Search

Alkol kötüye kullanımı, madde kullanımı ile ilgili bozukluklardan en sık görülenlerdir ve gerek gelişmiş ülkelerde gerekse ülkemizde giderek artan boyutlarda karşımıza cıkmaktadır. Alkol ile birlikte opiyat kullanımında artan kötüye kullanıma bağlı olarak bu konular ile ilgili araştırmalar önem kazanmıştır. Bu doğrultuda yapılan tedavi türlerininde etkinliğini araştıran çalışmalar hala yapılmaktadır. Bağımlılık; kronik bir hastalık olarak kabul edilmesinin yanında, bireysel sağlığın korunması ve geliştirilmesi için tedavi edilmelidir. Ancak aynı zamanda birey, grup ve toplum denkleminde yarattığı olumsuz etkileşim ve bu süreçte ortaya çıkan çeşitli sorunlar madde bağımlılığı tedavisinin sadece birey düzeyinde değil, toplum düzeyinde değerlendirilmesini gerekli kılmaktadır. Bu araştırma, Alkol ve Opiyat Bağımlılığı tedavisi gören, Disülfiram ve Naltrekson implantı uygulanan hastaların dosyaları taranarak hastaların tedavi süreçlerinin, motivasyon düzeylerinin geriye dönük incelenmesi amacı ile yapılmıştır. Araştırma, NPİstanbul Beyin Hastanesi Amatem kliniğine başvuran Kasım 2013- Haziran 2019 tarihleri arasında disülfiram ve anltroksan implantı tedavisi uygulanmış 126 hastanın sosyodemografik özellikleri ve kullanım bozukluğuna özgü belirli bir tarama sonucunda dahil edilen katılımcıların bilgileri incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda Alkol ve Opiyat kullanım bozukluğu olan bireylere uygulanan Tedavi Motivasyon Anketi (TMA) , Drug Abuse Tarama Testi (DATT) ve Michigan Alkol Tarama Testi sonuçları Spss programı aracılığı ile analiz edilmiştir.Yapılan bu çalışmanın Alkol ve Opiyat Kullanım Bozukluğu çalışmalarına sosyo demografik değerler ve kullanım bozukluğu sergileyen bireylerin motivasyonları açısından destek sağlayacağı düşünülmektedir. Ayrıca Alkol ve Opıyat kullanım bozukluğu olan bireylere uygulanan implatlara göre bireylerin motivasyonlarını da değerlendirmesi açısından diğer çalışmalara destek sağlayacaktır. Alcohol abuse is the most common substance-related disorder and is increasingly encountered in both developed countries and in our country . Research on these issues has gained importance as a result of increased abuse in opiate use with alcohol. There are still studies investigating the effectiveness of the treatment types. Addiction is considered a chronic disease, it should be treated for the protection and promotion of individual health. However, at the same time, the negative interaction it creates in the equation of individual, group and society and various problems that arise in this process necessitate evaluation of drug addiction treatment not only at the individual level, also at the community level.This research; The files of the patients who were treated with alcohol and opiate addiction and who had disulfiram and naltrexone implant were scanned. The study examined the sociodemographic characteristics of 200 patients who were treated with disulfiram and anthroxane implant between November 2013 and June 2019 who applied to the Amatem clinic of NPIstanbul Bey Hospital. For this purpose, the results of the Treatment Motivation Questionnaire (TMQ), Drug Abuse Screening Test (DAST) and Michigan Alcohol Screening Test (MAST) applied to individuals with alcohol and opiate use disorder were analyzed through Spss program.It is thought that this study will provide support to Alcohol and Opiate Use Disorder studies in terms of socio-demographic values and motivation of individuals exhibiting use disorder. It will also support other studies to evaluate the motivation of individuals according to the type of implants applied to individuals with alcohol and opiate use disorder. 56

Giriş ve Amaç: Demans ülkemizde ve dünyada insidansı gittikçe artan ve yetiyitimine neden olan nörodejeneratif bir hastalıktır. En sık görülen demans türü Alzheimer Hastalığına bağlı demans (AH) olup, hafif bilişsel bozukluk (HBB) AH'nın prodramal dönemi olarak adlandırılır. HBB vakalarının her yıl %10-15'i demansa dönüşür. Hem AH'da, hem HBB evresinde, bellek ve kognitif işlevlerde bozulmalarla birlikte bir takım nöropsikiyatrik semptomlar görülmektedir. Demansın ilerleyici nörodejenereatif doğası gereği, nöropatolojik değişiklikleri bilişsel bozukluklar kliniğe yansımadan önce saptamak için AH'nı HBB evresinde hassas, ucuz ve non invaziv bir yöntemle tespit edebilmek oldukça değerlidir. Bu çalışmada, non-invaziv bir elektrofizyolojik yöntem olan uyumsuzluk negativitesi (UN, mismatch negativity) dalgasının ve nöropsikiyatrik semptomlar ile nöropsikiyatrik testlerin AH, HBB ve sağlıklı yaşlılar arasında farklı olup olmadığının incelenmesi ve üç grubu birbirinden ayırt etmede UN'nin bir biobelirteç olarak kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Yaş, cinsiyet ve eğitim açısından eşleştirilmiş 21 hafif evre AH, 26 aHBB vakası ve 18 sağlıklı kontrol, sosyodemografik veriler, nöropsikilojik test performansları, nöropsikiyatrik envanter puanları, işlevsellikleri ve UN parametreleri açısından karşılaştırılmıştır. Bilişsel işlevleri değerlendirmek için eğitimlililer için revize edilmiş mini mental durum testi; belleği değerlendirmek için işitsel sözel öğrenme testi; yürütücü işlevleri değerlendirmek için Stroop testi; KAS sözel akıcılık testi ve İz sürme testi; işlevselliği değerlendirmek için temel ve enstrümental günlük yaşam aktiviteleri ölçeği; vasküler risk faktörlerini saptamak ve AH'nı vasküler demanstan ayırmak için Hachinski İskemi Skoru; nöropsikiyatrik semptomları değerlendirmek için nöropsikiyatrik envanter; depresif semptomları değerlendirmek için Geriatrik Depresyon ölçeği ve Cornell Demansta Depresyon ölçeği uygulanmıştır. Ölçek değerlendirmesi sonrası hastalara ve sağlıklı kontrol grubuna işitsel oddball paradigması kullanılarak uyaran aralığı 1 sn olacak şekilde standart uyaran %80 sıklıkta ( 80 db, 1000 Hz) ve deviant uyaran % 20 sıklıkta ( 80 db, 2000 Hz ) rastgele dağılımda olmak üzere 10 ms yükselme ve 10 ms alçalmaya sahip 50 ms süreli patlayıcı tarzda (tone burst) işitsel uyaranlar her iki kulaktan verilmiş olup; Fz, Cz, Pz, C3, C4, T5 ve T6 elektrotlarından kayıt alınmıştır.Bulgular: AH'ları diğer gruplardan anlamlı olarak yaşlı olup ailede demans öyküsü en fazla AH'da saptanmıştır. TGYA'da bozulma en fazla AH'da, sonra HBB'ta, en az da SK'de iken; EGYA'da bozulma en fazla AH'da olup, HBB ve SK grupların EGYA puanları benzerdir. Depresyon skorlarının AH ve HBB'de benzer olduğu ve SK'den yüksek olduğu görülmüştür. HBB vakalarının SMMT ve SÇT performansları anlamlı düzeyde AH'a göre daha iyi ancak SK'e göre daha kötüdür. İz sürme testi A ve B skorları ile sözel akıcılık performanslarında en düşük performans AH'larındayken, HBB ile SK'ler arasında fark olmadığı saptanmıştır. Stroop 4 testinde, HBB grubunun AH ile benzer performans sergilediği ve SK'e göre daha uzun sürede testi tamamladıkları; Stroop 5 testinde ise en kötü performansın AH'da olmak üzere, sonra HBB'ta, en iyi ise SK'de olduğu görülmüştür. Öğrenme ve serbest hatırlamanın değerlendirildiği RİSÖT A2-3-4-6 (serbest hatırlama)- 7(gecikmeli serbest hatırlama) ve A+B (tanıyarak hatırlama alt testi) testlerinde, en iyi performansı SK'ler, sonra HBB vakaları, sonra AH grubu göstermiştir. Sadece A5 hatırlama puanı HBB ile SK'lerde eşittir. Agresyon, en fazla HBB grubunda saptanmışken; disfori, apati, irritabilite ve toplam NPE puanı HBB ve AH gruplarında SK'lerden fazla bulunmuştur. UN amplitüdü; frontal bölgede HBB ve SK'ler arasında benzer olup AH'larından anlamlı düzeyde yüksekken (en düşük AH'da); diğer bölgelerde amplitüd açısından üç grup arasında fark olmadığı saptanmıştır. Latanslar açısından üç grup arasında fark bulunmamıştır. Tüm örneklemde ve ayrı ayrı HBB ve AH gruplarında, sözel öğrenme, serbest hatırlama, gecikmeli hatırlama testleri, SMMT toplam skoru ile T5-UN amplitüdü arasında pozitif korelasyon olduğu saptanmıştır. Tüm örneklemde Stroop test sürelerindeki uzamanın santraldeki amplitüd düşüşüyle ve latans uzamasıyla ilişkili olduğu görülmüştür. Sözel akıcılık test performansı ile temporaldeki amplitüd arasında pozitif korelasyon; İz Sürme test süresi ile temporosantaldeki amplitüdler arasında negatif korelasyon olduğu saptanmıştır. Yürütücü işlevleri değerlendiren testlerle en çok apatinin ilişkili olduğu saptanmıştır.Tüm örneklemdeki regresyon analizlerinde enstrümental günlük yaşam aktivitelerini en çok fz amplitüd, SMMT total ve apatinin yordadığı; AH'nı SK'lerden ayıranın geriatrik depresyon skoru puanı ile Sözel akıcılık K alt test puanı olduğu; HBB grubunu SK'lerden ayıranın Stroop 5 süresi ve nöropsikiyatrik envanter toplam puanı olduğu; AH'nı HBB vakalarından ayıranın ise Fz amplitüd ve yaş olduğu saptanmıştır.Tartışma : Çalışmamızda kısa uyaran aralığında bile hafif evre AH'da frontalde ve Cz'de sadece SK' e göre AH grubunda saptamış olduğumuz amplitüd düşüklüğü, bu hastaların frontosantral bölge aktivasyonlarında bir sorun olabileceğine işaret etmektedir. AH'da frontal bölgede UN amplitüdündeki düşüş, bozulmuş dikkat öncesi süreçleri ve bu hastalardaki dikkat dağınıklığını (distraktibilite) yansıtıyor olabilir. Gruplar arasında latansların farklı saptanmaması ise uyaran aralığının 1 sn olarak seçilmesinden kaynaklanmış olabilir. HBB'de saptanan frontaldeki amplitüd artışı ise, dikkat dağınıklığına karşı bir kompansasyon çabasını yansıyıtor olabilir.Sonuç: UN, karıştırıcı faktörlerden etkilenebilmesi nedeniyle AH'nı HBB'den ve SK'den ayrımada tek başına kullanılacak bir biobelirteç olmaktan ziyade, nöropsikolojik testler ve nöropsikiyatrik envanter ile birlikte kullanıldığında risk altındaki grupları ayırmada faydalı olacabileceği düşünülen aday bir biobelirteçtir. İleride daha geniş örneklem sayısı, farklı uyaran aralıkları ve farklı biobelirteçlerle uzunlamasına izlemde HBB'den AH'na dönüşümü değerlendirmek açısından yeni çalışmaların yapılması faydalı olacaktır. Introduction and Objective: Dementia is a neurodegenerative disease that causes disability with an increased incidence gradually both in our country and worldwide. The most common type of dementia is the one due to Alzheimer's Disease (AD) and mild cognitive impairment (MCI) is accepted as the prodromal phase of AD. Every year, %10-15 of the MCI cases progress to dementia. Both in AD and in MCI phase, some neuropsychiatric symptoms are seen in addition to the impairment in memory and the cognitive functions. It is considerably valuable to be able to detect the AD by a sensible, cheap and non-invasive method in the MCI phase in order to determine the neuropathological changes before the cognitive impairments are seen in the clinical phase. In this study, it is aimed to investigate if there is a difference in mismatch negativity wave which is a non-invasive electrophysiological method, neuropsychiatric symptoms and neuropsychiatric tests in AD, MCI and healthy elder group, and examine if MMN can be used as a biomarker to distinguish three groups from each other.Material and method: 21 mild AD, 26 aMCI and 18 healthy control cases matched according to age, sex and educational level were compared in terms of the sociodemographic data, neuropsychological test performances, neuropsychiatric inventory scores, functional activity and MMN parameters. In order to evaluate the cognitive functions, revised Turkish version of Mini Mental State Examination (rMMSE-T) for educated elderly; to evaluate the memory, auditory verbal learning test; to evaluate the executive function, Stroop test, KAS verbal fluency test and trail making test; to evaluate the functional activity, basic and instrumental activities of daily living scale; to detect the vascular risk factors and to distinguish AD from the vascular dementia, Hachinski ischemia score; to evaluate the neuropsychiatric symptoms, neuropsychaitric inventory; to evaluate the depressive symptoms, geriatric depression scale and Cornell scale of depression in dementia was applied. After this evaluation, 50 ms tone burst auditory stimuli with 10 ms rise/fall was given in a random sequence binaurally to all groups by using auditory oddball paradigm with an interstimulan interval of 1 second, the frequency of the standard stimuli was 80% ( 80 db, 1000 Hz) and the frequency of the deviant stimuli was 20% ( 80 db, 2000 Hz) and it was recorded from the Fz, Cz, Pz, C3, C4, T5 and T6 electrodes.Results: AD patients were considerably older than the other groups and the family history for dementia was higher in AD patients. The deterioration in basic activities of daily living (BADL) scale was most frequent in AD, then in MCI, and least frequent in healthy group; the deterioration in instrumental activities of daily living (IADL) scale was most frequent in AD whileIADL scores of MCI and healthy groups were similar. Depression scores of AD and MCI were similar and higher than healthy group. MMSE and clock drawing test (CDT) performances of MCI cases were considerably better than AD but worse than healthy group. Trail Making Test and verbal fluency test performances were lowest in AD and similar in MCI and healthy groups. Stroop 4 test performance was similar in MCI and AD and they completed the test in a longer time compared to healthy group. Stroop 5 test performance was lowest in AD, MCI had a better performance and healthy group had the best performance. For RAVLT A2-3-4-6 (free recall)-7 (delayed free recall) and A+B (recognition recall) tests, the best performance was shown by healthy group, then by MCI and then by AD. Only A5 free recall test performance was equal in MCI and healthy group. Agression scores were highest in MCI group while dysphoria, apathy, irritability and total NPI scores were higher in the MCI and AD groups than healthy group. MMN amplitude in the frontal region was similar in MCI and healthy group and was significantly higher than AD (lowest in AD); but there was no difference between the three groups in terms of amplitude in other regions. There was no difference between the three groups in terms of latencies. There was a positive correlation between the T5 amplitude and verbal learning, free recall, delayed recall and MMSE score in all sample and in MCI and AD groups seperately. In the whole sample, the prolongation of Stroop test times was found to be related to reduced amplitude and increased latency in central locations. There was a positive correlation between verbal fluency test performance and temporal MMN amplitude while a negative correlation was found between trail making test performance and temporocentral MMN amplitudes. Apathy was the most related neuropsychiatric symptom with executive functions. In the lineer regression analysis, instrumental daily living activities were found to be predicted by fz amplitude, SMMT total and apathy in all sample. Logistic regression analysis in all sample revealed that geriatric depression scale score and verbal fluency K subtest score distinguished Alzheimer's patients from healthy group, while Stroop 5 and NPI total score distinguished MCI cases from healthy group and age and Fz amplitude distinguished AD patients from MCI patients.Discussion : In present study, reduced amplitude in Fz and Cz electrodes seen in AD patients compared to healthy group even in the short interstimulus interval may reveal that these patients might have a problem in frontocentral activation. The reduced MMN amplitude in the frontal region in AD may reflect impaired pre-attentional processes and distractibility in these patients. The fact that latencies were not different between the groups may be due to the short interstimulus interval of 1 second. In addition, the increased amplitude in the frontal region detected in MCI cases may reflect a compensatory effort against distractibility.Conclusion: MMN might be a candidate biomarker to differentiate AD from MCI and healthy group if used together with neuropsychological tests and neuropsychiatric inventory rather than being used alone since, it may be affected from confounding factors. It will be useful to conduct new prospective follow-up studies in the future with larger sample sizes, different interstimulan intervals and different biomarkers to evaluate the transformation from MCI to AD in the long term. 193

