Search

Yüksek miyop hastalarda, optik koherens tomografi (OKT) ile görülen posterior stafi lom içerisindeki makülanın konveks protrüzyonu Gaucher ve arkadaşları tarafından Kubbe şekilli maküla (Dome Shaped Makula - KŞM) olarak tanımlanmıştır. KŞM'ya seröz retina dekolmanı (SRD), retina pigment epitel (RPE) düzensizlikleri veya koroidal neovaskülarizasyon (KNV) gibi görme keskinliğinin azalmasından sorumlu olan bazı komplikasyonlar eşlik edebilmektedir. Eşlik eden bu komplikasyonlara yönelik görüş birliğine varılmış bir tedavi şekli bulunmamaktadır.KŞM'ya eşlik eden SRD nedeniyle birkaç yıldır sağ gözde görme azlığı olan 51 yaşındaki kadın olgu kliniğimizde takip edilmekteydi. En iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) sağ gözde 6/10, sol gözde 10/10 düzeyindeydi. Yaklaşık 1 yıllık takibinde EİDGK'nin SRD'a rağmen stabil kaldığı gözlendi ancak 18. ayda subretinal sıvıda artış ve EİDGK'nde azalma meydana geldi. Bu nedenle hastanın sağ gözüne 1 ay ara ile 2 doz intravitreal Anti-VEGF (ranibizumab) enjeksiyonu yapıldı. Sonraki kontrollerinde enjeksiyona yanıt alınamadığı görüldü. Olgu ek müdahale yapılmadan yakın takip edildi. Son enjeksiyondan yaklaşık 8 ay sonra optik koherens tomografi (OKT) tetkikinde foveadaki SRD'nın spontan olarak yatıştığı ve sağ gözde EİDGK'nin 7/10 düzeyine çıktığı görüldü. SRD'nın spontan regresyonunu takiben hasta 6 ay aynı görme düzeyi ve nüks olmadan takip edildi. Bu olgu sunumunda SRD'nın eşlik ettiği komplike KŞM'lı bir hastanın yaklaşık 3 yıllık takibi sonucunda SRD'nın kendiliğinden gerilediği sürecin paylaşılması amaçlanmıştır, In highly myopic patients, convex protrusion of the macula within a posterior staphyloma, diagnosed by optical coherence tomography (OCT), was described as dome shaped macula (DSM) by Gaucher et al. DSM is often associated with several complications such as serous retinal detachment (SRD), retinal pigment epithelium (RPE) abnormalities, choroidal neovascularization (CNV), all responsible for visual loss. To date it has not been possible to establish effective treatment of this complications.A 51 years old female presented to our department because of blurred vision in her right eye (OD) in a few years and followed for DSM associated with foveal SRD. The best corrected visual acuity (BCVA) was 6/10 in her OD and 10/10 in her OS. After one year of follow up, BCVA of her OD and SRD remained stable. In 18th month, visual loss in her OD and progression of subretinal fl uid occured. The intravitreal antiangiogenic drug ranibizumab was injected two times a month in her OD. Ranibizumab injection has failed to show effi cacy in follow up period and therefore patient was observed without any treatment. After 8 months of ranibizumab injection BCVA of her OD was 7/10, subretinal fl uid was resorbed and the retina reattached spontaneously and it was confi rmed by optical coherence tomography (OCT). After spontaneous regression of SRD the patient followed about 6 months with same BCVA and any recurrence of SRD. In this case report we aimed to show spontaneous regression of DSM associated with foveal SRD in a patient followed up 3 years

