Search

Aim: The setting time of glass ionomer cement is important in terms of the sensitivity of the cement to moisture and working conditions in the early period. In restorative materials, there may be differences in the setting times with the preheating process. Therefore, the aim of the study is to compare the setting times of glass ionomer cements prepared at four different temperatures (4 °C, 23 °C, 39 °C, and 55 °C).Methods: In this study, discs prepared from radiopaque glass ionomer cement preheated at four different temperatures (4 °C, 23 °C, 39 °C, 55 °C) were evaluated and their setting times were compared. Glass ionomer cement, which was reached to preheat values by keeping it in the refrigerator, keeping it at room temperature, and using a composite heating device to bring it to 39 ºC and 55 ºC, was placed on a glass layer and mixed. It was placed on 10 mm diameter and 2 mm thick silicone discs. Vicat penetration test was used to measure the setting time. The obtained data were analyzed statistically by using One Way ANOVA and t-test. Results: A statistically significant difference was observed between the setting times of the glass ionomer cement at four different temperatures (p, Amaç: Dental restoratifler arasında önemli yeri olan cam iyonomer simanlarının sertleşme süresi, simanın erken dönemde neme karşı hassasiyeti ve çalışma koşulları göz önüne alındığında büyük önem arz etmektedir. Restoratif materyallerde ön ısıtma işlemi ile sertleşme sürelerinde farklılıklar oluşabilmektedir. Bu nedenle; çalışmanın amacı, dört farklı sıcaklıkta (4 °C,23 °C,39 °C,55 °C) hazırlanan cam iyonomer simanların sertleşme sürelerinin karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmesidir.Gereç ve yöntem: Bu çalışmada dört farklı sıcaklıkta hazırlanmış olan (4 °C, 23 °C, 39 °C, 55 °C) radyoopak cam iyonomer simandan (R&D Series Nova Glass-L, Imicryl, Konya, Turkey) hazırlanan diskler değerlendirilerek sertleşme süreleri karşılaştırıldı. Buzdolabında bekletilerek, oda ısısında bekletilerek ve 39 ºC ve 55 ºC sıcaklığa getirmek için ise kompozit ısıtma cihazı (Micerium, S.p.a., Avegno GE, Italya) kullanılarak ön ısı değerlerine ulaştırılan cam iyonomer siman bir cam tabakaya (100 mmx100 mmx4 mm) yerleştirilerek karıştırıldı. 10 mm çapında ve 2 mm kalınlığında silikon disklere yerleştirildi. Sertleşme süresini ölçmek için Vicat penetrasyon testi kullanıldı. Elde edilen veriler One Way ANOVA ve t testi ile analiz edilerek istatistiksel olarak değerlendirildi.Bulgular: Cam iyonomer simanın dört farklı sıcaklık derecesinde sertleşme süreleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark gözlendi. (p

Çalışmamızda diş sert dokularının remineralizasyonunu sağladıkları ileri sürülen, bu nedenle biyoaktif materyaller olarak değerlendirilen kalsiyum silikat esaslı Biodentin materyali ve cam iyonomer simanın, yapay çürük oluşturulmuş dentin lezyonlarında remineralizasyona etkilerinin ve restorasyon materyali olarak kullanıldıklarında mikrosızıntılarının in-vitro karşılaştırılması amaçlandı. Çalışmanın birinci bölümünde remineralizasyonun saptanması için çekilmiş otuz dört adet üçüncü azı dişlerden elde edilen dentin kesitleri üzerine 1x1x1 mm boyutlarında dört adet standart kavite açıldı. Bir kavite, aside dayanıklı tırnak cilası ile (Gr 1, pozitif kontrol) örtüldü. Dentin kesitleri, yapay çürük solüsyonunda 37ºC, 96 saat demineralize edildi. Kavitelere Biodentin (Gr 2) ve cam iyonomer siman (CİS, Fuji IX)(Gr 3) uygulandı. Dördüncü kavite ise restore edilmeden bırakıldı (Gr 4, negatif kontrol). Daha sonra örnekler yirmi bir gün simüle vücut sıvısında (SBF) 37 ºC’da bekletildi. Kavitelerin ortasından geçecek şekilde vertikal yönde kesitler elde edildi. Remineralizasyonun saptanması için kesitlerde siman-dentin arayüz görüntüleri SEM’de incelendi ve SEM-EDX cihazı ile restorasyona komşu dentinde Ca/P oranları belirlendi. Gruplar arası karşılaştırmalar için veriler istatistiksel olarak Bonferroni testi ile incelendi. Çalışmanın ikinci bölümünde mikrosızıntı testi için, otuz dokuz adet çürüksüz üçüncü azı diş rastgele üç uygulama