Search

Hırka Dağı, Nevşehir ilinin Gülşehir ilçesinin kuzeyinde yer almaktadır. Araştırma sahasından Türkiye'nin en büyük akarsularından olan Kızılırmak Nehri Gülşehir ilçesi ile arasından geçmektedir. Araştırma sahasının coğrafi koordinatları şu şekildedir: 38° 52′ 23″ - 38° 45′ 13″ Kuzey enlemleri; 34° 35′ 22″ - 34° 38′ 07″ Doğu boylamları koordinatlarıdır. Araştırma bölgesinin çevresi 40,39 km olup, alanı 108,86 km2'dir. Araştırma sahasının en yüksek noktasını Hırka dağı (1683m) oluşturmaktadır. Çevresinde; Alemli, Alkan, Civelek, Dadağı, Eski Yaylacık, Yeni Yaylacık, Gümüşkent, Gümüşyazı, Yeşilöz, Yüksekli, Yenice, Hırkatepesidelik köylerinin çevrelemiş olduğu bir plato sahasına karşılık gelmektedir. Hırka dağının günümüzdeki jeomorfolojik yapısının oluşmasında, tektonizma, orojenez ve aşındırma süreçleri etkili olmuştur. Hırka dağı jeolojik yapı itibariyle, Paleozoik yaşlı metamorfik kayaçlar, mermer, gnayslar Paleozoyik yaşlı formasyonları oluştururken, en genç birimler ise Kuvaterner'e ait Travertenler oluşturmaktadır. Bu farklı süreçlerin sonucunda polijenik bir topografya meydana gelmiştir. Hırka dağı çevresi monoklinal bir yapı özelliği göstermektedir. Çalışma sahasının günümüzdeki jeomorfolojik görünümünü kazanmasında özellikle tektonizmaya bağlı, neotektonik hareketler, bindirmeler ve iklimin etkisi büyüktür. Sahada faylar, kıvrımlanmalar, bindirmeler mevcuttur. Bunun yanı sıra Kızılırmak Nehri'nin yatağını kazması ve derinleştirmesi sonucunda, taban seviyesinin alçalmasıyla seki basamakları oluşmuştur. Bugünkü Nevşehir Havaalanın bulunduğu alanda bir seki üzerine kurulmuştur. Araştırma sahasında dağlık alan, platolar ve taban arazilerden meydana gelmiş jeomorfolojik birimler ayırtlanmış ve açıklanmıştır. Bunun yanı sıra; jeomorfolojik yapı olarak, mağara, kuesta, traverten, fay façetaları ve kaliş (kalkerli kabuk) tespit edilerek açıklanmıştır. Çalışma sahasında yapılan incelemeler sonucunda elde edilen verilerle, morfometrik hesaplamalarla sayısal verilerin doğrultusunda Coğrafi Bilgi Sistemi (CBS) yazılım programıyla haritalar ve grafikler oluşturulmuş ve yorumlanmıştır. Hırka Mountain is located in the north of Gülşehir district of Nevşehir province. The Kızılırmak River, which is one of the largest rivers in Turkey, passes through the district of Gülşehir in the research area. The geographical coordinates of the research area are as follows: 38° 52′ 23″ - 38° 45′ 13″ North latitudes; 34° 35′ 22″ - 34° 38′ 07″ East longitude coordinates. The circumference of the research area is 40.39 km and its area is 108.86 km2. The highest point of the research area is the Hırka Mountain (1683m). Around; It corresponds to a plateau area surrounded by the villages of Alemli, Alkan, Civelek, Dadağı, Eski Yaylacık, Yeni Yaylacık, Gümüşkent, Gümüşyazı, Yeşilöz, Yüksekli, Yenice, Hırkatepesidelik. Tectonism, orogeny and erosion processes have been effective in the formation of today's geomorphological structure of Hırka Mountain. In terms of geological structure, the Paleozoic aged metamorphic rocks, marble, gneisses form Paleozoic aged formations, while the youngest units form Travertines belonging to the Quaternary. As a result of these different processes, a polygenic topography has emerged. The surroundings of the Hırka Mountain show a monoclinal structure. Neotectonic movements due to tectonism, thrusts and climate have a great impact on the current geomorphological appearance of the study area. There are faults, folds and thrusts in the field. In addition, as a result of the Kızılırmak River digging and deepening its bed, bench steps were formed with the lowering of the base level. It was built on a bench in the area where today's Nevşehir Airport is located. In the research area, geomorphological units consisting of mountainous areas, plateaus and base lands are distinguished and explained. And also; As geomorphological structure, cave, questa, travertine, fault facets and caliche (calcareous crust) have been identified and explained. With the data obtained as a result of the examinations made in the study area, maps and graphics were created and interpreted with the Geographic Information System (GIS) software program in line with the morphometric calculations and numerical data.

Climate and tectonism are most important control mechanisms which monitor for-ming fluvial terraces. The influence of the climatic changes on the fluvial systems causes different terraces in terms of sedimantological and morphological structures. This difference reveals the importance of fluvial architecture for the paleo-environment analysis. However the information of he interaction between climate and fluvial system is not clean everytime. For instance, it is one of the most impor-tant questions that the terrace sedimantation that formed in a climatic cycle (sequ-ential warm and cold periods) can be formed by the tectonic accumulation-erosion processes or by the different factors like as the lateral migration of the rivers. Besi-des the other discussing topics which reverse the simplex for the interaction of cli-mate-river systems are below.a.Is there any characteristic sedimantary structure in the terrace sections? Can be de-termined accurately the forming mechanism of every sedimantary layers. b.What are the relative ages of the sedimantary layers and their erosive phases which formed in a fluvial incision-accumulation cycle? Which processes and phases are consistent? c.Which scenarios can analysed the preservation of the terraces sequences which re-lated to the climatic cycle?d.How the finding about human usage of fluvial areas can obtain, and which infor-mation can be derived from these findings? This article aims to search the answers for these questions.

Kuzeybatı Anadolu’nun en büyük akarsuyu olan Sakarya Nehri, orta çığırında “Orta Sakarya Platoları” olarak bilinen geniş bir sahanın sularını akaçlamaktadır. Bu saha da Sakarya Nehri vadisi boyunca, bölgenin tektonik ve jeomorfolojik gelişiminin ortaya konulabilmesi açısından son derece önemli olan boğazlar ve seki sistemlerinin varlığı dikkati çekmektedir. Bu çalışmanın amacı, Sakarya Nehri vadisinin Bilecik iline bağlı İnhisar ve Gemiciköy yerleşmeleri arasında kalan kesiminde gözlenen seki sistemlerinin morfometrik ve sedimantolojik özelliklerini ortaya koymaktır. Üst Pliyosen’den itibaren bölgeye yerleşen Sakarya Nehri bir yandan Orta Sakarya Platolarında açmış olduğu boğazları derinleştirirken diğer yandan Kuvaterner sırasındaki iklim değişmeleri, Karadeniz’deki kaide seviyesi oynamaları ve süregelen bölgesel/lokal tektonik hareketlerin kontrolü altında vadisi boyunca birkaç basamak halinde izlenebilen seki sistemlerini geliştirmiştir. Çalışma kapsamında, Sakarya Nehri’nin vadi tabanından itibaren, Gemiciköy çevresinde iki (+19 m ve +11 m yükseklikte), Hamitabat köyü çevresinde üç (+36 m, +24 m ve +12 m yükseklikte), Yakacık köyü çevresinde ise dört (+52 m, +34 m, +18 m ve +10 m yükseklikte) seviye halinde seki basamakları tespit edilmiştir. Sakarya Nehri’nin vadisi boyunca düzensiz bir dağılış gösteren bu seki basamaklarının yüksekte bulunanları yarı yuvarlanmış-yuvarlanmış iri çakıllardan, alçakta olanları ise az yuvarlanmış küçük çakıllar ve ince taneli taşkın ovası sedimanlarından oluşmaktadır., Sakarya River, which is the largest river in northwest Anatolia, drains waters from a large area known as the Middle Sakarya Plateau. The most striking geomorphological features of the Sakarya River, and its tributaries in this area, are the joining gorges which connect the basins and terrace systems together. This study aims to reveal the morphometric and sedimentological features of the terrace systems in the area between the Sakarya River, the Inhisar, and the Gemiciköy settlements. The Sakarya River, which has settled in the region from the Upper Pliocene, has formed terrace systems that can be monitored in several steps throughout the valley. They are monitored under the control of the climatic changes during the Quaternary, the sea level changes in the Black Sea, and the cyclical regional/local tectonic movements. Multiple terraces determined in this study area including the following. Starting from the valley floor of the Sakarya River, two terraces (+19 m and +11 m height) are determined around Gemiciköy, three terraces (+36 m, +24 m and +12 m height) are determined around Hamitabat village, and four terraces (+52 m, +34 m, +18 m and +10 m height) are determined in Yakacık village. These terrace formations, which are distributed irregularly along the valley of the Sakarya River, are mostly semi-rounded from large gravel at the high elevations, and at the lower elevations, terrace formations are made of small gravel and floodplain sediments.

Kuzey Anadolu Fayı’nın Marmara bölgesindeki yerbilimcilerin en fazla ilgi gösterdiği bölgelerden bir tanesidir. GNSS teknikleri yardımıyla hem fayın kilitlenme derinliği, hem de fayın neden olduğu deformasyon belirlenebilmektedir. Bu çalışmada Kuzey Anadolu Fayı’nın güney kolunda, İznik-Gemlik arasında kalan bölgede, kuzey-güney profili doğrultusunda 8 noktadan oluşan bir ağ oluşturulmuş, 2 kampanya gözlem yapılmış ve öncül sonuçlar elde edilerek güncel hız alanı ve gerinim birikimine dair ihtimaller değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlardan, çalışma bölgesinin bir bölümünde uzun yıllardır yapılmakta olan GNSS ölçme değerlerinden elde edilen vektörlerin yönleriyle uyumlu olduğunu görülmüştür. Ayrıca, fay düzlemine dik şekilde tasarlanan profil ölçmelerinin kitlenme derinliği hakkında bilgi vereceği konusunda öncül fikirler edinilmiştir., Marmara segments of the North Anatolian Fault Zone has an attraction region by the geoscientists. Using GNSS techniques allows us to detect not only the locking depth but also the deformation caused by fault movement. In this study, we have set up a network with 8 stations in the Iznik-Gemlik region and made 2 campaign observations in order to evaluate the up-to-date velocity field and strain accumulation through North-south profiles and evaluated the results. From the results obtained, it was observed that vectors obtained from GNSS measurement values, which have been done for a long time in a part of the study area, are compatible with vector directions. In addition, preliminary ideas were obtained that the profile measurements designed as perpendicular to the fault plane would provide information about the depth of fault locking.

Bu çalışmada, İzmir kenti ve çevresi için deprem üretme potansiyeli olan diri faylardan Gülbahçe fayının kinematik yapısı incelenmektedir. İzmir'in Urla, Çeşme ve Karaburun ilçelerinin bir kısmını içeren çalışma bölgesinde, 17 noktalı bir GNSS ağı kurularak, ağa ait noktaların geçmiş yıllardaki GNSS ölçüleri çeşitli kurum ve kuruluşlardan temin edilmiştir. Kurulan ağda 2019 yılında 1 kampanya ölçü gerçekleştirilmiştir. Ağa ait elde edilen toplam 3 kampanya GNSS ölçüleri ile çalışma bölgesinin güncel hız ve gerinim alanları hesaplanmıştır. Gerinim alanları incelendiğinde, Gülbahçe fayının üzerinde ve kuzey ucunun yer aldığı Gülbahçe Körfezi içerisinde KKD-GGB açılma ve KKB-GGD sıkışma bileşenlerinin baskın olduğu görülmektedir. Gerinim alanları fay düzlemi ile birlikte incelendiğinde, fayın mekanizması sol doğrultu atımlı olarak düşünülmektedir. Literatürde sağ doğrultu atımlı olarak tanımlanan fayın mekanizması hakkında daha iyi yorum yapabilmek için rölatif hız kombinasyonları elde edilmiştir. Bu kombinasyonlarda da fay mekanizmasının sol doğrultu atımı işaret ettiği görülmektedir. Gerinim parametreleri yardımıyla, çalışma bölgesinin Mw≥6 ve Mw≥7 için jeodezik deprem tekrarlama haritaları üretilmiştir. Bu haritalar incelendiğinde, çalışma bölgesinin Mw≥ 6 için 65-120 yıl Mw ≥7 için 790-4330 yıl tekrarlama periyotlarına sahip olduğu görülmektedir. In this study, the kinematic structure of the Gülbahçe fault is examined, which is one of the most active faults and have the potential to generate earthquakes in Izmir and its surroundings. A GNSS network with 17-site was established in the region, which includes some parts of Urla, Çeşme and Karaburun districts of Izmir. GNSS measurements on the sites of the network were carried out from various institutions and organizations in the past years. One campaign measurement was carried out on 6 sites in 2019. Velocities of the sites and strain fields of the region were calculated. When the strain fields are examined, it is seen that the NNE-SSW extension and NNW-SSE compression are dominant on the fault and in the Gulf of Gülbahçe. Strain fields show that the fault type of Gülbahçe fault is left strike-slip. The same situation could be seen in the relative velocities. Using strain parameters, geodetic earthquake recurrance periods for Mw≥6 and Mw≥7 were calculated. According to these periods, the region has recurrence periods of 65-120 years for Mw≥ 6 and 790-4330 years for Mw ≥7.

The aim of this study is to investigate the geomorphological characteristics of Meydan Volcanic area located in the Van province north of Lake Van. Factors such as tectonic volcanic, hydrographic, which are effective in the geomorphological evolution of the study area were investigated, radiometric aging (40Ar/39Ar) methods were applied for the aging of volcanic rocks and Geographic Information Systems were used for thematic mapping studies. Radiometric dating was performed on the samples taken from volcanic rocks (obsidian) and the results were compared with the ages given in the literature. Origin and features of volcanic products were determined by geochemical analysis (LA-ICP-MS). As a result of the study, it was concluded that Meydan Caldera had collapsed before the formation of the Gürgürbaba obsidian dome (420±24 ka). The later extrusion of the dome has been and destroyed the eastern slope of Meydan Kalderası during the formation of Gürgürbaba Dome It is understood that the source of all obsidian spread in the volcanic area of the Meydan is Gürgürbaba Dome. In addition, Meydan volcanism caused a change in the drainage network. The drainage type of the rivers formed according to the old topography has changed and a radial type drainage network compatible with the new volcanic topography has developed., Bu çalışmada, Van Gölü’nün kuzeyinde Van ili sınırları içinde yer alan Meydan Kalderası ve Gürgürbaba Domu çevresinin jeomorfolojik özelliklerinin incelenmesi hedeflenmiştir. İnceleme alanının jeomorfolojik evriminde etkili olan tektonik, volkanik ve hidrografik faktörler araştırılmış, volkanik kayaçların yaşlandırılması amacıyla radyometrik yaşlandırma(40Ar/39Ar) yöntemleri uygulanmış ve tematik haritalama çalışmaları için Coğrafi Bilgi Sistemleri kullanılmıştır. Volkanik kayaçlardan (obsidyen) alınan örnekler üzerinde radyometrik yaşlandırmalar yapılmış ve sonuçlar literatürde verilen yaşlar ile karşılaştırılmıştır. Jeokimyasal analizler (LA-ICP-MS) yapılarak volkanik ürünlerin kökenleri ve özellikleri belirlenmiştir. Araştırma sonucunda Meydan Kalderası’nın, Gürgürbaba obsidyen domunun oluşumundan (420±24 ka) önceki bir dönemde çökerek oluştuğu ve Gürgürbaba Domu’nun oluşumu sırasında Meydan Kalderası’nın doğu yamacını tahrip ettiği sonucuna varılmıştır. Meydan volkanik alanı içinde yayılan tüm obsidyenlerin kaynağının Gürgürbaba Domu olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca, Meydan volkanizması drenaj ağında da değişikliğe neden olmuştur. Eski topografyaya göre şekillenen akarsuların drenaj tipi değişerek yeni volkanik topografyaya uyumlu radyal tipte bir drenaj ağı gelişmiştir.

Adıyaman-Samsat bölgesi Arap levhasının kuzeyinde, Bitlis Bindirme Zonu'nun güneyinde yer almaktadır. Çalışma alanı karmaşık olmayan bir jeolojiye sahiptir ve tektonik yapısı Arap-Anadolu Levhaları'nın arasındaki çarpışmanın etkisindedir. Bölgedeki önemli fay zonları sol ve sağ yanal doğrultu atımlı faylardır. Bunlar Lice Fay Zonu, Kalecik Fay Zonu, Adıyaman-Samsat Fay Zonudur. Yapılan çalışma ve gözlemler sonucunda bölgenin sismik aktivitesini oluşturan depremlerin genellikle küçük veya orta büyüklükte meydana geldiği gözlemlenmiştir. Bu çalışmada 2009-2018 yılları arasında meydana gelen toplam 434 adet deprem verisi incelenerek bölgedeki sismik aktivite analiz edilmiştir. Deprem faz okumaları yeniden analiz edilerek hareket eden düzlemlerin konumları yeniden belirlenmiştir. Bölgede meydana gelen depremlerin odak mekanizma çözümleri P dalgası ilk hareket yöntemi kullanılmıştır. P dalgası ilk hareket yönteminde M≥3,5 olan 43 adet deprem verisi kullanılarak depremlerin odak mekanizma çözümleri yapılmıştır. Çalışma alanında meydana gelen depremlerin odak mekanizması dağılımlarına bakıldığında, baskın olan mekanizmasın doğrultu atımlı faylanma olduğu görülmektedir. Doğrultu atımlı faylanmalarda ayrıca normal ve ters faylanma bileşeni de görülmektedir. Odak mekanizması çözümlerine bakıldığında, çalışma alanında Samsat Yarımadası'nda ayrı bir değerlendirme yapabilecek kadar çözüm olduğu görülmektedir. Çözümü yapılan depremlerin odak derinliklerinin çok sığ olduğu, yerkabuğunun ilk 10 km'si içerisinde meydana geldiği görülmektedir. Bölgede yapılan çalışmalar sonucunda, Adıyaman-Samsat bölgesindeki depremlerin daha çok karasal kesimlerde, Samsat yarımadasında ve oldukça sığ derinliklerde oluştukları belirlenmiştir. Yapılan arazi çalışmalarında bölgedeki fay zonlarının izleri, topoğrafyada belirgin olmayıp Pliyo-Kuvaterner yaşlı birimler deforme edilmemiştir. Bu anlamda depremlerin oluştuğu fay düzlemleri, Neojen öncesi yaşlı birimlerin içerisinde olup reaktive olmuşlardır.Anahtar Kelimeler: Adıyaman-Samsat, Atatürk Barajı, Deprem Aktivitesi, Tektonik. Adıyaman-Samsat region is located to the south of the Arabian plate, south of the Bitlis Thrust Zone. The study area has an unalloyed a geology and its tectonic structure is under the influence of the collision between the Arab-Anatolian plates. The major fault zones in the region are left and right lateral strike-slip faults. These are the Lice Fault Zone, the Kalecik Fault Zone, and the Adıyaman-Samsat Fault Zone. As a result of the studies and observations, it was observed that the earthquakes forming the seismic activity of the region generally occur in small or medium size. In this study, a total of 434 seismic data were analyzed between 2009-2018 and the seismic activity in the region was analyzed. The earthquake phase readings were re-analyzed and the positions of the moving planes were re-determined. Focal mechanism solutions of the earthquakes occurred in the region were P wave first motion method. In the first motion method P wave focal mechanism solutions of earthquakes were performed by using 43 earthquake data with M≥3,5. When the distribution of focal mechanisms of earthquakes occurred in the study area, the dominant mechanism is strike-slip faulting. Also, normal and reverse faulting component is observed in the strike slip faulting. Considering the focus mechanism solutions, it is seen that there is enough solution to make a separate evaluation in Samsat Peninsula in the study area. It is observed that the focal depths of the earthquakes are very shallow and occur within the first 10 km of the earth's crust. As a result of the studies carried out in the region, the earthquakes in the Adıyaman-Samsat region were mostly found in continental areas, at Samsat peninsula and at rather shallow depths. In the field studies, the traces of the fault zones in the region were not significant in the topography and the Plio-Quaternary units were not deformed. In this sense, the fault planes in which the earthquakes occur are in the pre-Neogene units and are reactivated.Keywords: Adiyaman-Samsat, Ataturk Dam, Earthquake Activity, Tectonic. 88