Beyinde demir birikimi ile nörodejenerasyon (NBIA), basal ganglialarda demir birikimi nedeniyle ilerleyici distoni, spastisite, parkinsonizm, nöropsikiyatrik değişiklikler ve optik atrofi veya retinal dejenerasyon ile seyreden nadir görülen bir grup kalıtımsal hastalık grubunun ortak adıdır. Hastalığın başlangıç yaşı infant dönemden geç erişkinlik dönemine kadar değişkenlik gösterir. Klinik ve genetik olarak heterojen bu hastalık grubunda her gene ait fenotipin tanımlanmış belirgin özellikleri olmakla birlikte çoğu zaman klinik olarak birbirinden ayırt etmek güçtür. Klinik bulgular doğrultusunda moleküler genetik test ile özgül hastalık alt türünün tanısını koymak mümkündür.Bu çalışma hastalık ile ilişkili genlerde klasik ve yeni nesil moleküler yöntemler kullanılarak dizi analizi ile patojenik varyasyonların tespiti yapmak hedeflenmiştir. Bu amaçla klinik olarak iyi karakterize hasta gruplarında uygun aday genler taranmıştır. Aday genlerde hastalık ile ilişkili varyasyon tespit edilemeyen seçilmiş olgularda aday genlerin sayısının çokluğundan dolayı ekzom dizileme yöntemi uygulanmıştır. Tüm genleri bir arada daha hızlı ve yüksek çıktılı olarak ekzom dizileme yöntemi ile incelenmesiyle hastalıkla birebir ilişkili patojenik varyasyon tespit edilirken, hem de fenotipi etkileyici özelliğe sahip diğer varyasyonların araştırılması hedeflenmiştir.Çalışma sonucunda 21 hastada PANK2, 9 hastada C19orf12, birer hastada ise WDR45, PLA2G6, FBXO7 ve HEXB varyasyonları saptanmıştır. Bunlardan 8 tanesi daha önce klinik ile ilişkisi bilinmeyen yeni patojen varyantlardır. Bu çalışmada genetik tanı ve fenotipik yeni tanımlamaların yanı sıra bir erkek hastada X kromozomunda yer alan WDR45 genine ait yeni de novo mozaik bir varyasyonun erkeklerde ekzom datasında X kromozomuna ait heterozigot birçok varyantla birlikte oluşu dikkatimizi çekmiştir. Yeni nesil dizileme verisinde X kromozom heterozigotluğu olarak adlandırılan bu durum tarafımızdan ilk defa yeni bir amaç doğrultusunda kullanılarak, cinsiyet kromozomu mozaiklik tespitini veri güdümlü olarak gerçekleştirilmiştir. Neurodegeneration with brain iron deposition accumulation (NBIA), is a rare group of hereditary diseases which is characterized by progressive dystonia, spasticity, parkinsonism, neuropsychiatric changes and optic atrophy or retinal degeneration due to iron accumulation in basal ganglias. The age of onset varies from infancy to late adulthood. Although, there may be some distinct phenotypic features associated with these genetically heterogeneous diseases, it is often difficult to distinguish each phenotype solely on clinical findings. Molecular genetic testing has been a useful method to diagnose specific disease sub-type in the light of clinical findings.This study has aimed to determine pathogenic variations associated with NIBA subtypes by utilizing classical and new generation molecular methods. For this purpose, appropriate candidate genes were screened in clinically well-characterized patient groups. Due to the high number of candidate genes, whole exome sequencing (WES) method was applied in selected cases. WES is a fast and high-throughput method to screen for all variations in exonic regions that may have a direct effect on phenotype.As a result of the study pathogenic variations in PANK2 for 21 patients, C19orf12 in 9 patients have been detected. Additionally, variations in WDR45, PLA2G6, FBXO7 and HEXB were also detected in individual families with rare subtypes of NIBA. Of these, 8 were new pathogenic variants, which have not been related to the NBIA phenotype before. Along with variations and new phenotypic definitions, a novel de novo mosaic variation in WDR45 gene has attracted our attention due to other heterozygous variants on X chromosome in male exome data. This phenomenon known as X chromosome heterozygosity level in next generation sequencing data was used by our group for the first time to detect data-driven analysis of sex chromosome mosaicity. 112

Amaç: Sitokrom p450 sistemi, farklı izoenzimlerden oluşan ilaç metabolizmasından sorumlu hepatik enzim sistemidir. Tüm sitokrom enzimlerinin yaklaşık %2-4'ünü oluşturan CYP2D6 enzimi klinikte kullanılan ilaçların %25'inin metabolizmasından sorumludur. Bu enzim geninin genetik polimorfizmleri kullanılan ilaçların etkinliğini ve ilaç toksisitesini değiştirebilmektedir. Bu çalışmada Nöropsikriyatrik hastalarda CYP2D6 gen polimorfizmlerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri kliniğinden laboratuvarımıza yönlendirilen 192 hastadan multiplex Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) ve multiplex Allel Spesifik Primer Ekstensiyon (ASPE) yöntemiyle CYP2D6 enzim geni polimorfizmleri belirlenmiştir.Bulgular: Olguların %82,29'u normal metabolizör, %12,5'i orta metabolizör, %2,08'i yavaş metabolizör ve %3,13'ü hızlı metabolizör olarak saptanmıştır. Çalışmamızda en sık rastlanan alleler sırasıyla *1 (37,63%), *2 (24,75%), *41 (15,15%), *4 (9,85%) ve *10 (4,29%),olduğu tespit edilmiştir.Sonuç: İncelenen popülasyonda Normal metabolizör (EM) oranlarının Türk toplumunda yapılan çalışmalara göre daha yüksek olduğu, Yavaş-Düşük metabolizör (PM) ile Hızlı metabolizör (UM) sıklığının daha düşük oranda olduğu tespit edilmiştir. Enzim fonksiyonun da azalma ile seyreden *41 alleli bu çalışmada en sık mutant allel olarak belirlenmiştir. Çalışmamızda enzim aktivitesinde değişim tespit edilen olguların %17,71 oranında olması, tedavi öncesi olgularda CYP2D6 gen değişimlerinin belirlenmesi bakımından yararlı olacaktır.Anahtar Kelimeler: Farmakogenetik, CYP2D6, Polimorfizm, Sitokrom p450, Aim: The system cytochrome p450 is a hepatic enzyme system that comprises of different isoenzymes and is responsible for drug metabolism. The enzym CYP2D6 that generates about 2-4% of all cytochrome enzymes is responsible for the metabolism of 25% of drugs that are used in clinic. Genetic polymorphisms of this enzyme gene can modify the effectiveness of the drugs that are used and drug toxicity. In this study it is retrospectively aimed that the consideration of CYP2D6 gene polymorphemes that affects the enzyme activity in Turkish society. Material and Methods: Polymorphemes of enzyme gene CYP2D6 has been detected on 192 patients that have been directed to our laboratory from psychiatry clinic in the ways of the multiplexPolymerase chain reaction (PCR) and multiplexAllel Specific Primary Extension (ASPE).Reasulst: 82,29% of the cases have been detected as normal metabolizer and 12,5% of them as medium metabolizer and %2,08 of them as slow metabolizer and %3,13 of them as fast metabolizer. In the study the most common alees in an descending order are these; *1 (37,63%), *2 (24,75%), *41 (15,15%), *4 (9,85%) ve *10 (4,29%).Conclusions: It has been detected that the rates of normal metabolizer (EM) are higher according to studies in Turkish society and the rates of Slow-Low matabolizer (PM) and Fast metabolizer are less in the population that has been investigated. The most common mutant has been detected as aleel in this study with 41 alees that follows with a decrease in enzym fonction. In the study that the cases in which have been detected changes in their enzym activity are in the rate of 17,71% is advantageous with regard to determining of the changes of CYP2D6 gene in phenomenons that are before treatment.Keywords: Pharmacogenetic, CYP2D6, Polymorfphism, Cytocrome p450 55

