nav iespējama automātiska pašreizējo materiālo sastāvu transformēšana formālajos sastāvos. Ja Latvijas administratīvo pārkāpumu kodeksā iekļautā materiālā sastāva sekas likumdevējs vairs neplāno uzsvērt kā sastāva pazīmi, tad šis sastāvs nozares likumos nav jāpārņem. Gadījumā, ja nozares normatīvajos aktos tomēr tiks pārņemti šobrīd spēkā esošie materiālie sastāvi, praksē neizdosies realizēt plānoto atteikšanos no vainas kā administratīvās atbildības priekšnoteikuma, aizstājot to ar vainojamības konceptu. Mūsdienu administratīvajai justīcijai vajadzētu atteikties no ārkārtīgi detalizēta regulējuma, pārmērīgas kontroles un represīvās sodīšanas. Administratīvās atbildības pamatmērķis ir adekvātu rezultātu sasniegšana vispārējā un individuālajā prevencijā, tāpēc gadījumos, kuros iespējama lietderīga alternatīva, administratīvos sodus nevajadzētu piemērot. Pētījums ir balstīts uz ārvalstu zinātnisko literatūru un tiesu judikatūru. Pētījuma rezultātus var izmantot gan nozares teorētiķi, gan arī praktiķi. The article aims to discuss problems of materially defined violation in the context of administrative sanctions. The task of administrative violations legislation is to protect public order, property, socio-economic, political and personal rights and freedoms of citizens, to prevent right violations, to educate citizens in a spirit of precise and strict observance of laws, to inculcate a full of respect attitude in them towards the rights of other citizens, honour and self-esteem towards the provisions of social life, upright attitude towards the duties thereof and liability to the public. For the implementation of this task, administrative violation shall be acknowledged as an unlawful, blameable (committed with intent or through negligence) action or inaction and regarding which administrative liability is specified in the Law. The article analyses not only the legal aspect of the materially defined violation, but also the essence of the term “formally defined violation”. This article outlines the problems related to administrative sanctions and it analyses the attempts of the legislator to improve laws and regulations in the field of administrative justice.

Determina los problemas que presenta el Procedimiento Administrativo Sancionador (PAS) del Ministerio de la Producción en el caso de las infracciones a las empresas pesqueras. Dicha consideración metodológica ha requerido desagregar algunos aspectos específicos como son describir con detalle las cualidades y características establecidas en el PAS del Ministerio de la Producción en materia pesquera, analizar los problemas técnicos y jurídicos de las sanciones de multas impuestas por parte del PAS del Ministerio de la Producción y determinar la incompatibilidad entre el rol de promoción empresarial del Ministerio de la Producción y su organismo sancionador en el rubro pesquero. Trabajo de investigación

Devletler; kamu ihalelerinin devamlılığını ve güvenirliğini sağlamakta; düzenli işleyişini kontrol etmek adına sürekli olarak takip altında tutmakta; gerekli gördüğü durumlarda kamu ihalelerini düzenleyen mevzuatta değişikliğe gitmektedir.Belirttiğimiz bu hususa ilişkin dış dinamiklerin de etkisiyle Türk Hukuku'nda 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu ve 4735 sayılı Kamu İhale Sözleşmeleri Kanunu yürürlüğe girmiştir.Kamu ihalelerinin hukuka uygun ve şeffaf bir şekilde gerçekleştirilmesi için çeşitli denetim ve kontrol araçları; yaptırımlar ve ilkeler uygulanmaktadır.Tezimizde, bir yaptırım olarak `ihaleye katılmaktan yasaklama` kurumu detaylı bir şekilde incelenmiştir. Ayrıca; ihaleye katılmaktan yasaklama kararının çeşitleri kararı veren merciye göre idari yasaklama ve yargısal yasaklama şeklinde sınıflandırılmış ve incelenmiştir.Yine; ihaleye katılmaktan yasaklama kararının idare tarafından verilmesi halinde; bu kararın idari yaptırımlar açısından değerlendirilmesi yapılmış ve bu kararın niteliği de bir idari yaptırım olarak tespit edilmiştir. Bu kapsamda idari yaptırımlara temel teşkil ilkeler ekseninde değerlendirme yapılmıştır.Bu tez, kamu ihalelerine katılma yasağıyla ilgili olarak mevzuattaki eksikliklerin tespiti ve uygulamada meydana gelen sorunları belirtip bu sorunların çözümünde uygulayıcılara çözüm sağlama noktasında çözüm önerileri getirme amacıyla hazırlanmıştır. States provide the reliability and continuity of public procurements; keep under constant monitoring for regular working; change the public procurement legislation in necessary cases.Noting the fact of influence of external Dynamics, Turkish Public Procurement Law No. 4734 and 4735 in numbered Public Procurement Contracts Law were enacted.In order to execute public procurements in a lawful and transparent manner, various audit and control tools, sanctions and guidelines are applied.In our thesis, as a sanction `to ban from participating in the tender` Corporation are explored in detail. In addition; the decision to ban from participating in the tender varieties according to administrative ban and addressed as judicial decision in the form of a restraining order is classified and studied.Again; the decision to ban from participating in the tender should be given by the Administration; This decision is made and the administrative sanctions evaluation in terms of the nature of this decision has been identified as an administrative sanction.In this context, policies that would form the basis of administrative sanctions in the evaluations.This thesis, regarding public procurement ban to participate in the determination of the deficiencies in legislation and in practice, specify the problems that occurred in solving these problems at the point of providing solutions to the practitioner suggested solutions is intended to bring. 106