Akdağ Kütlesi Karadeniz Bölgesi'nde, Amasya ile Samsun il sınırında yer almaktadır. Sahanın batısında Suluova, kuzeyinde Lâdik Gölü, doğusunda Taşova ilçesi ve güneyinde ise Yeşilırmak Nehri yer almaktadır. Bu çalışmanın amacı; Kuzey Anadolu Fayı'nın Akdağ Kütlesi üzerindeki tektonik etkisini morfometrik ve hipsometrik indisler yardımıyla ortaya koymaktır. Bu çalışmanın diğer bir amacı ise tektonik etkinliğin derecesini ve dağılışını alansal olarak belirlemektir. Bu amaçlara yönelik olarak öncelikle kütle üzerinde akışını sürdüren 81 adet akarsu havzası belirlenmiş ve her bir akarsu havzasına belirli indisler uygulanmıştır. Havzalara uygulanan indislerin sonuçlarının bir araya getirilmesiyle de tektonik etkinliğin derecesi ve alansal olarak dağılışı ortaya konmuştur. Akdağ Kütlesi üzerindeki akarsular çoğunlukla yüksek ve orta derecede tektonik aktivite derecesine sahiptir. 81 akarsu havzasının % 45'i yüksek, % 43'ü orta ve % 10'u ise düşük tektonik aktivite derecesine sahiptir. Çalışma sahası içerisinde sadece Karaağaç Deresi çok yüksek tektonik aktivite derecesine sahiptir. The Akdağ Mass is located in the Black Sea Region, on the Amasya and Samsun Province border. Suluova west of the site, Lâdik lake in the North, Taşova district in the east, and Yeşilırmak river in the south. The aim of this study is to reveal the tectonic effect of the North Anatolian Fault on the Akdağ Mass by morphometric and hipsometric indices. Another aim of this study is to determine the degree and distribution of tectonic activity. For these purpose, 81 river basins which are flowing on the mass have been determined and specific indices have been applied to each river basin. By combining the results of the indices applied to the basins, the degree and distribution of the tectonic activity have been demonsrated. The rivers on the Akdağ Mass mostly have a high degree of tectonic activity. 45 % of 81 river basins have a high tectonic activity, 43 % have medium and 10 % have low tectonic activity. Only Karaağaç River has a very high tectonic activity in the study area. 128

Türkiye'de doğal ve sosyal kaynakların sürdürülebilir kullanımı için fiziki coğrafya özellikleri ayrıntılı araştırılması gereken konulardan birisidir. Fiziki coğrafya özelliklerinin bilinmesinde öncelikli konularından birisi de kayaç özellikleridir. Türkiye'de kayaçların dağılışı ile ilgili olarak basılıve sayısal haritalama çalışmaları tamamlanmıştır. Bununla birlikte kayaçların Türkiye geneli başta olmak üzere farklı coğrafi birimlere göre dağılışını ele alan bir çalışma bulunmamaktadır. Bu araştırmada Türkiye'de kayaçların coğrafi birimlere dağılışının bilinmemesi temel problem olarak tanımlanmıştır. Bu nedenle araştırmada kayaçların değişik özelliklerine göre; Türkiye geneli, coğrafi bölgeler, yükselti basamakları, ve tektonik birliklere göre dağılış özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Türkiye gibi fiziki özelliklerin yatay ve dikey doğrultuda kısa mesafelerde değiştiği bir ortamda kayaçların dağılışı ile ilgili verilerin güvenilir olması öncelikli konudur. Araştırmada Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü tarafından hazırlanan 1/500 000 ölçekli sayısal jeoloji haritaları kullanılmıştır. Uluslararası veri merkezinden proje kapsamında satın alınan veriler Coğrafi Bilgi Sistemleri ortamında analiz için hazırlanmıştır. Türkiye'de kayaçların mekansal farklılaşması analizleri ülke geneli, coğrafi bölgeler, yükselti basamakları ve tektonik birliklere göre farklılaşmaları belirlenmeye çalışılmıştır. Mekansan farklılaşma ile ilgili analiz öncelikle kayaçları oluşum zamanı ve oluşum şekline göre devamında ise mekansal farklılaşmaya göre planlanmıştır. Buna ek olarak Tersiyer ve Kuvaterner de jeolojik dönem ve kayaç özelliklerinde arıntılı analizlere geçilmiştir.Türkiye genelinde ister kayaçların oluşum dönemi ister oluşum şekillerine göre olsun ilk dikkat çeken özellik çeşitliliğin fazla olmasıdır. Türkiye geneli için belirlenen kayaç çeşitlenmesi coğrafi birimlerde daha da belirginleşmektedir. Kayaçların oluşum şekillerine göre Türkiye geneline dağılışı; volkanik 111 291 km2, %14.3; plütonik 17,690 km2, %2.3; sedimanter km2, 512,750 km2, %65.8; ofiyolitik 37,661 km2, %4.8; metamorfik 86,134 km2, %11.1; bilinmeyen 23 km2, %0.0 ve göller 13,725 km2, %1.8 olarak şekillenmiştir. Türkiye'de kayaçların oluşum zamanlarına göre dağılışı ise; Prekambriyen: 15 304 km2, %2.0; Paleozoyik: 47 227 km2, %6.1; Mesozoyik: 187 284 km2, %24.0; Tersiyer: 384 683 km2, %49.4; Kuvaterner 130 644 km2, %16.8; Bilinmeyen: 407 km2, %0.1; Göller: 13 725 km2, %1.8 şeklinde belirlenmiştir. Türkiye'de kayaçların genel dağılışı ile ilgili durum çalışılan coğrafi birimlere göre de belirgin farklılıklar göstermektedir. Türkiye'de kayaçların hem genel hem de coğrafi birimlere göre dağılışını şekillendiren temel etmenlerin; paleocoğrafik evrimde konum, tektonik süreçlerin etkisi, dış kuvvetlerden hangisinin belirleyici olduğu gibi üç ana etmene göre şekillendiği düşünülmektedir. Türkiye geneli ve coğrafi birimlere göre gerçekleştirilen çalışmanın ülkenin fiziki coğrafya altyapısının tanınmasına katkıda bulunacağı düşülmektedir. Araştırmada oluşturulan temelden hareketle daha büyük ölçekli verilerden hareketle yerel ölçekli gerçekleştirilecek çalışmalar sürdürülebilir arazi kullanımı planlamalarına katkıda bulunacaktır. Physical Geography is one of the necessary topics that needs to be researched in detail for the usage of natural and social resources in Turkey. One of the priority topics with knowing the Physical Geography is the rock characteristics. Printed and numeric works about the distribution of rocks in turkey have completed. With that mainly the turkey in general there is no work that addresses rocks dispersing according to different geographic units.Lack of knowledge of the spreading of rocks to geographic units is presented as the primary problem in this research. For this reason, according to the different characteristics of the rocks; Turkey in general, geographical regions, elevation steps, and aimed to determine characteristics of the distribution according to the tectonic units.Have reliable data about the distribution of rocks in an environment where change over short distances in horizontal and vertical direction of the physical properties such as Turkey's priority. In the research, 1/500 000 scale digital geological maps prepared by Mineral Research and Exploration Institute were used. Data obtained from the international data center under the project were prepared for analysis in the Geographic Information Systems environment. The differentiation of rocks in Turkey spatial analysis throughout the country, geographic regions, has tried to determine variations according to altitude levels and tectonic units. The analysis related to the spatial differentiation is primarily planned according to the time of formation and the spatial differentiation in the continuation according to the formation pattern. In addition, the Tertiary and Quaternary have been subjected to detailed analyzes of geological and rock properties. Turkey should be based on whether the formations formative period of rocks wants more diversity in general is the first feature that attracts attention. Diversification rocks set for Turkey in general are more distinct in geographical units. Turkey according to the general distribution of rock formations manner; volcanic 111 291 km2, 14.3%; plutonic 17,690 km2, 2.3%; sedimentary km2, 512,750 km2, 65.8%; ophiolitic 37,661 km2, 4.8%; metamorphic 86,134 km2, 11.1%; the unknown 23 km2, 0.0% and the lakes 13,725 km2, 1.8%. The distribution according to the time of the rock formation in Turkey; Precambrian: 15 304 km2, 2.0%; Paleozoic: 47 227 km2, 6.1%; Mesozoic: 187 284 km2, 24.0%; Tertiary: 384 683 km2, 49.4%; Quaternary 130 644 km2, 16.8%; Unknown: 407 km2, 0.1%; Lakes: 13 725 km2, determined as 1.8%. According to the case study related to the overall geographic distribution of rock units in Turkey also shows marked differences. In Turkey, the main factor shaping the distribution of rocks, both general and by the geographical unit; the position in paleogeographic evolution, the effect of tectonic processes, and which external forces are determinative. Turkey is deducted will contribute to the recognition of general and physical geography of the country's infrastructure studies carried out by the geographical unit. Moving from a baseline to a larger scale, local scale studies will contribute to sustainable land use planning. 137

Bu çalışmada yüksek duyarlılıklı deniz manyetiği verileri ile derin deniz sismiği verileri karşılaştırılarak, Marmara Denizi'nin doğusunda yer alan İzmit Körfezi'nin aktif tektonik yapılarının model haritasının çıkarılması amaçlanmıştır.Özellikle İzmit depremi sonrasında yerli ve yabancı araştırmacılar tarafından ilgi odağı hâline gelen İzmit Körfezi'nde bugüne kadar jeolojik ve jeofizik birçok araştırma yapılmıştır. Ağırlıklı olarak sığ sismik çalışmalar ile incelenen bölgede, ulusal ve uluslararası literatüre geçmiş veya yayınlanmış yüksek çözünürlüklü deniz manyetiği verisi bulunmamaktadır. Bu anlamda çalışma aynı zamanda `ilk` olma niteliğindedir.İzmit depreminden sonra; Eylül 1999'da MTA Sismik-1 araştırma gemisi ile toplam 64 hat üzerinde derin sismik yansıma verileri toplanmıştır. Bu çalışmada bu hatlardan KG doğrultusunda yalnızca 10 tanesi kullanılmıştır. Enerji kaynağı olarak hava tabancası (airgun) kullanılan sismik hatlar; 1 msn örnekleme aralığı ile 1.5 sn kayıt uzunluğuna sahiptir.İ.Ü. Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enstitüsü Deniz Jeolojisi ve Jeofiziği Anabilim Dalına ait SeaSpy Marine Magnetics deniz manyetometresi ile çalışma sahasında yaklaşık 1000 km uzunluğunda veri toplanmıştır. Toplanan ham veriler excell formatına dönüştürülerek ilk aşamada çalışma sahasındaki insan kaynaklı yapıların oluşturduğu gürültüler gözlemsel olarak giderilmiştir. Daha sonra, manyetik alanda meydana gelen günlük değişimler düzeltilmiştir. Bu bağlamda; çalışma sahasına en yakın ulusal istasyon olan B.Ü. Kandilli Rasathanesine bağlı İznik istasyonundan günlük veriler dakika bazında alınmıştır. Bu veriler kullanılarak tarafımızdan yazılan bilgisayar programı ile ölçülen değerlerin düzeltmeleri gerçekleştirilmiştir. Düzeltmesi yapılan veriler, Geosoft Oasis Montaj programı kullanılarak istenilen hatlar üzerinde modelleme yapılmıştır.Yüksek çözünürlüklü deniz sismiği verileri ile deniz manyetiği verileri kullanılarak 2 ayrı fay haritası oluşturularak karşılaştırılmıştır. Her iki yöntemle elde edilen veriler kullanılarak oluşturulan fay haritaları birbirleriyle çok büyük oranda uyumluluk göstermektedir. Bunlara göre Kuzey Anadolu Fayı; Batı'da Hersek burnunun yaklaşık 750 m içinden geçerek, ortada Karamürsel açıklarından Değirmende açıklarına kadar kıyıya olan mesafesini korumaktadır. Fayın; Gölcük-Derince arasından geçerek doğu basenine doğru uzandığı saptanmıştır. In this study; we have compared high resolution marine magnetometer data and marine seismic data. In this way, we have aimed to create the model map of active tectonic structures in Izmit Bay that located in the east of the Marmara Sea.Izmit Gulf, has attracted the attention of local and international researchers after the earthquake of 17 August 1999 (Gölcük). From that time until today, there have been several geological and geophysical studies. Mainly shallow marine seismic studies have been carried out in the region. However, there is no high resolution marine magnetic data history of national or international literature.After the earthquake in Gölcük, the deep seismic reflection data on a total of 64 lines were collected by research vessel MTA Seismic-1 in September, 1999. In this study, only 10 of these lines that NS direction have been used. Air gun was used as the energy source. Seismic lines has 1 ms sampling interval and 1,5 s record length.About 1000 km in length data has been collected with SeaSpy Marine Magnetometer which belongs to Istanbul University Institute of Marine Sciences and Management in Izmit Bay. The collected raw data has been converted to Excel format. Firstly, noise generated by human-induced structure are fixed as observational. Then, the daily change occurring in the magnetic field is corrected. Daily data has been taken on the basis of minutes from Iznik station which belonging to Bogazici University Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute. Correction of the measured values has been performed by application that we made. Modeling has been performed by Geosoft Oasis Montaj application by using this data.Two fault map is created by using high resolution marine seismic data and marine magnetic data. These two maps are verifying each other greatly. North Anatolian Fault; passing within 750 m of the Hersek nose at West of Izmit Bay. In middle of Izmit Bay, NAF protect distance from shoreline from offshore of Karamürsel to offshore of Değirmendere. In the East of Izmit Bay; NAF passing through Gölcük and Derince and lies on the eastern basin. 89

24th Signal Processing and Communication Application Conference (SIU) -- MAY 16-19, 2016 -- Zonguldak, TURKEY, WOS: 000391250900533, RASAT L2 visible and panchromatic images were used to detect both thrust and salt tectonics structures as a reliable geologic mapping tool in this research. As a geographical transition plateau between Inner and Eastern Anatolian region, Sivas Basin doesn't show hampering vegetation on geologic outcroppings for remote sensing analyses. This feature also allow healthy interpretation possibilities. Salt structures in Sivas Basin can be counted in worldwide well-known examples (e.g. La Popa Mexico, Great Kavir Iran and Axel Heiberg Canada) conveniently. In this research, a detailed geological map was prepared in the field. The results show that both of visual interpretations and digital image processing methods spectrally could provide healthy discrimination power between different rock lithologies. Image fusion method was contributed to reveal these subtle tectonic and geomorphologic evidences that developed in and between salt and clastic lithologies. In addition, specifically chosen Landsat ETM+ bands such as 5 and 7 images together with RASAT visible bands were also used to create RGB combinations for geological studies., IEEE, Bulent Ecevit Univ, Dept Elect & Elect Engn, Bulent Ecevit Univ, Dept Biomed Engn, Bulent Ecevit Univ, Dept Comp Engn

The Saphane relay ramps (SAR-I and SAR-II) are well-developed structures formed by extensional tectonic settings in western Turkey. Their formation is controlled by the configuration of 2 different breaching faults located in between and the overlapping area of 3 normal faults, which are the Saphane, Gurlek, and Yumrutas faults. The relay ramps form within a ~3 km-wide and ~12 km-long interaction zone between 045° and 060° trending faults on the northern boundary of the Erdogmus-Yenigediz graben. Some variations in structural styles and its products (for example, overlapping slip-lines (slickenlines), fractures, and antithetic-synthetic faults) are observed along the breaching faults in the relay ramps that were probably created during the formation of the relay structures. In this research, field data from these segmented normal faults having displacement and an interaction area are presented. This normal faulting that resulted from the recent extensional tectonic regime is related to the whole crustal deformation in western Turkey, and the progressive stages have created such a characteristic structure, the relay ramp.

The Ezinepazar-Sungurlu Fault (EzSF) is a major offshoot of the dextral North Anatolian Fault (NAF) zone, which bifurcates from the main fault strand around the Niksar pull-apart basin (37°E) and strikes through the Central Anatolian Block for 200 km to the west (34°E). The easternmost segment of the EzSF, the Ezinepazar Fault (EzF), which ruptured during the 1939 Erzincan earthquake (Mw= 7.8), has a very remarkable expression as a single-strand fault. Micromammal dating of young sediments along this segment indicate that the EzF was initiated during the Middle Pleistocene (0.7-1 Ma) and propagated westward accumulating 6.5±0.5 km maximum morphological offset. The central segment of the EzSF, the Delicay Fault (DF), is expressed as an en-echelon pattern and controlled the formation of a narrow fault-wedge basin (Aydinca Plain). The stepover between the DF and its western continuation, the Geldingen Fault (GF), forms a young pull-apart basin (Geldingen Basin) where the maximum morphological offset is measured at 3.5±1 km. In the westernmost part of the fault zone, the deformation zone widens and the EzSF bifurcates into the Mecitozu (MF) and the Sungurlu faults (SF). The MF controlled the deposition of continental clastics, dated as Late Miocene-Early Pliocene by using mammal chronology (MN13-14). The Neogene-Quaternary stratigraphy of the basins along the EzSF indicates two phases of faulting-related basin formation. The first period took part during the Late Miocene-Early Pliocene; the second phase started with the initiation of the EzF in the east during the Middle Pleistocene. The western propagation of the fault caused the reactivation of older tectonic lines as an element of the NAF system. The offset distribution measured along the EzSF shows that accumulated long-term slip is not uniform along the fault, as it decreases gradually where the fault becomes distant from the NAF main strand. This projection is applicable to present day slip rate distribution along the EzSF, which is shown also by GPS measurements and is therefore important for earthquake hazard estimates for the region.

