Search

Bu tez çalışmasının amacı, kanal içi Enterococcus faecalis'in (E faecalis) azaltılmasında, geleneksel iğne irrigasyonu ve üç farklı irrigan aktivasyon yöntemiyle yapılan final irrigasyonların karşılaştırılmasıdır. Çekilmiş küçük azı dişlerinin kök kanalları döner enstrümanlar kullanılarak hazırlandı. Biyomekanik şekillendirme esnasında, her eğe değişiminden sonra sodyum hipoklorit (NaOCl) ile irrigasyon yapıldı. Etilendiamintetraasetik asit (EDTA) ve NaOCl'nin ardışık kullanımıyla smear tabakanın uzaklaştırıldı. Kök kanal preparasyonunun tamamlanmasını takiben, kök kanalları E faecalis ile kontamine edildi ve üç hafta süreyle inkübasyona bırakıldı. Örnekler, uygulanacak son yıkama işlemine göre, herbirinde 15'er diş olacak şekilde rastgele 4 deney grubuna ayrıldı: 1. grup, iğne ile geleneksel irrigasyon; 2. grup, pasif ultrasonik irrigasyon (PUI); 3. grup, XP-endo Finisher aktivasyon; 4. grup, lazerle aktive irrigasyon (LAI).Total irrigasyon süresi ve kullanılan irrigan hacmi tüm gruplarda sabit tutuldu. Final irrigasyon işlemlerinden önce ve sonra alınan bakteri örnekleri kültüre edildi, koloni sayımı yapıldı ve azalma yüzdeleri hesaplandı. İstatistiksel değerlendirmeler için Kruskal-Wallis ve Dunnet testleri kullanıldı. Bulgular, tüm gruplarda bakteri oranlarında istatistiksel olarak oldukça önemli bir azalma olduğunu gösterdi. Tüm aktivasyon yöntemleri geleneksel iğne irrigasyonuna göre istatistiksel olarak daha etkili bulundu. LAI, daha çok negatif örnekle sonuçlanmasına rağmen PUI ile arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. LAI, XP-endo Finisher'a göre de istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha etkili bulunurken, PUI ve XP-endo Finisher arasında istatistiksel olarak önemli bir fark bulunamadı. Bu çalışma koşullarında, E. feacalis kolonileri üzerinde en yüksek azaltma etkisini LAI ve PUI grupları gösterdi. LAI'nin daha çok sayıda negatif örnekle sonuçlanmış olması göz önüne alındığında, bu yöntem kök kanal dezenfeksiyonunun geliştirilmesinde bir alternatif olarak görülebilir. This thesis study aimed to compare the intracanal Enterococcus faecalis (E. Faecalis) reduction promoted by final irrigation using conventional needle irrigation and three different irrigant activation method. Root canals of extracted premolar teeth were instrumented with rotary instruments in a crown-down manner. Sodium hypochlorite (NaOCl) was used for irrigation at each file change during the biomechanical shaping procedures. The smear layer was removed by consecutive use of ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA) and NaOCl. Following the completion of root canal preparation, root canals were contaminated with E. faecalis and incubated for three weeks. Specimens were randomly allocated to 4 experimental groups of 15 teeth each, according to the final irrigation method to be used: group 1, conventional irrigation with needle; group 2, passive ultrasonic irrigation (PUI); group 3, activation with XP-Endofinisher; and group 4, laser activated irrigation (LAI). The overall irrigation time and total irrigant volume used were kept constant for the groups. Bacterial samples were taken before and after final irrigation procedures were cultured, the colony-forming units were counted, and reduction percentages were calculated. Kruskal-Wallis and Dunnet tests were used for statistical analysis. Results showed that the reduction in the rate of the bacterial count was highly significant for all groups. All irrigant activation methods were significantly more effective than the conventional needle irrigation group. Although LAI group generated more negative samples, there was no statistically significant difference between LAI and PUI. LAI was significantly more effective than XP-Endofinisher, whereas PUI and XP-Endofinisher was statistically similar. Under the conditions of this study, final irrigation with LAI and PUI showed the best reductive effect on E. faecalis colonies. Considering that LAI group had more negative samples in the count, it may be an alternative to enhance root canal disinfection. 75

Gıda zehirlenmelerinde önemli bir yer tutan kanatlı etinde en çok izole edilen bakterilerin başında S. Typhimurium gelmektedir. Çalışmamızda ozon, laktik asit, sodyum hipoklorit ve farklı konsantrasyondaki levulinik asit kullanarak broiler karkaslarında S. Typhimurium dekontaminasyonu incelenmektedir. Çalışmada negatif kontrol grubu da dahil 8 grup oluşturulmuştur. Oluşturulan gruplar kontaminasyon işlemi yapılmadan önce Salmonella spp. yönünden kontrol edilmiştir. Negatif kontrol grubu hariç her grup 108 kob/ml düzeyinde S. Typhimurium suşu inoküle edilmiştir. Daha sonra kontamine edilen gruplardan pozitif kontrol grubu haricindeki gruplara 1,5 ppm ozon, %2 laktik asit, 30 ppm sodyum hipoklorit, %2 levulinik asit, %2,5 levulinik asit ve %3 levulinik asit ile dekontaminasyon sağlanabilmesi amacıyla 5, 10, 15 dk uygulamaları yapılmıştır. Hazırlanan örneklerin 0., 3. ve 7. depolama günlerindeki mikrobiyolojik takibi sağlanmıştır. Araştırmada S.Typhimirium ile kontamine edilen grup kategorileri içinde sürelere göre bakteri sayısı bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (p0,05). Ayrıca kullandığımız dekontaminasyon solüsyonları arasında en etkili kimyasal solüsyonun %3'lük levulinik asit olduğu tespit edildi. Ozon solüsyon uygulamasının diğer gruplara göre S.Typhimirium üzerine etkisi daha düşük seviyede logaritmik azalma meydana getirdi.Anahtar Kelimeler: Broiler karkas, Dekontaminasyon, Levulinik asit, Ozon,Salmonella Typhimurium. S. Typhimurium is one of the most isolated bacteria in poultry meat which has an important place in food poisoning. In our study, S. Typhimurium decontamination was investigated in broiler carcasses using ozone, lactic acid, sodium hypochlorite and different concentrations of levulinic acid. The study consisted of 8 groups, including also negative controls groups. Before contamination all groups were tested for the presence of Salmonella spp. Expect for the negative controls groups, S. Typhimurium strains were inoculated at 108 cfu/ml in each group. Afterwards all the decontaminated by being treated with 1,5 ppm ozone, 2% lactic acid, 30 ppm sodium hypochlorite, 2% levulinic acid, 2,5% levulinic acid and 3% levulinic acid for 5, 10, 15 min. Microbiological follow-up of the prepared samples was ensured on the 0th, 3rd and 7th days of storage. In the study, a statistically significant relationship was found in terms of the number of bacteria according to the duration in the group categories contaminated with S. Typhimurium (p 0,05). Among the decontamination solutions we used, the most effective chemical solution was found to be 3% levulinic acid. The effect of ozone solution application on S. Typhimirium produced lower logarithmic decrease compared to other groups.Keywords: Broiler carcass, Decontamination, Levulinic acid, Ozone, SalmonellaTyphimurium 77

Tam Protez Hastalarında Farklı Dezenfeksiyon İşlemlerinin Candida Türlerinin Tutulumu Üzerine Etkisinin Değerlendirilmesi,Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Van, 2019. Protez hijyeni eksikliğinde protezde mikroorganizmaların adezyonu ve çoğalması ile plaklar meydana gelmektedir. Kötü protez hijyeni protez stomatiti, endokardit, pnömoni ve gastrointestinal enfeksiyonlarla sonuçlanır. Plak oluşumunu kontrol altına almak için antiseptikler, antibiyotikler, oksitleyici ajanlar, bitkisel özler ve enzimler kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı; oral mikrofloranın yaygın üyesi olan Candida suşları üzerine piyasada mevcut olan dezenfeksiyon yöntemlerinin etkinliğini kıyaslamaktır. Hastalar, klorheksidin ve mikrodalga, klorheksidin ve ozon terapi, sodyum hipoklorit ve mikrodalga, sodyum hipoklorit ve ozon terapi, gluteraldehit ve mikrodalga, ve gluteraldehit ve ozon terapi olmak üzere 10'ar kişilik 6 gruba ayrılmıştır. Her gruba ait total protezler, herhangi bir dezenfeksiyon işlemi uygulanmadan önce, Candida spp.türü açısından değerlendirilmiş ve fungal yük sayımı yapılmıştır. Takibinde ilgili kimyasal dezenfektan kullanmaya başladıktan 1 hafta ve 1 ay sonra protez üzerindeki mikroorganizma yükü değerlendirilmiştir. Veriler 2 yönlü ANOVA ve Tukey HSD testleri ile analiz edilmiştir. Protezlerden en sık izole edilen Candida suşu C.albicans (n=32; %53.3) olup bunu C.kefyr (n=11; %18.3), C.glabrata (n=10; %16.7) ve C.tropicalis (n=7; %11.7) takip etmiştir. Dezenfeksiyon yöntemlerinin uygulanmaya başladıktan sonra 1. haftadaki kontrolde, gruplar arasında yapılan karşılaştırmada 1:100 sulandırmada gluteraldehit ve ozon terapi grubu ile klorheksidin ve mikrodalga grubu arasında (p:0.04) ve gluteraldehit ve ozon terapi grubu ile klorheksidin ve ozon terapi grubu arasında (p:0.007) mikroorganizma sayıları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Dezenfeksiyon yöntemlerinin uygulanmaya başladıktan sonra 1. aydaki konrolde, gruplar arasında dezenfeksiyon işlemi öncesinde protezlerden izole edilen mikroorganizma sayıları açısından değerlendirildiğinde; 1:1 sulandırmada klorheksidin ve mikrodalga grubu ile gluteraldehit ve mikrodalga grubu arasında anlamlı bir farklılık (p: 0.012), klorheksidin ve ozon terapi grubu ile sodyum hipoklorit ve ozon terapi grubu arasında (p: 0.035) ve gluteraldehit ve mikrodalga grubu arasında (p:0.001) izole edilen mikroorganizma sayısı açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Çalışmamızın sonuçlarına göre; total protezlerin dezenfeksiyonunda en iyi sonuç klorheksidinin mikrodalga veya ozon terapi ile kombinasyonunda elde edilmiştir. Ayrıca total protezlerin temizliğinde kullanılan 6 farklı kombinasyonun da fungal yük miktarını düşürmede etkili olduğu ve bu etkinin kullanma süresinin uzaması ile daha da arttığı gösterilmiştir. The Evaluation of the Effects of Different Disinfection Processes on the Adhesion of Candida Species Patients With Complete Denture,University of Van Yuzuncu Yıl, Institute of Health Sciences, Prosthodontic Department, Phd Thesis, Van, 2019. In the absence of adequate prosthetic hygiene, dental plaques come be formed due to the attachment and proliferation of microorganisms in the prosthesis. Poor prosthetic hygiene results prosthetic stomatitis, endocarditis, pneumonia and gastrointestinal infections. Antiseptics, antibiotics, oxidizing agents, herbal extracts and enzymes are used to control dental plaque formation. The aim of this study is to compare the efficacy of the disinfectants present in the market on Candida strains, the common member of oral microflora, and to contribute to the related literature. The patients were divided into six groups of 10 persons as following; chlorhexidine and microwave, chlorhexidine and ozonated water, sodium hypochlorite and microwave, sodium hypochlorite and ozonated water, gluteraldehyde and microwave, and glutaraldehyde and ozonated water. Denture prosthesis belonging to each group were tested for Candida spp. before any disinfection procedure was performed and fungal burden counts were made.The microorganism load on the prosthesis was evaluated after 1 week and 1 month after using the corresponding chemical disinfectant. Data were analyzed by 2-way ANOVA and Tukey HSD tests. The most frequent Candida strains isolated from prostheses were C.albicans (n = 32; 53.3%), followed by C.kefyr (n = 11; 18.3%), C.glabrata (n = 7; 11.7%) and C.tropicalis (n=7; %11.7). In the comparison between the groups at the second appointment, a statistically significant difference was observed between glutaraldehyde and ozonated water group and chlorhexidine and microwave group (p: 0.04) and glutaraldehyde and ozone water group and chlorhexidine and ozone water group (p: 0.007) at the 1:100 dilution. When evaluating the number of microorganisms isolated from the prosthesis before the disinfection process between groups in the third appointment, there was a significant difference between the chlorhexidine and microwave group and glutaraldehyde and microwave group(p: 0.012),the chlorhexidine and ozone water group and sodium hypochlorite and ozone water group (p: 0.035) and the glutaraldehyde and microwave group (p: 0.001) in the number of isolated microorganisms. Based on the results of our study, it has been shown that the best result in denture care is;chlorhexidine in combination with microwave or ozonated water. It has also been shown that 6 different combinations used in the cleaning of dentures are effective in reducing the amount of fungal load, and this effect is shown to increase with the prolongation of the duration of use. However, the results we have identified for the correct selection of disinfectants to be used in dental hygiene need to be further supported by randomized, controlled trials. 104

Amaç: Bu çalışmamızın amacı; sodyum hipoklorit etkisine maruz kalan üreme çağındaki kadınların in vitro insan peripheral lenfositleri üzerindeki genotoksik etkilerinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Toplam 155 sağlıklı bireyden alınan periferik kan kültürü ile in vitro koşullarda çalışıldı. Kromozomların elde edilmesi için tüm kan tekniği olarak bilinen lenfosit doku kültürü yöntemi uygulandı. Oluşturulan deney, kontrol ve tekrarlı gruplar sitogenetik olarak incelenip değerlendirildi. Kromozom aberasyonları yapısal ve sayısal düzensizlik olarak iki başlık altında incelendi. Yapısal ve sayısal düzensizlikler başlığı altında toplam incelediğimiz 13 değişken bulunmaktadır. Değişkenlerimiz metafaz sayısı, kromatid gap, izokromatid gap, kromatid kırık, izokromatid kırık, delesyon, duplikasyon, fragment, endomitoz, endereoduplikasyon, disentrik, assosyasyon ve diğer düzensizliklerdir.Bulgular: Verilerimizle düzensiz hücre sayıları toplamını değerlendirdiğimizde NaOCI' ye maruz kalan bireylerin düzensiz hücre sayılarında anlamlı artış olduğu belirlenmiştir (p=0,000). NaOCI' ye maruz kalan bireylerin yapısal ve sayısal düzensizlikleri incelendiğinde NaOCI' ye maruziyet ile beraber yapısal ve sayısal düzensizliklerin anlamlı derecede arttığı gözlemlenmiştir (p=0,000). En sık görülen yapısal düzensizlik olan kromatid kırık sayısının da maruziyetle arttığı görülmüştür (p=0,000).Sonuç: NaOCI'ye uzun süre maruz kalmanın kromozomlar üzerinde negatif etki ederek kromozom aberasyonlarını tetiklediğini düşünmekteyiz. Literatür incelendiğinde ülkemizde bu konu ile ilgili çalışmanın yapılmamış olması bakımından önem arz etmektedir.Anahtar Sözcükler: NaOCI, genotoksik etki, kromozomal aberasyon, sitogenetik analiz, yapısal anomaliler Aim: The aim of this study is to investigate the genotoxic effects of human peripheral lymphocytes in vitro in places of reproductive age at the time of exposure to the effect of sodium hypochlorite.Material and Methods: Peripheral blood cultures from 155 healthy individuals were studied in vitro. In order to obtain chromosomes, lymphocyte tissue culture method known as whole blood technique was applied. Experimental, control and repetitive groups were examined and evaluated cytogenetically. Chromosome aberrations were examined under two headings as structural and numerical irregularities. There are a total of 13 variables under the title of structural and numerical irregularities. Our variables are metaphase number, chromatid gap, isochromatid gap, chromatid fracture, isochromatide fracture, deletion, duplication, fragment, endomitosis, endereoduplication, disentricity, association and other irregularities.Results: When we evaluated the total number of irregular cells with our data, it was found that increase in the irregular cell numbers of individuals exposed to Nathere was a significant OCl (p = 0,000). When the structural and numerical abberations of the individuals exposed to NaOCI were examined, it was observed that the structural and numerical irregularities increased significantly with the exposure to NaOCI (p = 0.000). The number of chromatid fractures, the most common structural disorder, was also increased with exposure (p = 0.000).Conclusion: We think that prolonged exposure to NaOCI can negatively affect chromosomes, triggering chromosome aberrations. When the literature is examined, it is important that no study on this subject has been performed in our country.Key Words: NaOCI, genotoxic effect, chromosomal aberration, cytogenetic analysis, structural anomalies 102

Amac: Bu calismanin amaci, farkli dezenfeksiyon yontemlerinin (%2 glutaraldehit, %5 sodyum hipoklorit ve mikrodalga) yeni uretilen prefabrike olarak polimerize edilmis CAD/CAM akrilik rezin, isi ile ve kimyasal polimerize olan akrilik rezinlerin yuzey sertligi uzerindeki etkisini degerlendirmektir. Gerec ve yontem: 15 mm capinda 2 mm kalinliginda disk seklinde hazirlanan ornekler kontrol ve 3 farkli test grubuna ayrilmistir (n = 8): Grup 1: kontrol, 37°C'de distile su icinde; Grup 2: %2’lik glutaraldehit; Grup 3: %5’lik sodyum hipoklorit; Grup 4: mikrodalga dezenfeksiyonu (650 W / 6 dak). G2 ve G3 ornekleri bir saat boyunca dezenfektan solusyonda bekletilmistir. Yuzey sertligi olcumleri (Vickers Sertligi), 2 yonlu ANOVA ve Tukey’s Honestly Significant Difference testi (α=.05) kullanilarak analiz edilmistir. Bulgular: Tum gruplarda en yuksek yuzey sertlik degerleri kontrol gruplarinda bulunmustur. Prefabrike olarak polimerize edilmis CAD/CAM akrilik rezinler butun gruplarda en yuksek yuzey sertligi gostermistir (p

