Search

YÖK Tez No: 619897 Çalışmada amaç; AH'nin mekanizmasının daha iyi anlaşılması ve etkin tedavi yaklaşımlarının oluşturulması için ön çalışma niteliğindeki bu projeyle sirtuin-1 ile PDE arasındaki olası bir ilişkiyi in vitro yöntemlerle aydınlatmaktır. Nörodejeneratif hastalıklardan Alzheimer hastalığı (AH), bilişsel fonksiyonların azaldığı ve demansın gözlendiği, beyinde nörofibriler yumakların oluşumu ve amiloid-beta (Aβ) peptidlerin birikimi ile karakterize, nöron kaybı ve inflamasyonun eşlik ettiği bir hastalıktır. Yapılan çalışmalarda Alzheimer hastalığı patolojisi ile otofaji yolakları arasında da sıkı bir ilişki olduğu gözlenmektedir. Sirtuinler (SIRT) gen transkripsiyonunun sessiz bilgi düzenleyicileri olarak bilinirler ve hücresel immünitede, otofaji indüksiyonunda, apoptozisin inhibisyonunda, oksidatif streste ve inflamasyonun baskılanmasında rolleri bulunmaktadır. Çalışmamızda AH'nın patogenezinden sorumlu nörotoksik protein Aβ25-35 uygulanan fare hipokampal nöron (HT-22) hücre kültürlerinde PDEİ'lerden vinposetin (VİN), levosimendan (LEV) ve ibudilastın (İB) hücre canlılığı ve korunmasında rol alan sirtuin-1 (SIRT1) ekspresyonuna ve bazı otofaji proteinlerine olan etkilerini değerlendirdik. Elde ettiğimiz bulgulara göre, HT-22 hücre hatlarında, Aβ25-35 (5 μM) uygulaması, SIRT-1 ekspresyonunda azalmaya neden olmuş, Aβ25-35 ile eş zamanlı PDEİ uygulaması, SIRT-1 ekspresyonundaki bu azalmayı geri çevirmiştir. Otofaji proteinlerinden ATG5, beklin-1 (BECN1) ve otofaji belirteci LC3II'nin de ekspresyonları Aβ25-35 uygulaması ile azalmış, Aβ25-35 ile eş zamanlı PDEİ uygulaması, bu azalmayı geri döndürmüştür. PDEİ olan Vinposetin, Levosimendan ve İbudilast'ın Aβ hasarı sırasında farmakolojik etkisini, SIRT1, ATG5, BECN1, aktif AMPK (p-AMPK), aktif mTOR (p-mTOR) ve LC3II gen ekspresyonlarını değiştirerek gösterdiği sonucuna varabiliriz. The aim of this project, which is a preliminary study to understand the mechanism of AD better and to establish effective treatment approaches that to elucidate a possible relationship between sirtuin-1 and PDE in vitro method. Alzheimer's disease (AD), a neurodegenerative disease, is characterized by decreased cognitive functions and dementia with the formation of neurofibrillary tangles in the brain and accumulation of amyloid-beta (Aβ) peptides that accompanied by neuronal loss and inflammation. Studies have shown that there is a close relationship between Alzheimer's disease pathology and autophagy pathways. Sirtuins (SIRT) are known as silent information regulators of gene transcription and have a role in cellular immunity, autophagy induction, apoptosis inhibition, oxidative stress and suppression of inflammation. Sirtuin-1 (SIRT1), which is involved in cell viability and protection of PDEIs, vinposetin (VIN), levosimendan (LEV) and ibudilast (IBT) in mouse hippocampal neuron (HT-22) cell cultures treated with neurotoxic protein Aβ25-35 which is responsible for the pathogenesis of AD and have effects on some autophagy proteins. According to our findings, the application of Aβ25-35 (5 μM) in HT-22 cell lines caused a decrease in SIRT-1 expression and concurrent administration of PDEI with Aβ25-35 , reversed this decrease in SIRT-1 expression. Expression of autophagy proteins ATG5, beklin-1 (BECN1) and autophagy marker LC3II also decreased with Aβ25-35 administration also concomitant administration of PDEI with Aβ25-35 reversed this decrease. We can conclude that PDEI, Vinposetin, Levosimendan and Ibudilast show pharmacological effect during Aβ injury by altering SIRT1, ATG5, BECN1, active AMPK (p-AMPK), active mTOR (p-mTOR) and LC3II gene expressions. Key Words: Phosphodiesterase enzyme inhibitors, Alzheimer's disease, sirtuin-1, autophagy

Resveratrol üzüm tanelerinde bol miktarda bulunan polifenol yapıda doğal bir antioksidan maddedir ve kemik metabolizmasını etkileyebilen Sirtuin-1 (SIRT-1) protein gen aktivasyonunun doğal bir uyarıcısıdır. Bu nedenle de osteoporoz riskini azaltmak için resveratrolün potansiyel bir tedavi aracı olarak kullanımı umut vadetmektedir. Bu çalışmanın amacı da, diyabet oluşturulmuş yaşlı dişi sıçan modelinde resveratrolle uyarılan SIRT-1 aktivasyonunun kemik metabolizması üzerindeki etkilerini araştırmaktır.Çalışma Selçuk Üniversitesi Deneysel Tıp Araştırma ve Uygulama Merkezi'nden elde edilen dişi yaşlı sıçanlar (16 aylık) üzerinde aynı merkezde gerçekleştirildi. Çalışma protokolü aynı merkezin etik kurulu tarafından onaylandı. Toplam 24 adet yaşlı dişi sıçan üzerinde gerçekleştirilen çalışmada hayvanlar eşit sayıda 4 gruba ayrıldı Grup 1. Kontrol, Grup 2. Kontrol+resveratrol Grup 3. Diyabet, Grup 4. Diyabet+Resveratrol. Deneysel diyabet oluşturmak için Grup 3 ve 4'ü oluşturan sıçanlara 40 mg/kg olacak şekilde intraperitoneal streptozotosin (STZ) `Sigma, S-0130` enjekte edildi. Enjeksiyonlardan 6 gün sonra hayvanların kuyruk veninden kan glukoz seviyeleri tanısal bir glukoz kiti kullanılarak ölçüldü. Kan glukozu 300 mg/dlt ve üstünde olan sıçanlar diyabetik (DM) olarak değerlendirildi. 4 hafta süren resveratrol desteğini takiben genel anestezi altında sakrifiye edilen hayvanlardan alınan kemik doku örneklerinde PCR yöntemiyle SIRT-1 protein gen ekspresyonu tayinin yanı sıra ELISA yöntemiyle kemik dokudaki MDA ve GSH düzeyleri tayin edildi.Gerçekleştirdiğimiz çalışmada, en yüksek kemik SIRT1 ekspresyon değerleri Diyabet+resveratrol (G4) grubunda, en düşük kemik SIRT1 seviyeleri ise diyabet grubunda (G3) elde edildi (P