Demans hastalığı içinde yaşadığımız zamanda giderek yaygınlaşmakta, insanların yaşam kalitesinin bozulmasına sebep olmaktadır. Kişiler zamanla oryantasyonunu kaybetmekte, bunun sonucunda yer ve mekan algısında bozulmalar meydana gelmekte ve hastanın evden kaçma girişiminde bulunmasına sebep olabilmektedir. Demans hastalarında genellikle kişilerin zaman ve mekan oryantasyonunda problemler görülmektedir. Bu sorunlara yönelik teknolojinin gelişmesiyle birlikte birçok farklı alanda değişik çözümler üretilmiştir. Bu araştırmada inceleyeceğim konu ise demans hastalarının gündelik hayatta yaşadıkları oryantasyon (yönelim) problemine yönelik yapılmış tasarım çözümlerini incelemek, elde edilen veriler sonucunda bir mobil uygulama tasarlamak ve geliştirmektir. Çalışma sonunda uygulama çalışır hale getirilmiştir. The problem dementia disease has gradually become widespread and caused quality of patients' lives to decrease in these days. Patients having the disease can lose their orientation and as a result of this, there can be disorders in their perception of space and time and it can cause patients to escape from home. In dementia patients, problems are observed generally in their perception of space and time. Today, there have come new solutions in the field of design to solve these problems with the development of the technology. The subject I will investigate in this work is examine the designs devised to solve the orientation problem that dementia patients experience in their daily lives, design and develop an mobile application for dementia patients. 100

Sistemik Lupus Eritematozus (SLE) çoklu organ tutulumu ile karakterize otoimmün bir hastalıktır. Nöropsikiyatrik tutulum hastaların %20-27'sinde görülmektedir. Tanı alan SLE hastalarının yaklaşık 1/4'ü, tanı aldıktan 2 yıl sonra nöropsikiyatrik SLE geliştirmektedir. Çalışmanın amacı SLE hastalarında nörolojik, psikiyatrik ve bilişsel tutulum ve bulgular gelişmeden riskli grupları belirlemek, aynı zamanda hastaların uyku kalitesini, kaygı ve depresyonunu, akranları ile ilişkisini ve yaşam kalitesini değerlendirmektir. Araştırma kapsamında çalışmaya toplam 98 çocuk ve ergen alınmıştı. Hastaların 61'i kız (%62,2), 37'si (%37,8) erkekti. Bunlardan 34'ü (%34,7) SLE hastasıydı, hasta kontrol grubu olarak 31 (%31,6) Jüvenil İdiyopatik Artrit (JIA) hastası ve 33 (%33,7) sağlıklı çocuk ve ergen vardı. Sistemik Lupus Eritematozus hastalarının çalışmaya alınma yaş ortancası 17 (12-21), takip süresi ortancası ise 4 (0-13) yıldı. Yapılan psikiyatrik tarama sonucu SLE hastalarında ayrılık anksiyetesi ve yaygın anksiyete bozukluğu, özgül fobi anlamlı olarak sağlıklı kontrol grubuna göre daha sık görüldü (sırasıyla p=0,054, p=0,052, p=0,018). Çalışmada çocuk/ergenlere Wechsler Çocuklar için Zeka Ölçeği-IV (WÇZÖ-IV) de uygulandı. Uygulanan test sonuçlarında Algısal Akıl Yürütme Dönüştürülmüş Puanı (AAYDP) ve Algısal Akıl Yürütme Standart Puanı (AAYSP) SLE hastalarında sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (sırasıyla p=0,039, p=0,046). Sözel Kavrama Standart Puanı ile 'kavrama' ve 'simge arama' alt testi, SLE hastalarında sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde düşük saptandı (sırasıyla p=0,046, p=0,017, p=0,036). Bu çalışma pediatrik SLE hastalarında nörobilişsel ve nöropsikolojik testlerle, hastalık daha klinik bulgu vermeden, erken nöropsikiyatrik tutulumları göstermesi açısından literatürde ilk olma özelliği taşımaktadır. Aynı zamanda SLE hastalarında psikiyatrik tanı insidansı ve bunun SLE tutulumu ile ilişkili olup olmadığı sorgulanmıştır. Bu çalışma verileri ışığında nörolojik belirti ve bulguları olmasa da SLE hastalarının, hastalık aktivitesinden bağımsız olarak, nörobilişsel ve nöropsikolojik testlerle değerlendirilmesini, nöropsikiyatrik tutulum açısından yakın takip edilmesini ve gerekli durumlarda testlerin tekrarlanmasını önermekteyiz. Anahtar Kelimeler: Sistemik Lupus Eritematozus (SLE), SLEDAI, Nöropsikiyatrik SLE (NPSLE), nörokognitif bozukluk, nöropsikolojik değerlendirme, psikometrik test, psikiyatrik tarama, nörolojik muayene, K-SADS, PUKİ, CDI, çocuk ve ergenlerde yaşam kalitesi ölçeği, GGA, WISC-IV, WISC-IV alt testler, WISC-IV puan kümeleri Systemic Lupus Erythematosus (SLE) is an autoimmune disease characterized by multiple organ involvement. Neuropsychiatric involvement is seen in 20-27% of patients. Approximately 1/4 of diagnosed SLE patients develop neuropsychiatric SLE 2 years after diagnosis. The aim of the study was to determine the risky groups before the development of neurological, psychiatric and cognitive involvement and findings in SLE patients, as well as to evaluate sleep quality, anxiety and depression, relationship with peers and quality of life. Ninety eight children and adolescents were included in the study. 61 (62.2%) of the patients were female and 37 (37.8%) were male. Research group included 34 (34.7%) SLE patients, 31 (31.6%) JIA patients, and 33 (33.7%) healthy children and adolescents. The median age of the patients was 17 (12-21) years, and the median follow-up period was 4 years (0-13). The median SLEDAI of the patients was 2 points (0-19). As a result of psychiatric screening, separation anxiety disorder, generalized anxiety disorder and specific phobia were significantly more common in SLE patients than in healthy controls (respectively p=0,054, p=0,052, p=0,018). The Wechsler Intelligence Scale for Children-IV (WISC-IV) was applied to children and adolescents. In the test results, Perceptual Reasoning Converted Index (PRCI) and Perceptual Reasoning Standard Index (PRSI) were significantly lower in SLE patients compared to the healthy control group (respectively p=0,039, p=0,046). The 'comprehension' subtest, 'symbol search' subtest and Verbal Comprehension Standard Index (VCSI) were found significantly lower in SLE patients compared to the healthy control group (respectively p=0,046, p=0,017, p=0,036). This study is the first in the literature about this field. It is important to show early neuropsychiatric involvement with neurocognitive and neuropsychological tests in pediatric SLE patients. We also examined the incidence of psychiatric diagnosis in SLE patients. SLE patients should be evaluated with neurocognitive and neuropsychological tests regardless of disease activity, even though they do not have neurological signs and symptoms. Patients should be closely monitored for neuropsychiatric involvement and tests should be repeated if necessary.Keywords: Systemic Lupus Erythematosus (SLE), SLEDAI, Neuropsychiatric SLE (NPSLE), neurocognitive disorder, neuropsychological assessment, psychometric test, psychiatric screening, WISC-IV, WISC-IV subtests, closters of WISC-IV score 194

Giriş ve amaç: Depresyonda tıbbi eş tanılılık, bilişsel bozukluklar ve mortalite riskinde artış görülmesi, DNA hasarı/onarımı mekanizmalarının depresyonun etyopatogenezinde merkezi bir role sahip olabileceğini düşündürmektedir. Bu çalışmada DNA hasarı/onarımı ile depresif belirtiler, depresif belirtilerin şiddeti ve belirtilerin düzelmesi arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntemler: Araştırmaya 33 unipolar depresyon, 24 bipolar depresyon tanılı hasta ve 61 sağlıklı gönüllü dahil edilmiştir. İlk görüşmede tanısal görüşmeler ve klinik ölçümler yapılmış, katılımcıların kan ve idrar örnekleri alınmıştır. Hastaların klinik ve laboratuvar ölçümleri araştırmaya dahil edildikten 8 hafta sonra tekrar edilmiş, 8. haftadaki klinik ölçümlerde düzelme saptanmayan hastaların son ölçümleri 12. haftada tekrarlanmıştır. Düzelme 17 maddeli Hamilton Depresyon Ölçeği toplam puanının ≤ 7 olması ile tanımlanmıştır. Katılımcılardan elde edilecek idrar örneklerinde hasarlı DNA nükleozidleri Sıvı Kromatografi- Tandem Kütle Spektrometresi kullanılarak ölçülmüştür. İdrar 8-OHdG düzeyleri, idrar kreatinin düzeylerine göre düzeltilmiştir. Kan örneklerinden elde edilen cDNA örneklerinden gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu ile OGG1 mRNA ekspresyon düzeyleri belirlenmiştir.Bulgular: Depresyon hastalarının idrar 8-OHdG düzeyleri sağlıklı bireylerinkine göre yüksek (p=0,008), OGG-1 ekspresyon düzeylerinin sağlıklı bireylere göre düşük olarak saptanmıştır (p=0,024). Depresif bireylerin belirtilerinin düzelmesiyle 8-OHdG düzeyleri azalmış (p=0,001), OGG-1 ekspresyon düzeyleri 2,95 kat artmış (p= 0,046) olarak saptanmıştır.Sonuç: Araştırmanın sonuçları depresyon hastalarında sağlıklı kontrollere göre daha fazla oksidatif DNA hasarı olduğunu; DNA hasar lezyonlarının DNA onarım sistemindeki geri dönüşümlü bozulmaların sonucu olabileceğini düşündürmektedir. Verilerimiz, DNA hasar/onarım süreçlerinin depresif dönemlerin nörobiyolojisi ile ilişkili olabileceğini göstermektedir.Anahtar sözcükler: Depresyon, DNA hasarı, DNA onarımı, 8-OHdG, OGG-1 Introduction: Presence of higher risk for medical comorbidity, cognitive impairments and mortality in depression suggests a central role of DNA damage/repair mechanisms in etiopathogenesis of depression. The aim of the study was to determine the relationship between DNA damage/repair and the depressive symptoms, symptom severity and symptomatic remission in depression.Methods: Thirty three unipolar depression, 24 bipolar depression and 61 healthy volunteers were included in the study. In the first visit, diagnostic interviews and clinical assessments were applied and blood and urine samples of participants were obtained. Clinical and laboratory assessments were repeated at the 8th week. The last assessments were performed at the 12th week for patients determined as unremitted by clinical assessments. The remission is defined as 17-items Hamilton Depression Scale score of 7 or lower. Liquid chromatography tandem mass spectrometry was used in the measurements of damaged DNA nucleosides in urine samples. The levels of 8-OHdG were adjusted for urine creatinine levels. The levels of OGG1 expressions were determined from cDNA samples, extracted from blood samples, using real time-polymerase chain reaction.Results: Patients with depression have higher levels of 8-OHdG (p=0,008), lower levels of OGG-1 (p=0,024) than healthy controls. Patients with depression presented decreased levels of 8-OHdG (p=0,001), 2,95 fold increased levels of OGG-1 by remission of depressive episode.Conclusion: Our results suggest that patients with depression, compared with healthy volunteers, had more oxidative DNA damage, and that those lesions may be accumulated by reversible impairments of the DNA repair systems. Our data indicate that DNA damage/repair processes are might be involved in neurobiology of depressive episodes.Key words: Depression, DNA damage, DNA repair, 8-OHdG, OGG-1 130