Kullanım ve içme suyu içinde birçok mikroorganizma ve kimyevi madde bulunması nedeniyle birçok kimyasal reaksiyon oluşmaktadır. Bu durum su içerisinde Potansiyel Hidrojen (pH) ve Oksidasyon-Redüksiyon Potansiyeli (ORP) değerlerini oluşmaktadır. Bu parametreler belirli aralıkta tutulamadığı müddetçe insanoğluna kısa veya uzan vadede biyolojik rahatsızlıklar vermektedir. Bu olumsuz etkileri en aza indirgemek için dünya standartlarında klorlama işlemi yapılmaktadır. Klorlama işlemi dünyaca 0,2 - 0,5 mg/L aralığında kabul edilmiştir. Bu yüzden, insan sağlığına zarar vermemesi için bu aralığın gün içinde ve gün aşırı sürekli takip edilmesi gerekmektedir. Bu tezde, pH ve ORP değerlerinin içme suyu üzerindeki etkisi detaylıca incelenmiştir. Ayrıca içme suyu deposundaki su seviyesinin, sıcaklığının, pH ve ORP temelli klor oranı değerlerinin ölçümüyle birlikte, sıvı klor tank seviyesi, depo içerisinde hareketli nesnelerin algılanması ve sistemin besleme geriliminin online takip edilmesi gerçekleştirilmiştir. Bu ölçümlerin ve müdahalenin günümüz endüstri 4.0 argümanlarının etkin bir şekilde kullanılmasıyla modüler yapı göz önünde bulundurularak arduino mikrodenetleyici kontrollü içme suyu kimyasal analiz parametrelerinin uzaktan online takibini sağlayan elektronik tümleşik devre tasarımı gerçekleştirilmiştir. Many chemical and micro-organisms are formed due to chemical substances in usage and drinking water. This creates Potential Hydrogen (pH) and Oxidation-Reduction Potential (ORP) values in water. As long as these parameters are not kept within a certain range, they give biological shortcomings to human beings. In order to minimize these negative effects, chlorination is performed in world standards. Chlorination has been accepted to be within the range of 0.2 - 0.5 mg / L. For this reason, this interval must be monitored continuously throughout the day and day so as not to harm human health. In this study, the effect of pH and ORP values on drinking water was examined in detail. Liquid chlorine tank level, detection of moving objects in the tank and online monitoring of the supply voltage of the system have been performed in addition to the measurement of the water level, temperature, pH and ORP-based chlorine content in the drinking water reservoir. With these measurements and the intervention of today's industry 4.0 arguments effectively, the electronic integrated circuit design has been realized which enables remote online monitoring of the chemical analysis parameters of arduino microcontroller controlled drinking water considering the modular structure 91

Bu çalışmanın amacı, çeşitli deproteinizasyon ve yapıştırıcı ajankombinasyonlarının ortodontik braketlerin bağlanma dayanımına etkilerininincelenmesidir. Çalışmamızda 360 adet sığır dişi, 24 gruba (n=15) ayrılmış;örneklerin yarısında Sodyum Hipoklorit (NaOCl), Carisolv™, Papacarie®, %6Bromelain, %6 NaOCl-Bromelain ile deproteinizasyon uygulanan vedeproteinizasyon uygulanmayan yüzeyler %37'lik fosforik asitle pürüzlendirilerekTransbond XT™ ile ortodontik ataşmanlar yapıştırılmıştır. Diğer yarısında daortodontik ataşmanlar aynı sayıda ve aynı yüzey hazırlığı uygulanmış dişlere FujiORTHO™ LC PASTE PAK Automix ile yapıştırılmıştır. Örneklerin yarısındamakaslama testi 24 saat sonra, diğer yarısında ise 14 gün sonra instron cihazı ileuygulanmıştır. Braketlerin bağlanma dayanımları Newton biriminde ölçüldüktensonra braket yüzey alanına bölünerek megapascal'a çevrilmiştir. %5 NaOCl,Carisolv™ ve %6 NaOCl-Bromelain ile deproteinizasyon Transbond™ XTgrubunda bağlantı dayanımını arttırırken, %6 Bromelain ve Carisolv™ iledeproteinizasyon Fuji ORTHO™ LC PASTE PAK Automix grubunda bağlantıdayanımını arttırmıştır. Kopma tipleri Adhesive Remnant Indeks'e (ARI) göreskorlanmıştır. Transbond™ XT gruplarında kopma yapıştırıcı-braket ara yüzündegörülürken, Fuji ORTHO™ LC PASTE PAK Automix gruplarında kopma daha çokmine-yapıştırıcı ara yüzünde görülmüştür. 14 günlük bekleme sürecinin Transbond™XT gruplarında bağlantı dayanımında düşüş eğilimine neden olduğu, Fuji ORTHO™LC PASTE PAK Automix gruplarında ise hafif bir yükselme eğilimine neden olduğugörülmüştür. Deproteinizasyon ajanlarının ortodontik braketlerin bağlanmadayanımına etkileri hem ajan çeşidine, hem kullanılan adeziv çeşidine hem debekleme sürelerine göre farklılık göstermektedir. The Aim of this study was to evaluate the effect of various enameldeproteinization and adhesive agent combinations on the shear bond strength oforthodontic brackets. In our study, 360 bovine teeth were divided into 24 groups (n =15); Half of the specimens were treated with Sodium Hypochloride (NaOCl),Carisolv™, Papacarie®, 6% Bromelain, 6% NaOCl-Bromelain and surfaces withoutdeproteinization were ethced with 37% phosphoric acid and orthodontic attachmentswere applied with Transbond XT™. In the other half, the orthodontic attachmentswere bonded to the same number of teeth with Fuji ORTHO™ LC PASTE PAKAutomix and the same surface preparation have been done on those teeth. Half of thesamples were applied with shear test 24 hours later and in the other half 14 days laterwith İnstron device. The bond strengths of the brackets were measured in Newtons,and then divided by the brackets into surface areas; turned into Megapascals.Deproteinization with 5% NaOCl, Carisolv™ and 6% NaOCl-Bromelain increasedthe bond strength in the Transbond™ XT group while deproteinization with 6%Bromelain and Carisolv™ increased the bond strength in the Fuji ORTHO™ LCPASTE PAK Automix group. Failure types were scored according to the AdhesiveRemnant Index (ARI). The failure in the Fuji ORTHO™ LC PASTE PAK Automixgroups is seen more at the enamel-adhesive interface, while the Transbond™ XTgroup showed it on adhesive-bracket interface. 14-day waiting period caused a slightmore bond strength tendency in the Transbond™ XT groups and 14-day waitingperiod caused a tendency to decrease the bond strength in the Fuji ORTHO™ LCPASTE PAK Automix groups. The effects of deproteinizing agents on the bondstrength of orthodontic brackets differ according to the types of agents, both the typeof adhesive used and the time. 130

Farklı Solüsyonların ve İrrigasyon Aktivasyon Tekniklerinin Kök KanalındakiSmear Tabakasının Uzaklaştırılmasına EtkisiAmaç: Bu çalışmanın amacı, %17 etilendiamintetraasetikasit (EDTA) veSmearOFF solüsyonlarının smear tabakasını uzaklaştırmadaki etkinliklerini farklıaktivasyon tekniklerini kullanarak değerlendirmektir.Materyal ve Metot: Bu çalışmada çekilmiş 120 adet tek köklü mandibularpremolar diş kullanılmıştır. Kök kanalları Ni-Ti döner enstrümanları kullanılarak, apikalboyut #50 olacak şekilde prepare edilmiştir. Ardından örenekler final irrigasyonu veaktivasyonu çeşidine göre rastgele 6 gruba (n = 20) ayrılmıştır.Grup 1: SmearOFF + Klasik şırınga irrigasyonu (KŞİ)Grup 2: SmearOFF + Sonik aktivasyon (SA)Grup 3: SmearOFF + Pasif ultrasonik aktivasyon (PUA)Grup 4: %17 EDTA + KŞİGrup 5: %17 EDTA + SAGrup 6: %17 EDTA + PUAFinal irrigasyondan sonra dişler; kök kanallarının koronal, orta ve apikalbölümlerinden x1000 büyütme altında Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM)görüntüleri alınması için kökün uzun aksına paralel ikiye ayrıldı. Toplam açık dentintübül alan hesabı görüntü analizi ImageJ programında yapılmıştır. Solüsyon,aktivasyon, kökün farklı bölgeleri ve interaksiyon ortalamaları arasında anlamlı farklarıortaya çıkarmak için Üç Yönlü Varyans Analiz testi kullanıldı.Bulgular: PUA grubu ve KŞİ grubu örneklerinde, sırasıyla en yüksek ve endüşük toplam açık dentin tübül alanı ile istatistiksel olarak anlamlı farklar vardır.İrrigasyon solüsyonları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkgörülmedi. Kök kanalının koronal ve orta bölgesinde, apikal bölgeye göre istatistikselolarak anlamlı düzeyde daha fazla smear tabakasının uzaklaştırıldığı görüldü.Sonuç: Smear tabakası uzaklaştırmasında SmearOFF ve EDTA solüsyonlarınPUA ile aktivasyonu KŞİ'ye göre daha yüksek etkinlik göstermiştir.Anahtar Kelimeler: EDTA, Pasif ultrasonik aktivasyon, SmearOFF, Smeartabakası, Sonik aktivasyon Effect of Different Solutions and Irrigation Activation Techniques on Removal ofSmear Layer in Root CanalAim: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of the 17%ethylenediaminetetraaceticacid (EDTA) and SmearOFF solutions in removing the smearlayer using different activation techniques.Material and Method: In this study 120 single-rooted mandibular premolarteeth were used. Root canals were prepared with Ni-Ti rotary instruments up to apicalsize #50. Samples were divided randomly into six groups of 20 in each according to thefinal irrigation and activation technique.Group 1. SmearOFF + Conventional syringe irrigation (CSI)Group 2. SmearOFF + Sonic activation (SA)Group 3. SmearOFF + Passive ultrasonic activation (PUA)Group 4. 17% EDTA + CSIGroup 5. 17% EDTA + SAGroup 6. 17% EDTA + PUAAfter final irrigation, the roots were split in 2 halves longitudinally for takenScanning Electron Microscopic photomicrographs at 1000x magnification at thecoronal, middle and apical thirds of the root canals. ImageJ program was used tocalculate total open dentinal tubule areas. Three way ANOVA test was used to revealany significant differences among and between solution, activation and areas groupsrespectively.Results: There were statistically significant differences between PUA and CSIgroup samples, with the highest and lowest open dentinal tubule areas, respectively.There was no statistically significant difference between the groups in terms ofirrigation solutions. The cervical and middle third of the samples from all groupsshowed higher smear layer removal areas than the apical third.Conclusion: PUA by using SmearOFF and EDTA showed higher efficacy insmear layer removal compared with CSI.Key Words: EDTA, Passive ultrasonic activation, SmearOFF, Smear layer,Sonic activation 158

Bu çalışmanın amacı; MTA ve biyoseramik esaslı kök kanal dolgu patlarının biyoaktivitesinin ve farklı irrigasyon solüsyonlarıyla etkileşiminin incelenmesidir.Çalışmada 66 adet çürüksüz tek kök, tek kanallı insan premolar dişleri kullanılmıştır. Elde edilen dişler çalışmada kullanılıncaya kadar +4 derecede buzdolabında serum fizyolojik içerisinde %100 nemli ortamda saklanmıştır. Çalışma esnasında kullanılacak olan dişler rastgele her bir grupta toplam 6 adet diş olacak şekilde 10 deney (n=6) ve 1 kontrol grubuna (n=6) ayrılmıştır. Dişler öncelikle su soğutması altında aeratöre takılmış elmas bir fissür frez yardımı ile mine-sement sınırının yaklaşık 4 mm altından ve kök ucunun yaklaşık 4 mm üzerinden kesilmiştir. Çalışmada sadece dişlerin kökleri kullanılmıştır. Elde edilen kökler, TF Adaptive kök kanal aletleri ile ML3 numaralı kanal aletine kadar şekillendirilmiştir. Şekillendirme sırasında dişlerdeki çatlakların gözlenmesi ve örneklerin standart hale getirilmesi amacıyla dental loop kullanılmıştır. Ayrıca enstrumantasyondan önce ve sonra her örnek optik büyütme ve ışıklandırma altında, kırıklar veya çatlak hattı tespiti için dişler incelenmiştir. Kanallar her eğe değişiminde %5.25'lik 2.5 ml NaOCI solüsyonu ile irrige edilmiştir. Şekillendirmeden sonra ise dişler tekrar sırası ile, %5.25'lik 2.5 ml NaOCI, distile su, %17'lik 2.5 ml sıvı EDTA, distile su ve %2'lik 2.5 ml CHX ile irrige edilmiştir. Bu işlemden sonra İrrigasyon solüsyonlarını dişlerden uzaklaştırmak için distile su ile dişler yıkanmıştır. Dişler distile su ile yıkandıktan sonra, final irrigasyonlar için 10 gruba ayrılmıştır. Gruplar ise Tablo 1'deki gibidir;Tablo 1: Gruplarda kullanılan final irrigasyon solüsyonları ve kanal dolgu patları GRUPFİNAL İRRİGASYONKÖK KANAL PATIGrup 1% 2'lik 2.5 ml CHXBC sealerGrup 2% 2'lik 2.5 ml CHXMTA FİLLAPEXGrup 3% 5'lik 2.5 ml NaOCIBC sealerGrup 4% 5'lik 2.5 ml NaOCIMTA FİLLAPEXGrup 5% 17'lik 2.5 ml EDTABC sealerGrup 6% 17'lik 2.5 ml EDTAMTA FİLLAPEXGrup 7Qmix 2.5 ml BC sealerGrup 8 Qmix 2.5 ml MTA FİLLAPEXGrup 9 Distile su 2.5 ML BC sealerGrup 10 Distile su 2.5 ML MTA FİLLAPEX Final irrigasyonlarından sonra kanal duvarları hafif nemli bırakılmıştır. Standardizasyon için bütün dişler 2 adet #40 paper point ile kurulanmıştır. Enjekte edilebilir olarak üretilen kanal dolgu patları direkt olarak final irrigasyonu yapılmış olan dişlere uygulanmıştır. Kanal dolgu patları uygulandıktan sonra kanallar açılı konlar ile doldurulmuştur. Kanallar doldurulduktan sonra ilk sertleşmenin gerçekleşmesi için 24 saat boyunca dişler %100 nemli ortamda tutulmuştur. 24 saatlik süreden hemen sonra ise dişler direkt olarak fosfatlı salin ile dolu olan küçük Eppendorf tüplerine yerleştirilmiştir. Tüpler 14 gün boyunca oda sıcaklığında muhafaza edilmiştir. Bu süre zarfında her 7 günde bir şişelerin içindeki fosfatlı salin değiştirilmiştir. 14 günlük süreden sonra örnekler plastik şişelerden çıkarılıp kurutulmuştur. Kurutulduktan sonra dişler mesio-distal doğrultuda siman spatülü yardımı ile tam ortadan ikiye bölünerek analize hazır hale getirilmiştir. İkiye bölünen dişler, aluminyum tablaya yerleştirilmiştir. Yerleştirilen örnekler enerji dağılımı x-ışını spektrometresi (EDS-EDX) ile incelenerek dentin-materyal arayüzündeki elementel kompozisyon ortaya çıkarılmıştır. Bu işlemden sonra ise taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile dentin-materyal arayüzündeki morfolojik yapı incelenmiştir.Yapılan istatistiksel analizler sonucunda kanal patlarının etkisi kendi aralarında karşılaştırıldığında BC Sealer Ca konsantrasyonu bakımından apikal ve kuronal alt gruplarda MTA Fillapex'e istatistiksel olarak üstünlük göstermiştir. İrrigant etkileri kendi aralarında karşılaştırıldıklarında Ca konsantrasyonu bakımından distile su en yüksek değerleri, %17 EDTA ise en düşük değerleri göstermiştir. Kanal patlarının etkisi kendi aralarında karşılaştırıldığında Si konsantrasyonları arasında fark bulunmamıştır. İrrigantların etkisi kendi aralarında değerlendirildiğinde yine Si konsantrasyonu açısından bir fark görülmemiştir. Gruplar arasında ortak etki değerlerine bakıldığında yine Si konsantrasyonu açısından fark görülmemiştir. SEM görüntülerine bakıldığında dentin tübülleri içerisinde hidroksiapatit benzeri oluşumlar gözlenmiştir. Kontrol grubuna göre bütün gruplarda Ca ve Si değerleri yüksek çıkmıştırÇalışmamızda kullanılan taramalı elektron mikroskobu ve enerji dağılımlı x-ray analizi yerine farklı yöntemler kullanılarak ileri çalışmalar yapılabileceği düşünülmüştür. Buna ek olarak dentin nemliliğinin ve vücut sıvılarının birebir taklit edilebildiği in vivo çalışmaların düşünülebileceği kanaatine varılmıştır. The aim of our study is to examine MTA and bioceramic based root canal sealer's bioactivity and interaction with different irrigation solutions.İn our study 66 caries free permanent single rooted human maxillary premolar and mandibular premolar teeth were used. The teeth were incubated in +4-degree saline solution with 100% moisture before study. The teeth were divided randomly 10 groups, each group had 6 (n=6) and control group (n=6). First off all teeth were separated about 4 mm low from enamel cement junction and about 4 mm above from root tip with diamond drill. Obtained roots, were enlarged and shaped with TF Adaptive NiTi root canal enstruments to ML3. Root cracks a were observed with Zeiss Eyemag 3.5x dental loop. And, standardization was made by Zeiss Eyemag 3.5x dental loop. Before and after instrumentation, teeth were observed under optic magnification for cracks and fracture lines. Root canals were irrigated with 5.25% 2.5 ml NaOCI solution in each file change. After preparation procedures, teeth were irrigated with 5.25% 2.5 ml NaOCI, saline solution, 17% 2.5 ml liquid EDTA, saline solution, 2% 2.5 ml CHX respectively. Residual solutions removed from teeth with distilled water. Teeth divided into 10 groups after washed with distilled water. Groups were on Table 1;Table 1. Groups whish contains final irrigation solutions and root filling materialsGROUPFİNAL İRRİGATİONROOT CANAL SEALERGrup 1% 2'lik 2.5 ml CHXBC sealerGrup 2% 2'lik 2.5 ml CHXMTA FİLLAPEXGrup 3% 5'lik 2.5 ml NaOCIBC sealerGrup 4% 5'lik 2.5 ml NaOCIMTA FİLLAPEXGrup 5% 17'lik 2.5 ml EDTABC SealerGrup 6% 17'lik 2.5 ml EDTAMTA FİLLAPEXGrup 7 Qmix 2.5 ml BC SealerGrup 8 Qmix 2.5 ml MTA FİLLAPEXGrup 9 Distilled Water BC SealerGrup 10 Distilled Water MTA FİLLAPEXAfter final irrigation root canals were not dried completely. Each tooth was dried with 2 #25 paper points for standardization.Mixed and injectable root filling material was applied into finally irrigated root canals. After root canal filling material was applied into canals, for the first setting time, teeth were incubated in 100% relative humidity for 24 hours. Afterwards, teeth were immersed in Eppendorf tubes (Eppendorf, Labosel, Türkiye) filled with phosphate buffered saline. Tubes were stored in room temperature for 14 days. In this period, phosphate buffered saline was replaced in seventh day. After 14 days, samples were removed from bottles and dried. Then sectioned roots were sectioned mesiodistal direction, through the centre of the canal filling and prepared for the analysis. And then root sections were mounted on aluminium stub. Then, elemental composition was analysed using energy-dispersive X-ray spectroscopy (EDS-EDX). Dentin material interface morphology was observed with scanning electron microscope(SEM).Because of the statistical analysis, BC Sealer's Ca concentration was statistically superior to MTA Fillapex in the apical and the coronal subgroups when the effect of root canal sealers were compared among themselves. When effect of irrigants compared with each other, distilled water showed the highest values in terms of Ca concentration and the lowest values in % 17 of EDTA. No statistically significant difference was found between the groups, with the common effects of root canal sealers and irrigants showing no difference in Ca concentrations. There was no difference in Si concentrations between effect of root canal sealers compared each other. When the effect of irrigants was evaluated among themselves, no difference was observed in terms of Si concentration. When the common effect values of the groups were examined, there was no difference in terms of Si concentration. Per control groups, Ca and Si values were higher in all groups. SEM images shows hyroxyapatite-like occurences were observed in dentin tubules.Instead of scanning electron microscopy and energy-dispersive x-ray analysis used in our study, it was thougt that further studies could be performed using different methods. 92