Yüksek Yağlı Diyetin Sıçan Beyin Dokusunda İnflamasyon, Sirtuin 1, Oksidatif Stres Üzerine Etkisi ve L-Arjinin RolüÖğrencinin Adı: Nuray ÇavuşoğluDanışman: Prof. Dr. Azize ŞENER, Anabilim Dalı: Biyokimya Anabilim DalıÖZETAmaç: Son yıllarda yapılan çalışmalar diyetle alınan yağ asitleri kompozisyonunun vücuttaki oksidasyon ve inflamasyonla da yakın ilişkili olabileceğini ileri sürmektedir. Çalışmamızda uzun süre yüksek yağlı diyetle (ayçiçek yağı) beslenmenin sıçan beyin dokusunda inflamasyon, sirtuin 1 (SIRT 1) düzeylerine ve oksidatif stres üzerine etkisi incelenmiştir. L-arjinin desteğinin bu parametreler üzerine etkisi de araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Dişi Sprague-Dawley sıçanlar (4 haftalık) kontrol, yüksek yağlı diyet (YD) grubu ve YD+L-arjinin grubu olarak 3 gruba (n=6) ayrıldı. Yağ kaynağı olarak omega-6 yağ asitlerinden zengin olan ayçiçeği yağı kullanıldı. Yağlı diyet ve YD+ L-arjinin grubu % 46 yağ içeren diyetle beslenirken, kontrol grubu da 16 hafta süreyle standart yem ile beslendi. YD+ L-arjinin grubunun içme sularına 10. haftadan itibaren % 1,5 L-arjinin ilave edildi. Tüm grupların 16. hafta sonunda kan örnekleri ve beyin dokuları alındı. Beyin dokularında indirgenmiş glutatyon (GSH), lipid peroksidasyon (LPO), protein tiyolleri (protein-SH), nitrik oksit (NO), tümör nekroz alfa (TNF-α), SIRT 1 düzeyleri incelendi. Bulgular: YD, beyin dokusunda LPO düzeyinde belirgin artışa neden olmazken, GSH, protein-SH ve SIRT 1 düzeylerinde azalmaya neden oldu. YD, beyin dokusu TNF-α ve NO düzeylerini artırdı. Serum TNF-α düzeylerindeki artış istatistiksel olarak anlamlılık göstermedi. L-arjinin uygulanması beyin dokusunda LPO baskılarken, GSH, protein-SH ve SIRT-1 düzeylerini artırdı. Aynı zamanda L-arjinin beyin dokusu TNF-α düzeylerindeki artışı da baskıladı. NO düzeylerinde ise sadece kontrol grubuna göre anlamlı artışa neden oldu. Sonuç: Bulgularımız uzun süre diyetle ayçiçek yağı alımının beyin dokusunda inflamasyon artışına neden olabileceğini ve antioksidan sistemi etkileyebileceğini göstermektedir. L-arjinin özellikle antioksidan sistemi destekleyerek beyin dokusunda inflamasyonu baskılayabilir. --------------------Effects of High Fat Diet on Inflammation, Sirtuin-1 and Oxidative Stress in Rat Brain Tissue and the Role of L-ArginineStudent Name: Nuray ÇAVUŞOĞLUSupervisor: Prof. Dr. Azize ŞENER , Department: Department of BiochemistrySUMMARYObjective: Recent studies suggest that the composition of dietary fatty acids may be closely related to oxidation and inflammation in the body. In our study, the effects of high fat diet (sunflower oil) on inflammation, sirtuin 1 (SIRT 1) levels and oxidative stress on rat brain tissue were investigated. In addition, the effect of L-arginine supplementation on these parameters was investigated. Material and Methods: Female Sprague-Dawley rats (4 weeks old) were divided into three groups (n = 6) as control, high-fat diet (FD) group and FD+L-arginine group. Sunflower oil, rich in omega-6 fatty acids, was used as the oil source. FD and FD+L-arginine groups were fed with diet containing 46% fat, while control group was fed with standard feed for 16 weeks. From the 10th week onwards, 1.5% L-arginine was added to the drinking water of FD+L-arginine group. Blood samples and brain tissues were collected at the end of the 16th week. Reduced glutathione (GSH), lipid peroxidation (LPO), protein thiols (protein-SH), nitric oxide (NO), tumor necrosis alpha (TNF-α) and SIRT 1 levels were measured in brain tissues.Results: FD did not cause a significant increase in LPO level in brain tissue, whereas it caused a decrease in GSH, protein-SH and SIRT 1 levels. FD increased TNF-α and NO levels in brain tissue. The increase in serum TNF-α levels was not statistically significant. L-arginine supplementation reduced the levels of LPO in brain tissue and increased GSH, protein-SH and SIRT-1 levels. At the same time, L-arginine also suppressed the increase caused by FD in TNF-α levels in brain tissue. L-arginine significantly increased NO levels in brain tissue compared to the control group. Conclusion: Our results show that long-term sunflower oil intake may cause increased TNF-α level in the brain tissue and may affect the antioxidant defense system. L-arginine can suppress inflammation in the brain tissue, especially by supporting the antioxidant system.

GLOBOCAN 2018 verilerine göre, akciğer kanseri, en sık rastlanan kanser türlerinden biri olmakla birlikte, kanserden ölümlerin yaklaşık beşte birinden sorumludur. Akciğer kanserinde, SIRT1 ekspresyonunun arttığı ve kötü prognozla ilişkili olduğu, SIRT2 ekspresyonunun ise azaldığı bulunmuştur.Akciğer adenokarsinomlarında çoğunlukla KRAS proto-onkogen mutasyonları görülürken, küçük hücreli akciğer karsinomunda tümör baskılayıcı gen p53 mutasyonu ile EGFR amplifikasyon ve mutasyonu daha sık görülür. SIRT1 ekspresyonunun ve/veya aktivitesinin artmasının, p53'ü ve potansiyel olarak başka tümör baskılayıcı genleri inhibe ederek kanser riskini arttırabileceği öngörülmektedir. Genel olarak, SIRT2 aşırı ifadesinin ise, hücre proliferasyonunu azalttığı ve DNA hasar stresine cevap olarak hücre ölümünü düzenlediği bulunmuştur. Ayrıca, SIRT2'nin akciğer adenokarsinomlarında sıklıkla görülen KRAS proto-onkogenini deasetile ettiği ve aktivitesini düzenlediği bilinmektedir. Memeli sirtuinleri hücrenin strese karşı direncinde ve hücre ölümünün düzenlenmesinde önemli rol oynar. Sirtuinlerin, NAD+ bağımlı deasetilaz ya da mono-ADP-ribozil-transferaz aktiviteleri bilinmektedir. Çeşitli transkripsiyon faktörlerinin ve enzimlerin deasetilasyonu ile birçok hücresel mekanizmayı düzenlemektedir. Memelilerde Sirtuin ailesinin farklı hücresel bölmelerde lokalize olan ve çeşitli etkilere sahip yedi üyesi bulunmaktadır (SIRT 1-7). Bu çalışmada Sirtuin ailesi üyelerinden sırasıyla SIRT1 ve SIRT2'ye ait iki polimorfizmi (rs11596401 C/T ve rs2015 A/C) araştırdık. Çalışma popülasyonu 100 akciğer kanserli hasta ve 100 sağlıklı kontrolden oluşmaktaydı. EDTA içeren tüplere kanlar toplandıktan sonra genomik DNA izolasyonu yapıldı. Genetik polimorfizmler; polimeraz zincir reaksiyonu- restriksiyon parça uzunluk polimorfizmi (PCR- RFLP) yöntemiyle tespit edilmiş olup sonuçlar ki-kare testi ve lojistik regresyon ile analiz edildi.Yaptığımız analizler sonucunda SIRT1 rs11596401 (C/T) gen polimorfizmi için genotip dağılımı (p=0.593) ve alel dağılımı (p=0.617) arasında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. SIRT2 rs2015 (A/C) gen polimorfizmi için elde ettiğimiz verilere göre genotip (p=0.306) ve alel dağılımı (p=1.0) arasında da anlamlı bir farklılık bulunamadı.Sirtuin gen polimorfizmleri ile akciğer kanseri arasındaki ilşkiyi araştırdığımız bu çalışmanın sonucunda SIRT1 rs11596401 (C/T) ve SIRT2 rs2015 (A/C) gen polimorfizmleri ile insan akciğer kanseri arasında anlamlı bir ilişki saptanamamıştır. According to data of GLOBOCAN 2018, lung cancer is one of the most common types of cancer, it is also responsible for about one out of five of cancer deaths. It was discovered that in lung cancer, SIRT1 expression increased and correlated with poor prognosis and SIRT2 expression was decreased.While KRAS proto-oncogen mutations are mostly seen in lung adenocarcinomas, tumor suppressor gene p53 mutation and EGFR amplification and mutation are more common in small cell lung carcinoma. It is contemplated that increased expression and/or activity of SIRT1 may increase cancer risk by inhibiting p53 and potentially other tumor suppressor genes. In general, ıt was discovered tahat SIRT2 overexpression reduces cell proliferation and regulate cell death in response to DNA damage stress. In addition, it is known that SIRT2 deacetylate and regulate activity of KRAS proto-oncogene, which is common in lung adenocarcinomas.Mammalian sirtuins play an important role in cell resistance to stress and regulation of cell death. NAD + dependent deacetylase or mono-ADP-ribosyl-transferase activities of sirtuins are known. It regulates many cellular mechanisms by deacetylation of various transcription factors and enzymes. In mammals, the Sirtuin family has seven members that are localized in different cellular compartments and have various effects (SIRT 1-7).In this study, we investigated two polymorphisms (rs11596401 C / T, A and rs2015 A / C) in respectively SIRT1 and SIRT2, from Sirtuin family members. The study population composed of 100 patients with lung cancer and 100 healthy controls. Blood was collected into EDTA-containing tubes and genomic DNA was extracted. Genetic polymorphisms were detected by using polymerase chain reaction- based restriction fragment length polymorphism (PCR- RFLP) and the results were analyzed by chi-square test and logistic regression analysis.As a result of our analyzes, no statistically significant difference was found between genotype distribution (p=0.593) and allele distribution (p=0.617) for SIRT1 rs11596401 (C / T) gene polymorphism. According to our data for SIRT2 rs rs2015 (A / C) gene polymorphism, no significant difference was found between genotype (p=0.306) and allele distribution (p=1.0).As a result of our study, which investigated the relation between Sirtuin gene polymorphisms and lung cancer, no significant relation was found between SIRT1 rs11596401 (C/T) and SIRT2 rs2015 (A/C) gene polymorphisms and human lung cancer. 111