Bu çalışma, şizofreni hastalarında benlik saygısı obezite ve ilaç uyumunu belirlemek amacı ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır.Araştırmanın örneklemini 1 Mart - 31 Ağustos 2019 tarihleri arasında psikiyatri polikliğinde şizofreni tanısı ile takip edilen toplam 80 hasta oluşturmuştur. Araştırma verileri sosyodemografik veri formu, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ve Tıbbi Tedaviye Uyum Oranı Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Veriler SPSS 22.0 paket program kullanılarak değerlendirildi. Verilerin analizinde yüzdelik dağılım t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır. Yanılma düzeyi ise p0.05). Rosenberg benlik saygısı ölçeği puanı ile; BKİ (r=0.245, p=0.014) arasında pozitif yönlü zayıf bir ilişki, Tıbbı Tedaviye Uyum ölçeği puanı (r=-0.458, p= p=˂0.001) arasında negatif yönlü ve orta dereceli bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Hastaların benlik saygısı arttıkça tedaviye uyumlarının arttığı belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Şizofreni, benlik saygısı, obezite, tedaviye uyum, psikiyatri hemşireliği This study was conducted as a descriptive study in order to determine self esteem, obesity and drug compliance in patients with schizophrenia. The sample of the study consisted of 80 patients with schizophrenia who were followed up in the psychiatry outpatient clinic between March 1 and August 31, 2019. Data were collected using sociodemographic data form, Rosenberg Self-Esteem Scale and Medical Therapy Compliance Rate Scale. Data were analyzed using SPSS 22.0 software. Percentage distribution t test, one way variance analysis (ANOVA) and Pearson Correlation analysis were used in the analysis of the data. The level of error was taken as p 0.05).With Rosenberg self-esteem scale score; there was a weak positive correlation between BMI (r = 0.245, p = 0.014) and a negative and moderate correlation between Medical Compliance Scale score (r = -0.458, p = p =˂ 0.001). İt has been determined their compliance with the treatment would increase, as the self-esteem of the patients increased.Key Words: Schızophrenıa, Self-Esteem, Obesıty, Drug Compliance, Psychiatric Nursing 97

Stroke is the most frequent and significant reason of disability in society. The underlying basic pathophysiological mechanisms of stroke are infarct and hemorrhage. A total of 20% patients that had a stroke became dependent. Dementia, depression, anxiety disorder, mania, psychosis, pathological emotions, apathy and catastrophic reactions constitute challenging clinical presentations that occur after stroke. In this review, current data about epidemiology, etiology, clinic and treatment of psychopathologies that occur in poststroke period will be discussed., İnme toplumdaki en sık yetiyitimi nedeni olarak göze çarpan bir hastalıktır. İnmenin altında yatan temelpatofizyolojik süreçler enfarkt ve hemorajidir. İnme geçiren hastaların %20’siorta düzeyde bağımlı hale gelmektedir. Demans, depresyon, anksiyete bozukluğu,mani, psikoz, patolojik emosyonlar, apati ve katastrofik reaksiyon, inmesonrasında klinisyenlerin karşılaştıkları zorlu psikiyatrik tabloları oluşturmaktadır.Bu derlemede, inme sonrası dönemde görülen psikopatolojilerin epidemiyoloji,etyoloji, klinik ve tedavileri konusunda güncel gelişmeler perspektifinde eldeedilen veriler paylaşılacaktır.

GİRİŞ ve AMAÇTuberoskleroz Kompleks (TSK) tanılı hastalar; otizm spektrum bozukluğu ve nöropsikiyatrik bozukluklar açısından risk altındadır. Bunlara sebep olacak faktör arasında; nöbet tipi, genetik faktörler ve zeka geriliği olduğu düşünülmektedir ancak yapılan çalışmalar kısıtlı kalmaktadır. Çalışmamızda; nöropsikiyatrik bozuklukların ortaya konması ve bunlara sebep olan faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.GEREÇ ve YÖNTEMBu çalışmada; Çocuk Nöroloji polikliniğimizde takip edilen TSK tanılı 35 hastanın, demografik ve laboratuar bulguları retrospektif; klinik ve psikiyatrik bulgular ise prospektif olarak değerlendirilmiştir. Her TSK gen mutasyonu grubundaki otizm spektrum bozukluğu(OSB)(+), Zeka Geriliği/Bilişsel Gelişim Geriliği(+OSB), Zeka Geriliği/Bilişsel Gelişim Geriliği ve psikiyatrik bir tanı alan hasta oranları belirlendikten sonra bu oranlar istatiksel olarak karşılaştırıldı.BULGULARGen mutasyonları ile nöropsikiyatrik hastalıkların karşılaştırılmasında; hem OSB hem zeka geriliği/bilişsel gelişim geriliği hem psikopatoloji taşıyan hastaların TSK2 gen mutasyonunu anlamlı ölçüde sık taşıdığı gösterildi. TSK tanısı olan hastalarda OSB ve epilepsi özellikleri karşılaştırıldığında; sadece status epileptikus hikayesi olanlarda OSB görülme riskinin arttığı görüldü. Aynı şekilde; kognitif bozukluklar ile epilepsi özellikleri karşılaştırıldığında ise; bir yaş ve altında nöbetleri başlayan hastalar ve hipsartmi öyküsü olan hastalarda riskin anlamlı şekilde arttığı gösterildi.SONUÇÇalışmamızda; TSK gen mutasyon tipi bir takım nöropsikiyatrik bulguları etkileyebildiği, özellikle TSK2 gen mutasyonun daha şiddetli psikiyatrik bulgu varlığı ile ilişkilendirileceği görülmüştür. Bunun dışında; ayrıntılı psikiyatrik değerlendirme ile birbirinden farklı psikiyatrik tanılar saptanmış ve tedavi yaklaşımları planlanmıştır. INTRODUCTION and AIMTuberous sclerosis complex (TSC) patients have a risk of autism spectrum disorders and neuropsychiatric disorders. Among the factors that cause them, it is considered to be seizure type, genetic and mental retardation but studies are still limited. In our study our aim is to determine the neuropsychiatric disorders and the factors that cause them.METERIALS AND METHODSIn our study; child neurology outpatient followed 35 patients diagnosed with TSC demographic and laboratory findings are retrospective, clinical and psychiatric findings were evaluated prospectively. İn each TSK mutation group; autism spectrum disorder(ASD), Mental Retardation / cognitive developmental delay, Mental Retardation / cognitive developmental delay (with ASD) and psychiatric patients who were diagnosed rates were compared statistically these rates after the determination.RESULTSA comparasion between gene mutations and neuropsychiatric diseases; both (ASD), mental retardation or cognitive development retardation and psychopatology in patients with TSC2 gene mutation was shown to significantly frequent. When comparing features of ASD and epilepsy; in just story of status epilepticus with an increased risk of ASD incidence it was observed. Same way; when compared with the characteristics of epilepsy, cognitive disorders; age at seizure onset younger than 1 age and infantile spasms were seen as significantly increased. CONCLUSIONSIn our study; neuropsychiatric diseases of TSC gene mutations type may affect, particularly TSC2 gene mutation has been shown to be associated with more severe psychiatric symptoms presence. Except this; different psychiatric diagnoses were identified with detailed psychiatric evaluation and the treatment planned. 65

Alzheimer bellekteki yıkımla seyreden bir demans türüdür. En önemli semptom kognitif yıkım olmakla birlikte hastalıkla artan davranış bozuklukları bakım verenler için daha yorucu bir hale gelebilmektedir. Bu nedenle, davranışsal semptomların tedavisi daha önceliklidir. Son zamanlarda nörolojik hastalıkların insan mikrobiyotasıyla ilişkili olduğunu gösterir yayınlar artmaktadır. Mikrobiyota kaynaklı tedavi yaklaşımlarının davranışsal semptomların tedavisinde de yer edinmesi kaçınılmazdır fakat öncelikle nörolojik hastalık olan Alzheimer ile mikrobiyota arasındaki ilişkinin detaylı şekilde incelenmesi gerekmektedir. Bildiğimiz kadarıyla Alzheimer hastalığında davranışsal semptomlar ile mikrobiyotanın ilişkisini inceleyen bir çalışma bulunmamaktadır. Bu ilişkiye ışık tutmak amacıyla yapılan bu pilot çalışmaya 13 Alzheimer hastası ile demografik olarak eşleştirilmiş 9 sağlıklı kontrol dahil edilmiştir. Tüm katılımcılara Nöropsikiyatrik Envanter, Geriyatrik Depresyon Ölçeği ve Standardize Mini Mental Durum Testi uygulanmıştır. Fekal örnek alınıp 16S rRNA Next Generation Sekanslama analizi yapılmış, mikrobiyota kompozisyonu ile davranış skorlarının korelasyonuna bakılmıştır. Hasta grubunda davranışsal bozukluklar anlamlı derecede yüksek çıkarken korelasyon sonuçlarına bakıldığında davranış skorlarının mikrobiyota kompozisyonundaki değişimle kısmen korele olduğu görülmüştür. Bu, Alzheimer'da davranış bozukluklarının bakterilerle ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu çalışma, ileri çalışmalarla altta yatan mekanizmaların bulunup yeni ve invaziv olmayan tedavi yöntemlerinin bulunması için basamak oluşturmaktadır. Alzheimer is the type of dementia causing problems with memory, cognitive skills, and behaviors.. Although the most important symptom is memory loss, adverse behavioral symptoms are challenging to deal with for caregivers. Therefore, disease modifying interventions must urgently be developed. Recently many studies published investigating the relationship between microbiota and neurodegenerative diseases. Microbiota approach is surely going to take place in treatment of behavioral symptoms but first it is needed to get clear how behavior is related to microbiota. To our knowledge, there is no study reporting on relationship between behavioral symptoms and microbiota in Alzheimer's disease. To shed light on the potential relationship, a cohort of 22 people (13 Alzheimer patients and 9 healthy controls) were recruited into the study. Neuropsychiatric Inventory, Geriatric Depression Scale and Mini Mental State Examination tests were applied to all participants. Fecal samples were also collected to profile bacterial microbiota by sequencing 16S rRNA. Results suggest that there is a correlation between behavioral symptoms and alterations in microbiota composition This pilot study opens a previously uncharted field of research for the treatment and the management of the disease. The study also is expected to lead to more comprehensive clinical studies in search of non-invasive treatment options for behavioral symptoms in Alzheimer's disease. 66

Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de yüksek sermayeli teknolojik gelişmelerin kullanılması sonucu olarak sağlık harcamaları artmıştır, aynı zamanda gelişen teknoloji ile harcamalarda bazı tasarruflara imkânda sağlamıştır. Bu tasarrufun en etkili yardımcısı farmakogenetik testler olacaktır. Türkiye'de sağlık harcamalarında ilaçların payı %46, İngiltere ve Amerika'da ise bu oran sadece %12'dir. Farmakogenetik, kişilerin genetik yapılarındaki varyasyonlar nedeni ile ilaçlara verdikleri yanıtlardaki değişiklikleri inceleyen bir bilim dalıdır. 2003 yılında İnsan Genom Projesi'nin tamamlanmasından sonra önem kazanarak dünyada hızla yaygınlaşmaktadır. Bireyin genetik yapısı ile hastalığının tedavisinde kullanılabilecek ilaçların karşılaştırılmasıyla, en etkili ilacın yan etkisi en az olabilecek dozda verilebilmesi sağlanmaktadır. Günümüzde epilepsi, diyabet, kalp hastalıkları, mide hastalıkları, kanser ve depresyon gibi birçok hastalığın tedavisinden önce bireylere farmakogenetik testler yapılabilmektedir.Farmakogenetiğin geleceğiyle ilgili olarak özellikle üç alan öne çıkacak gibi görünmektedir. Bu alanlar psikiyatri, kardiyoloji ve onkolojidir.2000 yılında depresyon, ''Yeti Yitimine Ayarlanmış Yaşam Yılı'' olarak değerlendirilen global hastalık yükünün sebepleri arasında dördüncü sırada yer almaktadır. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) raporlarına göre, 2020 yılına gelindiğinde, depresyon, tüm yaş ve cinsiyet grupları için ''Yeti Yitimine Ayarlanmış Yaşam Yılı'' değerlendirmelerinde ikinci sırayı alacaktır.Çalışmamızın konusu olan psikiyatrik hastaların kullandıkları ilaçlar %35-45'i tedaviye yanıt verirken, %30-50'si tedaviye cevap verememekte veya günlük hayatının akışını bozacak şiddetli yan etkiler oluşturmaktadır. Nöropsikiyatri alanında kullanılan neredeyse tüm ilaçlar karaciğerde üretilen ve polimorfizmi yüksek olan CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19, CYP1A2 ve CYP3A4 enzimleri tarafından metabolize edilir. Yaygın olarak kullanılmamakla birlikte bu genlerdeki polimorfizmler DNA analiz yöntemleriyle tespit edilebilmekte ve tedaviye başlamadan önce uygun ilaç ve dozu belirlenebilmektedir. Söz konusu analizler farklı yöntemler kullanılarak yapılmaktadır ve henüz bir standardizasyon sağlanamamıştır. PCR-RFLP, Sanger DNA dizi analizi, Real-time PCR, mikroarray gibi yöntemlerle maliyeti yüksek test hizmetleri sunulmaktadır.Projenin amacı, literatürdeki bilgilere göre polimorfimleri ve etki mekanizmaları bilinen, rutinde uygulamaları yapılmakta olan bu genlerin tümünü tek bir panel olarak analizini sağlayan moleküler tanı kiti oluşturmaktır. Metod olarak hedefteki enzimleri kodlayan genlerde bulunan ve nöropsikiyatriye yönelik farmakogenetik analizlerde en sık kullanılan 52 polimorfik nokta 22 primer ile çoğaltılması planlanmıştır. Noktaların analizine imkân sağlayacak şekilde uygun primerler tasarlanmış ve optimizasyonu yapılmıştır. Optimize edilen primerler kullanılarak PCR yöntemi ile genlerin amplifikasyonu sağlanmıştır. Daha sonra yeni nesil dizileme teknolojisi ile (Illumina platformu) dizi analizleri yapılmıştır. Dizileme işlemi sonrasında verilerin kalite analizi yapıldıktan sonra taşıdıkları polimorfizmler tespit edilmiştir.Yapılan çalışma bir polimorfizm üzerinden toplum taraması olmayıp, çok sayıda genin tek seferde analizini gerçekleştiren bir polimorfizm analiz paneli/kiti oluşturulmuştur. Metod geliştirmeye yönelik olduğundan rastgele seçilmiş 20 farklı bireye ait genomik DNA kullanılmıştır. Klinik kullanıma yönelik standart, daha ekonomik ve yeni nesil teknolojiye dayanan bir kit geliştirilmiştir. As in the whole world, health expenditures have increased as a result of the use of high-tech technological developments in our country, and at the same time, we have been able to make some savings in spending with developing technology. Pharmacogenetic tests will be the most effective assistant to this saving. The share of medicines in health expenditures in Turkey 46%, while in Britain and America, this ratio is only 12%. Pharmacogenetics is a scientific discipline that examines changes in the responses people give to drugs and the reasons for variations in genetic constitution. After the completion of the Human Genome Project in 2003 and is spreading rapidly in the world. By comparing the genetic structure of the individual with the drugs that can be used in the treatment of the disease, it is ensured that the side effect of the most effective drug can be given in the least possible dose. Nowadays pharmacogenetic tests can be performed on individuals before treatment of many diseases such as epilepsy, diabetes, heart diseases, stomach diseases, cancer and depression. In the future of pharmacogenetics, three areas appear to be particularly prominent. These areas are psychiatry, cardiology and oncology. In 2000, depression was ranked fourth among the causes of the global illness burden, which was assessed as '' Disability-adjusted life year (DALY) ''. According to the World Health Organization (WHO) reports, by the year 2020, depression will take the second place in the ` Disability-adjusted life year` evaluations for all age groups and gender groups.While 35-45% of the drugs used by our psychiatric patients respond to treatment, 30-50% of them produce severe side effects that either do not respond to treatment or interfere with the flow of daily life. Nearly all drugs used in the field of neuropsychiatry are metabolized by the enzymes CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19, CYP1A2 and CYP3A4, which are produced in the liver and have high polymorphism Although not widely used, polymorphisms in these genes can be detected by DNA analysis methods and appropriate drugs and doses can be determined before treatment begins. These analyzes are made using different methods and no standardization has been achieved yet. PCR-RFLP, Sanger DNA sequence analysis, Real-time PCR, microarray, etc. The purpose of the project is to create a molecular diagnostic kit that provides analysis of all of these genes, which are known to be routinely applied, based on polymorphisms and mechanisms of action according to the literature. As a method, it was planned to replicate 52 polymorphic spots with 22 primers which are most frequently used in pharmacogenetic analysis for neuropsychiatric genes in genes encoding the target enzymes. Suitable primers were designed and optimized to allow analysis of points. Amplification of the genes was achieved by PCR using the optimized primers. Later, sequence analyzes were performed with the next generation of scaling technology (Illumina platform). After the quality analysis of the data, the polymorphisms they carried out were determined after the scaling process. The study was not a community survey through a polymorphism, but a polymorphism analysis panel / kit was developed to perform analysis of many SNP at once. Genomic DNA of 20 different individuals randomly selected was used for the method development. The kit designed, more economical and next generation technology for clinical use has been developed. 89

Amaç: Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), yüksek kalıtsallık gösteren,multifaktöriyel, poligenik bir hastalıktır. Şimdiye kadar DEHB tanısıyla ilişkilendirilmişvaryantlar patogenezin çok küçük bir kısmını açıklayabilmektedir. Buna da en büyük sebepolarak DEHB olgularındaki fenotipik heterojenite gösterilmektedir. DEHB heterojenitesiniazaltmaya yönelik çalışmalar yavaş bilişsel tempo (YBT) kavramını araştırmaya dair ilgiyiarttırmıştır. Bu çalışmadaki amacımız DEHB hastalarında saptanan genetik varyantlarınbiyobelirteç olarak temsil gücünü arttırmak için, DEHB klinik heterojenitesini azaltmak ve buvaryantların YBT tanısı ile olan ilişkisini incelemektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 26 YBT tanılı olgu, 69 YBT-DEHB tanılı olgunun verileri147 DEHB tanılı olgu ve 92 sağlıklı kontrolün verileriyle karşılaştırıldı. YBT tanısı alanolgularda, DEHB tanısı alan olgularda ve sağlıklı kontrollerde DAT1 (3'UTR bölgesinde 40 bçtekrar bölgesi), DRD4 geni (ekzon 3' te meydana gelen 48 bç tekrar bölgesi) VNTR bölgeleriincelendi. Bunun yanı sıra, BDNF (rs6265), SNAP-25 (rs3746544-rs1051312) ve SYN3(rs133945-rs133946) polimorfizmleri ise RFLP yöntemi ile değerlendirildi.Bulgular: DAT1, DRD4 ve BDNF genlerinde gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı farklılıksaptanırken (p0,05). DAT1 geni için 10R/10R genotipi, DRD4 geni için 7R alleli ve BDNF geni için Aalleli en yüksek oranda YBT olgularında saptanmıştır.Sonuç: YBT semptomları olan olguların DEHB tedavisinde kullanılan metilfenidat tedavisineyanıtsız olduğu önceki çalışmalarda belirtilmiştir. DEHB ile ilişkili farmokogenetikçalışmalarda azalmış metilfenidat yanıtıyla ilişkili genetik belirteçler DAT1 geni için 10R/10Rgenotipi, DRD4 geni için 7R alleli ve BDNF geni için A allelidir. Çalışmamızda metilfenidatayanıtsızlıkla ilişkili bulunan allellerin tümü YBT olgularında hem sağlıklı kontrollerden hemde DEHB olgularından yüksek saptanmıştır. Çalışmamızın sonuçları sonraki yapılacak DEHBaday gen çalışmaları ve farmakogenetik çalışmalarında, DEHB ile birlikte YBT semptomlarınında araştırılması gerekliliğini göstermektedir. YBT tanı grubuna yönelik yapılmış ilk aday gençalışması olup bulguların farmakogenetik çalışmalarla desteklenmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Objective: Attention Deficit and Hyperactivity Disorder (ADHD) is a multifactorial andpolygenic disease with high inheritance. Up to now, variants associated with the diagnosis ofADHD can explain a very small proportion of pathogenesis. The most important reason for thisis the phenotypic heterogeneity in ADHD cases. Studies to reduce ADHD heterogeneity haveincreased interest in researching the concept of Sluggish Cognitive Tempo (SCT). The aim ofthis study was to decrease the clinical heterogeneity of ADHD and to investigate therelationship of these variants with the diagnosis of SCT in order to increase the representationof the genetic variants identified in ADHD patients as biomarkers.Materials and Methods: In our study, 26 cases with SCT, 69 cases with SCT-ADHD werecompared with 147 cases with ADHD and 92 healthy controls. DAT1 (40 bp repeat region inthe 3' UTR region) and DRD4 gene (48 bp repeat region in the exon 3) were examined in casesdiagnosed with SCT or ADHD and healthy controls. In addition, BDNF (rs6265), SNAP-25(rs3746544-rs1051312) and SYN3 (rs133945-rs133946) polymorphisms were evaluated byRFLP method.Results: There was a statistically significant difference between the groups in the DAT1, DRD4and BDNF genes (p 0.05). The 10R / 10R genotype for the DAT1 gene, the 7R allele for the DRD4 geneand the A allele for the BDNF gene were found in the highest rate of SCT cases.Conclusion: It has been reported in previous studies that patients with symptoms of SCT areunresponsive to methylphenidate treatment that is main pharmacological treatment of ADHD.Genetic markers associated with decreased methylphenidate response in pharmacologicalstudies associated with ADHD are the 10R / 10R genotype for the DAT1 gene, the 7R allelefor the DRD4 gene, and the A allele for the BDNF gene. In our study, alleles associated withunresponsiveness to methylphenidate were found to be higher in SCT cases than in both healthycontrols and ADHD cases. The results of our study indicate the necessity of investigating thesymptoms of ADHD as well as the symptoms of SCT in ADHD candidate gene studies andpharmacogenetic studies. It is the first candidate gene study to be used for the diagnosis of SCT,and the findings need to be supported by pharmacogenetic studies. 102

Parkinson hastalığı(PH) klinik olarak istirahat tremoru, dişli çark rijiditesi, bradikinezi ve postural reflekslerde bozulma ile karakterize progresif bir bozukluktur. Kardinal belirti ve bulguların oluşturduğu klinik tabloya göre tanı konulur. PH'ye özgü bir muayene bulgusu olan re-emergent tremor(re-t) kollar öne doğru uzatıldıktan bir süre sonra ortaya çıkan bir çeşit postural tremordur. Frekansının ve şiddetinin özellikleri PH'de görülen istirahat tremoru ile benzer özelliktedir.Çalışmamızda polikliniğimize başvuran Parkinson hastalarında re-t görülme sıklığı, latansı, re-t olan hastalarda motor ve nonmotor semptomların şiddeti ve re-t olmayan hastalarla fark olup olmadığının araştırılması planlanmıştır. Ayrıca hastaların nöropsikiyatrik testler aracılığıyla kognitif fonksiyon ile duygudurumlarının değerlendirmesi amaçlanmıştır.Bu çalışmaya Queen Square Beyin Bankası tanı kriterlerine göre tanı almış 72 Parkinson hastası dâhil edilmiş ve hastaların 17 tanesinde re-t saptanmıştır. Tüm hastalara Hoehn–Yahr (H&Y) evrelemesi, Hareket Bozuklukları Derneği Birleşik Parkinson Hastalığı Değerleme Ölçeği (HBD BPHDÖ), Nonmotor Semptomlar Skalası (NMSS), Montreal Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (MOCA) ve Geriatrik Depresyon Ölçeği (GDÖ) uygulanmıştır.Re-t olan ve olmayan hastalar yaş ve cinsiyet dağılımı açısından homojen alınmıştır.HBD BPHDÖ'nün her bir alt bölümü için yapılan istatistiksel analizler sonucunda; re-t'nin, günlük işlevler, motor ve kognitif fonksiyonlar ile duygudurumu etkilemediği tespit edilmiş,nonmotor semptomları sorgulamak için uygulanan NMSS ölçeğinde de benzer şekilde iki grup arasında bir fark olmadığı saptanmıştır. Kognitif fonksiyonları değerlendirmek için kullanılan MOCA testi ile duygudurum değerlendirmek için kullanılan GDÖ'de benzer şekilde anlamlı farklılık saptanmamıştır. Parkinson's disease(PD) is a progressive neurodegenerative disorder characterized by clinically resting tremor, rigidity, bradykinesia, and deterioration in postural reflexes. Diagnosis is made according to the clinical presentation of cardinal signs and symptoms.Re-emergent (re-t) is a kind of postural tremor that develops after a long time when arms are extended to the front, which is a unique examination of PD. The characteristics of frequency and severity are similar to resting tremor seen in PD.This study included 72 Parkinson's patients diagnosed according to Queen Square Brain Bank diagnostic criteria. Re-emergent tremor was detected in 17 of these patients. A neurological examination was performed on all cases. Hoehn Yahr Scale (H&Y), Movement Disorder Society-Sponsored Revision of the Unified Parkinson's Disease Rating Scale (MDS-UPDRS), Parkinson's Disease Nonmotor Symptoms Scale (NMSS), The Montreal Cognitive Assessment (MOCA) and Geriatric Depression Scale (GDS) were performed all patients.As a result of statistical analyzes for each subdivision of MDS-UPDRS; it was determined that daily activities, motor functions, cognitive functions and mood were not affected by the presence of re-t. In the NMSS used for questioning nonmotor symptoms, it was also found that there was no difference between the groups. The MOCA used to assess cognitive functions and the GDS used to assess mood did not reveal any significant differences between the groups too. 75