To study serum lipoprotein(a) [Lp(a)] and high sensitivity C reactive protein (hsCRP) levels in Saudi patients with type 2 diabetes mellitus (DM) and their relationship with glycemic control. Materials and methods: A total of 201 subjects were selected for the study. The final selection included 103 patients with type 2 DM (64 males and 39 females) and 98 healthy control subjects (58 males and 40 females). Fasting venous blood samples were analyzed for glucose, glycosylated hemoglobin (HbA1c), lipids, Lp(a), and hsCRP levels. Results: Subjects with poor glycemic control showed significantly higher levels of fasting blood glucose levels (10.29 ± 3.56 vs. 7.05 ± 1.64, P = 0.0001) and HbA1c (9.72 ± 2.54 vs. 6.56 ± 0.51, P = 0.0001). Moreover, subjects with poor glycemic control were more obese than those with good glycemic control (BMI 30.63 ± 5.32 vs. 28.52 ± 4.93 P = 0.04010). It was observed that the diabetics with poor glycemic control had significantly higher levels of serum triglycerides (2.32 ± 1.26 vs. 1.67 ± 1.37, P = 0.0426), and hsCRP (5.16 ± 3.29 vs. 3.97 ± 2.5, P = 0.0423) compared with the good glycemic control group. While the difference for TC, LDL, HDL, and Lp(a) was nonsignificant, significant positive correlations were observed between HbA1c, BMI (r = 0.247, P = 0.038), TG (r = 0.247, P = 0.044), and hsCRP (r = 0.326, P = 0.006). Conclusion: Diabetic patients have higher levels of hsCRP and Lp(a) than healthy individuals. Diabetic patients with poor glycemic control have significantly higher hsCRP levels compared to those with good glycemic control. However, there is no effect of glycemic control on Lp(a) levels.

Seismic hazard studies have become progressively more important for earthquake engineering applications in western Anatolia, which contains one of the world's best examples of a rapidly extending intra-continental tectonic regime. A two-stage regression analysis was applied to peak ground acceleration and 5%-damped spectral acceleration values of 168 recordings from 49 earthquakes in order to develop empirical attenuation relationships which can be used to predict ground motion for western Anatolia. Moment magnitudes for earthquakes range between 4.0 and 6.4 while the hypocentral distances range between 15 and 200 km in our dataset. Site classifications, as one of the predictor variables for the regression analysis, were obtained using horizontal to vertical spectral ratio estimates. These estimates, together with empirical attenuation relationship predictions, have shown that soil amplification is significant in western Anatolia. Attenuation relationship models that are obtained explicitly account for nonlinear sediment effects for deep soil sites in the region. Nonlinear effects of deep soil sites at lower periods are significant at the higher levels of shaking and manifest over-prediction for acceleration values, while they manifest lower prediction values at lower levels of shaking. Both results from the horizontal to vertical ratio method and the regression analysis show that the number of strong motion stations located on the rock sites in the region should be increased and the present site classification of strong motion stations in Turkey should be re-evaluated in detail. When obtained attenuation relation models were compared with the attenuation relationships based on data from tectonically similar regions, the attenuation relations modelled for a specific region could not, in general, be used in engineering applications realized for another region. Our results also indicate that the spectral acceleration model defined in the Turkish Building Code cannot adequately explain magnitude and distance dependencies in western Anatolia.

Bu doktora çalışması, daha önce yeterli ayrıntıda çalışılamamış bir bölge olan Güney Marmara (Karabiga-Gemlik arası) yakın kıyı alanlarının Pliyo-Kuvaterner yapıları ile sedimanter istifin oluşum özelliklerini belirlemek, bu ortamları kontrol eden deniz seviyesi değişimlerini ve aktif tektonizmayı araştırmak için yapılmıştır.Bu amaçla, 1000 km'si yeni veri seti olmak üzere toplam 2280 km'lik sismik ve multibeam batimetri verisi incelenmiştir. Çalışma alanı kuzeybatı-güneydoğu yönlü Trakya Eskişehir Fayı ve doğu-batı yönlü Kuzey Anadolu Fayı'nın orta kolu kontrolü altında şekillenmiştir. Kuzey Anadolu Fayı orta kolu, Gemlik ve Bandırma Körfezleri arasında kalan alanda üç ayrı ana segmentten oluşmaktadır. Gemlik Körfezi, Kuzey Anadolu Fayı orta kolu kontrolünde çek-ayır havza olarak açılmıştır. Bu havza günümüzde yeni bir segmentle biçilmektedir. Bu yeni fayın multibeam batimetriden hesaplanan atımı, son 30 bin yılda 60 m'dir. D-B güncel bir fayla kesilen Bandırma Körfezi üçgen şekilli transpresyonel, Erdek Körfezi ise KB-GD faylar kontrolünde pasif bir havzadır. Son düşük seviye süresince sismik kesitlerde Bandırma Körfezinde -55 m'lerde Gemlik Körfezinde -70 m'lerde eski kıyının izleri belirlenmiştir, Erdek Körfezinde ise bu ize rastlanamamıştır. Gemlik ve Bandırma Körfezlerinde bu süreçte gölsel rejim etkindir. Erdek Körfezi ise akarsu etkin bataklık ve ovadır. Sismik kesitlerde üç birim belirlenmiş (C3, C2, C1) ve deniz seviyesi eğrileri ile ilişkilendirilerek çalışma alanına su basma zamanı 11.5 bin yıl olarak bulunmuştur.Ayrıca sismik kesitlerde bioherm, delta, pockmark yapıları ile gaz belirlenmiş ve her birinin dağılımları haritalanmıştır. The present thesis represents the development of the Plio-Quaternary structures and sedimentary setting of the coastal margin of the Southern Marmara Sea which is not studied previously in detail, together with the active tectonic features and sea-level changes controlling the sub-basins lined-up between the towns of Karabiga and Gemlik.W-trending middle segment of the NAF is made up of three sub-segments between the Bandırma Bay in the west and the Gulf of Gemlik in the east. The basin in the Gulf of Gemlik was opened as a pull-apart basin under the control of the middle strand of the NAF. It is cut by a younger W-E trending fault system, with a lateral offset of 60 m as measured on the multibeam bathymetric data and it represents the last 30000 years. On the other hand, the Bandırma Bay was evolved in a triangular-shape basin due to a thrusting regime caused by the strike-slip fault mechanism in this region. Finally, in the west, the Erdek Bay is a passive basin developed under the control of the NW-SW trending faults. The subbasins of Gemlik and Bandirma were two paleo-lakes during the lowstand of the sea level. On the seismic data their paleo-shorelines were detected at -70 and -55 m below sea level, respectively. No such paleo-shoreline was detected in the Erdek Bay because it was a marshy area on which some riverine systems were developed at that time. The latest inundation time was defined as 11500 years BP depending on three stratigraphic units outlined in this study. In addition, the distribution of the bioherms, deltas, pockmarks and gassy sediments observed on seismic data were mapped. 177

Batı Anadolu'nun, tektonik yapısının araştırılması, üç boyutlu ve iki boyutlu derin ve sığ kabuk yapısı modelinin oluşturulması amacıyla, 27.00° ? 29.50° doğu boylamları ve 37.50° -38.50° kuzey enlemleri arası bölgede gravite, sismik, sismisite verileri ve jeolojik bilgiler birlikte kullanılarak, iki ve üç boyutta modellemeler yapılarak bölgenin kabuk yapısı modelleri ortaya konulmuştur, bölgede hakim tektonik yapılar olan graben havzalarını sınırlayan çizgisellikler, havza içi örtülü faylar ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bölgenin, gravite anomali verilerine, spektral analiz yöntemi olan Parker (1972) ve Oldenburg (1974) tarafından geliştirilen ters çözüm algoritması kullanılarak, üç boyutlu Moho süreksizliği, temel kaya ve sediman tabaka topografya haritaları oluşturulmuştur. Bölgeyi enine ve boyuna kesen profiller için iki boyutlu kabuk modeli oluşturulmuştur. Sığ kabuk yapısını modellemek için bölgedeki hakim graben yapıları olan Büyük Menderes grabeni, Denizli grabeni ve Alaşehir grabeni üzerinde alınmış sismik kayıtlar yorumlanarak, elde edilen modeller bu sismik hatlarden geçen profiller belirlenerek gravite verisinden iki bouyutta modelleme yapılarak sediman tabaka modelleri oluşturulmuştur. Ayrıca, bölgede meydana gelen büyüklüğü 3 ve üzerinde olan depremlerin odak merkezleri, oluşturulan iki boyutlu modeller üzerine düşürülerek, her bir kesit için çizgisellikler belirlenmiştir. Bu bilgilere ek olarak, nitel yorumlama teknikleri olarak bilinen veri iyileştirme ve filtreleme tekniklerinden yatay gradient, analitik uzanım, tilt açısı ve ikinci düşey türev yöntemleri gravite anomali haritasına uygulanarak çizgisellikler belirlenmiştir.Gravite anomali haritasına farklı derinlikte yukarı uzanım uygulaması sonrası bu nitel yorumlama teknikleri uygulanmasıyla elde edilen çizgiselliklerin derinlikle değişimi belirlenmiştir. Modellemeler sonucunda elde edilen kabuk modelleri; bölge için daha önceki çalışmalarda önerilen doğudan batıya doğru yükselme olgusunu desteklemektedir. Moho derinlik seviyesi batıda 26 km, doğuda 33-34 km olduğu, temel kaya seviyesinin batıda 3.5-4 km, grabenler bölgesinde 12-13 km olduğu belirlenmiştir. Bölgedeki graben havzalarını dolduran sediman tabakaların kalınlık değerleri belirlenmiştir. Tüm verilerin değerlendirilmesi sonucunda bölge için güncel tektonik harita oluşturulmuştur. To investigate the tectonic of Western Analia, in the study area between 27.00° ? 29.50° east longititudes and 37.50° -38.50° north latitudes, by modeling in 2D and 3D, the crust structure of the area was modeled by using the gravity, seismic, seismicity and geological data. The lineaments ? the bordering grabens which are the main tectonics structure of the area and the buried fault in these grabens were detected. By using a spectral analysing technique which was developed by Parker (1972) and Oldenburg (1974), 3D Moho discontiunity, basement and sediment topography maps were plotted. The 2D crust structure was modelled with horizontal and vertical profiles at gravity anomaly map of study area. To model the shallow crust structure, the seismic profiles taken on Büyük Menderes graben, Denizli graben and Alaşehir graben were interpreted and these data were used in modelling 2D shallow crust structure on the profiles crossing the grabens by using Bouguer gravity data. And the earthquake with the magnitudes greater than 3 occuring in the study area were used in detecting the lineaments. In addition to these data, the qualitative interpretation and enhancement techniques as horizontal gradinet, analytic signal, tilt angle and second derivative were used to detect the lineaments.The upward analitic continuation technique is used on gravity anomaly map of the study area to define variation of lineaments with depth. The crust modelling results verify the events; Moho depth increases from the east to the west; Moho depth is 26 km in the western part and 33-34 km in the eastern part and basements depth is 3.5-4 km in the western part and 12-13 km in the eastern part of study area.We also determined the sediment thickness of the grabens. And finally, we plotted the updated tectonic map of study area. 244

Yapı bileşenleri ve malzeme, endüstrileşmeyle birlikte seri üretimler sonucu standart form, fonksiyon özellikleri ve düşük maliyetlerle sunulur hale gelmiştir. Bu durum, tasarımcıları tekil ve özgün bileşen tasarım ve üretimi yerine seri üretimle üretilmiş bileşen ve malzemelerin standart özelliklerine uyan tasarımlara yöneltmiştir. Geçmişte, tüm bileşenleriyle tasarım üretim bütünlüğü içinde tekil olarak üretilen yapı üretiminden uzaklaşılmıştır. Ancak günümüzde, elle üretimi zor ya da çok maliyetli tasarımlar esnek üretim yöntemlerinin ortamı olan bilgisayar destekli tasarım ve üretimle kolaylıkla, yüksek kalite ve düşük maliyetle tekil olarak üretilebilmektedir.Bu çalışmada, özgün iç mekan bileşenlerinin bilgisayar destekli tasarım ve üretimle tekil olarak tasarlanarak üretilmesi ele alınmaktadır. Bilgisayar destekli tasarım ve üretimin iç mimarlık disiplini için özgün iç mekan bileşenlerinin tasarım ve üretiminde kullanımı ve potansiyelleri araştırılmakta, diğer disiplinlerdeki uygulamalardan farkları ortaya konulmaya çalışılmaktadır. By the inventions of industrialization, building materials and components are changed to be served with standardized form, functional properties and low prices. Due to this situation, instead of designing and producing unique and original components, designers tended to design in order to fit into standardized properties of mass produced materials and components. Therefore, designers get apart from the unity of design and production which were once together to produce unique buildings. Today, designs which were once too much expensive or difficult to produce manually can be produced uniquely, easily, with high quality and low prices. It is achieved by flexible production methods and computer aided design and manufacturing.In this study, design and production of unique interior design components by computer aided design and production will be discussed. The research on the fact that uses and potentials of computer aided design and manufacturing in interior design discipline is shown and differences of applications between other disciplines are exhibited. 204

Gölpazarı Havzası, Türkiye'nin kuzeybatısında, Kuzey Anadolu Fay Zonu üzerinde ideal geometrik özelliklerine göre bir çek-ayır havzadır. Tabanı 500 m kotunda bulunan havza DKD-BGB yönünde 12 km uzunluğa sahipken en geniş yeri 4.5 km'dir. Sağ yanal doğrultu atımlı Gölpazarı Fayı'na bağlı olarak meydana gelen Gölpazarı çek-ayır havzası, kuzey ve güneyinden havza tabanından 700 m'yi aşan Aktaş ve Dokuz platoları ile çevrelenmektedir. Bu yükseltilerin önlerinde yer alan dağ önü faylarından KB ve GD tarafındakiler doğrultu atım, KD ve GB kenarındakiler ise daha çok normal fay karakteri göstermektedir. 1963 yılına kadar havzanın batı kesiminin bir göl ile örtüldüğü bilinmektedir. Taban seviyesinin GB'ya doğru eğimlenmesi, söz konusu fayların göreceli aktivitelerinin sonucudur. Kuvaterner'in ilk yarılarında kapalı bir çöküntü durumunda olan havzanın güneyinde daha sonra Akçay tarafından bir boğaz açılmış ve havza dış drenaja açık hale gelmiştir. Havza kenarlarındaki fay sarplıklarının bir bölümünün halen daha taze olmasına karşın kalın havza dolgusunun varlığı, havzanın dış drenaja göreceli olarak yakın bir zamanda açılmış olması, Kuzey Anadolu Fay Zonu'nun havza evriminde esas rolü üstlendiğini göstermektedir. The Gölpazarı basin located on the North Anatolian Fault Zone in NW Turkey, is a pull-apart basin which has ideal geometric features. The basin floor is located at an altitude of 500 m with a size of 12 km in length and 4.5 km in width in ENE-WSW direction. The Gölpazarı pull-apart basin developed in related to the right lateral Gölpazarı fault, has surrounded by the Aktaş and Dokuz plateaus which are steeply rising over 700 m. While the mountain front faults along these plateaus represent strike-slip motion for the NW and SE margins, NE and SW edges are in normal-fault character. Due to the relative activities of these faults, the basin floor has tilted towards west and there was a shallow lake in the west of the depression until 1963. In the Early Quaternary, the Gölpazarı basin was a closed depression and then by the opening of a strait in the south of the basin by the Akçay stream, the basin was opened to external drainage.Although some fault scarps along the basin borders are formed newly, the existence of a thick Quaternary sequence and the opening of the basin to the exteernal drinage relatively in recent times show that the NAFZ play an important role in the basin revolution. 88

Tuz Gölü Havzası'nın Neojen öncesi jeolojisine yönelik birçok çalışma bulunmasına karşın son 40 yıl içerisinde Neojen ve Kuvaterner yaşlı tortul birimlerine dönük herhangi bir detaylı çalışma yapılmış değildir. Bu tez çalışması kapsamında Tuz Gölü Havzası'nın Pliyo-Kuvaterner dönemine ilişkin sedimantolojik ve jeomorfolojik evriminin anlaşılması ve bölgenin iklimsel ve tektonik özellikleriyle ilişkilendirilerek bölgenin bu dönemdeki jeolojik evrimine ışık tutulması amaçlanmıştır. Bu anlamda Pliyo-Kuvaterner olarak haritalanan birimler üzerinde detaylı yer üstü incelemeleri gerçekleştirilerek, litofasiyes özellikleri tanımlanmış, ardından inceleme alanına ait 240'ı aşkın sondaj loğunun tanımlaması yapılarak 3B YBS dahilinde bilgisayar ortamında litolojik ve stratigrafik olarak modellenmiştir. Elde edilen modeller ışığında Miyo-Pliyosen, Pliyosen ve Kuvaterner dönemlerine ait taban topografyaları çıkarılarak havza gelişimi ve evrimi üzerindeki tektonik etki ortaya konmuştur. Although there are several studies intended for the pre-Neogene geology of the Lake Tuz basin, there is not any detailed study related to the sedimentary units of Neogene and Quaternary in the last four decades. In the context of this thesis, it?s aimed to understand the sedimentological and geomorphological evolution of the Plio-Quaternary period and by the associate climatic and tectonic characteristics of the region it?s aimed to highlight the geological evolution of the Lake Tuz basin during this period. In this sense, detailed surface explorations carried out on the units mapped as Plio-Quaternary and lithofacies characteristics have defined, after them by the definition of more than 240 borehole data that belong to the study area the region modelled through lithologically and stratigraphically by computing within 3D GSIS. In light of the obtained models, basement topographies of Mio-Pliocene, Pliocene and Quaternary have revealed to present the tectonic effect on the basin development and evolution. 143