We conduct a counterfactual analysis to measure the treatment difference between administrative and criminal enforcement of environmental violations. Our aim is to control for the selection bias effect and make a comparison of how similar offenses are treated in both enforcement tracks. This analysis is relevant to answer the question of how deterrence and welfare in a combined criminal-administrative enforcement system compare with an enforcement system relying on criminal penalization only. This is an important question given the observed shift towards two-track penalization systems, combining administrative and criminal penalization, for environmental enforcement in the European Union. We apply matching techniques on a unique dataset of environmental enforcement cases to control for sample selection bias. We match different enforcement cases, based on case characteristics and estimate the average treatment effect for these cases. Overall, we find that the marginal penalty is slightly lower in administrative enforcement compared to criminal enforcement. ispartof: European Journal of Law and Economics vol:39 issue:1 pages:11-35 status: published

Las Leyes 39 y 40/2015 regulan de forma conjunta la responsabilidad patrimonial y la potestad sancionadora de las Administraciones públicas, integrando la primera de ellas dentro del procedimiento administrativo común a los anteriores procedimientos especiales que recogía la Ley 30/1992; y recogiendo la Ley 40/2015 los principios generales de estas dos instituciones claves del Derecho administrativo. Spanish Laws 39 and 40/2015 jointly regulate the sanctioning powers of public authorities and liability of public administrations, integrating the first one within the common administrative procedure the prior collecting special procedures of Law 30/1992; and collecting the Law 40/2015 the general principles of these two key institutions of administrative law.

Sol·licitant de l'informe: Districte de l'Eixample (Departament de Serveis Jurídics -Secretaria)

Individuals often respond with strong emotions to being penalised. Such responses suggest that informal penalties are important and play a role in creating deterrence. In this paper informal penalties are analysed in the context of medical errors. The introduction of informal penalties, if dependent upon formal ones, implies that: (i) the optimal enforcement regime becomes more lenient, and in some cases the lack of formal punishment is preferred, (ii) the first-best solution becomes unattainable, (iii) liability rates and formal penalty level are no longer perfect deterrence substitutes. In addition, powers of informal penalties provide a rationale for administrative sanctions (informal criticism, reprimands and warnings).

Amendment of the Act on the protection of nature, introduced by the Act of 25 June 2015 on amending the Act on Commune Self–government and other acts has significantly modified a model of an administrative fine which constitutes an administrative sanction for actions breaching of rules of green areas and afforestation protection. This change refers to objective and subjective aspects of torts, as well as a method of imposing financial sanctions. The introduced changes have significantly mitigated purely objective character of an administrative responsibility, providing a guarantee for, at least, minimal standards of imposing sanctions on individuals by the state.

[Resumen] En este artículo se hará un análisis jurídico y doctrinal del tratamiento de los principios constitucionales de la potestad sancionadora de la Administración y las diversas posturas doctrinalesen el ámbito administrativo ambiental [Abstract]This article will do a legal and doctrinal analysis of the treatment of the constitutional princi–ples of the Administration’s sanctioning power and the various doctrinal positions in theen vironmental administrative field