Bu çalışmada Türkiye'de yetişen ve sıkça tüketilen rokanın mikrobiyal yükünün azalmasına ve kalite özellikleri üzerine farklı dezenfektanların etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, yıkama işlemlerinde çeşme suyu ve üç farklı serbest klor konsantarsyonu (25, 50 ve 75 ppm) içeren sodyum hipoklorit ve EYS çözeltileri ile aynı konsantrasonlarda (25, 50 ve 75 ppm) hidrojen peroksit ile yıkama işlemleri uygulanmıştır. Her dört işlemde de (çeşme suyu, sodyum hipoklorid, EYS ve hidrojen peroksit) üç farklı zaman diliminde (1, 3 ve 5 dk) yıkama işlemi uygulanmıştır. Çalışma sonucunda, çeşme suyu ile yıkama işleminde yıkama süresi uzadıkça mikrobiyal yükteki azalma artmıştır ve bu artış istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. Klorlu su, EYS ve hidrojen peroksit ile her üç konsantrasyondada yıkama süresi arttıkça mikrobiyal yükteki azalma artmıştır ancak bu değişim istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır. Her üç dezenfektan dikkate alındığında, uygulanan konsantrasyonlardan 25 ve 50 ppm'lik çözeltilerin mikrobiyal yüke etkisi önemsizken, 75 ppm diğer iki konsantrasyona göre daha etkilidir ve bu etki istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. Yıkama çözeltileri içerisinde sodyum hipoklorid ve EYS ile yıkama işlemleri arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır. Buna rağmen EYS ile yıkama işleminde toplam aerobik bakteri sayısında azalma, dolayısıyla etkinin arttığı görülmektedir. Hidrojen peroksit ile yıkama işlemi en etkili çözelti olarak belirlenmiştir (p˂0.05)., In this study, the effect of different disinfectants on quality characteristics and reduction of microbial load of the roquette which is grown in Turkey and consumed frequently were investigated. For this purpose, tap water and three different free chlorine concentrations including Sodium hypochlorite and EOW solutions (25, 50 and 75 ppm) at the same concentrations (25, 50 and 75 ppm) with hydrogen peroxide the washing process was performed. Washing process in all four processes (Tap water, sodium hypochlorite, EOW and hydrogen peroxide) was applied in three different time (1, 3 and 5 minute). As a result of this study, the microbial load was decreased when washing time was increased in washing with tap water treatment. This increase was statistically significant. The decrease in microbial load was increased as the washing time increased at all three concentrations used for chlorine water, EOW and hydrogen peroxide, but this change was not significant statistically. Taking all three disinfectants into account, the effect of 25 and 50 ppm solutions on microbial load was negligible, 75 ppm was more effective than the other two concentrations, and this effect was statistically significant. The difference between sodium hypochlorite and EOW was not statistically significant in the wash solutions. However, it is observed that decreases in the total number of aerobic bacteria in the washing process with EOW and therefore the efficiency increases. Washing with hydrogen peroxide was determined to be the most effective solution.

Endodontik tedavide kök kanal sisteminin mikroorganizmalardan tamamen arındırılması amaçlanmaktadır. Günümüzde kemomekanik preparasyonda kullanılan irrigasyon ajanları, ideal özellikleri taşımadığından, son yıllarda başka irrigasyon ajanlarının ve tekniklerin araştırılması güncel konular arasında yer almıştır. Bu çalışmadaki amaç, kök kanal dezenfeksiyonu için alternatif bir yöntem olarak gösterilen lazer sistemlerinden Er,Cr:YSGG ve Er:YAG lazerlerin Enterococcus faecalis (E. faecalis) ve Candida albicans (C. albicans) üzerindeki antimikrobiyal etkinliğinin NaOCl'le karşılaştırılması ve kök kanal sistemlerinin dezenfeksiyonundaki etkinliklerinin değerlendirilmesidir. Çalışmada 140 adet tek köklü ve tek kanallı insan alt küçük azı dişi kullanıldı. Örnekler prepare edildikten sonra steril edilip 2 gruba ayrıldı. Grup 1'deki kök kanalları E. faecalis, Grup 2'deki kök kanalları C. albicans ile kontamine edildi. Negatif kontrol grubu hariç, herbir örneğin kök kanalına 105 cfu/ml miktarında mikroorganizma ekimi yapılarak standardilizasyon sağlandı. Tüm örnekler 4 hafta inkübasyonun ardından rastgele 10 gruba ayrıldı; Grup 1A: Er,Cr:YSGG lazer grubu (2 W, 20 Hz, 25 mj % 25 su, % 35 hava, 12 sn, 4 tekrar), Grup 1B: Er:YAG lazer (0.8 W, 20 Hz, 40 mj, 5 sn, 5 tekrar), Grup1C: % 5 NaOCl grubu (7 ml, 2 dk), Grup 1D: pozitif kontrol grubu, Grup 1E: negatif kontrol grubu, Grup 2A: Er,Cr:YSGG lazer grubu (2 W, 20 Hz, 25 mj, % 25 su, % 35 hava, 12 sn, 4 tekrar), Grup 2B: Er:YAG lazer (0.8 W, 20 Hz, 40 mj, 5 sn, 5 tekrar), Grup 2C: % 5 NaOCl grubu (7 ml, 2 dk), Grup 2D: pozitif kontrol grubu, Grup 2E: negatif kontrol grubu. Dezenfeksiyon işlemlerinin ardından tüm örneklerden hem anında hem de 4 hafta inkübasyon sonrasında kültür alınarak cfu/ml değerleri belirlendi. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre, hem Er:YAG lazer hem de NaOCl gruplarında dezenfeksiyon işleminin ardından kök kanallarından elde edilen mikroorganizma sayılarında azalma anlamlıdır (p0,05). 2 W çıkış gücünde Er,Cr:YSGG lazerin E. faecalis ve C. albicans üzerindeki antimikrobiyal etkinliği NaOCl kadar anlamlı bulunamamıştır. Er:YAG lazerin NaOCl ile birlikte kullanılmasının konvansiyonel methoda kıyasla E. faecalis ve C. albicans eliminasyonunda başarı oranını artırmaya yardımcı bir yöntem olabileceği düşünülmektedir. Endodontic therapy aims to disinfect root canal system from microorganisms. The inability of contemporary irrigation agents to completely disinfect root canals lead to investigation of new agents and techniques in recent years. The aim of the present study is to compare the antibacterial efficiency of alternative approaches for root canal disinfection including Er,Cr:YSGG ve Er:YAG lasers on Enterococcus faecalis (E. faecalis) and Candida albicans (C. albicans) to that of NaOCl. The peresent study included 140 single rooted human mandibular premolars with one root canal. After preparing and sterilizing, the samples were divided into two groups. Root canals in group 1 were contaminated with E. faecalis while root canals in Group 2 were contaminated with C. albicans. The root canal of each sample except negative control group was inoculated with 105 cfu/ml of microorganisms in order to achieve standardization. After 4 weeks incubation, all samples were randomly divided into 10 subgroups; Group 1A: Er,Cr: YSGG laser group (2 W, 20 Hz, 25 mJ, 25% water, 35% air, 12 sec, 4 repeat), Group 1B: Er:YAG laser (0.8 W, 20 Hz, 40 mJ, 5 sec, 5 repeat), Group1C: 5% NaOCl group (7 mL, 2 min), Group 1D: positive control group, Group 1E: negative control group, Group 2A: Er, Cr:YSGG laser group (2 W, 20 Hz, 25 mJ, 25% water, 35% air, 12 seconds, 4 repeat), Group 2B: Er:YAG laser (0.8 W, 20 Hz, 40 mJ, 5 sec, 5 repeat), Group 2C: 5% NaOCl group (7 mL, 2 min), Group 2D: positive control group, Group 2E: negative control group. After disinfection process, the culture of each sample was tested to determine cfu/ml values for before incubation and after 4-week incubation. According to the resuls, in both Er:YAG laser group and NaOCl groups, a significant reduction occurred in the number of microorganisms obtained from the root canal after disinfection process (p0.05). For the output power of 2W for Er.Cr:YSGG laser, contrary to NaOCl, the antimicrobial activity on E. faecalis and C. albicans was not found significant. Compared to the conventional method, the use of Er:YAG laser with NaOCl is thought as an inducing method to increase the success rate in the elimination of E.faecalis and C.albicans. 120

Günümüzde antepfıstığı anaçları ile ilgili birçok in vitro mikroçoğaltım çalışması bulunmaktadır. Ancak, anaç çoğaltımının halen tohumlar ile yapılma nedeni, istenilen özeliklere sahip olgun bir anaçtan in vitro kültür başlatma güçlüğüdür. Olgun anaçlardan alınan eksplantlarda görülen kontaminasyon, fenolik salınımı ve kahverengileşme problemleri kültür başlatmanın önündeki en büyük engellerdendir. Bu araştırmada dişi buttum (Pistacia khinjuk Stocks) ağaçlarının sürgünlerinden alınan 1-2 cm boyundaki apikal ya da lateral uçlardan in vitro kültür başlatılması amaçlanmıştır. Eksplantların saldığı fenolik bileşikler her hangi bir adsorbant bileşik kullanılmadan % 92 oranında uzaklaştırılmıştır. Çalışmamızın sonucunda, apikal sürgün uçlarının % 10’luk NaOCI (sodyum hipoklorit)’te 30 dakika boyunca bekletilmesiyle, %32.5 oranında yaşayan ve süren eksplant elde edilmiştir., Today, there are many in vitro micropropagation studies related to the pistachio rootstocks. However rootstock propagation still made with seeds the cause of difficulties to start in vitro cultures from mature trees with desired characteristics. The contamination, phenolic exudation and browning problems observed in explants taken from mature rootstocks are the biggest obstacles to initiate of the in vitro cultures. In this study, the aim was to develop an in vitro culture initiation methods for mature female khinjuk pistachio (Pistacia khinjuk Stocks) using 1-2 cm long apical or lateral buds. Phenolic compounds that exudated from the explants were removed without using any adsorbent compound rate of 92%. As a result of study, the best living and sprouted explant rate (32.5%) were obtained from apical shoot tips by treating for 30 minutes with 10% NaOCl.

Dezenfeksiyon ve sterilizasyon nozokomiyal infeksiyonların önlenmesinde çok önemlidir. Fırsatçı patojen Candida albicans, hastane kaynaklı mantar infeksiyonlarında morbidite ve mortalitenin temel sebebidir. Sodyum hipoklorit (SHC), benzalkonyum klorit (BNZ) ve klorhekzidin (CHX) hastanelerde yaygın olarak kullanılan biyosidlerdir. Biyosidlerin mantara karşı etki mekanizması tam olarak bilinmemektedir. Atomik kuvvet mikroskobu (AFM), mikrobiyolojik araştırmalarda güçlü bir yüzey görüntüleme aracıdır. Bu çalışmanın amacı, biyosidlerin referans köken Candida albicans ATCC 10231 üzerinde morfolojik etkilerinin araştırılmasıdır. Biyosidlerin Minimum İnhibitör Konsantrasyon (MİK) ve Minimum Fungisidal Konsantrasyon (MFK) değerleri mikrodilüsyon yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Candida albicans farklı konsantrasyonlarda ve belirli sürelerde biyoside maruz bırakılmış ve atomik kuvvet mikroskobu ile gözlemlenmiştir. CHX ve BNZ muamelesi, Candida albicans yüzeyinde deformasyon, kabarcık ve por oluşumu, olukların genişlemesi gibi etkilere neden olmuştur. Uzun süreli temas ve yüksek konsantrasyonda, biyosidlerin hücreleri parçalayarak zarar verdiği gösterilmiştir. SHC, tüm konsantrasyon ve zaman dilimlerinde hücre lizisine neden olmuştur. Pürüzlülük, biyoside maruz bırakılmış hücrelerde negatif hücrelerden daha fazladır. Biyosidlerin mantara karşı gösterdikleri antimikrobiyal aktivite belirlenmiş ve hücre yüzeyinde meydana gelen tüm morfolojik değişimler biyosidal aktivite nedeniyle membran geçirgenliğinin artmasına bağlanmıştır. Bildiğimiz kadarıyla bu çalışma Candida albicans üzerine biyosidlerin direk etkisini, AFM ile morfolojik modifikasyonları üç boyutlu görüntüleyerek ve yükseklik, pürüzlülük gibi hücresel özellikleri nanometre boyutunda ölçerek gösteren ilk çalışmadır. Disinfection and sterilization procedures are important to prevent nosocomial infections. Opportunistic pathogen Candida albicans is the major cause of morbidity and mortality in nosocomial fungal infections. Sodium hypochloride, benzalkonium chloride and chlorhexidine are biocides that are widely used in hospital setting. Mechanisms of action of biocides against fungi are not known exactly. Nowadays, Atomic Force Microscopy (AFM) has become an powerful surface imaging tool in microbiological research. The aim of this study to investigate the morphological effects of biocides in reference strain Candida albicans ATCC 10231. Minimum Inhibitory Concentrations and Minimum Fungicidal Concentrations of biocides were assessed by using microdilution method. Candida albicans exposed to different concentrations of biocides at specific time points and imaged by using AFM. CHX and BNZ treatment was caused the effects such as deformation, bubble formation, perforation and expansion of holes on surface of the cells and long-term contact with biocides has been shown to damage by lysis of cells at high concentrations. In all concentrations and time points, SHC caused cell lysis. Roughness was higher in biocide treated cells than negative control cells. Antimicrobial activity of biocides against fungi was determined and all morphological changes that occured on the cell surface were found to be linked to increase in membrane permeability due to the biocidal activity. According to our knowledge this is the first study demonstrating the direct effects of biocides on Candida albicans by three dimensional imaging the morphological modifications and measuring cellular properties as height, roughness at nanometer scale by using AFM. 88

Bu çalışmanın amacı, E. faecalis, C. albicans, P. aeruginosa ile enfekte edilenkök kanallarının 21 gün sonunda biyofilm oluşturduğu belirlenen örnekler üzerine %5,%7, %9, %18 konsantrasyona sahip Etidronik asit (HEBP) ile final irrigasyonuyapıldığındaki etidronik asit (HEBP) konsantrasyonlarının antimikrobiyaletkinliklerinin belirlenmesidir.184 tane tek köklü ve tek kanallı çekilmiş insan dişleri toplandı. Dişlerinboyları apikalden 14 mm olacak şekilde kronları elmas diskler kullanarak kesildi.Köklerin boyları ayarlandıktan sonra Ana apikal eğe F4 olacak şekilde kemomekanikpreperasyon tamamlandı. Dişlerin herbiri farklı eppendorf tüplere konularak otoklavdasterilizasyonu sağlandı. Steril edilen dişler E. faecalis, C. albicans, P. aeruginosa ile21 gün boyunca inkübe edildi. Kullanılan mikroorganizma türüne göre 3 ana grubaayrıldı. 21 gün sonunda her mikroorganizma grubundan 3 tane olmak üzere 9 diştebiyofilm oluşup oluşmadığı SEM ile değerlendirildi. Kalan gruplardaki dişler finalirrigasyon solüsyonunun konsantrasyonuna (distile su, %5, %7, %9, %18) bağlı olarak5 alt gruba ayrıldı. Bu konsantrasyonlara göre solüsyon uygulandı. Final irrigasyonutamamlandıktan sonra herbir kökten 3 paperpointle örnek alındı ve kültür metodukullanılarak koloni sayımı yapıldı.E. faecalis üzerinde %9 ve %18'lik HEBP konsantrasyonu diğerkonsantrasyonlardan daha etkin bulunurken (P < 0,01), C. albicans üzerinde %18 'likHEBP konsantrasyonu diğer konsantrasyonlardan daha etkin bulundu (P < 0,01) P.aeruginosa üzerinde ise %5 'lik HEBP konsantrasyonu kontrol grubundan daha etkinbulunurken %9 ve %18 'lik konsantrasyonlarda diğer konsantrasyonlardan daha etkinbulunmuştur (P < 0,01).Anahtar Kelimeler: Biyofilm, Etidronik Asit, Sodyum Hipoklorit, E. faecalis, C.albicans, P. aeruginosa The purpose of this study, E. faecalis, C. albicans, P. aeruginosa infected withthe root canal on the sample determined to create biofilm after 21 days, 5%, 7%, 9%,18% concentration with etidronic acid (HEBP) with final irrigation when madeetidronic acid (HEBP) determining the antimicrobial activity of concentration.One hundred eighty four extracted single-rooted were collected. The teeth ofsize so that the apex 14 mm were cut using diamond saw. Chemomechanicalpreparation is completed by using ProTaper system to working length by using an F4master apical file, following the manufacturer's instructions. Each of the teeth byplacing the different Eppendorf tubes were autoclaved. The tooth were incubated for21 days with E. faecalis, C. albicans, P. aeruginosa. It was divided into 3 main groupsaccording to the type of using microorganism. After 21 days, and whether or not dentalbiofilm of total nine teeth, including three teeth from each groups of microorganismswere evaluated by SEM. The teeth were divided into five sub-groups (distiled water,%5, %7, %9, %18) depending on the concentration of the final irrigation solution.Each root of three sample with paperpoint after final irrigation was collected andcolony counts were performed using the culture method.HEBP concentration of 9% and 18% statistically more efficient than otherconcentrations found on E. faecalis (P < 0,01). HEBP concentration of 18%statistically more efficient than other concentrations found on C. albicans (P < 0,01).HEBP concentration of 5% statistically more efficient than control group found on P.aeruginosa (P < 0,01) and HEBP concentration of 9% and 18% statistically moreefficient than other concentrations found on P. aeruginosa (P < 0,01).Keywords: Biofilm, Etidronic Acid, Sodium Hypochlorite, E. faecalis, C. albicans, P. aeruginosa 169

