Search

Kemik doku, organik ve inorganik maddelerden oluĢan kompleks bir dokudur. Hormonlar, büyüme faktörleri, sitokinler, iz elementler gibi birçok unsurun etki gösterdiği kemik dokuda 100‟ün üzerinde hastalık ve sendrom tanımlanmıĢtır. Her biri karmaĢık ve farklı yaklaĢımlar gerektiren bu hastalıklar, kemik rejenerasyonu ile ilgili giriĢimlere ihtiyaç duyan bireylerde yenilikçi hücresel tedavi yaklaĢımlarında problemlere sebep olabilecek potansiyeldedir. ÇalıĢmada osteoblast hücre hattı olan hfOB hücreleri üzerinde TGF-ß3 ve 17ß-estradiol kullanarak kemik metabolizmasında önemli role sahip olan osteoprotegerin (OPG) proteinin üretimi arttırılarak yüksek seviyede OPG içeren koĢullandırılmıĢ medyum (KM) elde edildi. Elde edilen yüksek seviyede OPG içeren KM‟nin yanı sıra TGF-ß3, 17ß-estradiol ve standart hfOB KM kullanılarak amniyotik sıvı kaynaklı kök hücrelerde (ASKKH) osteojenik farklılaĢtırma çalıĢmaları yapıldı. On dört ve yirmi bir günlük farklılaĢtırma çalıĢmalarının ardından hücreler real-time PCR yöntemi ile osteojenik belirteçler olan SPP1, RUNX2, COL1 ve DCN gen ifadeleri bakımından incelendi. Hücrelerde ayrıca Alizarin Red S boyamasının sayısal değerlendirmesi yapılarak kalsiyum birikimi seviyeleri belirlendi. Elde edilen veriler 17ß-estradiolün ASKKH‟leri hızla osteojenik farklılaĢmanın ileri safhalarına taĢıdığını ve mineralizasyonu arttırdığını gösterdi. Öte yandan TGF-ß3 ve OPG‟nin ise hücrelerin daha uzun süre erken osteoblastogenezis safhasında kalmasına yardımcı olduğu ve hücrelerde mineralizasyon miktarını düĢük seviyelerde tuttuğu görüldü. Daha hızlı kemikleĢme ve yüksek oranda mineralizasyonun amaçlandığı durumlarda 17ßestradiol daha baĢarılı sonuçlar vaat ederken hücrelerin erken osteoblastogenezis safhasında tutulmasının fayda sağlayacağı veya ekstansif mineralizasyonun sorun yaratacağı durumlarda ise TGF-ß3 ve OPG‟nin daha yararlı olabileceği düĢünülmektedir. ÇalıĢmadan elde edilen veriler diğer erken ve geç osteogenezis belirteçlerinden elde edilecek veriler ile zenginleĢtirilmeli; belirlenecek farklı zaman aralıkları ile hücrelerin osteogenezisin hangi aĢamasında ne kadar süre ile kaldığı belirlenmeli ve elde edilecek sonuçlar in vivo çalıĢmalar ile test edilmelidir. Bone is a complex tissue which comprises of both organic and inorganic substances. There are numerous factors known to effect the tissue like hormones, growth factors, cytokins, trace elements, etc. and over 100 diseases and syndroms had been identified related with the the tissue. These pathological states which require comlex and unique treatments, have the potential to stimuate severe adverse effects in innovative cellular therapy approaches. In the study, production of osteoprotegerin (OPG), a very important protein for bone metabolism, is promoted in osteoblast cell line hfOB cells under the influence of TGF-ß3 and 17ß-estradiol and the condition mediums (CM) were collected as OPG rich CM. Amniotic fluid derived stem cells (AFSCs) were differentiated into osteogenic lineage using OPG rich CM, TGF-ß3, 17ß-estradiol and standart hfOB CM. The cells were analysed with real-time PCR after 14 and 21 day differentiations for gene expressions of osteogenic markers SPP1, RUNX2, COL1 and DCN. Furthermore, Alizarin Red S quantification were performed on differentiated cells to determine their calcium deposition levels. The data suggested that, 17ß-estradiol hastens the osteogenic differentiation progress and helps cells to reach late osteogenesis rather quickly while also augmenting the mineralisation of cells. In other respects, TGF-ß3 and OPG assists cells to stay in early osteoblastogenesis stage for a longer period and keeps mineralisation in low levels. In circumstances that enhanced bone formation and greater mineralisation is intended, 17ß-estradiol offers promising results while TGF-ß3 and OPG seems to be more prefferable in situations which extensive mineralisation is undesirable and use of early osteoblastogenic cells would be beneficiary. Data from the study should be further expanded with other early and late osteogenic markers and it also should be determined how long the cells remain in which stage of osteogenesis by setting different time intervals. Finally, the results of those studies should be tested with in vivo studies.

Amaç: Diyabetik ayak ülseri, hastanede kalış süresi uzunluğu, maliyeti, mortaliteve morbiditenin yüksekliği gibi nedenlerden dolayı en önemli halk sağlığı sorunlarındanbirisidir. Kemik başta olmak üzere endotel ve düz kas hücereleri de dahil birçokdokudan salgılanan Osteoprotegerin (OPG), tümör nekroz faktörü reseptör süperailesine ait bir glikoproteindir. Bu çalışma, diyabetik ayak yarası olanlarda OPG'ninarteriel kalsifikasyon ve hastalığın şiddeti üzerine olan etkisini amaçlamaktadır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, Hastanemiz Endokrin kliniğine başvuran 30diyabetik ayak yarası olan, 27 diyabeti olup ayak yarası olmayan ve 28 kontrol grubuerişkin hasta dahil edilmiştir. Hastalardan alınan serum OPG düzeyi ELİSA kitleri ileçalışılmış ve hastalardan eşzamanlı olarak HbA1c, lipid paneli, CRP, hemogram, BUN,kreatinin, ALT, 25-OH-VİTD3, ca, inorganik fosfor ve idrar örneklerinden spotidrardan protein/kreatin bakılmıştır. Bunların yanında, hastaların Anamnezledemografik bilgileri, kilo, ek hastalık varlığı, DM tipi ve süresi, kullandığı ilaçlar,sigara/alkol kullanım durumu, mikrovasküler/makrovasküler komplikasyon varlığıbilgileri kayıt altına alınmıştır. Arteriel kalsifikasyonunu değerlendirmek amacıyla,ayak/ayakbileği çok kesitli BT ile Ca skorları da hesaplanmıştır.Bulgular: Diyabetik ayak yarası olanlarda mikrovasküler/makrovaskülerkomplikasyonlar daha yüksek saptanmıştır. Diyabetik ayak yarası olanlarda koronerarter hastalığının (KAH) varlığı, ilaç kullanımı ve CRP ile OPG arasında anlamlı birilişki olduğu gözlenmiştir.Sonuç: Diyabetik ayak yarası olanlarda OPG ve alt ekstremite Ca skoru ayakyarası olmayanlardan istatiksel olarak anlamlı yüksek saptandı. Ancak hastalığınşiddetini değerlendirmede kullandığımız Wagner klasifikasyonu ile OPG düzeyi ve Caskoru arasında istatistiksel bir ilişki bunulamamıştır.Anahtar sözcükler: Diyabetik ayak, Osteoprotegerin, Vasküler kalsifikasyon Aim: Diabetic foot ulcer is one of the most important public health problems dueto reasons such as length of hospital stay, cost, mortality and high morbidity.Osteoprotegerin (OPG) is a glycoprotein of the tumor necrosis factor receptorsuperfamily that is secreted from many tissues, including bone and endothelial andsmooth muscle cells. This study aims to investigate the effect of OPG on arterialcalcification and severity of the disease in patients with diabetic foot injury.Material and Method: In this study, 30 patients with diabetic foot ulcer, 27diabetic patients with no diabetic foot ulcer and 28 control group adults admitted to ourhospital Endocrine Clinic were included. The OPG gene was were measured in theserum samples taken from the patients using ELISA kits and at the same time, patients'HbA1c, lipid panel, CRP(c-reactive protein), hemogram, BUN(Blood Urea Nitrogen),creatinine, ALT(alanineaminotransferase), 25-OH-VITD3, calcium, inorganicphosphorus and the ratio of protein to creatinine were measured in spot urine,simultaneously. Additionally, the patients' anemnesis demographic information, weight,back ground information, presence of additional disease, type and duration of DM,drugs used, smoking/alcohol use status, microvascular/macrovascular complicationswere recorded. Ca score (Calcium score) was also calculated by foot/ankle multisliceCT to assess arterial calcification.Results: Microvascular/macrovascular complications were revealed higher inpatients with diabetic foot ulcer compared to the controls. There was a significantrelationship between OPG levels and the presence of coronary artery disease, drug useand CRP levels of patients with diabetic foot ulcer.Conclusion: The relationship between OPG level and lower extremity Ca scorewas determined significantly higher in patients with diabetic foot ulcer compared to thecontrols without foot ulcer. However, the relationship between the Wagnerclassification used for evaluating the severity of the disease and the OPG level and Cascore was not found statistically significant.Keywords: Diabeticfoot, Osteoprotegerin, Vascular calcification 53

İmplant diş hekimliği, 20. yüzyıldan bu yana istikrarlı bir şekilde ilerlemiştir ve peri-implant bölgedeki yumuşak - sert dokular arasındaki biyolojik etkileşimle ilgili çalışmalar arttıkça gelişmektedir. Günümüzde implant destekli sabit geçici protezlerle estetik bölgedeki yumuşak doku yönetimi üzerine yapılan araştırmalar oldukça popüler hale gelmiştir. Bununla birlikte, literatürde protez materyali seçimi ile ilgili sınırlı veri bulunmaktadır. Amacımız implant destekli sabit geçici kronlarda kullanılabilecek farklı protez materyallerinin (Polimetil metakrilat [PMMA] ve akışkan kompozit [AK]) marjinal kemik kaybı, sitokin seviyeleri (RANKL, OPG) ve pembe estetik skor (PES) üzerine farklı bir etkisinin olup olmadığı araştırmaktır.47 hasta (33 kadın, 14 erkek), diş çekimi sonrası immediat implant protokolü ile tedavi edildi. Standardizasyon için, her hastada sadece maksiller premolar diş restore edildi, ayrıca komşu dişlerin her ikisi de diş arkında mevcuttu. Daha sonra hasta başı yaklaşımla implant destekli sabit vida tutuculu geçici kron hazırlandı. Cerrahi seansta biyotip ve yerleştirilen implant ile çekim soketi arasında kalan boşluk değerleri kaydedildi. Ameliyat öncesinde kronlar iki farklı malzeme ile (26 PMMA, 21 AK) hastanın modellerinde hazırlandı. Ameliyat prosedürünü takiben, polietereterketon (PEEK) abutmentler üzerine sentrik ve eksentrik hareketlerde fonksiyonel olmayacak şekilde ayarlanan geçici protez hazırlandı. Ameliyattan sonra hastalar üç ay boyunca aylık olarak değerlendirildi. Her takip seansında modifiye plak indeksi (mPI), modifiye dişeti indeksi (mGI), sondlamada kanama ve keratinize gingiva genişliği ölçüldü. Buna ek olarak; fotoğraf, paralel teknikle elde edilen periapikal radyografi ve peri-implant oluk sıvısı (PİOS) düzenli olarak toplandı. 5 hasta (PMMA'dan 4, AK grubundan 1), 1. ayda implant kaybı nedeniyle çalışma dışı bırakıldı. Pembe estetik puanlama yapıldı. Marjinal kemik kaybı, mezial ve distalde ayrı ayrı hesaplandı. Sitokin seviyeleri PICF'den analiz edildi. İstatistiksel analizler (Shapiro-Wilk, Tekrarlanan ölçümlerde iki yönlü ANOVA, Student-t testi, Eşleştirilmiş t testi, α = 0,05) tamamlandı.PES değerleri grup içi değerlendirmelerde her iki materyal için de anlamlı olarak arttı (p 0,05). Boşluk ve biyotip, Student t-testi ile değerlendirildi. Gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. Sondlamada kanama, mPI ve mGI parametrelerinin üçüncü ay değerleri, Student t-testi ile analiz edildi ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Keratinize diş eti genişliği, Eşleştirilmiş t testi sonuçlarına göre her iki grupta da zamana göre istatistiksel olarak anlamlı olarak arttı (p< 0,05). İmmediat implantasyon protokolüyle tek implant yerleştirildiğinde, implant destekli sabit vida tutuculu geçici kron, yumuşak dokuları korumak ve estetik sonuçları geliştirmek için rutin olarak uygulanabilir. Hem PMMA hem de AK, implant destekli sabit vida tutuculu geçici kron malzemesi olarak uygulanma potansiyeline sahiptir.Anahtar kelimeler: İmmediat implant, PEEK, İmplant destekli sabit geçici kron, RANKL, OPG Implant dentistry has been improved steadily since the 20th century, and it has been growing with the studies about the biological interaction between surrounding soft - hard tissues. In addition, researches on the soft tissue management in the esthetic zone with implant-supported fixed interim prosthesis have become quite popular. However, there are still limited data about prosthetic material selection in the literature. We aimed to observe the effect of the different prosthetic materials (Polymethyl methacrylate [PMMA] and flowable composite [FC]) which could be used in the interim implant-supported fixed crown, on marginal bone loss, cytokine levels (RANKL, OPG) and pink esthetic score (PES).47 patients (33 women, 14 men) were treated with immediate implant therapy after tooth extraction. For standardization, only the maxillary premolar tooth of each patient was restored, and both of the adjacent teeth were present in the dental ark. Patients were then received an interim implant-supported fixed dental crown by chair-side. Biotype and gap values were recorded in the surgery session. Interim crowns were prepared before the surgery on patient's models with two different materials (26 PMMA, 21 FC). Following the surgery procedure, interim prostheses adjusted on polyetheretherketone (PEEK) abutments as non-functional in centric and eccentric movements. After the surgery, patients were evaluated monthly for three months. On each follow-up session modified plaque index (mPI), modified gingival index (mGI), bleeding on probe and keratinized gingiva width were measured. In addition to that, photograph, periapical radiography obtained by parallel technique and peri-implant crevicular fluid (PICF) were collected regularly. Five patients (4 from PMMA, 1 from FC group) were excluded from the study due to the implant loss in the 1st month. Pink esthetic scoring was made. Marginal bone loss was calculated for mesial and distal separately. Cytokine levels were analyzed from PICF. Statistical analyses (Shapiro-Wilk, Repeated Measures two-way ANOVA, Student's t-test, Paired Sample t-test, α = 0.05) were completed.PES was increased significantly within groups (p < 0,01). However, there was no statistically significant difference between groups in each month. According to the Student's t-test, no statistically significant difference was found for the marginal bone loss both within groups and between groups (p > 0,05). Gap and biotype were assessed with the Student's t-test, which resulted in no difference between groups. Third month values of bleeding in probe, mPI and mGI were analyzed via Student's t-test and no statistically significant difference was found. In contrast to that, keratinized gingiva width was increased statistically significant by time in both groups according to the results of Paired sample t-test.When a single implant is placed immediately, the interim implant-supported fixed crown could be routinely applied to preserve the soft tissues and to enhance the esthetic results. Both the PMMA and the FC have the potential to be applied as an interim implant-supported fixed crown material.Key words: Immediate implant, PEEK, Implant supported fixed interim crown, RANKL, OPG 160

Maksiller transvers yetmezlik kraniyofasiyal bölgede en sık görülen iskeletsel problemlerden biridir. İskeletsel olgunluğunu tamamlamış bireylerde maksiller transvers yetmezlikler cerrahi destekli hızlı maksiller genişletme ile tedavi edilebilmektedir. Ortodontik apareyler ile oluşan mekanik stres, periodonsiyumdaki hücreleri bağ dokusunun yeniden şekillenmesinden ve osteoklast aktivasyonundan sorumlu biyolojik olarak aktif maddeler oluşturmak için teşvik etmektedir. Bumaddeler dişeti oluğu sıvısının içeriğinde saptanabilmektedir. Bu çalışmanın amacı cerrahi destekli hızlı maksiller genişletme sonrası dişeti oluğu sıvısı içeriğindeki RANK, RANKL ve OPG değişimlerinin incelenmesidir. Çalışmaya maksiller darlık endikasyonu bulunan ve yaş ortalaması18,063,18 yıl olan 11 kadın (%68,75), 5 erkek (%31,25) toplam 16 hasta dahil edilmiştir. Hastaların sol üst santral, lateral, 1. ve 2. premolar dişlerinin meziobukkal bölgelerinden operasyon öncesi (T0), aktif genişletme sonrası (T1) ve retansiyon sonrası 4. ayda (T2) dişeti oluğu sıvısı örnekleri toplanmıştır. Toplanan dişeti oluğu sıvısı örneklerinde RANK, RANKL ve OPG seviyelerindeki değişimler incelenmiştir. RANK ve RANKL değerlerinin aktif genişletme sonrası santral ve 1. premolar dişlerde istatistiksel olarak anlamlı biçimde arttığı, OPG değerlerinin isesantral ve 1. premolar dişlerde istatistiksel olarak anlamlı biçimde azaldığı belirlenmiştir. Retansiyon sonrası RANK ve RANKL değerleri başlangıç seviyelerine yaklaşmış olmakla birlikte RANK değerlerinin santral ve 1. premolar dişlerde lateral ve 2. premolar dişlere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu bulunmuştur. RANKL değeri de retansiyon sonrası 1. premolar dişte 2. premolara göre istatistiksel olarak anlamlı biçimde yüksektir. OPG değerlerinin istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte retansiyon sonrası arttığı görülmüştür. Çalışmanın sonuçlarına göre cerrahi destekli hızlı maksiller genişletmenin dentoalveolar ve periodontal etkisiyle dişeti oluğu sıvısındaki RANK, RANKL ve OPG seviyeleri etkilenmektedir. Maxillary transverse deficiency is one of the most common skeletal problems in the craniofacial region. In patients who have completed skeletal maturity, maxillary transverse deficiency can be treated with surgery assisted rapid maxillary expansion. Mechanical stress caused by orthodontic appliances fillips the cells in the periodontium to form biologically active substances responsible for the remodeling of connective tissue and osteoclast activation. These substances can be detected in the content of the gingival fluid. The aim of this study was to investigate changes in RANK, RANKL and OPG in gingival crevicular fluid after surgically assisted rapid maxillary expansion. A total of 16 patients whom has maxillary transverse deficiency endication with a mean age of 18,063,18 years with 11 female (68.75%) and 5 male (31.25%) were included in the study. Gingival crevicular fluid samples were collected from the mesiobuccal regions of the upper left central, lateral, 1st and 2nd premolar teeth before the operation (T0), after active expansion (T1) and at the 4th month (T2) after retention period. Changes in RANK, RANKL and OPG levels of gingival crevicular fluid samples were investigated. RANK and RANKL amounts were found to be significantly increased in the first and second premolar teeth after expansion, and OPG amounts were significantlydecreased in central and first premolar teeth. Although the RANK and RANKL amounts were close to the baseline levels after retention, RANK amounts were found to be significantly higher in the central and first premolar teeth compared to the lateral and second premolar teeth. RANKL was also significantly higher in the first premolar teeth than in the second premolar after retention. Although OPG amounts were not statistically significant, it was found to increase after retention period. According to the results of the study, RANK, RANKL and OPG levels in gingival crevicular fluid are affected with dentoalveolar and periodontal effect of surgically assisted rapid maxillary expansion. 117

