Search

Giriş: Bening prostathiperplazisi (BPH), yaşlı erkeklerde en sık görülen hastalıktır. BPH’ninateroskleroz ile ilişkisi bilinmesine karşın; subklinik ateroskleroz ileilişkisi henüz değerlendirilmemiştir. Bizim çalışmamızın amacı, bu ilişkininkarotis intima media kalınlığı (KİMK) kullanılarak araştırılmasıydı.Hastalarve Yöntem: Çalışmaya, 50-65 yaş arasında50 BPH hastası ve BPH’si olmayan 50 erkek hasta kontrol deneği dahil edildi.Alt ürüner sistem semptomları (AÜSS)’nın değerlendirilmesinde kullanılan,uluslararası prostat semptom skoruna (IPSS) göre, hastalar hafif-orta AÜSS (IPSS < 20, n= 33hasta) ve ciddi AÜSS (IPSS ≥ 20, n= 17 hasta) gruplarına ayrıldı. KİMK ve diğerparametreler açısından gruplar karşılaştırıldı.Bulgular: Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, BPH grubunda KİMKönemli düzeyde yüksekti (sırasıyla, 0.73 ± 0.2 vs. 0.97 ± 0.3, p< 0.001).Ayrıca, yalnızca hastaları kapsayan alt grup analizinde, hafif-orta AÜSSgrubuna göre ciddi AÜSS grubunda da CIMT önemli düzeyde yüksekti (sırasıyla,0.84 ± 0.2 vs. 1.22 ± 0.3, p, Introduction:Benign prostatic hyperplasia (BPH) is the most common disorder in elderly men.Although the relationship between atherosclerosis and BPH is known, theassociation between subclinical atherosclerosis and BPH has not yet beeninvestigated. The aim of our study was to assess this relationship usingcarotid intima-media thickness (CIMT).Patientsand Methods: Fifty patients with BPH and 50 controlsubjects without BPH of ages 50-65 years were enrolled. According to theinternational prostate symptom score (IPSS), which is used for the evaluationof LUTS, patients were divided into mild-moderate (IPSS< 20 point, n= 33patients) and severe groups (IPSS ≥ 20 point, n= 17 patients). CIMT wasevaluated using ultrasonography. The relationship between CIMT and other parameterswere analysed.Results:CIMT was significantly higher in BPH group (p=0.02). In addition, it was significantly higher in severe LUTS group insubgroup analyses, which included only patients (1.22 ± 0.3 vs. 0.84 ± 0.2,p< 0.001). There was a positive correlation between CIMT and IPSS (r= 0.745,p< 0.001). CIMT and HDL cholesterol were found to be independent predictorsof BPH in multivariate analysis.Conclusion:Subclinical atherosclerosis and BPH may sharecommon aetiopathogenic factors. Therefore, BPH and lower urinary tract symptomsmay be indicators of atherosclerotic burden in men of the same age group.

Introduction: Atrial septal defect (ASD) is the most common congenital heart disease in adults and constitutes 5-10% of all congenital heart disease. Primary surgical closure has been the standard approach for many years with high success rate. Transcatheter closure of ASD in selected patients has became the contemprorary practice that has the advantages of short hospital stay and relative ease of prosedure. In this article, we reported the results of percutaneous closure of ASD in our center. Methods: Between 2009-2011, thirty-two patients (mean age 36±18 years and 24 females) who had secundum type ASD which detected by transthoracic echocardiography (TTE) and transesophageal echocardiography (TEE) were included in this study. Twenty-nine (90,6%) patients were closed percutaneously. Tree patients were referred for surgery because of failure of percutaneous closure. Amplatzer Septal Occluder was used in 25 (86,2%) patients and Occlutech device was used in other patients. All procedures were performed under local anesthesia. All of the patients were examined with TTE before the procedure and, at the 1st, 3rd, 6th and 12th month follow-up visits. Results: Pre-operative mean pulmonary artery pressure was 33,3±7,5 mmHg and mean pulmonary to systemic flow (Qp/Qs) ratio was 2,9±1,1. Mean ASD diameter measured by TEE was 20,1±6,6 mm and mean streched diameter measured by balloon catheter was 22,1±5,9 mm. Mean device size 24±6 mm (range 12-36 mm). In the follow-up period no major complication was observed, but mild to moderate residual shunt flow was detected in two patients (% 6,8). Conclusion: Percutaneous ASD closure has been performed with high success and low complication rates in patients with secundum atrial septal defect in our center, Giriş: Atriyal septal defekt (ASD), erişkinlerdeki en sık doğuştan kalp hastalığıdır ve tüm doğuştan kalp hastalıklarının % 5-10' unu oluşturmaktadır. Cerrahi tedavi yüksek başarı oranı ile uzun zamandır standart tedavi metodu olarak kullanılmıştır. Uygun vakalarda, günümüzün popüler tedavi yöntemi perkütan ASD kapamadır. Bu yöntem görece işlem kolaylığı ve nekahat süresinin kısalığı gibi avantajlar sağlamaktadır. Bu makalede, merkezimizde yapılan perkütan ASD kapama sonuçları bildirildi. Metod: Bu çalışmaya, 2009-2011 yılları arasında transtorasik ekokardiyografi (TTE) ve transözofajiyel ekokardiyografi (TÖE) aracılığı ile tespit edilen sekundum tipi ASD'li 24'ü kadın 32 hasta (ortalama yaş; 36±18 yıl) dahil edildi. 29 hastada ASD (% 90,6) perkütan yolla kapatılırken; 3 hasta işlem başarısızlığı nedeni ile cerrahiye yönlendirildi. 25 olguda (% 86,2) Amplatzer Septal Occluder cihazı kullanılırken; diğer olgularda Occlutech cihazı kullanıldı. Tüm hastalarda işlem lokal anestezi altında yapıldı. Perkütan kapama yapılan hastaların tümü işlem öncesi ve işlemden 1, 3, 6 ve 12 ay sonra TTE ile takip edildi. Bulgular: Olgularımızda, işlem öncesi ortalama pulmoner arter sistolik basınçları 33,3±7,5 mmHg ve pulmoner/sistemik kan akım oranı (Qp/Qs) 2,9±1,1 idi. TÖE ile ölçülen ortalama ASD çapı 20,1±6,6mm, balon kateter ile ölçülen ortalama gerilmiş çap 22,1±5,9 mm idi. Ortalama cihaz boyutu 24±6 mm (12-36 mm arası) idi. Takipte, herhangi bir major komplikasyon izlenmezken; 2 (%6,8) hastada hafif-orta düzeyde rezidüel kaçak saptandı. Sonuç: Merkezimizde, sekundum tipi ASD' li hastalarda, perkutan ASD kapama yöntemi yüksek başarı ve düşük komplikasyon oranları ile uygulanabilmektedir. Anahtar Kelimeler: Sekundum ASD, perkütan kapama, transtorasik ekokardiyografi, transözofajiyel ekokardiyografi.