Bu araştırma, havuz dezenfektanı olarak farklı düzeylerde sodyum hipoklorit kullanılmasının gökkuşağı alabalıklarında (Oncorhynchus mykiss) oluşturduğu toksikasyonun patolojik bulgularını değerlendirmek amacı ile gerçekleştirildi. Bu amaçla, 80 adet gökkuşağı alabalığı (80 ± 10 g ağırlığında ve 10-12 cm büyüklüğünde) kullanıldı. Çalışmada gruplandırma; Grup I (2 µl/l), Grup II (5 µl/l), Grup III (10 µl/l), Grup IV (20 µl/l), Grup V (40 µl/l), Grup VI (80 µl/l), Grup VII (100 µl/l) ve Grup VIII (Kontrol grubu) olmak üzere sekiz farklı grup ve her grupta da 10 balık olacak şekilde yapıldı. Çalışma; Grup I, Grup II ve Grup III'de uygulamanın 35. gününde sonlandırıldı. Grup I ve Grup II' de bulunan balıklarda uygulama süresi boyunca ölüm görülmedi. Grup III'de uygulamanın 33., 34. ve 35. günlerinde ölen birer balık olmak üzere toplam üç balıkta ölüm şekillendi. Grup IV'de uygulamanın farklı günlerinde olmak üzere toplam yedi balıkta ölüm görüldü. Grup V, Grup VI ve Grup VII'de uygulama süresince balıkların tamamında ölüm görüldü. Çalışmada ölen ya da ötanazi edilen balıkların nekropsilerini takiben, tüm dokular % 10'luk tamponlu formalinde tespit edildi ve parafin kesitlerinin tamamı hematoksilen-eozin tekniği ile boyanarak ışık mikroskobunda incelendi. Grup I ve Grup II'de bulunan balıklarda dikkati çeken herhangi bir klinik bulguya rastlanılmadı. Yem tüketiminde azalma, hareketlerde belirgin yavaşlama ve su yüzeyine yakın yüzmeler diğer uygulama gruplarında gözlenen klinik bulgular idi. Şekillenen makroskobik bulgular, sodyum hipokloridin uygulama dozuna bağlı olarak farklılık gösterdi. Grup I, Grup II ve Grup III'de solungaçlar solgun ve yüzeyleri değişen miktarlarda mukus ile kaplıydı. Grup II ve Grup III'de az sayıda balıkta solungaçlarda peteşiyel kanamalar dikkati çekti. Grup IV'de bulanan balıklarda solungaçlarda solgunluk ve deride pullarda dökülmeler oldukça belirgindi. Sodyum hipokloritin yüksek dozlarda verildiği Grup V, Grup VI ve Grup VII'de en belirgin makroskobik bulgu solungaçlarda görüldü. Bu lezyonlar ödem, hiperemi ve kanamalardan oluşan vasküler lezyonlar şeklinde idi. Mikroskobik incelemede Grup I, Grup II ve Grup III'de solungaçlarda hiperplaziler ve eozinofilik granüler hücrelerde artışlar ile deride epidermisde hafif dereceli dejenerasyonlar görüldü. Grup IV'de solungaçlarda ödem, hiperemi, ve kanama, epitellerde nekroz, epitellerde dökülme, telangiektazi ve hiperplazi gözlenenen başlıca mikroskobik bulgulardandı. Deride dejenerasyonlar iki olgu dışında tüm olgularda mevcuttu. Sodyum hipokloritin yüksek dozda verildiği Grup V, Grup VI ve Grup VII'de doku ve organlarda gözlenen mikroskobik bulguların tamamı vasküler özellik göstermekteydi. Sonuç olarak yapılan çalışmada havuz dezenfektanı olarak deneysel amaçlı 10 µl/l (Grup III) ve 20 µl/l (Grup IV) düzeyinde sodyum hipoklorit kullanılması sırası ile hafif ve orta dereceli patolojik bulgulara yol açarken daha üzerindeki düzeylerin (40 µl/l ve üzeri) letal olduğu belirlenmiştir.Anahtar kelimeler: Gökkuşağı alabalığı (Oncorhynchus mykiss), sodyum hipoklorit, patolojik bulgular. This study was aimed to investigate pathological findings occured with toxicity of different concentrations of sodium hypochloride used as fishpond disinfectant in rainbow trouts (Oncorhynchus mykiss). Eighty rainbow trout (mean weight of 80 ± 10 g and lenght of 10-12 cm) was used in the study. Eight experimental groups were assigned as; Group I (2 µl/L/day), Group II (5 µl/l), Group III (10 µl/l), Group IV (20 µl/l), Group V (40 µl/l), Group VI (80 µl/l), Group VII (100 µl/l) ve Group VIII (control), each consisting of 10 fishes. Experiment is lasted on day 35 in Groups I, II and III. There was no dead fish observed in Groups I and II in the entire study. Three deaths were recorded on days 33, 34 and 35 in Group III. Seven dead fishes were observed in different periods of study after administration in Group IV. All fishes were died in Groups V, VI and VII at the end of study. Following of necrops of dead or eutanised fishes, all tissues were fixed in 10% neutral buffered formalin solution, embedded in parafin wax, stained by routine methods with haematoxylin and eosin (H&E) examined under the light microscope. There was no significant finding was observed in Group I and II fishes. Decreased feed intake, activity and floating near the surface are clinical signs seen in fishes of other treatments. Macroscobic findings differed according to dose of sodium hypochloride administration. Gills of Goup I, II and III fishes were pale and their surfaces are covered with mucus in different amounts. Petechial hemorrhagies were significant in a few amount of Group II and III fishes. Fishes with pale gills and flake loss were important signs in Group IV. Most significant macroscobic signs were recorded in gills of fishes treated with high dose of sodium hypochloride administration in Groups V, VI and VII. These lesions were as odema, hyperemia and vascular hemorrhage. Microscobic observations in Group I, II and III were hyperplasia and increase in eosinophilic granular cell count, mild degenerations in epidermis. Odema, hyperemia, hemorrhage, necrosis, epitel loss, telangiectasia and hyperplasia were primary microscobic findings in gills of fishes in Group IV. Degenerations in epitelium were recorded in all samples except two of them. All microscobic signs observed in tissues and organs of high dose Groups (V, VI and VII) were showed vascular properties. In conclusion, experimental admission of fishpond desinfectant sodium hypochloride resulted in mild and mid lesions in a dose of 10 µl/l (Grup III) and 20 µl/l (Grup IV). Beside this, this admission had severe (lethal) effects in rainbow trouts with a dose of 40 µl/l and more in the study. Key words: Rainbow trout (Oncorhynchus mykiss), sodium hypochloride, pathological findings. 109

Pulpa dokusunun nekrotik ve vital kalıntılarının, debrisin, mikroorganizma ve ürünlerinin ortadan kaldırılması için mekanik enstrumantasyon ve irrigasyon yapılmaktadır. Apikal bölgeye debris veya solusyonun taşma riski, postoperative ağrıya, şişliğe, ciddi doku hasarlarına yol açacağından önemlidir. Bu çalışmanın amacı, iki farklı irrigasyon metodunun kullanımı sonrası oluşan postoperatif ağrıyı kıyaslamak ve değerlendirmektir.Bu çalışmada toplamda 90 diş bulunmaktadır. Çalışmaya dahil olan dişler, seçilen kartlar aracılığıyla 2 tedavi grubuna ayrıldı. (kontrol ve Vibringe). Nikel-titanyum döner enstrumanları kullanılarak crown-down preperasyon tekniği uygulandı. Enstrumantasyon işlemi sırasında kök kanalları, 3ml %2'lik NaOCl ile yıkandı. Final yıkaması için 3ml'lik NaOCl ve 3ml'lik steril tuzlu su dakikada 4.6 ml olacak şekilde kullanıldı ve iğne çalışma boyundan 2mm kısa olacak şekilde ayarlandı. Kontrol grubunda irrigasyon, konvensiyonel yöntemle uygulandı ve Vibringe grubunda sonik olarak aktive edilen Vibringe cihazıyla irrigasyon sağlandı. İrrigasyon işleminin tamamlanmasının ardından tüm kanallar guta-perka ve kök kanal patıyla dolduruldu. Endodontik tedaviden 6,12,24 ve 72 saat sonraki ağrıyı ve kullanılan analjeziği değerlendirmek için bütün hastalara birer sözel tarif skalası verildi. İstatistiksel analizde, gruplar arasındaki kategorisel değişkenleri karşılaştırmak için Ki Kare testi kullanıldı.Tüm zaman periyotlarında Vibringe sisteminde ağrı şiddeti kontrol grubundan önemli oranda daha yüksekti. Mechanical instrumentation and irrigation are used to remove vital and necrotic remnants of pulp tissue, debris, microbiata and their by-products from a root canal system. The risk of apical extrusion of the debris or irrigant is notable because of causing postoperative pain, swelling, and significant tissue damage. The aim of this study was to evaluate and compare the postoperative pain after the use of two different irrigation methods.In total, 90 teeth were approved for the present study. The included teeth were divided into 2 treatment groups (control and Vibringe group) by selection of cards. A crowndown preparation technique was performed by using nickel-titanium rotary instruments. During instrumentation procedures, the root canals were irrigated with 3 ml, 2% NaOCl. For final irrigation, 3 ml NaOCl and 3 ml sterilized saline was used and the needle was introduced 2 mm short from the working length for a period of 1 minute per 4.6 ml. In control group, irrigation was performed by conventional method and in Vibringe group; irrigation was performed by sonically activated Vibringe device. After completion of irrigation procedures, all root canals were filled with gutta-percha and a root canal sealer. All patients were given a verbal descriptor scale for the evaluation of pain and used analgesics at 6, 12, 24, and 72 hours after the endodontic treatment. For statistical analysis, Chi-square test was used to compare categorical variables between the groups.In Vibringe system, the pain intensity was significantly higher than control group at all time periods. 58

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hareketli protezlerin temizlenmesinde kullanılan ağız gargarasının ve üç değişik protez temizleme ajanının, plastik hassas bağlantı matrislerinin tutuculuğuna etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda bir kontrol ve dört test grubunda (n=10) olmak üzere örnekler toplam 6 aylık kullanım süresine eşit olacak şekilde, su (kontrol), Corega, Protefix, %5’lik NaOCl ve Listerine gargara içinde bekletildi. Tüm örnekler sıra ile matris yerleştirici alet kullanılarak test düzeneğine yerleştirildi ve üniversal test cihazında 0,5 cm/dk kafa hızı ile çekme testine tabi tutuldu. Parametrelerin gruplar arası karşılaştırmalarında tek yönlü varyans analizi ve farklılığa neden olan grubun tespitinde Tukey HSD testi kullanıldı. Anlamlılık p < 0.05 düzeyinde değerlendirildi. Bulgular: Solüsyon gruplarına göre tutuculuk ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p < 0.01). NaOCl solüsyonunun tutuculuk ortalaması Su (p:0.015), Corega (p:0.005), Protefix (p:0.015) ve Listerine (p:0.005) solüsyonlarının ortalamalarından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p < 0.01). Diğer solüsyon grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır (p > 0.05). Sonuç: Test koşulları dahilinde matrislerin tutuculuğunda artışa yol açtığı için hassas bağlantılı hareketli protezlerin temizliğinde NaOCl kullanımı önerilebilir., Background: The aim of this study was to evaluate the effect of the various denture cleansers on retention of plastic precision attachment matrices in partial removable dentures.Methods: One control and four test groups (10 pairs each) of matrices (Bredent VKS-SG) were soaked for the equivalent of 6 months of clinical use in the following solutions: Water (control), Corega, Protefix, 5% Sodium hypochlorite (NaOCL, 1:10 diluted) and Listerine mouthwash. A universal testing machine set at a crosshead speed of 0,5 cm/min was used to perform one pull. The peak load-to-dislodgement was recorded to reflect changes in the retention of the matrices after soaking. Data were analyzed by one-way ANOVA followed by Tukey’s Honestly Significant Difference test. A p < 0.05 was considered significant.Results: Denture cleansing solutions tested significantly affected the retentive values of matrices (p < 0.01). NaOCl increased the retentive values of the matrices (19,02±2,26 N) when compared to the control group (15,67±2,75 N). There was no significant difference in the retentive values of attachments soaked in Corega, Protefix or Listerine when compared to the control group.Conclusion: The use of NaOCl may be recommended for cleaning of the removable partial dentures with precision attachments because of its increasing effect on the retentive values of the matrices within the limitations of the test conditions.

Çalışmamızda Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi (ÇOMÜ-SUAM)'da sık kullanılan antiseptik ve dezenfektanlardan dört tanesini inceledik. Bunlar etil alkol, sodyum hipoklorit (%5), povidon iyot (%10), glutaraldehit (%2)'tir. Hastalardan sık izole edilen hastane enfeksiyonu etkeni 12 tane bakteri kullanıldı. Bu bakteriler her birinden üçer tane olmak üzere Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, metisiline dirençli Staphylococcus aureus, vankomisin resistant Enterococcus'tur. Kontrol için üç tane American Type Culture Collection (ATCC) standart suşu (P.aeruginosa ATCC 27853, Escherichia coli ATCC 25922, Staphylococcus aureus ATCC 6538) kullanıldı. Antiseptik ve dezenfektanlar farklı konsantrasyonlarda denendi. Etil alkol %95-%70-%50'lik konsantrasyonda test edildi. Sodyum hipoklorit (%5) sulandırılmadan, 1/10 ve 1/100 sulandırılarak çalışıldı. Glutaraldehit (%2) ve povidon-iyot (%10) için sulandırılmadan, 1/2 ve 1/4 sulandırılarak uygulandı. Kalitatif süspansiyon test yöntemi ile 1, 2, 5, 10, 30 dakikalık temas süresince maddelerin etkilerini araştırdık.Bu çalışmada tüm sulandırımlarında bir dakikalık karşılaşma sonrası tüm bakterilerin üremesini inhibe eden povidon-iyot (%10) en etkili antiseptik, sulandırılmadan ve 1/2 sulandırımda yine 1 dakikada tüm bakterilerin üremesini inhibe eden glutaraldehit (%2) en etkili dezenfektan olarak gözlemlendi. Etil alkol için %70'lik konsantrasyonun en az 2 dk süre ile temasının uygun olduğunu tespit ettik. Sodyum hipoklorit (%5) 1/10 sulandırımda kullanıldığında 1 dakikalık temas tüm bakterilerin üremesini inhibe ederken, 1/100 sulandırımda kullanıldığında tüm bakterileri öldürmek için en az 5 dakika süre ile uygulanması uygun olacaktır.Hem hastaların hem de sağlık çalışanlarının hastane enfeksiyonlarından korunabilmesi için tüm hastanelerde dezenfeksiyon politikası oluşturulmalıdır. Her hastanenin kendi mikroorganizmalarına karşı etkili antiseptik ve dezenfektanları tespit etmesi hem maliyet hem de güvenli sağlık ortamı için faydalı olacaktır.Anahtar Sözcükler: Antiseptik, Dezenfektan, Dezenfeksiyon, Etkinlik. In this study, we compared four kinds of antiseptics and disinfectants. Including ethyl alcohol, sodium hypochloride (5%), povidone iodine (10%) and gluteraldehyde (2%) which were routily used for disinfection in our hospital. Twelve different types of bacteria which are commonly cause of nasocomial infections including Acitenobacter baumanii, Pseudomonas aeruginosa, methicilline resisitant Staphylococcus aureus and vancomycin resistant Enterococcus with three subtypes of each bacteria. Were isolated from inpatients of Çanakkale Onsekiz Mart University Research and Education Hospital. The control group were consituted by three American Type Culture Collection standart strain bacteria (ATCC) including P.aeruginosa ATCC 27853, Escherichia coli ATCC 25922, Staphylococcus aureus ATCC 6538. Antiseptics and disinfectants were evaluated in different concentrations. Ethyl alcohol was tested at the concentration of 95%, 70%, 50%. Sodium hypochlorite (5%) was examined at undiluted form, 1/10 and1/100 dilution. Gluteraldehyde (2%) and povidone iodine (10%) were evaluated at undilutied, 1/2 and 1/4 diluted forms. We compared the effect of substances by using the qualitative suspension method with a contact time during 1, 2, 5, 10 and 30 minutes period.In this study, povidone iodine (10%) which inhibited the growing of all bacteria was the most effective antiseptic in all dilutions after one minute encounter, and gluteraldehyde (2%), which inhibited the growthing of all bacterias,was the most powerful disinfectant in both 1/2 dilution and undiluated after one minute encounter. We have determined that 70% ethyl alcohol contact with the surfaces at least 2 minutes duration is appropriate. Sodium hypochloride (5%) inhibited all bacterial growth in 1/10 diluated form in first minute for elimination of all bacterias and a five minutes period locally administration was needed for 1/100 concentration.For protection of patients and healthcare providers , disinfection policy should be created specially for all hospitals. Identifying of antiseptics and disinfectants against specific bacteria, which lead to commonly nasocomial infection in a hospital, has advantages for both cost and safe healthcare environment.Key Words: Antiseptic, Disinfectant, Disinfection, Efficacy. 68

Amaç: Bu tezin amacı kök kanal tedavisinin en önemli aşamalarından biri olan irrigasyon için kullanılan yeni bir solüsyonun farklı aktivasyon teknikleri ile smear tabakasının uzaklaştırılmasındaki etkinliğinin incelenmesidir.Materyal ve Metot: Çalışmamızda üst keser insan dişleri şekillendirildi ve final yıkama aşamasında örneklere farklı irrigasyon solüsyonları ve 2 farklı aktivasyon tekniği ile irrigasyon yapıldı. Kökler ikiye ayrıldı ve SEM ile elde edilen görüntüler açık dentin tübül sayısı açısından skorlandı. Veriler uygulanan irrigasyon solüsyonu ve aktivasyon tekniğinin smear tabakasının uzaklaştırılmasındaki etkinliği açısından değerlendirildi. İstatistiksel olarak önem derecesi 0,05 ve daha az olarak ayarlandı ve veriler istatistiksel olarak Kruskal- Wallis ve Bonferroni düzeltmeli Mann- Whitney U testleri ile analiz edildi.Bulgular: Bu tez çalışmamızda 3 farklı irrigasyon solüsyonu ve 2 farklı aktivasyon tekniği incelenmiş ve aktivasyon yöntemlerinin irrigasyon solüsyonlarının smear tabakasını uzaklaştırma etkinliğini istatistiksel olarak anlamlı miktarda arttırdığı bulunmuştur. Aktivasyon yöntemlerinin arasında smear tabakasınının uzaklaştırılması açısından anlamlı fark bulunmamıştır. QMix irrigasyon solüsyonu smear tabakasının uzaklaştırılmasında EDTA kadar etkin bulunmuştur. Örneklerin koronal üçlü bölgelerinde apikal üçlü bölgelerine göre istatistiksel olarak daha fazla açık dentin tübülü saptanmıştır.Sonuç: QMix smear tabakasının uzaklaştırılmasında etkin bir solüsyonudur. Aktivasyon irrigasyon solüsyonlarının smear tabakasını uzaklaştırma etkinliğini arttırmaktadır.Anahtar Kelimeler: Endodonti; QMix; Sodyum Hipoklorit; Aktivasyon; Smear Tabakası Aim: The purpose of this thesis was to analyse the smear layer removal efficacy of a new irrigant with 2 activation techniques during irrigation; which is one of the most important stages of root canal treatment.Material and Method: In this study, maxillary human incisors prepared and final irrigation protocols performed by two activation techniques. Roots were separated then photomicrographs scored by number of open dentinal tubules which taken with SEM. Data examined and correlated for the smear layer removal capacity of irrigant and activation techniques. Data was analysed statistically by Kruskall- Wallis and Mann- Whitney U tests with significance at 0.05 or less.Results: In this thesis 3 irrigation solutions and 2 irrigation activation techniques evaluated and found that irrigation activation statistically increases the smear layer removal capacity of irrigants. The correlation is not statistically significant when activation techniques compared with each other. QMix irrigation solution is efficient as EDTA for smear layer removal. The number of open dentinal tubules is statistically differs for apical third of root canal when compared with the coronal third.(p>0.005) (p