Amaç: Ateroskleroz kaynaklı kardiyovasküler hastalıklar, dünyada başlıca ölümsebeplerindendir. Aterosklerotik süreçte çevresel, genetik, oksidatif, biyokimyasalbirçok faktör rol oynamaktadır. Biz de aterosklerotik süreçte rol oynadığı öne sürülenserum Fibroblast Growth Faktör (FGF–23), Klotho, Fetuin-A, Osteoprotegerin (OPG),Osteopontin (OPN), Yüksek Duyarlıklı C-Reaktif Protein (Hs-CRP) belirteçlerinin,koroner arter hastalığıyla ilişkilerini, yaygınlığını ve bunların birbirlerine üstün olupolmadığını değerlendirerek, koroner arter hastalığı (KAH) erken tanısında kullanılıpkullanılamayacağını öğrenmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, KAH olan 52 kişilik KAH grubu ve anjiyografikolarak normal epikardiyal koroner arterlere sahip 30 kişilik kontrol grubu alındı. Tümhastaların rutin laboratuar tetkikleri çalışıldı. Ek olarak serum FGF–23, Klotho, Fetuin-A, OPN, OPG, Hs-CRP belirteç düzeyleri de çalışıldı. Tüm bireylerin Heart Skor,Framingham Risk Skoru hesaplandı.Karotis intima-media kalınlığı (KİMK) ve sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (LVEF)ultrasonografik olarak ölçüldü. SYNergy between percutaneous coronary interventionwith TAXus and cardiac Surgery (SYNTAX), SYNTAX II ve Gensini skorlarıhesaplandı. Anatomik SYNTAX skoruna göre hastalar düşük (SYNTAX23, n=23) olmak üzere 2 grupta sınıflandırıldı. Datalar SPPS21.0 ve analiz edildi.Bulgular: Kontrol grubu olarak alınan 30 katılımcının 11'i (%36,7) erkek, 19'u32'si (%61,5) erkek, 20'si (%39,5) kadın, yaş ortalaması ise 63.60±9.20 yıldı. Erkekcinsiyet (p=0.030) ve hipertansiyon (HT) (p=0.01) KAH grubunda anlamlı olarak dahayüksek bulundu. Yaş (p=0.111), vücut kitle indeksi (BMI) (p=0.380), diyabetesmellitus(DM) (p=0.694) ve sigara kullanımı (p=0.109) açısından kontrol ve KAH grubuarasında anlamlı farklılık saptanmadı. KAH ve kontrol grupları arasında çalışılan serumbelirteç düzeyleri karşılaştırıldığında ise FGF–23 (P=0.033), Klotho (p23, n = 23) according to anatomic SYNTAX score. SPSS 21.0 program was used forstatistical analysis.Results: Eleven (36.7%) of the 30 control group were male and 19 (62.3%) werefemale. The mean age was 60.43 ± 7 years of the control group. Thirty two (61.5%) ofthe 52 CAD group were male, 20 (39.5%) were female and the mean age was 63.60 ±9.20 years. Male gender (p = 0.030) and hypertension (p = 0.010) were significantlyhigher in the CAD group. There were no significant differences between control andCAD groups in terms of age (p = 0.111), BMI (p = 0.380), DM (p = 0.694) and cigarettesmoking (p = 0.1). Serum marker levels between patients and control groups werecompared with FGF–23 (P = 0.033), Klotho (p

Hashimoto tiroiditi otoimmün tiroid hastalığıdır. Ateroskleroz, dünyada en sık görülen ölüm nedenidir ve ciddi morbiditeye neden olur. Aterosklerozda arterlerin subintima tabakasında lipidler, karbonhidratlar, fibröz doku, kalsiyum gibi maddelerin lokal birikimlerinin oluşturduğu patolojik bir durum söz konusudur. Hipotiroidi hastalarında LDL kolesterol absorbsiyonun artması, endotel disfonksiyonu, hiperkoagulabilite, diastolik hipertansiyon gibi klasik risk faktörlerinin ateroskleroz riskini arttırabileceği üzerinde durulmasına rağmen artmış riskin mekanizması henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Son yıllarda, aterosklerotik kardiyovasküler hastalıklar için yeni risk faktörleri tanımlanmaktadır. Bunlar; fetüin-A, osteoprotegerin (OPG), vasküler endotelial growht faktör (VEGF), fibroblast growht faktör-23 (FGF-23) ve interlökin-6 (IL-6) dır. Biz bu çalışmamızda hashimoto tiroiditi tanılı hastalarda serum fetüin-A, OPG, VEGF, FGF-23, İL-6 düzey tesbiti ile KİMK, brakial arter dilatasyon ölçümü yaparak sağlıklı populasyona göre ateroskleroz ile ilişkisini ortaya koymayı amaçladık.Kontrol grubunun medyan yaşı 30.42+9,6 hasta grubunun medyan yaşı ise 31.85+7.13 saptandı. Her iki grupta da 10 erkek 30 kadın çalışmaya dahil edildi. Hasta ve kontrol gruplarında FMD-sonra ölçümleri FMD-önce ölçümlerine göre anlamlı derecede yüksek olup bu fark kontrol grubunda daha belirgindi (p=0,001,p=0,001). KİMK, hashimoto hastalarında kontrol grubuna göre daha fazla saptandı ve bu istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,033). Fetüin-A (p=0,37), OPG (p=0,33), FGF-23 (p=0,35), IL-6 (p=0,69) düzeylerinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı. VEGF istatistiksel olarak anlamlı saptandı (p=0,024).Hashimoto hastalarında; fetuin-A, osteoprotegerin, FGF-23 ve interlökin-6 düzeylerini sağlıklı populasyona göre farklı bulamadık Dolayısıyla ölçümü yapılmış olan bu parametreleri ateroskleroz ile ilişkilendirmek mümkün olsa da elimizdeki veriler halen yeterli değildir ve daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır Hashimoto thyroiditis is an autoimmune thyroid disease. Atherosclerosis is the most common cause of death in the world and causes severe morbidity. Atherosclerosis is a pathological condition characterized by local accumulation of substances such as lipids, carbohydrates, fibrous tissue and calcium in the subintima layer of arteries. It is thought that classical risk factors such as increased LDL cholesterol absorption, endothelial dsyfunction, hypercoagulability, diastolic hypertension may increase the risk of atherosclerosis in hypothyroid patients on the other hand, the mechanism of the increase in risk has not been fully understood yet. In recent years new risk factors for atherosclerotic cardiovascular diseases have been identified. These new risk factors are; fetuin-a, Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF), Fibroblast Growth Factor-23 (FGF-23) and interleukin-6 (IL-6). In present study, we aimed to determine the relation of Hashimoto Thyroiditis with atherosclerosis by measuring serum fetuin-A, osteoprotegerin, VEGF, FGF-23, IL-6 levels, CIMT and brachial artery dilatation in patients with or without hashimoto thyroiditis.The median age of the control group was 30.42 9.6 and patient group was 31.85 7.13. In both groups 10 males and 30 females were present. FMD-after measurements were significantly higher in patients and control groups than FMD-before measurements and it was more pronounced in the control group (p=0,001, p=0,001). CIMT was statistically significantly higher in Hashimoto patient than control group (p=0,033). There was no statistically significant difference between the patient and control groups in terms of the levels of fetuin-α (p = 0,37), osteoprotegerine (p = 0,33), FGF-23 (p = 0.35) and IL-6 (p=0.69). VEGF was statistically significant difference (p=0,024).Fetuin-a, osteoprotegerine, FGF-23 and interleukin-6 levels in Hashimoto patients were not different from healthy populations.. Therefore, although it is not possible to correlate these measured parameters with atherosclerosis, the available data are still not sufficient and there is a need for larger studies. 59

Amaç: Bu çalışmanın amacı kanal yenileme işleminde kullanılan nonsteroid antiinflamatuar veya antibiyotik ilaveli kalsiyum hidroksit patının, periapikal lezyonlardan nükleer faktör kappa B ligandı (RANKL) ve osteoprotegerin (OPG) salınımı üzerine etkisini incelemektir.Materyal ve metot: Çalışmaya dahil edilen 66 hasta bir internet programı yardımı ile kullanılan kanal içi ilaca göre randomize olarak üç gruba ayrıldı: Ca(OH)2, Ca(OH)2+İbuprofen ve Ca(OH)2+Siprofloksasin. Guta perkalarlar kök kanallarından uzaklaştırıldıktan sonra, RANKL ve OPG örnekleri 3 adet kağıt kon kullanılarak dişlerin apikal dokularındaki interstisyel sıvılarından elde edildi. İkinci seans, medikamanlar kanaldan uzaklaştırıldı ve ikinci örnekler aynı metotla alındı. Tedavi öncesi ve sonrası RANKL ve OPG seviyeleri ELISA testi ile belirlendi ve RANKL/OPG oranı hesaplandı.Bulgular: Tüm gruplardaki grup içi analizlerde tedavi öncesi ve tedavi sonrası RANKL/OPG oranlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Her bir gruptaki RANKL/OPG oranının yüzdelik değişimi kullanılarak gruplar arası karşılaştırma yapılmış, gruplar arasında RANKL/OPG oranlarındaki yüzdelik değişim açısından da istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır.Sonuç: Bu çalışmanın sınırlamaları dahilinde, Ca(OH)2 patına ibuprofen veya siprofloksasin ilavesinin RANKL / OPG düzeyini düşürmek için ekstra bir fayda sağlamadığı sonucuna varılabilir. Anahtar Kelimeler: Periapikal lezyon, RANKL, OPG, Kanal içi ilaç, Kalsiyum hidroksit, İbuprofen, Siprofloksasin Aim: The aim of the present study was to compare pure Ca(OH)2, Ca(OH)2 + ibuprofen and Ca(OH)2 + ciprofloxacin in terms of Nuclear Factor Kappa B Ligand and Osteoprotegerin level in periapical lesions. Material and method: Sixty-six patients were randomly divided into three groups using a web program according to the medication selected: Ca(OH)2, Ca(OH)2+ Ibuprofen, Ca(OH)2+Ciprofloxacin. After removing gutta-percha from the root canals, the RANKL and OPG samples were taken from the interstitial fluid of the apical tissues using three paper points. At the second appointment, medicaments were removed and second sampling was performed using the same method. The RANKL and OPG levels were measured by enzyme-linked immunosorbent assay and RANKL / OPG ratio were calculated.Results: Intra-group analyses revealed that there was no statistically significant difference between pre-treatment and post-treatment RANKL/OPG ratios. Intergroup analyses were made using the percentage change of RANKL / OPG ratio between pre and post-treatment levels and revealed that there was no statistically significant difference among the groups.Conclusion: Within the limitations of the present study, it can be concluded that addition of ibuprofen or ciprofloxacin to the Ca(OH)2 paste does not provide extra benefit in terms of lowering RANKL/OPG level.Keywords: Periapical lesion, RANKL, OPG, Intracanal medicament, Calcium hydroxide, Ibuprofen, Ciprofloxacin 103

AMAÇ: Klimizde ortognatik cerrahi tekniklerden lefort 1 cerrahisi, bilateral sagital split cerrahisi ve her iki cerrahi geçiren hastaların kan serum RAN,RANKL ve OPG değerlerinin cinsiyet, zaman ve ameliyat tipi olarak karşılaştırılmasını değerlendirdik. Amacımız cerrahi gereksinimi olan ve ameliyat uygulanan hastalarda kan serum sitokin değerlerinin ortognatik cerrahide kemik iyileşme hızını ve remodelingi ne denli etkilediğini araştırmaktır.GEREÇ VE YÖNTEM: Ortognatik cerrahiye gereksinim duyan 17 hasta ortodontist tarafından değerlendirilerek muayene edildi. Operasyondan önce kan örneğinden (kontrol grubu) alınan kandaki RANK, RANKL ve OPG değerlerinin belirlenmesi amaçlanır. Operasyondan sonra yine örnek (çalışma grubu). Hastalardan alınan kan örnekleri ependorf tüplerinde -80C'de serumize edilerek saklanmıştır. Bu tüplerdeki serum örneklerinde RANK, RANKL, OPG miktarların ELISA cihazları yardımıyla saptanmıştır.BULGULAR: Hem OPG hem de sRANKL için, lokal ve sistemik düzeyler arasında anlamlı bir fark bulunmadı ve değerleri, ameliyat edilen zaman noktalarında cerrahi sonrası kırık iyileşme süreci ile değiştirilmedi. RANK, RANKL ve OPG molekülleri arasında kırık onarımı sürecinde ana rol sRANK tarafından oynanmaktadır. RANK osteoklast aktivitesinde önemli bir rol oynadığından, cerrahi sonrası bu sitokinin düzeylerinin hızlı ve lokal olarak artması, onarım sürecindeki osteoklastik aktivitenin artışına işaret edebilir.Elde edilen sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç olmasına rağmen, ameliyattan 1 ve 10 gün sonra ameliyat öncesi serum örneklerinde OPG değerinin hafif arttığı belirlendi.RANKL değerlerinin, RANKL değerlerinin cerrahi öncesi azalmasına rağmen, RANKL değerlerine ters orantılı olduğu ancak istatistiksel olarak anlamlı olmadığı bulundu.SONUÇ: Bu biyobelirteçleri kemik iyileşme sürecini izlemek için olası bir araç olarak değerlendirmek amacıyla, çalışmamız ortognatik cerrahi sırasında RANK / RANKL / OPG sisteminin ilk kapsamlı değerlendirmesi olarak düşünülebilir. Bu parametrelerin cerrahinin klinik değerlendirmesi ve ameliyat sonrası iyileşme ile korelasyonunu geliştirmek için daha fazla araştırma yapılacaktır.ANAHTAR KELİMELER: ortognatik,opg,rank,rankl OBJECTIVES: We compared the blood serum RAN, RANKL and OPG values of orthognathic surgery techniques in terms of gender, time, and type of surgery for left 1 surgery, bilateral sagital split surgery and both surgical patients. Our aim is to investigate the effect of blood serum cytokine levels on orthognathic surgery on bone remodeling and remodeling in surgically treated patients.MATERIALS AND METHODS:Seventeen patients who need orthognathic surgery will be identified after being evaluated and examined by the orthodontist.İt is aimed to determine the values of RANK,RANKL and OPG in the blood be taken from the blood sample (control group) before the operation and the blood sample(study group) again after the operation.Blood samples taken from patients will be serumized and stored at -80C in ependorf tubes.İt is aimed to determine the amounts of RANK,RANKL,OPG in serum samples in these tubes with the help of ELISA devices. RESULTS:For both OPG and sRANKL there were no significant differences between local and systemic levels and their values were not altered by the fracture healing process after surgery at the considered time points. Among the RANK, RANKL and OPG molecules, the main role during the fracture repair process is played by sRANK. Since RANK has a major role in osteoclast activity, the rapid and local increase of the levels of this cytokine after surgery could indicate an increase of the osteoclastic activity involved in the repair processAlthough there was a statistically significant result in the obtained results, it was determined that OPG value was slightly increased in the serum samples before surgery from the patients on days 1 and 10 after ameliyat.RANKL values were found to be inversely proportional to the values of RANKL values despite the decrease in RANKL values before surgery, but not statistically significantCONCLUSIONS:Our study can be considered the first comprehensive evaluation of the RANK/RANKL/OPG system during orthognathic surgery, in order to evaluate these biomarkers as a possible tool to monitor the bone healing process. Further investigation will be performed to improve the correlation of these parameters with clinical evaluation of surgery and post surgery recovery.KEY WORDS:orthognathic, rank,rankl,opg 97

Çalışmamıza Haziran 2015-Haziran 2016 tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Göğüs Hastalıkları polikliniğine başvuran DEXA ile osteoporozu olduğu tespit edilen, 5 yaş-18 yaş arası 30 nonkistik fibrozis bronşektazi hastası dahil edildi. Çalışmamızda bu hastalarda gelişen osteoporozun moleküler düzeydeki sebeplerini anlayarak; RANKL, OPG düzeylerinin osteoporozun erken dönemde tanınmasında ve takibinde marker olarak kullanılmasını ve tedavisinde RANKL inhibitörlerinin kullanılabilirliğini araştırmayı amaçladık.Hasta ve sağlıklı gönüllülerden oluşan kontrol grubunda; RANKL, OPG, bALP, OST, NTX, Ca, P, Mg, ALP, PTH, D vitamini, spot idrar Ca/Cr düzeyleri karşılaştırıldı. Hasta grubunda DEXA ve QUS, kontrol grubunda sadece QUS ile KMD değerleri tespit edildi. Hasta grubuna sağ el bilek grafisi ile kemik yaşı tayini yapıldı.Hasta grubunun %56,6'sı (n:17) erkek, %43,4'ü (n:13)'ü kız ve ortalama yaşları 13,3±3,8 (5-18) yıldı. Kontrol grubundaki 40 hastanın %35'i (n:14) erkek, %65'i (n:26) kız ve ortalama yaşları 11,8±3,5 (5-17) yıldı. Hasta ve kontrol grupları arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı fark yoktu (p>0,05). Hasta ve kontrol grubu arasında RANKL, OPG, RANKL/OPG oranları, bALP, OST, NTX değerleri arasında istatiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p>0,05). Serum Ca ortanca değeri hasta grubunda 9,51(IQC: 0,74) kontrol grubunda 9,75(IQC:0,47) olarak bulunmuştur, aralarında istatiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0,003). İmmün yetmezlik alt grubunda serum Ca seviyeleri PSD alt grubu ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulunmuştur (sırası ile p=0,014 ve p=0,001). Çalışmamızda spot idrar Ca/Cr oranının ortanca değeri hasta grubunda 0,074 (IQC:0,092), kontrol grubunda 0,029 (IQC:2) olarak bulunmuştur, aralarında istatiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0,012). PSD alt grubunda spot idrar Ca/Cr oranları kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p=0,019). Hasta grubunda QUS z skorları ile DEXA z skorları arasında kuvvetli pozitif korelasyon elde edilmiştir (p=0,008). Hasta grubunda kemik yapım yıkım markerları arasında pozitif ve negatif birçok korelasyon tespit edilmiştir, bu durum bronşektazili hastalarda kemik turnoverının yüksek olduğunu düşündürmektedir. Sonuç olarak çalışmamızda, nonkistik fibrozis bronşektazi hastalarında gelişen osteoporozun patogenezinde rol alan belirteçleri arasında birçok ilişki saptadık. Nonkistik fibrozis bronşektazi hastalarında RANK/RANKL/OPG sisteminin rolünün daha iyi anlaşılması için daha geniş serilerde çalışmalar yapılmasının uygun olduğunu düşünüyoruz. 30 noncystic fibrosis bronchiectasis patients between 5 and 18 years of age who were diagnosed as osteoporosis with DEXA and applied to the Pediatrics Chest Diseases Department of Meram Medical Faculty of Necmettin Erbakan University between June 2015 and June 2016 were included in our study. In our study we aimed to understand the causes of osteoporosis at molecular levels and to investigate the usefulness of RANKL and OPG levels as markers in early diagnosis and follow-up of osteoporosis, RANKL inhibitors in the treatment of osteoporosis. In the patient group and control group consisting of healthy volunteers; RANKL, OPG, bALP, OST, NTX, Ca, P, Mg, ALP, PTH, D vitamine and spot urine Ca / Cr levels were compared. BMD values were determined by DEXA and QUS in the patient group and only QUS in the control group. Bone age was determined with right hand ankle graphy in the patient group.In the patient group 56.6% (n: 17) were male, 43.4% (n: 13) were female and their mean age was 13.3±3.8 (5-18) years. in the control group, 35% (n: 14) were male, 65% (n: 26) were female and their mean age was 11.8±3.5 (5-17) years. There was no significant difference in age and gender between patient and control groups (p> 0.05).There was no statistically significant difference between RANKL, OPG, RANKL/OPG ratios, BALP, OST, NTX values between the patient and control group (p> 0.05). The median serum Ca level was 9.51 (IQC: 0.74) in the patient group and 9.75 (IQC: 0.47) in the control group, there was a statistically significant difference between them (p = 0.003). Serum Ca levels were significantly lower in the immunodeficiency subgroup than in the PSD subgroup and the control group (p = 0.014 and p = 0.001, respectively). In our study, the median value of spot urinary Ca/Cr ratio was 0.074 (IQC: 0,092) in the patient group and 0.029 (IQC: 2) in the control group, with a statistically significant difference between them (p = 0.012). Spot urine Ca/Cr ratios in PSD subgroup were significantly higher than the control group (p = 0.019). There was a strong positive correlation between QUS z scores and DEXA z scores in the patient group (p = 0.008). In the patient group, many positive and negative correlations were found between markers of bone destruction and formation, suggesting that bone turnover is high in bronchiectasis patients.In conclusion, in our study, we found many relationships among the markers involved in the pathogenesis of osteoporosis in patients with noncystic fibrosis bronchiectasis. We think that it is appropriate to study in larger series to understand beter the role of the RANK / RANKL / OPG system in noncystic fibrosis bronchiectasis patients. 105

