Search

Major depressive disorder is a common psychiatric disorder. The aim of the treatment is to improve daily functions with remissions in symptoms, and antidepressants are the first-line treatments for a major depressive episode (moderate-severe depressive episode). In this paper, the pharmacological properties, clinical efficacy and safety of extended-release trazodone (TzCOAD) are studied. Expert opinion: A single daily dose of TzCOAD may provide similar efficacy and increased tolerability to immediate-release trazodone (TzIR) and other antidepressants.

Yüksek Lisans Tezi, Amaç: Bu tezde; trazodonun, in vitro sıçan mesane düz kas kontraktilitesi üzerine etkileri ve etki mekanizmalarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Deneysel çalışmalar, Necmettin Erbakan Üniversitesi KONÜDAM Deneysel Tıp Araştırma ve Uygulama Merkezi ile Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Fizyoloji Anabilim Dalı Laboratuvarı'nda gerçekleştirildi. Çalışmada Wistar cinsi 8-20 haftalık, 200–250 g arası 16 adet erkek sıçan kullanıldı. Eter sedasyonunu takiben servikal dislokasyon yöntemi ile sıçanlar ötenazi edildi. Abdomen medyan hattan açılarak mesane çıkarıldı ve Krebs solüsyonu içine alındı. Mesane boyun kısmından apex yönünde longitudinal bir kesi ile açılarak mesaneden vertikal yönde 2X10 mm ebadında iki kas şeridi hazırlandı. Şeritler izole organ banyosundaki cam hazneler içerisindeki düzeneğe 1 g gerim uygulanarak yerleştirildi. Tüm kasılmalar kayıt altına alındı. 45 dakikalık bir uyum periyodunu takiben spontan kasılma gösteren bütün mesane şeritlerine 10-5 M asetilkolin (ACh) uygulanarak kasılmalar indüklendi. 20 dakika bekledikten sonra, trazodon dozları (10-9 M- 10-3 M) kümülatif olarak verildi. Oluşan etkiler kayıt altına alındı. Bulgular: Genlik parametreleri değerlendirildiğinde; spontan ve ACh ile indüklenmiş mesane düz kas kasılmasına trazodonun 10-9 M, 10-8 M, 10-7 M, 10-6 M, 10-5 M dozlarının uygulanmasıyla önemli bir etki oluşmazken (p>0.05); 10-4 M ve 10-3 M dozlarında istatistiksel olarak anlamlı bir inhibisyon gözlenmiştir (p, Aim: The aim of this thesis study is determination of effects and mechanisms of action of trazodone on contractility of in vitro rat bladder smooth muscle. Method: Experimental studies were carried out in KONUDAM Experimental Medicine Research and Application Center and the Laboratory of Physiology Department in Necmettin Erbakan University. 16 male Wistar rats 8-20 weeks weighing 200-250 g have been used in this study. Rats were euthanized by cervical dislocation after light ether sedation. The abdomen was opened by median line and the bladder was removed and taken into the Krebs solution. The bladder was opened with a longitudinal incision in the direction of the apex from the neck to prepare two muscular strips of 2x10 mm in the vertical direction. The strips were placed by applying 1 g of tension to the assembly in the isolated organ bath. All contractions were recorded. Following a 45-minute equal ibrati on period, tonic contractions were induced by application of acethylcholin (ACh) at 10-5 M concentration. After we waited 20 minutes, trazodone doses were given cumulatively. The effects were recorded. Findings: When amplitude parameters are evaluated; While spontaneous and ACh induced bladder smooth muscle contraction did not show any significant effect with the application of 10-9 M, 10-8 M, 10-7 M, 10-6 M, 10-5 M doses of trazodone (p> 0.05). A statistically significant inhibition was observed in 10-4 M and 10-3 M doses (p