Bu çalışma, Orta-Batı Anadolu'da Eski Gediz (Kütahya) ilçesi ve çevresinde; kuzeyde Akkaya köyü, doğuda Kayacık köyü, batıda Sazak köyü ve güneyde Gediz ilçesi ile sınırlandırılan, yaklaşık 216 km2 lik bir alanın genel jeolojik özelliklerinin ortaya çıkarılması amacıyla yapılmıştır.Çalışma alanının temelinde Paleozoyik yaşlı Baybuyan ve Arıkaya formasyonları yer almaktadır. Bu temel birimler üzerine sırasıyla; uyumsuz olarak çakıltaşlarından oluşan Erken Miyosen yaşlı Kürtköyü Formasyonu, kireçtaşlarından oluşan Orta Miyosen yaşlı Yeniköy Formasyonu, çakıltaşı-kumtaşı-fosilli kireçtaşı ardalanmasından oluşan Orta Miyosen yaşlı Hisarcık Formasyonu ve marnlardan oluşan Geç Miyosen yaşlı Tunçbilek Formasyonu'na ait Demirbilek Üyesi gelmektedir. Bu sedimanter istifi Erken Miyosen yaşlı Dereköy Volkaniti (Bu çalışma; K-Ar yaşlandırma; 18.0±0.5 My), Orta Miyosen yaşlı Karacahisar Volkanitleri ve Geç Miyosen yaşlı Oklukdağı Volkanitleri keserek yerleşmişlerdir. Tüm bu birimler üzerinde çörtlü kireçtaşlarından oluşan Geç Pliyosen yaşlı Emet Formasyonu uyumsuz olarak yer almaktadır. En genç çökeller ise Kuvaterner yaşlı alüvyondur.Çalışma alanında elde edilen fay düzlemi verilerinden yapılan fay topluluklarının kinematik analiz çalışmaları sonucunda; Geç Pliyosen öncesinde; çalışma alanında birbirleriyle uyumlu olan KD-GB doğrultulu sıkışma rejimi altında gelişen doğrultu atımlı faylanma ve KB-GD doğrultulu açılma rejimi altında gelişen normal faylanmalar etkin olmuştur. Üst Pliyosen'de ise, KB-GD doğrultulu sıkışma rejimi altında gelişen doğrultu atımlı faylanma rejimi hüküm sürmüştür. Kuvaterner'de meydana gelen KKD-GGB doğrultulu açılma rejimiyle gelişen normal faylanmalar çalışma alanında etkin olmuştur. Bu çalışmada, 28 Mart 1970 yılında meydana gelen Gediz Depremi (M=7.6)'ne ait yüzey kırıkları da araştırılmıştır. Gediz Depremi, birbirini takip eden iki fay üzerinde meydana gelmiştir. Bunlardan birisi, D-B doğrultulu Hamamlar Fayı, diğeri ise K-G doğrultulu Muhipler Fayı'dır. Çalışma sahasından elde edilen yüzey kırıkları, çoğunlukla K-G doğrultulu Muhipler Fayı'na paralel olarak gelişmişlerdir. Gediz ve çevresinde 1970 ile 1972 yılları arasında ve Gediz Depremi sonrasında meydana gelen orta büyüklükteki depremlerin odak mekanizması ters çözüm sonuçları da, KKD-GGB doğrultulu açılma rejiminin ürünü bir normal faylanma olarak karşımıza çıkmakta ve bu rejimin günümüzde de aktif olduğu düşünülmektedir.Anahtar sözcükler: Orta-Batı Anadolu, K-Ar Yaşlandırma, Kinematik Analiz, Gediz Depremi, Muhipler Fayı. Aim of this study, to carry out geological features of study area about 216 km2 where located at Eski Gediz (Kütahya) and the surroundings in the Central-Western Anatolia and limited by Akkaya at north, Kayacık at east, Sazak at west and Gediz at south.Paleozoic Baybuyan and Arıkaya Formations constitute the basement of the study area. Early Miocene Kürtköyü Formation composed of conglomerates, Middle Miocene Yeniköy Formation composed of limestones, Middle Miocene Hisarcık Formation composed of conglomerates, sandstones and fossiliferous limestone and Demirbilek Member of Late Miocene Tunçbilek Formation composed of marls uncomformably overlies the basement units, respectively. This sedimentary sequence is cut by Early Miocene Dereköy Volcanics (In this studying; K-Ar aging; 18,0±0,5 My), Middle Miocene Karacahisar Volcanics and Late Miocene Oklukdağı Volcanics. Late Pliocene Emet Formation composed of cherty limestones uncomformably overlies the older units. Additionally, the youngest sedimentary units in the study area are Quaternary alluvium.According to kinematic analysis data taken from fault planes, before the Late Pliocene; strike slip faulting under NE-SW directed compressional regime and normal faulting under NE-SW directed extensional regime were active in the study area. In the Late Pliocene strike slip faulting under NW-SE directed compressional regime was active. In the Quaternary normal faulting under NNE-SSW directed extensional regime was active. In this study, 28 March 1970 Gediz Earthquake (M=7.6) surface ruptures are investigated. Gediz earthquake occurred on two faults which follow each other. One of this fault named Hamamlar Fault has E-W trend, the other one is N-S trend Muhipler Fault. The surface ruptures obtained from the studied area are generally parallel to the N-S directed Muhipler Fault. According to focal mechanism inversion results taken from earthquakes occured Gediz and vicinity between 1970-1972 and after Gediz earthquake, normal faulting under NNE-SSW directed extensional regime is determined. This regime is compatible with present activity.Key words: Central-Western Anatolia, K-Ar Aging, Kinematics Analysis, Gediz Earthquake, Muhipler Fault. 196

Gediz Grabeni'nin kuzeybatısında yer alan Çaldağ Horstu'nun temelinde, pelajik tortullar, yastık lav yapılı bazaltlar, egzotik karbonat blokları ve ultramafik kayalardan oluşan Maastrihtiyen?Daniyen yaşlı Bornova Karmaşığı yer alır. Serpantinleşmiş ultramafik kayalar, Senozoyik'in çeşitli evrelerinde, uygun paleocoğrafya ve paleoiklim koşullarında ayrışarak Çaldağ Lateriti'ni oluşturur. Ofiyolit üzerlemesinin ardından, Eosen sonlarına kadar devam eden sıkışma tektoniğinin etkisiyle, Bornova Karmaşığı ve Çaldağ Lateriti KKD yönünde sürüklenerek, birbiri üzerine bindirir.Sıkışmaya bağlı kıtasal kabuk kalınlaşması, Oligosen'de orojenik çökmeyle sonuçlanır ve Ege Yayı boyunca, Afrika Levhası'nın üzerine itilen Anadolu Mikro-levhası'nda yay gerisi yayılmaya bağlı bölgesel genleşme süreci başlar. Miyosen'de oluşan horst?graben yapılarının kontrolünde, çalışma alanında karasal havzalar gelişir. Bornova Karmaşığı ve Çaldağ Lateriti'nin havza temelini oluşturduğu gölde, Geç Miyosen'den Erken Pliyosen sonuna kadar Develi ve Halitpaşa Formasyonları çökelir. Erken Pliyosen sonunda gelişmeye başlayan KB¬?GD ve D?B uzanımlı yüksek açılı normal faylar havzayı dilimler ve bu fayların kontrolünde gelişen alüvyon yelpazesi çökelleri Kızıldağ Formasyonu'nu oluşturur. Yüksek açılı normal faylar ve İzmir?Balıkesir Transfer Zonu'nun yansımaları olduğu düşünülen transpresif etkinlikler, Ege Bölgesi'nin aktif tektoniği içerisinde gelişimini sürdürür.Türkiye'deki ultramafik kayaların, Kretase'den Miyosen ortalarına kadar uygun iklim koşullarında lateritleştiği bilinmektedir. Ancak, günümüze kadar, Türkiye'de sınırlı sayıda lateritik yatak tespit edilebilmiştir. Çaldağ Lateriti'ne benzer şekilde, tortullarla örtülmüş başka yataklar da olabileceğinden, Eosen?Oligosen?Miyosen?Pliyosen yaşlı tortullar gelecekteki Ni-laterit aramalarına yol gösterecektir. The basement of Çaldağ Horst, located in the northwestern Gediz Graben is composed of Maastrichtian?Danian Bornova Complex that is represented by pelagic sediments, pillow lava basalts, exotic carbonate blocks and ultramafic rocks. Exposition and weathering of serpentinized ultramafic rocks under favourable paleogeographical and paleoclimatic conditions resulted in laterite formation at Çaldağ. After ophiolite obduction, contractional tectonics continued until the latest Eocene, bringing on Bornova Complex and Çaldağ Laterite to overthrust towards the NNE superposing the each other.Contraction related overthickening of continental crust caused an orogenic collapse in Oligocene, triggering the regional extensional tectonics within the Anatolian Micro-plate which is overriding on to the African Plate along the Aegean Arc. Continental basins formed in the study area under control of Miocene horst?graben structures. From Late Miocene to late Early Pliocene, Develi and Halitpaşa Formations deposited in a lacustrine environment where Bornova Complex and Çaldağ Laterite were forming the basement. In the latest Early Pliocene, NW?SE and E?W trending high-angle normal faults cut the basin into slices, leading the alluvial fan deposits of the Kızıldağ Formation to develop. High-angle normal faults and transpressive activities which thought to be reflections of İzmir?Balıkesir Transfer Zone keep developing in the recent active tectonics of Aegean.Although limited number of lateritic deposits identified thus far, ultramafic rocks of Turkey weathered under favourable conditions from Cretaceous till Mid-Miocene. Considering the possibly existing buried deposits similar to Çaldağ, Eocene?Oligocene?Miocene?Pliocene sediments will light the way for future laterite exploration studies. 50

Kenneth Frampton, ?Tektonik Kültür Çalışmaları? isimli kitabında bir yapının strüktür sistemi ile sembolik değerinin karşılıklı ilişkisine dayanan tektonik kavramını araştırır ve yapının vazgeçilmez varlık sebebi ve temsiliyetini, yapının bağlamı ve üslup özelliklerinin ötesinde inceler. Frampton, 3 türlü yapı yapma durumundan bahseder: belli bir ihtiyacı karşılayan teknolojik nesne, soyut bir elemanı ima eden skenografik nesne ve varlıkbilimsel ve temsili biçimde görünen tektonik nesne. Mimariyi üsluplar üstü okumayı sağlayan tektonik kavramı, Mimar Sinan mimarlığını anlamak için sağlam bir zemin oluşturur.Bu bağlamda, Mimar Sinan'ın Şehzade, Süleymaniye ve Selimiye Camilerinin tektonik karakterleri çözümlenmeye çalışılmış ve Mimar Sinan'ın olası tasarım metodu ve bu üç yapısı aracılığıyla ulaşmaya çalıştığı mimari dil araştırılmıştır. Yapıların bileşik karakterini temsil eden cidar ile yapının hem özü hem de varlığı olan strüktürü arasındaki ilişki, plan katmanları analiziyle incelenmiştir. Çalışmanın konusu olan üç camide baldaken ve dış duvar ayrımının zaman içinde belirgin hale gelerek yapıların tektonik karakter kazandığı Frampton'ın tektonic kavramına paralel olarak öne sürülmüştür. Kenneth Frampton, in his book ?Studies in Tectonic Culture?, studies the concept of tectonics as an interrelation between a building?s structural system and its symbolic values, and tries to investigate ontological and representational aspects of a building beyond its context and stylistic properties. Frampton identifies 3 distinct building conditions: the technological object that arises out of meeting a given need, the scenographic object that is used to allude to an absent element, and the tectonic object that appears in both an ontological and a representional mode. The concept of tectonics enabling us to discuss architecture beyond stylistic references sets a safe ground to understand the architecture of Sinan.In this context the tectonic character of Architect Sinan?s Şehzade, Süleymaniye and Selimiye Mosques are tried to be analyzed and his probable design method and his architectural language is studied through this three buildings. The relation between the composite character of construction and the core of a building that is simultaneously both its fundamental structure and its substance is studied through plan layer analyses. As the distinction of baldaken and exterior wall of these three mosques became more significant during time, it is proposed that the buildings gained tectonic character similar to Frampton?s concept of tectonics. 181

Çameli ve Gölhisar havzaları güneybatı Anadolu'da, tektonik olarak oldukça aktif bir bölge olan Burdur-Fethiye Fay Zonu'nun (BFFZ) orta kesiminde bulunmaktadır. Bu bölge BFFZ üzerinde genç yaşlı çökellerin en yoğun olduğu yerdir.BFFZ, doğu Ege genişleme rejimi, Helen yayı ve Isparta Açısı arasında konumlanan aktif bir fay sistemidir. Bu tektonik hattın uzunluğu yaklaşık 310 kmdir. Genişliği kuzeyden güneye değişen bu hat kuzeyde Afyon-Çay'ın batısında 15 km, güneyde Patara ile Dalaman-İztuzu arasında 90 kmdir. Çalışma alanında bu genişlik yaklaşık 40 kmdir. Orta Miyosen-Kuvaterner yaşlı KD-GB doğrultulu fay ve havzalarla karakterize edilir.Çameli ve Gölhisar havzalarında Mesozoyik'ten günümüze kadarki yaş aralığında üç adet birim bulunmaktadır. Likya Napları olarak bilinen Jura-Kretase yaşlı ofiyolit ve rekristalize kireçtaşları ile bunların üzerini uyumsuz olarak örtmüş Eosen yaşlı çakıltaşı, resifal kireçtaşı, kumtaşı, kiltaşı ve şeylden oluşan türbiditik istif bölgenin temelini oluşturmaktadır. Bu temel üzerinde uyumsuz olarak Orta-Üst Miyosen yaşlı, örgülü ve menderesli akarsu ortamı ürünü olan iri taneli konglomera, kumtaşı, kiltaşı ve silttaşından meydana gelen Gölhisar Formasyonu bulunmaktadır. Gölhisar Formasyonu Üst Miyosen- Alt Pliyosen yaşlı İbecik Formasyonu ile yatay ve düşey geçiş göstermektedir. İbecik Formasyonu kil, kumlu kireçtaşı, bol kırıklı marn, killi kireçtaşı ve kalın tabakalı kireçtaşlarından oluşan gölsel ortam ürünü bir birimdir. İbecik Formasyonu üzerinde uyumsuzlukla Üst Pliyosen-Alt Kuvaterner yaşlı, kötü boylanmalı konglomera, çamurtaşı, silt ve kilden oluşan alüvyal yelpaze çökelleri bulunmaktadır. Dirmil Formasyonu olarak adlandırılan bu birimin üzerine ise yine uyumsuzlukla güncel alüvyon çökelleri yerleşmiştir.Çalışma alanında KB-GD doğrultulu büyük ölçekli normal ve sol yanal oblik normal faylar baskındır. İbecik ve Gölhisar formasyonları içerisindeki küçük ölçekli faylar KD-GB sol yanal oblik normal faylar, bunlara antitetik sağ yanal oblik normal faylar, KD-GB doğrultulu normal faylar, K-G ve D-B doğrultulu faylardır. Ana kıvrım ekseni KD-GB doğrultuludur. Bu durum bölgede varolan KB-GD yönlü bir sıkışma ve KD-GB yönlü bir gerilmenin göstergesidir.Çameli ve Gölhisar havzalarının oluşumu Erken Miyosen'de bölgede etkin olan sıkışma ile başlamış, Orta-Geç Miyosen'de sol yanal bir hareketin etkisiyle devam etmiştir. Havzalar halen Pliyosen'de başlayan sol yanal gerilmeli bir sistem hakimiyetindedir.Çameli ve Gölhisar havzaları ve çevresi tarih boyunca birçok yıkıcı depreme maruz kalmıştır. Bunlardan en önemli iki tanesi Gölhisar ilçesinde bulunan Kibyra antik kentinde M.S. 23 ve 417'de gerçekleşen depremlerdir. Kentin doğu kesimi Gölhisar Formasyonu, batı kesimi ise temel üzerine kurulmuştur. Kentteki jeolojik ve antik yapıların konumları bölgede meydana gelmiş yanal bir hareketin varlığına işaret etmektedir. Bu durum kentin batısındaki Kibyra Fayı'ndan kaynaklanmaktadır ve yıkımlar da daha çok insan dolgusu olan kesimlerde görülmektedir. Çameli and Gölhisar basins are located on the middle of the Burdur-Fethiye Fault Zone (BFFZ) that is tectonically very active region in the southwestern Anatolia. This region is characterized by high concentration of young sediments.BFFZ is an active fault system that is located between the eastern Aegean extensional province, the Hellenic Arc and the Isparta Angle. This tectonic line is about 310 km long from north to south, while its width ranges from 15 km in the west of Afyon-Çay in the north to 90 km between Patara and Dalaman-İztuzu in the south. The width of the study area is approximately 40 km. It is characterized by the dominance of Middle Miocene-Quaternary NE-SW-trending faults and basins.There are three main sedimentary units whose ages range from Mesozoic to Holocene . The sequence of Jurassic-Cretaceous aged ophiolites and recrystallized limestones which are known as Lycian Nappes and the Eosen aged turbidites that consist of conglomerate, reefal limestones, sandstone, claystone and shale form the basement.This unit is unconformably overlained by Middle-Lower Miocene aged Gölhisar Formation that consists of meander and braided river deposits; coarse grained conglomerate, sandstone, claystone and shalestone. Gölhisar Formation shows lateral and vertical transition to Upper Miocene-Lower Pliocene aged İbecik Formation. İbecik Formation that indicates a lacustrine environment consists of clay, sandy limestone, marl, clayey limestone and thick bedded limestone. Upper Pliocene-Lower Quaternary aged Dirmil Formation overlies on İbecik Formation uncomformably. This alluvial fan deposits are composed of poorly sorted conglomerate, mudstone, silt and clay. On the top of the sequence recent alluvium deposits lays uncomformably.The large-scale NW-SE normal and left lateral normal oblique faults are dominant in the study area. The small-scale faults in the İbecik and Gölhisar formations are NE-SW trending left lateral normal oblique and antithetic right lateral normal oblique faults, NE-SW trending normal faults, N-S and E-W trending faults. The main fold axis direction is NE-SW. This indicates the effects of a NW-SE compression and a NE-SW extension.The development mechanism of Çameli and Gölhisar basins had begun with a compressional regime in the Early Miocene and followed by a left lateral movement in the Middle-Late Miocene. The basins are still situated within a Pliocene-Recent aged predominantly left lateral extensional regime.Çameli and Gölhisar basins and surrounding regions have experienced many devastating earthquakes during the historical period. The most remarkable ones are the A.D. 23 and 417 earthquakes of the Cibyra ancient city in the Gölhisar town (Guidoboni et al., 1994). The eastern side of the city is located on the Gölhisar Formation and the western side is on the basement. The positions of the geological and ancient structures in the city show rotations associated with a lateral movement. This situation is due to Cibyra Fault in the west of the city and the ravages are generally observed on the handmade filling grounds. 87

Bu tez çalışmasının amacı Kahramanmaraş ve Elmalar Köyü (Kahramanmaraş ve Doğusu) arasında kalan bölgenin genel jeolojik özelliklerini ve bölgenin geçirmiş olduğu yapısal evrimi ortaya koymaktır. İnceleme alanı Kahramanmaraş ili ve yakın doğusunu kapsar. Çalışma alanına gidilerek farklı yaş ve litolojideki birimlerin detaylı jeoloji haritası çıkarılmıştır.Çalışma alanı içerisinde Kambriyen'den Kuvaterner'e kadar değişik yaşlara sahip litostratigrafik birimler yüzlek vermektedir. İnceleme alanında on farklı formasyon ayırtlanmıştır. Bu formasyonlar; Orta Kambriyen yaşlı, çeşitli şist ve mermerlerden oluşan Koruk formasyonu, Triyas-Alt Kretase yaşlı, dolomit ve kireçtaşlarından oluşan Eloğlu formasyonu, Üst Jura-Alt Kretase yaşlı, ofiyolitlerden oluşan Koçali Karmaşığı, Üst Kretase yaşlı, kumtaşı, marn ve kireçtaşlarından oluşan Besni formasyonu, Alt-Orta Eosen yaşlı, kireçtaşlarından oluşan Midtay formasyonu, Üst Miyosen yaşlı, çakıltaşı ve kumtaşlarından oluşan Yenicekale formasyonu, Üst Miyosen yaşlı Yavuzeli bazaltları ve Kuvaterner yaşlı, alüvyon ve yamaç molozu'dur.Değişik zamanlarda gelişen farklı tektonik olaylar, inceleme alanında farklı çökelme ortamlarının oluşmasına neden olmuştur. Ayrıca inceleme alanının Anadolu levhası ve Arap levhasının birleştiği dalma-batma zonunda yer aldığı ve Geç Maestrihtiyen'den bu yana sıkışma rejimi altında deforme olduğu düşünülmektedir. This study is aimed to describe the geology of the Kahramanmaraş and its surrouning of near east area to infer from data of studied areas. The studying area includes both Kahramanmaraş city centrium and near east Kahramanmaraş. A detailed geological map of the units varied ages and lithology is planned by going to the studying area.In the studied area, many lithostratigrafic on the surface units from differ in ages from Cambrian to Quaternery. In the studying area ten different formations are observed. These different formations; Koruk formation which consist of different schist and marble of Middle Cambrian, Eloğlu formation which consist of old dolomites and limestones of Trias-Early Cretaceous, Koçali complex which consist of ofiyolit of Late Jurassic-Cretaceous, Kastel formation which consist of sandstone, marn, limestones og Late Cretaceous, Besni formation which consist of limestones of Late Cretaceous, Midyat formation which consist of limestones of Early-Middle Eocene, Yenicekale formation which consist of sandstones, pebblestones of Late Miocene, Yavuzeli bazalts which consist of bazalt of Late Miocene and Alluvium and side rubble which of Quaternery.Different tectonic events which occured on different times, caused different sedimantary environment in the study area. It?s known that,when the lithologies and the precipitaions of the units coming to the surface are considered it is seen that the studying area takes place on the subduction zone where the Anatolian plate and Arabian plate are gathering, and it is also seen that since the Late Maestrihtiyen this area is under the pressure regime. 71