grubuna ayrıldı(n:13): Gr A: Biodentin, Gr B: CİS, Gr C; Kompozit (pozitif kontrol). Dişlerin okluzal üçlüsünden horizontal kesit alınarak düz dentin yüzeyi elde edildi, 4x2x2 mm boyutlarında okluzal dentin kaviteleri hazırlandı ve materyaller üreticinin önerileri doğrultusunda uygulandı. Tüm örneklere termosiklus işlemi uygulandı ve daha sonra örnek yüzeyleri restorasyon kenarlarından 1 mm uzakta kalacak şekilde tırnak cilası ile örtülendi. Bazik fuksin solüsyonunda 24 saat bekletilen örneklerden bukkolingual doğrultuda kesitler alındı. Restorasyondentin arayüzünde boyanma, iki gözlemci tarafından stereomikroskopta değerlendirildi (Kappa değeri: 0.85). Elde edilen veriler Kruskal-Wallis testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi (p0.1). Biodentin ile kompozit gruplarına ait değerler karşılaştırıldığında, anlamlı bir farklılık saptanmadı. CİS grubunda mikrosızıntı değerleri, kompozit grubundan anlamlı derecede daha yüksek bulundu. Ayrıca sıra değeri ortalamasına göre Biodentin grubunun ortalama mikrosızıntı değerinin, diğer gruplara kıyasla en düşük olduğu belirlendi. Sonuç olarak yapılan bu in vitro çalışmanın sınırları dahilinde, yapay çürük oluşturulmuş dentin lezyonlarında Biodentinin gerek remineralizasyon kabiliyetinin gerekse sızdırmazlığının cam iyonomer simandan daha yüksek olduğu saptandı. Biodentinin restoratif amaçla kullanılabileceği, ancak başarısının değerlendirileceği uzun dönemli klinik çalışmalara gerek olduğu sonucuna varıldı., This in-vitro study aimed to compare the effects of calcium silicate-based Biodentin and glass ionomer-cement (Fuji IX) on remineralization in artificial dentin lesions and comparatively evaluate the microleakage when used as restorative material. In the first part of the study four standart cavities in each tooth (1x1x1 mm) were prepared on thirty-four dentin sections obtained from extracted sound human third molars to detect remineralization. One cavity was covered with acid-resistant nail polish (Gr 1, positive control). Specimens were soaked in demineralization solution at 37 º C for 96 hours to induce artificial caries lesions. Biodentin (Gr 2) and Glass ionomer cement (GIC, Gr 3) were applied to the other cavities, fourth cavity was unrestored (Gr 4, negative control). Then they were immersed in simulated body fluid (SBF) for twenty-one days. Vertical sections were obtained perpendicular to the cavities. In order to detect remineralization, SEM images of the cement-dentin interface were evaluated and Ca/P values in dentin adjacent to the restoration were determined using SEM-EDX. The data were statistically analyzed using Bonferroni test. For microleakage testing, thirty nine non-carious third molars were randomly assigned to three groups (n:13): Gr A: Biodentin, Gr B: GIC, Gr C; Composite (positive control). The flat dentin surface was exposed by taking a horizontal section from the occlusal third of teeth and an occlusal cavity of 4x2x2 mm was prepared on the dentin surfaces. They were than restored with the materials as manufacturers’ instructions. After thermocycling the samples were covered with nail polish, keeping the surfaces 1 mm away from the restoration edges. They were stained with basic fuchsin solution, sectioned in buccolingual direction and measured for microleakage. The staining at the restoration-dentin interface was scored in the stereomicroscope by two examiners. The data were evaluated statistically using Kruskal-Wallis test (p 0.1). No statistical difference in microleakage was found between Gr A and Gr C, while Gr B exhibited higher microleakage than Gr C. According to the mean rank, it was determined that the average microleakage values of the Biodentin group were the lowest compared to the other groups. Within the limitations of this in-vitro study it is concluded that both the remineralization ability and the sealing performance of Biodentin were higher than glass ionomer cement. It was thought that Biodentin can be used for restorative purposes. However, long-term clinical studies should be conducted to evaluate the success of the material.