Hepatit C tedavisinde nöropsiyatrik yan etkiler ve yaşam kalitesinin olumsuz etkilenmesisık karşılaşılan bir durumdur. Bu çalışmada kronik hepatit C tanısı ile takip edilen hastalardadirekt etkili antiviral tedavinin depresyon, anksiyete, yorgunluk ve yaşam kalitesi üzerineetkisini incelemeyi amaçladık.Çalışmaya Aralık 2016- Haziran 2017 tarihlerinde İ.Ü Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hepatolojipolikliniğine başvuran tedavi deneyimli ve tedavi naif hepatit C hastaları alındı. Tedavi öncesive sonrası Beck depresyon, Beck anksiyete, karaciğere özgü yaşam kalitesi ve yorgunlukşiddet-etki ölçekleri uygulandı. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistikselmetotlar, Kolmogorov - Smirnov dağılım testi, Wilcoxon işaret testi, kappa katsayısı kullanıldı.Çalışmaya 42 hasta dahil edildi. Çeşitli nedenler ile çalışmadan çıkarılan hastalar sebebiyle35 hasta ile çalışma tamamlandı. Hastaların depresyon ve anksiyete açısından tedavi öncesi vesonrası ölçek puanlarında anlamlı değişiklik saptanmamasına rağmen sırasıyla %28.5 (4/14) ve% 23.5 (4/17) oranında istatistiksel anlamlı bir normalleşme olduğu görüldü. Tedavi sonundayorgunluk etki, yorgunluk şiddet ve karaciğere özgü yaşam kalitesi ölçek puanlarında tedaviöncesine göre anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Tedavi süresinin kısa olduğu hastalarımızdave hemofili tanısı olanlarda yaşam kalitesinde iyileşme saptandı.Bu çalışmada direkt antivirallerin hastalarımızda depresyon, anksiyete, yorgunluk vekaraciğere özgü yaşam kalitesi açısından tedavi öncesine göre kötüleşmeye yol açmadığıgörülmüştür. Ayrıca bazı vakalarda tedavi sonrasında depresyon ve anksiyetenin azaldığısaptanmıştır. Neuropsychiatric side effects and poor quality of life in hepatitis C treatment arecommon. In this study, we aimed to investigate the effect of direct antiviral treatment ondepression, anxiety, fatigue and quality of life in patients with chronic hepatitis C.From December 2016 to June 2017 in Istanbul Univesrity Cerrahpasa School ofMedicine Hepatology outpatient clinic, patients with chronic hepatitis C who were treatmentnaive or treatment experienced were recruited prospectively to this study. Beck depression,Beck anxiety, liver-specific quality of life and fatigue severity-impact scales were asseed at thestart and the end of the treatment period. Descriptive statistical methods, Kolmogorov -Smirnov distribution test, Wilcoxon sign test, kappa coefficient were used to evaluate the data.Forty-two patients were participated to in the study. The study was completed with 35patients due to excluded patients for various reasons. Although there was no significantdifference in the pre and posttreatment scale scores in terms of depression and anxiety, it wasfound that 28.5% (4/14) and 23.5% (4/17) of patients had statistically significantnormalization, respectively. At the end of the treatment, fatigue effect, fatigue severity andquality of life scale scores of the liver were not significantly different from those beforetreatment. Improvement in quality of life was observed in patients with short treatment durationand those with hemophilia.In this study, direct antivirals did not lead to worsening of depression, anxiety, fatigueand liver-specific quality of life in our patients. In some cases, depression and anxiety decreasedafter treatment. 59

Amaç: Bu çalışmada, demans hastalarının bakım vericilerine uygulanan Demans Bakım ve Destek Programı'nın bakım vericilerin yüküne, hasta ve bakım vericilerin nöro-psikiyatrik semptomlarına ve yaşam kalitelerine etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma; randomize, kontrollü ön test-son test düzeninde prospektif deneysel tipte bir araştırmadır. Çalışmaya 70 hasta ve 70 bakım verici alındı. Girişim grubuna (n=36) dört aylık yapılandırılmış program uygulanırken kontrol grubuna (n=34) standart bakım uygulandı. Araştırma Temmuz-Kasım 2016 tarihleri arasında Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi Nöroloji Polikliniği'ne bağlı Demans Polikliniği'nde yürütüldü. Çalışma 62 hasta ve bakım vericiyle (girişim grubu n=32; kontrol grubu n=30) tamamlandı. Veriler bakım vericiler için Bakım Yükü Ölçeği, Yaşam Kalitesi SF 36 Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği ile toplandı. Hastaların verileri ise Alzheimer Hastalığı Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Nöropsikiyatrik Envanter ile toplandı. Hastaların ve bakım vericilerin tanıtıcı bilgilerinin sayı-yüzde dağılımları yapıldı. Verilerin analizinde ki-kare, t testleri, Wilcoxon işaretli sıra testi, Mann Withney U testleri kullanıldı.Bulgular: Girişim grubundaki bakım vericilerin grup içi puanları karşılaştırıldığında bakım yükü ve anksiyete ölçek puanlarında anlamlı azalma, yaşam kalitesi puanlarında anlamlı artma görüldü (bakım verici yükü p=0,003; yaşam kalitesi fiziksel özet puanı p=0,003; yaşam kalitesi mental özet puanı p=0,016; anksiyete p=0,003). Kontrol grubu bakım vericilerin grup içi puanları değerlendirildiğinde, depresyon puanlarında anlamlı artma saptandı (p=0,047). Girişim grubundaki hastaların grup içi puanlarına bakıldığında; yaşam kalitesi puanlarında artma, nöropsikiyatrik envanter puanlarında azalma görülse de aradaki fark anlamlı değildi (yaşam kalitesi p=0,483; NPI p=0,067). Kontrol grubu hastaların grup içi puanlarında ise yaşam kalitesi puanlarında anlamlı azalma, nöropsikiyatrik semptom puanlarında ise anlamlı artma saptandı (yaşam kalitesi p=0,037; NPI p=0,001). Girişim ve kontrol gruplarındaki bakım vericilerin gruplar arası karşılaştırılmasında son testte bakım yükü, yaşam kalitesi, depresyon ve anksiyete puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (bakım verici yükü p=0,024; yaşam kalitesi fiziksel özet puanı p=0,010; yaşam kalitesi mental özet puanı p=0,001; depresyon p=0,000; anksiyete p=0,001).Sonuçlar: Bu çalışma sonucunda Demans Bakım ve Destek Programı'nın hem hasta hem de bakım verici bireyler üzerinde etkili olduğu görüldü. Objectives: In this research was to examine the effectiveness of Dementia Care and Support (DCS) Program for caregivers to a person with dementia on both client and caregivers' quality of life, neuropsychiatric symptoms, and caregivers' burden.Methods: The present is randomized controlled pre test- post test longitudinal trial. The present was included, seventy caregivers and seventy clients. The intervention group (IG) (n=36) received Dementia Care and Supported Programme, and the control group (CG) (n=34) received routine care pro¬gram. Data were collected between July and November 2016 and at Manisa Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital; Dementia Outpatient Clinic was conducted in depending on the Neurology Department. The present was finished sixty caregivers and sixty clients (IG n=32; CG n=30). Data for caregivers were collected by using Zatit Caregiver Burden Care Inventory, Quality of Life SF36, Beck Depression Inventory, and Beck Anxiety Inventory. Data for clients were collected by using The Quality of Life Scale for Patients with Alzheimer's Disease and Neuropsychiatric Inven¬tory Questionnaire. Percent and frequency were calculated for caregivers and clients. The data were analyzed by using the t-test, Chi-square test, Wilcoxan Signed Ranks, Mann Withney U analysis. Results: When the pretest-posttest scores of intervention group caregivers were compared, it was appeared the decrease of both caregiver burden and anxiety scores, and the increase in quality of life scores in IG. Also, it was found statistically significant difference between these variables (burden care p=0,003; quality of life on physical p=0,003; quality of life on mental p=0,016; anxiety p=0,003). There were statistically significant pretest-posttest scores worsening caregiver depression of caregivers in CG (depression p=0,047). Also, there were not statistically significant pretest-posttest scores increase quality of life and decrease Neuropsychiatric symptoms clients in IG (quality of life p=0,483; NPI p=0,067). There were statistically significant pretest-posttest scores change client quality of life and Neuropsychiatric symptoms in CG (quality of life p=0,037; NPI p=0,001). On the other hand, it was showed that caregiver burden, quality of life, depression and anxiety scores were statistically significant difference between the intervention and control (burden p=0,024; quality of life on physical p=0,010; quality of life on mental p=0,001; depression p=0,000; anxiety p=0,001).Conclusions: These findings provide evidence that the Dementia Care and Support (DCS) program effects on outputs of both clients with dementia and their family caregivers. 114

Bu çalışma, demans hastalarının bakım vericilerine göre hastaların nöropsikiyatrik belirtileri ile günlük yaşam aktivite düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla kesitsel olarak gerçekleştirildi. Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Psikiyatri Anabilim Dalı'nda 214S048 numaralı Tübitak projesi kapsamında, Temmuz 2016-Ağustos 2017 tarihlerinde yapıldı. Yapılan tetkikler sonucunda demans tanısı almış ve ayaktan takip edilen 142 hasta ve yakınları/bakım vericileri ile gerçekleştirildi. Veriler Sosyodemografik Veri Formu, Temel Günlük Yaşam Aktiviteleri (TGYA) Ölçeği, Enstrümental Günlük Yaşam Aktiviteleri (EGYA) Testi, Nöropsikiyatrik Envanter (NPE) ile toplandı. Hastaların günlük yaşam aktivite ölçek puan ortalamaları bakım verme durumuna göre farklılık göstermekte ve günlük yaşam aktivite puan ortalamaları yaş, cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma, demansa eşlik eden başka bir hastalık varlığına göre farklılık göstermektedir. NPE ortalamaları hastaların yaş ve eğitimlerine göre farklılık göstermekte iken, sıkıntı puan ortalamaları hasta yakınlarının iş-meslek grupları ve çocuk sahibi olma durumlarına göre farklılık göstermekte, bakım vericilerin hastaya yakınlık derecesi, telefon ile görüşme sıklığı, bakmakla yükümlü olduğu çocuk varlığı, gelir durumu ve başka demans hastasına bakım verme durumuna göre farklılık göstermektedir. Hastaların TGYA ile EGYA, NPE ile NPE sıkıntı puanları arasında pozitif yönlü, anlamlı ilişki bulunduğu (p0.05). Bakım almayan hastaların GYA düzeyleri bakım alanlardan daha yüksek bulunmuş, NPE ile GYA düzeyleri arasında ilişki bulunmamıştır. Bu doğrultuda hemşirelerin araştırmalarında farklı demans tanılarını içeren daha büyük örneklemlerle ilişkinin değerlendirilmesi ve bakım vericilere yönelik psikoeğitim düzenlemeleri önerilebilir. This study was conducted to determine the relationship between neuropsychiatric symptoms and daily life activity levels in patients with dementia according to dementia caregiver. This study was coducted at Hacettepe University Medical Faculty Psychiatry Department within the scope of Tübitak project number 214S048, between July 2016-August 2017, with 142 patients with dementia and their relatives/caregivers. Data of the study were collected with the Sociodemographic Data Form, ADL, IADL and NPI. The average daily life activity scale scores of the patients differ according to the caregiving status and the average of the daily life activity scores differs according to age, sex, marital status, child ownership, and other diseases accompanying dementia. NPI averages differ according to age and education, the average of distress points differs according to occupational groups and child ownership status of the relatives of the patients, the caregivers' degree of closeness to the patient, the frequency of telephone conversations, the presence of children with care, income status and other dementia depending on the type of care given to the patient. There was a significant positive correlation between ADL and IADL, NPI and NPI distress scores (p 0.05). The ADL levels of non-caregivers were higher than those of the caregivers, and there was no relationship between NPI and ADL levels. In this direction, nurses' researches can be suggested to evaluate the relation with larger samples including different dementia diagnosis and psychoeducation arrangements for caregivers. 159