Menderes Masifi Türkiye'nin batısında bulunan, KD-GB uzanımlı kabuksalölçekli metamorfik çekirdek kompleksidir. Masif, Türkiye'nin batısındaki Türk Alporojenik kusagının en önemli jeolojik varlıgını olusturmaktadır ve Alt Miyosen'denbu yana Kuzey-Güney uzanımlı genisleme tektonigi etkisi altındadır.Batı Anadolu'da genellikle negatif rejyonal Bouguer gravite anomalilerigözlenmektedir. Bu da kıtasal gerilme alanındaki rejyonal negatif graviteanomalilerinin düsük yogunluk zonu ve ince okyanusal kabugun ortak etkisi sonucuolarak ortaya çıktıgını göstermektedir (Darracott, 1972 ve Condie, 1976). BüyükMenderes Grabeni genellikle D-B uzanımlıdır. Bu nedenle büyük bir alan negatifBouguer gravite anomalisi göstermektedir. Menderes Masifi'nin batısındaki pozitifBouguer gravite anomalisi, ada yayının çukur kısmı olarak tanınan pozitif anomalikusagının devamı olarak yorumlanır (Rabinowitz ve Ryan,1970, Özelçi, 1973).Yapılan bu çalısmada Bouguer gravite verilerinden yararlanarak Büyük MenderesGrabeni'nin yapısal özellikleri incelenmistir. Taban topografyası yöntemikullanılarak B.Menderes Grabeni'nin en büyük tortul kalınlıkları hesaplanmıstır.Uygulanan güç spektrumu yöntemiyle yine grabene ait ortalama tortul kalınlıgısaptanmıstır.Grabenin sınırlarını ve uzanımlarını belirlemek amacıyla Büyük MenderesGrabeni gravite verilerine sınır analizi yöntemi uygulanmıs ve önceden yapılmısçalısmalardan alınan fay haritası (Sözbilir, 2005) ile elde edilen sınır analizisonuçları karsılastırılmıstır.Anahtar sözcükler:Batı Anadolu, Büyük Menderes, Gravite The Menderes Massif is a NE-SW trending crustal scale core complex which islocated in Western Turkey. Massif forms the most important geological structure ofTurkish-Alp orogenic zone and under the effect of North-South trending extensionaltectonic since the Early-Miocene.Generally negative regional gravity anomalies are present in Western Anatolia. Itis pointed out that regional negative gravity anomalies in continental stress field arecreated as a result of the common effect of a zone of low density and of thin oceaniccrust. Büyük Menderes Graben has generally E-W trends (Darracott, 1972 andCondie, 1976) .Thus, large areas show negative Bouguer gravity anomaly observedat the west of Menderes massif is interpreted as a continuation of positive anomalybelt identified as a concave side of island arc (Rabinowitz and Ryan,1970, Özelçi,1973).In this study the structural properties of the Büyük Menderes Graben is studied byusing the Bouguer gravity anomalies. The maximum sedimentary thicknesses arecalculated by using the boundary analysis method. By using the power spectrummethod average sedimentary thicknesses are determined.To determine the boundaries and the trend of graben, the boundary analysismethod applied to the Büyük Menderes Graben Gravity data and the boundaryanalysis method results and fault map which taken from preceding studies (Sözbilir,2005) are compared.Keywords: Western Anatolia, Büyük Menderes, Gravity 44

Uydu görüntüleri, hava fotoğrafları, jeolojik ve jeofiziksel kayıtlardan elde edilenveriler Trabzon yöresinde, Kuzey Anadolu Fayı (KAF), Kuzeydoğu Anadolu Fayı (KDAF)ve Kelkit Fayı'na paralellik gösteren kuzeybatı-güneydoğu (KB-GD), kuzeydoğugüneybatı(KD-GB) ve doğu-batı (D-B) doğrultulu üç ana kırık sisteminin var olduğunugöstermektedir. Güncel sismik verilere göre her üç doğrultudaki fay da aktif özellikgöstermektedir. Trabzon Sahil Kesiminin Fay Sistemi'ni olusturan KB-GD doğrultuluYenimahalle, Faroz fayları ile KD-GB doğrultulu Boztepe, Erdoğdu ve Fatih faylarıKuvaterner yaslı denizel taraçaları kesmekte ve yüzeye çıkarmaktadırlar. Bu aktif faylarınhareket miktarlarını çıkarabilmek için Trabzon sahilinde yer alan yedi farklı denizeltaraçanın arazi etütü, fotojeolojik yorumlamaları ve jeokronolojik ölçümlerigerçeklestirilmistir. Elde edilen verilere göre, yükseklikleri 1-3 m ile 4-300 m arasındadeğisen Holosen ve Kuvaterner yaslı denizel taraçaların olusumunda bölgesel ölçekliyükselme ve çökme, buzularası deniz seviyesi değisiklikleri ve yersel fay hareketleri etkiliolmustur. Yükseklikleri 1-3 m (H), 4-14 m (T-1), 22-34 m (T-2) , 60-80 m (T-3) arasındadeğisen denizel taraçalardan toplanan mollusk fosillerinden ESR (Elektron Spin Rezonans)yöntemi ile yaslandırma yapılmıstır. ESR sonuçları, H, T-1, T-2 ve T-3 taraçalarınınyaslarını sırasıyla, 5.141 ± 0.294, 124.8±26.0, 292.5±49.8 ve 407.998 ± 67.475 bin yılolarak göstermistir.. Bu taraçalar sırasıyla eski deniz seviyesi kayıtlarını veren denizelizotop evrelerinden (MIS) 1, 5e, 9 ve 11 ile korele edilmektedir. Yeni ESR sonuçları, DoğuKaradeniz Havzası'nın yıllık sübsidans miktarı ve Karadeniz'de son 7150 yıl öncemeydana gelen ani sel olayı düsünüldüğünde, Holosen ve Pleyistosen yaslı denizeltaraçaların ana yükselme oranları 0.5 ile 1.4 mm/yıl arasında değismektedir. KAF'ınhareket miktarı 16-25 mm/yıl, DAF'ın hareket miktarı 9 mm/yıl iken Trabzon SahilKesiminin Fay Sistemi'ni olusturan fayların hareket miktarları 0.5-1.4 mm/yıl'dır. Bu anayükselme oranlarının bir sonucu olarak M=7 büyüklüğündeki bir depremin tekrarlanmasüresi birkaç bin yıl içinde olabileceği tahmin edilmektedir.Anahtar Kelimeler: Fay, denizel taraça, Kuvaterner, yükselme oranı, ESR, jeokronoloji,aktif tektonik, Karadeniz The data obtained from landsat imagery, airphotos, geological and geophysical recordsshow that there are three distinctive lineaments in the vicinity of Trabzon, trendingnortheast-southwest (NE-SW), northwest-southeast (NW-SE) and east-west (E-W),anologous to North Anatolian Fault (NAF), Northeast Anatolian Fault (NEAF) and KelkitFault systems. According to current seismic data, the faults, which have three distinctivedirections, show active properties. As a result of these Boztepe, Erdoğdu, Fatih (NE-SWdirections), Yenimahalle and Faroz faults (NW-SE directions), forming the Fault Systemof the Trabzon Coast Section, cut and raised the Quaternary marine terraces to the surface.In order to be able to reveal the motion rates and activity of these faults, field surveying,airphoto interpretation and geochronological measurements of seven different marineterraces on the Trabzon coast was carried out. According to available data, the Holoceneand Pleistocene marine terraces, at elevations ranging from 1-3 m to 4-300 m, are the resultof the interaction between regional scale uplift and subsidence, interglacial sea levelchanges, and local fault movement. The mollusca shells, collected from these terraces atelevations ranging between 1-3 m (H), 4-14 m (T-1), 22-34 m (T-2), 60-80 m (T-3), weredated by ESR method. The ESR results showed that the ages of H, T-1, T-2 and, T-3 are5.141 ± 0.294 ka, 124.8±26.0 ka, 292.5±49.8 ka and 407.998 ± 67.475 ka, respectively.The terraces were respectively correlated to the MIS 1, 5e, 9, 11, which correspond tohighstands of the paleosea-level curve. Considering the new ESR results, subsidence rateof the East Black Sea Basin and the abrupt drowning of the Black Sea self at 7150 yearsago, mean uplift rates of the Holocene and Pleistocene marine terraces are ranging from0.5 to 1.4 mm/year. The average motion rates of the faults, forming the Fault System of theTrabzon Coast Section, are 0.5-1.4 mm/year while this rate is 16-25 mm/year for NAF and9 mm / year for NEAF. As a result of these mean uplift rates, the recurrent of themaximum earthquake (M=7) is predicted to be a few thousands years.Key words: Fault, marine terrace, 111

Hıdırlar (Yenice-Çanakkale) Jeotermal Alanı, Biga Yarımadası'nın (KBTürkiye) güneydoğusunda yer alır. Bu alan, fay denetimli bir tektonosedimanterhavza görüntüsü sunan bir çöküntü alanının kuzeybatısında yer almaktadır.Çalışma alanında, yapılan 1/25 000 ölçeğindeki jeolojik haritasına görealanda beş farklı kaya birimi ayırtlanmıştır. Çalışma alanının temelini Alt-OrtaTriyas yaşlı Karakaya Kompleksi'ne ait Nilüfer Birimi oluşturmaktadır. Temelkayaların üzerinde uyumsuzlukla Üst Oligosen yaşlı Çakıroba granodiyoriti veÜst Oligosen yaşlı Çan Volkanitleri yer almaktadır. Neojen yaşlı ÖrencikFormasyonu ile Kuvaterner yaşlı yamaç molozları ve alüvyon çalışma alanındakitüm birimleri uyumsuz olarak üzerlemektedir.Alandaki ana tektonik hatlar genel olarak DKD-BGB gidişli ve bunlarıkesen KB-GD gidişli kırık hatlarıdır ve sıcak su çıkışları bu tektonik hatlarüzerinde yer almaktadır.Çalışma alanında üçü sıcak su ve ikisi soğuk su olmak üzere toplam beş suörnek lokasyonu seçilmiştir. Sıcak su kaynakları Kaynak, Sondaj ve Uyuz olarak,soğuk su kaynakları ise Soğuk 1 ve Soğuk 2 olarak isimlendirilmiştir. Sıcak sukaynakların çıkış sıcaklıkları Kaynak için 77,5 0C, Sondaj için 57,7 0C ve Uyuziçin 53,6 0C olarak belirlenmiştir.Yapılan hidrojeokimyasal çalışmalar sonucu sıcak sular Na-SO4 ve Na-SO4-HCO3, soğuk sular ise Ca-Mg-HCO3 lı su tipini yansıtmaktadırlar. Rezervuarsıcaklığının belirlenmesi için yapılan jeotermometre hesaplamalarında, Kaynakiçin 90 0C-163 0C, Sondaj için 81 0C-149 0C ve Uyuz için 83 0C-161 0Csıcaklıkları hesaplanmıştır.Bu çalışma kapsamında elde edilen sonuçlara göre, bölgede yükseksıcaklığa sahip akiferlerin bulunması beklenmektedir. Ancak, bu akiferlerinderinliği ve verimi hakkında ayrıntılı bilgiler elde edilebilmesi için jeofizikçalışmalar yapılmalı ve tüm verilerin birlikte değerlendirilmesi sonucundaaraştırma kuyuları açılmalıdır.Anahtar Kelimeler: Hıdırlar, jeotermal, tektonik, hidrojeokimya, jeotermometre Hıdırlar (Yenice-Çanakkale) Geothermal Field is located at the southeast ofthe Biga Peninsula (northwest Turkey). This field is at northwest of an east-westtrending depression area which may indicate a fault controlled tectonosedimentarybasin.According to 1/25000 scale geological map, five different lithological unitdetermined in the study area. Lower-Middle Triassic aged Nilüfer Unit ofKarakaya Complex constituted the basement of area. Late Oligocene agedÇakıroba granodiorite and Çan volcanic rocks overlie the basement metamorphicrocks with an unconformity. Neogene aged Örencik Formation and Quaternaryaged slope washes and alluvium overlie the entire older unit with anunconformity.At working area, major tectonic lines have ENE-WSW strike and they arecut by NW-SE strike tectonics lines. All thermal water spring are located on thesetectonic lines.Five water sampling location is selected in the Hıdırlar Geothermal Field.Three of them are thermal water which is named as Kaynak, Sondaj and Uyuz,two of them are cold water which is named as Soğuk 1 and Soğuk 2. The surfacetemperatures of thermal springs are determined as Kaynak=77,5 0C, Sondaj=57,70C and Uyuz=53,6 0C.According to the result of hydrogeochemical results thermal waters aregenerally Na-SO4 and Na-SO4-HCO3 water types. Cold waters in the area are Ca-Mg-HCO3 water types. Assessments of chemical geothermometers applied to thethermal waters, suggest that reservoir temperatures are 90 0C-163 0C for Kaynak,81 0C-149 0C for Sondaj and 83 0C-161 0C for Uyuz.In the scope of this study?s results, in the field it is expected that aquifershas high temperatures. But to understand detail information of the aquifers? depthand output, it has to be done geophysical studies and investigation wells.Keywords: Hıdırlar, geothermal, tectonic, hydrogeochemistry, geothermometer 133

Bu tez çalışmasında, sismik stratigrafik yöntemlerle yorumlanan 13 adet sismik kesit; Erdek Körfezi'nde; Seyir, Hidrografi ve Oşinografi Dairesi tarafından 1979 yılında Uniboom sığ sismik yansıma yöntemi kullanılarak elde edilmiştir.Kesitlerin stratigrafik değerlendirilmesinden, körfezde birim a, birim b, birim c ve birim d olmak üzere dört birim belirlenmiştir. Birim a ve birim c paralel yansıma karakterlerinden dolayı, düşük enerjili bir ortamda çökelmiş olmaları gerekmektedir. Bunun yanı sıra birim b'de gözlenen kaotik yansıma karakteri, bu birim çökelirken ortamın enerjisinin yükselmiş olduğunu göstermektedir. Birim b kesitlerin kuzeyinde sigmoid yansıma karakteri göstermektedir. Bu da o bölgedeki deltasal çökelimi işaret etmektedir. Birim d ise birimlerin en altında bulunmasından ve kaotik yansıma karakterinden dolayı temel olarak yorumlanmıştır.Birimlerin kalınlık haritaları göz önünde tutulursa birim a körfezin güneyinde 20 ms (TWT) ve birim b kuzeyde 60 ms (TWT) kalınlıklara ulaşmaktadır. Birim c ise Avşa Adası ile Paşalimanı Adası arasında sınırları belirlenen en yüksek kalınlığa (50 ms TWT) sahiptir. Temeli oluşturan birim d'nin derinlik haritasına göre, körfezin genellikle Kapıdağ Yarımadası ve adalar arasındaki bölgede yer aldığı görülür. Kapıdağ Yarımadası açıklarında deniz tabanına doğru en fazla yükselimi yapmıştır.Birimlerin jeolojik oluşumlarına gelince, birim a'nın son buzul arası (Flandrain), birim b'nin son buzul (Würm), birim c'nin ise eski buzul arası dönemlerinde (Tyrrhenian) çökelmiş oldukları düşünülebilir.Kesitlerde gözlenen fayların, birimler üzerinde oluşturduğu deformasyonlardan dolayı doğrultu atımlı faylar olduğu söylenebilir. Erdek Körfezi genel olarak duraylı ve düşük enerjilidir. Güneydoğusu ise güncel zamanda aktifliğini yitirmiş bir sıkışmadan dolayı kıvrımlı yapıdadır. In this thesis study, 13 seismic sections interpreted as seismic stratigraphy were acquired by Turkish Navy- Department of Navigation, Hydrography and Oceanography (TN-DNHO) in Erdek Bay and vicinity in1979 by using Uniboom shallow seismic reflection method. From stratigraphical interpretation of the sections, four units such as unit a, unit b, unit c and unit d, respectively were determined in Bay. Unit a and unit c need to be deposited in a low-energy medium due to their parallel characters. Moreover, in unit b observed chaotic reflection character indicates that the energy of the medium increases during this unit is deposited. Unit b shows a sigmoidal reflection character in the north of the sections. This also indicates a deltaic deposition in that region. As for unit d, it is interpreted as the basement since it is the deepest unit and has a chaotic reflection character.Considering the thickness maps of units, they reach the thicknesses in Bay such as 20 ms (TWT) in the south for unit a and 60 ms (TWT) in the north for unit b. As for unit c, it has the largest thickness (50 ms TWT) determined the boundaries between Avşa and Paşalimanı islands. According to the depth map of unit d accepted as the basement, it is shown that in general, it is situated on the region between Kapıdağ peninsula and islands of Bay. It makes the highest rising towards the seafloor in the offshore area of Kapıdağ peninsula. As for the geological formations of units a, b, c, it may be considered that they have been deposited during the last transgression (Flandrian) as unit a, the last glacial age (Würm) as unit b and older transgression (Tyrrhenian) as unit c, respectively. The faults observed on the seismic sections may be defined as the strike- slip faults since they cause deformations on units. In general, Erdek Bay is stable and in low-energy conditions. The south-east of Bay is in the folded structure because of a compression lost its activity, currently. 70