Bu çalışmada, kronik egzersiz uygulanan ratlarda, krom pikolinatın (CrPik) serum glukoz, AST, ALT ve bilirubin seviyeleri ile karaciğer glikojen, laktat, glukoz-6-fosfat dehidrojenaz, IRS-1, PPAR-γ ve SIRT-1 ekspresyon düzeyleri üzerine etkileri incelenmiştir.Araştırma materyalini, 28 erkek Wistar albino rat (8 haftalık) oluşturdu ve ratlar dört gruba ayrıldı: 1) Kontrol, 2) Krom Pikolinat, 3) Kronik Egzersiz, 4)Kronik Egzersiz+Krom pikolinat. Ratlar, 6 hafta boyunca 400 μg elemental Cr/kg diyet ile beslendirilmiştir. Ratlara, 6 hafta boyunca haftada 5 gün günde 30 dakikadan oluşan koşu bandı egzersiz programı yaptırılmıştır. Veriler, gruplar arasındaki farklılıkları ortaya koymak için SAS paket programında bulunan PROC GLM prosedür'ü kullanılarak analiz edildi. P 0.05), Karaciğer laktat düzeyleri kronik egzersizde artarken, krom pikolinat takviyesiyle düştü (P0.05). While liver lactate levels increased with chronic exercise, it has been decreased with chromium picolinate supplementation. Elevated liver G6PD, IRS-1, PPAR-γ and SIRT-1 expression levels were observed in rats subjected to chronic exercise and chromium picolinate (P