Periodontal ve peri- implant hastalıkların patogenezinde lokal ve sistemik etkenlerin kombinasyonu rol oynamaktadır. Konak kaynaklı enzimler, sitokinler ve proinflamatuar belirteçler bu yıkımda rol oynayan ana elemanlardandır. Bu çalışmanın amacı dişeti oluğu sıvısı (DOS) ve peri-implant oluk sıvısı (PİOS)'nda sklerostin, TWEAK, RANKL ve OPG düzeylerini periodontal ve peri-implant dokuların hastalık ve sağlık durumlarında tespit etmek ve biyobelirteç olarak kullanılabilme potansiyellerini değerlendirmektir. Çalışma grubumuz yaş ortalaması 51.84 ±14.05 olan 50 kadın, 41erkek toplam 91 kişiden oluştu. Bu bireylerde bulunan 39 diş ve sabit protetik restorasyonlar ile restore edilmiş 52 implant klinik ve radyografik muayene sonuçlarına göre 'Periodontitis'(n=22), 'Periodontal Sağlık' (n=17), 'Peri-implantitis' (n=27) ve 'Peri-implant Sağlık'(n=25) olmak üzere dört gruba ayrıldı. Tüm gruplarda periodontal ve peri-implant parametrelerin (cep derinliği, dişeti çekilmesi, dişeti kanama zamanı indeksi, gingival indeks ve plak indeksi) ölçümünün yanı sıra DOS ve PİOS örneklerinin eldesi gerçekleştirildi. DOS ve PİOS örneklerindeki, sklerostin, TWEAK, RANKL ve OPG düzeyleri uygun ELISA testleri ile ölçüldü. Çalışmanın sonucunda hastalık gruplarında sağlık gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek TWEAK, RANKL ve OPG düzeyleri tespit edildi. Sklerostin düzeylerinin peri-implantitis grubunda peri-implant sağlık grubuna göre anlamlı ölçüde yüksek olduğu görüldü. PİOS ve DOS'ta kemik metabolizmasının ürünleri bir arada inceleyen araştırmamızda sklerostinin peri-implantitis grubunda peri- implant sağlık grubuna göre anlamlı ölçüde yüksek bulunması nedeniyle peri-implant hastalık teşhisi açısından; diğer yandan TWEAK'in hem diş hem de implantlarda hastalık durumlarında sağlık durumlarına göre daha yüksek bulunması ve periodontal klinik parametrelerle korele olması nedeniyle hem periodontal ve hem de peri-implant hastalık açısından iyi birer biyobelirteç olabilecekleri sonucuna ulaşılmıştır. The combination of local and systemic factors plays a role in the pathogenesis of periodontal and peri-implant diseases. Host-derived enzymes, cytokines and other proinflammatory mediators play an integral role in this destruction. The aim of this study is to detect gingival crevicular fluid (GCF) and peri-implant crevicular (PICF) fluid levels of sclerostin, TWEAK, RANKL and OPG in periodontal and peri-implant tissues in disease and health conditions and also to assess the potential for use as biomarkers. The study population was consisted of 50 women and 41 men, in total of 91 individuals, with a mean age of 51.84 ± 14.05. Periodontitis (n=22), periodontal health (n=17), peri-implantitis (n=27) and 'peri-implant health' (n=25) groups were established according to clinical and radiographic examination results of 39 teeth and 52 implants restored with fixed prosthetic restorations. In all groups, measurements of periodontal and peri-implant parameters (probing depth, gingival recession, gingival bleeding time index, gingival index and plaque index) were performed and GCF and PICF samples were also collected. Sclerostin, TWEAK, RANKL and OPG levels in GCF and PICF were measured with ELISA tests. 'Diseased' groups revealed significantly higher TWEAK, RANKL and OPG levels compared to 'healthy' groups. Higher sclerostin levels have been detected in peri-implantitis groups when compared to peri-implant health group. In this study which evaluates four different bone metabolism products at the same time, sclerostin is thought to be a biomarker for peri-implant disease diagnosis due to the significantly higher levels in the peri- implantitis group than in the peri-implant health group. Moreover, TWEAK is found to be a better biomarker for both periodontal and peri-implant disease, due to the correlations with periodontal clinical parameters and the higher levels of TWEAK in disease conditions compared to the health in both dental implants and teeth. 106

Purpose: The aim of this study was to evaluate the serum levels of omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde levels in patients with polycystic ovary syndrome (PCOS)., Material and Methods: This prospective case-control study included 31 patients with the diagnosis of PCOS and 33 healthy cases as a control group. Both groups were compared according to demographic characteristics, antropometric measurements, levels of biochemical parameters and serum levels of omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde., Results: When compared with control group, patients in PCOS group were found to have statistically significantly lower age but have higher hirsutism score, fasting glucose level, total testosteron level, free androgen index, LH level and LH/FSH ratio. There was no statistically significant difference among PCOS and control groups in terms of serum omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde levels., Conclusion: No significant change was shown in the levels of serum omentin, osteoprotegerin and malondealdeheyde levels in women with PCOS.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; melatoninin ratlarda sistemik uygulamasının deneysel periapikal lezyon oluşumu üzerine olası etkilerinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: 30 adet Sprague-Dawley rat negatif kontrol, pozitif kontrol ve melatonin grubu olarak rasgele 3 gruba ayrıldı. Periapikal lezyon indüksiyonu için pozitif kontrol ve melatonin grubundaki ratların alt çene 1. büyük azı dişlerinin pulpaları ağız ortamına açıldı. Melatonin grubundaki ratlara günlük olarak IP 10mg/kg melatonin uygulanırken negatif kontrol ve pozitif kontrol grubundaki ratlara IP %10'luk etanol taşıyıcı uygulandı. Yirmi bir gün sonunda ratlar sakrifiye edildi. Periapikal lezyon alanı radyografik ve histomorfometrik, enflamasyon şiddeti histopatolojik olarak değerlendirildi. Brown-Brenn boyama ile diş ve periapikal dokulardaki bakteri varlığı ve yeri belirlendi. İmmünohistokimyasal yöntemler ile IL-1β, RANK, RANKL ve OPG (+) hücre yoğunluğu skorlandı. İmmünohistokimyasal TRAP boyama ile osteoklast sayıları hesaplandı. Parametrik olmayan veriler Bonferroni Dunn testini takiben Kruskall-Wallis ile paremetrik veriler ise Tukey testini takiben ANOVA ile analiz edildi (p=0,05). Bulgular: Radyografik değerlendirmelerde melatonin grubundaki lezyon boyutlarının pozitif kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha küçük olduğu (p0,05). Histopatolojik değerlendirmelerde, melatonin grubundaki periapikal enflamasyon skor değerleri pozitif kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha düşüktü (p0,05). The histopathological scores of melatonin group were significantly lower than that those of positive control group (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Diyabetes Mellitus (DM) oluşturulan dişi rat femurunda non-union modeli üzerine lokal uygulanan adipoz doku kaynaklı mezenkimal rat kök hücre tedavisinin kaynamaya olan etkilerini radyolojik, histopatolojik ve Reseptör aktivator nükleer kappa B (RANK), Reseptör aktivator nükleer kappa B Ligand (RANKL), Osteoprotegerin (OPG) gen aktivasyon düzeyleri ile korelasyonunu değerlendirmektir.Materyal ve metod: Kırksekiz adet dişi Wistar-Albino türü rat bu çalışmaya dahil edildi. Ratlar rastgele ve eşit olarak 6 gruba ayrıldı: Grup A1, Grup A2, Grup A3, Grup A4 (kontrol grupları), Grup B1, Grup B2 (çalışma grupları). A4 ve B2 nolu gruplar Streptozocin (STZ) yardımı ile diyabet yapıldı. A2 nolu gruba anestezi altında sol femurları osteotomize edildi, distrakte edilmeden Kirschner teli (Kr) ile kırık tesbiti yapıldı. A3, A4, B1, B2 nolu gruplara anestezi yardımı ile sol femurları osteotomize edildi. Elektronik kumpas yardımı ile 1,8 mm gap kalacak şekilde ayarlandıktan sonra femurlar intramedüler Kr teli ve staple çivisi ile tesbit edildi. On haftalık bekleme süresi sonunda, A2 nolu grupta kaynama A3, A4, B1, B2 nolu gruplarda non-union oluşumu radyolojik olarak doğrulandı. Kontrol grubuna 2 ml serum fizyolojik (SF), çalışma grubuna ise 2x106 adet erkek kök hücre içeren 2ml besin solüsyonu non-union sahasına lokal olarak uygulandı. Bütün gruplar kök hücre uygulandıktan 8 hafta sonra sakrifiye edildi. Sakrifikasyon öncesi biyokimyasal çalışmalar için intrakardiak kan örnekleri alındı ve radyografileri çekildi. Sakrifikasyon sonrası histopatolojik ve genetik değerlendirme için ratların sol femurları çevre yumuşak dokudan ayrılarak formole konuldu.Bulgular: İyileşme radyolojik olarak değerlendirildiğinde, distraksiyonun non-union oluşumuna etkisi kontrol ve çalışma grubu arasında anlamlı fark olarak izlendi. Diyabetin kırık kaynamasını yavaşlatıcı etkisi ile kök hücrenin tedavi edici etkisi radyolojik olarak gösterildi. Histopatolojik değerlendirmede, çalışma grubuna göre anlamlı iyileşme tesbit edildi. Kök hücre tedavisinin diyabetli ve diyabetli olmayan ratlardaki kaynamaya etkisinde RANK, RANKL ve OPG gen ekspresyon değerlerinde farklılık saptandı. Sonuç: Bu bulgulara göre, diyabetik ratlardaki non-union modelinde, lokal uygulanan kök hücre tedavisinin sonuçları radyoloji ve histopatoloji skorları için anlamlıydı. RANK, RANKL, OPG gen aktivasyon değerleri farklı bulunmasına karşılık istatistiksel anlamlı sonuca ulaşılamadı.Anahtar kelimeler: Kök hücre, DM, non-union, RANK, RANKL, OPG geni Purpose: The aim of this study was to assess the effects of locally appied stem cell on non-union that performed experimentally on diabetic rat femur in terms of radiology, histopatology and RANK, RANKL, OPG genes.Materials and Methods: Fourtyeight female Wistar-Albino rats were included in this study. Rats were randomly divided into six equal groups as follows: Group A1, Group A2, Group A3, Group A4 (control groups), Group B1 and Group B2 (study group). A4 and B2 groups were made diabetic rats with streptozocin (STZ). Left femurs of A2 group were osteotomized after anaesthesia was given. Osteotomized femurs of rats were fixed by Kirschner wire without gap. Left femurs of A3, A4, B1, B2 groups were osteotomized after anaesthesia was given. Osteotomized femurs of rats were fixed by Kirschner wires and staple nail after 1,8 mm gap was performed for each rat by checking with electronical compass. At the end of 10th week, Bone union was seen in A2 group and bone non-union of each femur was confirmed in A3, A4, B1, B2 groups radiographically. 2ml physiological serum was locally applied to the osteotomized area of control groups and 2x106 stem cell was locally applied to the non-union area of study groups. All of the groups were sacrified eight week after the end of the local treatment. Before the sacrification, intracardiac blood samples were taken for biochemical analysis, and radiography were taken. After the sacrification, left femurs of rats were taken for histopahological evaluation.Results: There were significant differences between the control and study groups when evaluated radiologically and histopatologically. Systemic efficiency of stem cell was shown by measuring RANK, RANKL and OPG levels. Different level of bone specific RANK, RANKL, OPG values were found but not statistical different. There was significant healing in study groups when compared with the controls histopathologically.Conclusion: These results show that local applicantion of stem cell produces beneficial effects radiologically and histopathologically on rat femur non-union model.Genetic effects was indicated but values was not statistical different.Keywords: Non-union, stem cell, Diabetes Mellitus, RANK, RANKL, OPG genes 99

Giriş: Preeklampsi; perinatal mortalite ve morbiditeyi arttıran spesifik bir hastalıktır ve artan sistemik inflamatuvar yanıt ile yakından ilişkilidir. Ancak inflamasyonu tetikleyen sebep veya inflamatuvar belirteçlerden hangisinin preeklampsi inflamasyonunda önemli rol oynadığı üzerine çalışmalar devam etmekte ve temel faktör henüz bilinmemektedir.Çalışmaya olası risk faktörleri olarak öngördüğümüz üç parametre dahil edildi. Bunlardan; Milk Fat Globül Epidermal Growth Factor-8 (MFG-E8); endometriyal epitelyal bir proteindir, inflamasyonu ve apoptozisi düzenlemektedir. MFG-E8, endometrium ve koryon villuslarının gelişiminde önemlidir. Osteoprotegerin (OPG); pro-anjiyogenik faktördür, plasental damarlanmada önemli olabilir. Sitokin Sinyal-3 Baskılayıcı Reseptör (SOCS-3) ise inflamasyonu önleyici bir inhibitör sinyal oluşturur.Amaç: Bu faktörlerin preeklampsi etiyolojisindeki ve inflamatuvar süreçte veya preeklampsinin alevlenmesindeki muhtemel rolleri araştırılmak istendi. Gereç ve Yöntem: Çalışmada, kan ve plasental doku örnekleri kullanıldı. Kontrol grubu; 28-34 hafta arası, poliklinik takibinde bir problem tespit edilmeyen, preeklampsi öyküsü olmayan gönüllü 50 sağlıklı gebeden oluşturuldu. Deney grubu ise 40 preeklamptik gebeden oluşturuldu. Preeklamptik gruptan ve sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubundan 5 cc kan ve plasental doku örnekleri alındı. Alınan plasental doku örneğinden homojenat hazırlandı. Dokudaki fazla kanı uzaklaştırmak için 20 ml 1xPBS (fosfat buffer solüsyonu) içerisinde bir gece -20ºC'de bekletildi. İkinci kez dondurma ve çözme işlemi yapılıp hücresel membranların parçalanması sağlandı. Homojenat 500xg devirde 5 dk santrifüj edilip süpernatant kısmı ayrıldı ve -20ºC'de çalışma zamanına kadar bekletildi. Tüm ölçümler ELİSA (Enzim Bağlı İmmüno Sorbent Analiz) yöntemi kullanılarak incelendi ve bulgular karşılaştırmalı olarak değerlendirildi. İstatistiksel analiz SPSS 15.0 programı kullanılarak değerlendirildi.Bulgular: Serumda MFG-E8, SOCS-3 ve OPG düzeyleri incelendiğinde, OPG değerlerinde hasta ve kontrol grubu arasında anlamlı bir farklılık olduğu görüldü. Preeklamptik grupta OPG değerlerinin yükseldiği ve kontrol grubuna kıyasla istatistiksel açıdan anlamlı farklılık gösterdiği izlendi (p

Purpose: The aim of this study was to evaluate the serum levels of omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde levels in patients with polycystic ovary syndrome (PCOS). Material and Methods: This prospective case-control study included 31 patients with the diagnosis of PCOS and 33 healthy cases as a control group. Both groups were compared according to demographic characteristics, antropometric measurements, levels of biochemical parameters and serum levels of omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde. Results: When compared with control group, patients in PCOS group were found to have statistically significantly lower age but have higher hirsutism score, fasting glucose level, total testosteron level, free androgen index, LH level and LH/FSH ratio. There was no statistically significant difference among PCOS and control groups in terms of serum omentin, osteoprotegerin and malondialdehyde levels. Conclusion: No significant change was shown in the levels of serum omentin, osteoprotegerin and malondealdeheyde levels in women with PCOS.

Kemik içi dental implantların yüksek başarı oranlarına rağmen, mevcut kemiğin yüksekliği ve hacmi ile ilgili olarak yerleştirilmelerinde kısıtlamaların olduğu savunulmaktadır. Kısa ya da mini dental implantların kullanımı, bu kısıtlamanın üstesinden gelmek için bir seçenek olabilir. Bu nedenle mevcut çalışmada, standart, kısa ve mini dental implantlarda protetik yükleme sonrası peri-implant oluğu sıvısı (PİOS)'nda katepsin-K, RANKL ve OPG düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Selçuk Üniversitesi Dişhekimliği Fakültesi Periodontoloji Anabilim Dalı kliniği'ne müraacat eden toplam 30 bireyde (13 erkek, 17 kadın; yaş aralığı, 26-62), 78 implant kullanıldı. Bireyler, 6-15 mm uzunluk ve 2,7-4,8 mm arasında bir çapa sahip standart, kısa ve mini implantlar ile tedavi edildi. Örnekleme ve ölçümler, yükleme günü ve yükleme sonrası 2., 14. ve 90. günlerde yapıldı. İmplant bölgeleri için peri-implant durumun değerlendirilmesi sondlama cep derinliği (SCD), modifiye plak indeksi, modifiye gingival indeks, modifiye sulkuler kanama indeksi ve kemik kaybının radyografik bulguları kullanılarak gerçekleştirildi. Katepsin-K, RANKL ve OPG düzeyleri, her bir implanttan toplanan PİOS örnekleri ile ELİSA yöntemi kullanılarak değerlendirildi. Ayrıca kuron-implant (K/İ) oranları, keratinize doku miktarı (KDM) ve protez çeşidi, ark ve sigara içme durumu ile ilişkili marjinal kemik kaybı (KKM) da kaydedildi. Klinik parametrelerde her bir grupta istatistiksel olarak anlamlı artış izlenmiştir ancak, SCD haricindeki parametreler gruplararası istatistiksel olarak anlamlı fark göstermemiştir. İmplant grupları maksillada daha yüksek KKM göstermesine rağmen, sadece standart grupta istatistiksel olarak anlamlı sonuç gözlendi (p, Despite the high success rates of endosseous dental implants, restrictions have been advocated to their placement with regard to the bone available in height and volume. The use of short or mini dental implants could be one way to overcome this limitation. Thus, this study aimed to evaluate peri-implant crevicular fluid (PICF) levels of cathepsin-K, RANKL and OPG around standard, short and mini dental implants after prosthodontic loading. A total of 30 subjects (13 male, 17 female; range, 26 to 62 years), that applied to the clinic of the Periodontology Department, Faculty of Dentistry, Selcuk University, were installed with 78 implants. Subjects were treated with standard, short and mini implants with a length of 6 to 15 mm and a diameter of 2,7 to 4,8 mm. Sampling and measurements were done on loading date and 2, 14, 90 days after loading. Assessment of the peri-implant status for implant sites was performed using pocket probing depth (PPD), modified plaque index, modified gingival index, modified sulcular bleeding index and radiographic signs of bone loss. PICF samples collected from each implant were evaluated for catepsin-K, RANKL and OPG levels using ELISA method. Crown-implant (C/I) ratios, keratinized tissue (KT), and marginal bone loss (MBL) as it relates to types of prosthesis, arch, smoking status were also noted. Clinical parameters statistically significant increased in each group but did not show statistically differences between groups without PPD. Although implant groups showed a higher MBL in the upper jaw, only the standard dental group demonstrated a statistically significant difference (p

Periodontitis, destek bağ dokusu yıkımı ve alveol kemiği kaybıyla karakterize kronik enflamatuar bir hastalıktır. Periodontal hastalık biyofilm ve konak immunoinflamatuar yanıtı arasındaki ilişki ve buna bağlı kemik ve bağ dokusu homeostazında görülen değişiklikler ile karakterizedir.Günümüzde periodontitislerin patogenezinin anlaşılması için kemik yıkımında yer alan mediatörler ve sitokinlerin araştırılması devam etmektedir. Yapılan son araştırmalara göre kemik yapım ve yıkımının kontrolünde TNF ailesi içerisinde bir dizi sitokin tanımlanmıştır. Bu moleküller; reseptör aktivatör nüklear faktör-κβ (RANK), reseptör aktivatör nüklear faktör-κβ ligandı (RANKL) ve osteoprotegerin (OPG) adı verilen ve hakkında yeterli bilginin henüz edinilmediği moleküllerdir. RANKL, kemik rezorpsiyonunun güçlü bir uyaranı iken OPG koruyucu olarak görev yapmaktadır. Bu moleküller; kemik, bağışıklık sistemi hücreleri ve damarlar arasında bir etkileşime yol açarak bunlarla ilgili hastalıkların tedavisi ve korunması için yeni stratejilere yön vermektedir.Bu çalışmanın amacı, kemik yıkımı ile ilişkili biyomarkerların periodontal hastalıktaki etkinliğinin ve periodontal tedaviyi izleyerek ortaya çıkan değişiminin gözlenmesidir. Çalışmamız RANK, RANKL, OPG üçlüsünü hedefleyen biyolojik yaklaşımların periodontal hastalıkların patogenezi ve gelecekteki terapötik uygulamalarda kullanılabilmeleri için yapılan çalışmalara katkıda bulunma amacı taşımaktadır. Çok sayıda çalışmada periodontitisli bireylerden alınan DOS ve dişeti dokularında RANKL/OPG oranı ve konsantrasyonu değerlendirilmiştir. Bazı çalışmalarda periodontitisli bireylerde OPG seviyesinde farklılık olmaksızın RANKL seviyesinin sağlıklı bireylerden daha yüksek olduğu görülmüştür. OPG ve RANKL oranları çalışmalar arasında farklılık gösterse de genel olarak periodontitisli gruplarda sağlıklı kontrollere göre RANKL/OPG oranının yüksek seviyede olduğu görülmüştür. Bu bulgular RANKL'ın osteoklastogenezisteki etkinliğini doğrulamaktadır.Çalışmamızda generalize agresif periodontitisli, kronik periodontitisli hastalardan ve periodontal sağlıklı bireylerden tedavi öncesi ve sonrası olmak üzere toplanan dişeti oluğu sıvısı örnekleri ELISA yöntemi ile incelenmiştir. Yapılan istatistiksel değerlendirmelerin sonucunda RANKL'ın diğer gruplara oranla generalize agresif periodontitis grubunda daha yüksek seviyede olduğu görülmüştür. Hastalara yapılan başlangıç tedavileri sonucunda OPG seviyelerinde tedavi öncesine göre anlamlı farklar görülmese de RANKL seviyelerinde tüm gruplarda anlamlı bir düşüş görülmüştür. Periodontitis is a chronic inflammatory disease which is characterisied by connective tissue and bone destruction. Periodontal disease is characterisied by the relationship between biofilm and host immun response and changes in connective tissue and bone homeostasis related to it.Currently studies on cytokines and mediatorseffects on bone destruction continues in order to understand phatogenesis of periodontitis. Several cytokines are defined for control of bone formation and destruction within TNF family. These moleculesare named as receptor activator nuclear factor–κβ (RANK), receptor activator nuclear factor–κβ ligand (RANKL) ve osteoprotegerin (OPG) and they have not been fully understood yet. RANKL is a strong stimulator of bone resorption whereas OPG is a protector. These molecules lead interactions between bone, immune response cells and vessels, so that they high light new strategies to healing of disease related to them.The main purpose of this study is to observe the effect of biomarkers related to bone resorption on periodontal disease and changes in periodontal therapy. Our study aims to contribute to the other papers about biological approaches and future therapotic applications based on RANK, RANKL and OPG.Gingival crevicular fluid from subjects with periodontitis and RANKL/OPG proportion and concentration era considered in our study. In same cases, it is realised that RANKL level of patients are higher than periodontal healty subjects, regardless of OPG level. Even though OPG and RANKL levels vary between studies, RANKL, OPG proportion is higher in subjects with periodontitis compared to healty subjects. This data confirms the effect of RANKL on osteoclastogenesis.In our study samples of gingival crecivular fluid of subjects with aggressive periodontitis, choronic periodontitis and healty subjects before and after treatment in investigated with ELISA method.As a result of the statical evaluations it is related that RANKL is higher in generalized aggessive periodontitis compared to other groups.Although there is not significant change OPG levels before and after treatment, there is a significant decrease in RANKL level in each group. 93