Bu çalışmada, Kuzey Anadolu Fayının Batı Marmara Bölgesine ait güncel bilgiler sunulmuştur. Gaziköy ? Saros Bölgesindeki hareketin belirlenmesi için jeodezik bir ağ kurulmuştur. İstasyon noktaları bölgenin aktif faylarına yakın ve bu fayların karakteristik özelliklerini belirtecek noktalarında seçilmiştir. İstasyonların tamamı zorunlu doğruluk kriterlerini sağlamak için merkezlendirme sistemine sahiptir Kurulan jeodezik ağda 2003,2004 ve 2005 yıllarında 6 günlük birer kampanya gerçekleştirilmiştir. Yapılan üç GPS kampanyasından elde edilen veriler GAMIT/GLOBK yazılım takımı ile değerlendirilmiştir. Değerlendirme üç aşamada gerçekleştirilmiştir. GAMIT modülü ile günlük çözümler yapılmış günlük çözümlerin sonuçları işlenmiş ölçüler olarak alınmış ve birleştirilerek Kalman filtresi yardımıyla istasyon koordinat bilgileri elde edilmiş son adımda ise değerlendirme ile bulunan sistem genel referans sistemine oturtulmuştur ve hız vektörleri üretilmiştir. Bu vektörler yardımıyla bölgedeki hareket hakkında sağlıklı ve güncel veriler sunulmuştur.Anahtar Kelimeler: GPS, Tektonik, Saros, Kuzey Anadolu Fayı In this study, the information about neo-tectonics is given along West Marmara Segment of North Anatolia Fault. To designate region kinematic of region a geodesic network was established in 2003. The network called as BATI-MARM has the pillar monuments due to the project considers. Station point positions have been chosen around to active faults of region and to determine movement characteristics of region. There are three campaigns since 2003 by 6 six session days per year with 14 object point. Data was evaluated with GAMIT/GLOBK software. GAMIT performed daily solutions, daily solutions were processed These solutions have been taken as quasi-observations and by using Kalman filter station coordinates have been obtained. In this step, solutions those belong to IGS network were incorporated to the process. Finally software defines a reference frame by applying constrains on the coordinates of a selected group of stations and station coordinates and velocities were estimated. By using the obtained velocity vectors, general information has been presented about kinematics of region.Keywords: GPS, Tectonic, North Anatolia fault, Saros. 111

VI ÖZET Doktora Tezi MASTAR DAĞI (ELAZIĞ GD'SU) ÇEVRESİNİN STRATİGRAFİK VE TEKTONİK ÖZELLİKLERİ Hasan ÇELİK Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Jeoloji Mühenisliği Anabilim Dalı 2003, Sayfa: 95 İnceleme alam, Elazığ İli'nin güneydoğusunda Mastar Dağı çevresinde yaklaşık 300 km2'lik bir sahayı içerisine almaktadır. Bu sahada yaşlıdan gence doğru Üst Jura- Alt Kretase yaşlı Guleman Ofiyolitleri, Senoniyen yaşlı Elazığ Magmatitleri, Üst Maastrihtiyen-Orta Eosen yaşlı Hazar Grubu, Orta Eosen yaşlı Maden Grubu, Pleyistosen çökelleri, Pliyo-Kuvaterner ve güncel alüvyon yelpazeleri ile dere yatağı alüvyonları yüzeyleme vermektedir. En yaşlı birim olan Guleman Ofiyolitleri'nin tabam inceleme alam içerisinde gözlenmemektedir. 'Bîrim; dünit, gabro, bantlı gabro piroksenit ve podiform kromit yataklanndan oluşmakta ve üstte Hazar Grubu ve Maden Grubu tarafından uyumsuz olarak üzerlenmektedir. Senoniyen yaşlı Elazığ Magmatitleri, tabanda Maden Grubu üzerine bindirmeli olarak gelmektedir. Masif diyabaz, bazaltik ve andezitik lav/yastık lavlar ve bunları kesen granitik sokıdumlardan oluşan birimin tavam inceleme alanının dışında ve daha kuzeyde bulunmaktadır. Kendisinden daha genç olan Kırkgeçit ve Çaybağı formasyonları tarafından uyumsuzlukla örtülmektedir. Guleman Ofiyolitleri'ni uyumsuz olarak üzerleyen Hazar Grubu en altta fan delta konglomeraları ve bunlarla yanal ve düşey yönde geçişli yama resifi kireçtaşlarından oluşan, yanal yönde süreklilik göstermeyen ve bu çalışmada Sarıkamış Formasyonu olarak adlandırılan birim; orta kısımda gri ve kahverengimsi çamurtaşları, küçük ölçekli konglomera ve kumtaşı kanalları ile kumtaşı tabakalarından meydana gelen Simaki Formasyonu; en üstte ise tabanda yer yer kireçtaşı seviyeleriyle başlayan, üste doğru gri şeyllerle devam eden, orta kesimlerinde ortamdaki sığlaşmayı temsjted^*%4 kireçtaşları bulunduran ve en üstte kaim tabakalı ve masif İdreçtaşlarmdarf oMşlflf`VII yamaç ve sığ ortam ürünü Gehroz Formasyonu olmak üzere üç formasyondan meydana gelmektedir. Orta Eosen yaşlı Maden Grubu, Hazar Grubu'nu uyumlu olarak örtmektedir. Birim, oldukça karmaşık bir litolojiye sahip olup, kırmızımsı kahverengi çamurtaşları, moloz akması ürünleri, yanal ve düşey yönde takip edilmesi mümkün olmayan kanal dolguları ve bunlarla birlikte düzensiz bir şekilde saçılmış adacıklar şeklinde görülen kireçtaşı olistolitlerinden oluşan Melefan Formasyonu ile aglomera, volkanik kumtaşı, kırmızımsı çamurtaşı, bazaltik-andezitik yastık lavlardan oluşan Karadere Formasyonu olmak üzere başlıca iki formasyondan oluşmaktadır. Birim, Elazığ Magmatitleri tarafindan tektonik olarak üzerlenmektedir. İnceleme alanının en genç birimi, Pleyistosen yaşlı akarsu çökelleridir. Doğu Anadolu Fay Zonu içerisinde faya paralel bir sırt şeklinde gözlenen, yanal ve düşey yönde ani geçişler gösteren birim, tektonizmadan oldukça fazla etkilenerek ilksel yapışım kaybetmiş gevşek tutturulmuş konglomera, kumtaşı ve kiltaşı ve silttaşı yığışımından oluşmaktadır. Bu birim, Pliyo-Kuvaterner ve güncel alüvyonlar tarafindan uyumsuz bir şekilde üzerlenmektedir. İnceleme alam tektonik açıdan oldukça aktif olan Alpin Orojenik Kuşağı'nda bulunmaktadır. Bu aktif kuşak içerisinde yer alan Türkiye'nin önemli tektonik yapılarından birisi olan Doğu Anadolu Fayı'nın bir bölümü inceleme alanından geçmektedir. K 70° D doğrultusunda uzanan fay inceleme alanını yaklaşık 5 km genişliğinde bir zon şeklinde katetmektedir. Maden Grubu'na ait Melefan Formasyonu'nun Palu İlçesi'nin GB kesimindeki yüzeylemesinin devamı, Hazar Gölü'nün KD' sunda bulunmaktadır. İlk oluşumunda birarada bulunan bu iki yüzeyleme, Doğu Anadolu Fayı tarafindan kesilerek ötelenmiş ve yaklaşık 30 km'lik bir atım ile bugünkü konumuna taşınmıştır. Ayrıca Palu güneyinden geçen ve Elazığ Magmatitleri'nin güneye sürüklenmesini sağlayan bindirmenin, bu fay tarafindan kesilerek ötelenmiş parçalan arasında kalan atım miktarı ise, günümüze kadar meydana gelmiş olduğu düşünülen muhtemel aşınma miktarı da dikkate alındığında ortalama olarak 20 km'dir. Bu çalışma kapsamında kolaylık sağlaması amacıyla Doğu Anadolu Fayı'nın en aktif olan kollan, inceleme alanının Palu-Hazar Gölü arasında kalması nedeniyle P-Hl, P-H2, P-H3, P-H4 simgeleriyle adlandırılmıştır. Bu kollardan P-H2, Melefan Formasyonu ile Simaki Formasyonu'nu Kartaldere ile Hazar Gölü arasındaki alanda karşı karşıya getirmiştir. P-H2'nin P-Hl'e göre daha aktif olduğunu ve asıl atımın faym bu kolu üzerinde geliştiğini ortaya koyan bu durum Hazar Gölü'nün de bir çek-ayır havza niteliğinde gelişemeyeceğini göstermektedir. Mastar Tepe'den ortalama olarak GD ve DGD'ya doğru paleoakıntı yönlerine sahip olan Sarıkamış Formasyonu'nun fan delta konglomeraları, Üst Maastrihtiyen'de KD-GB doğrultusunda Mastar Tepe'nin güneyinde normal fayların geliştiğinin ve bu fayların, Doğu Anadolu Fayı'nın atası olduğunun göstergesidir.VIII İnceleme alanının önemli tektonik yapılarından birisi de haritanın kuzey bölümünde yaklaşık D-B doğrultusunda uzanan ve bu çalışmada `Mastar Dağı Bindirmesi` olarak adlandırılan bindirme fayıdır. Mastar Tepe'nin Üst Rretase'den itibaren bir paleoyökselti oluşturması nedeniyle, Orta Eosen sonunda güneye doğru ilerleyerek Maden Grubu'nu tektonik olarak üzerleyen bu bindirme fayı Mastar Tepe kuzeyinde bu yükselti ile karşılaştığında güneye doğru daha fâzla ilerleyemeyerek yüksek açılı ters faya (45-50°) dönüşmüş ve ekaylammştır. Aynı bindirme fayı, paleoyükselti engelinin bulunmdığı Mastar Tepe'nin doğu kesiminde ise Maden Grubu üzerinde düşük bir açıyla (20°) ilerlemiş, Mastar Tepe moment noktası olacak şekilde bindirme saat ibresi yönünde dönmeye başlamış ve K'den G'e olan hareket yönü GB'ya yönelmiştir. Mastar Dağı Bindirmesi'nin Mastar Tepe çevresindeki bu davranışı '^Dönmeli Bindirme Fayı` olarak adlandırılmıştır. İnceleme alanında yaklaşık 5 km olan Doğu Anadolu Fay Zonu'nun güney kesimini meydana getiren faylar düşey ya da düşeye yakın eğimlere sahip iken kuzey kesimini genellikle eğim atımlı normal faylar oluşturmaktadır. Bu zonun orta kesimi ise asıl doğrultu atımı meydana getiren faylarla temsil olunmaktadır, inceleme alanında Sarıkamış Köyü kuzeyi ve batısındaki normal faylar eğim atımlı ve kademeli normal faylardır. Bu normal faylar Sarıkamış Köyü GD'sundaki havzanın şekillenmesinde asıl doğrultu atımlı faylarla birlikte önemli bir role sahiptirler. İnceleme alanındaki değişik birimlerden alınan kırık ölçüleri ve tabaka duruşlarının değerlendirilmesi sonucu bölgeyi etkileyen en büyük basınç gerilmesinin ortalama olarak K 5° B doğrultusunda olduğu ortaya çıkmıştır. Anahtar kelimden Elazığ, Mastar Dağı, stratigrafi, tektonik, Hazar-Maden Havzası, Hazar Grubu, Maden Grubu, Sarıkamış Formasyonu, Doğu Anadolu Fayı, Mastar Dağı Bindirmesi, dönmeli bindirme fayı, olistostrom, volkanosedimanter. *****. w f '`' IX ABSTRACT Ph.D Thesis STRATIGRAPHIC AND TECTONIC FEATURES OF VICINITY OF MASTAR MOUNTAIN (SE OF ELAZI?) Hasan ÇELÎK Fırat University Graduate School of Science and Technology Department of Geological Engineering 2003; Page:95 The investigated area includes an area of approximately 300 squar km and is located around of Mastar Mountain SE of Elazığ. The formations of the area from the oldest to the young are Upper Jurasic - Lower Cretaceous Guleman Ophiolites, Cenonian Elazığ Magmatics, Upper Maastrichtian-Middle Eocene Hazar Group, Middle Eocene Maden Group, Pleistocene deposits and Pliyo - Quaternary alluviums. The oldest unit of the study area Guleman Ophiolites composed of gabro, pyroxenite, dunite and podiform cromite deposits. The unit covers large area in the shouth half of the jeological map and is overlied by Hazar Group and Maden Group with an uncomformity. Cenonian Elazığ Magmatics is reprsented by massive diabase, basalt, andesite, basaltic pillov lavas and granitic intrusives which cut all the rocks. There is a tectonic relationship between the unit and Maden Group below. It is covered by alluvium to the top. The Hazar Group was divided into three formations in this study which are; represented by fan delta conglomerates, patch reefs and massive limestones Upper Maastrichtian Sarıkamış Formation which is firstly named here; Upper Maastrichtian Simaki Formation consists of pinched out limestones with grey shales-sandstones to the base and alternated reddish shales-sandstones above and Upper Maastrichtian - Middle Eocene Gehroz Formation is represented by shallow water limestones and slope deposites includes slumps and debri flows. The unit occurs with an uncomformity on top of the Guleman Ophiolites and with an comformity on The Simaki Formation. Middle Eocen Maden Group comformably overlies The Hazar Group. The Maden Group which overlies the Guleman Ophiolites unconformably to theX west and covers Gehroz Formation with a comformity around Kanhtaş Hill. The unite occurs within the nap slides around Elazığ. It has a complex litology as reddish mudstones, sandstones and debris, lots of limestone olistolites scattered in all this sequence and volcanosedimentary and pyroclastic rocks. The Maden Group was divided into two formations. These are Melefan Formation which composes reddish mudstones, sandstones and debris, lots of limestone olistolites and its lateral relevant Karadere Formation is represented by volcanosedimentary rocks and pyroclastics tectonicaUy overlied by Elazığ Magmatics. The investigated area includes parts of very important structural bodies of Turkey. One of them is left lateral strike slip East Anatolian Fault cuts throughout of the study area by an angle of N 70°E. It is actually a zone of around 5 km wide and north hand side of this zone is represented by listric gravity fault and to the south left lateral strike slipe faults present. The main segments of the fault zone have been named as P-Hl, P-H2, P-H3 and P-H4. The P-Hl and P-H4 segments are active parts of the fault and the others are relatively passive. On the both sides of the P-Hl segment the Melefan Formation and the Simaki Formation are facing each other. Because the other part of the Melefan Formation on the south side of the East Anatolian Fault occurs south of Palu Township, it is clear that the lateral slip of the fault is 30 km between Palu Township and the Hazar Lake. The other main structural body of the investigated area is an E-W oriented thrust fault named as Mastar Mountain Thrust to the north half of the study area. Elazığ Magmatics is overthrusted on the Karadere Formation by this thrust from north to the south. Due to Mastar Hill paleo-seamount the movement from north to the south of the thrust was stopped north of the hill and the thrust was accreeted. Whereas to the east of the hill the thrust started to rotate on clockwise form north to SW. Because of this movement of the thrust it has been firstly named as Rotational Thrust Fault in this study. Key Words: Elazığ, Mastar Mountain, stratigraphy, tectonic, Hazar-Maden Basin, Hazar Group, Maden Group, Sarıkamış Formation, East Anatolian Fault, Mastar Mountain Thrust, Rotational Thrust Fault, olistostrom, volcanosedimentary. 95

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2003, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2003, Sultandağı ve civarının son derece karmaşık olan tektonik yapısı tam olarak bilinmemektedir. Bölge, doğuda yanal atımlı faylardan oluşan tektonik rejim ile batıda oblik atımlı normal faylarla sınırlı graben-horst sistemlerinden oluşan tektonik rejim arasında bir geçiş bölgesidir. Tektoniğindeki bu karmaşadan dolayı Sultandağı bölgesinin üç-boyutlu P-dalgası hız yapısının belirlenmesi ve bölgedeki tektonizma hakkında ön bilgiler sağlanması büyük önem taşımaktadır. Bu tezde Şubat 2002 Sultandağı depreminin artçı kayıtlarından tomografik ters çözüm yapılarak çalışma alanının hız yapısı ve tektoniğinin aydınlatılması amaçlanmıştır. Tomografide başlangıç modelinin gerçek hız yapısına yakın olması ve depremlerin yüksek doğrulukta konumlandırılması, sonuçların güvenilir olması açısından önemlidir. Bu nedenle bölgeyi en iyi temsil eden minimum bir-boyutlu hız yapısı hesaplanmıştır. Elde edilen bir-boyutlu hız yapısı kullanılarak depremler tekrar konumlandırılmıştır. Daha sonra sentetik modeller üretilerek yapıda hangi alanların hangi çözünürlülükle elde edilebileceği irdelenmiş ve oluşturulan üç boyutlu model parametrelerinin ayrımlılıkları belirlenmeye çalışılmıştır. Son olarak, sentetik modellemelerden elde edilen bilgiler ışığında ve bir boyutlu hız modeli, üç boyutlu başlangıç modelini oluşturacak şekilde yapıya extrapole edilerek gerçek seyahat zamanı verilerine tomografik ters çözüm uygulanmıştır. Sonuçta çalışma alanı 14 km derinliğe kadar görüntülenmiştir. Bu görüntüler değerlendirildiğinde, Akşehir grabeninin ortalama derinliğinin 5 km olduğu tespit edilmiş ve Sultandağının bulunduğu alanda, yüksek hız değerlerinin altında düşük hız anomalisi hesaplanmıştır. Yüksek çözünürlülük alanında kalan bu anomalinin ters çözümden kaynaklanan bir yan etki olmadığı, farklı blok boyutlarına sahip hız modelleri kullanılarak test edilmiştir. Söz konusu düşük hız yapısının, Sultandağının neotektonik dönemin başlarında bindirme niteliğinde çalıştığını destekler bir bulgu olabileceği düşünülmüş ve jeolojik kanıtlarıyla birlikte tartışılmıştır., Tectonics of Sultandagi, Afyon, has not been extensively studied although a number of devastating earthquakes have occured for the last hundred years. Sultandağı and its surroundings are the transition zone between strike slip faults in the east and grabens bounded with oblique-slip normal faults in the west. Understanding such complex tectonic regime increases the importance of determining an accurate and 3-D P-wave velocity field. The purpose of this thesis is to analyze the aftershocks of February 2002, Sultandagi earthquake to determine the three dimensional P-wave velocity field, and try yo explain tectonics of the region. For this purpose, we utilized local earthquake tomography to improve our understanding of such complex tectonic regime. Reliable estimates of the three-dimensional velocity field is strongly dependent on the initial reference model and on the accuracy of the earthquake locations. Therefore, to achieve reliable and precise hypocenter locations and velocity structure, we first focused on determining an approximate one-dimensional model. After obtaining the minimum one-dimensional velocity model, the hypocenters are relocated and the three-dimensional starting velocity values were determined through extrapolation. The tomographic inversion procedure resulted in images of the structure to a depth of 14 km. These images suggest that the Akşehir graben is at a depth of about 5 km and delineated with a P-wave velocity of approximately 6 km/sec velocity contour. A prominent anomalous low velocity zone appears to dip beneath a high velocity zone of Sultandag metamorphics near the surface. Tests with various block sizes indicated that the anomalous low velocity zone is unique and real, and may not be considered to be the artifacts of inversion. Using the estimated velocity images, we relate the low velocity zone to the thrusting evolution of the Sultandağ as it was postulated earlier., Yüksek Lisans, M.Sc.

