Search

Głównym celem opracowania jest wskazanie i opisanie uwarunkowań oraz możliwości budowania cyfrowej przestrzeni przyjaznej dziecku we współczesnym świecie, zdominowanym przez nowe technologie informacyjno-komunikacyjne, w szczególności w odniesieniu do działań podejmowanych na rzecz zrównoważonego rozwoju. Przeglądu tych możliwości dokonano przede wszystkim na podstawie oficjalnych dokumentów, dostępnych raportów i opracowań publikowanych przez działające w tym obszarze instytucje międzynarodowe, państwowe i społeczne. Dzieci i młodzież stanowią mocno niespójną grupę użytkowników przestrzeni wirtualnej. Kluczowym i podstawowym elementem wpływającym na sposób korzystania i podatność na zagrożenia płynące z sieci jest wiek odbiorcy treści cyfrowych i posiadane przez niego kompetencje w tym zakresie. W artykule przybliżono cechy poszczególnych grup wiekowych młodych użytkowników Internetu i związane z tym wyzwania dla prawodawców, rodziców i wychowawców. Omówiono wybrane aspekty dotyczące funkcjonowania dzieci w przestrzeni Internetu i nowych technologii, bazując na Komentarzu ogólnym nr 25 Konwencji o prawach dziecka (2021) w sprawie praw dziecka w środowisku cyfrowym. Wskazano również, jak te prawa mogą być respektowane poprzez realizowanie określonych celów zrównoważonego rozwoju.

Funkcjonowanie człowieka w rzeczywistości medialnej jest jedną z głównych umiejętności, którą powinien dysponować w życiu dorosłym, i która powinna być kształtowana od najmłodszych lat. Istnieje wiele problemów związanych z miejscem kompetencji i umiejętności w edukacji człowieka. Począwszy od kwestii rozróżnienia kompetencji medialnych, cyfrowych, informacyjnych przez dyskusję, czy kompetencje te są zadaniem edukacji czy pedagogiki medialnej, aż do tego, kto ma realizować tę edukację i czy te osoby, grupy zawodowe są do tego przygotowane. Artykuł jest próbą przeglądu definicji dotyczących funkcjonowania człowieka w społeczeństwie informacyjnym oraz ma na celu podkreślenie konieczności współczesnej edukacji medialnej w zakresie socjalizacji jednostki, w szczególności w aspekcie wykorzystania kompetencji opartych na krytycznym myśleniu użytkowników cyberprzestrzeni.