Amaç: Ankilozan spondilit (AS), yeni kemik oluşumu (sindesmofit) ile karakterize, aksiyel iskeletin kronik inflamatuar bir hastalığıdır. Diğer iyi bilinen komplikasyonları osteoporoz ve vertebral kırıklardır. High mobility group box 1 (HMGB1) protein inflamatuar hücrelerden aktif, nekrotik ve apoptotik hücrelerden pasif olarak salınan ve aynı zamanda proinflamatuar sitokin olarak tanımlanan, nükleer kromozomal bir proteindir. HMGB1 in vivo ve in vitro ortamda RANKL stimulasyonuna cevap olarak makrofajlardan salınır ve RANKL-aracılı osteoklastogenezis için gereklidir. Bu nedenle, bu vaka-kontrol çalışmasında, AS' li hastalar ve sağlıklı kontroller arasında serum HMGB1 seviyelerini karşılaştırmak ve serum HMGB1 seviyeleri ile RANK ligand (RANKL)-osteoprotegerin (OPG) yolağı, hastalık aktivitesi, kemik mineral yoğunluğu ve yeni kemik oluşumu arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 61 AS hastası ve yaş-cinsiyet olarak eşleştirilmiş 25 sağlıklı kontrol grubu alındı. Otuz AS hastası aktif hastalığı sahipken, 31 hasta inaktif AS hastalarından seçildi. Spinal mobilite Bath Ankilozan spondilit metroloji indeksi (BASMI) ile değerlendirilirken, radyolojik değişiklikler modifiye Stoke Ankylosing Spondylitis Spinal Score (mSASSS) ile skorlandı. Hastalarda ayrıca, Bath Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite İndeksi (BASDAI), Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite Skoru (ASDAS) ve Bath Ankilozan Spondilit Fonksiyonel İndeksi (BASFI) değerlendirildi. Serum HMGB1, sRANKL, OPG, C-reaktif protein ve eritrosit sedimantasyon hızı ölçüldü. Kemik mineral yoğunluğu (KMY), dual enerji X-ışını absorbsiometri (DXA) ile değerlendirildi.Bulgular: Serum HMGB1 düzeyleri AS hastalarında 252,43 pg/ml (aralık: 113,30-634,40) ve kontrol grubunda 310,65 pg/ml (aralık: 110,20-605,22) olup AS'li hastalarda göreceli olarak daha düşüktü. Serum HMGB1 düzeyleri aktif AS hastalarında 269,13 pg/ml (aralık: 151,64-634,40) ise inaktif AS hastalarında 230,63 pg/ml (aralık: 113,30-389,57) istatiksel olarak anlamlı yüksekti (p< 0.05). AS hastalarında serum HMGB1 düzeyleri ile CRP, ASDAS ve BASDAI arasında pozitif korelasyon vardı. Serum HMGB1 düzeyleri ile sRANK, OPG, mSASSS ve omurga veya kalça KMY değerleri arasında anlamlı korelasyon yoktu. Serum sRANKL düzeyleri ve sRANKL/OPG oranı AS hastalarında kontrol grubundan anlamlı yüksek, serum OPG düzeyleri ise kontrol grubundan anlamlı düşük saptandı. Ayrıca, subgroup analizi yapıldığında, anti-TNF alan hastalarda serum HMGB1 düzeyleri konvansiyonel ilaç kullanan hastalardan göreceli olarak daha düşüktü ancak istatiksel olarak anlamlı farklılık yoktu.Sonuç: Bu çalışmada serum HMGB1 düzeylerinin aktif AS hastalarında, inaktif AS hastalarına kıyasla yüksek olduğunu gösterdik. Ayrıca AS hastalarında serum HMGB1 düzeyleri ile CRP, ASDAS ve BASDAI arasında ilişki vardı. Bugüne kadar yayınlanmış az sayıdaki çalışmada bildirilen AS hastalarında farklı serum HMGB1 düzeyleri ve bizim sonuçlarımız birlikte değerlendirildiğinde, HMGB1 ankilozan spondilit patogenezinde rol oynar hipotezini desteklemektedir. Çalışmamız AS hastalarında serum HMGB1 düzeyleri ile sRANKL-OPG yolağı, yeni kemik oluşumu ve osteoporoz arasındaki ilişkiyi değerlendiren ilk çalışmadır ve elde edilen sonuçlar, serum HMGB1 düzeyleri ile bu klinik durumlar ve parametreler arasında ilişki olmadığını düşündürmektedir. Aim: Ankylosing spondylitis (AS) is a chronic inflammatory disease of axial skeleton; it is characterized by new bone formation in the form of syndesmophytes. Other well-recognized complications of AS are osteoporosis (OP) and vertebral fractures. High mobility group box 1 (HMGB1) protein, is a nuclear chromosomal protein, which is secreted by inflammatory cells and passively released from apoptotic and necrotic cells, is also defined as a novel proinflammatory cytokine. HMGB1 is released from macrophages in response to RANKL stimulation and is required for RANKL-induced osteoclastogenesis in vitro and in vivo. Therefore, we designed a case–control study to compare the serum levels of HMGB1 between patients with AS and healthy controls, and evaluate its association with RANK ligand (RANKL)-osteoprotegerin (OPG) axis, disease activity, bone mineral density (BMD) and new bone formation in AS patients.Materials and Methods: The study population consisted of 61 AS patients and 25 age- and sex-matched healty controls (HC). Thirty AS patients had active disease, the other 31 patients were selected for having inactive disease. Spinal mobility was assessed by the Bath Ankylosing Spondylitis Metrology Index (BASMI), and radiologic changes were scored by the Modified Stoke Ankylosing Spondylitis Spinal Score (mSASSS). Patients were also evaluated with the Bath Ankylosing Spondylitis Functional Index (BASFI), the Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index (BASDAI), Ankylosing Spondylitis Disease Activity Score (ASDAS), erythrocyte sedimentationrate (ESR), and C-reactive protein (CRP). Bone mineral density (BMD) assessed by dual energy X-ray absorptiometry. Serum levels of HMGB1, sRANKL and OPG were measured by enzyme-linked immunosorbent assay.Results: Serum HMGB1 levels were relatively lower in patients with AS 252,43 pg/ml (range: 113,30-634,40) than HC 310,65 pg/ml (range: 110,20-605,22) however only statistically significant in active 269,13 pg/ml (range: 151,64-634,40) vs inactive 230,63 pg/ml (range: 113,30-389,57) AS patients (p

Sigara, periodontal hastalık için risk faktörlerindendir. Sigaranın periodontal hastalıkta rol oynadığı mekanizma, henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Sigarayı bırakmanın, periodontal dokular üzerinde olumlu etkisinin olduğu bilinmektedir. Bu nedenle mevcut çalışmada, sigara içen ve sigarayı bırakan kronik periodontitisli bireylerde dişeti oluğu sıvısındaki (DOS) receptor activator of nuclear factor k B ligand (RANKL), osteoprotegerin (OPG), matrix metalloproteinase-8 (MMP-8) üzerine etkisi araştırılmıştır. Mevcut çalışmada, her iki grup toplamda 40 bireyden (18'i kadın 22'si erkek 27-52 yaş aralığında) oluşmaktadır. Sigara içen ve sigarayı bırakan kronik periodontitisli hastalara diş yüzey temizliği ve 8. haftada kök yüzeyi düzleştirmesi yapılarak 0. gün,1.,8. ve 12. haftada örnekleme ve ölçümler yapılmıştır.Hastaların periodontal durumlarının değerlendirilmesi amacıyla tedavi seanslarında, plak indeksi, gingival indeks, sondalamada kanama yüzdesi, klinik ataşman seviyesi, sondalama cep derinliği kayıtları alınmıştır. RANKL, OPG ve MMP-8 düzeyleri, hastaların her bir yarım çenesinden, dişin sondalama cep derinliği 4 mm ve üzerinde olan bir bölgesinden DOS örnekleri ile ELİSA yöntemi kullanılarak değerlendirilmiştir. Klinik parametrelerde her iki grupta da 12. haftanın sonunda iyileşme gözlenmiştir. Gruplar arasında istatistiksel olarak fark gözlenmemiştir. DOS hacmi ve DOS RANKL düzeyi sigarayı bırakan grupta istatistiksel olarak (p, Smoking is one risk factor for periodontal disease. Smoking plays a role in the mechanism of periodontal disease have not been fully elucidated yet. Smoking cessation are known to have positive effects on periodontal tissues. The present study was to investigate the effect of smoking cessation on the gingival crevicular fluid (GCF) concentrations of receptor activator of nuclear factor k B ligand (RANKL), osteoprotegerin (OPG) and matrix metalloproteinase-8 (MMP-8). In the present study, both groups a total of 40 individuals (18 female and 22% male age range 27-52) occurs. Chronic peridontitis patients who smoke and have quit smoking were scaling ,and then root planing in the eighth week. Initial, the first, eighth and twelfth weeks of sampling and measurements reviewed. The periodontal status of patients treated for the purpose of assessing fairy grass, plaque index, gingival index, sulcular bleeding percentage, clinical attachment level, probing pocket depth was taken from the records of. RANKL, OPG and MMP-8 levels of patients from each quadrant, the teeth with pocket depths of 4 mm and a region above me in GCF from the samples using ELISA method were evaluated. Clinical parameters improved in both groups at the end of twelfth weeks. No difference between the groups was statistically significant observed. GCF volume was statistically significant lower in the group who have quit smoking GCF levels of RANKL, OPG, it was observed that higher levels of GCF. Both groups of GCF MMP-8 levels decreased with peridontal therapy nonsurgical. No difference between the groups was statistically significant observed. Within the limitations of this study, the smoking inhibits vascular structure in response is observed. OPG' s made of osteoclast, are employed to inhibit bone breakdown, and rank is the receptor that causes destruction of the bone that supported the hypothesis. In the literature, as it is nonsurgical peridontal therapy, GCF MMP-8 level is observed to decrease. Quitting smoking had a beneficial effect on periodontal tissues was observed. For a full understanding of the mechanism of the effect of quitting smoking on periodontal tissues, more on this topic in long-term follow-up study, it is believed that there is a need to., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 14102005 proje numarası ile desteklenmiştir.

Bu çalışmanın amacı, ratlarda oluşturulan deneysel periodontitis modelinde sistemik olarak uygulanan SR (stronsiyum ranelat) 'nin alveoler kemik rezorpsiyonu üzerindeki etkisinin histomorfometrik ve histopatolojik açıdan araştırılmasıdır.40 Wistar rat rastgele olarak 5 gruba ayrıldı: Kontrol (n=8) grubu; ligatür (n=8) grubu; 300 mg/kg stronsiyum ranelat (SR300, n=8) grubu; 625 mg/kg stronsiyum ranelat (SR625, n=8) grubu; 900 mg/kg stronsiyum ranelat (SR900, n=8). Deneysel periodontitis oluşturmak için ratların sağ mandibular 1. molar dişlerine 4/0 ipek ligatürler submarjinal olarak yerleştirildi. 11 günlük SR uygulamaları sonrasında tüm ratlar sakrifiye edildi. Alveoler kemik kaybı, stereomikroskopta fotoğraflar alındıktan sonra mine-sement sınırı ile alveoler kret tepesi arasındaki uzaklıklar ölçülerek hesaplandı. Serum interlökin (IL)-1β, osteoprotegerin (OPG) ve kemik spesifik alkalen fosfataz (BALP) düzeyleri enzim bağlı immünosorbent analizi (ELİZA) ile saptandı. Histopatolojik olarak enflamatuvar hücre infiltrasyonu, osteoblast ve osteoklast sayıları belirlendi. İmmünohistokimyasal olarak nükleer faktör kappa B'nin reseptör aktivatör bağlayıcısı (RANKL) aktiviteleri değerlendirildi.Çalışma sonuçlarına göre alveoler kemik kaybı SR900 grubunda ligatür grubuna göre anlamlı olarak daha az bulundu (p0.05). Ligatür grubundaki osteoklast sayısının, kontrol, SR300 ve SR900 gruplarına göre önemli ölçüde daha yüksek olduğu tespit edildi (p0.05). Serum IL-1β, OPG ve BALP düzeyleri değerlendirildiğinde, bu parametreler bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p>0.05).Çalışmamızda elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde; SR'nin azalan RANKL aktivitesi ve osteoklast sayısı ile birlikte alveoler kemik yıkımını azaltabileceği düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Stronsiyum ranelat, deneysel periodontitis, enflamatuvar sitokinler, kemik spesifik alkalen fosfataz, osteoprotegerin, nükleer faktör kappa B ligandı The aim of this study was to investigate the effects of systemically administired SR (strontium ranelate) on alveolar bone loss histomorphometrically and histopathologically on experimental periodontitis in rats.Forthy Wistar rats were randomly divided into 5 groups: Control (n=8) group; ligated (n=8) group; 300 mg/kg strontium ranelate (SR300, n=8) group; 625 mg/kg strontium ranelate (SR625, n=8) group; 900 mg/kg strontium ranelate (SR900, n=8) group. To create experimental periodontitis 4/0 silk ligatures were inserted submarginally around the first molars at right mandibles of rats. After 11 days of SR administration all rats were sacrificed. Alveolar bone loss was calculated after photographs were taken on stereomicroscope, by measuring enamel-cement junction and alveolar crest distance. Interleukin (IL)-1β, osteoprotegerin (OPG) and bone spesific alkaline phosphatase (BALP) serum levels were determined by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Histopathologically, inflammatory cell infiltration, numbers of osteoblasts and osteoclasts were determined. Immunohistochemically, receptor activator of nuclear factor kappa B ligand (RANKL) activities were evaluated. According to the study results alveolar bone loss was found significantly lower in the SR900 group than in the ligated group (p0.05). Osteoclast numbers in the ligated group were significantly higher than in the control, SR300 and SR900 groups (p0.05).In our study when the results were evaluated; it is considered that SR can reduce RANKL activity and osteoclast numbers, as well as alveolar bone loss.Key Words: Strontium ranelate, experimental periodontitis, inflammatory cytokines, bone spessific alkaline phosphatase, osteoprotegerin, nuclear factor kappa B ligand 78

Bayrak Torun, C. Postmenapozal osteoporozlu kadınlarda serum sklerostin, dickkopf-1 (DKK-1), osteoprotegerin (OPG)/ nükleer faktör kappa β ligandının reseptör aktivitörü (RANKL) düzeyleri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2014. Wingless (Wnt)/β-katenin sinyal iletimi ve OPG/RANKL sistemi kemik metabolizmasını etkileyen en önemli hücresel yolaklardır. Çalışmamızın amacı, postmenopozal osteoporozlu (PMO) hastalarda serum OPG, sRANKL, sklerostin, DKK-1 düzeylerini ölçmek, biyolojik bir belirteç olarak kullanılıp kullanılamayacağını belirlemekti. Çalışmaya 61 PMO tanılı hasta ve 23 PMO olmayan kadın dahil edildi. PMO 'lu hastalar da kullandıkları osteoporoz ilaçlarına göre G1 (ibandronik asit), G2 (teriparatid) G3 (yeni tanı konmuş hastalar) olarak gruplandırıldı. Serum sklerostin (p0.05). sRANKL düzeyleri G3 grubunda kontrollere göre yüksek (p

Amaç: 60 yaş üstü Hashimoto tiroiditi olan ve olmayan hastaların, D vitamini, OPG ve RANKL düzeyleri karşılaştırılarak Hashimoto tiroiditi ile vitamin D ve osteoklastojenik belirteçlerin ilişkisi araştırılmıştır.Yöntem: Çalışmaya Mayıs- Ekim 2013 tarihleri arasında, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Endokrinoloji ve Metabolizma ile Geriatri Bilim Dalları'na başvuran 49 Hashimoto tiroiditli ve 34 Hashimoto tiroiditi olmayan, toplam 83 kadın hasta dahil edildi. Hastaların 25- hidroksi D vitamini kemilüminesans yöntemi, OPG ve RANKL ise ELİSA yöntemi ile çalışıldı. Tiroid ultrason bulguları, TSH , serbest T4, kalsiyum, fosfor, PTH, albumin, Anti- TPO, Anti- TG değerleri hastaların dosyalarındaki son verilere göre kaydedildi.Bulgular: Hashimoto Tiroiditi olanlarda 25-OH D vitamini düzeyi 19,5±15 ng/ml , OPG düzeyi 3,8±3,4 ng/ml ve RANKL düzeyi ise 378±391pg/ml bulundu. Kontrol grubunda bu düzeyler sırasıyla 23,8±19 ng/ml, 3,7±3,5 ng/ml ve 483±411 pg/ml saptandı. Grupların 25-OH D vitamini, OPG ve RANKL düzeyleri arasında anlamlılık bulunmadı. Hashimoto tiroiditli grupta, D vitamini ile OPG ve RANKL arasında güçlü ilişki bulundu (sırasıyla r= 0,963, p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ratlarda oluşturulan deneysel periodontitis modelinde herhangi bir toksisitesi tespit edilmemiş, antienflamatuar, antibakteriyal ve antioksidan gibi pek çok biyolojik özelliğe sahip karvakrolün sistemik tedavisinin immünomodulatör etkilerini biyokimyasal, histolojik ve radyolojik olarak incelemektir. Materyal ve Metot: Bu çalışmada, 24 haftalık 200-220 gr ağırlığında Sprague-Dawley ırkı 24 adet erkek rat kullanıldı. Ratlar her grupta 8 adet olacak şekilde 3 gruba ayrıldı; 1. Kontrol grubu 2. Periodontitis (PED) grubu 3. Karvakrol-periodontitis (KAR-PED) grubu. 2. ve 3. grupta deneysel periodontitis oluşturmak amacıyla ratların sağ alt birinci molar dişine 3-0 ipek sütur ligature edilerek 30 gün beklendi. Ligatürlerin alınmasını takiben, KAR-PED grubuna 50 mg/kg dozda KAR, PED grubuna ise plasebo tedavisi 15 gün boyunca oral gavaj yöntemi ile verildi. Sakrifiye edilen ratlardan alınan kan örneklerinde biyokimyasal metotlarla serumda IL-1ß, IL-6, TNF-α, CTx ve KALP seviyelerine bakıldı. İmmünohistokimyasal ve histolojik yöntemler kullanılarak dokuda meydana gelen patolojik değişiklikler, RANKL ve OPG pozitif hücre yoğunluğu değerlendirildi. Ratlardan elde edilen mandibula örneklerinde radyografik olarak alveoler kemik seviyeleri karşılaştırıldı.Bulgular: KAR-PED grubunda serum IL-1ß, IL-6 ve TNF-α sitokin seviyelerinin PED grubuna göre anlamlı derecede düşük olduğu belirlendi. CTx seviyesinin KAR-PED grubunda PED grubuna göre anlamlı derecede düşük, KALP seviyesinin ise anlamlı derecede yüksek olduğu bulundu. İmmünohistokimyasal analizlerde PED grubunda kontrol grubuna göre; RANKL-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede yüksek, OPG-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede düşük olduğu gösterildi. KAR-PED grubunda ise PED grubuna göre RANKL-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede düşük, OPG-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede yüksek olduğu belirlendi. Histopatolojik değerlendirmelerde KAR-PED grubunda periodontal dokuda meydana gelen doku yıkımı ve PMNL hücre yoğunluğunun PED grubuna göre daha az olduğu görüldü. Radyografi analizlerinde; en yüksek MKS ve DKS değerlerinin kontrol grubunda, en düşük değerlerin de PED grubunda olduğu belirlendi. KAR-PED grubunda ise PED grubuna göre MKS ve DKS'nin anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edildi.Sonuç: Deneysel periodontitis rat modelinde KAR uygulamasının periodontal dokuda gözlenen enflamasyona bağlı alveoler kemik rezorpsiyonu üzerine iyileştirici etkilerinin bulunduğu ve KAR'ın periodontitis tedavisinde kullanılabilecek immünomodulatör bir ajan olabileceği sonucuna varıldı. Anahtar Kelimeler: Deneysel periodontitis; karvakrol; kemik alkalen fosfataz; osteoprotegerin; reseptör aktivatör nükleer kappa b ligand; sitokin; tip I kollajenin c- terminal telopeptidi. Aim: The aim of this study was to evaluate the immunomodulator effects of systemic carvacrol treatment which has any detected toxicity and various biologic properties such as anti-inflammatuar, antibacterial and antioxidant in experimental periodontitis model in rats biochemically, histologically and radiographically. Material and Method: In this study, 24 weeks old 24 male Sprague-Dawley rats weighing 200-220 gr were used. The rats were divided into 3 groups, each consisted of 8 animals. 1. Control group 2. Periodontitis (PED) group 3. Carvacrol-periodontitis (CAR-PED) group. For periodontitis induction in group 2. and 3., rats' right first mandibular molars were ligatured submarginally for 30 days. After ligature removal, rats in CAR-PED group were treated with a daily single dose of 50 mg/kg carvacrol and rats in PED group were treated with placebo by oral gavage for 15 consecutive days. Blood samples taken from rats after sacrification, biochemical methods were used to analyse IL-1ß, IL-6, TNF-α, b-ALP and CTx levels in serum. Pathological changes ocurred in periodontal tissues, RANKL and OPG positive cell densities were evaluated by histologic and immunohistochemical methods. Alveoler bone levels were compared radiographically on mandibula samples taken from rats. Results: Serum IL-1ß, IL-6 and TNF-α levels were significantly lower in CAR-PED group compared to PED group. CTx levels were significantly lower and b-ALP levels were significantly higher in CAR-PED group compared to PED group. Immunohistochemical analyses showed that RANKL- positive cell density was significantly higher and OPG-positive cell density was significantly lower in PED group compared to control group. RANKL-positive cell density was significantly lower and OPG-positive cell density was significantly higher in CAR-PED group compared to PED group. Periodontal tissue destruction and PMNL cell infiltration were significantly lower in CAR-PED group compared to PED group. Radographic analyses showed that mesial and distal bone levels were lowest in PED group and highest in control group. MBL and DBL were significantly higher in CAR-PED group compared to PED group.Conclusion: CAR administration showed beneficial effects against inflammatory alveolar bone resorption in experimental periodontitis rat model and it's been infered that CAR can be used as an immunomodulator agent for periodontitis treatment.Key Words: Bone alkaline phosphatase; carvacrol; cytokine; C-terminal telopeptide of type I collagen; experimental periodontitis; osteoprotegerin; reseptor activator of nucleer kapa B ligand. 123

