Search

Amaç: Esnek insülin tedavisi, öğünlerin zamanı, yiyecek seçimi ve öğünlerdeki insülin dozunun karbonhidrat sayımı yaparak kişinin yaşam tarzına göre ayarlandığı yoğun insülin tedavisidir. Çalışmamızın amacı tip 1 diyabetli çocuklarda esnek insülin tedavisinin metabolik kontrole, antropometrik özelliklere ve sağlık parametrelerine etkilerinin incelenmesi ve tedaviye uyumun değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Esnek insülin tedavisini balayı dönemi sonrası en az 2 yıl süre kullanan tip 1 diyabetli 39 hastanın, dosya verileri retrospektif olarak incelendi. İki yıllık izlemde ortalama HbA1c düzeyi >%7.5 olan hastalar grup 1, ≤%7.5 olan hastalar grup 2 olarak tanımlandı. Her grubun 2 yıllık seyri değerlendirildi, gruplar karşılaştırıldı.Bulgular: Hastaların ortanca diyabet süresi 52 (25-152) aydı. Grup 1’de 23 (%59) hasta, grup 2’de 16 (%41) hasta mevcuttu. Gruplar arasında diyabet süresi benzerdi(p>0.05). Grup 2’deki olguların, başlangıç HbA1c düzeyleri daha yüksekti (9.3 vs 11.6, p=0.046). Her iki grubun da tedavinin 1. yılında HbA1c düzeyinin azaldığı (p0.05). Her 2 gruptaki olgular da genetiği içinde büyüyen ve yıllık uzamaları normal olan olgulardı. Esnek tedavi alan tüm hastalar değerlendirildiğinde izlemin 2. yılında, ortalama insülin dozlarının arttığı saptandı (p=0). Grup 2’deki hastalar diyetine uyan (p=0.038), karbonhidrat sayımı yapan (p=0.025) ve daha az hazır yemek tüketen (p=0.018) hastalardı.Gruplar arasında ciddi hipoglisemi ve diyabetik ketoasidoz sıklığı benzerdi(p>0.05). Grup 1’deki trigliserid, total kolesterol, LDL, VLDL düzeyleri grup 2’den yüksek, HDL düzeyi düşük olmasına rağmen, fark saptanmadı (p>0.05). Dislipidemi gelişen hastaların ortanca diyabet süresi, dislipidemi gelişmeyen hastalardan daha uzundu(p=0.018). Sonuç: Esnek insülin tedavisi, sağlıklı beslenen ve etkili karbonhidrat sayımı yapan çocuklarda, %VKİ’inde anormal artış yapmadan HbA1c düzeyini ≤%7.5 düşürebilir., Objective: Flexible insulin therapy is intensive insulin therapy where the time of meals, food selection, and the dose of insulin in meals are adjusted to the patient’s lifestyle by carbohydrate counting. The aim of our study is to investigate the effects of flexible insulin treatment on metabolic control, anthropometric properties and health parameters in children with type 1 diabetes and to evaluate compliance with treatment.Material and Methods: Medical records of 39 children who used flexible insulin treatment at least 2 years after honeymoon period were retrospectively evaluated. Patients were grouped according to mean HbA1c as group 1 (HbA1c >7.5%) and group 2 (0.05). Group 2 had higher initial HbA1c levels (9.3 vs 11.6, p=0.046). HbA1c levels of both groups were decreased at first year (p0.05). All patients had normal growth according to their genetic potential. Mean insulin dose of patients was increased in second year (p=0). Compliance of diet (p=0.038), carbohydrate count (p=0.025) and less fast food consumption(p=0.018) were more common in group 2. Conclusion: The frequency of severe hypoglycemia and diabetic ketoacidos were similar (p>0.05). Group 1 had higher triglyceride, total cholesterol, LDL, VLDL and lower HDL levels but not statistically significant (p>0.05). Patients with dyslipidemia had longer median diabetes duration than without dyslipidemia (p=0.018).

Breast disorders in adolescents constitute a heterogeneous group of lesions and usually include benign lesions Developmental disorders such as asimetry amastia amasia athelia polythelia; juvenil hyperthrophy inflammatory disorders mastitis nipple discharge breast abcess nbsp; and mass lesions can be seen in the nbsp; adolescent age group Fibroadenoma is the most common lesion of the breast Malignant lesions of the breast in adolescents are rare Malignant breast masses more commonly result from metastases than from primary lesions Turk Arch Ped 2011; 46 Suppl: 85 7, Ergenlerde görülen meme hastalıkları heterojen bir grubu oluşturmakta ve genellikle iyi huylu bozuklukları içermektedir Asimetri amasti amazi politeli ateli gibi yapısal bozukluklar juvenil hipertrofi enfeksiyonlar mastit meme başı akıntısı meme apsesi ve kitleler ergen yaş grubunda görülebilir Memede saptanan kitlelerin çoğu fibroadenomdur Ergenlerde malign meme lezyonları nadirdir Malign meme kitlelerinin çoğunu primer lezyondan çok metastatik lezyonlar oluşturur Türk Ped Arş 2011; 46 Özel Sayı: 85 7