Antimikrobiyal aktivite ve doku çözücü etkisinden dolayı sodyum hipoklorit (NaOCl) endodontik yıkamada en fazla ortak kullanılan maddedir. Sodyum hipokloritin dünya çapında kök kanalı yıkama materyali olarak kullanımının başlıca sebebi pulpa çözücülük etkisi ve antimikrobiyal aktivitesidir. Tıp ve diş hekimliğinde sodyum hipoklorit bügün ve tarihte de popüleritesini korumaktadır. Dakin ilk kez tamponlanmış ve dilue edilmiş % 0,5 lik sodyum hipokloriti pH 9 da I. Dünya Savaşı boyunca antiseptik yara yıkama solüsyonu olarak kullanmıştır. Walker, Grossman ve Meiman A. %1 lik gibi düşük konsantrasyonlu sodyum hipokloritin biyolojik uyumluluğunu ortaya koymuşlardır. Başarılı bir kanal tedavisi kemomekanik debridmanın kanaldan iyi uzaklaştırılmasına bağlıdır. Enstrumanlar ana kök kanalındaki kanal içeriğinin çoğunu temizlese de, kök kanal sistemindeki bütün alanlarda irrigasyon vazgeçilmez bir rol oynamaktadır, özellikle bu bölgeler enstrumanlar için ulaşılamazsa. İrrigantlardan en çok istenen özellikler; onların doku çözücü yeteneği, antimikrobiyal etkisi ve düşük toksisitesidir. Sodyum hipokloritin antimikrobiyal ve doku çözücü aktivitesinin iyi bilinmesinden dolayı en çok ortak kullanılan endodontik irriganttır. Sodyum hipokloritin çözücü etkisi konsantrosyon, hacim ve solüsyonun temas zamanına bağlı olduğu kadar onu tahrik eden metodlarda doku çözücülüğü üzerine etkilidir. Fakat yüksek konsantrasyonlar periapikal doku için potansiyel toksiktir. Ayrıca %2,5 ve % 5,25 konsantrasyondaki hipoklorit solüsyonunun dentin ile temasından sonra, mikro sertliğini azaltmak ve pürüzlülüğünü artırmak gibi mekanik özelliklerini değiştirdiği rapor edilmiştir. Pécora ve arkadaşları sodium hipokloritin dinamik balansını şu reaksiyon formülüyle göstermişlerdir.NaOCl + H2O = NaOH + HOCl = Na+ + OH- + H+ + OCl-. Bu çalışma sodyum hipokloritin klasik konsantrasyonlarını, ısı ve ajitasyonla birlikte etkisinin doku çözücülüğü ve antimikrobiyal aktivitesi üzerine etkisini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Sodyum hipoklorit elektroliz metoduyla kullanılacak ve sonuçlar klasik sodyum hipoklorit konsantrasyonları ve diğer etkinliğini artıran yöntemlerle karşılaştırılacak. Klasik etkinliği artıran bu metodlar; sonik etki, ultrasonik etki, sıcaklık, tahrik ve yüksek konsantrasyonlardır. Sodyum hipokloritin elektroliz yöntemiyle birlikte kullanımı ile ilgili daha önce yayımlanmış bir literatür bulunmamaktadır. Sodyum hipokloritin elektroliz yöntemi ile kullanımı anlamlı bir farklılık oluşturacak olursa, bu sodyum hipokloritin aktivitesini artıran yeni bir metod olacaktır.Bu deneysel çalışmalar iki bölüm halinde olacak. Biri sodyum hipokloritin doku çözücülüğü diğeri ise antimikrobiyal aktivitesi üzerine olacak. Doku çözücülük deneyleri sığır kası üzerinde yapılacaktır. Antimikrobiyal aktivite deneyleri çekilmiş insan dişleri üzerinde yapılacak. Sodium hypochlorite (NaOCl) is the most commonly used endodontic irrigant because of its antimicrobial and tissue-dissolving activity. The worldwide use of sodium hypochlorite as a root canal irrigating solution is due mainly to its efficacy for pulpal dissolution and antimicrobial activity. Sodium hypochlorite is popular today and has an extensive history in medicine and dentistry. Dakin first recommended the use of buffered and dilutedNaOCl (0.5% at pH 9) as an antiseptic solution to irrigate wounds during World War I. Walker, Grossman and Meiman A. less concentrated solution, such as 1% sodium hypochlorite, presents acceptable biological compatibility. Success in endodontic treatment depends to a great extent on chemomechanical debridement of the canals. Although instruments remove most of the canal contents in the main root canal area, irrigation plays an indispensable role in all areas of the root canal system, in particular those parts that are inaccessible for instrumentation. The most favorable features of irrigants are their tissue-dissolving ability, antimicrobial effect, and low toxicity. Sodium hypochlorite is the most commonly used endodontic irrigant because of its well-known antimicrobial and tissue-dissolving activity. The dissolving capability of sodium hypochlorite relies on its concentration, volume, and contact time of the solution but also agitation methods is effect on the tissue-dissolution too. However, high concentrations are potentially toxic for periapical tissue. Also, changes in mechanical properties such as decreased microhardness and increased roughness of radicular dentin have been reported after exposure to sodium hypochlorite in concentrations of 2.5% and 5.25%. Pécora et al. reported that sodium hypochlorite exhibits a dynamic balance as is shown by the reaction: NaOCl + H2O = NaOH + HOCl = Na+ + OH- + H+ + OCl-. The aim of this study will evaluate and compare the effects of conventional concentration, temperature, and agitation on the tissue-dissolving ability and antimicrobial activity of sodium hypochlorite. Sodium hypochlorite will use with electrolysis metod and results will compare with conventional sodium hypochlorite solution consantrations and other augmentative methods. These conventional augmentative methods are sonic effect, ultrasonic effect, heat, agitation and high consantrations. There is no published literature about using sodium hypochlorite with electrolysis before. If will be significant difference by using electrolysis method with sodium hypochlorite, it will be a new method for increasing activity of sodium hypochlorite.These experimental studies will be in two parts. One about tissue dissolution and other about antimicrobial activity of sodium hypochlorite. In tissue dissolution experiments will be on bovine muscle parts. Antimicrobial activity experiments will be on human extracted teeth. 129

Aim: The aim of this study was to evaluate the effect of different chemical disinfection procedures on the apical leakage of gutta percha root canal fillings. Material and Methods: Eighty-one freshly extracted human maxillary incisors were selected and the groups were constituted as follows: Group 1: Fifteen roots were filled with gutta percha and AH Plus. Group 2: Gutta percha cones were immersed in 5% NaOCl solution for 1 minute prior to filling then fifteen roots were filled with gutta percha and AH Plus. Group 3: Gutta percha cones were immersed in 5% NaOCl solution for 5 minutes prior to filling then fifteen roots were filled with gutta percha and AH Plus. Group 4: Gutta percha cones were immersed in 2% Chlorhexidine (CHX) solution for 1 minute prior to filling then fifteen roots were filled with gutta percha and AH Plus. Group 5: Gutta percha cones were immersed in 2% Chlorhexidine (CHX) solution for 5 minutes prior to filling then fifteen roots were filled with gutta percha and AH Plus. Three roots were used for positive control group and roots were left unfilled. Three roots were used for negative control group and roots were completely covered with nail polish. Evaluation of the apical leakage was performed with computerized fluid filtration technique. Datas were analyzed statistically by Kruskal Wallis. Results: According to the results, there were no significant differences among the CHX 1', CHX 5', NaOCl 1' ve NaOCl 5'groups. Conclusion: Disinfection of gutta percha cones with CHX and NaOCl did not increase apical leakage values., Amaç: Çalışmanın amacı farklı kimyasal dezenfeksiyon işlemleri uygulanmış güta perka konlarla yapılan kök kanal dolgularının apikal sızıntı yönünden incelenmesi. Gereç ve yöntemler: Seksen bir adet yeni çekilmiş insan maksillar kesici diş seçildi ve 5 gruba ayrıldı. Grup 1: On beş diş güta perka ve AH Plus ile dolduruldu. Grup 2: Güta perka ve AH Plus ile kanal dolgusu yapılmadan önce güta perka konları %5'lik sodyum hipoklorit (NaOCl) solüsyonu içerisinde 1 dakika bekletildi. Grup 3: Güta perka ve AH Plus ile kanal dolgusu yapılmadan önce güta perka konları %5'lik sodyum hipoklorit solüsyonu içerisinde 5 dakika bekletildi. Grup 4: Güta perka ve AH Plus ile kanal dolgusu yapılmadan önce güta perka konları %2'lik Klorheksidin (CHX) solüsyonu içerisinde 1 dakika bekletildi. Grup 5: Güta perka ve AH Plus ile kanal dolgusu yapılmadan önce güta perka konları %2'lik Klorheksidin (CHX) solüsyonu içerisinde 5 dakika bekletildi. Pozitif kontrol grubu için 3 diş kullanıldı ve dişlerin kanalları doldurulmadı. Negatif kontrol grubu için 3 diş kullanıldı ve dişlerin tüm yüzeyleri tırnak cilası ile kaplandı. Apikal sızıntı değerleri, bilgisayarlı sıvı filtrasyon testi ile belirlendi. Verilerin istatistiksel analizi Kruskal Wallis testiyle yapıldı. Bulgular: Sonuçlara göre CHX 1', CHX 5', NaOCl 1' ve NaOCl 5' uygulanmış gruplar ve dezenfeksiyon uygulanmamış gruplar arasında apikal sızıntı açısından anlamlı farklılık yoktur.(p>0,05) Sonuç: Güta perka konlarının CHX ve NaOCl ile dezenfeksiyonu kök kanal dolgularında apikal sızıntı değerlerini arttırmamıştır.

Pamuk linteri ya da linter selülozu, pamuk bitkisinden elde edilen tohum lifleridir. Pamuk tohumunun yağ yapımında kullanılabilmesi için pamuk linterlerinin özel kesme metodları ile tohumdan ayrıştırılması gerekir. Özel kesme metodları sonrasında tohumdan ayrıştırılan liflerden birinci ve ikinci kesim linterler elde edilmektedir. Bu çalışmada, birinci ve ikinci kesim linterler ile birlikte kısa ve uzun lifli ağartılmış odun hamur karışımları kullanılmıştır. Linter selülozların ağartılması gerçekleştirilmiş ve temizlik kağıdı üretiminde kullanılabilirliği araştırılmıştır. Çalışmada linter selüloza 9 adet sodyum hipoklorit (NaClO) ağartma işlemi uygulanmıştır. Elde edilen hamurlardan deneme kağıtları üretilmiş ve optik özellikleri belirlenmiştir. En iyi optik özelliklere sahip hamurlar %12 NaClO (1, 2, 3 nolu deneme hamurları) ağartmasından elde edilmiştir. Bu hamurlar odun lifi ile belirli oranlarda karıştırılarak deneme kağıtları üretilmiş, optik ve fiziksel özellikleri belirlenmiştir. Sonuç olarak, ekonomiklik, fiziksel ve optik özellikler dikkate alındığında optimal özelliklerdeki hamur 1 nolu denemeden (12 NaClO, %8 konsantrasyon, 60 oC sıcaklık ve 60 dk) elde edilmiştir. Linter selülozu ve odun lifi karışımlarında en iyi değer 1 nolu karışımdan (%90 odun lifi + %10 linter selülozu) elde edilmiş olup optik özelliklerden beyazlık değeri 70.21, parlaklık değeri 68.18, sarılık değeri ise 3.85'tir. Fiziksel özelliklerden kalınlık 104µ , kuru boy-en mukavemeti 1159.34 m, su emme süresi 2.21 sn, su tutma kapasitesi (COBB30) 271.80'dir. Linter oranının artmasına bağlı olarak optik özelliklerden beyazlık ve parlaklık değerleri azalmakta, sarılık değerleri artmaktadır. Fiziksel özelliklerden kalınlık ve su tutma kapasitesi değerleri artarken, kuru boy-en mukavemeti ve su emme süresi değerleri azalmaktadır. Linter celluloses (LS) are seed fibers that are obtained from cotton. In order to be used in oil production, cotton seed must be separated from its seed by special cutting methods. After special cotton methods are applied first and second cut linters are obtained from separated fibers. In this study, first and second cut LS were used together with bleached softwood and hardwood pulps. LS were bleached and its usability in tissue paper production was investigated.In this study, 9 sodium hypochlorite (NaClO) bleaching was applied to LS. Test papers were produced from obtained pulps and their optical properties were determined. Pulps with the best optical properties were obtained from %12 NaClO (no. 1, 2, 3 test pulps) bleaching. These pulps were mixed with wood fibers in determined proportions to produce test papers and optical and physical properties were determined.As a result, when economical, physical and optical properties are taken into account, pulp with optimal properties was obtained from number one (12 NaClO, %8 concentration, 60 oC and 60 minutes). The best result was obtained from mixture number one (90% wood fiber + 10% LS); and its whiteness, brightness and yellowness were 70.21, 68.18 and 3.85, respectively. Its thickness 104µ, breaking length water absorption rate and water absorptiveness were 1159.34 meters, 2.21 seconds, (COBB30) 271.80, respectively. Depending on decrease in linter rate, whiteness and brightness values increase while yellowness values decrease. While thickness and water absorptiveness decrease, machine and cross direction tensile and water absorption rate values increase. 72

Biyofilmler antibiyotik ve dezenfektanlara dirençli olması nedeniyle sıklıkla tedavisi zor, mortalite ve morbiditesi yüksek, kronik persistan enfeksiyonlara sebep olurlar. Tüm enfeksiyon hastalıklarının en az %65'i biyofilm ile ilişkilidir. Bu nedenle çalışmamızda Staphylococcus aureus ve Pseudomonas aeruginosa biyofilm tabakası canlı mikrobiyal hücre ve ekstrasellüler polimerik madde üzerine ortofitalaldehit, parasetik asit, hidrojen peroksit ve sodyum hipokloritin etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır.Doksan altı kuyucuklu plate kullanılarak biyofilm oluşturuldu. Dezenfektanların belirlenen sürelerde teması sonrası kristal viyole yöntemi ile matriks ve canlı/ölü mikrobiyal hücre saptandı. Resazurin yöntemiyle ise biyofilm tabakasındaki canlı mikrobiyal hücre saptandı. Ayrıca elektron mikroskobu ile biyofilm tabakası gösterildi.Sodyum hipokloritin P. aeruginosa biyofilm matriks ve canlı/ölü mikrobiyal hücrede 30. dakikada %83.6 azalma ile (p=0.000) ve biyofilm tabakasındaki canlı mikrobiyal hücrede 60. dakikada % 99.789 azalma ile (p=0.003) en etkin dezenfektan olduğu saptandı. S. aureus biyofilm matriks ve canlı/ölü mikrobiyal hücreye en etkin dezenfektanların 60. dakikada % 80.3 azalma ile (p=0.001) hidrojen peroksit ve 30. dakikada %76.1 azalma ile (p=0.000) sodyum hipoklorit olduğu, biyofilm tabakasındaki canlı mikrobiyal hücreye ise 1. dakikada %99.854 azalma ile (p= 0.000) sodyum hipoklorit olduğu saptandı.Çalıştığımız dezenfektanlar içinde hem matriks tabakasına, hem de biyofilm tabakasındaki canlı mikrobiyal hücreye en etkili dezenfektanın sodyum hipoklorit olması nedeniyle yüzeylerde ve medikal araçlarda yüksek düzey dezenfektan olarak kullanılmasının biyofilm ile ilişkili enfeksiyonların önlenmesinde faydalı olacağını düşünmekteyiz. Fakat biyofilm matriks tabakası tamamen ortadan kaldırılmadığından biyofilm oluşumunun önlenmesi için çalışmalara ve deneysel biyofilm modeli için yöntem standardizasyonuna ihtiyaç vardır. Because biofilms are resistant to antibiotics and biocides, they usually cause chronic persistent infections which are arduous to cure, have high mortality and morbidity. At least 65% of all infectious diseases are related to biofilm. Thus, our study aimed to investigate the efficiency between orthophthalaldehyde, peracetic acid, hydrogen peroxide and sodium hypoclorid on Pseudomonas aeruginosa and Staphylococcus aureus biofilm layer microbial cell and extracellular polymeric substances.Biofilm was created by using 96 well plates. Matrix and alive/dead microbial cell was determined with crystal violet assay after disinfectants' contact at certain times. Alive microbial cell that was on the biofilm layer was determied with using resazurin assay. Furthermore, biofilm layer was shown with electron microscope.Sodium hypoclorid was identified the most influential disinfection because it diminished %83,6 (p=0,000) of P. aeruginosa biofilm matrix and alive/dead microbial cell in the thirtieth minute, and it decreased %99,789 (p=0,003) of alive microbial cell on the biofilm layer in the sixtieth minute. Hydrogen peroxide was determined the most efficient disinfectant in the sixtieth minute % 80,3 (p=0,001) reduction and sodium hypoclorid was determined the most effective disinfectant in the thirtieth minute %76,1 (p=0,000) decrease to S. aureus biofilm matrix and alive/dead micorobial cell. Sodium hypoclorid was also determined the most efficient disinfectant in the first minute with 99,854% (p=0,000) reduction to alive microbial cell in the biofilm layer.Sodium hypoclorid is the most influential disinfectant both on matrix layer and alive microbial cell. We think that if we use sodium hypoclorid as a high level disinfectant for both surface and medical equipments, it will be beneficial to prevent illnesses which are related to biofilm. We need more studies to prevent biofilm occurence and method standardization for empirical biofilm method because biofilm matrix layer was not removed completely. 72

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, %5.25 sodyum hipoklorit(NaOCl) ile setrimit ve polipropilen glikol içeren NaOCl'ninpH değerlerinin 1, 2, 5 ve 7 gün zaman aralıklarında değerlendirilmesidir.GEREÇ VEYÖNTEM: %5.25 NaOCl ve setrimit ile polipropilenglikol içeren NaOCl solüsyonları, 1'er mL hacimlerde 1.5mL'lik Eppendorf tüplere ayrı ayrı koyuldu. Değişik zamanaralıklarında (1, 2, 5 ve 7 gün) pH değerleri pH-metre ile ölçüldü. Ölçümler her bir örnek için 3 kez tekrarlanarak ortalama değerler kaydedildi. Her ölçüm öncesi pH-metrekalibre edildi.BULGULAR: Setrimit ile polipropilen glikol içeren NaOCl karışımının pH değerleri, %5.25 NaOCl'ye göre istatistikselolarak anlamlı şekilde daha yüksek çıktı (p0.05). Setrimit ve polipropilen glikol içeren sodyum hipokloritin 1.ve 7. günlerdeki pH değerleri sırasıyla, 12.67±0.25 ve12.65±0.30 iken; %5.25 NaOCl'nin aynı günlerdeki pH değerleri sırasıyla, 11.98±0.22 ve 11.95±0.24 olarak saptandı.SONUÇ: Sonuç olarak setrimit ve polipropilen glikol içerenNaOCl solüsyonunun pH değeri, %5.25 NaOCl solüsyonuna göre daha yüksek bulundu., OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the pH of%5.25 sodium hypochlorite (NaOCl) and NaOCl with cetrimide and polypropylene glycol at 1, 2, 5 and 7 days.MATERIALS ANDMETHOD: One mL of %5.25 NaOCl and NaOClwith cetrimide and polypropylene glycol solutions wereadded into 1.5 mL Eppendorf tubes. The pH values wererecorded with a pH-meter at different time intervals (1, 2, 5and 7 days). Measurements were repeated 3 times andaverage values were recorded. The pH-meter was calibrated before each measurement.RESULTS: The pH value of NaOCl with cetrimide and polypropylene glycol solution was significantly higher compared with the NaOCl solution (p0.05). The pH values of NaOCl with cetrimideand polypropylene glycol were 12.67±0.25 and 12.66±0.30at 1. day and 7. days, respectively, and the pH values ofNaOCl were 11.98±0.22 and 11.94±0.24 at 1. day and 7.days, respectively.