Bireylerin toplum halinde yaşaması kaçınılmaz bir zorunluluktur. Toplum olarak yaşamak ise belirli bir düzeni ve bu düzenin kurallarına uyulmasını gerekli kılar. Toplumda düzeni sağlamada etkili olduğu düşünülen dinsel kurallar, ahlak ve görgü kuralları, çoğu zaman hemen sonuç doğuracak etkili yaptırımlar içermez. Bu kurallar, yalnızca belirli kişiler açısından yönlendirici olduklarından tüm bireyleri bağlayıcı ve hemen etki doğuracak hukuk kurallarının varlığı, toplumsal yaşamın devamı için son derece önemlidir. Aynı zamanda toplumu oluşturan bireylerin tümünün dürüst ve sosyal görevlerini yerine getirmeye hevesli insanlar olduğunu söylemek oldukça zordur. İnsanların topluluk halinde yaşamalarının bir gereği olan toplumsal görevlerini yerine getirmeleri, ancak zorlayıcı kurallarla sağlanabilmektedir. Bu zorlayıcı kuralların başında yaptırımlar gelmektedir.Nüfus idaresi ile doğumundan ölümüne kadar vatandaşın hayatıyla her an ilgili olan İdare, bakanlık, mülki amirlik ve mahalli idare gibi farklı tarz ve şekillerde vatandaşların karşısına çıkmaktadır. İdare ve vatandaş karşılıklı olarak görevlerini yerine getirirken, bu görevlerin yerinde, zamanında ve düzenli olarak yapılabilmesi için belirli imkan ve araçlarla donatılmışlardır. İdare, kendisini üstün kılan diğer yetkileri yanında, yaptırım uygulama yetkisini de kullanabilmekteyken vatandaşlar da anayasal bir hak olarak idareye karşı korunmayı sağlayan mekanizmalara başvurabilmektedir."Müeyyide", Ceza Hukukunda alışılagelmiş bir kavram olarak günümüze değin incelenegelmiştir( ). Bu kavram, yaygın olarak kullanılan üzerinde durulan bir Ceza Hukuku kurumudur. Ancak öğretide "müeyyide" yerine, "yaptırım" sözcüğünün kullanılmakta olduğu ve bu kullanımın İdare Hukukunda da yaygın olduğu görülüyor. Ceza Hukuku dışında kullanımını yitirmeye başlayan "müeyyide" kavramı yerine, "yaptırım" sözcüğü hem bir üst kavram olarak, hem de özelde idari yaptırımları ifade etmekte kullanılacaktır. ÖZAY' ın kavramlara ilişkin görüşlerine katılarak mümkün olduğunca, teknik anlamda ceza, suç, suç ihdası, maddi ve manevi unsur gibi Ceza Hukukuna özgü kavramlar kullanılmayacaktır( ). İdari yaptırım içeren düzenlemelerde, "suç", "ceza", "hafif para cezası" gibi kavramlar görülüyor. Örnek olarak 1608 sayılı Umuru Belediyeye Müteallik Ahkamı Cezaiye Hakkındaki Kanunun 17 inci maddesi gösterilebilir. Buradaki ve benzeri düzenlemelerdeki suç ve hafif para cezası gibi ifadeler, Ceza Hukukundaki teknik anlamlarıyla anlaşılmamalıdır. Buradaki suç, gerçek anlamda suç değildir. Hafif para cezası ise, uygulayan makam, hukuki sonuçları ve nitelikleri itibariyle oldukça farklıdır. Bu farklılıklar geniş olarak aşağıda ele alınacaktır. Bu nedenle, bu çalışmada, sözüedilen kavramlar idari yaptırımları ifade etmede kullanılmayacaktır. Ancak, belirtmek gerekir ki, konu yaptırımlar olunca, Ceza Hukukunun kavram ve ilkelerine başvurmak kaçınılmaz olmaktadır.İdari yaptırım kavramı hukukumuzda kabul görmüş ve halen kullanılagelmekte olan yaygın bir kavramdır. Bununla birlikte, "idari ceza" tamlaması da en az idari yaptırım kadar sıkça kullanılmaktadır. Ancak yukarıdaki çekince dolayısıyla bu çalışmada idari yaptırım kavramı tercih edilmiştir.