Çelik, H. The Effect of Atorvastatin on Sestrin-2, Sirtuin-1, TPP1 and LC3B in Amyloid Beta Induced Alzheimer’s Disease Model in Human Neuroblastoma Cell Culture. Hacettepe University Graduate School of Health Sciences, M.Sc. Thesis in Pharmacology, Ankara, 2019. Alzheimer's disease (AD) is a neurodegenerative disease characterized by the accumulation of amyloid-beta (Aβ) peptides and the formation of neurofibrillary tangles in the brain, accompanied by neuronal loss and inflammation, decreased cognitive functions and dementia. Disorders in lipid metabolism are thought to be associated with the development of AD. The fact that cholesterol affects the formation of Aβ from amyloid precursor protein (APP) reveals the need for investigating the pathogenesis of AH in terms of Aβ-cholesterol pathways. Recent studies have shown that there is a close relationship between the pathology of AH and autophagy pathways. Autophagy is a vital in the cleavage and removal of protein aggregates, such as Aβ, which is the reason of AD pathology, by lysosomal destruction. The aim of this study was to investigate the role of cholesterol-related pathways in sestrin-2 (SESN2), sirtuin-1 (SIRT1), a lysosomal enszyme tripeptidyl peptidase 1 (TPP1) ve microtubule associated protein light chain-3 (LC3B) proteins, which are thought to be responsible for antioxidant and autophagy-inducing mechanisms. Aβ (10 μM) applied to human neuroblastoma (SH-SY5Y) cell line and increased SESN2 expression, decreased SIRT1 expression. Co-administration of atorvastatin (1μM) has been shown to inhibit 3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A (HMG-CoA) reductase enzyme and lipid peroxidation indicator malondialdehyde (MDA) in these cells. The autophagy marker LC3B increased with co-administration of Aβ (10 μM) and atorvastatin (1μM). No change has been shown in the levels of the lysosomal enzyme TPP1. In this thesis, we can conclude that atorvastatin has a pharmacological effect during Aβ damage by regulating the expression of SESN2, SIRT1 and LC3B proteins as well as HMG-CoA reductase enzyme inhibitor and antioxidant effect. HÜBAB (Proje Numarası: THD-2017-13478) ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xi TABLOLAR xv 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Alzheimer hastalığı (AH) 4 2.2. Alzheimer hastalığı (AH) oluşumu ile ilgili hipotezler 4 2.2.1. Kolinerjik Hipotez: 4 2.2.2. Aβ Kaskad Hipotezi 5 2.2.3. Tau Hipotezi 6 2.2.4. Kolesterol Hipotezi 6 2.3. Alzheimer Hastalığı (AH) ve Oksidatif Stres 7 2.4. Lizozomlar ve Otofaji 8 2.5. Otofaji-lizozom yolağı (ALP) ve Alzheimer Hastalığı (AH) ile ilişkisi 12 2.6. Sestrinler (SESN’ler) 14 2.7. Sirtuinler (SIRT’ler) 18 2.8. Tripeptidil peptidaz 1 (TPP1) 23 2.9. Statinler 24 3. GEREÇ VE YÖNTEM 27 3.1. Hücre Kültürü 27 3.1.1. Hücrelerin Pasajlanması 27 3.1.2. Deneysel AH Hücre Kültürü Modeli için Aβ1-42 proteinin hazırlanması 27 x 3.1.3. Sitotoksisite Deneyleri 28 3.1.4. Deney Gruplarının Oluşturulması ve Tedavisi 29 3.1.5.Hücrelerden Total Protein Ekstrelerinin Elde Edilmesi 29 3.2. Western Blot 30 3.3. ELISA Lipid Peroksidasyon Testi 31 3.4. ELISA HMG-KoA Aktivite Tayini 32 3.5. Kullanılan Çözeltiler 32 3.6. Kimyasallar ve Malzemeler 33 3.7. Kullanılan Cihazlar 34 3.8. İstatistiksel Analiz 34 4. BULGULAR 35 4.1. Sitotoksisite Sonuçlarının Değerlendirilmesi 35 4.2. İn vitro Aβ1-42 ve Atorvastatin Uygulamasının Otofaji ile İlişkili Proteinlere Etkisinin Karşılaştırılması 37 4.3. İn vitro Aβ1-42 ve Atorvastatin Uygulamasının Lipid Peroksidasyon Göstergelerine Etkisi 45 4.4. İn vitro Aβ1-42 ve Atorvastatin Uygulamasının HMG-KoA Enzim Aktivitesine Etkisi 46 5. TARTIŞMA 47 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 55 7. KAYNAKLAR 56 8. EKLER Ek 1. Tez Çalışması ile İlgili Etik Kurul İzni Ek 2. Orijinallik Ekran Çıktısı Ek 3. Dijital Makbuz 9. ÖZGEÇMİŞ Çelik, H. İnsan Nöroblastoma Hücre Kültüründe Amiloid Beta ile Oluşturulan Alzheimer Hastalığı Modelinde Atorvastatinin Sestrin-2, Sirtuin-1, TPP1 ve LC3B Ekspresyonuna Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Farmakoloji Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2019. Alzheimer hastalığı (AH), beyinde amiloid-beta (Aβ) peptidlerin birikimi ve nörofibriler yumakların oluşumu ile karakterize, bilişsel fonksiyonların azaldığı ve demansın gözlendiği nörodejeneratif bir hastalıktır. Lipid metabolizmasındaki bozuklukların AH gelişimi ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Kolesterolün amiloid prekürsör protein (APP)’den Aβ oluşumunu etkilediğinin gösterilmesi, AH patogenezinin Aβ-kolesterol yolakları açısından araştırılması ihtiyacını ortaya koymaktadır. Son yıllarda yapılan çalışmalar AH patolojisi ile otofaji yolakları arasında da yakın bir ilişki olduğunu göstermektedir. Otofaji, AH’nın patolojisini oluşturan Aβ gibi protein agregatlarının lizozomal yıkımla parçalanmasında ve hücreden uzaklaştırılmasında yaşamsal öneme sahiptir. Nörodejeneratif hasara ve Aβ toksisitesine karşı koruyucu olarak değiştikleri gösterilen, bu etkilerinde antioksidan ve otofajiyi indükleyici mekanizmaların sorumlu olduğu düşünülen sestrin-2 (SESN2) ve sirtuin-1 (SIRT1) ile lizozomal bir enzim olan tripeptidil peptidaz 1 (TPP1) ve otofaji belirteci mikrotübülle ilişkili protein hafif zinciri (LC3B) proteinlerinin etki mekanizmalarında kolesterol düşürücü atorvastatinin rolünün araştırılması amaçlanmıştır. İnsan nöroblastoma (SH-SY5Y) hücre hattına uygulanan Aβ (10 μM)’nın SESN2 ekspresyonunda artış, SIRT1 ekspresyonunda azalma yaptığı, eşzamanlı atorvastatin (1μM) tedavisinin bu proteinlerdeki değişiklikleri kontrol seviyelerine geri döndürdüğü ayrıca hücrelerde 3-hidroksi-3-metilglutaril koenzim A'yı (HMG-KoA) ve lipid peroksidasyonunun göstergesi malondialdehiti (MDA) inhibe ettiği gösterilmiştir. Otofaji belirteci LC3B, Aβ (10 μM) ile atorvastatinin (1μM) eşzamanlı uygulaması ile artmış, lizozomal bir enzim olan TPP1 seviyelerinde ise değişiklik olmamıştır. Bu tez çalışmasında, atorvastatinin Aβ hasarı sırasında farmakolojik etkisini, HMG-KoA redüktaz enzim inhibitörü ve antioksidan etkisinin yanı sıra, SESN2, SIRT1 ve LC3B proteinlerinin ekspresyonlarını değiştirerek gösterdiği sonucuna varabiliriz.

Obezite, genetik ve çevresel faktörlerin etkileşimine bağlı olarak ortaya çıkan kompleks, kronik bir hastalıktır. Adipoz dokuda olduğu gibi, pek çok anjiogenik faktör dokuların beslenmesinde yeni damarın meydana gelmesini sağlar. Adrenomedullin (AdM) ise anjiogenik özelliklere sahip bir peptiddir. Resveratrol Sirtuin 1 (SIRT1) geninin aktive edilmesinde etkili bir moleküldür. SIRT1 geni enerji metabolizmasını düzenlemede rol oynar.Obez sıçanlarda resveratrolün SIRT1 gen ifadesi üzerine etkileri, kahverengi ve beyaz yağ dokularındaki önemi nedeniyle vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF)'ndeki değişimler ve AdM'in etkileri araştırıldı. Sıçanlar 8 gruba ayrıldı. Obez gruplar %60 enerji olarak yağ içeriğine sahip yüksek yağ diyetiyle 3 ay boyunca beslendi. Obezite sağlandıktan sonra AdM ve resveratrol uygulama gruplarına gün aşırı bir kez, 4 hafta süreyle 2.5 nmol/kg AdM ve 10 mg/kg resveratrol intraperitonal (i.p.) olarak uygulandı. Kahverengi ve beyaz yağ dokusundaki AdM, SIRT1 ve VEGF mRNA seviyeleri semi-kantitatif PZR ile; protein seviyeleri ise Western Blot yöntemi ile saptandı. Beyaz ve kahverengi yağ dokusu uygulamalara farklı yanıtlar vermiştir. Ayrıca obez ve kontrol grupları AdM ve resveratrol uygulamalarına farklı yanıtlar vermiştir. Beyaz adipoz dokuda SIRT1 ifadesi resveratrolle artmıştır. Kahverengi yağ dokusunda AdM'in tek başına ifadeyi artırma üzerine etkisi yoktur, fakat resveratrolle uygulandığında kontrol gruplarında ifade daha artmıştır. AdM ile resveratrol uygulaması iki molekülün ayrı ayrı uygulanmasından tamamen farklı yanıtlar ortaya çıkarmıştır. Sonuçlar AdM'in SIRT1 protein seviyelerini arttırabileceğini ve resveratrolün anjiogenezde rolü olabileceğini göstermektedir. Obesity is a complex, chronic disease which arises according to the interaction between genetic and environmental factors. Many angiogenic factors provide formation of new vessels for the nourishment of tissues as in adipose tissue. Adrenomedullin (AdM) is also a peptide that has angiogenic features. Resveratrol is a molecule which is effective in the activation of sirtuin 1 (SIRT1) gene. SIRT1 gene has a regulatory effect on energy metabolism.The effects of resveratrol over SIRT1 gene expression, the variations of vascular endothelial growth factor (VEGF) due to their importance in development of brown and white adipose tissue, and effects of AdM were investigated. Rats were divided into 8 groups. Obese groups were fed with high fat diet which has 60% fat content as energy for 3 months. After providing obesity, 2.5 nmol/kg AdM and 10 mg/kg resveratrol were treated to experimet groups intraperitonally (i.p.) every other day for 4 weeks. AdM, SIRT1 and VEGF mRNA levels in brown and white adipose tissues were detected with semi-quantitative PCR; protein levels were detected with Western Blotting. White and brown adipose tissue groups have responsed differently to the treatments. Furthermore, obese and control groups have resposed differently to AdM and resveratrol treatments. SIRT1 expression has increased with resveratrol in white adipose tissue. AdM has no effect alone over the increase of expression, but the the expression has increased when treated with resveratrol. The treatment of AdM with resveratrol has revealed completely diverse responses than the treatment of these two molecules apart. The results have showed that AdM could have ability to increase SIRT1 protein levels, and resveratrol would have a role in angiogenesis. 147

