Search

This study examines the effects of STEM practices integrated with the 5E learning model in sixth grades of middle schools on students’ problem-solving skills, critical thinking, and attitudes toward STEM. In the study, one group pretest-posttest experimental design is applied. The study sample consists of 20 students enrolled in the sixth grade of a public school in the 2020-2021 academic year. The application lasted for five weeks and took place in two phases. In the first week of the first phase, students were taught the LEGO Education Spike Prime Set and coding. In the second stage of the application, the students did four different activities in groups for four weeks, namely Super Cleanup, Break Dance, Hoppers Race, and Broken CNC Machine. Problem-Solving Inventory, Critical Thinking Disposition Scale, and STEM Attitude Scale were used as data collection tools in the research. The data obtained in the study indicated that STEM practices integrated with the 5E learning model contributed positively to students' critical thinking skills and attitudes toward STEM. At the same time, they did not cause a significant difference in students' problem-solving skills, but there was an increase in their problem-solving skills in general., Bu araştırmada 5E öğrenme modeli ile bütünleştirilmiş STEM etkinliklerinin ortaokul 6. sınıf öğrencilerinin problem çözme becerilerine, eleştirel düşünmelerine ve STEM’e yönelik tutumlarına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada deneme öncesi desenlerden tek gruplu ön test-son test modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini 2020-2021 eğitim-öğretim yılında bir devlet okulunun 6. sınıfında öğrenim gören 20 öğrenci oluşturmuştur. Uygulama iki aşamalı olarak toplam 5 hafta sürmüştür. İlk aşamanın uygulandığı ilk haftada öğrencilere LEGO Education Spike Prime Seti tanıtılıp kodlama öğretilmiştir. Uygulamanın ikinci aşamasında öğrenciler gruplar halinde dört hafta boyunca Süper Temizlik, Break Dans, Zıp Zıp Çekirgeler Yarışıyor ve Bozuk CNC Makinesi isimli 4 farklı etkinlik yapmışlardır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Problem Çözme Envanteri, Eleştirel Düşünme Eğilimi Ölçeği, STEM Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizinden 5E öğrenme modeli ile bütünleştirilmiş STEM etkinliklerinin öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerine ve STEM’e yönelik tutumlarına olumlu yönde anlamlı katkı sağlarken, öğrencilerin problem çözme becerilerinde ise anlamlı farklılığa neden olmazken genel olarak problem çözme becerilerinde artış olduğu tespit edilmiştir.

Bu araştırmanın amacı, grupla programlama öğretiminde otantik görev odaklı uygulamaların ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin problem çözme becerileri üzerindeki etkisini incelemektedir. Çalışmada nicel ve nitel araştırma yöntemlerinin birlikte yer aldığı çoklu metot kullanılmıştır. Araştırmanın nicel boyutunda zayıf deneysel tek grup ön test-son test modeli, nitel boyutunda ise durum çalışması kullanılmıştır. Nitel verileri toplamak amacıyla, öğrencilerin yapılandırılmamış problemleri çözerken uyguladıkları işlem adımlarını belirlemek için, 56 öğrenciye (28 grup) ölçekteki problem çözme adımlarına ilişkin problem çözme formları yöneltilmiştir. Ayrıca öğrencilerin grupla (eşli) programlama yapmaya ilişkin görüşlerini belirlemek için 6 öğrenciyle (3 grup) yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre öğrencilerin problem çözme becerilerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Nitel verilere ilişkin sonuçlara göre sırasıyla: Uygulamaya başlamadan önce, öğrencilerin öncelikli olarak problemi analiz ettikleri ve anlamaya çalıştıkları; uygulama esnasında, belirlenen hedefi gerçekleştirmek için çoğunlukla deneme-yanılma ve adım adım ilerleme yöntemini kullandıkları; uygulama bittikten sonra ise, fiziksel etkinlikler gerçekleştirdikleri ve sıklıkla çözüme ilişkin alternatif yollar geliştirdikleri ortaya çıkmıştır., This study examines the effect of authentic task-oriented practices on the problem-solving skills of middle school 5th-grade students in group programming teaching. Multiple methods, including quantitative and qualitative research methods, were used in the study. In the quantitative dimension, a weak experimental single-group pre-test-post-test model was used, and in the qualitative dimension, the case study was used. To collect qualitative data, problem-solving forms related to problem-solving steps in the scale were directed to 56 students (28 groups) to determine the process steps that students applied while solving unstructured problems. In addition, semi-structured interviews were conducted with 6 students (3 groups) to determine the students' views on programming with groups (paired). According to the research results, no statistically significant difference was found in the students' problem-solving skills. According to the results related to the qualitative data, it is stated that before starting the application, students primarily analyze and try to understand the problem; During the implementation, they mostly used the method of trial and error and step by step progress to achieve the determined goal; After the application was completed, it was found that they performed physical activities and often developed alternative ways of solution.