İdarece uygulanan yaptırımların önemli bir bölümü İdare Hukukundadır. Bu yaptırımların yaygın olmasının nedeni; belediyelerin uyguladığı yaptırımlar, trafik cezaları ve imar konuları gibi toplumu yakından ilgilendiren alanlarda başvurulmalarıdır. Ticari Ceza Hukuku ve Çevre Ceza Hukuku gibi yeni gelişen alanlarda da idari nitelikte yaptırımlara başvurulması, idari yaptırımlara ülkedeki hemen herkesi ilgilendiren bir yaygınlıkta olmasına neden olmaktadır( ). İdari yaptırımlar gün geçtikçe artan bir önem kazanmaktadır. Basının promosyon uygulamalarını kontrol altına almak için çok yüksek miktarlara varan yaptırımların çözümler arasında düşünülmesi( ); belirli sürelerle televizyon yayının durdurulması( ) ve belirli yerlerde sigara içilmesinin yasaklanması( ) gibi yaptırımlar son zamanlarda, idari yaptırımların daha sık gündeme gelmelerine neden olmaktadır. Günümüzde İdare Hukuku dışına taşan ve ayrı bir disiplin olarak gelişen Vergi Hukukunda da, Vergi Ceza Hukuku başlığı altında yaptırımlar incelenegelmektedir. Ancak bu geniş ve özgünleşmiş alanın ayrı bir çalışma konusu olarak mali hukukçular tarafından incelenmesi daha yerinde olacaktır. Bu nedenle bu çalışmadaki idari yaptırımlar konusu yalnızca İdare Hukukunda başvurulan yaptırımlar ve bunlar karşısında yargısal korunmayla sınırlı tutuldu. İdare tarafından karar verilen ve uygulanan yaptırımlar ve bunlara karşı yargısal korunma konusu henüz yeterince incelenmiş değildir. Hukukumuzda bu alan üzerinde günümüze değin saygın bir idare hukukçusu tarafından kaleme alınan bir eser dışında bu alanı kavrayıcı bir çalışmaya rastlanmamıştır( ). Eserde idari yaptırımlar hukukumuz açısından çok yönlü bir şekilde ele alınmıştır. Bu çalışmada ise, sözügeçen eserden azami yararlanılarak konuya "yargısal korunma" perspektifinden yaklaşılacaktır. Çalışmaya adını veren "İdari Yaptırımlar Karşısında Yargısal Korunma" başlığı altında bir çalışma mevcut değildir. Zayıf olan bireyin güçlü idare tarafından uygulanan idari yaptırım karşısında yargı önünde korunmasını temel alan ilk çalışma olacaktır. Günümüzde idari yaptırımlar, başta İdare Hukuku olmak üzere, Anayasa Hukuku, Ceza Hukuku, Mali Hukuk, Mukayeseli Hukuk ve Avrupa İnsan Hakları Hukukundan beslenmektedir( ). Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin idari yaptırımlar hakkındaki tavsiye kararında da belirtildiği üzere, devlet idaresinin büyümesi ve belirli eylemlerin suç olmaktan çıkarılması yönündeki eğilim (décriminalisation), idari otoritelere belirli yaptırımlar konusunda tasarrufta bulunabilme yetkisinin tanınması sonucunu doğurmuştur( ). Hemen aynı görüşler 14 üncü Viyana Uluslararası Ceza Kongresi Kararlarının giriş bölümünde de ifade edilmiştir. Ayrıca, yasama organları ve hukuk biliminin idari yaptırımlarda istenmeyen artışı engellenmesi ile bu alanın sınırlarının ve ilkelerinin belirlemesi yönünde çalışmalar yapılması gerektiğine dikkat çekilmiştir( ). Ancak bu gelişmelere paralel olarak, idarenin artan görevleri hukuka uygun davranmasını da güçleştirmekte ve kişilerin haklarının ihlal edilmesi sonuçlarını doğurmaktadır( ). Hizmetin genişlemesi ve karmaşıklaşmasının dışında, idarenin her zaman hukuka uygun davranma istek ve eğiliminde olduğu da iddia edilemez. İdarenin ajanları bazen yanılarak bazen de kişisel amaçlarla hukukun dışında hareket edebilirler. Bu nedenle, bireylerin idarenin faaliyetleri karşısında korunması gereği kendisini güçlü bir şekilde hissettirmektedir.Bireyleri idari faaliyetler karşısında korumanın yolları ülkeden ülkeye değişmekte ve farklı etkinlikte uygulanabilmektedir. İdari, siyasi ve yargısal denetim usulleri, idare karşısında bireyi koruyan ve idareyi hukuka uygun davranmaya zorlayan mekanizmalardır. İdarenin faaliyetleri karşısında gerçek anlamda bir korunmanın, idareden bağımsız, tarafsız bir organca yapılan etkin bir denetimle sağlanabileceği açıktır. Bu denetimin etkin şekilde yargısal denetimle sağlanır.Diğer yandan, her ne kadar ceza yaptırımlarından farklı olsalar da kamu gücünün kullanılmasını içerdiklerinden idari yaptırımların yargısal denetime tabi tutulmaları