Search

Beslenmenin, sağlıklı yaşamın vazgeçilmez bir parçası olduğu bilinmektedir. Etkili bir beslenme her yaşta çocuğun hem büyümesini hem de gelişimini destekler (Özmert, 2005). Yaşamın ilk yıllarından itibaren beslenme sorunlarıyla karşılaşılabilir. Çocuklardaki en önemli beslenme sorunları genellikle yeme reddi olarak tanımlanır (Williams, Field ve Seiverling, 2010). Erken dönem yeme reddinin yordayıcılarını anne-çocuk ilişkisi kapsamında inceleyen mevcut çalışmada; 9-60 ay aralığındaki çocuklarda görülen erken dönem yeme reddi ile annelerin evlilik doyumu, algılanan sosyal destek, yetişkin bağlanma stilleri ve beslenme süreci anne tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gelişim dönemleri farklılık gösterdiğinden dolayı örneklem, 9-36 ay bebeklik dönemi ve 37-60 ay erken çocukluk dönemi olarak iki ayrı grupta incelenmiştir. Çalışmaya yaşları 25-50 (Ort=35, SS=4) arasında değişen, evli ve yaşı ve 9-60 ay arası tek çocuğa sahip olan 271 anneye ait veri dahil edilmiştir. Araştırma verileri, Kişisel Bilgi Formu, Bebeklik Dönemi Uyumsal Yeme Davranışı Ölçeği (BDUYDÖ), Erken Çocukluk Dönemi Uyumsal Yeme Davranışı Ölçeği (EÇDUYDÖ), Evlilik Yaşamı Ölçeği, Beslenme Süreci Anne Tutumları Ölçeği (BSATÖ), İlişki Ölçekleri Anketi (İÖA), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ) kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; 9-36 aylık dönemde yeme reddi görülme oranı, 36-60 aylık döneme kıyasla daha yüksek bulunmuştur. Beslenme süreci anne tutumları açısından öğün sırasındaki negatif duygu durumu ve negatif beslenme stratejilerinin, 9-60 ay aralığında yeme reddi ile pozitif yönde bir ilişkisi olduğu bulunmuştur. Yetişkin bağlanma stilleri açısından incelendiğinde güvenli bağlanma ve korkulu bağlanma stillerinin, 9-36 ay bebeklik dönemi yeme reddi ile negatif yönde bir ilişkisi olduğu bulunmuştur. Evlilik doyumunun, 36-60 ay erken dönem yeme reddi ile negatif yönde bir ilişkisi olduğu bulunmuştur. Çalışmaya dair sonuçlar ilgili alanyazınla birlikte değerlendirilmiştir., It is known that nutrition is an indispensable part of a healthy life. An effective nutrition supports both the growth and development of the child at all ages (Özmert, 2005). Nutritional problems can be encountered from the first years of life. The most important nutritional problems in children are generally defined as food refusal (Williams, Field and Seiverling, 2010). In the current study examining the predictors of early food refusal within the context of mother-child relationship; the aim of this study was to examine the relationship between early food refusal in children aged 9-60 months and mothers' marital satisfaction, perceived social support, adult attachment styles, and mother’s attitudes towards the feeding process. Since the developmental periods differ, the sample was examined in two separate groups as 9-36 months of infancy and 37-60 months of early childhood. The data of 271 mothers aged between 25-50 (Mean=35, SD=4), married and having only one child between 9-60 months of age were included in the study. The research data was collected using Sociodemographic Form, Infancy Adaptive Eating Behavior Scale (BDUYDÖ), Early Childhood Adaptive Eating Behavior Scale (EÇDUYDÖ), Marital Life Scale, Mother’s Attitudes Towards the Feeding Process Scale (BSATÖ), Relationships Scales Questionnaire (RSQ), Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS). According to the collected data; the rate of food refusal in the 9-36 month period was found to be higher compared to the 36-60 month period. In terms of mother’s attitudes towards the feeding process, it was found that negative affect during meals and negative feeding strategies were positively correlated with food refusal in the 9-60 month range. When examined in terms of adult attachment styles, it was found that secure attachment and fearful attachment styles were negatively correlated with 9-36 months of infancy eating refusal. Marriage satisfaction was found to be negatively correlated with 36-60 months of early eating refusal. Results of this study are evaluated under the related literature.

This study aimed to examine the eating behaviors and environments of children aged 48-72 months. The study used the survey model and the working group consisted of the mothers of 229 children attending kindergartens and preschools in the Çankaya and Yenimahalle districts of Ankara. The data were collected with the forms developed by the researchers. On examination of the children’s eating behaviors according to their parents’ education levels, no significant difference was found between the groups in the children’s appetites, eating speed, and the amount of food on the plate that they consumed (p>0,05). But a significant difference was found between the groups in the children’s ability to distinguish between healthy and unhealthy foods (p, Bu çalışmada, 48-72 ay çocuklarının beslenme davranışlarının ve beslenme ortamının incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma tarama modeli olup, çalışma grubunu Ankara ili Çankaya ve Yenimahalle ilçelerinde anaokulları ve anasınıflarına devam eden 229 çocuğun anneleri oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen formlar ile toplanmıştır. Çocukların beslenme davranışları anne ve baba öğrenim durumuna göre incelendiğinde; çocukların iştah durumu, yeme hızı ve tabağında tükettiği yemek miktarında gruplar arasında anlamlı fark olmadığı saptanmıştır (p>0,05). Ancak, çocukların sağlıklı ve sağlıksız besinleri ayırt etme durumlarında gruplar arasında anlamlı fark bulunmuştur (p0,05), babaların yaklaşımları arasında anlamlı fark belirlenmiştir (p