Bu çalışmanın amacı dentin disklerinde oluşturulmuş E. faecalis biyofilmleri üzerinde, NaOCl, setrimid ve G. glabra ekstraktının minimal bakterisidal konsantrasyonları (MBK) düzeyindeki antimikrobiyal etkinliklerini, üç farklı uygulama süresinde değerlendirmektir. G. glabra ekstraktının E. faecalis (ATCC 29212)'in planktonik formları üzerindeki potansiyel antimikrobiyal etkinliğinin belirlenmesi amacıyla disk diffüzyon testi uygulandı. Daha sonra test edilen antimikrobiyal ajanların minimum inhibisyon konsantrasyonları (MİK) ve MBK değerleri sıvı mikrodilüsyon testi ile belirlendi. Bu ajanların diskleri üzerinde oluşturulan E. faecalis biyofilmleri üzerindeki antimikrobiyal etkinliğinin değerlendirilmesi amacıyla biyofilm duyarlılık testi uygulandı. Biyofilm oluşumu için dentin diskleri mikrotitrasyon plaklarında 24 saat inkübe edildi ve sonrasında %0,5'lik NaOCl, %0,015'lik setrimid ve %0,25'lik G. glabra ekstraktı 1, 3 ve 5 dk. uygulandı. Hayatta kalan bakteri ortalamaları hesaplandı ve log10 tabanına dönüştürülerek istatistiksel analiz yapıldı.Disk diffüzyon testinde setrimid 26 mm ile en geniş inhibisyon alanını oluştururken, G. glabra ekstraktı ve NaOCl ise 9 mm'lik inhibisyon oluşturmuştur. Setrimid, G.glabra ekstraktı ve NaOCl solüsyonlarının MBK değerleri sırasıyla %0,015, %0,25 ve %0,5 olarak belirlenmiştir. Biyofilm duyarlılık testinde antimikrobiyal ajanların 1 dakika sonundaki etkinlikleri karşılaştırıldığında setrimid ve NaOCl arasında anlamlı fark bulunamazken (P > 0,05), 3 ve 5 dakika sonunda NaOCl'nin en etkili ajan olduğu belirlenmiştir (P < 0,05). Tüm uygulama süreleri göz önüne alındığında G. glabra ekstraktının biyofilm eliminasyonunda NaOCl ve setrimide göre daha düşük etkiye sahip olduğu olduğu belirlenmiştir (P < 0,05).Setrimid solüsyonunun (%0,015) 3 ve 5 dakika uygulanması anlamlı bir biyofilm eliminasyonu oluştururken, NaOCl'nin etkinliğine ulaşamadığı belirlenmiştir. The aim of this study was to determine the antimicrobial efficacy of NaOCl, cetrimide, and Glycyrrhiza glabra L. extract against Enterococcus faecalis biofilms on dentine disks. The disk diffusion method was used to investigate the potential antimicrobial activity of G. glabra extract on E. faecalis (ATCC 29212). Then, the broth microdilution method was used to determine the minimal inhibitory concentrations (MICs) and minimal bactericidal concentrations (MBCs) of the test solutions. A biofilm susceptibility assay was performed using E. faecalis (ATCC 29212) biofilms grown on dentine disks. NaOCl (0.5%), cetrimide (0.015%), and G. glabra extract (0.25%) were applied for 1, 3, and 5 min, and the mean viable cell counts were recorded and statistically analyzed.In the disk diffusion assay, cetrimide had the widest inhibition zone (26 mm), followed by G. glabra extract and NaOCl, with inhibition zones of 9 mm. The MBCs of cetrimide, G. glabra extract, and NaOCl were 0.015%, 0.25%, and 0.5%, respectively. In the biofilm susceptibility assay, there was no significant difference between cetrimide and NaOCl at 1 min (P > 0.05). NaOCl was the most effective agent at 3 and 5 min (P < 0.05). G. glabra extract was less effective over biofilms than the other tested agents were at all application durations (P < 0.05). Three and 5 min applications of cetrimide provided remarkable reductions of viable counts, whereas it could not reach the efficacy of NaOCl. 137

Bu çalışmada geleneksel bir akrilik kaide rezini üzerine sodyum hipoklorit (NaOCl), mikrodalga enerjisi, asidik ve nötral pH'daki elektrolize asitli sularla dezenfeksiyon işlemleri uygulanmıştır. Dezenfeksiyon işlemlerinin akrilik rezin üzerindeki etkilerini belirlemek amacıyla yüzey pürüzlülüğü, yüzey sertliği ve esneme dayanımı testleri uygulanırken, dezenfeksiyon yöntemlerinin Candida albicans'a karşı etkinliğini belirlemek amacıyla mikrobiyolojik test yapılmıştır.Araştırmamızın kontrol ve deney grubu örnekleri 50±2 saat suda bekletilmiş, sonrasında her bir deney grubuna ise dört farklı dezenfeksiyon yönteminden biri uygulanmıştır. Dezenfeksiyon sonrasında incelenen deney grupları veya dezenfeksiyon uygulanmayan kontrol grubu örnekleri yüzey pürüzlülüğü, sertlik ve esneme dayanımı bakımından testlere tabi tutulmuştur. Bunlara ek olarak dezenfeksiyon yöntemlerinin C. albicans'a karşı etkinliği mikrobiyolojik deney ile değerlendirmiştir.Çalışmamızın sonuçlarına göre, yüzey pürüzlülüğü ve esneme dayanımı açısından dezenfeksiyon yöntemlerinin akrilik rezin üzerindeki etkisi istatistiksel olarak önemsiz bulunmuştur. Sertlik ölçümleri sonucunda tüm dezenfeksiyon gruplarının ortalama yüzey sertlik değerleri kontrol gurubuna göre istatistik olarak önemli ölçüde düşük bulunmuştur. Test sonuçlarına göre esneme dayanımı, yüzey pürüzlülüğü ve sertliği klinik olarak kabul edilebilir düzeyde bulunmuştur. Mikrobiyolojik deney sonucunda C. albicans deney gruplarında kullanılan tüm dezenfeksiyon yöntemleri ile tümüyle elimine edilmiştir. In this study, disinfection procedures with sodium hypochloride (NaOCl), microwave energy, electrolyzed acid waters of acidic and neutral pH were applied on a conventional denture base resin. The effects of disinfection on the denture base resin were evaluated with surface roughness, hardness and flexural strength tests, while a microbiological assay was held to determine the antimicrobial efficiency of the varying disinfection methods.All of the specimens used in this study were stored in water for 50±2 hours prior to application of four disinfection methods to the specimens of experimental groups. Experimental groups which are treated with varying disinfection methods and untreated control group specimens were subjected to surface roughness, hardness and flexural strength tests. Additionally, the effectiveness of disinfection methods on C. albicans is evaluated with a microbiologic assay.The result of this study showed that the changes in surface roughness and flexural strength are not statistically significant where hardness values of all experimental groups were significantly lower. Due to the results; flexural strength, surface roughness and hardness values remained within clinically acceptable limits. Microbiologic assay showed that all of the disinfection methods completely eliminated C. albicans contamination. 140

Bu in vitro çalışmanın amacı, endodontide kullanılan çeşitli irrigasyon solüsyonları ile Er,Cr:YSGG lazerin dezenfeksiyon etkinliklerinin karşılaştırılması, Er,Cr:YSGG lazerin sitotoksik etkisinin, kök kanal duvarlarında meydana getirdiği sıcaklık artışının ve morfolojik değişimlerin incelenmesiydi. Antibakteriyel etkinliğin değerlendirilmesi için çekilmiş 120 adet diş iki gruba ayrılarak E. faecalis ve C. albicans ekildi. Kullanılan üç farklı dezenfeksiyon yöntemine (grup 1; %2.5 NaOCl, grup 2; %2 CHX glukonat, grup 3; Er,Cr:YSGG lazer) göre alt gruplara ayrıldı. Sitotoksisite çalışması için bir adet üçüncü azı dişinden periodontal ligament üretilerek dört farklı lazer güç seviyesinin (0,75 W, 1,5 W, 3 W, 4 W) etkinliği değerlendirildi. Sıcaklık artışı 32 adet diş üzerinde su spreyli ve su spreysiz incelendi. Ayrıca 10 adet diş üzerinde morfolojik değişimler SEM kullanılarak analiz edildi. %2.5'lik NaOCl her iki mikroorganizma üzerinde en etkili ajan idi. Oysa C. albicans'a karşı üç deney grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı herhangi bir farklılık bulunamadı (p>0.01). Er,Cr:YSGG lazerin etkinliği E. faealis ile karşılaştırıldığında C. albicans üzerinde daha anlamlı bulundu (p=0.000). Hücre kültür vasatlı ortamda değerlendirilen farklı güç seviyeleri arasında herhangi bir farklılık bulunmazken (p>0.05), hücre kültür vasatsız ortamda 1.5, 3 ve 4 W'lık güç seviyeleri birbirinden farklı olmaksızın (p>0.05) ciddi sitotoksisiteye sebep oldu (p0.05). SEM analizinde su spreyi kullanımında daha düzenli ve daha temiz kanal duvarları elde edilirken su spreyi kullanılmayan dişlerde düzensiz, karbonize yüzey yapısı ve çatlak oluşumu gözlendi. Sonuç olarak bu çalışmanın kısıtlamaları dahilinde, Er,Cr:YSGG lazerin NaOCl'e alternatif değil yardımcı olarak kullanılabileceği söylenebilir ve bu lazerin daha etkin ve güvenli kullanımını sağlayacak parametrelerin belirlenmesi için daha çok in vitro ve hayvan çalışmalarına ihtiyaç duyulmaktadır. The aim of this in vitro study was to compare the disinfecting efficacy of various endodontic irrigation solutions with Er,Cr:YSGG, to evaluate the cytotoxic effects, thermal increments and morphological changes induced by Er,Cr:YSGG laser in root canals. One hundred and twenty teeth extracted with orthodontic purposes were assigned to two groups in which E. faecalis and C. albicans were cultured. They were divided in three subgroups according to the disinfection method used (group 1; 2.5% NaOCl, group 2; 2% CHX gluconate, group 3; Er,Cr:YSGG laser). Periodontal ligament cells were isolated and cultured from an orthodontically extracted third molar and cytotoxic effects of Er,Cr:YSGG laser in four different power outputs (0.75, 1.5, 3, 4 W) were evaluated. Thermal increments were evaluated in 32 teeth with and without water spray. In addition, morphological changes were examined under SEM analysis in ten teeth. For both microorganisms evaluated, 2.5% NaOCl was the most effective method against E. faecalis. However, there was no statistically significant difference among three experimental groups against C. albicans (p>0.01). The effectiveness of Er,Cr:YSGG laser on E. faecalis was found statistically significantly higher when compared with C. albicans (p=0.000). While there was no significant difference among different power outputs evaluated in group with cell culture medium (p>0.05), 1.5, 3, and 4 W power outputs caused serious cytotoxicity (p0.05). Thermal increments were found highest in the point of laser contact regardless of the water spray usage (p>0.05). While more regular and cleaner root canal surfaces were observed in water spray usage; rough, carbonized and cratered surfaces were observed in group without water spray usage under SEM analysis. In conclusion within the limitations of this study, Er,Cr:YSGG laser can be an adjunct, not an alternative to NaOCl and further in vitro and animal studies are needed to better understanding of this laser. 143

Amaç: Bu çalışmanın amacı ozon gazı uygulaması, lazer ışınlaması ve geleneksel kavite dezenfektanlarının mikrosızıntıya olan etkilerinin in vitro koşullarda değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem:Bu çalışmada yeni çekilmiş 90 adet insan 3.molar dişi kullanılmıştır. Çekim sonrasında, köklerin üzerindeki dokular bir kretuar yardımıyla uzaklaştırılıp dişler pomza ve politür fırçasıyla temizlendi. Dişler çalışmada kullanılacak güne kadar distile su içerisinde, oda sıcaklığında bekletildi. Bütün dişlerin bukkal yüzeylerine su soğutması altında silindirik elmas frezler (Diatech, SwissDental Instruments, Heerbrugg, İsviçre) yardımıyla standart sınıf V kaviteler hazırlandı. Her kavite mesio-distal genişliği 3mm, oklüzal-gingial genişliği 2mm ve derinliği 1,5mm olarak hazırlandı. Kavitenin mine kenarlarına 0,5-1mm genişliğinde bizotaj yapıldı. Daha sonra her grupta 15?er diş olacak şekilde dişler rastgele altı gruba ayrıldı. 1.grup: benzalkonyum klorür (Zefiran,Türkiye), 2.grup: klorheksidin glukonat (Ceraxidin-c, IMICRYL,Türkiye), 3.grup: sodyum hipoklorit (Vision,Türkiye), 4.grup: diyot lazer (smart 980-5,DEKA lazer, İtalya), 5.grup: ozon (Prozone,W&H,Avusturya) ve 6.grup: kontrol grubu olacak şekilde kavitelere uygulandı. Ardından sırasıyla kavitelere üretici firmanın önerileri doğrultusunda primer (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japonya) ve adeziv ajan (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japonya) uygulanıp, 10 sn süre ile LED (Light Emitting Diode-Elipar Free light, 3M ESPE, Almanya) ışık kaynağı kullanılarak polimerize edildi. Kavitelerde restoratif materyal olarak bir hibrit kompozit olan Clearfil AP-X (Kuraray Medical Inc, Japonya) kullanıldı, 20 sn süre ile LED (Light Emitting Diode-Elipar Freelight, 3M ESPE, Almanya) ışık kaynağı kullanılarak polimerize edildi. Bütün örnekler bitirme işlemi öncesinde 24 s süre ile 37 oC?deki etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildi. Örneklerin bitirme ve polisaj işlemleri, restorasyonların tamamlanmasından 24 s sonra su altında elmas bitirme frezleri (Diatech Coltene/Whaladent AG, İsviçre) ile yapıldı ve restorasyonlar alüminyum oksit kaplı disklerle (Sof-Lex, 3M ESPE, St. Paul, MN, ABD) parlatıldı. Örnekler 24 s süre ile 37 ºC?deki etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildikten sonra 5 ± 2 ºC ve 55 ± 2 ºC arası ısı banyolarında 1.000 kez (30 sn bekleme zamanı) termal siklus işlemine tabi tutuldu. Daha sonra örneklerin kök uçları kompozit rezinle kapatıldı ve dişler iki kat aside dirençli tırnak cilası ile restorasyon sınırlarının 1 mm dışında kalacak şekilde kaplandı. Tüm örnekler % 0.5?lik bazik fuksin solüsyonuna daldırılarak 24 s 37oC de etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildi. Bu süre sonunda boyadan çıkartılan örneklerden alınan kesitler stereo mikroskop (Olympus SZ 40 SZ-X7, Olympus Corporation, Tokyo, Japonya ) altında x15 büyütmede incelenerek fotoğrafları alındı. Gingival ve okluzal mikrosızıntı dereceleri standart bir skala ile 0-4 arasında skorlandı. Her gruptan rastgele 1?er diş seçildi. Dişler iyon kaplama ünitesinde (BAL-TEC SCD 050 (Capovani Brothers Inc., Scotia, NY, ABD) Pt ile kaplandı. Daha sonra örneklerin rezin-diş sert dokusu arasındaki yüzeyin morfolojisi taramalı elektron mikroskobunda (Scanning Electron Microscope) (LEO EVO 40 (LEO Ltd., Cambridge, İngiltere) çeşitli büyütmelerde incelendi ve fotoğraflandı. Elde edilen sonuçlar istatistiksel olarak Kruskal-Wallis testi ile değerlendirildi.Bulgular:Gruplar arasında yapılan incelemede hem oklüzal kenara ait hem de gingival kenara ait mikrosızıntı değerleri arasında anlamlı bir fark olmadığı görüldü (p>0.05). Oklüzal kenar için grupların mikrosızıntı değerleri karşılaştırıldığında en az sızıntı ozon grubunda saptanmıştır (p>0.05). Gingival kenarlar içinde en başarılı grup ozon grubu olarak bulunmuştur.Sonuç:Gruplar arasında istatistiksel olarak bir anlamlılık bulunmadı. Ancak gruplar arası ortalamalarda farklılıklar tespit edildi. En az mikrosızıntı ozon uygulanan grupta bulundu. En çok mikrosızıntı kontrol grubunda gözlendi. Aim:The aim of this study was to investigate in-vitro effect of ozone application, laser irradiation and traditional cavity disinfectants on microleakage.MaterialandMethods:In this study,90 freshly extracted human permanent third molar teeth, were used. After extraction soft tissues on teeth were cleaned with a scaler and polished with brush and pumice. Until the date use of teeth were stored in distilled water at room temperature. Standard class V cavities were prepared on buccal surface of the teeth with cylindirical diamond burs under water cooling. Each cavity were prepared as 3mm mesio-distal diameter, 2mm occluso-gingival diameter and 1,5 mm depth. Enamel margin of the cavities were bewelled in a 0,5-1 mm area. After wards the teeth were randomly assigned to six groups (n:15). Group 1: benzalkonium chloride, group 2:chlorheksidine gluconate, group 3: sodium hypochlorite, group 4: diode laser, group 5: ozone. Group 6: control group, will not treated with any application. The primer and bond (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japan) were applied to prepared cavities respectively according to manufacturers? recommendations and were polymerized by LED (Light Emitting Diode-Elipar Freelight, 3M ESPE, Germany) device for 10 seconds. A hybrit composite resin restorative material (Clearfil AP-X, Kuraray Medical Inc, Japan) was applied in cavities and was cured for 20 seconds by LED device. Before finishing all specimens were immersed into incubator at 37 oC for 24 h. After 24 h, polishing and finishing of restorations were done by diamond finishing burs under water and were completed with aluminium oxide coated disks (Sof-Lex, 3M ESPE, St. Pau, MN, USA). After waiting in the incubator at 37 oC for 24 h, teeth were subjected to thermocycling 1.000 times with a dwell time of 30 second at 5 ± 2 ºC and 55 ± 2 ºC. Then, root tips of samples was closed with resin composite and all teeth, except 1mm surrounding of the restorations, were coated twice with acid resistant varnish and stained with 0.5 % basic fuchsine at 37oC incubator for 24 h. The teeth were sectioned bucco-palatinally/lingually and, microleakage scores of occlusal and gingival walls were evaluated with a standardized scala from 0 to 4 under stereo microscope at 15X magnification. A tooth from each group were selected randomly. The teeth were covered with Pt (platinium) in ion plating unit (BAL-TEC SCD 050, Capovani Brothers Inc., Scotia, NY, USA). And also SEM (Scanning Electron Microscopy) (LEO EVO 40, LEO Ltd., Cambridge, UK) photographs of resin-tooth hard tissue interfaces were taken at different magnifications after microleakage assessment. Results of microleakage test were statistically analyzed by Kruskall-Wallis.Results :In terms of gingival and occlusal microleakage among groups, differences were not determined significant (p>0.05). Occlusal microleakage scores of ozone were observed considerably lower than other 5 groups (p>0.05). Also gingival microleakage scores of ozone were lower than other groups. Conclusion : Statistically there was no difference among groups (p>0.05). However, differences were found among the avarages of groups. The lowest microleakage score were found in ozone group. On the other hand the highest mikrolaekage scores were found in control group. 105

