Search

Bu çalışmada sınıf öğretmenlerinin çocuklarda yaratıcılığa ilişkin görüşleri fenomenolojik bir yaklaşım benimsenerek incelenmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma verileri 2021-2022 eğitim-öğretim yılında 25 sınıf öğretmeni ile yapılan yüz yüze görüşmelerle toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizinden yararlanılmış katılımcı görüşleri anahtar sözcükler halinde kodlanarak temalar oluşturulmuştur. Verilerin analizi sonucunda sınıf öğretmenlerinin yaratıcılığı daha çok kişisel bir beceri ve ürün olarak değerlendirdiği, ürün olarak daha çok özgünlük ve yeniliğe vurgu yaptıkları kişisel beceri olarak ise kalıpların dışına çıkma, hayal kurabilme becerisi olarak gördükleri belirlenmiştir. Öğretmenler çocuklarda yaratıcılığı tanımlarken daha çok sergiledikleri davranış örüntüleri ve kişisel özellikleri içeren metaforlar oluşturdukları sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca sınıf öğretmenlerinin, çocuklarda yaratıcılık becerilerini artırmak için ağırlıklı olarak, beyin fırtınası, örnek olay, drama gibi yöntem ve teknikleri kullandıkları bunların dışında zekâ oyunları, resim yapmak gibi etkinliklere yer verdikleri tespit edilmiştir. Son olarak sınıf öğretmenlerinin merkezi eğitim sistemini, öğrencilerin kişisel özelliklerini, öğretmenlerin akademik yetersizliğini, okul binalarının ve ikliminin elverişsiz olmasını ve aile/toplumdan kaynaklı değişkenleri çocuklarda yaratıcılığı desteklemeyi engelleyen faktörler olarak algıladıkları tespit edilmiştir., In this study, classroom teachers' views on creativity in children were examined by adopting a phenomenological approach. A semi-structured interview form developed by the researchers was used as a data collection tool. The research data were collected through face-to-face interviews with 25 classroom teachers in the 2021-2022 academic year. In the analysis of the data, the participant opinions that were used from the content analysis were coded into keywords and themes were created. As a result of the analysis of the data, it was determined that classroom teachers evaluated creativity as a personal skill and product, emphasized more originality and innovation as a product, and saw it as a personal skill as the ability to go out of the box and dream. It was concluded that when teachers defined creativity in children, they created metaphors that included behavioral patterns and personal characteristics they exhibited. In addition, it has been determined that classroom teachers mainly use methods and techniques such as brainstorming, case studies, drama to increase the creativity skills of children, and also include activities such as intelligence games and painting. Finally, it was determined that classroom teachers perceive the central education system, the personal characteristics of the students, the academic inadequacy of the teachers, the unfavorable school buildings and climate, and the variables arising from the family / society as factors that prevent supporting creativity in children.

The main purpose of this research is to examine how school administrators perceive and make sense of their duties in the COVID-19 outbreak. The participant group of the research, which was conducted with a phenomenological research design, is 10 school administrators working in public schools. Research data were collected using semi-structured interview technique consisting of open-ended questions. Depending on the answers given by the participants in the interview, probe questions were also asked. In the phenomenological study, it is aimed to reach the essence and structure of the experiences of the participants regarding the research subject examined. For this reason, in order to reveal the essence and structure of the participants' experiences of being a school administrator, a four-stage process was followed in the analysis of the data: "bracketing", "phenomenological reduction", "imaginary variation" and "synthesis of meaning and essence". As a result of the analysis of the data, it was determined that six interrelated components constitute the structure and essence of the phenomenon of being a school administrator during the COVID-19 pandemic. These components or essences that make up the structure of the experience; (1) Uncertainty: Inability to see ahead with the effect of the unknown caused by the pandemic process, (2) Increase in Workload, (3) Feeling of weariness and fatigue, (4) Loss of motivation and decrease in work determination, (5) Increase in Technology Use and experiences, (6) Conscientious Responsibility. It has been determined that school administrators have received letters from their superiors according to the course of the pandemic and act accordingly, but they have a perception of uncertainty due to the unpredictability of the course of the