doğal karşılanmalıdır( ). Artık, iç hukuku da aşarak uluslararası bir boyutta ele alınan temel hakların korunması sorunu, ancak hak arama özgürlüğü ve adil yargılanma haklarıyla sağlanacak hukuk güvenliğiyle anlam kazanabilir( ). Buradan hareketle, idari faaliyet içerisinde kişileri ve onların özgürlüklerini etkileyebilen, bununla birlikte hizmetin aksamadan yürütülmesi için gerekli olan idari yaptırımların denetlenmesinin gerekli ve zorunlu olduğu söylenebilir. Çalışmada, yaptırımla karşılaşan bireyin, en etkili denetim yolu olan yargı önünde korunması ele alınacaktır.Bu çalışmanın asıl konusunu oluşturan ikinci bölümden önce gerekli alt yapıyı oluşturmak üzere, yaptırım ve idari yaptırım kavramlarının anlamları açıklanacaktır. İdare Hukukumuz açısından "İdari Ceza Hukuku" başlığının yerindeliği ile idari yaptırım-ceza yaptırımı arasındaki farklar irdelenecektir. Bu çalışmada elden geldiğince mukayeseli hukuktaki düzenlemeler incelenerek Türk İdare Hukuku ile benzerlikler ve farklılıklar ortaya konulacaktır. Böylece, sözügeçen kavramın farklı bir anlayış ve gereklilikten doğmuş olmasına ve özgünlüğüne dikkat çekilerek bu temelden hareketle yargısal korunmalarına geçilecektir.İdari yaptırımların hukuksal çerçevesi çizildikten sonra, düzene aykırılık teşkil eden eylem ve davranışlar( ) ile bunlara uygulanan yaptırımların özellikleri ve hukuksal nitelikleri ele alınacaktır. Bu çalışmada, idari yaptırımların hukuksal özellikleri ve niteliği konusunda bir sonuca ulaşmaya çalışılırken, Kamu Hukukunun bölümlerinden olan İdare ve Ceza Hukukundaki ilkeler çerçevesinde idari yaptırımlar irdelenecektir. İkinci bölümde ise, idari yaptırımlar karşısında bireyin hukuksal olarak korunması yollarından olan "yargısal korunma" ele alınacaktır. Burada, Avrupa İnsan Hakları Komisyonu'nun tavsiye kararları ışığında idari yaptırımlar değerlendirilecektir. Çalışmada hukuk düzenimize yabancı, farklı bir düzenleme olan Çin Halk Cumhuriyeti İdari Yaptırımlar Kanununa, tekrarlar ve Türk yasa üslubuna uymayacak kadar detaylı ve bizde genellikle yönetmeliklere bırakılan alanlara kadar düzenleme eğiliminde bir yasa olmakla birlikte, örnek bir düzenleme olarak başvurulacaktır. Çin gibi batı demokrasisi çerçevesinde değerlendirilemeyecek ve sık sık Af Örgütü tarafından insan hakları ihlalleri listesinde yer alan bir ülkede bile, idari yaptırımların ayrıntılı bir düzenleme ile ele alınması, bu konuda dünyadaki gelişmenin ne denli güçlü olduğunu göstermektedir. Çin Halk Cumhuriyetinin bu detaylı yasasında yeralan Avrupa standartlarındaki hukuksal düzenlemelerden yeri geldiğince örnekler verilecektir( ).Buradan hareketle, ülkemiz şartlarında çağdaş bir idari yaptırım rejiminin ne şekilde olması gerektiği ve bu alanda hukukumuzdaki eksikliklerin neler olduğu tespit edilmeye çalışılacaktır. Çalışmanın sonuç kısmında ise varılan sonuçlar ve konuyla ilgili öneriler ile düzenlemelerde yapılabilecek değişiklikler sunulacaktır.

Over de uitbreiding van de wet gemeentelijke administratieve sancties

No English abstract available

ნაშრომში დისკუსიის მიზანია ადმინისტრაციული სანქციების შეფარდებისას ადმინისტრაციული წარმოების პროცესში, კანონმდებლობით უზრუნველყოფილია თუ არა გადაცდომის ჩამდენი პირების მიმართ უფლების დაცვის მაღალი სტანდარტი. პანდემიის პირობებში ადამიანის კონსტიტუციით გარანტირებული უფლებების შეზღუდვის დასაშვებობა., The purpose of the discussion in the paper is to impose administrative sanctions in the administrative proceedings, Does the law provide a high standard of protection for the perpetrators of misconduct. Permission of restriction of human rights guaranteed by the Constitution in pandemic conditions.

na