Bu tez çalışmasının amacı E. faecalis ve E. coli ile kontamine edilmiş kök kanallarında Nd:YAG lazerin antibakteriyel etkinliğini NaOCl ile karşılaştırarak incelemektir.Çalışmamızda 60 adet çekilmiş, çürüksüz, tek köklü üst santral diş kullanılmıştır. Dişlerin kronları mine sement birleşiminden kesilerek köklerinden ayrılmıştır. Kök kanalları klasik preparasyon tekniği ile genişletilmiştir. Dişler iki gruba ayrılmıştır. 30 adet diş E. faecalis, 30 adet diş E. coli ile kontamine edilmiştir. Her iki gruba da sırasıyla Nd:YAG lazer, Nd:YAG lazer/NaOCl, yalnızca NaOCl uygulanmıştır. Pozitif ve negatif kontrol gruplarıyla deneyin güvenilirliği doğrulanmıştır. Dezenfeksiyon işlemleri sonrası bakteri koloni miktarları sayılmıştır. Bulgular Friedmen testi ve Conover testi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.Bulgularımıza göre Nd:YAG lazer uygulaması, hem E. faecalis hem de E.coli bakterilerini tamamen yok edememiştir ancak bakteri sayısında istatistiksel olarak anlamlı derecede azalma sağlamıştır (p0,05).Sonuçlarımız, kök kanalında Nd:YAG lazer uygulamasının antibakteriyel etkinlik göstermesine rağmen bakterilerin tamamını yok edemediğini buna karşılık NaOCl uygulamasının tek başına kök kanal sistemini steril edebildiğini göstermiştir.Anahtar Sözcükler: E. faecalis, E. coli, NaOCl, Nd:YAG lazer. The aim of this study was to compare antibacterial efficiency of Nd:YAG laser and NaOCl on infected root canals with E. faecalis and E. coli.In our study 60 extracted single rooted, maxillary central incisors were used. The crowns were removed and the roots were instrumented with conventional techniques. Teeth were divided into two groups, 30 teeth were contaminated with E. faecalis and 30 teeth were contaminated with E. coli. Nd:YAG laser, Nd:YAG laser/NaOCl, and NaOCl were applied to both groups respectively. Experiment reliability was confirmed with positive and negative control groups. After disinfection process bacteria colony amounts were counted. Findings were evaluated statistically with Friedmen and Conover tests.According to our findings, although Nd:YAG laser could not eliminate both E. faecalis and E. coli completely, it showed a statistically significant decrease in both (p0,05).Our results showed that although Nd:YAG laser application to root canal provided antibacterial efficiency, it could not eliminate all of the bacteria. Despite of this NaOCl application could sterilize root canal system.Keywords: E. faecalis, E. coli, NaOCl, Nd:YAG laser. 67

Hücrelerin birbirlerine, canlı veya cansız yüzeylere yapışarak oluşturdukları mikroorganizma kümesine biyofilm denmektedir. Koli basili olarak bilinen Escherichia coli, memeli hayvanların kalın bağırsak florasını oluşturan bakteriler arasında yer almakla birlikte birçok hastalığa da sebep olmaktadır. Su arıtım tesislerinde E.coli su kirliliğinin `göstergeci` olarak kullanılmaktadır. Canlı ve cansız yüzeylerde biyofilm oluşturma yeteneğine sahiptir. Oluşturduğu biyofilm yapısıyla zorlu çevre koşullarına, antibiyotiklere ve dezenfektanlara dirençli hale gelir. Böylece hastalık oluşturma riski artmaktadır.Çalışmamızda, toplumda içme suyu olarak sıkça kullanılan damacanalardaki pompaların yüzeyinde deneysel olarak oluşturulan E.coli'nin biyofilm yapısı, taramalı elektron mikroskobu (TEM) ve kristal viyole ile boyama yöntemi kullanılarak birinci, dördüncü ve yedinci günlerde incelendi. Ayrıca halk sağlığını tehdit eden biyofilm yapısının giderimi için mekanik ve kimyasal dezenfeksiyon yöntemlerinin etkileri araştırıldı. Örnekler (n: 192) iki grupta incelendi. Doksan altı adet örnek sadece kimyasal olarak sodyum hipoklorit solüsyonu (n:48, 500 ppm ve n:48, 5000 ppm) ile dezenfekte edildi. Diğer 96 adet örnek ise önce mekanik olarak fırçalanıp daha sonra kimyasal olarak sodyum hipoklorit solüsyonu (n:48, 500 ppm ve n:48, 5000 ppm) ile dezenfekte edildi. Tüm örnekler; birinci ve dördüncü gün, taramalı elektron mikroskobu ve kristal viyole ile boyama yöntemi kullanılarak incelendi. Elde edilen sonuçlar istatistiksel olarak karşılaştırıldı.Sonuç olarak, E.coli'nin birinci gün biyofilm yapısını oluşturmaya başladığı, dördüncü gün en yoğun biyofilm yapısını oluşturduğu, yedinci gün yoğunluğun giderek azaldığı saptandı. Dezenfeksiyon uygulandığında ise, hem sadece kimyasal dezenfeksiyon uygulanan, hem de fiziksel ve kimyasal dezenfeksiyonun birlikte uygulandığı örneklerde bakteri saptanmadı. Ayrıca sodyum hipokloridin 500 ppm ve 5000 ppm'lik konsantrasyonları arasında da fark gözlenmedi. Bu sonuçlar ışığında, içme suyu damacanalarındaki su pompalarının dezenfeksiyonu için sodyum hipokloridin 500 ppm (%0,05)'lik konsantrasyonunun dört günde bir 20 dakika uygulanması önerilmektedir. A biofilm is an aggregate of microorganisms in which cells adhere to each other and to a living or nonliving surface. Escherichia coli, which is known as coli bacilli, is a member of the bacterial flora of the lower intestine of mammals, can also cause serious diseases. E.coli is used as an ?indicator? of pollution in the water treatment systems. It has the capacity of forming biofilm on surfaces in vivo and in vitro. Within the biofilm structure, it becomes resistant to tough environmental conditions, antibiotics and disinfectants. Thus, the risk of diseases that caused by E.coli, increases.In this study, the structure of experimentally formed E.coli biofilm on the surfaces of the water pumps, have been analyzed by scanning electronic microscope and crystal violet staining on the first, fourth and seventh days. In addition, affects of mechanical and chemical disinfection methods have been studied to solve the problem created by biofilm structure that might threaten the public health. Samples (n: 192) were divided in two groups. Ninety-six samples have been disinfected only by sodium hypochlorite solution (n:48, 500 ppm and n:48, 5000 ppm), while the remaining 96 samples have been first mechanically cleaned by brushing and then disinfected by sodium hypochlorite solution (n:48, 500 ppm and n:48, 5000 ppm). All samples have been analyzed by scanning electronic microscope and crystal violet staining on the first and the forth day of the study. Findings have been compared statistically.As a result, it has been found that E.coli starts forming a biofilm structure on the first day, and builds the densest structure on the fourth day but gradually loses its density on the seventh day. When methods of disinfection were applied, no bacterium was found on the surface of the material. There was no difference between the chemical and physical plus chemical disinfection. In addition, no difference has been observed between the effects of 500 ppm and 5000 ppm sodium hypochlorite solutions. In the light of the foregoing results, it is advisable to use 500 ppm (%0.05) sodium hypochlorite solution every four days for the disinfection of drinking water pumps. 87

Bu in vitro çalışmada, EDTA, MTAD, CHX ve Distile su irrigasyon solüsyonlarının MTA, Portland çimentosu ve BA üzerine kök ucu dolgu maddesi olarak kullanıldığında kapatıcılık etkinliğini sıvı filtrasyon yöntemi ile kanal duvarına adaptasyonunu ise SEM ile incelemeyi amaçladık. Çalışmamız için 130 adet çekilmiş üst çene santral dişleri kullanıldı. Dişler mine sement sınırından kesildikten sonra, kanallar Ni-Ti döner aletlerle genişletildi. Kanallar AH plus ve guta perka ile dolduruldu. Daha sonra köklerin apikalinden 3mm lik kısmı kesildi ve 3mm derinliğinde retrograd kaviteler hazırlandı. Hazırlanan kökler, rastgele seçilen ve her biri 10 dişten oluşan 12 deney grubuna ve 5'er dişten oluşan pozitif ve negatif kontrol gruplarına ayrıldı. Deney grupları şu şekildedir: Grup 1: EDTA-MTA, Grup 2: CHX-MTA, Grup 3: MTAD- MTA, Grup 4: Distile su-MTA, Grup 5: EDTA- Portland çimentosu, Grup 6: CHX- Portland çimentosu, Grup 7: MTAD- Portland çimentosu, Grup 8: Distile su- Portland çimentosu, Grup 9: EDTA- BA, Grup 10: CHX -BA, Grup 11: MTAD-BA, Grup 12: Distile su- BA. Bu işlemlerden sonra tüm örnekler, deney yapılıncaya kadar % 100 nemli bir ortamda bekletildi. Örneklerimiz daha sonra apikal mikrosızıntılarını belirlemek üzere sıvı filtrasyon cihazına bağlanarak sızıntı miktarları tespit edildi. Her gruptan rastgele seçilen ikişer örnek de SEM incelemesi için hazırlanarak kullandığımız kök ucu dolgu materyallerinin kanal duvarına adaptasyonu değerlendirildi. Sızıntı deneyinden elde edilen bulgular, post hoc Tukey testi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirildi.Çalışmadan elde ettiğimiz bulgulara göre; deneyimizde kullandığımız MTA, Portland çimentosu ve BA retrograd dolgu maddelerinde en az sızıntı klorheksidin (0,000484 ?l/cmH2O/dak-1) ve distile su (0,000469 ?l/cmH2O/dak-1) gruplarında görüldü. En yüksek sızıntı miktarı ise EDTA (0,000704 ?l/cmH2O/dak-1) ve MTAD (0,000732 ?l/cmH2O/dak-1) solüsyon gruplarında tespit edildi. Sızıntı miktarının kullandığımız MTA, Portland çimentosu ve Bioaggregate materyallerinden bağımsız, kullandığımız irrigasyon ajanına bağlı olarak değiştiği belirlendi. SEM de yapmış olduğumuz incelemeye göre; sızıntının yüksek olduğu EDTA ve MTAD gruplarında kök ucu dolgu materyallerinin kanal duvarı ile aralarındaki boşluk miktarının az olduğu ve sızıntının az olarak belirlendiği CHX ve Distile su gruplarında ise kök ucu dolgu materyallerinin kanal duvarı ile aralarında ki boşluk miktarının fazla olduğu görüldü. Çalışmamızda kullanılan Portland çimentosu, MTA ve yeni geliştirilen BA kadar sızıntıyı önlemektedir. Daha fazla çalışmayla klinik kullanımı desteklenerek MTA' nın yerine geçmesi sağlanabilir. Yeni geliştirilen biyoseramik içerikli kanal tamir materyali olan BA'nın sızdırmazlığı MTA kadar iyi bulunmuştur. MTA kadar yaygın kullanılması için daha fazla çalışma yapılarak değerlendirilmesi gerekmektedir The purpose of this in vitro study is to evaluate after using EDTA, MTAD, CHX and distilled water irrigation solutions, MTA, Portland cement and Bioaggragate as using root end filling materials the effectiveness of sealing ability by the fluid filtration method and adaptation of the canal wall by SEM. 130 human maxillar central teeth were used for this study. After cutting of the teeth cemento enamel junction, root canals were expanded using Ni-Ti rotary instruments. Root canals were filled with AH plus and gutta percha. Then the roots was cut apical 3mm and depth of 3mm retrograde cavities were prepared. The roots randomly selected were divided 12 experiments group consisting of 10 teeth and the positive and negative control groups by 5 teeth. Experimental groups are as follows: Group 1: EDTA-MTA, Group 2: CHX-MTA, Group 3: MTAD- MTA, Group 4: Distilled water -MTA, Group 5: EDTA- Portland cement, Group 6: CHX- Portland cement, Group 7: MTAD- Portland cement, Group 8: Distilled water- Portland cement, Group 9: EDTA- BA, Group 10: CHX- BA, Group 11: MTAD- BA, Group 12: Distilled water- BA. After that all the samples were placed in 100% humidity environment until the test was made. Then, our samples of apical microleakage were detected by using fluid filtration method. To determine adaptation of root end filling materials we used, two randomly selected sample from each group were used for SEM examination. The results of leakage test was statistically evaluated with post hoc Tukey's test.According to results of our leakage study, the MTA, Portland cement and BA root end filling materials we used showed the least leakage in chlorhexidine (0.000484 ?l/cmH2O/dak-1) and distilled water (0.000469 ?l/cmH2O/dak-1) solution groups. The highest leakage was determined in EDTA (0.000704 ?l/cmH2O/dk-1) and MTAD (0.000732 ?l/cmH2O/dak-1) solution groups. The amount of leakage was determined independent on MTA, Portland Cement and Bioaggregate materials we used and depending on the change irrigation agent. According to the SEM examination, the highest leakage determined in EDTA and MTAD groups that the amount of space between root end filling materials and root canal wall is less and the least leakage determined in CHX and distilled water groups that the amount of space between root end filling materials and root canal wall is large were seen. Portland cement we used in this study prevented the leakage as well as MTA and the new developed BA. Supporting the clinical use of it by more work should instead of MTA. The sealing ability of new developed bio ceramic containing canal repair material BA was as good as MTA. It should be evaluated after more work for the widespread use of this material as MTA. 111

ÖZETKaya, C. Farklı konsantrasyonlardaki sodyum hipokloritin dentinin yüzey özelliklerine ve mineral içeriğine etkisinin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Endodonti Programı Doktora Tezi, Ankara, 2012. Bu çalışmanın amacı; EDTA ile kombine olarak kullanılan farklı konsantrasyonlardaki NaOCl solüsyonlarının ve kontrol grubu olarak kullanılan distile suyun kök kanal dentin mikrosertliğine etkilerinin ve kök yüzeyine uygulandıklarında açığa çıkardıkları kalsiyum (Ca+2) miktarının alev emisyon spektrofotometrisi ile araştırılmasıdır. Mikrosertlik deneyinde, 25 adet tek köklü çekilmiş insan dişinin kronları mine-sement sınırından kesilerek uzaklaştırılmış ve kökler bukkolingual yönde uzunlamasına kesilerek her kökten iki adet model elde edilmiştir (n=50). Örnekler kök kanal dentin yüzeyi açıkta kalacak şekilde otopolimerize akrilik bloklar içine gömülmüştür. İrrigasyondan önce örneklerin referans mikrosertlik değerleri, Vicker's mikrosertlik test cihazıyla ölçülerek kaydedilmiştir. Daha sonra örnekler %5,25 veya %1,25 NaOCl ve %17 EDTA solüsyonu ile 2 dak süreyle temas ettirilmiştir. İrrigasyon sonrası mikrosertlik değerleri kaydedilmiştir. Distile su (kontrol grubu) dışındaki bütün gruplar kök kanal dentin mikrosertliğini istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azaltmıştır (p %5,25 NaOCl + %17 EDTA + %5,25 NaOCl > %5,25 NaOCl,%1,25 NaOCl + %17 EDTA > %1,25 NaOCl + %17 EDTA + %1,25 NaOCl > %1,25 NaOCl.Buna göre NaOCl' yi takiben EDTA irrigasyonu kök kanal dentininden maksimum miktarda Ca+2 uzaklaştırmıştır. Distile su (kontrol grubu) irrigasyonundan sonra dentinden çıkan Ca +2 miktarı sıfır olarak ölçülmüştür.Anahtar Kelimeler: NaOCl, Dentin, Mikrosertlik, Alev Emisyon, KalsiyumHacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Birimi tarafından desteklenmiştir (Proje No: 012T06102004). ABSTRACTKaya, C. Effect of different concentrations of sodium hypochlorite on surface properties and mineral content of dentin. Hacettepe University Institute of Health Sciences, Ph.D. Thesis in Endodontics, Ankara, 2012. The aims of this study are to evaluate the effect of different NaOCl concentrations with the adjunctive use of EDTA and distilled water as a control group on the microhardness of root canal dentin and to determine the extent of calcium (Ca+2) removal on root canal dentin. In microhardness study, twenty-five single rooted, human teeth were discarded at the cemento-enamel junction and the roots were bisected longitudinally to obtain root halves (n=50). The specimens were embedded in autopolymerizing acrylic resin, leaving the root canal dentin exposed. At the beginnig of the experiment, using a Vicker?s microhardness tester reference microhardness values were determined for specimens without any irrigation. Thereafter, the specimens were irrigated with %5,25 or %1,25 NaOCl and %17 EDTA for 2 min. Post-treatment microhardness values were determined as with initial ones. Except for distilled water (control group) all treatment regimes significantly decreased the microhardness of the root canal dentin (p %5,25 NaOCl + %17 EDTA + %5,25 NaOCl > %5,25 NaOCl,%1,25 NaOCl + %17 EDTA > %1,25 NaOCl + %17 EDTA + %1,25 NaOCl > %1,25 NaOCl.Accordingly, the root canal irrigation with NaOCl followed by EDTA resulted in maximum amount of Ca+2 removal from root canal dentin. Distilled water (control group) did not extract Ca+2 from root canal dentin.Key Words: NaOCl, Dentin, Microhardness, Flame Photometry, CalciumSupported by Hacettepe Univesity Department of Scientific Research (Project Number: 012T06102004). 92