pandemic. They stated that the managers, whose workload and intensity increased with the distance education process, experienced weariness and fatigue due to this intensity and uncertainty, and that they lost motivation immediately after the fatigue. On the other hand, it was determined that the administrators, who stated that they gained new experiences in technology by actively participating in the distance education process, felt themselves under a conscientious responsibility to provide their students with the necessary materials and opportunities for the online education process., Bu araştırmanın temel amacı okul yöneticilerinin COVID-19 salgınında görevlerini nasıl algıladıklarını ve anlamlandırdığını incelemektir. Fenomonolojik araştırma deseniyle yürütülmüş olan araştırmanın katılımcı grubu devlet okullarında görevli 10 okul yöneticisidir. Araştırma verileri açık uçlu sorulardan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Görüşmede katılımcıların verdikleri cevaplara bağlı olarak sonda soruları da sorulmuştur. Fenomenolojik çalışmada incelenen araştırma konusuna ilişkin katılımcıların deneyimlerinin özüne ve yapısına ulaşmak hedeflenmektedir. Bu nedenle katılımcıların okul yöneticisi olma deneyimlerinin özünü ve yapısını açığa çıkarmak amacıyla verilerin analizinde “parantezleme”, “fenomenolojik redüksiyon”, “imgesel çeşitleme” ve “anlam ve özlerin sentezlenmesi” olmak üzere dört aşamalı bir süreç takip edilmiştir. Verilerin analizi sonucunda COVID-19 pandemisi sürecinde okul yöneticisi olma fenomeninin yapısını ve özünü birbiriyle ilişkili altı bileşenin oluşturduğu tespit edilmiştir. Deneyimin yapısını oluşturan bu bileşenler veya özler; okul yöneticilerinin (1) Bilinmezlik: Pandemi sürecinin getirdiği bilinmezlik etkisiyle önlerini görememe, (2) İş Yükünün artışı, (3) Yıpranmışlık ve yorgunluk hissi, (4) Motivasyon Kaybı ve çalışma azminde düşüş, (5) Teknoloji Kullanımı artışı ve deneyimleri, (6) Vicdani Sorumluluk’tur. Okul yöneticilerinin pandeminin seyrine göre üstlerinden yazılar geldiği ve buna göre hareket ettikleri ancak pandeminin seyrinin kestirilemez oluşu sebebiyle bilinmezlik algısı yaşadıkları tespit edilmiştir. Uzaktan eğitim süreciyle iş yüklerinin ve yoğunluklarının artan yöneticilerin, bu yoğunluk ve bilinmezlik durumu sebebiyle de yıpranmışlık ve yorgunluk yaşadıklarını, yorgunluğun hemen peşinden motivasyon kaybına uğradıklarını ifade etmişlerdir. Öte yandan uzaktan eğitim sürecine aktif şekilde dahil olarak teknolojide yeni deneyimler elde ettiklerini belirten yöneticiler, çevrim içi eğitim süreci için de öğrencilerine gerekli materyalleri ve imkanları sağlamak için kendilerini vicdani sorumluluk altında hissettikleri belirlenmiştir.

Gruplar arası etkileşimi artırarak, önyargı ve ayrımcılığı azaltmayı amaçlayan farklılık eğitimleri, aynı zamanda çalışanlar arasındaki farklılıklar kaynaklı engellerin ortadan kaldırılmasını hedeflemektedir. Bu çerçevede, eğitimlerin çalışanların bakış açısından değerlendirilmesi, konuya daha kapsamlı bir bakış açısı getirilmesi açısından önem kazanmaktadır. Bu transandantal fenomenolojik araştırma, Türkiye’de farklılık eğitimi almış çalışanların deneyimlerini örgütsel öğrenme ve dönüştürücü öğrenme yaklaşımları bağlamında anlamak, tanımlamak ve deneyimlerinin özüne ulaşmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Farklılık eğitimlerinin ulusal düzeyde sonuçlarının anlaşılması ve bunların çalışan deneyimleri bağlamında ele alınması araştırmanın iki temel çıkış noktasıdır. Fenomenolojik yöntem içinde transandantal fenomenolojiye başvurularak bu deneyimlerin özlerinin anlaşılması amaçlanmıştır. Araştırmada, yarı yapılandırılmış görüşme soruları yoluyla elde edilen veriler, Moustakas (1994)’ın Van Kaam (1959, 1966)’dan uyarladığı toplam yedi aşamadan oluşan fenomenolojik analiz ilkeleri doğrultusunda analiz edilmiş, analiz aşamasında fenomenolojik analize özgü olan dokusal ve yapısal tanımlamalar gerçekleştirilmiştir. Araştırma, farklılık eğitimlerine katılmış ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan 20 çalışan ile gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerin indirgeme aşamasında küresel örgüt deneyimi, örgütsel kültürde farklılıklar, farklılık eğitimi deneyimi ve eğitimin etkileri ana temaları altında toplam 16 ortak anlam birimi (tema) elde edilmiştir. Araştırma sonuçları, farklılık eğitimlerinin tek başına farkındalık oluşturmaya yardımcı olduğunu, eğitimlerin örgütsel kültürün bir parçası olması durumunda ise çalışanlar üzerindeki etkisini güçlendirdiğini ortaya çıkarmıştır. Ayrıca, eğitimlerde kazanılan bilgilerin örgütsel süreçler içinde deneyimlendikçe beceriye dönüştüğü görülmektedir., Diversity training programs are part of organizational training practices that primarily aim to reduce prejudice and discrimination between employees and groups