Cam iyonomer simanların biyolojik uyumlulukları ve flor salma özellikleri ile diş hekimliğinde pek çok uygulama endikasyonu bulunur. Son yıllarda bu materyallerin fiziksel ve kimyasal özelliklerinin geliştirilebilmesi için, rezin modifiye cam iyonomerlere nano-boyutlu doldurucuların eklenmesi, cam partiküllerinin boyutunun azaltılması ve cam tozuna nano-boyutlu biyoseramiklerin sokulması gibi çeşitli yenilikler tanıtılmıştır. Bu yenilikler geleneksel cam iyonomerlerin mekanik özelliklerini, aynı zamanda flor salınımını ve biyoaktivitesini de arttırmaktadır. Bu derlemenin amacı bu yenilikleri gözden geçirmektir., As their biological compatibility and fluoride ion release, glass ionomer cements are being used in several clinical applications in dentistry. In recent years, various innovations have been introduced to improve the physical and chemical properties of these materials such as incorporation of nano-sized fillers to resin modified glass ionomer cement, reducing the size of the glass particles, and introducing nano-sized bioceramics to the glass powder. These innovations increase the mechanical properties of conventional glass ionomers, as well as fluoride release and bioactivity. The aim of this paper is to review these modifications.

Bu tez çalışmasında iki farklı cam iyonomer siman (Ketac Molar Easymix ve R&D Series Novaglass F) materyaline cetrimide (CT) ve gümüş nanopartikül (Ag NP) ilavesinin Streptococcus mutans ve Lactobacillus casei üzerine antibakteriyel etkisinin değerlendirilmesi ve materyallerin fiziksel özelliklerinin in-vitro olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Cam iyonomer siman materyallere %1 ve %2 oranlarında CT veya Ag NP ilave edildi. Kontrol grubuna CT veya Ag NP ilave edilmedi. CT veya Ag NP ilavesinin S. mutans ve L. casei üzerinde antibakteriyel etki gösterip göstermediği Direkt Kontakt Testi ile değerlendirildi. CT veya Ag NP ilavesinin fiziksel özelliklere etkisinin incelenmesi için dentine bağlanma dayanımı, yüzey sertliği, su emilimi ve suda çözünürlük testleri uygulandı. Çalışmamızda deneysel olarak hazırlanan cam iyonomer simanların antibakteriyel etkinliği değerlendirildiğinde; %1 ve %2 CT ilavesinin yaşlandırılmış RD örnekleri dışında tüm örneklerde yüksek antibakteriyel etkisi olduğu, %1 ve %2 Ag NP ilavesinin S. mutans üzerinde tüm taze örneklerde inhibisyon etkisi olduğu, L. casei üzerinde ise yaşlandırılmış KM örnekleri dışında belirgin bir antibakteriyel etkisinin olmadığı görüldü. Fiziksel özelliklerin test edilmesi sonucunda, genel olarak %1 ve %2 CT veya Ag NP ilavesi ile fiziksel özelliklerde kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalma meydana geldiği gözlendi. Diş hekimliğinde oldukça geniş bir endikasyon sahası olan cam iyonomer simanların antibakteriyel özelliklerinin geliştirilmesi, özellikle pedodonti kliniklerinde daha başarılı restorasyonların yapılmasını sağlayacaktır. CT ve Ag NP'nin cam iyonomer simanların antibakteriyel ve fiziksel özellikleri üzerine etkisini araştıran daha çok çalışma yapılması gerektiği kanaatindeyiz., The purpose of this in-vitro study is evaluating the antibacterial effect of two different type of glass ionomer cements (Ketac Molar Easymix and R&D Series Novaglass F) which were prepared by the addition of cetrimide (CT) and silver nanoparticles (Ag NP) into Streptococcus mutans and Lactobacillus casei and also investigating the physical properties of the materials. Into the experimental group of glass ionomer cement we added 1% and 2% CT or Ag NP. CT and Ag NP were not added to the control group. Antibacterial effect of the addition of CT and Ag NP on S. mutans and L. casei was evaluated by the direct contact test. To investigate the effect of the addition of CT and Ag NP on physical properties, bond strength to dentin, surface hardness, water absorption and solubility tests were used. In this study, evaluation of antibacterial properties of two glass ionomer cements was prepared by the addition of CT showed inhibitory effect on S. mutans and L. casei in all samples except aged RD samples. Addition of Ag NP showed inhibitory effect on S. mutans in all fresh samples, and no significant antibacterial effect on L. casei except aged KM samples. According to physical tests, as a result of the addition of CT or Ag NP decreased physical properties. Strentghening antibacterial effects of glass ionomer cements which have wide indication areas in dentistry give rise to successful restorative applications especially in pediatric dentistry. We believe that investigating the effect of antibacterial and physical properties of the glass ionomer cements including CT and Ag NP more study needs to be done., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 14102003 proje numarası ile desteklenmiştir.

