Search

Yabancılaşma kavramı, Marks'ın bakış açısıyla özellikle kendi erken dönem yazılarında bir kavram olarak, toplum ve devlet ilişkisi bağlamında bireyi ele alması açısından önemli bir konudur. Kapitalist düzene yaptığı eleştiriler bağlamında emeğin yabancılaşması olgusu kapitalist üretim biçimlerinin hakim olduğu toplumlarda kaçınılmaz bir son olarak görülmektedir. Başka bir ifadeyle yabancılaşma, kapitalist sistemlerde gerek bireysel gerekse toplumsal düzlemde kapitalist düzenin sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır. Kapitalist bir devlette ekonomik düzeni olanaklı hale getirenler ise egemen sınıfı temsil eden yöneticilerdir. Bu sistemde yönetenler toplum yapısına egemen sınıfın çıkarları doğrultusunda kararlar almakta ve yasal düzenlemeleri bu doğrultuda yapmaktadırlar. Bu üretim biçimi kaçınılmaz olarak sömürüye ardından da işçi sınıfında bir yabancılaşmaya neden olmaktadır. 21.yüzyıl içinde bulunduğumuz post-modern dünyada da yabancılaşma örneklerine sık sık rastlamaktayız. The concept of alienation is an important issue from the standpoint of Marx's approach to the individual in the context of the relationship between society and state, especially as a concept in his early writings. In the context of his criticism of the capitalist order, the alienation of labor is seen as an inevitable end in societies where capitalist forms of production are prevail. In other words, alienation is seen as a result of capitalist order at both individual and social level in capitalist systems. In a capitalist state, people who make the economic system possible are the managers who represent the ruling class. In this system, managers make decisions and legal arrangements in line with the interests of the ruling class. This type of production inevitably leads to exploitation and then alienation in working class. We often meet alienation examples in 21st century port-modern world too. 53

Sanayileşmeyle birlikte kentler cazip merkezlere dönüşmekte ve göçler bu merkezleri besleyerek da da büyütmektedir. Göçler zamanla kentlerin etraflarında gecekondu tarzı yapıları doğurmaktadır ve bu yapılar kentin bir gerçeğine döner. Iğdır ilinde de bu göçler ile oluşmuş olan mahalleler mevcuttur. Araştırmamız teroik olarak kavramların incelenmesi ve tarihi gelişimlerinin seyirlerinin takip edilmesi, uygulamalı verilerin tablolar haline getirilmesi ve ardından bu verilerin yorumlanması en son elde edilen bulguların değerlendirilerek hipotezlerle uyumlu olup olmadıklarının kontrolü şeklinde üç kısma ayrılmıştır. Bireyler gittikleri her yere kendi dini inançlarını ve geleneklerini taşımaktadırlar. Kentleşen bireyler değişmekte ve değişimden din de nasibi almaktadır. The cities turn into attractive centers together with industrialization and migrations support and enlarge these centers. Migrations cause the structures like squatter?s houses around the cities in time and these structures turn into a reality of the city. There are neighborhoods in Igdir province organized with these migrations.Our research has been controlledly divided into three parts by evaluating the findings and whether they are compatible with the hypothesis and by interpreting these data, practically bringing these data into tables and following historical developments, and theorically examining the concepts. 203

Bu çalışmada postmodernizm ve kültürel yabancılaşma arasında bir ilişki olduğu varsayımından hareket edilmiş ve bu ilişki, Türkiye örneği ile somutlaştırılmaya çalışılmıştır. Postmodernizm, kelimenin kökünden de anlaşılacağı üzere modemizm olgusuyla ilişkili bir kavramdır. Kavram, farklı bakış açılarından ele alınırken bu ilişki, `modemizm karşıtı`, `modernizm ötesi` ya da `yeni modernizm` gibi anlamlarla karşılanmaktadır. İddiamıza göre postmodernizm, bir üst-anlatı olarak modernizmin, üzerinde temellendiği kapitalist üretim ilişkilerinin tarihsel koşullar içinde geçirdiği değişime uygun olarak aldığı yeni biçimi ifade etmektedir. Kavramı bu anlamda kullandığımızda kültürel yabancılaşma ile modernizm arasında da bir ilişki olduğunu kabul etmek ve bu ilişkiyi betimlemek gerekmiştir. Araştırmanın amacı kültürel yabancılaşma ve postmodernizm arasındaki ilişkiyi Türkiye örneğiyle somutlaştırmak olduğundan Türkiye ve postmodernizm ilgisini, Türkiye ve modernizm ilgisinden başlatmak gerekmiştir. Buradan hareketle, çalışmamızda bir bütünlük oluşturabilmek için Türkiye'de kültürel yabancılaşma sorununu modernizm ve postmodernizm perspektifinde bütünleştiren tarihsel bir şema oluşturmaya çalışılmıştır. Çalışmanın kavramsal çerçeve kısmında, kültürel yabancılaşma olgusuna temel oluşturan yabancılaşma ve kültür kavramları ele alınmıştır. Yabancılaşma başlığı, `Dinsel Vnk ı er ? bancılaşma`, `Toplumsal ve Bireysel Yabancılaşma`, `Siyasal Yabancılaşma` altbaşlıkları ile genişletilmiştir. Kültür kavramı ise, `Kültürel Yabancılaşma` başlığında ayrıntılı olarak incelenmiş, ayrıca, bu başlık içerisinde kültürün, yabancılaşma sorununa dönüşmesinde kilit rol oynayan `Kitle Kültürü`, `Popüler Kültür ve Halk Kültürü`, `Alt Kültürler` ve `Kültür Endüstrisi` gibi biçimleri üzerinde durulmuştur. Türkiye ve modernizm olgusu arasındaki ilişki, Batı toplumlarının uygarlık düzeylerinin bir sonucu olarak diğer kültürlerinin üzerinde bir merkez kültürü teşkil etmesi ve bu kültürü yayılmacı politikaların bir gereği olarak kültür emperyalizmi olarak anılan bir yöntemle, merkeze göre çevre durumunda olan toplumlara aktarma sürecine bağlanmıştır. 1. bölümde modernizmin, Batı uygarlığına ait merkez kültürü için bir üst- anlatı durumuna gelişi ve merkez kültürünün bu üst-anlatı perspektifinde diğer toplumlara aktarılma gerekçeleri tartışılmıştır. 2. bölümde Türkiye toplumunun, Osmanlı döneminde Batılılaşma hareketleri aracılığıyla modernizmle tanışması, 3. bölümde modernleşme hareketlerinin bir ulusal politikaya dönüşmesi ve bu doğrultuda gerçekleştirilen kültür politikaları ile bu politikalar ve kültürel yabancılaşma arasındaki ilişki ele alınmıştır. 4. bölümde modernizmin meşruiyet dayanaklarını yitirmesi, 5. bölümde modenıizme alternatif bulmaya yönelik yeni arayışlar ve postmodernizm tartışmaları incelenmiştir. Son bölümde ise kültürün Postmodern anlayış içindeki konumu, postmodernizm ve kültürel yabancılaşma ilişkisi ve bu ilişkinin Türkiye'ye somut yansımaları tespit edilmeye çalışılmıştır. Keywords: Modernizm - Postmodernizm - Yabancılaşma - Kültür In this study, it has been started from the hypothesis that there has been a relation between postmodernism and cultural alienation and this reletion has been tried to be made concrete by the example Turkey. Postmodernism is a concept which is related with the fact modernism as understood by the root of the word itself. As the concept has been analyzed from different points of view, this relation has been met with the meanings such as `anti- modernism`, `beyond modernism` or `neo-modernism`. According to our claim, postmodernism explains the new way which modernism as on-explanation which bases on the capitalist production relations and forms suitably through the changes in historical conditions. When we use the concept in that meaning, it has been necessity to accept the relation between cultural alienation and modernism and to describe this relation. Since the aim of the research is to make concrete the relation between the cultural alienation and postmodernism with the model Turkey, it has been essential to begin the connection between Turkey and postmodernism from the connection between Turkey and postmodernism. Bearing this in mind in this study in order to make totality it has been tried to form the historical outline which becomes complete the cultural alienation problem in Turkey in perspective of modernism and postmodernism.vıı In the part of the conceptual outline of the study, the concepts `alienation` and `cultur ' which are the basis of the idea `cultural alienation` have been studied, The headline Alienation has been widened with the sub-headlines such as `Religious Alienation`, `Social and Individual Alienation` and `Political Alienation`. The concept Culture has been analyzed in detail under headline `Cultural Alienation`. Moreover, under this head line concerning the culture such as `Mass Culture`, `Popular Culture and Folk Culture`, `Sub-culture` and `Cultur Industry` which play important roles in the problem cultural alienation have been dwelt upon. The relation between Turkey and the concept Modernism has been connected with the transfer process towards the societies which are thougth periferi societies, with the method called as cultural imperialism, as in accordance with the civilization levels culture QY§r the Other cultures and the impose this culture in accordance with imperialist policies. In the 1st part, it has been argued that modernism has become on-explantion for the central culture of Western civilization and the reasons of central culture's being transferred to the other societies in this on-explanation perspective. In the 2nd part, it has been studied that Turkish Community, met with modernism by means of Westernization Movements during the period of Otoman Empire. In the 3rd part, it has explained that modernisation movements turned into a national policy and cultural policies which were realized in this direction and the relation between these policies and cultural alienation. In the 4th part that modernism loses valid bases has been studied. In the 5th part, new search to findvııı movements turned into a national policy and cultural policies which were realized in this direction and the relation between these policies and cultural alienation. In the 4th part that modernism loses valid bases has been studied. In the 5th part, new search to find alternative ways to modernism and postmodernism arguments have been dwelt upon. In the last part, it has been tried to explain the position of the culture in the Postmodern understandig, the relation between postmodernism and cultural alienation and the concrete reflections on Turkey of this relation. Keywords: Modernism - Postmodernism - Alienation - Cultur 304