Trombositten Zengin Plazma? (TZP)'nin yara iyileşmesi ve rejenerasyondaki etkisinin içindeki büyüme faktörlerine bağlı olduğu iddia edilmekte ve bu nedenle kemik içi defektlerin tedavisinde sığır kaynaklı kemik grefti (Bio-Oss) gibi çeşitli greft materyalleri ile birlikte kullanılmaktadır.RANKL, osteoklastogeneziste önemli bir reseptör olup metabolik kemik hastalıklarının patogenezinde rol oynamaktadır. RANKL'nin etkileri OPG-osteoprotegerin tarafından inhibe edilmektedir. RANKL/OPG, IL-17 ve IL-1ß oranı kemik hastalıklarının patogenezinde önemli rol oynamaktadır.Çalışmamızda periodontal kemik içi defektlerin tedavisinde TZP'nin etkinliğinin klinik, radyografik ve immünolojik olarak aydınlatılması amaçlanmıştır. Bu nedenle TZP'nin Bio-Oss ile uygulanması öncesi ve sonrasında dişeti oluğu sıvısı OPG/RANKL, IL-1ß, IL-17 seviyeleri test edilerek 3 ve 6. aylardaki etkinliğinin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Bu amaçla periodontitisli ve bilateral vertikal defekleri olan 15 hastaya 30 defekt belirlenmiştir. Klinik, radyografik ve immünolojik parametreler tedavi öncesi ve sonrası 3. ve 6. aylarda ölçülerek karşılaştırmak üzere kaydedilmiştir. Her bir çalışma grubu için klinik, radyografik ve immünolojik değişkenlerin takip dönemi boyunca istatistiksel olarak gruplar arası değişimleri independent t test ile, her dönem grup içi değişimler ise paired t test ile değerlendirilmiştir.Tedavi sonrası klinik ve radyografik parametreler değerlendirildiğinde test ve kontrol bölgelerinde önemli gelişmelerin sağlandığı ancak gruplar arasında anlamlı firkin olmadığı tespit edilmiştir. Dişeti oluğu sıvısı OPG seviyelerinin test grubunda daha belirgin olmakla birlikte her iki grupta da arttığı, IL-17 ve IL-1ß seviyelerinin ise azalmış olduğu ancak bu değişikliklerin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı saptanmıştır.Her iki uygulamadada da tedavi sonrası klinik, radyolojik ve immünolojik olarak önemli gelişmeler kaydedilmiş ancak gruplar arası değerlendirmede bu değişimler istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. In recent studies it is pointed out that ? Platelet-Rich Plasma? (PRP), may have potential to stimulate regeneration and accelerate the healing process of the wound. The researches about PRP are concentrated on the use of grafts like deproteinized bovine bone (Bio-Oss) in combination with PRP in dentistry.RANKL-receptor activator of NF-?B ligand, IL-17, IL-1ß and osteoprotegerin-OPG are essential cytokine for osteoclastogenesis and important in the pathogenesis of human metabolic bone diseases.The aim of this study was to evaluate the efficiency of PRP clinically , radiographically and immunologically in the intrabony defects when it was used with Bio-Oss which OPG/RANKL, IL-1ß and IL-17 levels of gingival crevicular fluid were collected and analyzed by the end of 3 and 6 months of healing periods.30 defects of 15 patients with periodontitis were treated with Bio-Oss or Bio-Oss and PRP . The clinical, radiographic and immunological evaluation were obtained and recorded before and 3-6 months after the treatment. The changes were tested statistically with independent t test and paired t test.After the treatment clinical and radiographical measurements improved in both groups, GCF OPG levels increased and IL-17, IL-1ß levels decreased in both groups. However better improvements were recorded in test group, it was not statistically significant.These results suggest that periodontal treament with PRP/graft seems to be more effective than graft only in terms of GCF bone markers like OPG, IL-17 and IL-1ß but it is not statistically significant. 177

ÖZETYıldırım, YD. Periodontitisli Hastalarda Dişeti Oluğu Sıvısı RANKL, IL-1ß, IL-10, OPG Düzeylerinin Tedavi Öncesi Ve Sonrası Kıyaslanması; DHA Verilen Sıçanlarda Dişeti RANKL mRNA Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Periodontoloji (Diş) Programı Doktora Tezi, Ankara 2013. Bu çalışmanın amacı: i ? Periodontitisli hastaların dişeti oluğu sıvısında (DOS) tedavi öncesi ve sonrası RANKL, OPG, İnterlökin-10 (IL-10), IL-1ß düzeylerini belirlemek ve klinik parametrelerle sitokin seviyelerinin ilişkisini araştırmak, ii ? Dokozahekzaenoik asit (DHA) tedavisinin sıçanların dişeti RANKL mRNA ifadesine etkisini değerlendirmektir. Yirmialtı agresif periodontitis (AGP), 21 kronik periodontitis (KP) ve 18 periodontal olarak sağlıklı kontrol (K) grubundan oluşan toplam 65 birey çalışmaya dahil edildi. Başlangıçta ve cerrahi periodontal tedavi uygulandıktan 3 ay sonra cep derinliği miktarı (CD), klinik ataçman seviyesi (KAS), plak indeksi (Pİ) ve gingival indeks (Gİ) değerleri, sondlamada kanama (SK) varlığı veya yokluğu kaydedildi. Sitokin düzeyleri ELISA (enzyme linked immünosorbent assay) metoduyla saptandı. Deneysel çalışmaya 18 adet Wistar sıçan dahil edildi. Sıçanların alt birinci molar dişlerinin etrafına 3-0 ipek sütur bağlanmasıyla periodontitis (P) oluşturularak, şu şekilde 6 gruba ayrıldı: 1- sağlıklı kontrol, 2- periodontitis grubu (P), 3- P+DHA, 4-P+aspirin (ASA) 5- P+DHA+aspirin, 6- P+salin. Etkilenen dişin etrafındaki dişeti eksize edilerek, gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonuyla (GZ-PZR) mRNA ifadesi değerlendirildi. Başlangıçta, RANKL, IL-1ß total miktarları ve RANKL/OPG oranı KP ve AGP gruplarında K grubuna göre yüksekken, OPG konsantrasyonu K grubunda P gruplarına göre istatistiksel olarak daha fazlaydı. IL-10 total miktarı AGP grubunda, KP ve K grubuna göre daha yüksek tespit edildi. Cerrahi periodontal tedaviden sonra, RANKL ve IL-1ß total miktarları gruplar arasında farklılık göstermedi. OPG total miktarı ise AGP grubunda, K grubuna kıyasla daha yüksekti. RANKL/OPG oranı P gruplarında tedaviden sonra da K grubuna kıyasla daha yüksek tespit edildi. IL-10 total miktarı AGP grubunda KP veK gruplarından daha fazlaydı. Periodontal tedaviden sonra, öncesine kıyasla IL-1ß miktarları iki P grubunda da azalırken, diğer sitokinlerin konsantrasyonları artış gösterdi. Deneysel çalışma sonucunda, P grubunda agaroz jelde RANKL mRNA bantları izlenirken, tedavi verilen gruplarda izlenmedi. Çalışmamızın sonuçları, RANKL miktarı artışının ve RANKL/OPG oranındaki dengesizliğin periodontal kemik yıkımının mevcudiyetini yansıtabileceği görüşünü desteklemektedir. Anahtar Kelimeler: RANKL, OPG, periodontal tedavi, deneysel periodontitis, DHA, omega 3Bu çalışma 01001201001 proje numarası ile H.Ü.B.A.B tarafından desteklenmiştir. ABSTRACTYıldırım, YD. Comparison of RANKL,IL-1ß, IL-10, OPG levels in gingival crevicular fluid of periodontitis patients before and after surgical periodontal treatment; evaluation of gingival RANKL mRNA levels in DHA treated rats. Hacettepe University Institute of Health Sciences, PhD Thesis in Periodontology (Dentistry) Programme, Ankara 2013. The aims of this study were to: i - determine the RANKL, OPG, IL-10, IL-1ß levels in gingival crevicular fluid of periodontitis patients before and after surgical periodontal treatment and search out the relationship of clinical parameters with these cytokine levels, ii ? examine the effects of docosahexaenoic acid (DHA) treatment on RANKL mRNA levels of rat gingival tissue. Total of 65 patients, consisting of; 26 agressive periodontitis (AGP), 21 chronic periodontitis (CP) and a periodontally healthy control (C) group of 18 people were included in this study. Periodontal parameters including plaque index (PI), gingival index (GI), probing pocket depth (PPD), clinical attachment level (CAL) and percentage of bleeding on probing (BOP) were recorded at baseline and 3 months after surgical periodontal therapy. Cytokine levels were determined by ELISA. 18 male wistar rats were included in the experimental study. Periodontitis (P) was induced on mandibular 1. molar teeth of rats using 3-0 silk ligatures. Rats were classified into 6 groups as 1- healthy control, 2- P group (P), 3- P+DHA, 4-P+aspirin (ASA), 5- P+DHA+aspirin, 6-P+saline (placebo). mRNA expression of the gingiva on affected teeth was examined using real time(RT-PCR). RANKL, IL-1ß total amount (TA) and RANKL/OPG ratio was statistically higher in CP and AGP than C group, while OPG concentration was statistically higher in C group than P groups at baseline. IL-10 TA was higher in AGP than CP and C. After surgical periodontal therapy RANKL and IL-1ß TA didn?t differ between study groups. OPG TA and was higher in AGP than C group. RANKL/OPG ratio was still higher in P groups than healthy controls. IL-10 TA was higher in AGP than CP and C. IL-1ß levels were decreased after periodontal therapy in both P groups, while an increase in concentrations of other cytokines were detected according to baseline. Experimental study results exhibited mRNA messages on agaroz gel in P group, but not in treated groups. Study results supported the idea that RANKL increase and imbalance between RANKL/OPG ratio can reflect the periodontal bone resorption.Keywords: RANKL, OPG, periodontal theraphy, experimental periodontitis, DHA, omega 3This research was supported by H.Ü.B.A.B with project no: 01001201001 130

Tiroid hormonları, kemik üzerine direkt etkisi olan ajanlardır. Hipotiroidide kemik döngüsünde yavaşlama ve artmış kırık riski söz konusudur. Son yıllarda, otoimmün hastalıkların da kemik döngüsü üzerine etkisi olduğuna dair çalışmalar bildirilmektedir. Kemik döngüsünde anahtar rol oynadığı düşünülen sistem ise Osteoprotegerin (OPG) / Reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand (RANKL) yolağıdır. Osteoklastojenik bir sitokin olan interlökin-6 (IL-6)?nın da etkisini indirekt olarak OPG/RANKL dengesini bozarak gösterdiği düşünülmektedir.Hashimoto hastalığı gibi otoimmün olduğu bilinen bir hastalıkta, otoimmünitenin ve hastalığın sonucunda ortaya çıkan hipotiroidinin kemik döngüsünü nasıl etkilediğini araştırdığımız çalışmamıza, premenopozal 30 hipotiroid ve 30 ötiroid Hashimoto hastası ve 20 premenopozal sağlıklı kontrol dahil edildi. Tüm grupta OPG, RANKL ve IL-6 düzeyleri, kemik yapım göstergeleri olan osteokalsin (OC), prokolajen tip I N propeptide (PINP), alkalen fosfataz (ALP) ve kemik yıkım göstergeleri olan tip 1 kollajen C telopeptid (CTX) ve tartrat rezistan asit fosfataz izoform 5b (TRAcP 5b) düzeyleri ölçüldü.Çalışmamızda, TRAcP 5b, CTX ve OC düzeylerinin hipotiroid Hashimoto vakalarında diğer iki gruba göre düşük, ALP düzeylerinin benzer, PINP?nin ise yüksek olduğunu bulduk. Hem hipotiroid hem de ötiroid Hashimoto hastalarında OPG düzeylerinin birbirine benzer şekilde sağlıklı kontrol grubuna oranla yüksek, RANKL düzeylerinin ise düşük olduğunu, OPG düzeylerinin TSH ile pozitif korelasyon gösterdiğini tespit ettik. IL-6 düzeylerinin hipotiroid Hashimoto grubunda ötiroid Hashimoto grubuna ve sağlıklı kontrollere göre düşük olduğunu gördük. Hashimoto hastalığı varlığının RANKL/OPG oranı, bu oranın da kemik döngüsü üzerine bağımsız bir etken olduğunu saptadık. Çalışmamızın, literatürde tiroid disfonksiyonu ile kemik döngüsü ilişkisini araştıran diğer çalışmalara kıyasla güçlü yönü, mekanizmada rolü olabilecek birçok farklı parametrenin bir arada değerlendirilmiş olmasıdır. Çalışmanın bir diğer özelliği ise tiroid disfonksiyonunun yanında tiroid otoimmünitesinin etkisinin de araştırılmış olmasıdır. Bu bulgu çalışmamızın orijinal özelliğini teşkil etmektedir. Literatürde, hipotiroidinin etkisinden bağımsız olarak sadece tiroid otoimmünitesinin kemik döngüsü göstergeleri üzerine etkisini araştıran bir çalışmaya rastlamadık.Sonuç olarak, premenopozal hipotiroid Hashimoto hastalarında kemik döngüsünün olumsuz etkilendiğini ve bu etkinin muhtemelen OPG/RANKL sistemi üzerinden olduğunu düşünmekteyiz. Thyroid hormones are necessary for normal skeletal growth and bone remodelling. Hypothyroidism causes slowing of bone turnover and an increase in the fracture risk by adversely affecting bone quality. A new body of evidence suggests that autoimmune disorders, as well, are associated with a disturbed bone turnover. Hashimoto?s thyroiditis is an autoimmune disorder in origin and the impact of autoimmunity and the resultant hypothyroidism on bone turnover in Hashimoto?s thyroiditis is not known. Osteoprotegerin(OPG)/Receptor activator nuclear kappa B ligand (RANKL) pathway is known to play a major role in bone remodelling and interleukin-6 (IL-6), which is an osteoclastogenic cytokine, may exert its inhibitory effect on bone formation indirectly by influencing the balance between OPG/RANKL.In this study, we assessed the levels of OPG, RANKL and IL-6 along with markers of bone formation as osteocalcin (OC), procollagen type I N propeptide (PINP), alkaline phosphatase (ALP) and markers of bone resorption as type 1 collagen C telopeptide (CTX) and tartrate resistant acid phosphatase isoform 5b (TRAcP 5b) in 30 hypothyroid and 30 euthyroid premenopausal Hashimoto?s thyroiditis patients and 20 healthy premenopausal controls.We found that TRAcP 5b, CTX and OC levels were lower and PINP was higher in the hypothyroid group compared to euthyroid Hashimoto patients and controls while serum ALP levels were similar among groups. OPG levels were higher and RANKL levels were lower in hypothyroid and euthyroid Hashimoto patients compared to controls. OPG was positively correlated with serum TSH. Hypothyroid Hashimoto patients had lower IL-6 levels compared to euthyroid Hashimoto and control groups. RANKL/OPG ratio was independently associated with the presence of Hashimoto thyroiditis and markers of bone turnover.In conclusion, bone turnover is adversely affected by hypothyroidism, potentially through OPG/RANKL pathway, in premenopausal patients with Hashimoto thyroiditis. 97

Psoriazis hastaları, kardiyovasküler hastalık gelişiminin bir göstergesi olarak kabul edilen koroner arter kalsifikasyonu görülmesi bakımından incelendiğinde; yüksek bir orana sahip oldukları saptanmıştır. Fetuin-A ve osteoprotegerin, sistemik kalsifikasyon inhibitörleri olup vasküler kalsifikasyon ve kardiyovasküler mortalite ile ilişkili bulunmaktadır. Bu çalışmada psoriazis hastalarında fetuin-A ve osteoprotegerin düzeyleri ile psoriazis arasındaki ilişkiyi araştırdık. Çalışmaya Nisan 2012 ile Nisan 2013 tarihleri arasında Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Dermatoloji bölümüne başvuran 40 psoriazis hastası ve 40 sağlıklı birey kontrol grubu olarak dahil edildi. Hastalardan ve sağlıklı bireylerden fetuin-A ve osteoprotegerin düzeylerinin araştırılması amacıyla venöz kan alındı. Hastalık şiddeti, psoriazis alan şiddet indeksi (PASI)'ne göre hafif, orta ve şiddetli olarak gruplandırıldı. Psoriazis hastalarında cinsiyet, PASI, psoriatik artrit varlığı gibi klinik özellikler ile fetuin-A ve osteoprotegerin düzeyleri arasındaki ilişki incelendi. Psoriazis hastaları kontrol grubu ile karşılaştırıldığında serum fetuin-A seviyeleri, psoriazis hastalarında istatistiksel olarak düşük tespit edildi (p0.05). Psoriatik artrit öyküsü olan ve olmayan hastalar arasında serum fetuin-A ve osteoprotegerin düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Cinsiyetlerine göre hastalar gruplandırıldığında, kadınların ve erkeklerin fetuin-A ve osteoprotegerin düzeyleri arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Psoriazis hastalarının yaşları ve PASI skorları ile fetuin-A ve osteoprotegerin düzeyleri arasında korelasyon gözlenmedi. Sonuç olarak psoriazis hastalarında serum fetuin-A düzeyleri düşük olup, hastalık şiddeti ile ilişki göstermedi. Bu bulgular ışığında psoriazis patogenezinde fetuin-A'nın rol oynayabileceğini ve psoriaziste gelişen kalsifikasyon sürecine etkisinin olabileceğini düşünmekteyiz. Psoriasis patients are determined to have a high ratio of coronary artery calcification which is accepted as an indicator of cardiovascular disease development. Fetuin-A and osteoprotegerin are systemic calcification inhibitors and related to vascular calcification and cardiovascular mortality. In this study we investigated the relationship between fetuin-A and osteoprotegerin levels in psoriasis patients. The study included 40 healthy volunteers and 40 psoriasis patients who consulted to Dermatology Deparment of Bülent Ecevit University Faculty of Medicine between dates of April 2012 and April 2013. Venous blood were collected from healthy volunteers and psoriasis patients in order to search the fetuin-A and osteoprotegerin levels. Disease severity were grouped as mild, moderate and severe according to psoriasis area and severity index (PASI). The relationship between fetuin-A and osteoprotegerin levels and clinical features as sex, PASI and presence of psoriatic arthritis were analyzed. Fetuin-A levels in psoriasis patients were statistically lower than the control group (p0.05). Serum fetuin-A and osteoprotegerin level differences were not statistically significant between patients with psoriatic arthritis history and those without. When we grouped patients in respect of their sexes fetuin-A and osteoprotegerin levels of males and females were not significantly different (p>0.05). No correlation was detected between the ages and PASI scores and the fetuin-A and osteoprotegerin levels of patients. As a result fetuin-A levels in psoriasis patients are found to be low but not related to disease severity. In the light of our results we concluded that fetuin-A may have a role in psoriasis pathogenesis and may contribute to the calcification process developed in psoriasis. 64