Günümüz dişhekimliğinde; süt ve sürekli dişlerin restorasyonunda değişik materyaller kullanılmakta olup, amalgam restorasyonlar uzun yıllardan beri ilk sırayı almaktadır. Çeşitli dezavantajları nedeniyle amalgamdan sonra en yaygın kullanılan materyallerin, kompozit rezin ve cam iyonomer restorasyonlar olduğu bilinmektedir. Dişlerin arka grup restorasyonlarında kullanılacak materyallerin yüksek kırılma direncine sahip olması gerektiği görüşü hakimdir. Yapılan araştırmalar, bu materyallerin birçoğunun çiğneme basınçları karşısındaki dayanıksızlıkları nedeniyle zaman ve ekonomik kayba neden olduklarını göstermektedir. Bu çalışma, dört farklı tip restoratif materyalin II. sınıf kaviteli dişlerde dik kuvvetler karşısındaki dayanıklılıklarının değerlendirilmesi amacıyla yapıldı. Bu in-vitro çalışma, periodontal ve ortodontik nedenlerle çekilmiş 60 adet premolar diş üzerinde gerçekleştirildi. Soğuk akrilik bloklar içerisine sabitlenerek standart arayüz kaviteleri hazırlanan dişler, 15’erli 4 eşit gruba rastgele ayrıldı. Restorasyon işlemleri; Dicle Üniversitesi Dişhekimliği Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalı’nda gerçekleştirildi. Birinci gruba Valux Plus, ikinci gruba Herculite XRV, üçüncü gruba Vitremer ve dördüncü gruba Chelon Silver materyalleri yerleştirildikten sonra, restorasyonların kırılma dirençleri T.C. Sanayi ve Ticaret Bakanlığı Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme İdaresi Başkanlığı (KOSGEB-Ankara) laboratuarında bulunan Testometrik mikro-500 makinesinde ölçüldü. Elde edilen veriler, istatistiksel olarak Tek Yönlü Varyans analizi ve Post-Hock testi kullanılarak değerlendirildi. Ortalama kırılma direnci değerleri; Valux Plus için 66,9113 kgf., Herculite XRV için 55,2187 kgf., Vitremer için 51,1493 kgf. ve Chelon Silver için ise 38,0633 kgf. olarak tespit edildi. Kullanılan dört farklı tip restoratif madde arasında; Valux Plus en yüksek, Chelon Silver ise en düşük kırılma direncine sahip materyal olarak belirlenmiştir. Yapılan istatistiksel analizler sonucu elde edilen kırılma direnci değerlerinin en yüksekten daha düşük dirence doğru sıralaması: Valux Plus > Herculite XRV > Vitremer > Chelon Silver şeklinde izlenmiştir (p< 0.001). Anahtar kelimeler: Kompozit rezin, Cam iyonomer siman, Kırılma direnci. In temporary dentistry, although a range of materials have been used in the restoration of decideous and permanent teeth, amalgam restorations have the first place among them for long time. Since the various disadvantages which amalgam had, it is known that most extensive used materials in the second place are composite resin and glass ionomer restorations. It is generally accepted that materials to be used in the posterior restoration of teeth should present a high fracture resistance. Studies illustrate that many of these materials expose time and economic loss because of their flimsiness to the bite forces. This study was conducted for the purpose of evaluation of the durability to the vertical forces of four different types of restorative materials on the teeth with class II cavities. This in-vitro study was accomplished on the 60 premolar teeth which extracted for periodontal and orthodontic reasons. Teeth which their standard proximal cavities were prepared by fixing them inside the cold acrylic blocs were randomly divided into the four equal groups each of them consist of 15. Restoration process was completed in the Faculty of Dentistry, Department of Pedodontics. Having placed the Valux Plus material to the first group, Herculite XRV to the second one, Vitremer to the third one and Chelon Silver to the fourth one, fracture resistance of the restorations was measured by the Testometric micro-500 machine in the laboratory of Republic of Turkey Ministry of Industry and Trade, Small and Medium Industry Development Organization (KOSGEB-Ankara). Obtained data was assessed statistically by using One Way ANOVA and Post-Hock test. Approximate fracture resistance values were determined as follow: 66,9113 kgf. for Valux Plus, 55,2187 kgf. for Herculite XRV, 51,1493 kgf. for Vitremer and finally, 38,0633 kgf. for Chelon Silver. Among the four different type of restorative substance, it was established that Valux Plus had the highest and Chelon Silver had the lowest fracture resistance. Classification of the fracture resistance values, which was obtained after the statistical analyses, from highest resistance to lower ones is as follow: Valux Plus > Herculite XRV > Vitremer > Chelon Silver (p< 0.001). Key words: Composite resin, Glass ionomer cement, Fracture resistance. Bu doktora tezi Dicle Üniversitesi Araştırma Fonunca desteklenmiştir. Proje No: DÜAPK-02-DF-06