Giriş: Akut inferiyor miyokart enfarktüsü (AİME) tanısıyla hastaneye yatırılan olguların enfarktüsten sorumlu koroner arterlerinin belirlenmesinde elektrokardiyografi (EKG) bulgularının önemini araştırdık.Hastalar ve Yöntem: Merkezimizde Ocak 2004-Ocak 2009 tarihleri arasında AİME tanısı ile takip edilen 132 hastanın (ortalama yaş; 57.3 ± 11, 118 erkek); hastaneye başvuru sırasında çekilen ilk EKG kayıtları ve demografik özellikleri retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Koroner anjiyografi tetkikleri değerlendirildiğinde; olguların %70.4'ünde enfarktüsten sorumlu koroner arterin (ESKA) sağ koroner arter (RCA), %29.6'sında sirkumfleks arter (Cx) olduğu saptandı. Sorumlu arterin RCA olduğu olgularda; DIII derivasyonundaki ST segment yükselmesinin, DII derivasyonundan daha fazla olduğu (%94.6 duyarlılık, %75.9 özgüllük, p= 0.001), aVL ve DI derivasyonlarının her ikisinde de ST segment çökmesinin bulunduğu saptandı (%88.2 duyarlılık, %75.2 özgüllük, p= 0.011). Sorumlu arterin RCA olduğu olgulara aVL derivasyonundaki ST segment çökmesinin, DI derivasyonundaki ST segment çökmesinden daha fazla olmasının istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi (%95.7 duyarlılık, %73.6 özgüllük p= 0.016). İnferiyor yüz enfarktüse, sağ ventrikül miyokart enfarktüsünün eşlik ettiği hastalarda sorumlu arter anlamlı olarak RCA idi (p= 0.005). Posterior duvar infarktüsünün eşlik ettiği olgularda sorumlu arterin daha çok Cx olduğu gözlense de bu durum istatistiksel olarak anlamlı değildi (p= 0.3). Sorumlu arterin Cx olduğu olguların EKG'lerinde V1-2 derivasyonlarında ST segment çökmesi saptandı (%84.6 duyarlılık, %36.3 özgüllük p= 0.009).Sonuç: AİME geçiren olguların yüzey EKG'lerinden elde edilen bulgular, enfarktüsten sorumlu koroner arterin tahmin edilebileceğini göstermektedir, Introduction: We aimed to investigate the role of electrocardiography (ECG) findings in determining infarct related coronary arteries of patients hospitalized with a diagnosis of acute inferior myocardial infarction (AIMI).Patients and Methods: The first ECG records taken on admission to hospital and demographic characteristics of 132 patients, who were followed with the diagnosis of AIMI (mean age, 57.3 ± 11, 118 men) in our center between January 2004-January 2009, were evaluated.Results: When coronary angiography were evaluated, it was detected that the infarct-related coronary artery (IRCA) was the right coronary artery (RCA) in 70.4% of all patients, whereas it was circumflex artery (Cx) in 29.6% respectively. It was detected that DIII-ST elevation was higher than DII (94.6% sensivity, and 75.9% specifity, p= 0.001) and there was st depression in aVL and DI leads in cases which IRCA was RCA (88.2% sensivity and 75.2% specifity, p= 0.011). Although ST depression in aVL lead was higher than st depression in DI in cases which RCA was IRCA, this finding was defined statistically significant (%95.7 sensivity; %73.6 specifity; p= 0.016). RCA was the IRCA significantly in patients with inferior wall MI accompanied by right ventricular myocardial infarction (p= 0.005). Although Cx was observed as the culprit artery in cases which was accompanied by posterior wall infarction, no statistically finding was detected (p= 0.3). ST-depression was detected in V1-2 leads in ECG of patients whose culprit artery was Cx (%84.6 sensitivity, %36.3 specificity, p= 0.009).Conclusion: The findings based on surface ECG of the patients who underwent AIMI shows that IRCA can be predicted