Trazodone ve Milnacipran psikiyatrik bozuklukların tedavisinde kullanılan iki antidepresan ilaç etken maddesidir. Bu çalışmada Trazodone ve Milnacipran'ın in vitro genotoksik etkileri, insan periferal kan lenfositlerinde, kromozom anormalliği (KA), kardeş kromatid değişimi (KKD), mikronükleus (MN) ve komet testleri kullanılarak belirlenmiştir. Ayrıca, Trazodone ve Milnacipran'ın mitotik indeks (Mİ), replikasyon indeksi (Rİ) ve nükleer bölünme indeksi (NBİ) üzerine etkileri de incelenmiştir. Trazodone'un 3,13; 6,25; 12,50; 25,00; 50,00 ve 75,00 µg/ml'lik, Milnacipran'ın 2,5; 5,00; 10,00; 20,00; 30,00 ve 40,00 µg/ml'lik konsantrasyonları kullanılmıştır. Trazodone kromozomal anormallik ve kardeş kromatid değişimi frekansını negatif ve çözücü kontrole göre önemli düzeyde artırmıştır. Diğer bir antidepresan ilaç etken maddesi olan Milnacipran kromozomal anormallik ve kardeş kromatid değişimi frekansını negatif kontrole göre artırmıştır. Trazodone MN frekansını tüm konsantrasyonlarda artırmıştır fakat bu artış negatif kontrole göre en yüksek üç konsantrasyonda (25,00; 50,00 ve 75,00 ?g/ml) istatistiksel olarak önemlidir. Çözücü kontrole göre ise hiçbir konsantrasyonda anlamlılık yoktur. Milnacipran mikronükleus frekansını tüm konsantrasyonlarda (2,5 ?g/ml hariç) doza bağlı olarak önemli derecede artırmıştır. Tüm uygulamalarda mitotik indeks anlamlı oranda düşmüştür, fakat bu düşüş doza bağlı değildir (Trazodone'un 24 saatlik uygulaması hariç). Tüm uygulamalarda replikasyon ve nükleer bölünme indeksleri etkilenmemiştir. Komet testi sonuçlarına göre Trazodone üç konsantrasyonda (6,25; 12,50 ve 25,00 ?g/ml) kuyruk yoğunluğu, kuyruk uzunluğu ve kuyruk momentini negatif ve çözücü kontrole göre önemli oranda artırmıştır (kuyruk uzunluğu için çözücü kontrole kıyasla 6,25 ?g/ml hariç). Bununla birlikte Trazodone'un en yüksek iki konsantrasyonu komet testinde toksiktir. Milnacipran ise tüm konsantrasyonlarında kuyruk uzunluğunu, kuyruk yoğunluğunu ve kuyruk momentini kontrole göre artırmıştır. Trazodone ve Milnacipran'ın in vitro insan lenfositlerinde klastojenik, mutajenik, anöjenik ve sitotoksik etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Trazodone and Milnacipran are two active ingredients in antidepressant drugs which are used in the treatment of psychiatric disorders. In this study, the in vitro genotoxic effects of Trazodone and Milnacipran have been determined in human peripheral blood lymphocytes by using chromosome aberrations (CAs), sister chromatid exchanges (SCEs), micronuclei (MN) and comet assays. The effects of Trazodone and Milnacipran on mitotic index (MI), replication index (RI) and nuclear division index were also investigated. 3,13; 6,25; 12,50; 25,00; 50,00 and 75,00 µg/ml concentrations of Trazodone and 2,5; 5,00; 10,00; 20,00; 30,00 and 40,00 µg/ml concentrations of Milnacipran were used. Trazodone significantly increased the frequency of chromosome aberrations and sister chromatid exchanges compared with the negative and solvent control. The other active ingredient Milnacipran raised the chromosome aberrations and sister chromatid exchanges frequencies compared to negative control. Trazodone increased the MN frequency in all concentrations but this increase was statistically significant at the three highest concentrations (25,00; 50,00 and 75,00 ?g/ml) compared to negative control. Compared to solvent control, this increase was not significant in all concentrations. Milnacipran significantly increased the frequency of micronuclei in all concentrations (except to 2,5 ?g/ml) in a dose dependent manner. Mitotic index was significantly decreased at all treatments but this decrease is not dose dependent (except treatment of Trazodone for 24 h). Replication and nuclear division indices were not effected at all treatments. According to the comet assay results Trazodone statistically increased mean comet tail intensity, tail length and tail moment at three concentrations (6,25; 12,50 and 25,00 ?g/ml; but 6,25 µg/ml for tail lenght compared with solvent control) compared with negative and solvent control. Two highest concentrations (50 and 75 ?g/ml) of Trazodone were toxic in comet assay. Milnacipran increased the comet tail intensity, tail length and tail moment at all concentrations. It is concluded that Trazodone and Milnacipran have clastogenic, mutagenic, aneugenic and cytotoxic effects on human lymphocytes in vitro. 112