Obstrüktif Uyku Apne Sendromunda Galektin-3, SIRT-1, Tiyoredoksin, Nitrik Oksit Düzeylerinin Değerlendirilmesi Obstrüktif Uyku Apne Sendromu (OUAS) tanısı alan bireylerde, biyolojik biyobelirteç olarak kullanılacak parametrelerin bilinmesine ve geliştirilmesine ihtiyaç vardır. Bu bağlamda çalışmamın amacı; OUAS tanılı alan bireylerde galektin-3 (GAL-3), sirtuin-1 (SIRT-1), tiyoredoksin (TRX), nitrik oksit (NO) düzeylerini tespit ederek bunların OUAS patolojisiyle olan ilişkisini belirlemektir. Çalışmamız; yaşları 25 - 70 arasında değişen, hasta grubunda OUAS tanısı konulmuş 44 kişi, kontrol grubunda da sağlıklı 46 kişinin katılımıyla yapılmıştır. OUAS'lu bireylerden alınan kan örneklerinden hemolizat elde edildi ve GAL-3, SIRT-1, TRX, NO düzeyleri ELISA yöntemi ile çalışıldı. Çalışmamızın sonuçlarına göre; OUAS'lu hasta grubu ve kontrol grubu arasındaki sonuçlar karşılaştırıldığında GAL-3 (p=0,00001; p

Yaşa bağlı katarakt tüm dünyadaki körlük ve görme kaybının en önemli nedenidir. Son yıllarda katarakt gelişiminde epigenetik modifikasyonlar ilgi odağı haline gelmiştir. Epigenetik modifikasyonlardan özellikle histon deasetilazların aşırı ifadelenmesi oküler hastalıkların da içerisinde yer aldığı kanser, diyabet gibi çok çeşitli hastalıkların gelişiminde önemli rol oynamaktadır. Sirtuin alesininin bir üyesi olan SIRT1 (sınıf II histon deasetilaz) en iyi karakterize edilmiş histon deasetilazlardan biridir ve yaş-ilişkili hastalıklarda önemli role sahiptir. Bununla birlikte, SIRT1'in ileri yaşa bağlı katarakt ile ilişkisi henüz tam olarak aydınlatılabilmiş değildir. Bu nedenle çalışmamızda ileri yaşa bağlı katarakt hastalarında SIRT1 geninin ifadelenme düzeyini belirlemeyi amaçladık. İleri yaş katarakt hastasına ait anterior kapsül ve periferik kan örneklerinden edilen RNA'lar, kontrol olarak sağlıklı bireylere ait kan örnekleri ve insan lens epitel hücre hattı HLE B3 hücrelerinden elde edilen RNA örnekleri kullanılarak SIRT1 genin ifadelenme düzeyi real-time PCR ile değerlendirdik. Çalışmamızın sonuçlarına göre hem kan örnekleri hem de anterior kapsül örneklerinde SIRT1 geninin ifadelenme düzeyinin sağlıklı periferik kan örneklerine ve HLE B3 hücrelerine nazaran önemli ölçüde arttığı belirlendi (p

Alzheimer hastalığı (AH), dünya genelinde yaklaşık 50 milyon insanı etkileyen, ölümcül, nörodejeneratif bir hastalıktır. Patofizyolojisinin temelinde hücre dışı senil amiloid-beta plakları ve hücre içi nörofibriler yumaklar bulunmaktadır. Hastalığın seyrini durdurabilecek ya da yavaşlatabilecek bir tedavi henüz bulunmamaktadır. SIRT1 birçok kritik hücresel süreçte görev alan bir histon deasetilaz enzimidir. AH modellerinde inhibisyonunun kognitif fonksiyonlarda ve hafızada iyileşmeyi sağladığı gösterilmiştir. Eksozomlar nano boyutta, hücre-hücre iletişiminde görevli, tüm vücut sıvılarında bulunan, endozomal kökenli veziküllerdir. AH'de amiloid beta ve tau taşıdıkları gösterilmiştir. Bu çalışmada in-vitro amiloid beta toksisitesi uygulanan SH-SY5Y hücrelerinde, SIRT1 enzim inhibitörünün (Ex527), PI3K/AKT yolağındaki proteinlere ve hücrelerden salınan eksozom miktarına etkisi araştırılmıştır. Toksisite uygulamasından önce ve sonra hücrelere verilen Ex527'nin p-GSK3-α ve p-GSK3-β'nin ekspresyon seviyelerini arttırdığı, p-mTOR'un ekspresyonunu azalttığı bulunmuştur. Amiloid beta verilen gruba kıyasla toksisite uygulamasından önce hücrelere verilen Ex527'nin hücrelerden salınan eksozomları arttırdığı bulunmuştur. Alzheimer Disease is a fatal neurodegenerative disorder which affects nearly 50 million people worldwide. Extracellular amyloid-beta plaques and intracellular neurofibrillary tangles create the basis of disease pathology. There is no treatment which can eliminate or slow the progress of disease. SIRT1 is a histone-deacetylase enzyme which has many critical roles in cellular processes. Exosomes are endosomal vesicles with dimensions in nanometer; they are present in all body fluids and have role in cell to cell contact. In Alzheimer's disease case, exosomes carry amyloid beta and tau. In this study, the effect of SIRT1 inhibitor (Ex527) on proteins of PI3K/AKT pathway and secreted exosome amounts were investigated via SH-SY5Y cell line with amyloid beta toxicity. Both before and after amyloid beta toxicity application, Ex527 was given to the cells and in both; the levels of p-GSK3-α and p-GSK3-β were increased whereas the level of p-mTOR was decreased. When compared to amyloid beta group, the level of exosome was increased when Ex527 was given to the cells before amyloid beta. 65

Alzheimer hastalığı birincil olarak senil plaklar, nörofibriler yumak ve nörodejenerasyon ile karakterize edilir. Çalışmada SH-SY5Y insan nöroblastoma hattı kullanılarak Aβ toksisitesi oluşturulmuştur. Aβ toksisitesi oluşturulan hücrelerde NAD+ bağımlı deasetilazlardan sirtuin ailesinin yedi üyesinden biri olan in vivo ve in vitro olarak APP' nin amiloidojenik yolakta işlenmesini azalttığı bilinen SIRT1 aktivasyonunun, bir çok hücre tipi tarafından salgılanabilen ve vücut sıvılarında bulunabilen nano boyutlu eksozomların protein içeriğine etkisi ve SIRT1' in protein ekspresyonları üzerine etkisi incelenmiştir. Farklı varyasyonlarda gruplar oluşturularak hücre kültürü yapılan SH-SY5Y hücrelerine bir SIRT1 aktivatörü olan CAY10602 uygulanarak SIRT1 'in enzimatik aktivitesi etkinleştirilmiştir. Deney gruplarında eksozom salınımı belirlemek için eksozom yüzey belirteci olan Tsg101' in ekspresyonu incelenmiştir ve toksisite oluşturulmuş modellerde Tsg101' in arttığı görülmüştür. Ayrıca protein ekspresyonları incelenen AKT, PTEN, GSK3 ve mTOR seviyelerinde de SIRT1' in nöroprotektif etkileri görülmüştür. Alzheimer's disease is primarily characterized by neurofibrillary tangles, senile plaques, and neurodegeneration. In this study, Aβ toxicity was made using SH-SY5Y human neuroblastoma cell line. One of the seven members of the sirtuin family of NAD + -dependent deacetylases, which is known to reduce the processing of APP in the amyloidogenic pathway in vivo and in vitro named SIRT1 and its activation investigated to nano-sized exosomes that can be secreted by many cell types and found in body fluids and the effect of SIRT1 activation on protein expression was examined in Aβ toxicity-induced cells. Enzymatic activity of SIRT1 was activated by applying CAY10602 is a SIRT1 activator, to SH-SY5Y cells cultured in different variated groups. In the experiment groups, the expression of Tsg101, an exosomal surface marker, was examined to determine exosomal release, and Tsg101 was found to increase in the toxicity-induced models. In addition, SIRT1' neuroprotective effect was also observed for AKT, PTEN, GSK3 and mTOR in which protein expressions were examined. 82