by increasing interactions to eliminate barriers arising from differences among employees. Therefore, it is important to evaluate diversity training from the employee’s perspective to provide a wide variety of insight. The purpose of this transcendental phenomenological research is to identify the essence of employees’ lived experiences with diversity training from the perspectives of organisational learning theory and transformative learning theory. Furthermore, understanding the results of diversity training at the national level and addressing them in the context of employee experiences are two main starting points of this research. The transcendental phenomenological approach within phenomenological research methods was used to explore the essence of the diversity training experiences of employees. Data were collected through semi‐structured interviews and were analyzed by using Moustakas’s (1994) modification of van Kaam’s phenomenological analysis method consisting of seven procedural steps. The purposeful study sample comprised 20 volunteer employees who worked in a global company and participated in diversity training. Sixteen shared meaning units (themes) were identified under three main themes in the analysis: the impact of working in a global organization on diversity training experience, the impacts of diversity training experience, and the consequences of diversity training experience. The results indicate that diversity training primarily helps to raise awareness, and when the training is part of the organisational culture, it strengthens its effects on employees. In addition, the results highlight that knowledge about diversity turns into behavior and skill as it is experienced in organizational processes.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, 12-18 yaş inhibitörlü hemofili grubunda tedavi uyumunu etkileyen durumların neler olduğunu derinlemesine incelemektir. Yöntem: Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan fenomenoloji deseninde yapılmıştır. Araştırma örneklemini, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi Hematoloji Polikliniğinde kayıtlı 12-18 yaş arasında hemofili tanısı olan ve inhibitörlü 10 olgu oluşturmuştur. Araştırma verileri araştırmacı tarafından hazırlanan bireysel tanıtım formu ve yarı yapılandırılmış sorularla, derinlemesine görüşmeyle toplanmıştır. Yapılan görüşmeler ses kaydına alınmış ve sonrasında yazıya dökülmüştür. Veriler kendi içinde kodlanmış, tema ve alt temalar tanımlanmış, içerik analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Temalandırma işlemi sonrası, verilerin analizi için MAXQDA Analytics pro 2018 (Release 18.1.0) veri analiz programı kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma sonucu bulgular, “İnhibitörde Faktör Uygulanması”, “İnhibitörde Faktör Uygulamasını Zorlaştıran Durumlar”, “İnhibitörde Faktör Uygulamasını Destekleyen Durumlar”, “Hemofilide İnhibitörlü Olmak” ve “Sağlık Profesyonelleri” olarak beş ana temada toplanmıştır. Birinci temada, inhibitörlü hemofilik gençlerin tedavilerini düzenli uygulamadıkları, self-infüzyonu bilmelerine rağmen tedavilerini kendilerinin yapmadığı saptanmıştır. Katılımcıların hemofili günlüğünden haberdar oldukları ancak etkili ve düzenli bir şekilde kullanmadıkları saptanmıştır. Katılımcılar faktör uygulamayı atladıkları zaman tedavilerini gün içinde veya bir sonraki gün uygulayarak telafi ettiği bir başka katılımcının ise, profilaktik dozunu planlanan tedavi süresinde değil, kanama durumunda kullanmak üzere yedeklediği görülmüştür. İkinci temada yer alan; katılımcıların karşılaştıkları damar yolu problemleri, tedavi ile ilgili olumsuz düşüncelere sahip olmak, tedavinin zaman alıcı nitelikte olması, kanama semptomlarının görülmemesi ve 12-18 yaş döneminin getirdiği zorlukların, tedavi uyumunu zorlaştırdığı saptanmıştır. Üçüncü temada; katılımcıların profilaksi tedavisinin yararlarını fark etmiş olmaları, kanama yaşayacağı korkusu, aile desteğinin olması ve sağlık profesyonelleriyle iyi bir iletişim içinde olmalarının tedaviye uyumunu desteklediği görülmüştür. Dördüncü temada ise, inhibitör (+) olma durumu spor aktivitelerine kısıtlama getirmiştir. Ayrıca hemofili tanısına sahip olmanın gelecekteki meslek seçimini etkilediği gerçeği de görülmüştür. Beşinci temada, katılımcılar sağlık profesyonellerinden self-infüzyon eğitimini, hastalık hakkında daha fazla bilgi alma ve kalıcı tedavinin bulunmasını bekledikleri belirtilmiştir. Sonuç: İnhibitörlü hemofilik gençler, tedaviye uyumunda zorlanmaktadırlar. Pediatri hemşiresinin özellikle 12-18 yaş inhibitörlü hemofili olgularına yönelik bireyselleştirilmiş bakım uygulamalarını destekleyici, cesaretlendirici ve motive edici girişim örneklerini uygulamasının tedavi uyumunda katkı sağlayacağı görülmüştür. Hemofili tedavisi alan genç ve aileye daha etkin bir