ÖZET DOĞU ANADOLU BÖLGESİ CURIE NOKTA DERİNLİKLERİNİN BELİRLENEREK SİSMOLOJİK VE TEKTONİK VERİLERLE DENETLENMESİ Bu çalışmada Doğu Anadolu Bölgesinin 37.42° - 40.78° N enlemleri ve 36.73° - 43.79° E boylamları arasında kalan bölümünün aeromağnetik verileri kullanılarak bölgenin Curie nokta derinliklerinin saptanmasına ve elde edilen Curie nokta derinliklerinden yararlanarak da bölgenin ısı akısı değerlerinin belirlenmesine çalışılmıştır. Çalışmada; esas alan değerleri çıkarılmış olan 1982.5 yılı aeromağnetik verileri kullanılmıştır. Albers projeksiyonu yardımıyla veriler bir düzleme iz düşürülmüş ve Surfer programıyla 2500 m aralıklarla örneklenerek çalışma bölgesinin aeromağnetik anomali haritası elde edilmiştir. Daha sonra Gilbert ve Galdeano (1985) tarafından hazırlanmış olan bilgisayar programı kullanılarak çalışma bölgesinin kutba indirgenmiş verileri elde edilmiştir. Haritanın güç spektrumuna hazır hale getirilmesi aşamasında matris formunda olan tüm veriler, 100 km kenar uzunluğuna sahip kare alan şeklinde olmak kaydıyla matrisin en alt sol köşesinden itibaren kenar uzunluğunun %50 si kadar yani 50 km boyunda kaydırılarak her veri gurubu için güç spekturumu hesaplanmıştır. Bu şekilde hesaplanan güç spektrumlarından mağnetik cismin ortalama derinliği ve üst derinliği belirlenerek bu değerlerden bölgenin ortalama Curie nokta derinliklerine ulaşılmıştır. Analiz sonucu mağnetik cisimlerin alt seviyesine ait bulunan ortalama Curie nokta derinlikleri 7-17.5 km arasında değişim göstermektedir. Elde edilen Curie nokta derinliklerinden belirlenen bölgenin ısı akısı değerleri ise 69.83-172.03 (mW/m 2) arasında değişim göstermektedir. Analiz sonucu bölge için elde edilen Curie nokta derinlikleri ve ısı akısı değerleri bölgenin tektonik, jeolojik ve volkanik yapısıyla ilişkilendirilmiştir. Bölgenin sıkışma rejiminin etkisi altında kalarak yoğun bir tektonik aktivite göstermesi ve bazı kesimlerinde volkanizmanın aktifliğini koruması bölgenin yüksek ısı akısı değerlerini içermesinde etken olduğu düşünülmüştür. Bölgede şimdiye kadar yapılmış olan jeofizik çalışmalarla saptanmış normalden oldukça düşük Pn hızlan, Sn ve Lg dalgalarının soğurulması gibi sismik olaylar ve bu çalışma sonucu elde edilen yüksek ısı akısı değerleri Doğu Anadolu Bölgesinin çalışma alanına giren bölümünde üst mantonun kısmen ergimiş ve soğurucu duruma geldiği görüşünü destekler niteliktedir. VII SUMMARY THE DETERMINATION OF CURIE POINT DEPTHS OF THE EASTERN ANATOLIA REGION AND INSPECTION BY SEISMOLOGICAL AND TECTONIC DATA In this study, it has been aimed to determine the Curie point depths by using the aeromagnetic data remaining between the latitudes of 37.42°- 40.78° N and the longitudes of 36.73° - 43.79° E of the Eastern Anatolia and to define the heat flow rates of the region by using the Curie point depths. In the study, the aeromagnetic data of 1982.5 which the main field values have been eliminated were used. The data have been projected onto a plane by Albers projection and the aeromagnetic anomaly map of the region has been obtained by sampling interval of 2500 m by using Surfer program. Later on, the data reduced to the pole of the study region have been obtained by using the computer program developed by Gilbert and Galdeano (1985). In order to prepare the map for power spectrum calculation data were divided into squared areas with an edge length of 100 km, for each data group, power spectrum was determined by shifting the data as 50 % of the edge length which is 50 km, starting from the extreme bottom left corner of the matrix. The average Curie point depth of the region is obtained by using the average and top depths of the magnetic object which are calculated from the power spectrums. As a result of the analysis, the average Curie point depths from the bottom level of the magnetic objects varies between 7-17.5 km. The heat flow rates of the region specified from the Curie point depths show a variation between 69.83- 172.03 (m W/m2). As conclusion, the Curie point depths and heat flow rates for the region have been associated with the tectonic, geological and volcanic structure of the region. It has been considered active intensive tectonic activity under the effect of stress regime and the active volcanic activity in some regions have been effective at the region involving high heat flow rates. The extraordinary low Pn velocity rates and the attenuation of Sn and Lg phases determined by several geophysical studies and the high heat flow rates obtained from this study support the opinion that the upper mantle of this section of the Eastern Anatolia has partly melted and become absorbtive. vm 83

öz Malatya yöresinde Pütürge metamorfik masifi içinde ekonomik öneme sahip pirofillit oluşumları yer almaktadır. Bu çalışma kapsamında Malatya îli Pütürge ilçesi sınırları içinde bulunan pirofillit yataklarının oluşum koşulları mineralojik- petrografik ve jeokimyasal açıdan irdelenmiştir. Petrografik incelemeler bölgede dişten ile karakterize edilen yüksek basınç metamorfizmasının varlığını göstermektedir. Masifin ilksel metamorfizması sonrasında magmatizma ile ilişkili retrograd kataklastik metamorfizmanın varlığı ise klorit, serisit, alunit mineralinin gelişimi ve özellikle distenin pirofillite dönüşmesiyle belirginleşmektedir. Masifin içinde yer alan granitik kayaçlar masifin yükselmesi sırasında kataklastik metamorfizmaya uğramışlardır. Granitik kayaçların jeokimyasal özellikleri bu kayaçların S - tipi peralümina karakterde olup çarpışma ile ilişkili tektonik bir ortamda (collision) oluştuğunu belirtmektedir. Çalışma alanındaki şistlerin kimyasal özellikleri bu kayaçların pelitik bileşimli sedimanter kayaçlardan türediklerini göstermektedir. Ayrıca pirofillit şistlerin nadir toprak element profili standart olarak kullanılan diğer kayaçlarla (Kondrit, Granit) karşılaştırıldığında en iyi uyumu şeyllerle (PAAS) gösterdikleri tesbit edilmiştir. Mineralojik - Petrografik ve jeokimyasal çalışmalar birlikte değerlendirildiğinde bölgedeki pirofillit yataklarının oluşumunun şu şekilde geliştiği düşünülmektedir: pelitik bileşimli sedimanter kayaçların ilk önce amfibolit fasiyesinin yüksek basmç koşullarında metamorfizmaya uğradığını, bunu izleyen evrede ise (masifin yükselme döneminde) yüksek basınç koşullarında oluşan özellikle dişten içeriği yüksek kayaçların asidik karakterli (düşük pH) ve oksijen içeriği yüksek akışkanların etkisinde kalarak pirofillite dönüşmüşlerdir. Anahtar kelimeler: Pirofillit, Nadir toprak elementleri, Malatya ABSTRACT Pyrophyllite occurences with economical potential have been found in the Pütürge metamorphites in the Malatya region. In this study, mineralogical- petrographical and geochemical aspects have been determined to clarify the genesis of the pyrophyllite occurences. Petrographical investigations show the presence the high-pressure metamorphism which is caharacterized by kyanite. During the uplifting of the Pütürge massif, the retrograde-cataclastic metamorphism has been occured. This metamorphic event has been characterized with development of the chlorite, sericite and pyrophyllite minerals. Kyanites have transformed into the pyrophyllites within the shear zones in the metamorphites during retrograde metamorphism. Granites, which emplaced into the metamorphites during the collision, have undergone the cataclastic metamorphism during the uplifting of the metamorphic massif. Geochemical determinations on the granitoidic rocks indicate that these rocks have S - type, peraluminous character and collisional granitoids. Chondrite normalized rare element concentrations of the pyrophyllite-schists have a good correlation with the shales (PAAS). When the mineralogical-petrographical and geochemical investigations have been taken account into together, such a model can be proposed for genesis of the pyrophyllite occurences: pelitic sedimantary rocks have undergone the metamorphism under the high-pressure part of the amphibolite facies. During the uplifting of the metamorphites, retrograde cartaclastic metamorphism occured. In this period, kyanites in the metamorphites transformed into the pyrophyllite depend on the asidic (low pH) waters with high oxigene content. Key words: Pyrophyllite, Rare Earth Elements, Malatya 56

DOKTORA TEZİ NAMARAS-EĞRİGÖL-SEYİRÎCEK (GB HADİM KONYA) YÖRESİNİN JEOLOJİSİ Jüri Erdem ÇÖREKÇİOĞLU ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ JEOLOJİ MÜHENDİSLİĞİ ANABİLİM DALI Danışman : Prof. Dr. Cavit DEMİRKOL Yıl:2001, Sayfa: 107 Prof. Dr. Cavit DEMİRKOL (Başkan) Prof. Dr. İ. Erdal KEREY (Üye) Doç. Dr. Ulvi Can ÜNLÜGENÇ (Üye) oz Orta Toroslar'ın batı kesiminde Bozkır-Hadim ve Gündoğmuş ilçeleri arasında kalan alanda yürütülen bu çalışmada; stratigrafik ve yapısal özellikler açısından birbirinden farklı havzaları temsil eden ve birbirleriyle tektonik ilişkili 4 adet yapısal birim ayırtlanmıştır. Bunlar, Beyşehir-Hoyran-Hadim naplarına ait olan `Hadim napı`, Antalya naplanna ait, `Çataltepe napı`, `Anamas-Akseki otoktonu` ve ilk kez bu çalışma ile yeni tanımlanmış olan `Eğrigöl napı` dır. Anamas-Akseki otoktonu içerisinde, Liyas-Dogger yaşlı Kurucaova formasyonu, Malm yaşlı Akkuyu formasyonu, Kretase yaşlı Akseki kireçtaşı, Üst Kretase yaşlı Seyrandağı kireçtaşı, Üst Paleosen - Eosen yaşlı Bakalasay ve Orta Eosen yaşlı Çaşıryayla formasyonları ayırtlanmıştır. Bölgede Çataltepe napına ait; Üst Triyas yaşlı Kasımlar formasyonu ve Jura-Kretase yaşlı Kayabükü formasyonu; Hadim napına ait Orta-Üst Devoniyen yaşlı `Gölboğazı formasyonu`, Karbonifer yaşlı `Yarıcak formasyonu` ve Permiyen yaşlı `Çekiçdağı formasyonu` yüzeylemektedir. Bu çalışmada tanımlanan Eğrigöl napında ise; Üst Permiyen yaşlı Karagöztepe formasyonu, Orta-Üst Triyas yaşlı Kürtleryaylası formasyonu, Liyas yaşlı Boztepe formasyonu, Jura yaşlı Biberler formasyonu ve Paleosen/Eosen yaşlı Söbüçimen formasyonu yüzlek vermektedir. Bölgede geniş alanlarda yüzlek veren Kuvaterner yaşlı morenler bu yapısal üniteleri açısal uyumsuzlukla üzerlemektedir. Bölgedeki en genç birimleri oluşturan alüvyonlar ise inceleme alanındaki tüm birimleri açısal uyumsuzlukla örtmektedir. Bölgede Geç Kretase-Lütesiyen aralığında iki aşamalı olarak gelişen kuzey-güney yönlü sıkışma rejimi sonucu Çataltepe napı Üst Kretase-Paleosen'de güneyden Anamas-Akseki otoktonu üzerine yerleşmiş ve devam eden bu sıkışmaya bağlı olarak Lütesiyen'de Hadim ve Eğrigöl napları kuzeyden otokton üzerine bindirmiştir. Bu çalışma sonucunda elde edilen verilere göre bölgenin genel olarak kuzeydoğu-güneybatı yönlü sıkışma kuvvetlerinin etkisi altında kaldığı ve buna bağlı olarak kuzeybatı-güneydoğu yönlü bindirme ve kıvrımlar ile kuzeybatı-güneydoğu ve doğu-batı yönlü normal faylanmaların geliştiği belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Orta Toroslar, Tektonik, Hadim, Stratigrafi, Yapısal Evrim ABSTRACT Ph.D. THESIS GEOLOGY OF THE NAMARAS-E?RIGOL-SEYİRİCEK (SW HADİM-KONY A/TURKEY) Erdem ÇÖREKÇİO?LU DEPARTMENT OF GEOLOGICAL ENGINEERING INSTITUE OF NATURAL AND APLLIED SCIENCES UNIVERSITY OF ÇUKUROVA Supervisor : Prof. Dr. Cavit DEMİRKOL Year:2001, Pages: 107 Jury :Prof. Dr. Cavit DEMİRKOL (Head) :Prof. Dr. İ. Erdal KEREY (Member) :Doç. Dr. Ulvi Can ÜNLÜGENÇ (Member) ABSTRACT In this study carried out in the area located between Bozkir-Hadim and Gündoğmuş towns at western part of the Central Taurus;four structural units have been differentiated which tectonically related to each other and represented different basins of stratigraphic and structural characteristics. These are `Hadim nappe` of Beyşehir- Hoyran-Hadim nappes, `Çataltepe nappe` of Antalya nappes, `Anamas-Akseki autochtone` and firstly identified in this study the `Eğrigöl nappe`. Within the Anamas-Akseki autochtone, the Liassic-Dogger Kurucaova formation, Malm Akkuyu formation, Cretaceous Akseki limestone, Upper Cretaceous Seyrandağı limestone, Upper Cretaceous Seyrandağı limestone, Upper Paleocene-Eocene Bakalasay and Middle Eocene Çaşıryayla formation have been identified. In the region, Upper Triassic Kasımlar formation and Jurassic-Cretaceous Kayabükü formation of Çataltepe nappe; Middle-Upper Devonian `Gölboğazı formation`, Carboniferous `Yancak formation` and Permian `Çekiçdağıdağı formation` of Hadim nappe crop out. The Eğrigöl nappe, identified in this study, includes exposures of Upper Permian Karagöztepe formation, Middle-Upper Triassic Kürtleryaylası formation, Liassic Boztepe formation, Jurassic Biberler formation and Paleocene/Eocene Söbüçimen formation. In the region, the Quaternary age morains crop out widely and overlain these structural units by angular unconformity. The alluvions as the youngest units in the region cover the all units in the study area by angular unconformitiy. During Late Cretaceous-Lutetian interval due to development of two-stage north-south compressional regime, the Çataltepe nappe in Late Cretaceous-Paleocene emplaced over Anamas- Akseki autochtone from south; related to this continued compression, Hadim and Eğrigöl nappes thrusted over autochtone from north during Lutetian. With respect to the data obtained from this study, the region undergone generally northeast-southwest directed compressional forces and consequently, the northwest-southeast trending thrusts and folds, northwest-southeast and east-west trending normal faults were developed. Key words : Central Taurus, Tectonics, Hadim, Stratigraphy, Structural volution 107

ÖZET 17 Ağustos 1999 Kocaeli Depremi, Türkiye'de 20.yüzyılda karşılaşılan en kötü felaketlerden birisidir. Mw=7.4 büyüklüğünde ve 45 saniye süren deprem, nüfusun ve sanayinin yoğun olduğu Kocaeli ve Sakarya illerini vurmuştur. 15 466 kişinin hayatım kaybettiği depremle, yapılar yıkılmış veya hasar görmüş, fay hattı boyunca yer değişimleri oluşmuştur. Bu felaketten en fazla etkilenen yerleşim yerlerinden birisi de depremden önce modern ve popüler bir yerleşim yeri olan Değirmendere`dir. Fay hattının geçtiği Yüzbaşılar Mahallesin de 5 metreye ulaşan yatay yer değişimleri meydana gelmiştir. Çınarlık Meydam'nda ise sahil de düşey yer değişimi sonrasında arazi kaybı meydana gelmiştir. Bölgede mevcut olan kadast ro ve haritacılık sorunlarına depremden sonra yenileri eklenmiştir. Bu sorunların çözülmesi ve 17 Ağustos 1999 depreminden çıkarılan derslerle daha iyi bir yerleşim politikası üretilmesi gereklidir. x ABSTRACT August 17, 1999 Kocaeli Earthquake is one of the worst disasters that faced in the 20 century. The earthquake whose magnitude was Mw=7.4 and continued 45 seconds, struck the Kocaeli and Sakarya provinces in which the population density and the industry was intensive. With the earthquake that 15 466 people lost their lifes, buildings were collapsed or damaged, along the fault displacements were occured. One of the settlements that was most effected from this disaster is Değirmendere which was a modern and popular settlement before the earthquake. In Yüzbaşılar District where the fault passes, horizontal displacements reaching 5 meters were occured. In Çınarlık Square, as a result of the vertical displacements, land losts were occured at the coast. After the earthquake new problems are added to the existing cadastre and mapping problems in the region. Solving these problems and making a better settlement policy with the lessons taken from the August 17, 1999 earthquake is needed. XI 93