Diyabet, insülin sekresyonu ve/veya insülin etkisindeki kusurlardan kaynaklanan ve hiperglisemi ile karakterize edilen metabolik bir hastalıktır. Diyabet tanısı alan hastaların yaklaşık %90'ında görülen T2DM, pankreatik β hücresi disfonksiyonu ve insülin direncinin neden olduğu insülin eksikliği ile karakterizedir. Sirtuin ailesine ait olan ve deasetilaz olarak görev yapan SIRT1, glukoz ve lipid metabolizmasının düzenlenmesinde çok önemlidir. Bu çalışmada, 25 T2DM ve 25 kontrol grubu bireyin serum örneklerinde SIRT1 protein düzeyi ve SIRT1 regülasyonunda rol alan miRNA'ların (miR-34a, miR-217, miR-9, miR-132 ve miR-181a) ifade düzeylerini incelemek için ELISA ve Real-Time PCR yöntemleri kullanılmıştır. Hasta grubunda açlık kan glukozu (p0,05) hasta grubunda SIRT1 düzeyinin kontrol grubuna göre anlamlı yüksek olduğu saptanmıştır (p=0,044). Ayrıca, SIRT1'in hasta grubunda miR-181a (p=0,005) ve miR-132 (p=0,034) ile anlamlı olarak negatif korelasyon gösterdiği belirlenmiştir. Tüm bu bulgular miR-181a ve miR-132'nin diyabetik bireylerde SIRT1 ile ilişkili olduğunu, SIRT1 artışının hastalıkla ilişkili olabileceğini ve serum SIRT1 proteininin T2DM'nin patogenezinde yeni bir biyobelirteç olma potansiyeline sahip olduğunu göstermektedir.Bu çalışma, SIRT1'in Türk T2DM hastalarındaki etkisinin değerlendirildiği ilk çalışmadır. Çalışmamız Türk popülasyonunda serum SIRT1 proteini ve SIRT1 regülasyonunda rol alan miRNA'lar ile ilgili ilk verileri sunmuş olup, bu verilerin daha sonra yapılacak olan çalışmalara öncülük edeceğine inanmaktayız. Diabetes is a metabolic disease resulting from defects in insulin secretion and/or insulin action and characterized by hyperglycemia. T2DM, which is seen in approximately 90% of patients who are diagnosed with diabetes, is characterized by insulin deficiency caused by pancreatic β cell dysfunction and insulin resistance. SIRT1, belonging to Sirtuin family and serving as deacetylase, is very important in the regulation of glucose and lipid metabolism. In this study, ELISA and Real Time PCR methods were used to examine SIRT1 protein levels and expression levels of miRNAs (miR-34a, miR-217, miR-9, miR-132 and miR-181a) involved in SIRT1 regulation in serum samples of 25 T2DM and 25 control group individuals. It was determined that fasting blood glucose (p0,05), the SIRT1 level was significantly higher in the patient group than the control group (p=0,044). In addition, it was detected that SIRT1 showed a significant negative correlation with miR-181a (p=0,005) and miR-132 (p=0,034) in the patient group. All these findings indicate that miR-181a and miR-132 are associated with SIRT1 in diabetic individuals, the increase in SIRT1 may be related to disease and serum SIRT1 protein has the potential to be a new biomarker in the pathogenesis of T2DM.This is the first study to evaluate the effect of SIRT1 in Turkish T2DM patients. Our study reveals the first data about serum SIRT1 protein and miRNAs involved in SIRT1 regulation in the Turkish population and we believe that this study will play a pioneering role for the next studies. 117

Giriş: Koroner arter bypass cerrahisi sonrası gelişen atriyal fibrilasyon (AF) hayatı tehdit edici potansiyele sahip bir komplikasyondur. Postoperatif AF (POAF) olan hastaların kardiyak dokusunda antioksidan özelliği olan kardioprotektif SİRT 1 protein ekspresyonu artmıştır.Bugüne kadar yapılan çalışmalarda SİRT 1 protein düzeyini regüle eden mikro RNA lar, SIRT proteini ve POAF arasındaki ilişkiyi inceleyen veriler yetersizdir.Gereç ve Yöntem: Koroner arter bypass greft (CABG) yapılan ve aortic kross klemp öncesi sağ atriyal apendiksten biyopsi alınan 63 hasta çalışmaya dahil edilmiştir.Bütün postoperatif hastalar taburcu olana kadar 24 saatlik ritm holter ile monitörize edildi, POAF ve sinüs ritmi olarak 2 gruba ayrıldı.Gerçek zamanlı PCR ile miRNA 199a ve mirRNA 195 ekspresyonları ölçüldü.SİRT 1 protein düzeyi Western Blot analizi ile ölçüldü.Bulgular: POAF grubunda miRNA 199a ekspresyonu kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü, miRNA 199a ile POAF arasında ters korelasyon mevcuttu. MiRNA 195 ile POAF arasında korelasyon saptanmadı. POAF gelişen hastaların doku örneklerinde SİRT 1 protein ekspresyonu anlamlı olarak daha fazla saptandı.Sonuç: SİRT 1 proteinini regüle eden miRNA 199a'nin azalması POAF gelişimi ile ilişkili bulunmuştur. Bu sonuçla kardiyak cerrahi sonrası miRNA 199a, POAF'ı öngörmede kullanışlı bir biyobelirteç olabilir. Background: Postoperative atrial fibrillation (POAF) is a potentially life-threatening complication after coronary artery bypass graft (CABG) surgery. The expression of the cardioprotective SIRT1 protein with its antioxidant activity is increased in cardiac tissue of patients suffering from POAF. So far, information is lacking about the relationship between SIRT1 regulating micro RNAs (miRNAs), SIRT1 protein and the occurence of POAF.Methods: A total of 63 patients undergoing CABG were recruited and biopsies were obtained from the right atrial appendage before aortic cross-clamping. Postoperative, all patients were rhythm-monitored until discharge and randomized to POAF (n=20) or sinus rhythm (n=43). The expression of the micro RNAs miRNA199a and miRNA195 was quantified by Real Time PCR. SIRT1 protein was detected by Westen Blot analysis.Results: The relative expression of miRNA199a in the POAF group was significantly decreased compared to the control group (0.7 ± 0.3 vs 1.2 ± 0.7; p = 0.02). MiRNA 199a was inversely correlated with the occurrence of POAF. There was no correlation between miRNA 195 and POAF. Accordingly, SIRT 1 protein was significantly induced in tissue probes of patients with POAF (p< 0.001).Conclusion: Altered expression of the SIRT1 protein regulating miRNA 199A in human atrial tissue was found to be related to the occurrence of POAF, indicating its usefulness as a biomarker for cardiac surgery management. 64