Duran, Songül (Balikesir Author), Amaç: Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinde anormal yeme tutumları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın evrenini Bitlis Eren Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik bölümünde okuyan (n:247) öğrenciler, örneklemi çalışmaya katılmayı kabul eden öğrenciler (n:176) oluşturmaktadır. Yeme alışkanlıklarıyla ilgili anket, Yeme Tutum Testi (YTT) ve Problem Çözme Ölçeği veri toplama aracı olarak kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda YTT puanı ?30 olan yani yeme bozukluğu bulunma olasılığı olan öğrenci yüzdesi %31.8 olup toplamda YTT puan ortalaması 26.5±14 (min.0-max.120)’tür. Öğrencilerin problem çözme ölçeğinden aldıkları toplam puan ortalaması 105.1±18.7 (min.32-max.192)’dir. Ölçeğin alt boyutlarından; Problem Çözme Güveni alt boyut puan ortalamasının 30.1±9 (min.11-max.66), Yaklaşma-Kaçınma puan ortalamasının 50.1±8.3 (min.16-max.96) ve Kişisel Kontrol puan ortalamasının 19.6±3.2 (min.5-max.30) olduğu belirlenmiştir. Problem Çözme toplam puanı ile YTT toplam puanı (r=0.188; p=0.013) ve Problem Çözme Güveni alt boyut ile YTT toplam puanı (r=0.199; p=0.008) arasında önemli pozitif korelasyon saptanmıştır. Sonuç: Problem çözme becerilerinin yeme tutumuyla ilişkili olduğu ve 21 yaş ve üzerindeki bireylerin yeme bozukluğu bakımından risk altında olduğu saptanmıştır., Aim:In this study, the relationship between abnormal eating behaviours among university students and their problem solving skills was investigated. Material and Method:The target population of the study was the students of Bitlis Eren University, Health School, Department of Nursing (n:247). The sample group consisted of the students volunteered to participate in the study (n:176). A questionnaire on eating habits, the Eating Attitude Test (EAT) and the Problem Solving Scale were the tools to collect data. Findings: In our study, the percentage of the students who scored #8805;30 on EAT, in other words who were likely to have an eating disorder was 31.8 % and the mean EAT score was 26.5±14 (min.0- max.120). The mean Problem Solving Scale score was 105.1±18.7 (min.32-max.192) in the total sample. Considering the sub dimensions of scale, it was found that the mean score of the Problem Solving Confidence Subscale was 30.1±9 (min.11- max.66), the mean score of Approach-Avoidance Subscale was 50.1±8.3 (min.16-max.96) and the mean score of the Personal Control Subscale was 19.6±3.2 (min.5-max.30). Significant positive correlations were found between the total scores of Problem Solving Scale and EAT (r=0.188; p=0.013) and between Problem Solving Confidence Subscale and EAT total scores (r=0.199; p=0.008). Conclusion: A relationship between problem solving skills and eating attitude was identified and it was found that the individuals 21 years or older are at risk of eating disorder. Key words: Eating disorder, Problem-solving skills