Bu çalışmada, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi ve Göz Hastalıkları polikliniğinde takip ve tedavisi yapılan prematüre bebeklerde, prematüre retinopatisi görülme sıklığını saptamak ve tedavi sonuçlarının değerlendirmesi amaçlanmıştır. Ocak 2012 – Haziran 2014 tarihleri arasında takip edilen prematüre bebeklerin muayene bulguları incelendi, doğum haftası ve doğum ağırlıklarına göre gruplandırıldı. Bebeklerde prematüre retinopatisi gelişme oranı, evrelere göre dağılımı ve tedavi durumları değerlendirildi. Çalışma kapsamında 304 prematüre bebek değerlendirildi. Ortalama gestasyonel yaş 31.12.3 (24- 36) hafta, ortalama doğum ağırlığı ise 1587.58 454.49 (490-3300) gram olarak saptandı. Bebeklerin 75 tanesinde (%24.7) prematüre retinopatisi izlendi. Hastalık en sık Zon 2’de (45 bebek) görülürken, en az Zon 1’de (1 bebek) görüldü. En sık Evre 1 (43 bebek) hastalık görülürken, en az evre 3 (3 bebek) görüldü . Evre 4 ve evre 5 olan hasta izlenmedi. Yalnızca 1 bebekte agresif posterior prematüre retinopatisi tespit edildi. Prematüre retinopatisi saptanan bebeklerin 45 tanesinde (%60) Plus hastalık varlığı saptandı. Prematüre retinopatisi saptanan bebeklerin 22 tanesine (%29.3) argon lazer fotokoagülasyon tedavisi uygulandı. Tedavi uygulanan tüm hastalarda başarı elde edildi. Gestasyonel yaşı küçük ve düşük doğum ağırlıklı bebeklerde görülen prematüre retinopatisi görme kaybına sebep olabilen ciddi bir sağlık sorunudur. Bu hastaların takibi özenle yapılmalı ve gerekli görüldüğü durumlarda Argon lazer fotokoagulasyon tedavisi uygulanmalıdır., Objective of this study was to determine the incidence and treatment results of retinopathy of prematurity among premature infants followed in Neonatal Intensive Care Unit and Ophthalmology Clinic, Meram Faculty of Medicine, Necmettin Erbakan University. Premature infants followed between January 2012 and June 2014 were included in the study. Infants were grouped according to birth weight and gestational age. Retinopathy of prematurity incidence, stage and percentage of infants who were treated with Argon laser were evaluated. Also, the treatment results and complications of treatment were determined. The mean gestational age and the mean birth weight of the 304 premature infants included in our study were 31.1 2.3 (24-36) weeks and 1587.58 454.49 (490-3300) gr, respectively. Retinopathy of prematurity was detected in 24.7% (75/304) of the followed infants. Retinopathy of prematurity was recognized at the zone 2 (45 infants) most frequently, while at the zone 1 (1 infant) was least frequently. Stage 1 (43 infants) disease was occurred most frequently, however stage 3 (3 infants) was observed least frequently. There was no premature infants in stage 4 and stage 5. Aggressive posterior retinopathy of prematurity was diagnosed in only one premature infant. A total of 45 (%60) premature infants having retinopathy of prematurity had also plus disease. Argon laser treatment was applied to 22 (%29.3) premature infants with favorable results in all of them. As an important disease retinopathy of prematurity composes a great risk of blindness for infants with small gestational age and low birth weight. Argon laser treatment of eyes with retinopathy of prematurity seems to be an effective and safe alternative.

Sağ gözünde son 10 ay içinde 3 kez tekrarlayan tek taraflı ön üveit ile takip edilen 79 yaşında erkek hasta, sağ gözde görme keskinliği parmak sayma düzeyinde, biyomikroskopik muayenesinde hipopiyonlu ön üveit ve vitritis ile başvurdu. Sol göz muayenesi doğal idi. Hasta göz içi yabancı cisim, lenfoma, sistemik hastalık ve malignensi yönünden araştırıldı. Hastada bilgisayarlı tomografi ile mesanede kitle saptandı ve yapılan biyopsi sonucu mesane karsinomu olarak rapor edildi. Transüretral yolla kitle eksizyonu yapılan hastanın iki yıllık takibinde üveit atağı izlenmedi. Hastanın ameliyatından iki yıl sonra yapılan muayenesinde sağ gözde görme keskinliğinin ışık hissi olduğu görüldü ve biyomikroskopik muayenesinde seklusio pupilla ve matür katarakt saptandı. Oküler ultrasonografide vitreusta kondensasyon artışı izlenmedi. Yazımızda tekrarlayan üveit ve mesane karsinomu birlikteliği tartışılmaktadır. Bilindiği kadarıyla olgumuz, tek taraflı tekrarlayan ön üveit ile mesane karsinomu tanısı almış ilk hastadır., A 79-year-old male patient was followed for unilateral uveitis with 3 attacks in 10 months, despite initial improvement with steroid therapy. The patient had visual acuity (VA) of counting fingers in right eye, hypopyon and vitritis with no chorioretinal lesions. The left eye was normal. The patient was evaluated for intraocular foreign body, intraocular lymphoma and associated systemic disease and malignancy. Computed tomography of the abdomen showed a mass in the bladder. Biopsy confirmed bladder carcinoma. After resection of the mass, intraocular inflammation improved completely and no attack was noted in the follow-up. In his last examination, two years after the operation, VA was light perception; seclusio pupilla and mature cataracts were seen on biomicroscopy. There was no sign of vitritis on ocular ultrasonography. Evidence is discussed that suggests a link and potential etiology between refractory uveitis with hypopyon and bladder carcinoma. This is the first case of unilateral recurrent uveitis with hypopyon as the initial presenting sign of bladder carcinoma.