Amaç: Türkiye'de büyüme hormonu (BH) eksikliği tanısı alan ve BH tedavisi başlanmış olan hastaların tanı ve tedavisine ilişkin verilerini değerlendirmek. Yöntem: Türkiye'deki 26 merkezin KİGS (Pfizer Uluslararası Büyüme Veri Tabanı) veri tabanında 1989 yılından itibaren kayıtlı BH eksikliği (BHE) vakalarının kayıtları alınarak Ocak 2004 tarihi itibarıyla 1008 hastanın verileri değerlendirildi. Bu veri tabanından yararlanılarak BH eksikliği vakalarının doğum boyu, doğum ağırlığı ve anne-baba boy değerleri, tedavi öncesi ve tedavi sırasında yaş, boy, vücut ağırlığı, hesaplanan vücut kitle indeksi, büyüme hızı ve hedef boy değerleri incelendi ve değerler standart deviasyon skor (SDS) olarak ifade edildi. BH eksikliği hastalarına büyüme hormonu (Genotropin®) haftada medyan 6 kez olarak subkutan olarak başlanmıştı. Tüm değerler medyan (10/90.persantil) olarak verildi. Bulgular: BH eksikliği vakalarının 822'si idiyopatik, 186'sı ise organik nedenli idi. Organik nedenler içinde kraniyofaringioma (n: 19), medulloblastom (n: 13) ve yapısal anomaliler (n: 89) en sık nedenleri oluşturuyordu. Tedavi başlangıcında idiyopatik BHE'de yaş 11.3 (5.4/15.1) yıl, boy SDS-3.1 (-5.2/-1.9) büyüme hızı 3.6 (1.6/6.2) cm/yıl ve boy-hedef boy farkı (SDS)-1.7 (-4.0/0.1)'ydı. BH 0.20 (0.15/0.24) mg/kg/hafta dozunda kullanılmıştı. Longitudinal olarak izlenen prepubertal idiyopatik BHE vakalarında büyüme hızı 1. yılda 8.7 (5.6/13.1) cm/yıl, 2 ve 3. yıllarda 7.0 (3.9/9.5) ve 5.9 (3.2 /8.1) cm/yıl oldu. Boy SDS'sinde özellikle 1. yılda anlamlı artış gözlenerek [-2.8 (-1.6 /4.4)] 3. yılda boy SDS-2.5 (-1.3/-3.8)'e vardı. Diğer etiyolojik gruplarda da benzer sonuçlar alındı. Sonuç: Türkiye'de BH eksikliği vakaları geç tanı almakta ve geç tedaviye başlanmaktadır. Kullanılan BH dozu önerilen doz aralığının alt sınırlarındadır. BH tedavisine yanıt literatür verileri ile uyumludur ve özellikle 1. yılda belirgindir. İlerleyen yıllarda kullanılan doz ile beklenen bir büyüme yanıtı sağlanmıştır. 2150 BH tedavi yılı açısından yan etki görülme sıklığı nadirdir., Aim: To evaluate the baseline demographic characteristics and the response to growth hormone (GH) treatment in Turkish children with GH deficiency (GHD). Methods: The data of 1008 GHD patients registered from 26 centers in Turkey in the KIGS (Pfizer's International Growth Study) database were evaluated as of January 2004. The baseline measurements of the patients including birth weight and length and parental heights; height, weight, age, calculated body mass index, height velocity and mid parental height (MPH) at onset and during GH treatment were retrieved from the database. All measurements were expressed as standard deviation scores (SDS) and given as median (10th/90th centiles) values. GH (Genotropin®) was given to all patients at a median frequency of 6 times per week subcutaneously. Results: The etiology of GHD was mainly idiopathic (n: 822). Organic causes were identified in 186 cases. Cranio-faryngioma (n: 19), medulloblastoma (n: 13) and structural central nervous system abnormalities (n: 89) were among the most frequent causes of organic etiology. In idiopathic GHD, age at onset of therapy was 11.3 (5.4/15.1) years. Height SDS at onset of therapy was -3.1 (-5.2/-1.9). Pre treatment height velocity was 3.6 (1.6/6.2) cm/year and height-MPH (SDS)-1.7 (-4.0/0.1). GH was given in a dose of 0.20 (0.15/0.24) mg/kg/week subcutaneously, 6 -7 times per week. Height velocity increased to 8.7 (5.0/13.1) cm/year in the first year of therapy. Height velocity was 7.0 (3.9/9.5) cm/year and 5.9 (3.2/8.1) cm/year in the 2nd and 3rd years of therapy (p