ÖZET Meşruiyet krizi, günümüzde, çağdaş demokrasileri içine olan ve giderek daha yoğun hissedilen bir sorun haline gelmiştir. Çoğulculuğu, siyasal düşünce geleneği olarak benimseyen, yurttaşların etkin katılımı üzerine inşa edilen temsili demokrasilerde, vatandaşların giderek siyasetten uzaklaşmakta oldukları gözlemlenmektedir. Depolitizasyon olarak da adlandırılan bu olgunun, meşruluk krizi ile ilgili olduğuna işaret edilir. Politik ilgisizliğin oluşmasına neden olan çok çeşitli faktörler vardır. Politik kirlenme, profesyonelleşme,..., kitle iletişimindeki gelişmeler ve modern politikanın değişen yüzü. Bu bağlamda varolmak için kamuoyunun desteğine ihtiyaç duyan çoğulcu demokrasinin, medyanın gelişmesi ve kitleleri etkileme gücü karşısında duyarsız kalması olanaksızdır. Pahalı teknolojisi olan, medyanın ekonomi bağımlılığı, dolayısıyla politikaya olan ilgisi de göz ardı edilemez. Medya, birebir enformasyonun mümkün olmadığı çağımızda kişilerin politik haberler konusundaki önemli bilgi kaynağıdır. Medyanın politik ilgisizlik üzerindeki sorumluluğunu göz ardı edemeyiz. Çünkü, kamuoyunun oluşumunda en etkili araç konumundadır. Onun içindir ki, devlet ve özel sektör etkinliklerine hükmeden, özel çıkarlara, destek sağlama işlevini yerine getiren, medyanın bu çerçevede çözümlenmesi önemlidir. Düşünce ve eylemleriyle gündeme gelen politikacılar kadar, medyanın bunları nasıl ürettiği de önemlidir. Karşılıklı çıkar ilişkileri ve bağımlılıkları neticesinde kamuoyu sağlıklı bilgilendirilmediğine inanabilir. Ya da her gün, karşılaştığı politik kirlenme onu politikadan uzaklaştırabilir. Kontrol edemediği bu güç karşısında, sosyal savunma ve içe kapanma ile ilişkili iş birliği ve fikir birliği mekanizmalarını destekleyecek şekilde hareket edebilir. Sonuçta medya politik ilgisizliğin oluşmasında bilinçli ya da bilinçsiz ama önemli bir rol oynar. ABSTRACT The crisis of legitimacy has become a problem which contains the contemporary democracies and is increasingly felt more and more intensely in the present day.In representative democracies which have adopted pluralism as a custom of political thinking and build upon the active participation of the citizens, the citizens are observed to increasingly move away from politics.lt is pointed out that this phenomenon which is also called depolitizasyon is associated with the crisis of legitimacy. There are a variety of factors which cause the formation of political indifference:Political contamination,global causes,professionalization,.developments in public communications and the changing face of modern politics. In this context.it is impossible that pluralist democracy which needs the support of the public opinion in order to survive remains insensitive before the development of the meia and its power to influence large groups of people.One cannot overlook the economic dependence and thereby the interest in politics of the media which has an expensive technology. The media is the source of political news for individuals in our age in which one-to-one information is not possible. We cannot overlook the media's responsibility on political indifference.Forit is. the most efficient device in the formation of the public opinion.Therefore the media which governs the public and private sector activities.performs the function of providing support for private interest must be analysed within this framework.lt is also important in this process how the media has produced the politicians who are spoken of in every day life with their thoughts and actions as well as the politicians themselves. People may believe that they are not informed in a good manner as a consequence of the relations of reciprocal interests and dependencies. Or the political contamination which they encounter everyday may cause them to move away from politics.Before such a power which they cannot control,they may act to support the cooperation and unanimity of opinion in association with social defense and introspection. As a result,the media plays an important role in the formation of political indifference. 79