Periodontal hastalıklar sonucu oluşan kemik içi defektler tedavi edilmediğinde dişin prognozunu olumsuz yönde etkilemektedir. Kemik içi defektlerin tedavisinde çeşitli materyaller kullanılmaktadır. Yapılan çalışmalarda sığır kaynaklı kemik greftinin (SKKG) kemik içi defektlerde başarılı bir şekilde kullanıldığı bildirilmiştir. Trombositten zengin fibrin (TZF) büyüme faktörlerini yüksek konsantrasyonda içeren ikinci jenerasyon trombosit konsantresidir. Bu çalışmada, kemik içi defeklerde SKKG ve TZF kombinasyonun sadece SKKG uygulamasına ek yarar sağlayıp sağlamadığının klinik, radyografik ve biyokimyasal olarak değerlendirilmesi amaçlandı. 15 hastadaki 40 defekt SKKG ve TZF (n:21) kombinasyonu veya sadece SKKG (n:19) ile tedavi edilmiştir. Plak İndeks , Gingival İndeks, Sondlamada Kanama, Cep Derinliği, Dişeti Çekilmesi, Klinik Ataşman Seviyesi? ni içeren klinik ölçümler; vertikal kemik yüksekliği, defekt dolumu, defekt dolum yüzdesi, defekt açısını içeren radyografik ölçümler; dişeti oluğu sıvısındaki OPG ve sRANKL seviyesini içeren biyokimyasal ölçümler, faz 1 tedavi sonrası, cerrahi sonrası 3. ve 6. aylarda kaydedilmiştir. Operasyon sonrasında elde edilen tüm klinik, radyografik ve biyokimyasal değerlerde faz1 tedavi sonrası elde edilen değerlere kıyasla istatistiksel anlamlı kazançlar bulunmuştur. Gruplar arasında dişeti çekilmesi, klinik ataşman seviyesi ve DOS?daki OPG seviyeleri dışındaki hiçbir parametrede istatistiksel anlamlı farklılık bulunmamıştır. Kontrol grubunda başlangıca göre 3. ve 6. aylarda gözlenen dişeti çekilmesi artışı test grubuna göre istatistiksel anlamlı düzeyde yüksek bulunurken klinik ataşman seviyesindeki kazanç ise kontrol grubunda test grubuna göre istatistiksel anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Test grubunda tedavi sonrası 3. ve 6. aylarda kaydedilen OPG konsantrasyon ve total miktarındaki artış kontrol grubuna kıyasla istatistiksel anlamlı düzeyde fazla bulunmuştur. Bu çalışmanın sonuçları hem TZF/SKKG kombinasyonunun hem de SKKG? nin tek başına kullanımının kemik içi defektlerin tedavisinde başarılı bir şekilde kullanılabileceğini göstermektedir. The intrabony defects that occurs as a result of periodontal disease, can negatively effect the prognosis of the tooth. Different types of materials are used for the treatment of intrabony defects. It has been reported that anorganic bovine bone mineral (ABBM) can be used in the treatment of intrabony defect with success. Platelet rich fibrin is a second generation platelet concentrate that contains growth factors in high concentration. The present study evaluated the additional effect of PRF and ABBM combination to ABBM alone in the treatment of intrabony defects clinically, radiographically and biochemically. Forty defects in fifteen patient were randomly treated with either PRF/ABBM (n:21) or ABBM (n:19) alone. At baseline, 3 and 6 months after surgery clinical measurements including Plaque Index, Gingival Index, Bleeding On Probing, Probing Depth, Gingival Recession, Clinical Attachment Level; radiographical measurements including vertical bone height, defect fill, percentage of defect fill and defect angle, biochemical measurements including the level of OPG and sRANKL in gingival crevicular fluid (GCF) were obtained. All clinical, radiographic and biochemical outcome values obtained after surgery were statistically significantly different from the baseline values. There were no statistically significant differences between the groups except for gingival recession, clinical attachment level and OPG levels in GCF. In control group, the increase in gingival recession obtained at 3rd and 6th months after surgery was significantly higher than the test group whereas the gain in clinical attachment level was significantly lower. The increase in OPG concentration and total amount obtained at 3rd and 6th months after surgery compared to baseline was significantly higher in test group than the control group. The results of this study suggest that both PRF/ABBM combination and ABBM alone are effective in the treatment of human intrabony defects. 210

Bu çalışmanın amacı, generalize agresif periodontitisli (GAP) bireylerde tüm ağız kök yüzey düzleştirme (TAKYD) ile kombine uygulanan azitromisin (AZM) ve/veya düşük doz laser (DDL) tedavisinin dişeti oluğu sıvısı kemik rezorbsiyon parametrelerine olan etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya 77 GAP'lı ve 20 periodontal olarak sağlıklı olmak üzere toplam 97 birey dahil edildi. GAP'lı bireyler sadece mekanik tedavi uygulanan TAKYD grubu ve mekanik tedaviye ilave AZM ve/veya DDL uygulanan gruplar [AZM, DDL ve AZM+DDL grupları] olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Klinik periodontal parametreler ve diş eti oluğu sıvısı (DOS) nükleer faktör kappa beta (NF-?B)'nın reseptör aktivatörü (RANK), onun ligandı RANKL, osteoprotegerin (OPG) ve interlökin (IL) -1? düzeyleri başlangıçta ve 3.ayda ölçüldü. Klinik parametrelerde başlangıç değerlerinde GAP grupları ile kontroller arasında istatistiksel olarak önemli bir fark saptanmaz iken, 3.ayda genel olarak tedavi gruplarındaki en düşük değerler antibiyotik gruplarında [AZM ve AZM+DDL] gözlendi. Osteoimmünolojik parametreler başlangıç değerlerinde GAP grupları ile kontroller arasında istatistiksel olarak önemli bir fark göstermedi (RANKL total hariç). Bununla birlikte; 3.ayda genel olarak tedavi gruplarındaki en yüksek RANKL ve OPG konsantrasyon ve total değerleri laser [DDL ve AZM+DDL] ve antibiyotik gruplarında, en yüksek RANKL/OPG oranı ve en düşük IL-1? konsantrasyon ve total düzeyleri DDL grubunda gözlendi. Tüm klinik parametreler, osteoimmünolojik parametreler ve DOS hacmi arasında istatistiksel olarak önemli pozitif ve negatif yönde ilişkiler gözlendi. GAP'ın tedavisinde ilave DDL uygulanımı RANKL düzeylerini arttırırken, IL-1?düzeylerini azaltmakta, ilave AZM kullanımı OPG düzeylerini arttırmaktadır. Bunun yanısıra; GAP'de TAKYD ile kombine AZM+DDL tedavisi, ilave klinik ve immünolojik yararlılık göstermektedir. Anahtar Sözcükler: Agresif Periodontitis, Biyostimülasyon, Cerrahi Olmayan Periodontal Tedavi, Düşük Doz Laser, Osteoimmunoloji The aim of this study is to analyze the effect of low level LASER application and/or azithromycin therapy in combination with full mouth scaling and root planning (FMSRP) on bone resorption parameters gingival crevicular fluid (GCF) in individuals with generalized aggressive periodontitis. Seventy seven patients with generalizedaggressive periodontitis and 20 periodontally healthy individuals were included in the study. Patients with periodontitis were divided into 4 groups; the FMSRP group which received only FMSRP therapy and the AZM, DDL, AZM+DDL Groups which received combined low level LASER application and/or azythromycin therapy together with FMSRP. Clinical periodontal parameters and receptor activator of nücleer factor kappa beta (NF-?B); (RANK), its ligand RANKL, osteoprotegerin (OPG) and interleukin (IL)-1? levels in gingival crevicular fluid were measured at the beginning and third month of the therapy. Although no significant differences were found in clinical parameters at the baseline between the generalized aggressive periodontitis groups and control group (p>0.05), in general the lowest values were observed in antibiotic groups at the third month. No significant differences were found in osteoimmunological parameters at the baseline between the generalized aggressive periodontitis groups and control group (except RANKL total) (p>0.05). However highest RANKL and OPG concentration and total values in LASER [DDL and AZM+DDL] and Antibiotic groups; highest RANKL/OPG ratio and lowest IL-1? concentration and total values in DDL group were observed at third month. Significant positive and negative corelations between all clinic parameters and osteoimmunologic parameters, GCF volume were observed. Additionally application of DDL in the treatment of GAP increases the RANKL levels while reduces IL-1?; use of AZM increases OPG levels. Also, LASER application and azithromycin therapy in combination FMSRP shows that additional clinical and immunological beneficial efficacy.Key Words: Aggressive periodontitis, Biostimulation, Low level LASER, Nonsurgical periodontal treatment, Osteoimmunology 187

Literatürde Polikistik Over Sendrom'lu (PKOS) hastalarda Osteoprotegerin (OPG) ve Omentin düzeylerinin azaldığını bildiren çalışmalar vardır. Bu çalışmamızda hiperandrojenizm, bozulmuş glukoz metabolizması ve endotel hasarı ile karakterize bir bozukluk olan PKOS'ta OPG, Omentin ve insülin direnci arasındaki ilişkiyi ve Malondialdehit (MDA) düzeylerini incelemeyi amaçladık. Reprodüktif çağdaki 31 PKOS hastası ve 33 kontrol olgusunun demografik verileri, antropometrik ölçümleri, hormonal ve metabolik profilleri, serum Omentin, OPG ve MDA düzeyleri değerlendirildi. Çalışmamızda MDA düzeylerinin vücut kitle indeksi (VKİ) ve yaş ile anlamlı olarak ilişkili olduğunu saptadık. Fakat önceki literatür bilgilerinin aksine PKOS'lu hastaların MDA düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı olmasa da kontrollere göre daha düşük saptandı. PKOS'lu hastaların OPG ve Omentin düzeyleri kontrollere göre düşük düzeyde saptandı, ancak bu ilişki de istatistiksel olarak anlamlı değildi. Bizim çalışmamızda genel literatür bilgisinden farklı olarak serum oksidatif stres parametreleri, omentin ve osteoprotegerin seviyeleri obez olmayan PKOS'lu kadınlarda anlamlı bir değişim göstermemiştir. Ayrıca omentin ve osteoprotegerin düzeylerinin artmış insülin direnci ve hiperandrojenizm bulguları ile bir ilişkisi de saptanamamıştır. Hasta sayısının nisbeten az olmasının ve olguların VKİ açısından eşleştirilememesinin bu sonuçlar üzerinde bir etkisinin olabileceğini düşünmekteyiz. Bu konuyu aydınlatmak için uzun süreli, randomize, kontrollü klinik çalışmalara ihtiyaç vardır. There is plenty of evidence that Osteoprotegerin (OPG) and Omentin levels are decreased in Polycystic Ovary Syndrome (PCOS). Our aim was to investigate the relationships with OPG, Omentin, insulin resistance, and Malondialdehyde (MDA) concentrations in PCOS, a disorder characterized by hyperandrogenism, impaired glucose control, and endothelial injury. Demographic datas, anthropometric measurements, hormonal and metabolic profiles, serum Omentin, OPG, and MDA levels were assessed in 31 PCOS patients and 33 controls of reproductive age. In our study there were statistically significant relationship between MDA levels and BMI and age. By contrast with previous literature knowledge, MDA levels of PCOS patients were lower than control group. But there was no statistical significance. OPG and Omentin levels were lower in PCOS group but there were no statistical significant findings too. Differently from general literature knowledge, in our study there were no significantly differences in the oxidative stress parameters, omentin and OPG levels of non-obese PCOS patients. Besides there were no relationships between Omentin, OPG levels and increased insulin resistance, hyperandrogenism. These conclusions can be attributed to the relatively small number of cases and BMI-mismatching. Randomized controlled trials or new high quality observational studies are needed to clarify the issue. 77

Amaç; bu çalışmada ankilozan spondilitli hastalarda, osteoprotegerin (OPG), reseptör aktivatör nükleer faktör kappa B ligand (RANKL), tümör nekrozis faktör-? (TNF-?), matriks metalloproteinaz-3 (MMP-3), tartarat dirençli asit fosfataz-5b (TRAP-5b) ve katepsin-K (Cat-K) aktivitelerinin değerlendirilmesidir.Ankilozan spondilitli 30 hasta ve 19 sağlıklı birey çalışmaya dahil edilmiştir. Ankilozan spondilitli hastalar aktif ve inaktif hasta olarak ikiye ayrıldı. OPG, RANKL, TNF-?, MMP-3, TRAP-5b ve Cat-K düzeyleri ELISA yöntemiyle ölçüldü.Ankilozan spondilitli hasta grup ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, hasta grupta OPG, RANKL, MMP-3 ve TNF-? seviyeleri istatistiksel olarak yüksek bulunurken (p0.05). Aktif ve inaktif hasta grubu karşılaştırıldığında aktif hasta grubunda OPG/RANKL oranı yüksek bulunurken (p0.05).Ankilozan spondilitli hastalarda kemik yıkım belirteci olan RANKL, TNF-? ve MMP-3 aktivitelerinin yüksek bulunması ve kemik yapım belirteci olan OPG aktivitesinin yüksek bulunması bu parametrelerin ankilozan spondilit ile önemli bir ilişkisi olduğunu düşündürmektedir.Anahtar Kelimeler: Ankilozan spondilit, osteoprotegerin, reseptör aktivatör nükleer faktör kappa B ligand, tartarat dirençli asit fosfataz-5b, tümör nekrozis faktör-?. ABSTRACTThe aim of this study is to evaluate the activities of osteoprotegerin (OPG), receptor activator of nuclear factor kappa B ligand (RANKL), tumor necrosis factor-? (TNF-?), matrix metalloproteinase-3 (MMP-3), tartrate-resistant acid phosphatase-5b (TRAP-5b) and cathepsin-K (Cat-K) in patients with ankylosing spondylitis.Thirty patients with ankylosing spondylitis and 19 healthy individuals were recruited to the study. Patients with ankylosing spondylitis were divided into two groups being active and inactive patients. The levels of OPG, RANKL, TNF-?, MMP-3, TRAP-5b and Cat-K were measured with ELISA method.The levels of OPG, RANKL, MMP-3 and TNF-? of the patients were found to be significantly higher compared with controls (p0.05). In comparison of the active and inactive patients, OPG/RANKL ratio was found to be high in active patients (p0.05).High levels of RANKL, TNF-? and MMP-3 activities which are antiosteolytic indicators and OPG activities which are osteolytic indicators in patients with ankylosing spondylitis gave rise to thought that these parameters have important relationship with ankylosing spondylitis.Key Words: Ankylosing spondylitis, osteoprotegerin, receptor activator of nuclear factor kappa B ligand, tartrate-resistant acid phosphatase-5b, tumor necrosis factor-?. 71

Amaç: Çalışmamızın amacı postmenapozal obez ve obez olmayan kadınlarda, serum RANKL ve OPG düzeylerini ve KMD ile olan ilişkilerini, serum osteokalsin, kemik-ALP, kalsiyum, fosfor, üriner deoksipiridinolin ve NTx gibi kemik turnover parametreleri ile birlikte değerlendirip araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışma 66 postmenapozal kadın üzerinde gerçekleştirildi. Bireyler obez (VKİ >30 kg/m2, n=40, yaş ortalaması 53.3 ± 5.1 yıl) ve obez olmayan (VKİ 18- 30 kg/m2, n=40, mean age 53.3 ± 5.1 years) and a group with non-obese woman (BMI between 18 to

Amaç; bu çalışmada, romatoid artritli hastalarda, reseptör activator nükleer factor kappa B ligand (RANKL), osteoprotegerin (OPG), matriks metalloproteinaz 3 (MMP-3), tartarat dirençli asit fosfataz-5b (TRAP-5b), tümör nekrozis faktör (TNF-?), katepsin K aktivitelerinin değerlendirilmesidir.Romatoid artritli 30 hasta ve 19 sağlıklı birey çalışmaya dahil edilmiştir. Romatoid artritli hastalar aktif ve inaktif olmak üzere iki gruba ayrıldı. RANKL, OPG, MMP-3, TRAP5b, TNF-? ve katepsin K düzeyleri ELİSA yöntemiyle ölçüldü.Romatoid artritli hasta grup ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, TRAP-5b aktivitesinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. RA'lı grupta kontrol grubuna göre, RANKL, OPG, MMP-3, katepsin K ve TNF-? aktivitesi istatistiksel olarak yüksek bulundu (p0.05). In comparison of the active and inactive patients with rheumatoid arthritis, OPG and MMP-3 activities were found to be statistically different (p0.05).High levels of RANKL, OPG, TNF-?, MMP-3 and cathepsin-K in patients with rheumatoid arthritis demonstrate that these parameters are important indicators related with the disease. It was concluded that future widespread usage of these parameters will provide early diagnosis of rheumatoid arthritis which is an important public health problem and help develop efficient treatment methods and clarify the etiology. We think that the results of the studies regarding usage of OPG, RANK and RANKL in treatment of some diseases resulting in bone resorption will promise for the future.Key Words: Rheumatoid arthritis, TNF-?, RANKL, cathepsin-K, MMP-3. 74

ÖZETYapılan son çalışmalarda osteoprotegerin(OPG) ve TRAIL'in vasküler ve inflamatuar hastalıkların gelişiminde önemli rolü olduğu gösterilmiştir. Ancak Behçet hastalığında OPG ve TRAIL düzeylerini tekrarlayan aftöz stomatit hastaları ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştıran çalışma yapılmamıştır.Bu çalışmanın amacı Behçet hastalığı ile serum OPG ve TRAIL düzeyleri arasındaki ilişkiyi TAÜ ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırarak araştırmaktı. Çalışmaya 65 Behçet hastası, 31 tekrarlayan aftöz stomatit tanısı ile takipli hasta ve 30 sağlıklı kontrol dahil edildi. Serum OPG ve TRAIL düzeyleri ELİSA ile değerlendirildi.Çalışma sonunda BH ve TAÜ grubu serum OPG düzeyleri açısından değerlendirildiğinde OPG düzeyleri BH grubunda anlamlı olarak düşük gözlendi (p=0,017).BH ve sağlıklı kontrol grubu arasında, TAÜ grubu ve sağlıklı kontrol arasında OPG düzeyleri açısından anlamlı farklılık gözlenmedi (p=0,29 ve p=0,25). Serum TRAIL düzeyleri açısından BH grubu, TAÜ ve sağlıklı kontrol grubu ile değerlendirildiğinde TRAIL düzeyleri BH grubunda anlamlı olarak düşük saptandı (p=0,037 ve p=0,024).TAÜ ve sağlıklı kontrol grubu TRAIL düzeyleri arasında anlamlı farklılık gözlenmedi. TRAIL ve OPG düzeyleri ile ESR ve CRP düzeyleri arasında korelasyon değerlendirildiğinde anlamlı korelasyon izlenmedi.Sonuç olarak OPG ve TRAIL'in vaskülit ve inflamatuar olaylarda etkili olduğunu destekler kanıtlar olsa da çalışmamızda BH grubunda OPG ve TRAIL düzeylerinin düşük bulunması, ESR ve CRP ile korelasyon gözlenmemesi OPG ve TRAIL'ın BH'da vaskülitin veya diğer infalamatuar olayların gelişimiyle ilişkisinin olmadığını göstermektedir. Ancak çalışmamızdaki aktif hastalık skorlamasındaki yetersizlik açısından daha fazla yeni tanı almış, aktif vasküliti olan hasta sayısı içeren çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Behçet hastalığı, osteoprotegerin, TRAIL SUMMARYRecent studies indicate that OPG and TRAIL has an important role in the development of vascular and inflammatory disease. But there was no research that compares OPG and TRAIL serum levels between patients with Behçet disease (BD) who have recurrent aphthous ulcer (RAU) and healthy control group.The aim of this study is to investigate the relationship between serum OPG -TRAIL levels and Behçet disease, by comparing the RAU and healthy control group. Sixty-five patients with BD, thirty-one patients with recurrent aphthous ulcer and thirty healthy subjects as control group were included in this study. Serum OPG and TRAIL levels determined using ELİSA.As a result of this research, we found that the serum OPG levels were significantly lower in patients with BD than in patients with RAU (p=0,017). There were no significant differences in terms of serum OPG levels between patients with BD and healthy subjects (p=0,29), and also between patients with RAU and healthy subjects .(p=0,25) When patients with BD, RAU and the healthy subjects are compared in terms of TRAIL levels, we found that the serum TRAIL levels were significantly lower in patients with BD than in patients with RAU and healthy subjects (p=0,037 and p=0,024, respectively). There was no significant difference between patients with RAU and healthy subjects in terms of serum TRAIL levels. Also there was no significant correlation observed between serum OPG and TRAIL levels as well as between ESR and CRP levels.Even though there is research in literature that supports the role of OPG and TRAIL in the development of vascular and inflammatory diseases, this research shows that OPG and TRAIL has no significant impact in the development of vascular and inflammatory diseases, because of the low levels of OPS and TRAIL observed in patients with BD and the insignificant correlation between ESR and CRP levels. However, due to insufficient scoring of active patients in this study, research including patients with recent diagnoses and active vascular disease is required to confirm the findings in this study.Keywords: Behcet Disease, osteoprotegerin, TRAIL 49