ÖZET Doğu Akdeniz'in güncel tektoniğini Avrasya, Afrika ve Arap levhaları ile diğer küçük levha ve blokların birbirlerini etkilemesi yönetmektedir. Doğu Akdeniz bölgesi Afrika ve Avrasya levhalarının yaklaşım zonunun bir bölümüdür. Bu levhalar arasındaki sınır sismik aktiviteyle izlenmekte ve bu sınır batıda Helenik Yay ve Pliny - Strabo Hendeği, doğuda ise Kıbrıs Yayı ile çizilmektedir. Anaximander Dağlan sıkışma baskısının etkisi altında bulunan Helenik Yay ile Kıbrıs Yayı'nın kesiştiği yerde bulunmaktadır. Üç temel yükselimden oluşan Anaximander Dağlan faylar ile ayrılmış ve bağımsız deformasyonlara uğramıştır. Bölgedeki fayların ve kıvrımların yön ve eğimlerinin uyumsuz olması, bu yapıların farklı yönlerden gelen etkilerle oluştuğunu, yani bölgenin değişik zamanlarda birden fazla deformasyon geçirdiğini göstermektedir. Güncel formasyonlarda gözlenen yapısal düzensizlikler bölgenin hala tektonik olarak aktif olduğunun işaretidir. Gravite anomali değerlerinden bölgenin doğusu ve batısı arasında belirgin bir farklılığın mevcut olduğu ve geçişin ani olduğunu göstermektedir. Sediment kalınlığından ileri gelen lokal etkiler hariç bu anomali farklılığının bölgenin kabuk yapısındaki değişimden ileri geldiği görülmüştür ayrıca mantonun üst sınırının bölgenin batısından doğusuna doğru gidildikçe 20 - 25 km den 30 - 35 km'ye derinleşmekte olduğu belirlenmiştir. Derin Rodos Baseni (4 km su derinliği) Helenik Yay'ın doğu ucunda yok edilmemiş yan okyanusal bir kabuktur ve bunun etkisi Batı Anaximander Dağlan bölgesinde gravite anomalisi ile ifade edilmektedir. Batı Dağı ve Güney Dağı ve muhtemelen Beydağları günümüzde birbirlerinden mesafe olarak uzakta görünmelerine rağmen gerek morfolojik gerekse jeolojik ve jeofiziksel özellikleri itibarı ile birbirlerinin devamıdır. Rodos ve Finike Basenleri bölgedeki bir rifleşmeyi göstermektedir. Beydağları ile Batı ve Güney Dağlan Miyosen süresince yoğun olarak yaşanan yatay ve düşey hareketler sonucu riftleşme ile oluşmuşlardır. Ancak Güney Dağı'ndan yumuşak rölyefli bir kıvrım ile ayrılan ve diğer iki dağdan morfolojik ve tektonikolarak tamamen farklı bir görünüm sunan Doğu Dağı'nın ise daha başka bir tektonizma ve jeolojik evrim geçirdiği düşünülmektedir. Kaim bir güncel sediment yığışımına sahip olan Finike Baseni kuzeyindeki Beydağları bloğundaki açılma tektoniği sonucu bir riftleşme ile oluşmuş ve daha sonra Batı ile Güney ve Doğu Dağlan arasındaki sedimentlerin taban eğimininde etkisiyle Finike Baseni'ne doğru itilmesiyle güneyden basenin üstüne atıldığı sismik ve sonar kayıtlarından ortaya konmuştur. Sıkışma tektoniğinin etkisi allında bulunan Doğu Dağı'nda 1995 ANAXEPROBE projesi ile çamur volkanlarının varlığı tesbit edilmiştir. Çamur volkanları Doğu Dağı civarında rastgele bir dağdım göstermektedir. Ayrıca Doğu Dağı'nın Antalya Baseni'ne sınır bölgelerinde görülen cobblestone yapılanda bölgedeki sıkışma tektoniğinin sonucudur. Akdeniz'de ve Antalya Baseni'nde geniş yaydım gösteren Mesinyen evaporitleri tüm Anaximander Dağlan bölgesinde gözlenmiştir. Bu durum Mesinyen süresince Anaximander Bölgesi'nin karasal bir bölge olmasıyla açıklanmıştır. ABSTRACT Neotectonics of the eastern Mediterranean is controlled by the reciprocal affects of the Avrasia, Africa and Arab plates and the other small plates and blocks. The eastern Mediterranean region is at the convergence zone of the African and Avrasian plates. The boundary between these plates is indicated by the seismic activity and it is delineated by the Hellenic Arc and the Pliny-Strabo Trench in the west and the Cyprus Arc in the east. The Anaximander Mountain is under the compressional regime of the junction point of the Hellenic and Cyprus Arcs. The Anaximander Mountains are made of three principal highs which are separated from each other with faults and they are undergoing independent deformations. There are variations and unconformities on the strikes and dips of the faults and folds in the region which mean that those structures have been formed by the forces from different directions, and accordingly it could be said that the area have been affected by several deformations at the different times. Recent structural deformations indicate that the region is still tectonically active. There is a great anomaly variation between the eastern and western parts of the region in the gravity anomalies and this transition is very sharp. Besides the local irregularities caused by sedimentary layers, these anomaly variations were found to be due to the crustal structure of the region and the mantle boundary were determined to deepen from 20-25 km in the West to 30-35 km in the east. The deep Rhodos Basin (more than 4 km) is placed at the eastern part of the Hellenic Arc as the unconsumed semi-oceanic crust and the effect of this is indicated by the gravity anomaly in the western Anaximander region. The Western and Southern Mountains, and probably the Beydağlar are, although they are spatially widely separated, they seem to be the same morphologically, geologically and geophysically. The Rhodos and Finike Basins indicate rifting in the region. The Western and Southern Mountains with Beydağlar region were probably formed by rifting due to horizontal and vertical movements occurred during the Miocene. However the EasternMountain which is separated from the Southern Mountain with gentle relief of fold belt, is quite different from the other two mountains tectonically and morphologically and it has been affected by the different tectonism and geological evolution. The Finike Basin which was formed by rifting due to the tensional tectonics of the Beydağlar block in the north, is filled by thick sedimentary sequence over which the sediments, derived from the area between the Southern and Western Mountains, have been pushed basin wiseover the southern side The existence of mud volcanoes was determined during 1995 within the Anaxiprobe project studies in the eastern Anaximander Mountains under the compression tectonics. Mud volcanoes are distributed randomly in the region. Also the cobblestone structures which were observed at the boundary region of the eastern Anaximander Mountains and the Antalya Basin, are the result of compressional tectonics. The Messinian evaporates which show great coverage over the Mediterranean and the Antalya Basin, were not observed all over the Anaximander Mountains. This situation was explained as the Anaximander Mountains region was over water during the Messinian period. 137

ÖZET Bu çalışmanın amacı, Alp-Himalaya dağ oluşum kuşağında yer alan Kuzeydoğu Anadolu ve Kafkasya bölgesinin sismik etkinliğini ve aktif tektoniğini araştırmaktır. Günümüze kadar yapılan çalışmalar, Arabistan ve Avrasya levhalarının göreceli hareketleriyle ileri derecede deformasyona uğrayan Kuzeydoğu Anadolu ve Kafkasya bölgesinin tektoniğinin çok karmaşık olduğunu göstermiştir. Daha çok Kuzey-Güney yönündeki sıkışma rejiminin hakim olduğu bölgede, oldukça yüksek sismik etkinlik görülmektedir. Özellikle Kafkasya bölgesi, ters faylar ve bindirmelerin yanısıra yanal atımlı faylanmalann da gözlendiği depremselliği etkin olan bir bölgedir. Daha çok sığ odaklı depremlerin görüldüğü bu bölgedeki sismik etkinlik; Bitlis bindirme zonu, Bingöl-Karlıova üçlü eklemi, Kuzey Anadolu Fayı, Doğu Anadolu Fayı, Büyük Kafkasya bindirme kuşağı, Borjomi-Kazbek fay kuşağı, Dağistan kıvnm-bindirme kuşağı, Artvin-Bolnisi fay zonu, Sevan-Pampak fay zonu, Talesh bindirme kuşağı gibi çok etkin tektonik birimlerle ilişkili görülmektedir. Bölgede aletsel dönem içinde meydana gelen bazı depremlerin odak mekanizması çözümleri P dalgası ilk hareket yönü kullanılarak bir çok araştırıcı tarafindan incelenmiş ve buna uygun levha tektoniği modelleri geliştirilmiştir (McKenzie,1976; [50], [45], Philip ve diğ.,1989; [33], [44], [55]. İleri sürülen bu modellerin ortak sonuçlarına göre; Kuzeydoğu Anadolu ve Kafkasya bölgesi, ileri derecede ters faylarıma ve tektonik naplara sebep olan etkin bir basınç gerilmesi altındadır. Bu gerilmeleri doğuran en önemli etken, Arabistan levhasının Avrasya levhasına göre kuzeye doğru olan hareketidir. Bu çalışmada tektonik yorumlamada önemli olan beş depremin, kaynak mekanizmaları son yıllarda geliştirilen dalga şekli ters çözüm (waveform inversion) yöntemi ile incelenmiştir. Ters çözüm sonuçlarına göre: 18.10.1981 Dağistan depreminin; derinliği 31 km, fay düzleminin doğrultusu 118°, eğim açısı 36°, kama açısı ise 130° olarak belirlenmiştir. Çözüme göre bu depremin mekanizması, doğrultu atım bileşeni de bulunan bir ters fay özelliğindedir. Sol yönlü doğrultu-atunlı fay mekanizmasına sahip olan 30.10.1983 Horasan-Narman depreminin; fay düzleminin doğrultusu fay zonu ile uyumlu ve 206° dir. Bu depremin fay düzleminin eğim açısı 71° ve depremin odak derinliği ise 12 km olarak bulunmuştur. 18.09.1984 Şenkaya- Erzurum depreminin odak derinliği 12 km ve kaynak mekanizması ise sol yönlü doğrultu atımlı faylanmadır. 06.03.1986 Güney Hazar depreminin odak mekanizması; 298° lik eğim açısına sahip, 33 km'lik odak derinlikli bir ters faylanmadır ve tipik bindirme tektoniği özelliği göstermiştir. 05.13.1986 Gürcistan depreminin kaynak mekanizması sol yönlü yanal atımlı bir faylarıma göstermiştir. Ters çözüm yöntemi ile belirlenen depremlerin kaynak mekanizmaları, elde edilen aym depremler için Harvard Üniversitesi tarafından verilen moment tensor çözümleri (CMT) ile karşılaştınldığmda, genel faylanma karakterinde uyum görülmekle birlikte kaynak parametrelerinde farklılıklar belirlenmiştir. Bununla birlikte, 6 Mart 1986 Güney Hazar depremi için bu çalışmada bulunan çözüm Harvard çözümü ve USGS-NEIC (U.S.Geological Service-National Earthquake Information Center) tarafindan yapılan çözüm hemen hemen aym olup. faylanmanın bindirme karakterli olduğunu göstermektedir.Çalışma alanında 37°-53°D ve 38°-45°K koordinatları içindeki Kuzeydoğu Anadolu ve Kafkasya bölgesinde, aletsel büyüklüğü mı>^5.3 olan 22 depremin, P dalgasının ilk varışları kullanılarak ve Harvard moment tensör yöntemi ile diğer araştırmacılar tarafından belirlenen kaynak mekanizması çözümleri de incelenerek tektonik yorumda kullanılmıştır. Kaynak mekanizması çözümlerinin uydu görüntüsünden gözlenen faylar ile desteklendiği bu çalışmaların sonuçlarına göre; Kuzeydoğu Anadolu bölgesinde, Bitlis bindirme kuşağı haricinde çözümü yapılan depremlerin hemen hemen tamamı doğrultu atimlıdır. Buna karşılık, karmaşık bir tektonik yapıya sahip olan Kafkasya bölgesindeki depremlerin fay düzlemi çözümlerinde, ters faylarıma ve bindirmenin yam sıra doğrultu atim bileşeninin de etkisi görülmektedir. Önceki tektonik modellere ve plastik modelleme sonuçlarına göre [20], [26], [60], Philip ve diğ.,1989; [44] Kafkasya bölgesindeki Talesh bindirme zonu, Küçük Kafkasya bindirmesi, Terek bindirmesi gibi önemli fay zonlannda, doğrultu-atım bileşeni eğim atımlı faylanmaya dönüşmüştür. Büyük Kafkasya bindirme kuşağı, Borjomi-Kazbek doğrultu-atımlı fay kuşağı ile ötelenmiştir. 6 Mart 1986 orta Hazar depreminin kaynak mekanizması ters faylarıma karakterlidir. Ancak, 16 ve 17 Eylül, 1989 depremlerinin kaynak mekanizmaları oblik ve normal faylanma karakterlidirler. Tektonik modellemede tartışmalı olan bu faylanma mekanizmaları önceki tektonik modellerde de yer almıştır. XI ABSTRACT SEISMOTECTONICS OF NORTHEAST ANATOLIA AND CAUCASUS REGIONS Seismicity and active tectonics of NE Anatolia and Caucasus regions, which are located in Alpine-Himalayan oregenic belt, are investigated. Earlier studies showed that tectonics of the region is very complicated due to relative movements of the Arabian and Eurasian plates. Approximately N-S oriented compressing regime is responsible for high seismic activity in the region. Tectonic elements of the region are: Bitlis thrust-folding zone, Bingöl-Karlıova triple junction, North Anatolian fault, East Anatolian fault, Great Caucasus thrust belt, Borjomi-Kazbek fault zone, Dagistan thrust-folding belt, Artvin-Bolnise fault zone, Sevan-Pampak fault zone, and Talesh thrust belt. Source mechanism solution of 5 earthquakes within the study area were made by waveform inversion modeling technique. In addition to these earthquakes, source mechanism solution of 22 earthquakes occurred in the region were compiled in order to make a seismotectonic synthesis. Excluding Bitlis thrust-folding zone, all earthquakes within the East Anatolia region have strike-slip source mechanism solution. However, the earthquakes occurred in the complex Caucasus region have either thrust or strike-slip faulting mechanism. But, thrust faulting is dominant in the area. According to earlier studies and plastic modeling results, strike-slip components of faulting in the Talesh thrust belt in the Caucasus region, Lesser Caucasus thrust belt, and Terek thrust zone are converted to dip-slip nature [20], [26], [60], Philip et al., 1989; [44]. Borjomi-Kazbek strike-slip fault divided the Great Caucasus thrust belt into two pieces by shifting almost 90 km. Having synthesis of fault mechanism solutions in the area and help of remote sensing images in addition to geologic and topographic data sets, we are able to derive an updated, simplified tectonic structural map of the region. xn 117

IV ÖZET Çeşitli uygarlıkların doğup geliştiği ülkem izde, önemi i sanat yapılarında kullanılmış olan mermerler, günümüzde de eski öneminden birşey kaybetmemiştir» Mermer ocak isletmelerinde üretimin hedefi, alıcının isteği doğrultusunda ve piyasanın arzu ettiği boyutlarda kırıksız, çatlaksız ve renk dağılımı homojen olan sağlam blokları çıkartmaktır» Mermer piyasasında blok büyüklüğü nün yanında kalite, renk ve desenin de önemi fazladır» Mermerlerin istenilen kullanım özelliklerinde olabil mesi için oluşum ve bulunuş şekillerinin yanısıra fiziksel ve fiziko - mekanik özelliklerinin de bilinmesi önemlidir» Mermer endüstirisinin gelişmesi, iç ve dış pazarlarda alıcı bulabilmesi için standartların belirlenmesi ve uygun üretim yöntemlerinin seçimi gereklidir» Bu çalışma Eskişehir ili, Süpren Köyü, Sığıreğrek Tepe mevkiindeki Salome Ocağı ile buranın kuzeydoğusundaki düz lükte bulunan Bordo Grizu ocağında yapı lmışt ır »Mermer blok larını sınırlayan süreksizliklerin konumları ölçülerek çi zimleri ve analizleri yapılmıştır» Mermerlerin kalitesini belirleyen fiziksel ve f iziko-mekanik özellikler laboratu- var deneyleri ile saptanmaya çalışılmıştır. V SUMMARY In our country that many civilizations appeared and developed, marbles used in important art constructions don't lose anything from its earlier importance» In marble quarry administr ing, producing manner is to obtain undamaged blocks wich have no hybrids, crevices and homogen in colour as in dimensions customer desired. In marbling marketing, in addition to block greatness quality, colour and desing s.re important as well. It's important to know physical and physico ~ mechanics properties of marbles to have good qualities in use besides to -farming and obtaining method's» To develop marble industry it's necessary to choose the proper producing methods and define standarts to -find customers inner and outer bazaars» This study is performed between SigxreQrek hill Salome mine and Bordo Girusu mine wich is on a plain area north-exsi of here in Siipren village in Eskişehir. Drawings and analysis h a v e b e a n m a d e b y m e a s u r i n g t r a n s i t. o r i n e s s 1 o c a t. i o n s f o r marble block limitations» Labratory experiments defining quality of marbles 3. re performed to determine their physical a n d p h y -s i c a - ;r. e c h a n i c s p e c i a 1 i t. i e s. 125

Bu çalışmada Felahiye, Özvatan (Kayseri) ilçeleri ve yakın çevresinde yüzeyleyen ve yaşı Paleozoyik' ten günümüze kadar değişen metamorfik, magmatik ve bunları örten sedimanter kayaçların stratigrafik ve tektonik özellikleri incelenmiştir. İnceleme alanında Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı metamorfik bir temel (Akdağ metamorfikleri) ve bu temel üzerinde uyumsuz olarak yer alan, derin denizel kireçtaşları ve volkanitlerle temsil edilen Üst Kretase -Alt Paleosen yaşlı Tuzla Formasyonu; altta karasal denizel geçişle başlayıp gittikçe derinleşen bir ortamda konglomera, kumtaşı, kireçtaşı ve filiş tortulları ile temsil edilen Orta Eosen yaşlı Malak Formasyonu; kırmızı renkli klastikler ve bunlar içerisinde irili ufaklı masif jipslerle temsil edilen Oligosen yaşlı Cevizcik Formasyonu; akarsu ve gölsel kökenli tortullar ve karasal volkanitlerle temsil edilen Üst Miyosen-Alt Pliyosen yaşlı Karacaören Formasyonu ile Alt Pliyosen-Kuvaterner yaşlı, karasal klastiklerle temsil edilen Sızır formasyonları yer almaktadır. Paleotektonik dönem daha çok kıvrım, fay ve çatlaklar biçiminde gelişmiş olan yapısal elementlerle temsil edilirken; neotektonik dönem daha çok faylarla temsil edilmektedir. Bunlardan özellikle doğrultu atımlı fay karakterinde olan Felahiye fayı ve bindirme fayı niteliğinde olan Kermelik fayları oldukça önemlidirler. Bunlardan Felahiye fayının halen diri bir fay olduğu sanılmaktadır. ANAHTAR KELİMELER: Filiş, Akdağ metamorfikleri, doğrultu atımlı fay, Felahiye fayı, neotektonik. In this study, the stratigraphic and tectonic properties of the metamorphic and igneous rock units and their sedimentary cover which is ranging from Paleozoic to recent and exposing around Felahiye and Özvatan provinces in Kayseri region, have been examined. In the investigated area: a basement represented by Akdağ metamorphics of Paleozoic - Mesozoic age; Tuzla Formation of Late Cretaceous - Early Paleocene age which is composed of deep marine limestones and volcanics and overlies Akdağ metamorphics unconformably; Malak Formation of Mid-Eocene age which is represented by a transitional facies from continental to shallow marine at the bottom, and flysch type sediments towards the top; Cevizcik Formation of Oligocene age with its characteristic red elastics and intercalating massive gypsum lenses; Karacaören Formation of Late Miocene - Early Pliocene age which is consisted of fluvial, limnic sediments and continental volcanics, and continental elastics of Sîzîr formation of Pliocene - Quaternary time take place. While the Paleotectonic period is mostly represented by structures such as fold, fault and joints, the Neotectonic period is mainly characterized by faults developed in normal, strike- slip and rarely reverse nature. While the Felahiye fault displays strike-slip character, The Kermelik fault set shows reverse character among the important structural lineaments of the region. It is supposed that the Felahiye fault is active today. KEY WORDS: Flysch, Akdağ metamorphics, strike - slip fault, Felahiye fault, neotectonic. 92

The Koycegiz and Dalaman Plains, which are studied in this article, are located on the southw estern Anatolian coast where young tectonic movements are highly effective in morphology. This study explores the development of the Koycegiz and Dalaman Plains, which occurred as a result of the rising sea level in the Holocene, and correspondingly the rapid alluvial accumulation, while giving information about the establishment and development of some historical settlement areas in this region.

This article contains the results of the research on the regions in which the writer of this article worked on between 1940 and 1943. In the article, the topic was examined under the following headings: Plant cover of Upper Kizilirmak region; The location and boundaries of the research area; Geological observations; A short paleogeography of the region; Geomorphological observations in the region. In order to eliminate the lack of geological maps and to prepare the geomorphology of the region, geology and tectonic movements in the region were investigated and a geological map was drawn to enable geographers to use.