Amaç: Belirsizlik durumlarında sanrılı bireyler daha az bilgi kullanarak sonuca varırlar. Buna sonuca atlama yanlılığı denilmektedir. Bu tezde paranoid şizofreni, non-paranoid şizofreni ve yaygın anksiyete bozukluğu tanılı hastalar ve sağlıklı gönüllerin sonuca atlama yanlılığı bakımdan karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca sonuca atlama yanlılığını etkileyen faktörlerin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. Methodoloji: Çalışmaya 35 paranoid şizofreni, 31 non-paranoid şizofreni, 31 yaygın anksiyete bozukluğu tanılı hasta ve 31 sağlıklı gönüllü alındı. Tüm katılımcıların sosyodemografik bilgilerin alınmasının ardından KBT, LKT, BPRS, SANS, HAM-D, HAM-A ve BIS-11 ölçekleri uygulandı. Şizofreni tanılı bireylere ek olarak SAPS ve CDÖ ölçekleri de uygulandı. İstatistik değerlendirmeleri SPSS 21.0 IBM paket programı kullanılarak yapıldı.Bulgular: KBT 60/40 versiyonunda paranoid şizofreni hastaları kontrol grubundan anlamlı olarak daha az sayıda boncuk çekerek karar vermişlerdir (F(3-124)=3.495, p

Amaç: PANDAS/PANS olarak isimlendirilen enfeksiyon ile ilişkili nöropsikiyatrik hastalıkların, immun fonksiyon bozukluğu ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada OKBİB hastalarının fenotipik özellikleri ile PANDAS birlikteliği, ailesel otoimmunite ve humoral immunite ilişkisini göstermeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ağustos 2016-Şubat 2017 tarihleri arasında Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı polikliniğine başvuran, DSM-V tanı ölçütlerine göre OKBİB tanısı alan 6-18 yaş arası 58 hasta ve 82 sağlıklı kontrol alınmıştır. Psikiyatrik tanıları belirlemek amacı ile katılımcılara Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam boyu Şekli Türkçe uyarlaması (K-SADS), OKB belirti şiddetini ölçmek için Çocuklar için Yale Brown Obsesyon Kompulsiyon Ölçeği (ÇYBOKÖ) uygulandı. Hastaların sosyodemografik verileri, immunite-enfeksiyon öyküleri, ailesel otoimmunite öyküleri kaydedildi. Tüm katılımcılardan serum IgA, ANA, ASO, CRP düzeylerinin belirlenmesi amacı ile kan örnekleri alındı. Çalışma verilerinin istatiksel analizi SPSS 16.00 ile yapıldı.Bulgular: Serum IgA düzeyleri OKB ve OKB-spektrum diğer tanısı alan olgularda kontrol grubuna göre daha düşüktü. (2239,0±1373,0; 2593,34±1228,18 µg/ml; 2945±1299,01; p=0,054.) PANDAS olgularının (n=27, %46,5) ortalama serum IgA düzeyleri kontrol grubuna göre daha düşüktü. (2423,1±1316,6 µg/ml IgA; 2945,4±1299,0 µg/ml, p=0,089). PANDAS tanılı olgularda kontrol grubuna göre ASO düzeyleri anlamlı derecede yüksekti. ( sırasıyla; 336,2±107,1 IU/ml, 71,9±52,8 IU/ml, p=0,0000).Sonuç: OKBİB olgularında kontrole kıyasla daha düşük IgA değerleri saptadık. Çalışmamız, pediyatrik OKBİB ve humoral immunite ilişkisi hipotezini destekleyen ilk çalışma olması açısından önemlidir. Objective: Infection related autoimmunity in neuropsychiatric disorders called as PANDAS/PANS, is thought to be associated with immune dysfunction. In this study, we aimed to research phenotypic traits and PANDAS comorbidity, familial autoimmunity and humoral immunity in pediatric patients with OCRD.Material and Methods: The study included, 58 patients and 82 healthy child and adolescent of 6-18 years of age who admitted to the Child and Adolescent Psychiatry Outpatient Clinic. A structured clinical interview, Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Aged Children,Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) was applied to the participants. The severity of OCD symptoms was assessed using the Children's Yale Brown Obsessive Compulsive Scale (CY-BOCS). The demographic information, history of immunity-infection, familial autoimmune diseases were recorded. Serum samples were collected from all participants to determine serum IgA, ANA, ASO and CRP. SPSS v.16.0 for Windows was used for statistical analysis.Results: The levels of serum IgA were significantly lower in the OCD-spectrum-other than those with OCD and healthy control subjects. ( 2239,0±1373,0; 2593,34 ±1228,18 µg/ml; 2945 ±1299,01; p=0,054) The mean serum IgA levels were lower in PANDAS patients compared with control subjects (2423,1±1316,6 µg/ml ; 2945,4±1299,0 µg/ml; p = 0,089). The mean ASO titers were significantly higher in those with PANDAS group than control groups.(336,2±107,1 IU/ml; 71,9±52,8 IU/ml, p=0,0000)Conclusions: In this study, we demonstrated that the patients with OCD spectrum –others have lower serum IgA compared with OCD and control subjects. Our study is important for being one of the preliminary studies, which support the association between OCRD and humoral immunity. 147

Demans, bilişsel işlevlerde ilerleyici bozulma ile karakterize klinik bir tanıdır. En sık demans tipi Alzheimer Hastalığıdır (AH). Bu çalışmanın amacı, AH'de kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri, pozitron emisyon tomografi (FDG PET BT) ile değerlendirilen beynin metabolik işlevleri ve kranial manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile ölçülen volümetrik analizler ve atrofi simetrisi arasındaki olası ilişkileri ve korelasyonları incelemektir. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı Geriatri Bilim Dalına 01 Kasım 2012 – 01 Kasım 2015 tarihleri arasında Alzheimer Hastalığı tanısı ile başvuran 37 hasta alındı. Tüm hastalarda temel demografik, klinik ve laboratuvar bilgilerinin yanı sıra kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri, 8 farklı lokalizasyonda FDG PET BT ile metabolik ölçümler ve 16 hastada kranial MRG ile 14 farklı bölgenin volümetrik analizi yapıldı. Sol temporal lob, 37 hastanın %43,2'si (16 hasta) ile orta – ağır hipometabolizmanın en sık görüldüğü bölgeydi. Bunu %37,8 ile sağ temporal lob ve %32,4 ile sağ paryetal ve sol paryetal loblar izledi. Normal metabolik aktivitenin en sık izlendiği bölge ise %75,7 ile sağ frontal bölgeydi. 16 hastada ortalama ± SD sağ hipokampüs volümü 3128,1 ± 732,2 mm3, sol hipokampüs volümü 3088,8 ± 791,5 mm3 ve total hipokampüs volümü 6217,0 ± 1459,2 mm3 olarak bulundu. Montreal Bilişsel Değerlendirme (MOCA), sol temporal, sağ ve sol paryetal loblarında orta – ağır hipometabolizma görülen hastalarda hafif hipometabolizma görülen ve hipometabolizma görülmeyen hastalara göre anlamlı olarak daha düşüktü (p = 0,033, p = 0,032 ve p = 0,028). Sağ paryetal orta – ağır hipometabolizma olan hastalarda ileri menzil test skoru daha düşük (p = 0,031) ve geriatrik depresyon skalası (p = 0,023) daha yüksek bulundu. Prekuneal ve frontal hipometabolizma ile testler arasında anlamlı ilişki saptanamadı. Sağ prekuneus metabolik aktivitesi ile sol entorhinal korteks volüm dışında hipometabolik durum ile volümetrik analizler arasında ilişki saptanmadı. Yine MRG'de atrofi simetrisi ile volümetrik ölçümler, kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Korelasyon analizinde sağ temporal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,304, p = 0,047) , mini mental durum değerlendirme (MMSE) (r = -0,301, p = 0,048) ve MOCA (r = -0,296, p = 0,050) arasında, sol temporal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,324, p = 0,050), üç kelime test (r = -0,369, p = 0,025), MMSE (r = -0,394, p = 0,016) ve MOCA (r = -0,353, p = 0,032) arasında, sağ paryetal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,427, p = 0,008), perseverasyon (r = -0,360, p = 0,029), MMSE (r = -0,324, p = 0,050) ve MOCA (r = -0,433, p = 0,007) arasında, sol paryetal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,377, p = 0,021), MMSE (r = -0,325, p = 0,047) ve MOCA (r = -0,439, p = 0,007) arasında ve hem sağ hem sol prekuneus ile MMSE arasında (r = -0,356, p = 0,031 ve r = -0,332, p = 0,044, sırasıyla) negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Sol temporal lob hipometabolizması ile sol hipokampal (r = -0,420, p = 0,005) ve total hipokampal (r = -0,254, p = 0,017), sağ prekuneus lob hipometabolizması ile total hipokampal (r = -0,410, p = 0,005) ve sağ parahipokampal (r = -0,435, p = 0,007) ve sol prekuneus lob hipometabolizması ile total hipokampal (r = -0,406, p = 0,008) ve sağ parahipokampal (r = -0,439, p = 0,007) volüm arasında negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Bu çalışma ile 14 farklı geriatrik değerlendirme testi, 8 farklı anatomik bölge hipometabolizması ve 14 farklı beyin bölgesinin volümetrik analizi arasındaki ilişki gösterilmiştir. Dementia is a clinical diagnosis characterized by a progressive deterioration in cognitive function. The most common type of dementia is Alzheimer's disease (AD). The aim of this study is to evaluate the possible relation and correlation between comprehensive geriatric assessment tests, metabolic function of brain determined by positron emission tomography (FDG PET CT) and volumetric analysis and atrophy symmetry measured by magnetic resonance imaging (MRI) in AD patients. 37 patients who had diagnosis of AD and admitted to Hacettepe University Faculty of Medicine Department of Internal Medicine Division of Geriatrics between 1 November 2012 and 1 November 2015 included. In addition to baseline demographic, clinical and laboratory characteristics, comprehensive geriatric assessment tests, metabolic measurements in 8 different localization by using FDG PET CT in all patients and volumetric analysis in 14 different regions by using cranial MRI in 16 patients were performed. Moderate to severe hypometabolic activity was most frequently observed in left temporal lobe (37 patients, 43,2% of all population). Thereafter, right temporal lobe (37,8%) and right and left parietal lobes (32,4%) followed left temporal lobe. On the other hand, normal metabolic activity was most frequently seen in right frontal lobe (75,7%). In 16 patients, mean ± SD right hippocampal volume was 3128,1 ± 732,2 mm3, mean ± SD left hippocampal volume was 3088,8 ± 791,5 mm3 and mean ± SD total hippocampal volume 6217,0 ± 1459,2 mm3. MOCA was found to be significantly lower in patients with moderate to severe hypometabolism in left temporal, right and left parietal lobes than that of mild hypometabolic and normometabolic patients (p = 0,033, p = 0,032 and p = 0,028). In patients with moderate to severe hypometabolism in right parietal, forward digit span test was found to be lower (p = 0,031) and geriatric depression scale was found to be higher (p = 0,023). There was no relationship between prekuneal and frontal hypometbolism and comprehensive geriatric assessment tests. It was also not found any relationship between hypometabolic status and volumetric analysis except right precuneal hypometabolism and left entorhinal cortex volume. Similarly, there was no significant relation between atrophy symmetry in MRG, volumetric analysis and comprehensive geriatric assessment tests. In correlation analysis, there were significant and negative correlations between right temporal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,304, p = 0,047) , mini mental state examination test (MMSE) (r = -0,301, p = 0,048) and MOCA (r = -0,296, p = 0,050); between left temporal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,324, p = 0,050), three word recall test (r = -0,369, p = 0,025), MMSE (r = -0,394, p = 0,016) and MOCA (r = -0,353, p = 0,032); between right parietal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,427, p = 0,008), perseveration (r = -0,360, p = 0,029), MMSE (r = -0,324, p = 0,050) and MOCA (r = -0,433, p = 0,007); left parietal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,377, p = 0,021), MMSE (r = -0,325, p = 0,047) and MOCA (r = -0,439, p = 0,007) and between both right and left prekuneal hypometabolism and MMSE (r = -0,356, p = 0,031 and r = -0,332, p = 0,044, respectively). There were significant and negative correlations between left temporal hypometabolism and left hippocampal (r = -0,420, p = 0,005) and total hippocampal (r = -0,254, p = 0,017); between right prekuneal hypometabolism and total hippocampal (r = -0,410, p = 0,005) and right parahippocampal (r = -0,435, p = 0,007) and between left prekuneal hypometabolism and total hippocampal (r = -0,406, p = 0,008) and right parahippocampal (r = -0,439, p = 0,007) volume. In conclusion, this study showed the relationship between 14 different geriatric assessment tests, hypometabolic activity of 8 different anatomic localizations and volumetric analysis of 14 different brain regions. 111