Boy kısalığı bireyin boyunun belirli bir yaş, cinsiyet ve popülasyon grubuna karşılık gelen ortalama yüksekliğin - 2 Standart Deviasyonun (SD) altında olduğu durum olarak tanımlanır. Bu çalışmada boy kısalığı tanısı almış büyüme hormon tedavisi alan ve almayan çocuklar ile kontrol grubu arasında antropometrik özelliklerin ve İnsülin Benzeri Growth Faktör-1 (IGF-1), İnsülin Benzeri Growth Faktör Bağlayıcı Protein-3 (IGFBP-3), Fibroblast Growth Faktör-21 (FGF21), Sirtüin-1 (SIRT1) ve visfatin'in serum düzeylerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Çalışmamıza dahil olan tüm gönüllüler cinsiyeti erkek ve yaşları ortalama 10 ± 3 ve herbir grupta 25 kişi olmak üzere toplam 75 kişiden oluşacak şekilde planlanmıştır. Boy kısalığı grubuna dahil olan tüm gönüllülerin boyları -2SD altında, kontrol grubunun boy uzunluğu -2SD ve daha yüksek değerler alınmıştır. Serum IGF-1 ve IGFBP-3 değerleri Kemilüminesans yöntemiyle, FGF21, SIRT1 ve visfatin düzeyleri ELISA yöntemiyle kullanılarak analiz edildi. Çalışmadan elde edilen veriler sonucunda serum IGF-1 SDS, IGFBP-3 SDS, SIRT1 ve visfatin değerleri kısa boylu grupta diğer gruplara kıyasla anlamlı bir azalma olduğu görülmüştür (p0.05). Çalışmamız sonucunda SIRT1 ve visfatin'in boy kısalığı ile ilişkili olabileceği düşünülmüştür. Anahtar sözcükler: IGF-I, IGFBP-3, FGF21, SIRT1, Visfatin Short stature is a term defined to a child whose height is -2 standard deviations (SD) or more below the mean for children of that sex and chronologic age and ideally of the same population group. The main objectives of the study is to determine serum levels of insulin-like growth factor 1 (IGF-1), insulin-like growth factor-binding protein 3 (IGFBP-3), fibroblast growth factor 21 (FGF-21), sirtuin-1 (SIRT-1) and visfatin and to identify anthropometric traits in children assigned into three groups; children of short stature receiving growth hormone treatment, children of short stature with no treatment and control groups. There are a total of 75 boys in the present study 25 in each group. The age of boys is 10 ±3 years. The boys were selected from volunteers and their ages were ranging from 7 to 13 years. The children whose height is 2 standard deviation or more below the average height were accepted as short stature and those higher than –2 SD were included in control group. Serum levels of IGF-1 and IGFBP-3 were detected by using chemiluminescence immunometric method and serum levels of FGF-21, SIRT-1 and visfatin were measured using ELISA method. According to the data obtained in the current study, the serum levels of IGF-1 and IGFBP-3, SIRT-1 and visfatin were significantly lower in children of short stature with no treatment group than those in control and children of short stature receiving growth hormone treatment group (p0,05). In conclusion, we think that levels of SIRT-1 and visfatin might be associated with short stature. Key words: IGF-1, IGFBP-3, FGF21, SIRT1, visfatin 88

Giriş: Kanser birden fazla kompleks moleküler değişikliklerden oluşan heterojen bir hastalıktır. Resveratrol, 70'ten fazla bitki türü tarafından sentezlenen doğal bir polifenoldür. Günümüzde resveratrolün anti-kanserojen etki gösterdiği ve çeşitli kanser hücreleri üzerinde anti-proliferatif ve apoptozu indükleyici etkilerinin olduğu bilinmektedir. Resveratrol ile ilgili yapılan son araştırmalar incelendiğinde; resveratrolün bir histon deasetilaz enzimi olan sirtuin1(SIRT1) aktivitesini arttırdığı belirlenmiştir. SIRT1'in tümör baskılayıcı molekül olan p53'ü deasetile ettiği de bilinmektedir. p53 mutasyonu kanser olgularının %50'sinden fazlasında görülmektedir; ancak teröpatik ajanların veya polifenollerin kanser hücrelerindeki etkileri çok farklı olabilmektedir. Bunun yanı sıra, kolon kanser hücrelerinde artmış SIRT1 ekspresyonu olduğu da bildirilmektedir. Resveratrolün SIRT1 ekspresyonu ve sinyal ileti yolakları üzerindeki etkileri düşünüldüğünde, kolon kanser hücrelerinin p53 mutasyonu taşıyıp taşımadığı önem kazanmaktadır. Yapılan literatür çalışmasında resveratrolün p53 varlığı ve yokluğunda kolon kanser hücrelerindeki sinyal ileti yolaklarına etkileri ve SIRT1 ilişkisine yönelik yeterli bilgi bulunamamıştır.Amaç: Bu çalışmada amacımız, p53(+/+) ve p53(-/-) kolon kanser hücrelerinde resveratrolün SIRT1 aktivasyonu ve inhibisyonu şartlarında hücre canlılığı, apoptotik hücre ölümü ve çeşitli sinyal ileti yolakları üzerindeki etkilerinin incelenmesidir.Materyal ve Yöntem: HCT116p53(+/+) ve HCT116p53(-/-) kolon kanser hücrelerinde resveratrolün ve SIRT1 inhibitörü olan sirtinolün hücre canlılığına etkisi ve IC50 dozları WST-1 analizi ile değerlendirildi. IC50 dozlarında resveratrol ve sirtinol ile 24 ve 48 saat inkübasyon süresinde gerçekleşen hücre ölüm tipi (apoptotik/nekrotik) akış sitometrik Annexin-V/PI yöntemi ile incelendi. SIRT1 enzim aktivitesi fluorometrik aktivite kiti kullanılarak değerlendirildi. Hücre hatlarında SIRT1 ve p53 protein ekspresyon düzeyleri Western Blot yöntemi ile belirlendi. TGFβ, WNT, p53, NFκB ve JAK/STAT yolaklarında bulunan 29 adet gen ekspresyon değişimi Gerçek Zamanlı PZR Yöntemi ile tüm deney gruplarında incelendi. Elde edilen veriler Student's t testi ile istatistiksel analizi yapılarak p0.05). The results of the gene expression analysis in all experimental groups showed that resveratrol has statistically significant capacity to change on multiple gene expressions which have proliferative or apoptotic capacity, depend on the p53 and SIRT1 activity of the cell lines.Conclusion: This research has revealed that resveratrol (60µM) causes decrease in cell viability and increase in apoptotic cell death in HCT116p53(+/+) and HCT116p53(-/-) cell lines. However our research for the first time proved that the effects of resveratrol on some of gene expressions and apoptosis ratios could change by the p53 mutation and SIRT1 activity level of HCT116 colon carcinoma cells. We proposed that resveratrol might show proliferative and/or apoptotic effects according to p53 and SIRT1 activity in colon cancer cells. Consequently, we predicted that unconscious usage of resveratrol in colon cancer patient might cause adverse effects.Key Words: Colon Cancer, Resveratrol, SIRT1, p53, Apoptosis, Signal Transduction Pathways 150