Bu çalışmada, serotonin ve noradrenalin reuptake özgünlükleri farklı antidepresan ajanların izole kalp üzerine doza bağlı etkilerinin, iskemi öncesi ve sonrası yapılacak doz yanıt eğrileriyle karşılaştırılarak, literatürde tam belirlenmemiş olan kardiyak emniyet profilleri için veri elde edilmesi amaçlandı.Sıçanlar, her grupta altı hayvan olacak şekilde dokuz gruba ayrıldı. Herhangi bir ön uygulamaya tabi tutulmayan sıçanların kalpleri çıkarıldı ve Langendorff düzeneğinde perfüze edildi. Maprotilin, fluoksetin, amitriptilin ve trazodon, normoksik koşullarda veya iskemi-reperfüzyon sonrası, 1x10-7- 1x10-4.5 Mol/L konsantrasyon aralığında 5'er dakika uygulanarak kardiyak parametreler için doz yanıt eğrisi çıkarıldı.Amitriptilin, fluoksetin ve maprotilin sol ventrikül diastol sonu basıncında (normoksik deneyler için bazal değere göre sırasıyla %8.3±6.9; 26.7±10.3 ve 65.2±25.0; iskemi reperfüzyon deneyleri için bazal değere göre sırasıyla %15.1±4.7; 14.3±5.3 ve 13.6±4.1) ve +dp/dtmaks değerlerinde özellikle son iki konsantrasyonun uygulanmasından sonra, hem normoksik hem de iskemi-reperfüzyon gruplarında, düşmeye neden oldu. Trazodon uygulamasından sonra görülen düşüşler daha hafifti (sol ventrikül diastol sonu basınç değerleri sırasıyla normoksik ve iskemi reperfüzyon deneyleri için bazal değere göre sırasıyla % 94.0±5.0 ve 59.5±10.4)Sonuç olarak, tüm parametreler değerlendirildiğinde, bulgularımız, trazodonun, intakt ve iskemi-reperfüzyon hasarına uğramış kalplerde, kullanılan diğer ajanlara göre kardiak etkileri açısından daha güvenilir olduğunu düşündürmektedir. In this study the different noradrenalin and serotonin reuptake inhibitor antidepressant drugs were used. Their dose dependent effects on isolated hearts were compared with increasing concentrations in intact hearts and following ischemia-reperfusion in order to get cardiac safety profile data.The animals were divided in to nine groups of six rats each. The hearts were perfused in Langendorff system. Amitriptyline, fluoxetine, maprotiline and trazodone were applied for five minutes in increased concentrations (1x10-7-1x10-4.5 Mol/L) in intact groups and ischemia-reperfusion groups. Haemodynamic variables and bipolar electrocardiogram were recorded continuously.Amitriptyline, fluoxetine and maprotiline depressed left ventriculer developed pressure (respectively 8.3±6.9; 26.7±10.3 and 65.2±25.0% of baseline value for normoxic experiments; 15.1±4.7; 14.3±5.3 and 13.6±4.1 % of baseline for ischemia reperfusion experiments at the higest concentration) and +dp/dtmax in a dose dependent manner, where as the depression was moderate with trazodone (left ventriculer developed pressure values; 94.0±5.0; 59.5±10.4 % of baseline respectively for normoxic and ischemia reperfusion groups), in both normoxic and ischemia-reperfusion groups.In conclusion, according to our results, trazodon seems to be a safer agent than the others used, in intact hearts and after ischemia-reperfusion injury, in terms of its cardiac effects regarding all parameters measured. 83

SIII:İEÎ âmineptine vs traaodo&e and placebo İn the treatment of 91 outpatients suffering from riiajoi' depression with respect to the DBM-XXX-B diagnostic criteria tag studâed for @ffieac£, tolerability aad aide effects o This was & double-blin#, randomised study* M tie tit s between the ages of 18 aad 65 years, scoring at least 18 on the 21- item Hamilton Bating Scale for Depression (HESS), following one week placebo washout period, were inciMed in the study* For statistical analysis of data from 91 patients, analysis of variance aad Chi squan test Were u@ed.Both active drags showed significantly superiority to placebo for efficajey (amineptiae vs placebo p 0*05f trazodone v$ placebo p 0.001), trazodone showed also superiority to amineptiae with respect to efficacy on the global improved at the of the etudy, while difference between efficacy of the two active drugs was not statietically significant for HRSB. frasodone and asineptiae groups were showed ©tatisfcieâlüy more ©id© effects than placebo. In trazo done group side effects such as dry south, drowsiness, di^&iness» gastric distress and weakness, were cleared; while in ss&neptine group irritability, appetite loss, insomnia were cleared as well* She most important side effect in 91 patients was two reversible toxic hepatitis cases caused by amineptino. Br.Mte tep AŞKÎI tj^daMİM^iliffl Sala Arş.a&r* S U M M A R Y Amineptine vs trazodone aad placebo in the treatraeat of 91 outpatients sufferiag from majör depressioa with respect to the DSIvi-IIl-R diagaostic criteria ®as studmed for efficacy, tolerability aad side effects. This /vas a double-bliağ, raadomized study. Patieatsl betweea the ages of 18 aad 65 years, scoriag at least 18 on the 21- item lianıilton. Rating Scale for Depressioa (HRSD), following oae v/eek placebo v/aslıout period, were inclîıded in the study. I'or statisisical aaalysis^of data from 91 patients, analysis of variance aad Chi squa3 test were used.Both active drugs shov/ed sigaificantly superiority to placebo for efficajsy (amiaeptiae vs placebo p 0.05^ trazodoae vs placebo p 0.001), trazodoae shov/ed also superiority to amiaeptiae v/ith respect to efficacy oa the global improved at the of the studys v/hile differeace betweea efficacy of the two active drugs was not statistically sigaificaııt for HRSD. Trazodoae aad amiaeptiae groups vj-ere showed statisbiaâlly ınore side effects than placebo, la trazo¬ doae group side effects such as dry mouth, drov/siaess, dizziaess, gastric distress aad v/eakaessj /vere cleared; v/hile i:i amiaeptiae group irritability, appetite loss, iasonıaia were cleared as well. The most importaat side effect ia 91 patieats r/as two reversible tor;ic hepatitis cases caused by amiaeptiae» Dr.Rus teb AŞKIN Böi&iyaAti/A^abilim Dalı Arş.Gör. 35