Altı ay önce yüksek voltajlı elektrik akımına maruz kalan sekiz yaşındaki erkek hasta, her iki gözde görme keskinliğinde azalma şikayetiyle kliniğimize başvurdu. Görme keskinliği her iki gözde 2/10 düzeyindeydi. Ön segment muayenesinde yoğun arka ve ön kapsül altı kesafet tespit edildi. Hastanın her iki gözüne katarakt cerrahisi ve göz içi lens implantasyonu uygulandı. Özellikle baş ve boyun bölgesinde meydana gelen elektrik yaralanmasına maruz kalan olgularda ilerleyen dönemlerde katarakt gelişebileceği akılda tutulmalıdır. Bu makalede elektrik yaralanmasına bağlı katarakt gelişen olgunun cerrahi müdahale ile sağlanan tam görsel rehabilitasyonu sunulmuştur., 8 year-old boy presented with decrease of visual acuity in both eyes after the exposure to high volts of electricity six months ago. Visual acuities were 2/10 in both eyes. Slit lamp examination revealed bilateral posterior and anterior subcapsular cataracts. Uneventful bilateral phacoemulsification and surgeries with implantation of posterior chamber intraocular lenses were performed in both eyes. It should be taken into account that electrical injuries to head and neck should be complicated by cataract. It is presented that the surgeries for electrical cataract respond well to surgery.

Bu çalışmada Stargardt hastalığının özelliklerinin ve progresyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Fundus flavimakülatuslu (FFM) 18 olgu ve fundus flavimakülatusla beraber Stargardt hastalığı (FFMSTGD) olan 5 olgunun elektrofizyolojik özellikleri gözden geçirilmiş ve STGD'lı genç bir hastada progresyon optik koherens tomografi (OKT), elektroretinografi (ERG) ve elektrookülografi (EOG) ile incelenmiştir. Bulgular: EOG Arden indeksleri (EOG Aİ) ve rod ERG genliklerinde FFM ve FFMSTGD arasında istatistiksel bir fark yoktu (t1.02 ve p0.05). Kon ERG genliklerinde ise %1 olasılık seviyesinde fark vardı ve FFMSTGD grubunda anlamlı derecede azalmıştı (t5.03 ve p0.01). Görsel uyarıya kortikal cevap latensleri (t5.56 ve p0.01) ve genliklerinde de (t4.84 ve p0.01) iki grup arasında anlamlı fark mevcuttu. Stargardt olgusunda ise ERG'de tüm parametreler üç yıllık süre içinde subnormal seviyeden patolojik seviyelere ve EOG Aİ'leri normal oranlardan subnormal-anormal oranlara geriledi. Optik koherens tomografi (OKT) bulgularında ise bu zaman içinde hafif değişiklikler saptandı. Sonuç: STGD hastalığı değişik şekillerde görülebilmektedir. STGD'ın varyantı olarak kabul edilen FFM'ta lezyonlar daha çok periferdedir ve hastalık daha ileri yaşlarda belirti verir. FFM'da elektrofizyolojik parametrelerde etkilenme daha az olmaktadır. ERG ve EOG bulgularının zaman içinde belirgin şekilde değişmesi buna karşın OKT ile tespit edilen görüntülerde hafif değişikliklerin olması, progresyon takibinde ERG ve EOG'nin tercih edilebileceğini göstermektedir, Investigation the properties and progression in Stargardt's disease.Material and Methods: The electrophysiological features of fundus flavimaculatus (FFM) in 18 cases and fundus flavimaculatus with Stargardt's disease (FFMSTGD) in 5 cases were revisited and the progression in a young patient with STGD was investigated using optical coherence tomography (OCT), electroretinography (ERG) and electrooculography (EOG). Results: EOG Arden index (EOG AI) and rod ERG amplitudes did not differ significantly between FFM and FFMSTGD (t1.02 and p0.01). There was a significant difference between the two groups in visually evoked cortical response latencies (t5.56 and p>0.01) and in amplitudes (t4.84 and p>0.01). In Stargardt's case, all ERG parameters worsened to pathological levels from subnormal values and EOG AI to subnormal-abnormal ratios from normal ratios within a three year period. Subtle changes in optical coherens tomography (OCT) were noted during this period. Conclusion: STGD may be seen in variable appearances. In FFM which is accepted as the variant of STGD, the lesions are located peripherally and the disease manifests itself in advanced ages. The electrophysiological parameters are less affected in FFM. The gross changes in ERG and EOG findings within time whereas subtle changes occurring in OCT implies that ERG and EOG can be preferred in the detection of progression