Amaç: Bu araştırma demanslı bireylerde apati sıklığı / şiddetini ve etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Araştırma tanımlayıcı, kesitsel, karşılaştırmalı bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini bir üniversite hastanesinin demans polikliğinde AH, frontotemporal ve vasküler tip demansı olan 106 birey oluşturmuştur. Veriler araştırmacı tarafından oluşturulan bireysel tanılama formu, NPE, KDE, GDÖ, MMT, GYA/EGYA ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, aritmetik ortalama, ki kare, kruskal wallis, spearman korelasyon ve regresyon analizi kullanılmıştır.Bulgular: Çalışmanın sonucunda, apati sıklığı / şiddetinin en fazla frontotemporal tip demansı olan bireylerde olduğu bulunmuştur. Üç demans tipinde de GYA ve EGYA ile apati puan ortalaması arasında negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Ayrıca KDE ile apati puan ortalaması arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. AH ve vasküler tip demansı olan bireylerin MMT puan ortalaması ile apati puan ortalaması arasında negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Frontotemporal tip demansı olan bireylerin ise tanı süresi ile apati puan ortalaması arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur.Sonuç: Gözden kaçan bir semptom olan apati başta frontotemporal tip demansı olan bireylerde olmak üzere diğer demans tiplerinde de oldukça sık görülen bir nöropsikiyatrik semptomdur. Demans tanısı olan bireyin yaşam kalitesini azaltması, bakım verenin yükünü artırması nedeniyle riskli grupların rutin olarak taranması önemlidir. Apatinin belirlenmesi uygun girişimlerin planlanmasına fırsat verecektir. Anahtar Kelimeler: Demans, Apati, Nöropsikiyatrik Belirtiler Purpose: This study was performed to examine apathy frequency / severity and affecting factors in induviduals with dementia. Method: The study was conducted with 106 individuals diagnosed with AH, FTD and VaD at a dementia outpatient clinic of a university hospital in a descriptive, comparative and cross-sectional manner. Data were collected via individual information form created by the researcher, NPI, CDR, GDS, MMSE, ADL/IADL. During data evaluation number, percentage, arithmetic mean, chi square mean, kruskal wallis, spearman correlation and analysis of regression were used.Findings: At the end of the study, it was found that apathy frequency / severity is the most in individuals with FTD. There was no statistically significant correlation between age, gender, education years, neuropsyhiatric average test scores and apathy mean scores. It was found statistically significant negative correlation between ADL/IADL and apathy mean scores in three types of dementia. In additon it was determined statistically significant positive correlation between CDR and apathy means scores. MMSE mean scores negatively correlated with apathy mean scores in individuals with AH and VaD. It was found statistically significant positive correlation between duration of diagnosis and apathy mean scores in individuals with FTD. Conclusion: Apathy that is neglected symptom is a neuropsychiatric symptoms observed frequently particularly FTD and other types of dementia. It is important that screen routinely in high risk groups since it reduces the individual's quality of life and increases the burden of caregivers. Determination of apathy will give the opportunity for the planning of appropriate interventions.Key Words: Dementia, Apathy, Neuropsychiatric symptoms 115

Bipolar bozukluk bir duygudurum rahatsızlığıdır. Bipolar bozuluk hastalığı kişilerin ruh halinin manik ve depresif duygudurumları arasında gel gitler yaşaması olarak isimlendirilir. Her iki durumda da kişilerin duygulanımları ve davranışları değişmekte olup kişilerin sosyal yaşantısını etkilemektedir.Bipolar bozukluğun etiyolojisi tam olarak bilinmemektedir. Son yıllarda yapılan araştırmalarda immünolojik faktörlerin hastalıkta rol oynabileceğini ortaya koymuştur. Bu bilgiler ışığında immünolojik sistemin bir parçası olan kompleman sistemin Bipolar bozukluk hastalığıyla olan ilişkisi araştırılmıştır.Araştırmamızda ilk atağını geçirmiş Bipolar bozukluk teşhisi alan (n=24), kronik Bipolar bozukluk teşhisi almış (n=22) ve sağlıklı kontrol olgularından (n=19) kan örnekleri toplanmıştır. Olgulardan toplanan örnekler ELISA ve RT-PCR yöntemleri kullanılarak araştırılmıştır. Bipolar bozukluktaki kompleman sistemi düzeyinin araştırılması için kompleman yıkım ürünleri olan Faktör Bb,C4d ve C5b-9 proteinleri ELISA yöntemiyle araştırılmıştır. Kompleman sisteminin elemanlarından olan C1q,C3, C4,Faktör B ve CD55 proteinlerinin ise RT-PCR yöntemiyle periferik kan mononükleer hücre örneklerindeki aktivasyonu incelenmeştir. ELISA yöntemiyle araştırılan kompleman yıkım ürünleri kronik Bipolar olgu grubunda diğer gruplara göre anlamlı derecede düşük çıkmıştır. RT- PCR yöntemiyle ekspresyonu araştırılan genlerden C1q,C4 ve Faktör B'nin ilk epizotlu Bipolar olgu grubu ve sağlıklı kontrol olgu grubunun, kronik bipolar olgu grubuna göre düzeylerinin anlamlı derece düşük olduğu saptanmıştır. CD55 ekspresyon düzeyinde ise kronik Bipolar bozukluk olgu grubunun düzeyi diğer gruplara göre anlamlı derecede düşük olarak saptanmıştır. Araştırmada çıkan sonuçlar hastalık süresiyle karşılaştırıldığında ters korelasyon görülmüştür. C1q ve Faktör B parametleri Barratt impulsivite testiyle, C5b-9 ise YMRs ile korele olarak saptanmıştır.Kompleman sisteminin Bipolar bozukluk fizyopatolojisinde rol oynadığını göstermiştir. Bu bilgiler ışığında kompleman aktivitesi Bipolar bozukluk için ayrıcı bir tanı olabileceği tanımlanmıştır. Bipolar disorder is a mood disorder. Mood of manic and depressive feelings to come across the situation of people living with the disorder is defined as a Bipolar disease. In both cases, it is also changing people's emotions and behaviors affect the social life of people.Bipolar disorder is not fully known etiology. In surveys conducted in recent years it has demonstrated that immunological factors play a role in Bipolar disorder. The complement system is part of the immunological system with this information Bipolar disorder have examined the relationship of the complement system. Research has underwent the first episode of bipolar disorder diagnosed with chronic bipolar disorder diagnosis have received and healthy control subjects collected blood samples. Samples collected from the patients were examined by using ELISA and RT-PCR methods. Bipolar disorder to investigate degradation products level of the complement system which complement factor Bb, C4d, and C5b-9 proteins was investigated by ELISA. The complement system proteins which are named C1q, C3, C4, Factor B and the CD55 proteins are used by RT-PCR methods for detection of the activation on peripheral blood mononuclear cell sample.Investigated by ELISA methods, chronic Bipolar complement degradation product it was significantly lower in the study group compared to other groups. RT-PCR method to investigate the expression of genes C1q, C4 and Factor B's first episodic group of Bipolar patients and healthy control group were found to be significantly lower level compared to the chronic bipolar study group. In the CD55 expression levels in patients with chronic Bipolar disorder group level it was found to be significantly lower than other groups. The results of the researches showed inverse correlation with disease duration. The C1q and Factor B Barratt impulsivity testing parameters and C5b-9 was found to be correlated with the YMRS.The complement system showed that it plays a role in the pathophysiology of Bipolar disorders. In light of this information, complement activity has been identified could be a diagnosis of Bipolar disorder. 65

Recent advances in neuroscience not only lead to a better understanding of neurologic and psychiatric diseases and developments of novel treatment strategies, but also provide valuable tools to reveal neurobiological mechanisms underlying higher cortical functions of healthy brain. Currently, understanding and explanation of complex mental functions that distinguishes human beings from other living organisms such as, thinking, planning, desicion making and predicting future seem possible. Those developments shed light in to the mind- body problem and generate new issues that need to be discussed collectively by many diciplines studying the brain and mind such as neurology, psychiatry, genetics, biochemistry, physiology, neuroimaging, anthropology, sociology, philosophy and theology. This paper includes abstracts of lectures presented in the 'Mind Problem: From Biology to Philosophy' symposium organized by Gazi University Neuropsyciatry Research Center between September 22nd - 23rd 2006 at Gazi University. The aim of the neurophilosophy symposium is to provide a platform for biological and social scientists to share their perspectives on mind concept. We hope that this interactive meeting would lead to a new synthesis in participants mind and raise new queries to search. Consistent with the aim of the symposium, each presentation is given with different subtitles in the paper.

Asırlardır tanınmasına karşın görevleri hala tam açıklanamayan korpus kallozum, beyninhemen tam ortasında bulunur. Anatomik yapısı beynin diğer bölgelerinden oldukça farklı olup intra-uterin dönemde ve doğum sonrasında değişik etkenlerden kolayca zarar görebilir. Sayısız sendromlarda ek bulgu olarak görülebilir veya tek başına anatomik olarakdisgeneziden ageneziye kadar değişikliklerle somatik, psikiyatrik, genetik hastalıklardakarşımıza çıkar. Son yıllarda ultrasonik ve MRI yöntemleri ile oldukça iyi araştırılmayabaşlanmıştır. Bu derlemede korpus kallozumun tarih boyunca filozofik irdelenmesi, anatomik topografisi, morfolojisi, filogenezi ve ontogenezi incelendi ve pediatrik bozukluklardaki önemi araştırıldı, Corpus Callosum CC is located in the middle part of the brain. Although it’s presence known since centuries, some functions still could not be well understood. Structure of CC is somewhat different from other parts of brain and easily be affected from several factors during pre and post natal period. Agenesisor dysgenesis of corpus callosum can be a part of several genetic syndromes or byitself is associated with some somatic and psychiatric diseases. Recently US andMRI greatly help to discover the disorders of CC. In this paper, the importance of CCin pediatric disorders and the philosophique, anatomic, morphologic, filogenetic andontogenetic features during historical periods will be reviewed