Bu çalışmada, süt dişlerinde; kalsiyum hidroksit (KH) ve mineral trioksit agregat (MTA) vital amputasyon uygulamaları öncesinde kanama durdurucu ajan olarak 30 s süreyle %5'lik sodyum hipoklorit (NaOCl) uygulamasının etkinliğini klinik, radyolojik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi amaçlandı.Yaşları 6-10 arasında değişen 62 çocuğun, derin dentin çürüğü teşhisi konulan ve amputasyon tedavisi gereksinimi olduğu düşünülen toplam 124 dişi (53 adet alt 1. süt azı dişi ve 71 adet alt 2. süt azı dişi), KH ve MTA amputasyonu uygulanmak üzere rastgele iki çalışma grubuna ayrıldı. Bunu takiben her iki grup kendi içinde amputasyon materyalini uygulamadan önce kullanılan kanama durdurucu ajanın [(NaOCl ve Serum Fizyolojik (Kontrol)] etkinliğine göre 31 dişten oluşan iki alt gruba ayrıldı. Tedavilerin tamamlanmasının ardından dişler, 3'er aylık aralıklarla 1 yıl boyunca klinik ve radyolojik olarak takip edildi. Bir yıl sonunda çekim zamanı gelen ve klinik-radyolojik olarak başarılı olan 39 adet diş histopatolojik inceleme için seçildi.Klinik başarı oranları, KH NaOCl grubunda, MTA NaOCl grubunda ve MTA Kontrol grubunda %100 olarak, KH Kontrol grubunda ise %96,8 olarak belirlendi. Grupların tüm çoklu karşılaştırmalarında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı gözlendi (p=1,000).Radyografik başarı oranları ise, KH NaOCl grubunda %83,3; KH Kontrol grubunda %73,3; MTA NaOCl grubunda %96,8; MTA Kontrol grubunda %100 olarak belirlendi. KH ve MTA gruplarının kendi alt grupları arasında radyografik başarı oranları kıyaslandığında (KH NaOCl-KH Kontrol ve MTA NaOCl-MTA Kontrol) istatistiksel olarak önemli fark olmadığı belirlendi (p>0,006). Kullanılan kanama durdurucu yönteme göre amputasyon materyalleri birbirleri ile karşılaştırıldığında ise sadece KH Kontrol-MTA Kontrol grupları arasında 9. ve 12. aylarda anlamlı farklılık gözlendi (p0,002).Radyografik değerlendirmeler sırasında gruplara ait gözlenen tüm radyografik bulgular ayrı değerlendirildiğinde, KH Kontrol-KH NaOCl, MTA Kontrol-MTA NaOCl ve KH NaOCl-MTA NaOCl grupları arasında elde edilen radyografik bulgular arasında fark yokken (p>0,025), KH Kontrol-MTA Kontrol grupları arasında normal sağlıklı pulpaya sahip olma (p=0,002) ve eksternal rezorpsiyon (p=0,024) varlığı açısından MTA lehine anlamlı fark bulundu. Tüm gruplarda en sık gözlenen radyografik bulgu pulpa kanal obliterasyonu iken, internal rezorpsiyon ise KH Kontrol grubunda 2 dişte, MTA NaOCl grubunda 1 dişte gözlendi. Eksternal rezorpsiyon, periapikal radyolusensi, kökler arası bölgede kemik yıkımı KH amputasyonları sonrasında gözlenirken, MTA amputasyonlarında gözlenmedi. Cinsiyet ve diş tipi faktörlerinin başarı-başarısızlık oranlarını etkilemediği bulundu (p>0,006).KH ve MTA grupları için kendi alt grupları arasında histolojik değerlendirme kriterleri açısından hiçbir parametrede istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı belirlendi (p>0,025). KH Kontrol-MTA Kontrol ve KH NaOCl-MTA NaOCl grupları kıyaslandığında ise; sert doku köprü formasyonu, pulpal iltihap ve eksuda açısından KH Kontrol-MTA Kontrol ve KH NaOCl-MTA NaOCl grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Ayrıca duvarda reparatif dentin varlığı açısından KH Kontrol-MTA Kontrol grupları arasında, internal rezorpsiyon açısından KH NaOCl-MTA NaOCl grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p0,006). According to the method used for bleeding control, a statistically significant difference was observed when comparing CH Control-MTA Control groups at 9 and 12 months (p0,002).When the groups were compared according to each radiographic finding, no difference were found between CH NaOCl-CH Control, MTA Control-MTA NaOCl and CH NaOCl-MTA NaOCl groups (p>0,025). Regarding the presence of a normal healthy pulp (p=0.002) and external resorption (p=0.024), statistically significant differences, were observed between CH Control and MTA Control groups, which both were in favor of the MTA.While the most frequently observed radiographic finding was the pulp canal obliteration in all groups, internal resorption was observed in two of the CH Control group, in one of the MTA NaOCl group. External resorption, periapical radiolucency and furcation radiolucency was observed only after CH pulpotomy, and were not observed in the MTA pulpotomy. No significant differences were found for gender and type of tooth (p> 0.006).Regarding histological evaluation criteria, not statistically significant differences of any parameter between CH and MTA sub-groups were observed (p>0.025). Regarding hard tissue bridge formation, pulpal inflammation and exudates, statistically significant difference between CH Control-MTA Control and MTA NaOCl-CH NaOCl groups were found. Also a statistically significant difference was observed between CH Control-MTA Control groups regarding the presence of reparative dentin on the canal wall, and a statistically significant difference was observed between CH NaOCl-MTA NaOCl regarding internal resorption (p

Büyük azı keser hipomineralizasyonu (BAKH); bir veya birden fazla daimi birinci büyük azı dişi ile birlikte daimi kesici dişlerde gözlenen, etiyolojisi kesin olarak bilinmeyen, kazanılmış bir gelişimsel mine defektidir. Bu dişler, klinik olarak beyaz-krem veya sarı-kahverengi sınırlı opasiteler şeklinde görüntü vermektedir. Çiğneme kuvvetlerinin etkisi ile meydana gelen madde kaybı, etkilenen daimi birinci büyük azı dişlerinde sık olmakla birlikte, kesici dişlerde daha az gözlenmektedir. BAKH'lu dişlerde sık gözlenen duyarlılık, mine tabakasının kaybı nedeni ile açığa çıkan dentin varlığında daha da artmaktadır. Bu duyarlılık nedeni ile çocuklar dişlerini fırçalamaktan kaçınır ve yapısal olarak zayıf olan bu dişlerde çürük daha hızlı oluşur. Oluşan bu çürük kaviteleri, keskin ve düzensiz kenarlı olup atipik görüntüdedirler.Bu dişler restore edildikten sonra; restorasyona komşu minenin poröz yapısı nedeniyle asit uygulaması sonrasında yeterli dağlanmanın sağlanamaması, adeziv rezinlerin bağlanmasının zayıf olması ve aşırı kırılgan mine kenarları nedeni ile restorasyon çevresinde tekrarlayan çürükler oluşmaktadır. Bu nedenle kompozit rezin restorasyonların başarısının düştüğü belirtilmiştir. BAKH tanısı koyulmuş, sınırlı opasitelerle birlikte madde kaybı görülen daimi birinci büyük azı dişlerin restorasyonu için kavite sınırlarının belirlenmesinde iki temel yaklaşım mevcuttur. Birincisi; tüm defektli mine dokusunun kaldırılmasıdır. Bu yöntemde, çürük tamamen temizlendikten sonra kavite sınırları, sağlam mine ve dentin dokusunda sonlandırılmaktadır. Bu yöntemin; diş dokusunda daha fazla madde kaybına neden olduğu ancak, restorasyonun erken dönemdeki başarısızlık riskini azalttığı belirtilmiştir.İkinci yöntem ise; sadece aşırı poröz mine ve dentinin uzaklaştırılmasıdır. Bu yöntemde; çürük alanlar temizlendikten ve komşu hipomineralize alanlar değerlendirildikten sonra, ekskavatöre dirençsiz mine alanları temizlenip, ekskavatöre direnç gösteren hipomineralize alanları bırakılmaktadır. Konservatif bir yaklaşım olmasına rağmen bu yöntemde, restorasyon kenarında bırakılan hipomineralize alanların kırılma riskinin olduğu bildirilmiştir.Hipomineralize dişlerin asitle dağlama işlemi öncesi veya sonrasında NaOCl ile ön işlemden geçirilmesi ile ilgili yapılan çalışmaların ortak amacı; protein içeriği fazla olan bu dişlerde kompozit rezin restorasyonun daha iyi bağlanmasını sağlayacak bir yüzey elde edilmesidir. Ancak, veri taraması sırasında bu yöntemlerin başarısını karşılaştıran bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu doğrultuda çalışmamızda; BAKH'lu dişlerde en ideal kompozit rezin uygulama prosedürünün belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmamıza; 8-10 yaşları arasındaki çocuklarda, çürük nedeni ile madde kaybı gözlenen ve iki yüzlü kavite gereksinimi olan daimi birinci büyük azı dişleri dahil edilmiştir. BAKH'lu 95 adet daimi birinci büyük azı diş, her grupta en az 30 adet olacak şekilde 3 gruba ayrılmıştır. Grup 1'de, çürük doku ve kavite kenarındaki tüm defektli mine dokusu temizlenmiş; Grup 2'de, çürük doku ile birlikte kavite kenarındaki yumuşak hipomineralize mine temizlenerek ekskavatöre dirençli mine dokusu bırakılmış; Grup 3'te, çürük ve yumuşak hipomineralize mine dokusu temizlenerek kavite sınırında bırakılan dirençli hipomineralize mine dokusuna NaOCl uygulanmıştır. Bu aşamalardan sonra tüm dişlere kompozit rezin restorasyon yapılmıştır. Kontrol grubunda ise, hipomineralizasyon gözlenmeyen 31 adet daimi birinci büyük azı dişine iki yüzlü kompozit rezin restorasyon yapılmıştır. Bu restorasyonlar, Modifiye USPHS kriterleriyle 24 ay boyunca üç ayda bir değerlendirilmiştir. Molar incisor hypomineralization(MIH), is an acquired developmental enamel defect, that is seen in one or more permanent first molars with santral incisors and has an etiology known with certainty . Teeth with MIH, are clinically observed in white-cream or yellow-brown limited opacities. Material loss, occured with masticatory force, is observed more frequently in affected first permanent molars than incisors. Frequent sensitivity in teeth with MIH, increases with existing dentin, exposed due to loss of enamel layer. Children avoid brushing their teeth because of this sensitivity and caries occure faster in these structurally weak teeth. These cavities with caries, have an atypical apperance with sharp and irregular border.After these teeth are restorated, secondary caries consist at the edges of the restoration due to deficient acid etching of the porous enamel adjacent to the restoration, poor bounding of adhesive resins and fragile enamel layer. Because of these reasons, decreased success rate of the composite resin restorations is defined.There are two main procedures for determining cavity margins of the restorations of permanent molars with limited opacities and material loss. The first procedure is, removing all defective enamel layer; in this method; after cleaning caries lesion, cavity margins are ended with healthy enamel and dentin. For this method, increased tissue loss of the tooth but decreased failure risk in early results of the restorations are stated. In the second method; only excessive porous enamel and dentin are removed. In this method, after cleaning caries lesion and evaluating of adjacent hypomineralized tissue, enamel layer is removed, which is unresisting to excavator. Except this method is conservative, there is a risk of breaking of the hypomineralized area, adjacent to the restoration.Common purpose of the studies, about pre-treatment with NaOCl before and after acid etching of the hypomineralized teeth, is obtaining the surface that will provide better bonding of the composite resin restoration in this teeth with more protein content. But during the data screening, there is no study, compairing the success of these methods. According to these results, in our study, we aimed to determine the most ideal application method of the composite resin in teeth with MIH.This study includes, permanent first molar teeth, with material loss due to dental caries and in need of Black II cavities, in children between ages 8-10. A number of 95 permanent first molar tooth was divided into 3 groups, in each group to be at least a number of 30 tooth. In group number 1, all defective enamel layer beside the caries and cavity was cleaned; In group number 2; the soft hypomineralized tissue beside the caries and cavity was removed and enamel tissues resistant to the excavator was left. In group number 3, caries and soft hypomineralized tissue was removed and NaOCl was applied to the resistant hypomineralized tissue at the cavity edge. After these stages composite resin restoration was applied to all teeth. In the control group, Black II composite resin restoration was applied to 31 tooth in which hipomineralization was not observed. These restorations were evaluated with modified USPHS criterias, every three months, for 24 months. At the end of the study, it was observed that in terms of anatomic form, marginal integrity, secondary caries and surface smoothness, there was no significant difference in success of groups number1, 3 and 4, It was observed that restorations made in group 2, in which hipomineralized enamel was not put through any process, were significantly less successful and had the need for more renewal.In line with the avilable data; we are in the opinion that; while applying composit resin restoration to teeth with MIH, even though it is resistant, leaving the hipomineralized enamel tissue at the cavity edge, without applying deproteinization process, is not a right approach. In addition, to support our findings, we think, laboratory studies to evaluate the mechanical properties of these methods and long term follow up clinical studies with larger sample size, carried out on teeth with MIH is needed. 164

Bu çalışmanın amacı tekrarlayan tedavilerde kullanılan döner nikel titanyum eğelerin üç ve beşinci kullanım sonrası yüzey değişikliklerinin incelenmesidir. Ayrıca %2'lik sodyum hipokloritin, kloroform solüsyonunun ve sterilizasyon işlemlerinin tekrarlayan tedavilerde kullanılan döner nikel titanyum eğelerin yüzeylerine etkisi incelenmiştir.Bu çalışma için Protaper retreatment eğeleri, R-endo eğeleri ve Mtwo retreatment eğeleri kullanılmıştır. Üst çene birinci büyük azı dişlerine ait palatinal kökler guta perka ve Ah 26 ile dolduruldu ve iki ay sonra bu eğe sistemleri ile retreatment işlemleri uygulandı.Kullanılmamış, üç ve beş kez kullanılmış, NaOCl ve kloroform solüsyonunda bekletilmiş ve sterilizasyon işlemleri görmüş NiTi döner eğelerin yüzey değişiklikleri atomik kuvvet mikroskou ve tarama elektron mikroskobu ile incelendi. RMS ve Depth değerleri ve üç boyutlu görüntüler elde edildi. SEM incelemesi ile eğelerin çeşitli büyütmelerde görüntüleri ve EDX ile eğe yüzeyinin kimyasal kompozisyonu hakkında veriler elde edildi.RMS ve Depth değerleri tüm üç eğe sisteminde de üç ve beş kullanım sonrasında anlamlı bozulmalar olduğunu gösterdi. Üç ve beş kullanım sonrasında SEM incelemelerinde çatlaklar, hasarlar ve spiral yapıda bozulmalar görüldü. Ek olarak, Mtwo 15 eğesi beşinci kullanımdan sonra bozuldu.AFM verileri 2%NaOCl solüsyonunun NiTi döner eğeleri üzerinde anlamlı yüzey bozuklukları oluştuğunu göstermiştir. AFM ve SEM verileri kloroform solüsyonu ve sterilizasyon işlemlerinin yüzey anlamlı bozukluklarına yol açmadığını göstermiştir.EDX verileri, bütün çalışma grupları için, meydana gelen bozulmaların fiziksel olduğunu, eğelerin yüzeylerinde herhangi kimyasal bir bozulmaya rastlanmadığını göstermiştir.Sonuç olarak; Protaper retreatment, R-endo ve Mtwo retreatment eğelerinde kullanıma bağlı olarak yüzey bozuklukları görülmüştür. Klinisyenler, retreatment işlemlerinde özellikle üçüncü kullanımdan sonra kırılma riskini göz önünde bulundurmalıdırlar.Anahtar kelimeler: Nikel- titanyum, Tekrarlayan kök kanal tedavisi, Atomik kuvvet mikroskobu, Tarama elektron mikroskobu, Sodyum hipoklorit, Kloroform, Sterilizasyon. The aim of this study was to evaluate the surface changes of nickel titanium rotary retreatment files after three and five times of use. Furthermore, effects of 2% sodium hypochlorite and chloroform solutions and sterilization procedures on the NiTi rotary retreatment surfaces were investigated.Protaper Retreatment files, R-endo files and Mtwo retreatment files were used for this study. The palatinal roots of maxillary first molar teeth were obturated with gutta percha and Ah26. After two months, retreatment procedures were performed with these retreatment file systems.Surface changes of NiTi rotary files which untreated, used for three and five times, embedded in NaOCl, chloroform and the files which were execuded sterilization procedures were investigated with atomic force microscopy and scanning electron microscopy. The RMS and Depth values, and three dimensional images were obtained. The surface of retreatment files were observed with SEM at various magnificaitons. EDX data was obtained to assess chemical composition of NiTi file surfaces.RMS and Depth values showed that all three NiTi rotary retreatment file systems showed significant deteriorations after three and five times of use. Cracks, damages and spiral construction deteriorations were detected on SEM images after three and five times of use. Furthermore, Mtwo 15 file was broken off after five times of use.AFM data indicated that 2% NaOCl caused significant surface deteriorations on NiTi rotary files. AFM and SEM evaluation showed that chloroform solution and sterilization procedures didn?t cause significant surface deteriorations.EDX data indicated that in all study groups; all changes occured physically, no chemical changes occured on NiTi rotary NiTi files.In conclusion, Protaper retreatment, R-endo and Mtwo retreatment files showed surface damages depending on retreatment procedures. Clinicians have to consider that retreatment files always have a tendency to break off when used for three times.Key words: Nickel titanium, Retreatment, Atomic force microscope, Scanning electron microscope, Sodium hypochlorite, Chloroform, Sterilization. 161

Kök kanallarının yıkanmasındaki ilk amaç, kanal aletlerinin ulaşamadığı alanlarda etkin bir yıkama yaparak, mikroorganizmaları, vital ya da nekrotik pulpa artıklarını kök kanalından uzaklaştırmaktır. Yıkamanın etkinliğinin kıyaslandığı bu çalışmamızda ise üç farklı yıkama yöntemi, yıkama sıvılarının dentin kanallarında penetrasyonu ve smear tabakasının kaldırılmasındaki etkisi bakımından değerlendirildi.Çalışmamızda kullanılan 64 adet alt premolar diş, giriş kaviteleri açılarak ProTaper® (Dentsply Maillefer, Baillagues, Switzerland) döner Ni-Ti eğe sistemi kullanılarak F3 numaralı alet ile standart olarak her örnekte uygulanarak genişletildi ve şekillendirildi. Şekillendirme sırasında yıkama sıvısı olarak %2,6 NaOCl kullanıldı. Genişletmesi tamamlanan örnekler rastgele iki gruba ayrıldı. Ayrılan örneklerin smear tabakaları her solüsyon kök kanalında birer dakika kalacak şekilde 1 ml % 17 EDTA, 1 ml % 5,25 NaOCl ve son olarak 2,5 ml steril saf su dental enjektör ile kullanılarak uzaklaştırıldı. Her grup için ikişer olmak üzere 4 adet diş ise kontrol gurubu olarak ayrıldı ve bu dişlere hiçbir işlem yapılmadı.Yıkama sıvılarının penetrasyonunu inceleyebilmek için hazırlanan ilk grup örnekler, asit füksin boyası kullanılarak renklendirilen NaOCl yıkama sıvısı kullanılarak RinsEndo yıkama cihazı, Ultradent yıkama ucu ve de dental enjektör ile yıkandı. Yıkanan örneklerin kron kısımları uzaklaştırılarak kökler elmas separeler ile koroner, orta ve apikal olmak üzere üç kısma ayrıldı ve ayrılan kısımlar stereomikroskopta incelendi.İkinci grup dişlerin son yıkama protokolü ise her bir yıkama sıvısı birer dakika kullanılmak üzere 1 ml % 17 EDTA, 1 ml % 5,25 NaOCl ve son olarak 2,5 ml steril saf su RinsEndo yıkama cihazı, Ultradent yıkama ucu ve dental enjektör yardımıyla gerçekleştirildi. Yıkanan dişlerde dikey olarak oluklar hazırlanarak uygun bir keski ve çekiç yardımıyla örnekler ikiye ayrıldı. hazırlanan örnekler taramalı elektron mikroskobu kullanılarak smear tabakasını kaldırma, debrisi uzaklaştırma ve erozyon bakımından değerlendirildi.İstatistiksel değerlendirmelerde ilk gruptaki örneklerin varyans analizi `'ANOVA'' testi ile yapıldı ve guruplar arasında anlamlı fark bulundu (p