Multiple skleroz (MS), genetik olarak duyarlı kişilerde çevresel etkenlerin tetiklediği otoimmun mekanizmalar yoluyla gelişen, yaşam boyunca devam eden, merkezi sinir sisteminin (MSS) birden fazla yerinde (multiple) tutulum görülebilen ve ölü doku oluşmasına yol açarak beyin ve/veya omurilik içinde sertleşmiş, katılaşmış dokuya sebep olan demiyelinizasyon ve akson hasarı ile karekterize olan, kronik bir hastalıktır. Multiple skleroz hastalığı üzerine birçok çalışma yapılmıştır. Ancak tüm bu çalışmalara rağmen MS?in nedeni tam olarak bilinmemektedir. Çalışmamızda insan metabolizması, yaşlanma ve kanser gibi birçok metabolik olayla ilişkisi nedeniyle dikkat çeken ve 2010 yılında MS gibi nörodejeneratif bir hastalık olan Alzheimer?ı önlediği kanıtlanan SIRT (Sirtuin) gen ailesi ve ilişkili olduğu genlerden oluşan 65 genin ifade düzeyleri incelenmiştir. Çalışmamızda MS tanısı konmuş 95 hasta ile nörodejeneratif herhangibir hastalığı olmayan sağlıklı 95 kişinin gen ifade farklılıkları Fluidigm Dinamik Array ile ortaya konmuştur. Elde edilen sonuçlar istatistiki yöntemler ile değerlendirilerek sağlıklı ve hasta grubu arasında 11 adet genin ifade düzeylerinde anlamlı değişimler tespit edilmiştir. Elde edilen veriler literatürdeki önemli bir boşluğu doldururken 140 yıl önce tanısı konmasına rağmen henüz tedavi yöntemi geliştirilemeyen MS hastalığının biyolojisinin daha iyi anlaşılmasına katkı sağlayacaktır. SIRT ailesi ve dahil olduğu yolaklardaki etkileşimleri MS hastalığının tanı ve tedavisi için umut verici olduğu düşünülmektedir. Multiple Sclerosis (MS) is a chronic disease that is evolved via autoimmune mechanism triggered by environmental factors in genetically sensitive individuals. It continues throughout the human life and could be observed as stiffness in multiple places of central nervous system (CNS), which is characterized with the axon damage and demyelination; that is, inducing the solidified, and sclerosis tissue in brain and/or spinal cord by causing the emergence of infarct. There are many studies on multiple sclerosis, however; the reason of MS has not been certainly known yet. In this study, the expressions of SIRT (sirtuin) gene family prominent because of its relation with the several metabolic events like human metabolism, ageing and cancer and proved to prevent the Alzheimer disease -a neurodegenerative disease like MS-in 2010 and the related 65 genes were examined. In our study, the gene expression differences between 95 MS diagnosed patients and 95 healthy individuals without any neurodegenerative disease was revealed via Fluidigm Dynamic Array. Evaluating the results by statistical calculations, significant changes in the expression levels of 11 genes were observed between the healthy and the patient group. Although its diagnosis was made 140 years ago, the data revealed by this study, while filling a gap in the literature, will contribute to understand the biological structure of MS disease, any treatment method of which has still not been found. SIRT family and several interactions in which it is involved are thought to give hope for the diagnosis and the treatment of MS disease. 76

Bu çalışmanın amacı, insülin direncinin gelişmesinde rolü olan endoplazmik retikulum (ER) stresi ile NAD sentezinde yer alan visfatin enziminin ekspresyonu arasındaki karşılıklı ilişkinin ve visfatinin insülin direncini azaltıcı etkisinin olası moleküler mekanizmasının incelenmesidir. HepG2 hepatoselüler karsinom hücrelerinde ER stres belirteçlerinden GRP78 ve GADD153 ekspresyonu izlenmiştir. ER stresi tunikamisin ve palmitik asit ile uyarıldığında GRP78, GADD153 ve visfatin ekspresyonu artmaktadır. Transfeksiyon ile hücredeki visfatin miktarının artırılması ve linoleik asit uygulaması ER stresinden koruyucu bir etki göstermektedir. ER stresi ve transfeksiyon uygulaması hücrelerdeki NAD-bağımlı sirtuin-1 (SIRT1)'in aktivitesini artırmaktadır. SIRT1 ekspresyonu RNA interferansı ile susturulduğunda, visfatinin tunikamisin ile uyarılan ER stresini azaltıcı etkisi ortadan kalkmaktadır. Linoleik asit tunikamisinin ER stresini uyarıcı etkisini azaltmakta, ayrıca siRNA uygulaması ile kaybedilen visfatinin koruyucu etkisini de telafi etmektedir. Tunikamisin uygulaması hücrelerdeki oksidatif stresi ve inflamasyon belirteci olan NF?B ekspresyonunu artırmakta, visfatin ise koruyucu bir etki göstermektedir. Linoleik asit hem tunikamisin, hem de palmitik asit tarafından artırılan oksidatif stres ve NF?B ekspresyonunu azaltmaktadır. SIRT1 ekspresyonunun susturulması visfatinin ER stresi ile artan oksidatif stresi azaltıcı etkisini ortadan kaldırmaktadır ve linoleik asit yine siRNA uygulaması ile kaybedilen etkiyi telafi etmektedir. Sonuç olarak bu çalışma ER stresi durumunda karaciğer hücresinde visfatin ekspresyonunun arttığını ve artan visfatinin ER stresini azalttığını ortaya koymuştur. Visfatin koruyucu etkisini SIRT1 aktivitesini artırarak göstermektedir. Hücrelerin PPAR agonisti olan linoleik asit ile uyarılması da ER stresinden koruyucu etki göstermekte ve visfatinin etki mekanizmasında sirtuinlerle uyarılan PPAR sinyal yolunun rolü olduğunu düşündürmektedir.Anahtar sözcükler: Endoplazmik retikulum stresi, visfatin, sirtuin-1, PPAR. The aim of this study was to investigate the reciprocal relation between endoplasmic reticulum (ER) stress, the leading cause of insulin resistance, and the expression of NAD-cycle enzyme visfatin (Nampt/PBEF) and the possible molecular mechanism of insulin resistance-lowering effect of visfatin. Expression of ER stress markers GRP78 and GADD153 was assessed in HepG2 cells. ER stress induced by tunicamycin and palmitic acid increased the expression of GRP78, GADD153 and visfatin. Increasing intracellular visfatin by transfection and linoleic acid treatment showed protective effects against ER stress. ER stress and transfection increased the activity of NAD-dependent enzyme sirtuin-1 (SIRT1) in the cells. ER stress-lowering effect of visfatin has abolished by silencing SIRT1 expression with RNA interference. Linoleic acid also decreased the ER stress-inducing effect of tunicamycin and restored the protective effect of visfatin which was abolished by siRNA application. Treatment with either tunicamycin or palmitic acid increased the expression of the inflammatory marker NF?B. Increasing the expression of visfatin by transfection suppressed the proinflammatory effect of palmitic acid, while treatment with linoleic acid decreased the expression of NF?B and oxidative stress induced by either palmitic acid or tunicamycin. In conclusion, this study showed that visfatin expression increases under ER stress condition and increased level of visfatin in return suppresses ER stress in liver cells. Visfatin exerts its protective effect against ER stress by increasing the activity of SIRT1. PPAR? agonist linoleic acid also shows protective effect against ER stress, refering to the role of sirtuin-induced PPAR signaling pathway in the mechanism of action of visfatin.Keywords: Endoplasmic reticulum stress, visfatin, sirtuin-1, PPAR 118