Amaç: Araştırmanın amacı yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde bebeği yatan annelerin bakıma katılmalarıının kaygı düzeyleri ve bakım sorunlarını çözme becerileri ile ilişkisini incelemektir Yöntem: Araştırma, Temmuz 2013 ve Haziran 2015 tarhleri arasında, Pamukkale Üniversitesi Hastanesi Çocuk Cerrahi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi ve Denizli Devlet Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitelerinde bebeği yatan 340 anne ile tanımlayıcı olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri anneler ve bebekleri ile ilgili Bilgi Formu, Bakıma Katılma Gözlem Formu, Durumluluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği ve Sorun Çözme Becerileri Değerlendirme Formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistikler, t-testi, varyans, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan annelerin yaş ortalaması 27,65±5,64 (aralık: 18-47)'dür. Annelerin %35,6'sının ilkokul mezunu, %73,8'sinin ev hanımı olduğu, %84,1'inin çekirdek ailede yaşadığı ve %7,4'ünün sağlık güvencesinin bulunmadığı görülmüştür. Aannelerin ziyaret saatleri ve bakım saatleri dahil olmak üzere bebeklerini günde ortalama 6,28±2,43 (aralık 1-20) kez gördükleri ve çok sayıda temel bakımlarına katıldıkları belirlenmiştir. Annelerin Durumluluk/Sürekli Kaygı Envanteri Puanları ile Sorun Çözme Süreci Alt Ölçeği, Bebek Bakım Becerileri Alt Ölçeği ve Bakıma Katılma Gözlem Formu puanları arasında negatif, Sorun Çözme Süreci Alt Ölçeği ile Bebek Bakım Becerileri Alt Ölçeği ve Bakıma Katılma Gözlem Formu puanları arasında pozitif ilişki olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Bu çalışmada yenidoğan yoğun bakım ünitesinde bebeği yatan annelerin bebeklerinin bakımına katılmalarının annelerinin durumluluk ve sürekli kaygı düzeylerini azalttığı, bebek bakım becerilerini ve bebek bakımına ilişkin problem çözme becerilerini arttırdığı tespit edilmiştir. Annelerin bebeklerinin bakımına katılımlarının artırılması ile anne sağlığı, bebek bakım ve sorun çözme becerileri ile bebeğin büyüme-gelişme ve iyileşme sürecine katkı sağlanabilir. Anahtar kelimeler: Bebek bakımı, ebelik/hemşirelik bakımı, kaygı, problem çözme becerileri, yenidoğan yoğun bakım ünitesi, yüksek riskli yenidoğan Aim: The aim of the study was to examine the relationship between the anxiety level of mothers of hospitalized infants in Neonatal Care Unit, their involving in the care and their skill of solving care problems.Method: The study carried out with 340 mothers of of hospitalized infants in Pamukkale University Child Surgery Neonatal Intensive Care Unit and Denizli State Hospital Neonatal Intensive Care Unit as identifying. Data were collected with information form of mothers and babies, observation form of involving in care and Persistence Anxiety Scale and evaluatin form of problem solving skill. Data was analized with T-test, varience, Mann Whitney U, Kruskal Wallis and correlation analysisResults: The average age of the mothers in the study is 27,65±5,64 (range: 18-47). It was found out that 35,6% of the mothers are primary school graduates, that 73,8% are housewives, that 84,1% live in nucleus families, and that 7,4% lack medical insurance. It was established that the mothers met their babies 6,28±2,43 (range 1-20) times a day on average, including visiting hours and care hours, and that they took part in a good number of basic caring activities. There was a negative correlation between the mothers' points for State-Trait Anxiety Inventory and Problem-Solving Skills Subscale, Baby Care Skills Subscale, and Observation Form for Participation in Care, and that there was a positive correlation between the mothers' points for Problem-Solving Skills Subscale and Caring Skills Subscale, and Observation Form for Participation in Care. Conclusion: The study revealed that the mothers' participation in care of their babies hospitalized in newborn intensive care unit reduce their state-trait anxiety levels and boosted their baby caring skills and their problem-solving skills concerning their baby care skills. While encouraging the mothers to participate in caring of their babies can positively contribute to maternal health and baby care, their problem-solving skills might make a significant contribution to the baby's growth and development and recovery process. Keywords: Infant care, midwifery/care, anxiety, problem-solving skills, neonatal intensive care unit, high-risk newborns 138

Sorun çözme terapisi, yapılan etkililik çalışmalarından elde edilen bulgulara göredepresyonun tedavisinde etkili bir yol olarak gösterilmektedir. Bu çalışmada temel olarak,sorun çözme terapisinin, daha kısa ve grup formatında psikoeğitim şeklinde uygulanmasınındepresyon belirtilerini azaltmada etkili olup olmadığı araştırılmıştır. SCID-I'e göredepresyon tanısı alan 24 hastaya, 4 grup olarak, 4 hafta boyunca sorun çözme eğitimiuygulanmıştır. Beck Depresyon Ölçeği , Beck Anksiyete Ölçeği ve Gözden GeçirilmişSosyal Sorun Çözme Envanteri ile hastalardan, kabul ölçümü, eğitim öncesi ölçüm, eğitimsonrası ölçüm ve izlem ölçümü olmak üzere 4 ölçüm alınmıştır. Elde edilen bulgular,hastaların eğitim sonrası ve izlemde ölçülen depresyon ve anksiyete düzeylerinin, kabul veeğitim öncesine göre anlamlı oranda daha düşük olduğunu göstermiştir. Bunun yanında,hastaların eğitim sonrasında ve izlemde ölçülen sorun çözme beceri düzeylerinde, kabulölçümüne göre anlamlı oranda bir yükselme bulgulanmıştır. Sonuç olarak sorun çözmeeğitiminin depresyonun tedavisinde etkili bir yol olduğu söylenebilir.,Anahtar Kelimeler: sorun çözme terapisi, sorun çözme eğitimi, depresyon, anksiyete, sorun çözme becerisi According to the outcome of efficacy study , problem-solving therapy is pointed tobe an effective way of deppression treatment. Basically , in this study , it has been surveyedwhether problem-solving therapy's practice of short and group-formatted psychoeducation iseffective for reducing the symptoms of deppression or not. 24 patients with a diognosis ofdeppression in accordance with SCID-I , have been performed problem-solving training 4groups for 4 weeks . Through Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory andSocial Problem-Solving Inventory- Revised, 4 evaluations which are acceptance score , pretrainingscore, post-training and follow-up score have been taken from patients. Findingsindicate that patients' depression and anxiety levels evaluated during the post-training andfollow-up process are considerably lower compared to acceptance and pre-training ones.Besides, patients' problem-solving skills evaluated during the post-training and follow-upprocess have been found significantly increased compared to acceptance score. Inconclusion, problem-solving training can be regarded as an effective way of deppressiontreatmentKeywords: problem-solving therapy, problem-solving training, depression, anxiety, problem-solving skills 94