bakımla, duygusal, zihinsel ve sosyal destekli hemşirelik bakımının sunulması tedavi uyumunu artıracağı yönündedir., Objective: The aim of this study was to investigate the conditions affecting treatment compliance in the hemophilia group with 12-18 age inhibitor. Method: This research was carried out in the phenomenology pattern which is one of the qualitative research methods. The sample of the study consisted of 10 participants diagnosed as inhibitor (+) hemophilia between 12-18 years of age in Ege University Faculty of Medicine Pediatric Hospital Hematology Polyclinic. The research data were collected through an in-depth interview with the individual introductory form and semi-structured questions prepared by the researcher. Interviews were recorded and then written out.The data were encoded in itself, themes and sub-themes were defined and analyzed using content analysis.The data analysis program of MAXQDA Analytics pro 2018 (Release 18.1.0) was used for the analysis of the data. Results: The results of the study were collected in five main themes “Application of Factor in Inhibitor”, “Situations Making Obstacle in Factor Application in Inhibitor”, “Situations Supporting Factor Application in Inhibitor”, “Be Hempohilia with Inhibitor” and “Health Professionals”. In the first theme, it was determined that the hemophilic youth with inhibitor did not regularly apply their treatment, although they knew the self-infusion and did not perform their treatment themselves. It was determined that the participants were aware of the hemophilia diary, but did not use it effectively and regularly. Participants were able to compensate for their treatment by applying them during the day or the next day when they skipped the practice, while another participant backed up the prophylactic dose to use it in case of bleeding, not the planned treatment time.In the second theme, vascular access problems faced by the participants, having negative thoughts about treatment, time-consuming treatment, no bleeding symptoms and difficulties of 12-18 years of age have made the compliance with treatment difficult. In the third theme, it was found that the participants had noticed the benefits of prophylaxis treatment, fear of bleeding, family support and good communication with health professionals supported the compliance with the treatment. In the fourth theme, the inhibitor (+) state restricted the sports activities. In addition, the fact that having a diagnosis of hemophilia influenced the choice of future profession was also seen. In the fifth theme, it was found that health professionals were expected to give self-infusion training, to be informed more about the course of their illness and to find a permanent treatment. Conclusion: It has been observed that the pediatric nurse will contribute to the treatment to implement examples of supportive, encouraging and motivating interventions to individualized care practices especially directed patients with hemophilia with inhibitor of 12-18 years of age. Providing emotional, mental and socially supported nursing care with a more effective treatment to the young and family receiving hemophilia treatment will increase treatment compliance.

Objective: This research is designed to show how doctors conceptualize medical professionalism. Materials and Methods: This research is a phenomenological study. The transcription, the codification and the determination of the meaning of entities and key words, and the consistance of a conceptual framework is produced by an analysis of the data. Results: It has been found that doctors conceptualize medical professionalism under seventeen headings and in three dimensions: emotional, service and philosophical. Attention is drawn to the fact that these headings encapsulate medical professionalism in a broad perspective by including headings such as personal morality/ universal humane values, professional ethics and values; expertise in professional knowledge and skill; interpersonal interaction; learning and teaching skills; sacrifice-alturism; the priority of patient interest; professional political understanding and social responsibility; metacognitive skills; balancing between private and professional life; physical appearance; intellectual/artistic skills; professional dominance; professional autonomy; professional organization; commercialism and social contract. The fact that the headings thus defined, explain medical professionalism in a broad perspective, is striking. Conclusion: The diversity of the samples shows that the conceptual framework put forward can represent all of the participants of the medical profession and the headings defined can be taken as providing a path for the education in medical professionalism at medical schools in Turkey. © 2014, Marmara University. All rights reserved.