Multipl miyelom (MM) kemik iliğinde tek bir klondan köken alan ve monoklonal immunglobulin üreten malin bir plazma hücre hastalığıdır. Hastalık seyrinde osteoblast aktivitesi azalırken osteoklast aktivitesinin artmasına bağlı olarak osteopeni, kemik destrüksiyonu ve/veya patolojik kırık gelişimi sıklıkla izlenmektedir. MM'de kemik iliğinde osteoklast öncülü hücrelerin osteoklastlara dönüşmesini sağlayan reseptör aktivatör nükleer faktör ?B ligand (RANKL) düzeyi artarken, RANKL için yalancı reseptör görevi gören Osteoprotegerin (OPG) düzeylerinde azalma izlenmektedir. Ancak, azalmış OPG düzeylerinin RANKL'den bağımsız olarak kemik lezyonlarının gelişimine yol açabileceği henüz bilinmemektedir. Bu çalışmada OPG gen (TNFRSF11B) mutasyonlarının ve/veya tek nükleotid polimorfizminin (TNP) MM'de kemik lezyonları gelişimine etkisi araştırıldı.Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hematoloji bilim dalına Ocak 2010-Ocak 2012 tarihleri arasında başvuran 36 patolojik kırık ve/veya destrüktif kemik lezyonu olan, 16 patolojik kırık ve/veya destrüktif kemik lezyonu olmayan toplam 52 MM hastası ve 20 sağlıklı kontrol çalışmaya alındı. Hastalarda DNA izolasyonunu takiben OPG geni dizi analizleri yapıldı. Çalışmaya alınan hastalarda DNA dizi analizinde OPG gen mutasyonu izlenmezken TNP saptandı. Hastalarda en sık izlenen TNP, ekzon 1'de homozigot ve heterozigot rs2073617 C/T ve rs2073618 C/G idi. Tek başına OPG gen homozigot ve/veya heterozigot rs 2073617 ve rs 2073618 TNP varlığı veya rs 2073617 ve rs 2073618 TNP'nin heterozigot ve homozigot birlikteliğinin MM'li hastalarda destrüktif kemik lezyonu ve/veya patolojik kırık gelişimine etkisi olmadığı gözlendi. Buna karşın, OPG gen homozigot rs 2073617 ve rs 2073618 TNP birlikteliği destrüktif kemik lezyonu ve/veya patolojik kırığı olan hastalarda anlamlı olarak fazla saptandı ve dolayısıyla homozigot rs 2073617 ve rs 2073618 TNP birlikteliğinin destrüktif kemik lezyonu ve/veya patolojik kırık gelişiminde rol oynadığı izlendi.Sonuç olarak, OPG geninde saptanan homozigot rs 2073617 ve rs 2073618 TNP birlikteliğinin OPG fonksiyonunu azaltıp RANKL-RANK yolağını aktif hale getirerek destrüktif kemik lezyonu ve/veya patolojik kırık gelişimine yol açabileceği kanaatine varıldı. Multiple Myeloma is a malignant plasma cell disorder which derived from single clone of plasma cells in the bone marrow and produces monoclonal immunglobulins. Osteopenia, bone destruction and pathological fractures are often observed in the course of disease due to increased activity of osteoclasts and decreased activity of osteoblasts. The Receptor Activator of Nuclear Factor Kappa B Ligand (RANKL) transforms precursor cells to osteoclasts in the bone marrow and Osteoprotogerin (OPG) acts as a decoy receptor for RANKL. The levels of RANKL increase while OPG levels decrease in MM. However, decreased levels of OPG may lead to the development of bone lesions regardless of RANKL, is not yet known. In this study, the effects of OPG gene (TNFRSF11B) mutations and/or single nucleotide polymorphism (SNP) on the development of bone lesions in MM were investigated.Fifty-two MM patients, 36 cases with pathological fractures and/or destructive bone lesion, 16 cases with no pathological fractures and/or destructive bone lesion) were enrolled into the study (admitted to Black Sea Technical University Hospital between January 2010-January 2012). After DNA isolation, OPG gene was sequenced. No OPG gene mutations were observed, but SNPs were detected in the DNA sequence analysis. The most common SNPs were homozygous and heterozygous rs2073617 C/T and rs2073618 C/G in exon 1. OPG gene homozygous and/or heterozygous rs 2073617 and rs 2073618 SNPs or association of heterozygous and homozygous rs 2073618 and rs 2073617 SNPs were found to have no effect on the development of pathological fractures and/or destructive bone lesions in patients with MM. However, association of homozygous rs2073617 and rs2073618 SNPs were found to be significantly higher in patients with pathological fractures and/or destructive bone lesion. Therefore, it was shown that the association of homozygous rs 2073617 and rs 2073618 SNPs may play a role in the development of destructive bone lesions and/or pathological fractures.It was concluded that, association of homozygous rs 2073617 and rs 2073618 SNPs in the OPG gene may lead to pathological fractures and/or destructive bone lesions, due to the reduced function of OPG and the activated RANKL-RANK pathway. 53

Bu çalışmanın amacı tavşan tibia kemiğine yerleştirilen farklı geometri ve çaplara sahip minividalara uygulanan kuvvetlerin kemik doku üzerindeki etkilerini histopatolojik, immünohistokimyasal, histomorfometrik ve tomografik olarak değerlendirmektir.Çalışmada 18 adet erişkin erkek tavşan kullanılmıştır. Silindirik A çapı (1.5 mm) mini-vidası, konik B çapı(1.5 mm) mini-vidası, boyun kısmı sık yivli konik geometride, C çapı (1.4 mm) ve D çapı (1.6 mm) mini-vidaları tibia kemiğine yerleştirilmiştir. Deneyde mini-vidalar, tavşanların sağ tibia kemiğine yerleştirilmiştir. Mini-vidalar tork değerleri ölçülerek kemiğe yerleştirilmiştir. Mini-vidalar arasına 1 N kuvvet verecek şekilde Nikel-Titanyum yaylar bağlanmıştır. Yerleştirilen mini-vidalar 1., 3. ve 5. haftaların sonunda denekler sakrifiye edilmiştir. Mini-vidalar kemikten tork değerleri ölçülerek çıkarılmış ve histopatolojik, histomorfometrik, immunohistokimyasal (RANK ve OPG) ve tomografik değerlendirme yapılmıştır.Silindirik yapıda olan A mini-vidası 1., 3. ve 5. haftanın sonunda konik mini-vidalara (B, C ve D) göre daha geç kemik iyileşmesi göstermiş ve çıkarma tork değerleri A mini-vidasında düşük bulunmuştur. İlk haftanın sonunda B mini-vidasında RANK immünoreaktivitesi, C mini-vidasında OPG immünoreaktivitesi gözlenmiştir. Üçüncü ve beşinci haftanın sonunda B,C,D mini-vidalarında OPG immünoreaktivitesinde artış kaydedilmiştir. En iyi kemik doku iyileşmesi, osteoblastik aktivite boyun kısmında sık yivli C ve D mini-vidasında gözlenmiş ve diğer vidalara göre daha yüksek tork değerleri ile çıkarılmıştır. Çapı fazla olan D mini-vidasında C mini-vidasına göre daha yüksek çıkarma tork değerleri kaydedilmiştir.Boyun kısmı sık yivli olan konik mini-vidaların daha stabil olduğu ve çap artışının stabilizasyonu arttırdığı kaydedilmiştir. The aim of this study is histopathological, immunohistochemical, histomorphometrical and mikro-tomographical evaluation of the changes observed in the rabbit tibia bone by the application of mini-screws with different geometry and diameter.In this study eighteen adult male rabbits are used. Cylindrical mini-screws of diameter 1.5 mm (designated as A), conical mini-screws of diameter 1.5 mm (B), conical screws of diameters 1.4 mm (C) and 1.6 mm (D) with fine-pitch threads close to screw head, were inserted in rabbit tibia. The mini-screws were inserted to the right tibia bone by recording the applied torque. Ni-Ti coil-springs that are arranged to apply 1 N force were attached between the mini-screws. The rabbits were sacrificed at the end of the 1st, 3rd and 5th weeks. Then the mini-screws were removed by measuring in the torque values and the bone has been evaluated histopathologically, histomorphometrically, immunohistochemically (RANK and OPG) and micro-tomographically.Compared with conical B, C and D mini-screws, cylindrical A mini-screws were delayed bone healing at the end of 1st, 3rd and 5th weeks and removal torque values of A mini-screws were found lower. At the end of the first week RANK immunoreactivity in B mini-screws and OPG immunoreactivity in C mini-screws were observed. At the end of 3rd and 5th weeks an increase in OPG immunoreactivity were recorded in the bone for the cases where B, C, D mini-screws have been applied. Best bone healing and osteoblastic activity were observed in the bone by the use of C and D mini-screws and higher removal torque values were also recorded for these cases. D mini-screws with wider diameter required higher removal torque values than C mini-screws.It is observed that conical with fine-pitch threads close to screw head, were more stable and it is found that stabilization increases with increasing diameter. 183

Amaç: Tip 2 diyabetiklerde (Tip 2 DM) D vitamini (25OHD3) düzeylerinin endotel fonksiyonu ve osteoprotegerin (OPG) düzeyleri ile ilişkisiMateryal ve Metod: Çalışmaya 49 Tip 2 DM (49,33 + 10,09 yıl, kadın/erkek 26/23), 45 kontrol (48,3 + 7,47 yıl, kadın/erkek 26/19) olmak üzere toplam 98 kişi dahil edildi. Endotel fonksiyonu dopler ultrasonografi kullanılarak akıma bağlı dilatasyon (ABD) ve karotis intima medya kalınlığı (KİMK) ile ölçüldü. Sekiz saatlik açlık sonrasında alınan kanda OPG, 25OHD3 ve parathyroid hormon (PTH) bakıldıSonuçlar: Çalışma gruplarında ABD, KİMK ve biokimyasal parametreler tablo 1 de özetlenmiştir. Osteoprotegerin düzeyleri tip 2 diyabetiklerde yüksek saptandı. Akıma bağlı dilatasyon ile OPG arasında ilişki saptanmazken, sistolik kan basıncı (SKB) (r=0,34, p=0,004) ve diyastolik kan basıncı (DKB) (r=0,38, p=0,001) ile pozitif korele idi. D vitamini ile OPG düzeyleri arasında anlamlılık sınırında ilişki saptandı (r=0,24, p=0,06). Kontrol grubuna göre KİMK düzeyleri tip 2 diyabetiklerde yüksek saptandı. Çalışmamızda KİMK'nın (r2=0,52, p=0,011) ve SKB'nın (r2=0,44, p=0,022) diğer risk faktörlerine göre ayarlama yapıldığında OPG üzerine etkili faktörler olarak saptadık. KİMK ile beden kitle indeksi (BKİ) (r=0,28, p=0,014), SKB (r=0,30, p=0,004) ve nabız basıncı (NB) (r=0,27, p=0,011) arasında pozitif korelasyon saptandı. Yaş (r=0,44, p

Giriş: Bifosfonatlar kemik rezorpsiyonu inhibisyonunda etkili bir ilaç grubudur. Bifosfonatlarla ilgili çene osteonekrozları ya da osteomyelitleri ilk olarak 2003 yılında Marx ve Stern tarafından açıklanmıştır. Bu durum, bifosfonatlara bağlı olası ve önemli bir geç ters etkidir ve de patogenezi halen netleşmemiştir.Bu çalışma ratlarda kronik bifosfonat uygulamasınından sonra TNF- ? , IL-6, IL-8, RANKL ve OPG seviyelerinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Materyal ve Metod: Çalışmada 30 adet dişi Spraque-Dawley rat kullanıldı. Ratlar rastgele 3 gruba bölündüler. Z1; zoledronat grubu, 10 hafta boyunca zoledronat enjekte edilen grup. S1; kontrol grubu, 10 hafta boyunca tuz solusyonu enjekte edilen grup ve K1; herhangibir enjeksiyon yapılmayan kontrol grubtu. Z1 grubuna zoledronat enjeksiyonu 0,1mg/kg dozunda haftada 3 kez yapıldı. 10 hafta sonunda herhangi bir dental girişim yapılmadan ratlar sakrifiye edildi. 1. ve 2. molarları içeren mandibula posterior bölge ve tibianın 1/3 üst bölgesi subperiosteal olarak diseke edildi. Dokuların ELISA testine hazırlamak amacıyla homojenizasyonu yapıldı. TNF- ? , IL-6, IL-8, RANKL ve osteoprotegerin değerleri ELISA kitleri kullanılarak elde edildi.Sonuçlar: Tibia OPG oranlarındaki artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p

Son yıllarda kemik dokusu ile ilgili yapılan çalışmalarda osteosteoblastlar tarafından sekrete edilen osteoprotegerinin, reseptör aktivatör nükleer kappa B liganda bağlanarak osteoklastogenezi baskıladığı saptanmıştır. Kronik böbrek yetmezliği gelişen hastalarda osteoprotegerin ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand değişimini inceleyen çalışmalarda farklı sonuçlar bildirilmektedir. Ancak diyabetik nefropatili hastalarda bu sistem hakkında sınırlı bilgi bulunmaktadır. Çalışmamızda evre III, evre IV ve evre V diyabetik nefropatili hastalarda osteoprotegerin ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeylerinin klinik ve laboratuvar verileri ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.Çalışmamıza diyabetik nefropatili 61 olgu ile yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş 20 sağlıklı olgu alındı. Olguların serum intakt paratiroid hormon, 25 hidroksi D vitamini, osteoprotegerin ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeyleri incelendi.Diyabetik nefropatili grupta intakt paratiroid hormon ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeylerinde anlamlı yükseklik, 25 hidroksi D vitamini düzeylerinde anlamlı düşüklük saptandı. Diyabetik nefropati evrelerine göre incelendiğinde serum intakt paratiroid hormon düzeyinin evre V'te diğer evrelere göre anlamlı yüksek olduğu, 25 hidroksi D vitamini düzeylerinin ise evre III'den evre 5'e gittikçe azaldığı görüldü. Grupların osteoprotegerin ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeyleri benzerdi. Diyabetik nefropatili olguları glomerüler filtrasyon hızı 60 ml/dk/1.73m2 ve altında olanlar ile üzerinde olanlar olarak ikiye ayırdığımızda ilk grupta reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Bu grupta korelasyon analizinde reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeyi ve reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand /osteoprotegerin oranı ile alkalen fosfataz arasında pozitif ilişki olduğu tespit edildi.Bu sonuçlar, literatürle uyumlu laboratuvar bulguları tespit ettiğimiz diyabetik nefropatili olguların ağırlıklı olarak düşük döngülü kemik hastalığı grubunda olduğunu ve bu grupta artan reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand düzeyleri kemik yapımının daha ileri derecede bozulduğunu göstermektedir.Anahtar kelimeler: Diyabetik nefropati, osteoprotegerin, reseptör aktivatör nükleer kappa B ligand It has been determined by the studies carried out in the recent years that osteoclastogenosis is suppressed by combining the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand with that of an osteoprotegerin secreted by an osteosteoblast. The studies, being performed concerning the changes of osteoprotegerin and the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand in the patients who are exposed to chronic kidney failure, have resulted in different findings. But, there is limited information about this system in the patients with diabetic nephropathy. The aim of this study is to investigate the relationship between the clinical and labotatory findings regarding the levels of osteoprotegerin and the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand in the patients with diabetic nephropathy at the third, at the fourtrh and at the fifth phases.This study includes 61 patients with diabetic nephropathy and 20 healthy people matched to each other in terms of their age and gender. The levels of serum intact parathyroid hormone, 25 hydroxy-vitamin D, osteoprotegerin and the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand in the patients were examined.Meaningful differences were found high related to intact parathyroid hormone and the levels of the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand in the patients in the group of diabetic nephropathy whereas meaningful differences were found low at the levels of 25 hydroxy-vitamin D in that group. When the phases of diabetic nephropathy compared, it was determined that the levels of serum intact parathyroid hormone at the fifth phase were found high meaningfully than the others whereas those of 25 hydroxy-vitamin D gradually fell down from the third phase to that of the fifth one. The levels of osteoprotegerin and the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand of both groups were the same. When the patients with diabetic nephropathy were divided into two groups as those having a glomerular filtration speed over 60 ml/min./1.73sqm and those having a glomerular filtration speed under 60 ml/min./1.73sqm, the levels of the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand were found statically high in the first group on which the correlation analysis was performed and it was proved that there is a positive relationship between alkaline phosphatase and those of the level of the receptor activator of nuclear factor kappa B ligand and the rate of receptor activator of nuclear factor kappa B ligand /osteoprotegerin.In conclusion, these results show that the laboratory findings determined in this study are consistent with the literature about the patients with diabetic nephropathy and the levels of the increased receptor activator of nuclear factor kappa B ligand show the existence of more advanced degrees of deformation in osteoblastogenesis.Key words; Diabetic nephropathy, Osteoprotegerin, Receptor activator of nuclear factor kappa B ligand 65

OPG, TNF (tümör nekroz faktör) bağımlı ailenin bir üyesi ve NF-?B ligandının (RANKL) reseptör aktivatörü ve NF-?B (RANK) reseptör aktivatörüdür. OPG polimorfizmlerinin diyabet hastalığında risk arttırıcı faktörler olduğu, çeşitli çalışmalarla gösterilmiştir. Biz çalışmamızda, PZR, RFLP ve agaroz jel elektroforezi yöntemlerini kullanarak 77 tip II diyabet hastası ve 83 sağlıklı kontrol üzerinde OPG T950C gen polimorfizmini araştırdık.Çalışmamızda OPG T950C genotip dağılımları; hasta grubunda %41,56 TT, %15,58 CC, %42,86 TC olarak bulunurken, kontrol grubunda ise %31,62 TT, %14,70 CC, %53,68 TC olarak saptanmıştır. Hasta ve kontrol grupları arasında OPG T950C genotip ve allel frekansları açısından istatistiksel anlamlı bir fark gözlemlenmemiştir (p>0.05). Bununla birlikte, hasta grubunda OPG T950C CC genotipi frekansının MI varlığında 3,15 kat, LVH varlığında 1,38 kat, aile hikayesinde DM (+) bireylerde 4 kat, erkeklerde 2,6 kat, hipertansiflerde 2,33 kat, aile hikayesinde KAH (+) hastalarda 2,3 kat arttığı gözlemlenmiştir. KAH gelişiminde etkili faktörlerin varlığında CC genotipinin frekansındaki artış bu genotipin bir risk faktörü olabileceğini düşündürmektedir.Sonuç olarak, çalışmamızda OPG T950C polimorfizminin diyabet hastalığı ile ilgili olabileceği izlenimi edinilmiştir.Anahtar Kelimeler: Osteoprotegerin, Diyabet, Genetik, T950C, Polimorfizm.Bu çalışma, İstanbul Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: 2960 Osteoprotegerin (OPG) is a recently identified cytokine that acts as a decoy receptor for the receptor activator of the NF-?B ligand (RANKL). OPG T950C polymorphism has been reported to be associated on diabetes mellitus risk. We used PCR, RFLP and gel electrophoresis techniques to detect these polymorphisms on 77 type II diabetes mellitus patients and 83 controls.In our study, we found OPG T950C genotypes as 41.56% TT, 15.58% CC, 42.86% TC in diabetes patients and 31.62% TT, 14.70% CC, 53.68% TC in control group. There is no statistically mean frequencies and significantly difference between diabetes mellitus and control groups in the distribution of OPG T950C genotypes (p>0.05). Also, OPG T950C CC genotype frequencies of the diabetes group increased 3.15 times in case of MI, 1.38 times in case of LVH, 4 times in patients whose family have diabetes history, 2.6 times in male patients, and 2.3 times in patients whose family have CAD history. The rate of increase of CC genotype in patients who have CAD can be considered that CC genotype is a risk factor for CAD.In conclusion, we suggest that OPG T950C polymorphism may be a risk factor for diabetes mellitus.Key Words: Osteoprotegerin, Diabetes Mellitus, Genetics, T950C, Polymorphism.The present work was supported by the Research Fund of Istanbul University. Project No. 2960 75