Amaç: Yaşa bağlı maküla dejenerasyonunda intravitreal anti-VEBF ajanların retinada yaptığı değişikliklerin spektral optik koherens tomografi (OKT) ile değerlendirilmesi.Gereç ve Yöntem: Eksüdatif yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (YBMD) olan 78 gözde, spektral OKT ile retina sinir lifi tabakası (RSLT) ve maküla kalınlıkları intravitreal anti-VEBF enjeksiyonları öncesinde ve 6 enjeksiyon sonrasında kaydedilerek karşılaştırıldı. Sonuçlar: Anti-VEBF enjeksiyonları sonrasında, RSLT kalınlığı 103.242.06 µ'dan 101.171.49 µ'na geriledi (p0.362). Maküla kalınlığı 420.1516.79 µ'dan 358.5913.52 µ'a geriledi (p0.001). Tartışma: Anti-VEBF ajanlar yaşa bağlı maküla dejenerasyonunda maküla kalınlığında anlamlı azalmaya neden olurken, RSLT kalınlığında anlamlı olmayan azalmaya neden olmaktadır., Purpose: Evaluation the effects of intravitreal anti-VEGF agents on retina using spectral optical coherence tomography (OCT) in age related macular degeneration.Materials and Methods: Retinal nerve fiber layer (RNFL) and macular thickness measurements were made and compared before and after 6 intravitreal anti-VEGF injections in 78 eyes with exudative age-related macular degeneration (ARMD).Results: After the anti-VEGF injections, RNFL thickness dropped to 101.171.49 µ from 103.242.06 µ (p0.362). Macular thickness regressed to 358.5913.52 µ from 420.1516.79 µ (p0.001). Conclusion: While anti-VEGF agents cause a significant decrease in macular thickness, they cause no significant decrease in RNFL thickness.

Amaç: Ankilozan spondilit (AS) ile ilişkili üveit tanısı almış olguların klinik seyir ve bulgularının incelenmesi Yöntemler: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, uvea birimi tarafından Mayıs 2009-Haziran 2012 tarihleri arasında AS ile ilişkili üveit tanısı almış olgular retrospektif olarak incelendi. Olguların sosyodemografik ve klinik özellikleri değerlendirildi. Bulgular: Toplam 13 hastanın 17 gözü çalışmaya dahil edildi. Olgular dokuz erkek (%69,2), dört kadından (%30,8) oluşmakta idi. Ortalama başvuru yaşları 38,549,61(28-63) yıl idi. Dört olguda iki taraflı tutulum (%30,8) tespit edildi. İzlem süreleri 17,4611,86 ay (3-36 ay) idi. Ortalama atak sayısı 1,150,37(1-2) idi. Üç gözde (%17,6) ön üveite eşlik eden arka segment bulguları izlendi. Bir olguda (%7,7) arka yapışıklık, bir olguda (%7,7) katarakt, iki olguda (%15,4) kistoid makula ödemi, bir olguda epiretinal membran (%7,7) tespit edildi. Hastaların sonuç görme keskinlikleri ortalama 0,9750,07 (0,2-1,0) olarak izlendi. Sonuç: AS ile ilişkili ön üveit olgularında zamanında ve doğru bir yaklaşım tarzı ile prognoz iyidir. Bu olgularda arka segment komplikasyonlarının da gelişebileceği unutulmamalı, tedavi ve takipleri romatoloji kliniği ile işbirliği içinde yapılmalıdır., Aim: To evaluate clinical course and signs in patients with uveitis associated ankylosing spondylitis (AS). Methods: In this retrospective study we evaluated the patients who were diagnosed as uveitis related to AS and followed up at the Ophthalmology Department of Necmettin Erbakan University Hospital between May 2009 and June 2012. Demographical features and clinical courses were assessed. Results: Seventeen eyes of 13 patients were included in the study. Nine patients (69.2%) were male and four (30.8%) were female. The mean age at presentation was 38.54±9.61 years (range 28-63). Bilateral involvement was observed in four (30.8%) patients. The mean followup time was 17.46±11.86 months (range 3-36). The mean number of attacks was 1.15±0.37 (range 1-2). Posterior segment manifestation accompanied anterior uveitis in three eyes (17.6%). Posterior synechia developed in one (7.7%) and cataract in one patient (7.7%), cystoid macular edema in two patients (15.4%), and epiretinal membrane in one patient (%7.7). The mean final visual acuity was 0.975±0.07 (range 0.2-1.0). Conclusion: The prognosis of anterior uveitis associated with AS is good if the treatment is administered at the appropriate time. However, the posterior segment complications may develop in these patients, treatment and follow-up should be done in co-operation with the department of rheumatology.