Behçet hastalığı (BH) nörolojik tutulum, tekrarlayan oral ve genital ülserler, artrit, deri lezyonları, oküler ataklar ile tanımlanan kronik, inflamatuvar vaskülit ile karekterize bir hastalıktır Hastalığın tekrarlayan yapısı ve tedaviye cevap azlığı etyopatogenezinin tanımlanmasını zorlaştırır.Periferik toleransın önemli bir bileşeni, CD4+CD25+Foxp3+ regülatör T hücrelerini içeren regulatör fonksiyonları olan lenfositler tarafından temsil edilir. T lymphocyte associated antigen-4 (CTLA-4) lenfosit aktivasyonun engelleyen bir molekül olarak tanımlanmıştır. Soluble CTLA (sCTLA) ise ekstrasellüler olarak salgılanan ve Treg hücrelerinin fonksiyonel bir belirteci olarak tanımlanan CTLA-4'ün bir formudur. B ve T lymphocyte attenuator (BTLA, CD272) B hücreleri, T hücreleri, dendritik hücreleri (DC) , natural killer (NK) hücreleri ve makrofajlar tarafından eksprese edilen lenfoid hücrelere özel bir hücre yüzey reseptörüdür ve inhibitör sinyallere eşlik eder. Osteoprotegerin (OPG) ve onun ligandının (RANKL) immün sisteminin fonksiyon ve düzenli gelişmesini kontrol etmekte anahtar bir rolü vardır.Bu çalışma, Behçet hastalarında CD4+CD25+Foxp3+ regülatör T hücreleri (Tregs), sCTLA, BTLA ve osteoprotegerinin etkisi olup olmadığını araştırmak amacıyla planlandı. Çalışmada kısmen otoimmün bir hastalık olan BH'da, inhibitor reseptörlerin rollerini tanımlamak hedeflendi. CD4+CD25+Foxp3+ regulatör T hücreleri, sCTLA, BTLA ve OPG'in düzeylerini karşılaştırmak için 25 Behçet hastası, yaş ve cinsiyet olarak denk olan 20 sağlıklı kontrol bu çalışma kapsamı içine alındı. Oküler komplikasyonlu (9 hasta aktif oküler ataklı ve 2 hasta inflamatuvar artritli) ve mukokutanöz lezyonlu (2 tanesi aktif) 25 Behçet hastası ile çalışma yapıldı. Behçet hastası yaşları ( aktif BD: % 38.23 ± 5.44, remisyon BD: 36.92 ± 4.22) olan ve tanı süreleri (aktif BD 4.39 ± 1.29, remisyon BD; 8.13 ± 2.04) yıl olan 14 kadın, 11 erkek olmak üzere toplam 25 hasta çalışmaya dahil edildi. Bütün hastalarda BH'nın teşhisi için uluslararası çalışma grubu tarafından tanımlanan kriterlere tamamen uyuldu. Hastalık aktivitesi, yayımlanan kriterlere göre değerlendirildi. Hiçbir akut infeksiyonu ya da kronik hastalığı (diğer otoimmün ve atopik bozukluklar gibi) olmayan yaş ve cins olarak denk olan 20 sağlıklı gönüllü (9 erkek ve 11 kadın; 29.56 ± 2.97 yıl ) kontrol grubu olarak çalışma kapsamına alındı.Periferik kan numuneleri (2 ml), aseptik olarak EDTA'lı (etilen diamin tetra asetik asit) tüplere toplandı. İlk olarak, 25 Behçet hastasını periferik kanında flow-sitometrik yöntemi kullanarak CD4+CD25+ oranlar analiz edildi. Serum OPG ve sCTLA düzeyleri Enzyme Linked Immunosorbent Assay (ELISA) yöntemi ile belirlendiSonuç olarak Behçet hastalarındaki CD4+CD25+ T hücre (Medyan: 5.34 ± 0.65) oranları sağlıklı kontrollere (Medyan: 2.70 ± 0.20) göre önemli şekilde daha yüksek olduğu bulundu. Aynı zamanda Behçet hastalarında (aktif ve remisyon), sağlıklı kontrollere göre önemli ölçüde daha yüksek CD4+CD25+FoxP3+ hücreleri (BH medyan: 3.96±0.59, sağlıklı kontrol medyan : 1.38 ± 0.25) gözlendi. Ancak aktif ve remisyondaki Behçet hastalarında Treg hücreleri arasında hiçbir fark görülmedi. Behçet hastaları ile sağlıklı kontroller kıyaslandığında Behçet hastalarında önemli ölçüde yüksek CD4+CD272+ T hücreleri bulundu (P< 0.001). Ancak, aktif ve remisyondaki hastalar arasında hiçbir fark bulunamadı (P>0.05). OPG'in serum düzeylerinin, Behçetli hastalarda sağlıklı kontrol grubuna göre önemli ölçüde daha yüksek olduğu gözlendi (813.76 ± 10.14 vs 604.22 ± 33, 57 pg mL, P0.05). Ama aktif Behçet hastaları ve remisyondaki Behçet hastaları sCTLA-4 serum düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulundu (aktif BH : 0.064 ± 0.14 ve remisyon BH : 0.332±0.91). Böylece incelenen parametrelerin BH'nın immun disregülasyonundan sorumlu olabileceği sonucuna varıldı.Anahtar kelimeler : BH, Treg hücreleri, Foxp3, sCTLA, BTLA, Osteoprotegerin Behçet?s disease (BD) is a chronic, inflammatory vasculitis characterized by recurrent attacks of oral and genital ulcerations, ocular and skin lesions, arthritic and neurologic involvement. The intermittent nature of the disease and lack of consistent response to the therapy make the etiopathogenesis difficult to define.One important component of peripheral tolerance is represented by lymphocytes with regulatory functions, including CD4+CD25+Foxp3+ regulatory T cells (Tregs). CTLA-4 was determined a molecule CTLA-4 that inhibited lymphocyte activation. sCTLA is form of CTLA-4 that secreted into the extracellular space and described as a functional marker of Treg cells. B and T lymphocyte attenuator (BTLA, CD272) is a lymphoid specific cell surface receptor that is expressed by B cells, T cells, dendritic cells (DC), macrophages, and NK cells and participate in inhibitory signaling. Osteoprotegerin (OPG) and its ligand (RANKL) have a key role in controlling the orderly development and function of the immune system.In this study it was aimed to research whether CD4+CD25+Foxp3+ regulatory T cells (Tregs), sCTLA, BTLA and osteoprotegerin have a role on Behçet?s disease. The study is partly as an autoimmune disease; Behcet's disease was aimed at defining the role of inhibitory receptors. CD4+CD25+ Foxp3+ regulatory T cells, sCTLA, BTLA, OPG levels in twenthy-five patients with Behcet?s and twelwe healthy controls, matched for age and sex, were included in this study. Twenthy-five BD patients with ocular complications (9 with active ocular attack and 2 with inflammatory arthritis) and 5 patients with mucocutaneous lesions (2 in active period) were studied. A total of 25 patients (14 females, 11 males) Behçet?s disease whose ages mean (active BD : %38.23 ± 5.44 ,remmission BD : 36.92 ± 4.22) and their diagnosis years mean (active BD: 4.39 ± 1.29, remmission BD : 8.13 ± 2.04) were evaluated. All patients fulfilled the criteria defined by the International Study Group for diagnosis of Behçet?s disease. Disease activity was evaluated according to the published criteria. Twenty healthy volunteers matched for age and sex (9 men and 11 women; mean 29.56 ± 2.97 years) were included as control subjects, none of them had evidence of acute infection or chronic disease (e.g., other autoimmune or atopic disorders).Venous blood samples (2 ml) were collected aseptically into tubes with anti-coagulant (EDTA). We first analyzed the proportions of CD4+CD25+ cells in the peripheral blood of 25 patients with BD by using flow cytometry. Serum levels of OPG and sCTLA were determined by ELISA .As a result the proportions of CD4+CD25+ T cells in BD (median: 5.34 ± 0.65) were significantly higher than those in healthy controls (median:2.70 ± 0.20) . Concurrently BD patients (active and remision) had significantly higher CD4+CD25+FoxP3+ cells, as compared to healthy controls( BD median :3.96±0.59 , healthy controls median:1.38±0.25). However there was no differences in the Treg cells between active and remission BD. BD patients had significantly higher CD4+CD272+ T cells, as compared with healthy controls (p0.05). OPG'in serum levels in patients with BD compared to healthy control group was found to be significantly higher (813.76 ± 10.14 vs 604.22 ± 33.57 pg/mL, P< 0.01). There was no difference between sCTLA-4 serum levels in Behcet?s patients (0.236 ± 0.12 ng/ml) and healthy controls (0.228 ± 0.07 ng/ml) (p>0.05). But Behcet's patients with active Behcet's disease and in remission sCTLA-4 found a significant difference between serum levels ( aktif BH: 0.064±0.14 remisyon BH:0.332 ± 0.91 ).Thus studied parameters may be concluded responsible for immune dysregulations in Behçet's disease.Key Word: Behçet?s disease, Treg cells, Foxp3, sCTLA, BTLA, Osteopotegerin 120

Bu çalışmanın amacı, deneysel diş hareketi sonrasında uygulanan osteoprotegerinin kemik remodelingi üzerindeki etkisinin histomorfometrik olarak incelenmesidir.Bu amaçla, 20 adet, Sprague-Dawley sıçanının üst sağ birinci ve ikinci azı dişleri arasına 0,5 mm kalınlığında ortodontik elastikler yerleştirilmiştir. Üçüncü günün sonunda, sıçanlar 10'arlı iki gruba ayrılmış, gruplardan birine 5 mg/kg osteoprotegerin (OPG) diğerine aynı miktarda serum fizyolojik haftada iki defa, subkutan olarak enjekte edilmiştir. Enjeksiyonlara başlanmasından 2 hafta sonra hayvanlar sakrifiye edilmiştir. Deneyin sonunda, sakrifiye edilen hayvanların üst çeneleri diseke edilmiş, histomorfometrik inceleme için gerekli kesitler hazırlanmıştır.Yapılan histomorfometrik incelemede, ortodontik kuvvet uygulanan dişlerin kökleri arasındaki alveolar kemiğin hacmi, kontrol grubunda 0,347±0,035 mm3, OPG grubunda ise 0,737±0,039 mm3 olarak bulunmuştur. OPG grubunda köklerarasındaki alveolar kemik hacminin kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı görülmüştür (p

Gerçek kistler vücudun diğer kemiklerine oranla en sık çene kemiklerinde bulunur. Bu durum ağız dokularında kistlerin kaynaklanacağı çok sayıda odontogen epitel kalıntının varlığı ile açıklanabilir. Çoğu oldukça yavaş büyüme özelliği gösteren bu kistler, iltihapsal ve gelişimsel kistler olmak üzere iki ana sınıfa ayrılır. Bunların içinde gelişimsel bir kist olan odontogen keratokist (OKK) yerel nüks oranının yüksek oluşu ve agresif klinik davranışı nedeniyle diğer ağız kistlerinden ayrılmaktadır. Bu özellikler ağızda en çok görülen benign bir odontogen tümör olan ameloblastomun klinik seyri ile benzeşmektedir. Bu çalışmamızda OKK'nin benign bir neoplazi olup olmadığını saptayabilmek amaçlı proliferasyon indeksi olan Ki-67, apoptozu gösteren bax ve bcl-2, kemik destrüksiyonunu gerçekleştiren mekanizmada rol alan RANK (nükleer faktör kappa B), RANKL (RANK ligand) ve OPG (osteoprotogerin) reaksiyonlarına birimimize ait arşivden seçilen OKK, ameloblastom ve iltihapsal bir kist olan radiküler kist vakalarında bakılmıştır. RANK, TNF (tümör nekroz edici faktör) ailesininden bir reseptör olup RANKL ile aktive olur. OPG ise RANKL'ye bağlanarak bu aktiviteyi durdurur. Bu faktörler arasındaki denge, kemik yıkım ve yapımını düzenler. Ayrıca epiteldeki proliferasyon potansiyeli, çeşitli antiapoptotik proteinlerin aşırı üretimi epitelyal tümörlerin gelişiminde temel faktörlerdendir. Bu açıdan da karşılaştırmak için bir antiapoptotik protein olan ve ekprese edilmesi halinde hücreye daha uzun bir yaşam süresi kazandıran bcl-2 ve hücreyi apoptoza götüren süreçde etkili bir protein olan bax arasındaki denge ve Ki-67 sonuçları değerlendirilmiştir. OKK ve ameloblastom grupları özellikle Ki-67 ve bcl-2 ile kuvvetli reaksiyon verirken, bax ile zayıf bir reaksiyon vermişlerdir. Radiküler kist grubu ise bax antikoru ile yoğun bir reaksiyon vermiş olup, Ki-67 ve bcl-2 reaksiyonları zayıftır. RANK, RANKL ve OPG ekspresyonları kıyaslandığında RANK ve RANKL antikorları OKK ve ameloblastom grubunda radiküler kist grubuna oranla yüksek bulunmuş, OPG antikoru ise üç grupta da çok fazla reaksiyon vermemiştir. WHO tarafından son sınıflamada odontogen tümörler arasında yer alan OKK ile ilgili bulduğumuz bu sonuçlar OKK'nin bir `neoplazi' olabileceğini destekler niteliktedir. Ancak bu konu hakkındaki genetik çalışmalar henüz yeterli değildir. Araştırmamızda elde ettiğimiz bu sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirilerek literatürler eşliğinde tartışılmıştır. True cysts are found mostly on the jaw bones in proportion to other bones of the body. Because there is too many odontogenic epithelial remnant in the oral tissues which could be the source of cysts. These cysts are classified into two big categories; developmental and inflammatory. Many of these cysts have shown slow growing characteristic. Because of high local recurrency ratio and aggressive clinical behavior of odontogenic keratocyst (OKC), a kind of developmental cyst, is differed from the other cysts especially inflammatory cysts. These clinical features resembles the clinical feature of ameloblastoma which is most common benign tumour of the oral tissue. Our main purpose in this study is to answer the question of whether OKC is a benign neoplasia or not. For this purpose, Ki-67 which is a kind of proliferation index, bax and bcl-2 which show apoptosis, RANK (nuclear factor kappa B), RANKL (RANK ligand) and OPG (osteoprotogerin) which are receptors participate in the mechanism of bone destruction, were applied separately on the OKC, ameloblastom and radicular cyst which is an example of inflammatory cyst. RANK is a member of tumour necrosis factor receptor family and it is activated by RANK ligand. OPG binds to RANKL and inactivates it. The balance between these two factors regulate bone resorption and formation. Some important basic growth factors of epithelial tumours are proliferation potential of the epithelium and overexpression of various antiapoptotic proteins. Because of this, we evaluated the balance between antiapoptotic protein bcl-2 and apoptotic protein bax and Ki-67 proliferation index results. OKC and ameloblastoma groups expressed strong Ki-67 and bcl-2 whereas both group expressed low bax. Radicular cyst group showed high expression of bax but this group had low Ki-67 and bcl-2 expression. RANK and RANKL were expressed more strongly in OKC and ameloblastoma than in radicular cyst. OPG was expressed very low in all groups. Although these results support that OKC is a neoplasia, there are not enough genetic studies. These results were evaluated by statistical tests and were discussed with literatures. 98

Son dönemde interlökin-17 üreten, T helper-17 olarak adlandırılan yeni bir T hücresubgrubu olduğu ve otoimmun inflamatuvar hastalıkların gelişimindeki rolünün yanısırakemik döngüsünde osteoklast aktivasyonunun güçlü bir uyaranı olduğu gösterilmiştir.İnterlökin-17'ye ek olarak interlökin-22 ve interlökin-23'te T helper-17 hücrelerinin sitokinprofilinde önemli yer tutmaktadırlar. Bu çalışmada psöriatik artritte T helper-17 sitokinprofilinin klinik bulgularla ilişkisi belirlenmeye çalışıldı. Ayrıca T helper-17 sitokinlerinin, buhastalıktaki yeni kemik oluşumunu açıklaması bakımından değer taşıyacak olan, receptoraktivatör nükleer faktör kappa beta ligandı ve Wingless yolağı inhibitörü Dickkopf-1 ile deilişkisinin belirlenmesi amaçlandı.Çalışmada psöriatik artritli hastaları sağlıklı kontrol grubu yanında pozitif kontrolgrubu olarak sadece psöriazisi olan artriti olmayan hastalarla da karşılaştırdık. Psöriatik artritlive psöriazisli hastaların klinik ve labaratuvar özellikleri kaydedildi. Tüm hastalarda ve kontrolgrubunda Enzyme-linked immuno sorbent analiz yöntemi ile İnterlökin-17, İnterlökin-22,İnterlökin-23, Dickkopf-1 ve ?soluble? reseptor aktivatör nükleer faktör kappa beta ligandıdüzeyleri bakıldı.Çalışmamızda, interlökin-17, interlökin-22 ve interlökin-23 düzeylerinin psöriatikartrit grubunda psöriazis ve sağlıklı kontrol grubundan anlamlı düşük olduğunu saptadık. Bubulgu başlangıçtaki beklentimize ters olarak T helper-17 grubu sitokinlerin, psöriatik artrittebaskılandığını gösteren bir bulgudur.Çalışmamızda psöriatik artrit grubumuzda ?soluble? reseptor aktivatör nükleer faktörkappa beta ligandı düzeylerinin sağlıklı kontrol grubundan düşük olduğunu ayrıca psöriazisgrubunda da ?soluble? reseptor aktivatör nükleer faktör kappa beta ligandı düzeylerininanlamlı düşük olduğunu saptadık. Psöriatik artrit grubunda oligoartiküler hasta grubununfazla oluşu, bunlarda osteoliz bulguları ve dolayısıyla osteoklast aktivasyonunun düşükolması muhtemelen bu sonuca katkıda bulunmuş olabilir.Çalışmamızda psöriatik artrit grubunda Dickkopf-1 düzeylerinin hastalık patogeneziile ilişkili olmadığını gösterir biçimde psöriazis ve sağlıklı kontrol grubundan düşükolduğunu ve farkın anlamlı olmadığını saptadık. Lately, a new T cell subgroup named as T helper-17 which releases Interleukin-17 hasbeen identified and demonstrated to play a role in the development of autoimmuneinflammatory diseases as well as to stimulate the activation of osteoclasts within the bonecycle. Besides Interleukin-17, Interleukin-22 and Interleukin-23 are important components ofT helper-17 cells? cytokine profile. In this study, the relation of cytokine profile of T helper-17 with the clinical findings are aimed to be determined in psoriatic arthritis. Also, therelation of T helper 17 cytokines with ?soluble? receptor activator nuclear factor kappa betaligand which is important in the new bone formation and the Wingless pathway inhibitorDickkopf-1 are aimed to be evaluated.In this study, we compared the psoriatic arthritis patients with healthy controls as wellas with positive control groups as psöriazis patients with or without arthritis. The clinical andlaboratory findings of patients with psoriatic arthritis and psöriazis were recorded. The levelsof Interleukin-17, Interleukin-22, Interleukin-23, Dickkopf-1 and ?soluble? receptor activatorof nuclear factor kappa beta ligand were determined with enzyme linked immune sorbentanalysis method in all patients and control groups.In our study, the levels of Interleukin-17, Interleukin-22 and Interleukin-23 wereobserved to be significantly lower in psoriatic arthritis group than psöriazis and healthycontrol groups. This findings were controversial with our expectations in the beginning,suggesting that Thelper-17 group cytokines are suppressed in psoriatic arthritis.In our study, ?soluble? receptor activator nuclear factor kappa beta ligand levels ofpsoriatic arthritis were observed to be lower than psöriazis and healthy control groups. Theoligoarthritis group was larger in psoriatic arthritis which may probably contribute to thisresult since the findings of osteolysis and the osteoclast activation are observed to be lower inthis group.In our study, we demonstrated that Dickkopf-1 levels in psoriatic arthritis group werelower than both psöriazis and healthy control groups without significant difference suggestingthat Dickkopf-1 levels are not associated with disease pathogenesis. 77